Η Εξομόλογηση ,Σπύρος Πετρουλάκης
Είδος: Κοινωνικό Δράμα
Βαθμολογία: 8/10
Είδος: Κοινωνικό Δράμα
Βαθμολογία: 8/10
Φετος, το 2015, ο Σπύρος Πετρουλάκης ,που τόσο αγαπήθηκε από το "Το Παράθυρο Της Νεφέλης", επέστρεψε πιο ώριμος από ποτέ με ένα δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα, την "Εξομολόγηση" από τις Εκδόσεις Μίνωα.
Το 2015, ο Σπύρος Πετρουλάκης ,που τόσο αγαπήθηκε από το "Το Παράθυρο Της Νεφέλης", επέστρεψε πιο ώριμος από ποτέ με ένα δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα, την "Εξομολόγηση" από τις Εκδόσεις Μίνωα.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο πατέρας Θεόφιλος,στο κατώφλι της ανέλιξης στην ιεραρχία της Εκκλησίας, καλείται να συντροφεύσει την Ηγουμένη Μαρκέλλα,από ένα μοναστήρι της Κόνιτσας, στις τελευταίες της στιγμές και να απαλύνει την ψυχή της με το πανόσιο Μυστήριο της Εξομολόγησης.
Κατά τη διάρκεια των εκμυστηρεύσεων της "ενώπιον της θείας δικαιοσύνης", η Ηγουμένη Μαρκέλλα μας συστήνει την Ελένη Νάτσου που ξεκινά τη δύσβατη πορεία της από την Κωνσταντινούπολη του 1928.
Μεγαλωμένη σαν πριγκίπισσα, πλαισιωμένη από τους στοργικούς γονείς και τον τρυφερό της αδελφό,τον Ηλία, η Ελένη θα μοιράζει την καρδιά της στις φίλες της και το πιάνο με τις ουράνιες μελωδίες ,ώσπου ένα βίαιο "χτύπημα" της μοίρας θα σωριάσει τον κόσμο της σε ερείπια.
Στα χέρια μιας μοχθηρής θείας πλεόν, η Ελένη θα γνωρίσει την πιο απάνθρωπη όψη της ζωής, υποφέροντας ανείπωτα μαρτύρια με παραστάτες σιωπηλούς και ανεπαρκείς.
Τα βήματά της θα την οδηγήσουν, μετά από πολλές περιπέτειες, στην ορεινή Ήπειρο, όπου θα συναντήσει τη θηριωδία του Ανθρώπου στην πιο νοσηρή της έκφανση, διαγράφοντας μια αιματοβαμμένη διαδρομή,όπου ανάμεσα στα αγκάθια θα ξεπροβάλλει δειλά ο ανθός του έρωτα.
Όμως η Μοίρα έχει προγράψει την πορεία της Ελένης και την έχει τάξει σε έναν δρόμο Λύτρωσης και Προσφοράς,στο όνομα της μοναδικής της παραστάτιδας ,της Στοργικής Μάνας Του Κόσμου.
...Ύστερα από αυτήν την Εξομόλογηση κανένας δε θα είναι ίδιος, ενώ ο πατέρας Θεόφιλος θα συνειδητοποιήσει ότι ανώτερο αξίωμα στον κόσμο αυτόν είναι ο τίτλος του αληθινού Ανθρώπου.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο Σπύρος Πετρουλάκης αυτή τη φορά επανήλθε με ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, έχοντας διανύσει μια τεράστια λογοτεχνική "απόσταση" από το πρώτο του- υπέροχο- μυθιστόρημα (Το Παράθυρο της Νεφέλης).
Η "Εξομολόγηση" συνιστά ένα πραγματικά ώριμο βιβλίο με ισχυρό συγκινησιακό φορτίο, καλά αναλυμένους χαρακτήρες και μια πλοκή ανατρεπτική, που συγκινεί την ψυχή του αναγνώστη ως τα τρίσβαθα!
Ένα βιβλίο, με διάχυτη την κατάνυξη, ένα βιβλίο που θυμίζει συναξάρι και με αυτήν την ευλάβεια το διαβάζεις!
Ένα βιβλίο αφοπλιστικό, που σε αφήνει άναυδο, μέχρι την τελευταία του σελίδα, επιφυλάσσοντας σε κάθε του κεφάλαιο και μια νέα "έκπληξη".
Παρά τον καταιγισμό των εξελίξεων όμως και τα σοκαριστικά του, κάθετι προβάλλει πλήρως τεκμηριωμένο διατηρώντας μια γοητευτική και συνάμα ανατριχιαστική αληθοφάνεια.
Σκηνοθετημένο άρτια, το βιβλίο με εύστοχες εναλλαγές ανάμεσα σε 3 διαφορετικά χρονικά επίπεδα, ισορροπεί σε μια σειρά αποκαλύψεων που γίνονται στην ορθή στιγμή κάθε φορά, ώστε να κρατούν κομμένη την ανάσα.
Αυτό το ξεχωριστό μυθιστόρημα συνιστά ανατομία του ανθρώπινου πόνου, διαπερνώντας την καρδιά σου για να την οδηγήσει παρέα με τους ήρωές του στην κάθαρση. Η ηρωίδα του, γλυκύτατη και στωική,βλέπει το ψυχικό της κάλλος να γίνεται βορά στην ανθρώπινη κτηνωδία με κάθε δυνατό τρόπο, και από ανυποψίαστη παιδούλα ανδρώνεται με απερίγραπτα μαρτύρια- σφάγιο στο ανθρώπινο μίσος που δε γνωρίζει μέτρο!
Ο ανθρώπινος σαδισμός αγγίζει την απόλυτη νοσηρότητα ρυπαίνοντας κάθετι στο άγγιγμά του, χτίζοντας σταδιακά μια αναπόδραστη "φυλακή" για την Ελένη.
Το λυπηρό είναι πως το βιβλίο του Πετρουλάκη, πέρα από μια σπαρακτική βιογραφία, συνθέτει μια γνήσια τοιχογραφία των ηθών αρχες του 20ου αιώνα, σπαρμένη από τις αυθεντικές παθογένειες της ελληνικής επαρχίας, όπως αυτές μεγεθύνονται στον φακό της φρίκης.(Σε αυτό το πλαίσιο παρατηρούνται κάποιες υπερβολές που έφτασαν σε ενοχλητικό σημείο καποιες φορες, οπως η ευκολία μετακίνησης μιας κορασίδας απο την Πολη στην κακοτράχαλη Ήπειρο, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα- και με χαρακτηριστικότερη την αυτοτιμωρητικη αντίδραση της ηρωίδας, που στερειται ιατρικης βασης.)
Το σημαντικό όμως είναι οτι στο πρόσωπο της Ελένης αναδεικνύεται η δυσμενής θέση της γυναίκας στην προπολεμική και κατοχική Ελλάδα, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και με τις αρχετυπικές μορφές της Πεθεράς ,της Κουνιάδας ,του Φαλλοκράτη συγγενή στην ειδεχθέστερη εκδοχή τους.Ένας χορός από μαινάδες, χορός της κόλασης!
Σε αντιδιαστολή , έρχεται ο ονειρικός καμβάς της φύσης να πλέξει εικόνες απρουπόθετης αγάπης για κάθε πλάσμα, φέρνοντας τον άνθρωπο πιο κοντα στον Χαμένο Παράδεισο και εν τέλει σε έναν Θεό παρηγορητή- στοργικό Πατέρα.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης συνθέτει με γλωσσική δεξιοτεχνία και πλούτο χρωμάτων,αρωμάτων, ήχων ειδυλλιακές εικόνες του φυσικού τοπίου,σκιαγραφώντας επίσης τη μακαριότητα της μοναστικής ζωής.Μέσα σε αυτά έρχονται σε εγγύτητα ο άνθρωπος και τα ζώα με τη θηριωδία του ανθρώπου να δικαιώνει τη νομοτελείακή επιθετικότητα των θηρίων...
Ένα άλλο στοιχείο,που εμπλουτίζει το έργο, είναι η μέθεξη της ηρωίδας με τη Μουσική.
Η Απώλεια αυτή αποδίδεται σε δύο ξεχωριστά στιγμιότυπα, με τρόπο εξαίσια ποιητικό και μεταφορικές εικόνες, που επιτείνουν την οδύνη.
Κάτι άλλο άκρως ενδιαφέρον, είναι μια υπαινικτική επίκριση του κειμένου προς την αρχομανία και τη φιλαργυρία μιας μερίδας του ιερατείου και η αναζήτηση του ορθού προσανατολισμού της Εκκλησίας ,που είναι καταφύγιο και Φάρος-κι όχι πεδίο ναρκισσιστικών ανταγωνισμών.
Το βασικό κοινό της "Εξομολόγησης" με το αγαπημένο Παράθυρο είναι ο γυναικοκεντρικός τους χαρακτήρας.
Επιπροσθέτως έχουμε και το πάθος της Τέχνης (Ζωγραφική στο ένα, Μουσική στο άλλο).
Εν αντιθέσει όμως με το "Παράθυρο",όπου υπερτονίζεται η φιλία κι ο αισθησιασμός, στην "Εξομολόγηση" ο έρωτας προσλαμβάνει μια διάσταση λυρική, τρυφερή σα βάλσαμο στην ψυχή της ηρωίδας και του ίδιου του αναγνώστη, θυμίζοντας την ομορφιά της ζωής!Το βιβλίο του Πετρουλάκη αναβλύζει την αυθεντική, χριστιανική ταπείνωση, που καθιστά τον Πόνο αμόνι ηθικής ανάπλασης και ενσυνάισθησης προς τον κόσμο όλον, αναζητώντας παράλληλα μια αμείλικτη ενίοτε Δικαιοσύνη.
Μια σύγχρονη αγία,λοιπόν, μαζί και Τιμωρός της άκρατης ανομίας, που ακολουθεί έναν Γολγοθά αυτοκριτικής και Λύτρωσης , παρασέρνοντας κι άλλους στο πραγματικό νόημα της ζωής!
Ένα βιβλίο, σα συναξάρι, που "επαναπατρίζεται" σε ξεχασμένους αξιακούς τόπους, και μας οδηγεί να αναζητήσουμε τον Άνθρωπο, που πλάστηκε για να ατενίζει τον Θεό...
Συγχαρητήρια στον Σπύρο Πετρουλάκη και μακαρι να συνεχισει- και να εξελιξει τον δρόμο που άνοιξε!
Το 2015, ο Σπύρος Πετρουλάκης ,που τόσο αγαπήθηκε από το "Το Παράθυρο Της Νεφέλης", επέστρεψε πιο ώριμος από ποτέ με ένα δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα, την "Εξομολόγηση" από τις Εκδόσεις Μίνωα.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο πατέρας Θεόφιλος,στο κατώφλι της ανέλιξης στην ιεραρχία της Εκκλησίας, καλείται να συντροφεύσει την Ηγουμένη Μαρκέλλα,από ένα μοναστήρι της Κόνιτσας, στις τελευταίες της στιγμές και να απαλύνει την ψυχή της με το πανόσιο Μυστήριο της Εξομολόγησης.
Κατά τη διάρκεια των εκμυστηρεύσεων της "ενώπιον της θείας δικαιοσύνης", η Ηγουμένη Μαρκέλλα μας συστήνει την Ελένη Νάτσου που ξεκινά τη δύσβατη πορεία της από την Κωνσταντινούπολη του 1928.
Μεγαλωμένη σαν πριγκίπισσα, πλαισιωμένη από τους στοργικούς γονείς και τον τρυφερό της αδελφό,τον Ηλία, η Ελένη θα μοιράζει την καρδιά της στις φίλες της και το πιάνο με τις ουράνιες μελωδίες ,ώσπου ένα βίαιο "χτύπημα" της μοίρας θα σωριάσει τον κόσμο της σε ερείπια.
Στα χέρια μιας μοχθηρής θείας πλεόν, η Ελένη θα γνωρίσει την πιο απάνθρωπη όψη της ζωής, υποφέροντας ανείπωτα μαρτύρια με παραστάτες σιωπηλούς και ανεπαρκείς.
Τα βήματά της θα την οδηγήσουν, μετά από πολλές περιπέτειες, στην ορεινή Ήπειρο, όπου θα συναντήσει τη θηριωδία του Ανθρώπου στην πιο νοσηρή της έκφανση, διαγράφοντας μια αιματοβαμμένη διαδρομή,όπου ανάμεσα στα αγκάθια θα ξεπροβάλλει δειλά ο ανθός του έρωτα.
Όμως η Μοίρα έχει προγράψει την πορεία της Ελένης και την έχει τάξει σε έναν δρόμο Λύτρωσης και Προσφοράς,στο όνομα της μοναδικής της παραστάτιδας ,της Στοργικής Μάνας Του Κόσμου.
...Ύστερα από αυτήν την Εξομόλογηση κανένας δε θα είναι ίδιος, ενώ ο πατέρας Θεόφιλος θα συνειδητοποιήσει ότι ανώτερο αξίωμα στον κόσμο αυτόν είναι ο τίτλος του αληθινού Ανθρώπου.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο Σπύρος Πετρουλάκης αυτή τη φορά επανήλθε με ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, έχοντας διανύσει μια τεράστια λογοτεχνική "απόσταση" από το πρώτο του- υπέροχο- μυθιστόρημα (Το Παράθυρο της Νεφέλης).
Η "Εξομολόγηση" συνιστά ένα πραγματικά ώριμο βιβλίο με ισχυρό συγκινησιακό φορτίο, καλά αναλυμένους χαρακτήρες και μια πλοκή ανατρεπτική, που συγκινεί την ψυχή του αναγνώστη ως τα τρίσβαθα!
Ένα βιβλίο, με διάχυτη την κατάνυξη, ένα βιβλίο που θυμίζει συναξάρι και με αυτήν την ευλάβεια το διαβάζεις!
Ένα βιβλίο αφοπλιστικό, που σε αφήνει άναυδο, μέχρι την τελευταία του σελίδα, επιφυλάσσοντας σε κάθε του κεφάλαιο και μια νέα "έκπληξη".
Παρά τον καταιγισμό των εξελίξεων όμως και τα σοκαριστικά του, κάθετι προβάλλει πλήρως τεκμηριωμένο διατηρώντας μια γοητευτική και συνάμα ανατριχιαστική αληθοφάνεια.
Σκηνοθετημένο άρτια, το βιβλίο με εύστοχες εναλλαγές ανάμεσα σε 3 διαφορετικά χρονικά επίπεδα, ισορροπεί σε μια σειρά αποκαλύψεων που γίνονται στην ορθή στιγμή κάθε φορά, ώστε να κρατούν κομμένη την ανάσα.
Αυτό το ξεχωριστό μυθιστόρημα συνιστά ανατομία του ανθρώπινου πόνου, διαπερνώντας την καρδιά σου για να την οδηγήσει παρέα με τους ήρωές του στην κάθαρση. Η ηρωίδα του, γλυκύτατη και στωική,βλέπει το ψυχικό της κάλλος να γίνεται βορά στην ανθρώπινη κτηνωδία με κάθε δυνατό τρόπο, και από ανυποψίαστη παιδούλα ανδρώνεται με απερίγραπτα μαρτύρια- σφάγιο στο ανθρώπινο μίσος που δε γνωρίζει μέτρο!
Ο ανθρώπινος σαδισμός αγγίζει την απόλυτη νοσηρότητα ρυπαίνοντας κάθετι στο άγγιγμά του, χτίζοντας σταδιακά μια αναπόδραστη "φυλακή" για την Ελένη.
Το λυπηρό είναι πως το βιβλίο του Πετρουλάκη, πέρα από μια σπαρακτική βιογραφία, συνθέτει μια γνήσια τοιχογραφία των ηθών αρχες του 20ου αιώνα, σπαρμένη από τις αυθεντικές παθογένειες της ελληνικής επαρχίας, όπως αυτές μεγεθύνονται στον φακό της φρίκης.(Σε αυτό το πλαίσιο παρατηρούνται κάποιες υπερβολές που έφτασαν σε ενοχλητικό σημείο καποιες φορες, οπως η ευκολία μετακίνησης μιας κορασίδας απο την Πολη στην κακοτράχαλη Ήπειρο, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα- και με χαρακτηριστικότερη την αυτοτιμωρητικη αντίδραση της ηρωίδας, που στερειται ιατρικης βασης.)
Το σημαντικό όμως είναι οτι στο πρόσωπο της Ελένης αναδεικνύεται η δυσμενής θέση της γυναίκας στην προπολεμική και κατοχική Ελλάδα, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και με τις αρχετυπικές μορφές της Πεθεράς ,της Κουνιάδας ,του Φαλλοκράτη συγγενή στην ειδεχθέστερη εκδοχή τους.Ένας χορός από μαινάδες, χορός της κόλασης!
Σε αντιδιαστολή , έρχεται ο ονειρικός καμβάς της φύσης να πλέξει εικόνες απρουπόθετης αγάπης για κάθε πλάσμα, φέρνοντας τον άνθρωπο πιο κοντα στον Χαμένο Παράδεισο και εν τέλει σε έναν Θεό παρηγορητή- στοργικό Πατέρα.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης συνθέτει με γλωσσική δεξιοτεχνία και πλούτο χρωμάτων,αρωμάτων, ήχων ειδυλλιακές εικόνες του φυσικού τοπίου,σκιαγραφώντας επίσης τη μακαριότητα της μοναστικής ζωής.Μέσα σε αυτά έρχονται σε εγγύτητα ο άνθρωπος και τα ζώα με τη θηριωδία του ανθρώπου να δικαιώνει τη νομοτελείακή επιθετικότητα των θηρίων...
Ένα άλλο στοιχείο,που εμπλουτίζει το έργο, είναι η μέθεξη της ηρωίδας με τη Μουσική.
Η Απώλεια αυτή αποδίδεται σε δύο ξεχωριστά στιγμιότυπα, με τρόπο εξαίσια ποιητικό και μεταφορικές εικόνες, που επιτείνουν την οδύνη.
Κάτι άλλο άκρως ενδιαφέρον, είναι μια υπαινικτική επίκριση του κειμένου προς την αρχομανία και τη φιλαργυρία μιας μερίδας του ιερατείου και η αναζήτηση του ορθού προσανατολισμού της Εκκλησίας ,που είναι καταφύγιο και Φάρος-κι όχι πεδίο ναρκισσιστικών ανταγωνισμών.
Το βασικό κοινό της "Εξομολόγησης" με το αγαπημένο Παράθυρο είναι ο γυναικοκεντρικός τους χαρακτήρας.
Επιπροσθέτως έχουμε και το πάθος της Τέχνης (Ζωγραφική στο ένα, Μουσική στο άλλο).
Εν αντιθέσει όμως με το "Παράθυρο",όπου υπερτονίζεται η φιλία κι ο αισθησιασμός, στην "Εξομολόγηση" ο έρωτας προσλαμβάνει μια διάσταση λυρική, τρυφερή σα βάλσαμο στην ψυχή της ηρωίδας και του ίδιου του αναγνώστη, θυμίζοντας την ομορφιά της ζωής!Το βιβλίο του Πετρουλάκη αναβλύζει την αυθεντική, χριστιανική ταπείνωση, που καθιστά τον Πόνο αμόνι ηθικής ανάπλασης και ενσυνάισθησης προς τον κόσμο όλον, αναζητώντας παράλληλα μια αμείλικτη ενίοτε Δικαιοσύνη.
Μια σύγχρονη αγία,λοιπόν, μαζί και Τιμωρός της άκρατης ανομίας, που ακολουθεί έναν Γολγοθά αυτοκριτικής και Λύτρωσης , παρασέρνοντας κι άλλους στο πραγματικό νόημα της ζωής!
Ένα βιβλίο, σα συναξάρι, που "επαναπατρίζεται" σε ξεχασμένους αξιακούς τόπους, και μας οδηγεί να αναζητήσουμε τον Άνθρωπο, που πλάστηκε για να ατενίζει τον Θεό...
Συγχαρητήρια στον Σπύρο Πετρουλάκη και μακαρι να συνεχισει- και να εξελιξει τον δρόμο που άνοιξε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου