Σκουτέλας Ρήγας-Γεώργιος, Εγω, ο Πύρρος

                                               Ρήγας -Γιώργος Σκουτέλας/ Εγω, ο Πύρρος
                                                Είδος :Μυθιστορηματική Βιογραφία
                                               Βαθμολογία: 8/10
                                             

Εκδότης         ΛΙΒΑΝΗΣ
Σελίδες          270
Διαστάσεις    23x14 cm
ISBN             9789601407487
Τιμή στην αγορά  12,90- 5,70 ευρω

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Είθισται στην αθλητικογραφία και στην κοινωνική ζωή να βαφτίζουμε "κάθε μεγαλεπήβολο επίτευγμα με βαριές απώλειες και χωρίς μακροπρόθεσμο όφελος" 

ως "πύρρειο νίκη".

Η λαϊκή σοφία επίσης χαρακτηρίζει κάθε απρόσμενο γεγονός ή ξαφνικό νέο (συνήθως δυσάρεστο) 

ως "κεραμίδα".

           Λίγοι γνωρίζουν πως και οι δυο αυτές προσφιλείς λαϊκές μας εκφράσεις μάς έρχονται από τη μακρινή αρχαιότητα και σχετίζονται με την πολυτάραχη πορεία του Βασιλιά της Ηπείρου ,του θρυλικού Πύρρου!

           Με το όμορφο αυτό ιστορικό μυθιστόρημά του ο κ. Σκουτέλας έρχεται να μας συστήσει την εμβληματική αυτή προσωπικότητα της αρχαιότητας και να φωτίσει άγνωστα περιστατικά - ανάμεσά τους κι εκείνα που αποτυπώθηκαν στις 2 λαϊκές ρήσεις.

Ο Βασιλιάς Πύρρος είναι- τροπον τινά- ένας "αδικήμένος" βασιλιάς της Ιστορίας, γιατί μεσουράνησε στη σκιά του "προσφάτως θανόντος" κοσμοκράτορα Αλέξανδρου.

       Η αχλύ που τύλιγε τον ένδοξο ξάδελφό του, θάμπωσε τα δικά του επιτεύγματα, που έλαβαν χώρα ελάχιστες δεκαετίες μετά τον θάνατο εκείνου...

             Ο Πύρρος κρατούσε από την ίδια γενιά με τον Αλέξανδρο- με συνδετικό τους κρίκο τη δαιμόνια σύζυγο του Μακεδόνα Φίλιππου,Ολυμπιάδα, αφού εκείνη προερχόταν από το ηπειρωτικό φύλο των Μολοσσών.

Η καταγωγή αυτή κληροδότησε στον ηπειρώτη Πύρρο, τα προσφιλή γνωρίσματα του θρυλικού Αλέξανδρου.

        Γοητεία, φιλοδοξία, λαοφιλία, στόφα μεγαλόθυμου ηγέτη, που ξέρει να συγχωρεί τους εχθρούς του και να εκτιμά την ειλικρίνεια- ακόμη κι αν δεν τον ευνοούσε.
        Παράλληλα, ο Πύρρος διατηρούσε την ίδια δίψα για πολεμικά κατορθώματα και τις αναφορές του προς τις "ομηρικές του καταβολές" (Αχιλλέας).
         
Κάτι που τον διαφοροποιεί από τον Αλέξανδρο κι ίσως τον εξομοιώνει με τον Φίλιππο είναι πως ο Πύρρος υπήρξε ένας εξαίρετος ηγέτης για τη χώρα του σε καιρό ειρήνης.
       Ίδρυσε και οχύρωσε πόλεις με σημαντικότερη την Αμβρακία (Άρτα) και γενικά έκανε πολλά ειρηνικά-πολιτισμικά έργα, που βελτίωσαν τη ζωή των ορεσείβιων , κτηνοτρόφων υπηκόων του.Πάντα επιζητούσε όμως νέα εδάφη και κλέος.

Με αυτά, ο Πύρρος υπήρξε το συμμετρικό αντίβαρο του Αλέξανδρου κινούμενος "κατοπτρικά", δηλαδή προς τη Δύση.

       Είχε όμως την "ατυχία" να βρεθεί σε διαφορετικούς συσχετισμούς:
Η εξάπλωση των Μακεδόνων άφησε επιγόνους στην Ασία, που συνασπίζονταν διαρκώς σε ρευστές συμμαχίες.
Έτσι, ο Ηπειρώτης βασιλιάς ήρθε αντιμέτωπος 
με τρεις κραταιές δυνάμεις:
Τη Μακεδονία που διατηρούσε μια δύναμη, έστω και στην παρακμή της, 
την ανερχόμενη, συγκροτημένη Ρώμη. 
και τη θαλασσοκράτειρα Καρχηδόνα.
      Το πείσμα του Πύρρου τον οδήγησε σε ενδιαφέροντα επιτεύγματα, που συντάραξαν τον κόσμο.
Δυστυχώς όμως, οι διαρκείς πόλεμοι και τα συγκρουόμενα συμφέροντα σύντομα έφθειραν τον Πύρρο και τον ανάγκασαν σε γεωπολιτική αναδίπλωση- από την Ιταλία προς την κυρίως Ελλάδα.
Διεκδικώντας εκεί την ηγεμονία ,τον βρήκε ένα απίθανος θάνατος στα 47 του περίπου χρόνια.

Η εκπληκτική ζωή αυτού του ξεχωριστού βασιλιά προβάλλει πλήρης στο βιβλίο των εκδόσεων Λιβάνη"Εγώ, ο Πύρρος".
Η γλώσσα είναι λιτή και η εξέλιξη ρέει.
          Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εικονοπλασία ή καλλιέπεια.
Οι περιγραφές είναι διεκπεραιωτικές αλλά κατατοπιστικές.
        Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο, παρόλαυτα δεν παρουσιάζει την ευελιξία ενός τέτοιου τρόπου, καθώς κάποιες στιγμές υπάρχει στον λόγο αποστασιοποίηση του ιστοριογράφου- κι όχι ο βιωματικός χαρακτήρας της συναισθηματικής εμπλοκής...
Κάποιοι διάλογοι είναι ενδιαφέροντες.
            Το βιβλίο δεν παρεκκλίνει από την ιστορική ενημερότητα, αλλά παραθέτει κάποιες συναρπαστικές λεπτομέρειες, όπως τους οιωνοσκόπους ή τον ακέραιο Ρωμαίο Φαβρίκιο, που σαγήνευσε τον Πύρρο, όπως ο Διογένης τον Αλέξανδρο...
Το τέλος του Πύρρου περιγράφεται κι αυτό με παραστατικότητα που επιτείνει τη συγκίνηση.

Λόγω της απλότητάς του, λοιπόν, είναι ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται άνετα κι από εφήβους ,αλλά και όποιον έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τον εμβληματικό βασιλιά της Ηπείρου.
Θα σας προσφέρει γνώσεις υπέροχες τόσο ξεκούραστα, και "χωρίς να το..καταλάβετε" θα έχετε ανακαλύψει μια σχετικά άγνωστη εποχή!

                  
                                                   

                                                    ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Ρήγας-Γιώργος Σκουτέλας κατάγεται απ' τα Θεοδώριανα Άρτας, ένα ορεινό χωριό στα Τζουμέρκα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διοίκηση των επιχειρήσεων στο μεταπτυχιακό τμήμα της Ανώτατης Εμπορικής. Σταδιοδρόμησε επαγγελματικά στον ΟΤΕ. Απ' το 1981 έως το 1989 διετέλεσε ειδικός σύμβουλος και στη συνέχεια διευθυντής του Γραφείου του Υπουργού Οικονομικών. Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε απ' τα γυμνασιακά του χρόνια και συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Εργάστηκε για ένα διάστημα ως δημοσιογράφος στην ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών Αθηναϊκή και μετά σε ημερήσιες εφημερίδες των Ιωαννίνων, ήταν δε συνεκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Η Φωνή των Ορεινών. Ασχολείται και με τη ζωγραφική. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Οδοιπορικό" (ταξιδιωτικό στην Ήπειρο, 1963)· "Γενική επιμόρφωση" (εκπ. Εγχειρίδιο, 1974)· "Κάπως έτσι..." (διηγήματα, 1977)· "Το κατά κεφαλή εισόδημα" (διηγήματα, 1979)· "Άμαχος πληθυσμός" (μυθιστόρημα, 1982)· "Όταν ζούσες, Ορέστη, ήσουν βλάκας" (μυθιστόρημα, 1986)· "Θεοδώριανα Άρτας" (ιστοριολαογραφική μελέτη, 1994)· "Ένα ζευγάρι παπούτσια για τη μάνα μου" (μυθιστόρημα, 1998)· "Κάτοικος ένας" (μυθιστόρημα, 1999).