Αγεφύρωτες Σιωπές, Μαρίας Κωνσταντούρου
Είδος: Σύγχρονο, Κοινωνικό Μυθιστόρημα
Βαθμολογία:8/10
Το 2013, η Μαίρη Κωνσταντούρου άφησε λίγο στην άκρη το την ρομαντική της πλευρά κι επιστράτευσε τη γνώριμη ευαισθησία της για να αναμετρηθεί με ένα φλέγον κοινωνικό ζήτημα, που αποτελεί την πιο σκοτεινή κηλίδα της πραγματικότητάς μας... Ένα έγκλημα διαρκείας με τα πιο αθώα θύματα στα οποία όλοι μας χρωστάμε δικαίωση.
Αυτό το συλλογικό χρέος έρχεται να υπηρετήσει λοιπόν η Μαίρη Κωνσταντούρου με τις "Αγεφύρωτες Σιωπές" από τις εκδόσεις Λιβάνη, διαταράσσοντας τα νερά του εφησυχασμού μας κι εξεγείροντας συνειδήσεις με τρόπο αποστομωτικό:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Όπως εύλογα συμπεραίνει κανείς έχουμε να κάνουμε με ένα "δυνατό" κοινωνικό μυθιστόρημα, πασπαλισμένο με την αχλύ της Παράδοσης κι ατόφια δραματικότητα, που καθηλώνει.
Ένταση, αγωνία, μια πληθώρα συναισθημάτων,σε ένα βιβλίο που θα χαραχθεί στην ψυχή όποιου αναγνώστη έχει την τύχη να ανακαλύψει.
Πλοκή που ρέει κλιμακωτά προς τη λύση της σε μια αριστοτεχνική σκηνοθεσία με νέα πρόσωπα να έρχονται διαρκώς στο προσκήνιο και να συμπλέκονται μεταξύ τους απροσδόκητα κι εφιαλτικά...
Γεννήθηκα στην Αθήνα, όμως πάντα νιώθω νησιώτισσα και διατυμπανίζω πως είμαι από τη Χίο, το νησί της μητέρας μου. Οι γονείς μου ήταν δυο υπέροχοι άνθρωποι... το καλύτερο πρότυπο που θα μπορούσα να έχω.
Τα παιδικά μου χρόνια, ανέμελα κι ευτυχισμένα, με εφοδίασαν με τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου. Η περίοδος της εφηβείας μου, γεμάτη υπαρξιακούς προβληματισμούς και αναποτελεσματικές επαναστάσεις, με πέρασε γλυκά κι ανώδυνα στον περίπλοκο κόσμο της αμφισβητούμενης ωριμότητας.
Τα μάτια μου παρέμειναν ίδια, όμως άλλαξε σημαντικά ο τρόπος που κοιτάζουν.
Η φωνή μου υπερασπίζεται πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, ωστόσο απέκτησε άλλο πάθος και διαφορετική χροιά.
Τ\' αφτιά μου, πάντα τεντωμένα, κέρδισαν την ικανότητα να ακούν και όσα αποφεύγουμε -ή και φοβόμαστε- να ομολογήσουμε. Τα χέρια μου αγγίζουν την επιφάνεια, όμως έχουν πια τη δύναμη να αισθάνονται το βάθος των πραγμάτων. Και η γεύση μου έμαθε να ξεχωρίζει την αληθινή νοστιμιά της αλήθειας από την παραπλανητική απόλαυση του ψεύδους.
Τώρα πια μπορεί να ακούγονται ωραία όλ\' αυτά, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι πλήρωσα ακριβά τα μαθήματα που με βοήθησαν να περάσω στην τάξη των "μυαλωμένων ενηλίκων", των αξιοσέβαστων "μεγάλων". Κι είναι πολλές οι φορές που με πιάνει η ακατανίκητη επιθυμία να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξαναβρεθώ στην αθώα εποχή της ευπιστίας και του ονειροπολήματος...
Μοιραία, κάποια στιγμή άρχισα να γράφω. Στην αρχή ημερολόγιο, έπειτα σκέψεις, αργότερα αναλύσεις συναισθημάτων και συμπεριφορών.
Η Έκθεση ήταν το αγαπημένο μου μάθημα κι εγώ η αγαπημένη των φιλολόγων μου. Έκανα όνειρα για μένα κι οι καθηγητές μου στοιχημάτιζαν πάνω μου.
Τους έβγαλα ασπροπρόσωπους όταν πέρασα στη Φιλοσοφική, αλλά τους απογοήτευσα οικτρά όταν παράτησα τις σπουδές μου για να παντρευτώ.
Ωστόσο, κράτησα πάντα σαν εραστή μου τη λογοτεχνία.
Συνέχισα να γράφω και εργάστηκα ως μεταφράστρια βιβλίων για πάνω από δώδεκα χρόνια.
Κι όταν ο γάμος μου τελείωσε, έκανα την κίνηση να αποτυπώσω τις εμπειρίες μου στο χαρτί.
Έτσι, δημιουργήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, "Όταν οι Γυναίκες Τολμούν", κι έτσι βρήκα το δρόμο που πάντα γύρευα.
Μέχρι τότε, δεν πίστευα ότι θα διεκδικούσα ποτέ τον τίτλο του "συγγραφέα", όμως η αγάπη μου για το γράψιμο και τα απίθανα σενάρια που συνθέτει καθημερινά η ίδια η ζωή με παροτρύνουν να μπερδεύομαι κάθε τόσο με τις νεράιδες και τους δράκους, τους όμορφους πρίγκιπες και τις καλοσυνάτες δεσποσύνες των παραμυθιών που συντροφεύουν αέναα και πεισματικά την ενηλικίωσή μας.
Είδος: Σύγχρονο, Κοινωνικό Μυθιστόρημα
Βαθμολογία:8/10
| ISBN13 | 9789601426266 |
| Εκδότης | ΛΙΒΑΝΗΣ |
| Σειρά | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ |
| Χρονολογία Έκδοσης | Απρίλιος 2013 |
| Αριθμός σελίδων | 400 |
| Διαστάσεις | 21x14 |
| Επιμέλεια | ΚΕΡΑΣΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ |
Το 2013, η Μαίρη Κωνσταντούρου άφησε λίγο στην άκρη το την ρομαντική της πλευρά κι επιστράτευσε τη γνώριμη ευαισθησία της για να αναμετρηθεί με ένα φλέγον κοινωνικό ζήτημα, που αποτελεί την πιο σκοτεινή κηλίδα της πραγματικότητάς μας... Ένα έγκλημα διαρκείας με τα πιο αθώα θύματα στα οποία όλοι μας χρωστάμε δικαίωση.
Αυτό το συλλογικό χρέος έρχεται να υπηρετήσει λοιπόν η Μαίρη Κωνσταντούρου με τις "Αγεφύρωτες Σιωπές" από τις εκδόσεις Λιβάνη, διαταράσσοντας τα νερά του εφησυχασμού μας κι εξεγείροντας συνειδήσεις με τρόπο αποστομωτικό:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Όταν η γοητευτική Μαργαρίτα βρίσκεται νεκρή στη γέφυρα της Άρτας, το σημείωμα και το αστυνομικό πόρισμα μιλόυν για αυτοκτονία.
Αυτή η εκδοχή όμως δε δικαιολογείται από τον φωτεινό χαρακτήρα της Μαργαρίτας κι από την καλοδομημένη ζωή της..Ενώ ο γιος της επιστρέφει στο Λονδίνο, η κόρη της η 32χρονη Θάλεια, ερευνά το ενδεχόμενο της δολοφονίας.
Μοναδικοί της συνοδοιπόροι στην πορεία της προς την αλήθεια, η λωλο-Τασία με την ανεξιχνίαστη σοφία, κι ένας άγνωστος άντρας με πολλές απαντήσεις από το χθες...
Η αναζήτηση αυτή θα φέρει τη Θάλεια αντιμέτωπη με τις προσωπικές της αλήθειες κι εφιαλτικά γεγονότα σε μια μάχη με υψηλά συμφέροντα.
Εντελώς απροσδόκητα το κλειδί του μυστηρίου θα βρεθεί "κωδικοποιημένο" στον τραγικό θρύλο του "Γιοφυριού της Άρτας" που σημαδεύτηκε από έναν απαγορευμένο έρωτα και μια ανθρωποθυσία, όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλο σκοπό...
Εντελώς απροσδόκητα το κλειδί του μυστηρίου θα βρεθεί "κωδικοποιημένο" στον τραγικό θρύλο του "Γιοφυριού της Άρτας" που σημαδεύτηκε από έναν απαγορευμένο έρωτα και μια ανθρωποθυσία, όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλο σκοπό...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Όπως εύλογα συμπεραίνει κανείς έχουμε να κάνουμε με ένα "δυνατό" κοινωνικό μυθιστόρημα, πασπαλισμένο με την αχλύ της Παράδοσης κι ατόφια δραματικότητα, που καθηλώνει.
Ένταση, αγωνία, μια πληθώρα συναισθημάτων,σε ένα βιβλίο που θα χαραχθεί στην ψυχή όποιου αναγνώστη έχει την τύχη να ανακαλύψει.
Πλοκή που ρέει κλιμακωτά προς τη λύση της σε μια αριστοτεχνική σκηνοθεσία με νέα πρόσωπα να έρχονται διαρκώς στο προσκήνιο και να συμπλέκονται μεταξύ τους απροσδόκητα κι εφιαλτικά...
Παράλληλα, πρόκειται για ένα βιβλίο που θα σας σοκάρει:
Οι "Αγεφύρωτες Σιωπές" της Μαρίας Κωνσταντούρου κάθε άλλο παρά... "σωπαίνουν", αφού διατρανώνουν μια κραυγή γεμάτη αλήθειες που "γεφυρώνονται" με μαεστρία, βήμα-βήμα, με μια σειρά συγκλονιστικών αποκαλύψεων.
Στόχος όμως δεν είναι ο εντυπωσιασμός μέσω κάποιων ακραίων καταστάσεων :
"Οι Αγεφύρωτες Σιωπές" ανήκουν σε ΄κείνα τα έργα που έρχονται να καταγγείλουν δυνατά όσα όλοι μας σιγοψιθυρίζουμε, μην τολμώντας να τα κατονομάσουμε και να τα αντιμετωπίσουμε κατάματα...
Αυτό το έλλειμμα θάρρους καλούνται να υποκαταστήσουν πολλές φορές οι άνθρωποι των βιβλίων κι αυτήν την αποστολή δέχεται γενναία να επωμιστεί η Μαρία Κωνσταντούρου με μια μοναδική λεπτότητα που απέχει ισομερώς κι απ' την ωμότητα και από την αποστειρωμένη οπτική.
Η έκταση της δυσκολίας γίνεται αντιληπτή συνυπολογίζοντας το ειδεχθές του θέματος...
Κι όμως η συγγραφέας τα καταφέρνει θαυμάσια να ισορροπήσει ανάμεσα στη φρίκη, στην αγωνία και το συναίσθημα, δαμάζοντας επικίνδυνες αλήθειες σε ένα βιβλίο όπου όλα είναι σταθμισμένα αριστοτελικά, χωρίς τίποτα να λείπει κ τίποτα να περισσεύει.
Η Μαίρη Κωνσταντούρου, λοιπόν, ανατέμνει σε βάθος τομογραφίας τα πολλαπλά "πρόσωπα" της κακοποίησης που συνήθως δεν περιορίζεται στη σωματική διάσταση, αλλά εκφράζεται ως χειραγώγηση και ψυχικό ακρωτηριασμό μέσω της εξάρτησης, τροφοδοτώντας τον ναρκισσισμό του θύτη με μιαν αίσθηση παντοδυναμίας επί του θύματος...
Η συγγραφέας ταυτόχρονα φωτίζει τις τρομακτικές διεργασίες του θύματος που αγκιστρώνεται σαν σε Σύνδρομο της Στοκχόλμης σε 'έναν αυτοτιμωρητικό κύκλο, που συντηρεί το έγκλημα.
Το πιο γοητευτικό εύρημα του βιβλίου είναι ότι χωρίς ομοιότητες, το μυστήριο πλέκεται στον καμβά του παλιού ηπειρώτικου θρύλου για το Γιοφύρι της Άρτας που προσλαμβάνει διαστάσεις αλληγορίας.
Το ξεχωριστό είναι πως ο θρύλος που έγινε και δημοτικό τραγούδι, απαλλάσσεται από όλα του τα φολκλορικά στοιχεία και αποδίδεται ανθρωποκεντρικά η τραγωδία των προσώπων και μια συγκλονιστική ερωτική ιστορία.
Μια εκπληκτική παραλληλία με υπαινιγμούς αμυδρά μεταφυσικούς που δεν υποπίπτουν στην υπερβολή.
Η μεγαλύτερη τόλμη του βιβλίου,όμως, είναι ότι βυθίζει το μαχαίρι ως το κόκκαλο της διαφθοράς και δε διστάζει να ξεγυμνώσει απροκάλυπτα το βρόμικο, πολιτικό σύστημα αναδεικνύοντας τις ρυπαρές μεθοδεύσεις που συγκαλύπτουν εγκλήματα και σπρώχνουν σε υψηλές θέσεις αντικοινωνικά στοιχεία από τον ηθικό υπόνομο της ελληνικής κοινωνίας. Ένας "καμπανάκι" που πρέπει να ενεργοποιήσει το πολιτικό αντανακλαστικό μας σε πιο γόνιμους προβληματισμούς...
Οι "Αγεφύρωτες Σιωπές" της Κωνσταντούρου δεν είναι βιβλίο, αλλά ένα "έν-τυπο" κοινωνικό επίτευγμα που αξίζει να αφουγκραστούμε όλοι μας πολύ σοβαρά...
Για όλην της την κοινωνική ευαισθησία να ξεφύγει από την πεπατημένη για να φωνάξει αλήθειες που "σώπαιναν" στις Αγεφύρωτες Σιωπές", θέλω να συγχαρώ ολόψυχα τη Μαρία Κωνσταντούρου
Σας προτρέπω να γνωρίσετε οπωσδήποτε το βιβλίο αυτό!!!!
Ελισσάβετ Π. Δέδε
Ανακαλυψτε και το ΚΑΛΥΤΕΡΟ βιβλιο της Μαιρης Κωνσταντουρου"Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ"
Από το Blog μας υπάρχει κι η παρουσίαση του πρόσφατου βιβλίου της "Χωρίς Εσένα"
Η έκταση της δυσκολίας γίνεται αντιληπτή συνυπολογίζοντας το ειδεχθές του θέματος...
Κι όμως η συγγραφέας τα καταφέρνει θαυμάσια να ισορροπήσει ανάμεσα στη φρίκη, στην αγωνία και το συναίσθημα, δαμάζοντας επικίνδυνες αλήθειες σε ένα βιβλίο όπου όλα είναι σταθμισμένα αριστοτελικά, χωρίς τίποτα να λείπει κ τίποτα να περισσεύει.
Η Μαίρη Κωνσταντούρου, λοιπόν, ανατέμνει σε βάθος τομογραφίας τα πολλαπλά "πρόσωπα" της κακοποίησης που συνήθως δεν περιορίζεται στη σωματική διάσταση, αλλά εκφράζεται ως χειραγώγηση και ψυχικό ακρωτηριασμό μέσω της εξάρτησης, τροφοδοτώντας τον ναρκισσισμό του θύτη με μιαν αίσθηση παντοδυναμίας επί του θύματος...
Η συγγραφέας ταυτόχρονα φωτίζει τις τρομακτικές διεργασίες του θύματος που αγκιστρώνεται σαν σε Σύνδρομο της Στοκχόλμης σε 'έναν αυτοτιμωρητικό κύκλο, που συντηρεί το έγκλημα.
Το πιο γοητευτικό εύρημα του βιβλίου είναι ότι χωρίς ομοιότητες, το μυστήριο πλέκεται στον καμβά του παλιού ηπειρώτικου θρύλου για το Γιοφύρι της Άρτας που προσλαμβάνει διαστάσεις αλληγορίας.
Το ξεχωριστό είναι πως ο θρύλος που έγινε και δημοτικό τραγούδι, απαλλάσσεται από όλα του τα φολκλορικά στοιχεία και αποδίδεται ανθρωποκεντρικά η τραγωδία των προσώπων και μια συγκλονιστική ερωτική ιστορία.
Μια εκπληκτική παραλληλία με υπαινιγμούς αμυδρά μεταφυσικούς που δεν υποπίπτουν στην υπερβολή.
Η μεγαλύτερη τόλμη του βιβλίου,όμως, είναι ότι βυθίζει το μαχαίρι ως το κόκκαλο της διαφθοράς και δε διστάζει να ξεγυμνώσει απροκάλυπτα το βρόμικο, πολιτικό σύστημα αναδεικνύοντας τις ρυπαρές μεθοδεύσεις που συγκαλύπτουν εγκλήματα και σπρώχνουν σε υψηλές θέσεις αντικοινωνικά στοιχεία από τον ηθικό υπόνομο της ελληνικής κοινωνίας. Ένας "καμπανάκι" που πρέπει να ενεργοποιήσει το πολιτικό αντανακλαστικό μας σε πιο γόνιμους προβληματισμούς...
Οι "Αγεφύρωτες Σιωπές" της Κωνσταντούρου δεν είναι βιβλίο, αλλά ένα "έν-τυπο" κοινωνικό επίτευγμα που αξίζει να αφουγκραστούμε όλοι μας πολύ σοβαρά...
Για όλην της την κοινωνική ευαισθησία να ξεφύγει από την πεπατημένη για να φωνάξει αλήθειες που "σώπαιναν" στις Αγεφύρωτες Σιωπές", θέλω να συγχαρώ ολόψυχα τη Μαρία Κωνσταντούρου
Σας προτρέπω να γνωρίσετε οπωσδήποτε το βιβλίο αυτό!!!!
Ελισσάβετ Π. Δέδε
Ανακαλυψτε και το ΚΑΛΥΤΕΡΟ βιβλιο της Μαιρης Κωνσταντουρου"Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ"
Από το Blog μας υπάρχει κι η παρουσίαση του πρόσφατου βιβλίου της "Χωρίς Εσένα"
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΥ ΜΑΡΙΑ
Τα παιδικά μου χρόνια, ανέμελα κι ευτυχισμένα, με εφοδίασαν με τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου. Η περίοδος της εφηβείας μου, γεμάτη υπαρξιακούς προβληματισμούς και αναποτελεσματικές επαναστάσεις, με πέρασε γλυκά κι ανώδυνα στον περίπλοκο κόσμο της αμφισβητούμενης ωριμότητας.
Τα μάτια μου παρέμειναν ίδια, όμως άλλαξε σημαντικά ο τρόπος που κοιτάζουν.
Η φωνή μου υπερασπίζεται πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, ωστόσο απέκτησε άλλο πάθος και διαφορετική χροιά.
Τ\' αφτιά μου, πάντα τεντωμένα, κέρδισαν την ικανότητα να ακούν και όσα αποφεύγουμε -ή και φοβόμαστε- να ομολογήσουμε. Τα χέρια μου αγγίζουν την επιφάνεια, όμως έχουν πια τη δύναμη να αισθάνονται το βάθος των πραγμάτων. Και η γεύση μου έμαθε να ξεχωρίζει την αληθινή νοστιμιά της αλήθειας από την παραπλανητική απόλαυση του ψεύδους.
Τώρα πια μπορεί να ακούγονται ωραία όλ\' αυτά, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι πλήρωσα ακριβά τα μαθήματα που με βοήθησαν να περάσω στην τάξη των "μυαλωμένων ενηλίκων", των αξιοσέβαστων "μεγάλων". Κι είναι πολλές οι φορές που με πιάνει η ακατανίκητη επιθυμία να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξαναβρεθώ στην αθώα εποχή της ευπιστίας και του ονειροπολήματος...
Μοιραία, κάποια στιγμή άρχισα να γράφω. Στην αρχή ημερολόγιο, έπειτα σκέψεις, αργότερα αναλύσεις συναισθημάτων και συμπεριφορών.
Η Έκθεση ήταν το αγαπημένο μου μάθημα κι εγώ η αγαπημένη των φιλολόγων μου. Έκανα όνειρα για μένα κι οι καθηγητές μου στοιχημάτιζαν πάνω μου.
Τους έβγαλα ασπροπρόσωπους όταν πέρασα στη Φιλοσοφική, αλλά τους απογοήτευσα οικτρά όταν παράτησα τις σπουδές μου για να παντρευτώ.
Ωστόσο, κράτησα πάντα σαν εραστή μου τη λογοτεχνία.
Συνέχισα να γράφω και εργάστηκα ως μεταφράστρια βιβλίων για πάνω από δώδεκα χρόνια.
Κι όταν ο γάμος μου τελείωσε, έκανα την κίνηση να αποτυπώσω τις εμπειρίες μου στο χαρτί.
Έτσι, δημιουργήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, "Όταν οι Γυναίκες Τολμούν", κι έτσι βρήκα το δρόμο που πάντα γύρευα.
Μέχρι τότε, δεν πίστευα ότι θα διεκδικούσα ποτέ τον τίτλο του "συγγραφέα", όμως η αγάπη μου για το γράψιμο και τα απίθανα σενάρια που συνθέτει καθημερινά η ίδια η ζωή με παροτρύνουν να μπερδεύομαι κάθε τόσο με τις νεράιδες και τους δράκους, τους όμορφους πρίγκιπες και τις καλοσυνάτες δεσποσύνες των παραμυθιών που συντροφεύουν αέναα και πεισματικά την ενηλικίωσή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου