Και τ Όνομα Αυτής Μυρτώ, Ελένη Φωτίου
Είδος Αισθηματικό
Βαθμολογία: 7,5/10
To 2013 έκανε το συγγραφικό της ντεμπούτο μια συγγραφέας που από την αρχή ξεχώρισε για την ευαισθησία της και τις ανθρωπιστικές ιδέες που διαπότιζαν το έργο της.
Και τ' όνομα αυτής...Ελένη Φωτίου!
Στο πρώτο της βιβλίο, λοιπόν, μας παρουσίασε μια ιστορία γεμάτη τρυφερότητα, Τέχνη, και άσβεστο έρωτα!
Ένα βιβλίο που θα σας συγκινήσει και θα φέρει αγαλλίαση ψυχής!
Πρόκειται για "Τ' Όνομα Αυτής Μυρτώ" από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Ένα βιβλίο που θα σας συγκινήσει και θα φέρει αγαλλίαση ψυχής!
Πρόκειται για "Τ' Όνομα Αυτής Μυρτώ" από τις εκδόσεις Λιβάνη.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Χριστίνα είναι η μοναχοκόρη μιας επιφανούς οικογένειας.
Ένα ειδυλλιακό πρωινό γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός ρομαντικού καλλιτέχνη, του Δημήτρη.
Θα παρακάμψουν το κοινωνικό τους χάσμα και από αυτήν τη φλογερή αγάπη θα έρθει στον κόσμο ένα παιδί.
Ένα κλαράκι με την ευωδία της μυρτιάς...
Ωστόσο, η ευτυχία τους θα ανατραπεί με τον πλέον εφιαλτικό τρόπο από τα σκοτεινά σχέδια ανθρώπων, που ζητούν ανόητα να "υποκαθιστούν" τον ίδιο τον...Θεό"!
Μια εκτροπή που θα χαράξει δρόμους απροσδόκητους, διασκορπίζοντας τους ήρωές μας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα:
Ελβετία, Αμερική, ενώ στο σκηνικό προστίθενται και τα γραφικά Κύθηρα.
Ωστόσο ακόμη κι έτσι, ο έρωτας θα βρει τον τρόπο να διεκδικήσει όσα τα χρόνια του στέρησαν βίαια , ενώ η αγάπη θα βρει τον δρόμο να επουλώσει τις πληγές!
Σε όλη την οδυνηρή διαδρομή θα υπάρξει ένας θεόπνευστος συνοδοιπόρος:
Είναι η Τέχνη, σύντροφος στην πιο άγρια μοναξιά, διασώστης της Μνήμης, έρωτας.
Είναι η Τέχνη που αναπέμπει δοξολογία στον Θεό της αγάπης!
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
"Τ' όνομα Αυτής Μυρτώ" είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της Ελένης Φωτίου κι αποτελεί ένα πολύ ελπιδοφόρο ξεκίνημα για μια συγγραφέα που ήρθε να μας θυμίσει τα πιο ευγενικά ιδανικά μέσα από μοναδικές ιστορίες γεμάτες αίσθημα και κοινωνικό στοχασμό.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που θα ταξιδέψει την ψυχή κάθε αναγνώστη.
Καλογραμμένο, με γλώσσα που ρέει αβίαστα και ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Στο επίκεντρο της ιστορίας μας, βρίσκεται η ανθρώπινη έπαρση που καταπατά κάθε ηθικό φραγμό και κάθε συναίσθημα στο όνομα του άνομου χρήματος και μιας νοσηρής εξουσίας, που ζητά να χειραγωγήσει ζωές.
Αλαζονεία που αγγίζει εωσφορικά μέτρα.
Η Αλεξάνδρα είναι μια αδίστακτη γυναίκα που η φαυλότητά της την οδηγεί στο χειρότερο ίσως έγκλημα που μπορεί να διανοηθεί ο νους του ανθρώπου.
Έγκλημα με πολλαπλά θύματα -και κορυφαίο όλων τους τον ίδιο της τον εαυτό, τελικά.
Η ηρωίδα "Αλεξάνδρα" βιώνει αναπόδραστα αυτό που ορίζεται από τον Ντοστογιέφσκι ως "κόλαση":
"Eίναι η ανικανότητα να βιώσεις την αγάπη".
Αυτό αποτυπώνεται και σωματικα, δίνοντας έμφαση στη ματαιότητα της κακίας...
Από την άλλη, οι θετικοί πρωταγωνιστές έχουν υπερτονισμένες τις αρετές τους:
Από τα σωματικά τους προσόντα και την εκθαμβωτική ομορφιά, μέχρι την ευφυία και την καλοσύνη τους, η "Μυρτώ" και ο "Μάριος" προβάλλουν εξιδανικευμένοι με ένα ηθικό ανάστημα δυσθεώρητο στον μέσο άνθρωπο!
Σε όλα τους αψεγάδιαστοι και τέλειοι.
Ικανότατοι, ανέγγιχτοι από πάθη και σφάλματα.
Ήρωες αέρινοι, άπιαστοι, γεγονός που μας εμποδίζει να ταυτιστούμε μαζί τους, ωστόσο σίγουρα κατακτούν την καρδιά μας...
Ειδικότερα η Μυρτώ προβάλλει ως ο απόλυτος αμνός, αν κι η πορεία της αποδεικνύει πως η στοργή μπορεί να απαλύνει και τα πιο βαριά τραύματα..
Το δυνατό και άσπιλο αίσθημα που αναπτύσσεται μεταξύ του Μάριου και της Μυρτώς- πηγαίο, απόλυτο, ανέφελο και τρυφερό- παραπέμπει στον κλασσικό ρομαντισμό του 19ου αιώνα κι έρχεται ως αναμενόμενο επακόλουθο της συμβατότητάς τους.
Θυμίζει την ευγενή, γεμάτη συστολή προσέγγιση αλλοτινών εποχών.
Είναι ξεκάθαρη η θέση του βιβλίου απέναντι στους ήρωες και όσα ηθικά ζητήματα ανακύπτουν από τις επιλογές τους.
Το έργο διακρίνεται από μια κάπως μανιχαιστική λογική με απόλυτα διακριτό το "καλό" από το "κακό".
Στη λογική αυτή έχουμε ένα τρυφερό "σύγχρονο παραμύθι", όπου το κακό τιμωρείται παραδειγματικά κι η μοίρα αποκαθιστά με τον δικό τους παράξενο τρόπο τους αδικημένους.
Παρόλαυτα υπάρχουν και ήρωες βαθύτερης ψυχοσύνθεσης , οι οποίοι, χωρίς να είναι κακοί ή ένοχοι, πληρώνουν την ατολμία τους να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Ο "μύθος" του βιβλίου όμως αναδεικνύει πολυάριθμα κοινωνικά ζητήματα:
Σε αυτόν προβάλλει η ύψιστη πράξη αγάπης που είναι η ανατροφή ενός παιδιού.
Η ζωοδότρα μητρική στοργή παρουσιάζεται ως προσφορά ψυχής, χωρίς να είναι απαραίτητη η παρεμβολή βιολογικών δεσμών.
Αυτός ο διαχωρισμός έρχεται να αναιρέσει και να απενοχοποιήσει ένα ζήτημα που αντιμετωπίζεται ακόμη ως ταμπού, την υιοθεσία.
Η μητρότητα τελικά δεν είναι βιολογικό γεγονός , αλλά γεγονός ψυχικό, που πηγάζει από τη διάθεση να παραμερίσεις το Εγώ σου για χάρη ενός παιδιού.
Ενας ακόμη προβληματισμός που κατέχει εξέχουσα θέση στο μυθιστόρημα της Ελένης Φωτίου είναι ο ρόλος του γιατρού στην κοινωνία.
Επηρεασμένη από τη γλυκιά της σχέση με τον γιατρό -πατέρα της, η συγγραφέας αναδεικνύει την ιερή αποστολή του γιατρού, που πρέπει να είναι συμπαραστάτης του ανθρώπινου πόνου.
Φέρνει στο νου μεγάλες προσωπικότητες της ιατρικής στα χνάρια του εμβληματικού Ιπποκράτη και την ανθρωπιστική οπτική του Αριστοτέλη για την Επιστήμη.
Βέβαια το θέμα στο "Όνομα Αυτής" αναδεικνύεται εμμέσως από την προσωπική στάση των ηρώων, κι όχι ως βασικός πυλώνας αφού η ιστορία διατηρεί τον αισθηματικό χαρακτήρα της.
Η ιατρική ιδιότητα κάποιων ηρώων εξυπηρετεί πολλές απο τις συμπτώσεις που οδηγούν στη λύση της πλοκής και την τελική κάθαρση.
Στο κεφάλαιο "Ιατρική", η Ελένη Φωτίου θα επανέλθει εκτενέστερα με τον συγκλονιστικό Λύχνο Της Ανατολής ,που συνιστά το οδοιπορικό ενός "ανάργυρου γιατρού" από την Αίγυπτο.(Οπωσδήποτε ανακαλύψτε το!)
Ένα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει το ΄"Ονομα Αυτής Μυρτώ" έιναι οι αναζωογονητικές εικόνες που η ευαίσθητη ματιά της Ελένης Φωτίου μεταφέρει από τη φύση των Κυθήρων.
Η πένα της συγγραφέως "φιλοτεχνεί πίνακες" τοπίων που καταπραύνουν την ψυχή, σα γνήσια καλλιτέχνιδα:
Άλλωστε στο βιβλίο είναι διάχυτη η φιλοκαλία της Τέχνης.
Μια Τέχνη που πηγάζει από τα μύχια της ψυχής και συνδιαλέγεται μαγικά με το χθες , εκμηδενίζοντας αποστάσεις και μετουσιώνοντας το Ανεκπλήρωτο σε πληρότητα Δημιουργίας.
Μια έντονη θρησκευτικότητα διατρέχει την ιστορία...
Δεν υπάρχει όμως φόβος ή διδακτισμός:
Είναι η αγνή εμπιστοσύνη των αθώων ψυχών στον Θεό, που Τον "βιώνουν" με το "πιο Ωραίο από όλα τα Ονόματά Του", όπως σημειώνει ο Επίσκοπος Μυριήλ στο Α' Βιβλίο των ΑΘΛΙΩΝ, του Βίκτωρ Ουγκό: Ως "Ευσπλαχνία", δηλαδή.
Ως Αγάπη σε ο,τι τους περιβάλλει:Ανθρώπους,ζώα, φύση-φίλους κι εχθρούς...
Ακόμη και η Τέχνη, τροφοδοτεί το κάλλος της ατενίζοντας Ουρανό σε αναζήτηση του "θεού", για τον οποίο προορίστηκε ο Άνθρωπος ως δημιούργημα αγάπης.
Σε αυτό το πλαίσιο , δυνατό στοιχείο της πλοκής είναι οι χαριτωμένες 30 ξεχωριστές καλόγριες του Μοναστηριού της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας:
Παραστατίδες των ηρώων μας, σα χορός αρχαίας τραγωδίας ή σαν τα αερικά των λαικών παραμυθιών, εποπτεύουν, φροντίζουν, υποβοηθούν και διασκορπίζουν την αγάπη.
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα έδινε ακόμη βαθύτερη διάσταση στο βιβλίο, αν είχαν αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο οι χαρακτήρες τους, παρόλαυτα παραμένουν μια πινελιά τρυφερότητας πολύ ιδιαίτερη κι αξιολάτρευτη...
Για όλα αυτά το "Ονομα Αυτής Μυρτώ" αποτελει μια καλή αρχή , δείχνοντας ξεκάθαρα πως η συγγραφέας έχει σίγουρα να δώσει πολλά βιβλία γεμάτα όμορφες, ξεχασμένες αξίες της ζωής, που τόσο έχουμε ανάγκη .
Ανακαλύψτε λοιπόν αυτό το μυθιστόρημα και το "Όνομα Αυτής...καλή λογοτεχνία"!!!!.
Θα παρακάμψουν το κοινωνικό τους χάσμα και από αυτήν τη φλογερή αγάπη θα έρθει στον κόσμο ένα παιδί.
Ένα κλαράκι με την ευωδία της μυρτιάς...
Ωστόσο, η ευτυχία τους θα ανατραπεί με τον πλέον εφιαλτικό τρόπο από τα σκοτεινά σχέδια ανθρώπων, που ζητούν ανόητα να "υποκαθιστούν" τον ίδιο τον...Θεό"!
Μια εκτροπή που θα χαράξει δρόμους απροσδόκητους, διασκορπίζοντας τους ήρωές μας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα:
Ελβετία, Αμερική, ενώ στο σκηνικό προστίθενται και τα γραφικά Κύθηρα.
Ωστόσο ακόμη κι έτσι, ο έρωτας θα βρει τον τρόπο να διεκδικήσει όσα τα χρόνια του στέρησαν βίαια , ενώ η αγάπη θα βρει τον δρόμο να επουλώσει τις πληγές!
Σε όλη την οδυνηρή διαδρομή θα υπάρξει ένας θεόπνευστος συνοδοιπόρος:
Είναι η Τέχνη, σύντροφος στην πιο άγρια μοναξιά, διασώστης της Μνήμης, έρωτας.
Είναι η Τέχνη που αναπέμπει δοξολογία στον Θεό της αγάπης!
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
"Τ' όνομα Αυτής Μυρτώ" είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της Ελένης Φωτίου κι αποτελεί ένα πολύ ελπιδοφόρο ξεκίνημα για μια συγγραφέα που ήρθε να μας θυμίσει τα πιο ευγενικά ιδανικά μέσα από μοναδικές ιστορίες γεμάτες αίσθημα και κοινωνικό στοχασμό.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που θα ταξιδέψει την ψυχή κάθε αναγνώστη.
Καλογραμμένο, με γλώσσα που ρέει αβίαστα και ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Στο επίκεντρο της ιστορίας μας, βρίσκεται η ανθρώπινη έπαρση που καταπατά κάθε ηθικό φραγμό και κάθε συναίσθημα στο όνομα του άνομου χρήματος και μιας νοσηρής εξουσίας, που ζητά να χειραγωγήσει ζωές.
Αλαζονεία που αγγίζει εωσφορικά μέτρα.
Η Αλεξάνδρα είναι μια αδίστακτη γυναίκα που η φαυλότητά της την οδηγεί στο χειρότερο ίσως έγκλημα που μπορεί να διανοηθεί ο νους του ανθρώπου.
Έγκλημα με πολλαπλά θύματα -και κορυφαίο όλων τους τον ίδιο της τον εαυτό, τελικά.
Η ηρωίδα "Αλεξάνδρα" βιώνει αναπόδραστα αυτό που ορίζεται από τον Ντοστογιέφσκι ως "κόλαση":
"Eίναι η ανικανότητα να βιώσεις την αγάπη".
Αυτό αποτυπώνεται και σωματικα, δίνοντας έμφαση στη ματαιότητα της κακίας...
Από την άλλη, οι θετικοί πρωταγωνιστές έχουν υπερτονισμένες τις αρετές τους:
Από τα σωματικά τους προσόντα και την εκθαμβωτική ομορφιά, μέχρι την ευφυία και την καλοσύνη τους, η "Μυρτώ" και ο "Μάριος" προβάλλουν εξιδανικευμένοι με ένα ηθικό ανάστημα δυσθεώρητο στον μέσο άνθρωπο!
Σε όλα τους αψεγάδιαστοι και τέλειοι.
Ικανότατοι, ανέγγιχτοι από πάθη και σφάλματα.
Ήρωες αέρινοι, άπιαστοι, γεγονός που μας εμποδίζει να ταυτιστούμε μαζί τους, ωστόσο σίγουρα κατακτούν την καρδιά μας...
Ειδικότερα η Μυρτώ προβάλλει ως ο απόλυτος αμνός, αν κι η πορεία της αποδεικνύει πως η στοργή μπορεί να απαλύνει και τα πιο βαριά τραύματα..
Το δυνατό και άσπιλο αίσθημα που αναπτύσσεται μεταξύ του Μάριου και της Μυρτώς- πηγαίο, απόλυτο, ανέφελο και τρυφερό- παραπέμπει στον κλασσικό ρομαντισμό του 19ου αιώνα κι έρχεται ως αναμενόμενο επακόλουθο της συμβατότητάς τους.
Θυμίζει την ευγενή, γεμάτη συστολή προσέγγιση αλλοτινών εποχών.
Το έργο διακρίνεται από μια κάπως μανιχαιστική λογική με απόλυτα διακριτό το "καλό" από το "κακό".
Στη λογική αυτή έχουμε ένα τρυφερό "σύγχρονο παραμύθι", όπου το κακό τιμωρείται παραδειγματικά κι η μοίρα αποκαθιστά με τον δικό τους παράξενο τρόπο τους αδικημένους.
Παρόλαυτα υπάρχουν και ήρωες βαθύτερης ψυχοσύνθεσης , οι οποίοι, χωρίς να είναι κακοί ή ένοχοι, πληρώνουν την ατολμία τους να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Ο "μύθος" του βιβλίου όμως αναδεικνύει πολυάριθμα κοινωνικά ζητήματα:
Σε αυτόν προβάλλει η ύψιστη πράξη αγάπης που είναι η ανατροφή ενός παιδιού.
Η ζωοδότρα μητρική στοργή παρουσιάζεται ως προσφορά ψυχής, χωρίς να είναι απαραίτητη η παρεμβολή βιολογικών δεσμών.
Αυτός ο διαχωρισμός έρχεται να αναιρέσει και να απενοχοποιήσει ένα ζήτημα που αντιμετωπίζεται ακόμη ως ταμπού, την υιοθεσία.
Η μητρότητα τελικά δεν είναι βιολογικό γεγονός , αλλά γεγονός ψυχικό, που πηγάζει από τη διάθεση να παραμερίσεις το Εγώ σου για χάρη ενός παιδιού.
Ενας ακόμη προβληματισμός που κατέχει εξέχουσα θέση στο μυθιστόρημα της Ελένης Φωτίου είναι ο ρόλος του γιατρού στην κοινωνία.
Επηρεασμένη από τη γλυκιά της σχέση με τον γιατρό -πατέρα της, η συγγραφέας αναδεικνύει την ιερή αποστολή του γιατρού, που πρέπει να είναι συμπαραστάτης του ανθρώπινου πόνου.
Φέρνει στο νου μεγάλες προσωπικότητες της ιατρικής στα χνάρια του εμβληματικού Ιπποκράτη και την ανθρωπιστική οπτική του Αριστοτέλη για την Επιστήμη.
Βέβαια το θέμα στο "Όνομα Αυτής" αναδεικνύεται εμμέσως από την προσωπική στάση των ηρώων, κι όχι ως βασικός πυλώνας αφού η ιστορία διατηρεί τον αισθηματικό χαρακτήρα της.
Η ιατρική ιδιότητα κάποιων ηρώων εξυπηρετεί πολλές απο τις συμπτώσεις που οδηγούν στη λύση της πλοκής και την τελική κάθαρση.
Στο κεφάλαιο "Ιατρική", η Ελένη Φωτίου θα επανέλθει εκτενέστερα με τον συγκλονιστικό Λύχνο Της Ανατολής ,που συνιστά το οδοιπορικό ενός "ανάργυρου γιατρού" από την Αίγυπτο.(Οπωσδήποτε ανακαλύψτε το!)
Ένα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει το ΄"Ονομα Αυτής Μυρτώ" έιναι οι αναζωογονητικές εικόνες που η ευαίσθητη ματιά της Ελένης Φωτίου μεταφέρει από τη φύση των Κυθήρων.
Η πένα της συγγραφέως "φιλοτεχνεί πίνακες" τοπίων που καταπραύνουν την ψυχή, σα γνήσια καλλιτέχνιδα:
Άλλωστε στο βιβλίο είναι διάχυτη η φιλοκαλία της Τέχνης.
Μια Τέχνη που πηγάζει από τα μύχια της ψυχής και συνδιαλέγεται μαγικά με το χθες , εκμηδενίζοντας αποστάσεις και μετουσιώνοντας το Ανεκπλήρωτο σε πληρότητα Δημιουργίας.
Μια έντονη θρησκευτικότητα διατρέχει την ιστορία...
Δεν υπάρχει όμως φόβος ή διδακτισμός:
Είναι η αγνή εμπιστοσύνη των αθώων ψυχών στον Θεό, που Τον "βιώνουν" με το "πιο Ωραίο από όλα τα Ονόματά Του", όπως σημειώνει ο Επίσκοπος Μυριήλ στο Α' Βιβλίο των ΑΘΛΙΩΝ, του Βίκτωρ Ουγκό: Ως "Ευσπλαχνία", δηλαδή.
Ως Αγάπη σε ο,τι τους περιβάλλει:Ανθρώπους,ζώα, φύση-φίλους κι εχθρούς...
Ακόμη και η Τέχνη, τροφοδοτεί το κάλλος της ατενίζοντας Ουρανό σε αναζήτηση του "θεού", για τον οποίο προορίστηκε ο Άνθρωπος ως δημιούργημα αγάπης.
Σε αυτό το πλαίσιο , δυνατό στοιχείο της πλοκής είναι οι χαριτωμένες 30 ξεχωριστές καλόγριες του Μοναστηριού της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας:
Παραστατίδες των ηρώων μας, σα χορός αρχαίας τραγωδίας ή σαν τα αερικά των λαικών παραμυθιών, εποπτεύουν, φροντίζουν, υποβοηθούν και διασκορπίζουν την αγάπη.
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα έδινε ακόμη βαθύτερη διάσταση στο βιβλίο, αν είχαν αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο οι χαρακτήρες τους, παρόλαυτα παραμένουν μια πινελιά τρυφερότητας πολύ ιδιαίτερη κι αξιολάτρευτη...
Για όλα αυτά το "Ονομα Αυτής Μυρτώ" αποτελει μια καλή αρχή , δείχνοντας ξεκάθαρα πως η συγγραφέας έχει σίγουρα να δώσει πολλά βιβλία γεμάτα όμορφες, ξεχασμένες αξίες της ζωής, που τόσο έχουμε ανάγκη .
Ανακαλύψτε λοιπόν αυτό το μυθιστόρημα και το "Όνομα Αυτής...καλή λογοτεχνία"!!!!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου