To Tραγούδι της Αννέτας, Δήμητρα Ιωάννου
Είδος: Αισθηματικό /Εποχής
Βαθμολογία: 10/10
Η Δήμητρα Ιωάννου που τόσο μας γοήτευσε με την "Κασσάνδρα" , αποδείχθηκε αληθινή "μάγισσα" της πένας με ένα νέο βιβλίο- σαγηνευτικά λυπητερό.
Το νέο της βιβλίο είναι μια πολυδιάστατη εμπειρία, που αφήνει μελωδικό απόηχο στην ψυχή μας την πιο μελαγχολική και γλυκιά σύνθεση,το...Τραγούδι της Αννέτας.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Άννα , μια εκθαμβωτική κοπέλα στο κατώφλι των 40, βιώνει το απόλυτο γυναικείο όνειρο, όταν στον δρόμο της συναντά τον ισχυρό επιχειρηματία Ανάργυρο Σοφιανό, που διευθύνει τον Ιατρικό Όμιλο "Μαίανδρος".
Σύντομα εκείνος την οδηγεί σε έναν γάμο που όλα φαντάζουν ιδανικά, αλλά σταδιακά εξελίσσονται σε εφιάλτη.
Όταν η Αννα αρρωσταίνει ανεξήγητα, μοναδική παρηγοριά της έχει τον τρυφερό δάσκαλο της Μουσικής, Μενέλαο, όμως γύρω τους έχει απλώσει τα ολέθρια πλοκάμια του ένα εφιαλτικό ιατρικό κύκλωμα κι η μάχη αυτή θα είναι θανάσιμη...
Επτάνησα 17ος αιώνας.
Η Αννέτα Οριφερίνα μοιράζεται μια ιδανική αγάπη με τον τροβαδούρο, Μέλιο Ρενέση, κάτω από το φθονερό βλέμμα της αδελφής της, Λουίζας.
Η ομορφιά της τη θέτει στο στόχαστρο του κόντε Νικηφόρου Τεμπέστα που, εκβιάζοντας τον πατέρα της, κατορθώνει να την αιχμαλωτίσει σπίτι του.
Ενώ ο Μέλιος κι η Αννέτα σχεδιάζουν πλάνο διαφυγής και μια νέα ευτυχισμένη ζωή, ένας κατά συρροήν δολοφόνος κάνει την εμφάνισή του και ανατρέπει τα σχέδιά τους...
Ποιος είναι ο Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα πρόσωπα μεταξύ τους;
Θα κατορθώσει το χθες να βρει τη δικαίωσή του στο σήμερα;
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Όπως ήδη μαντεύετε, το Τραγούδι της Αννέτας αποτελέι μια συγκλονιστική εμπειρία αγάπης, όπως αυτή διασχίζει τον χρόνο!
Το πηγαίο συναίσθημα όμως, είναι εμπλουτισμένο με μια χροιά μυστηρίου που τελικά ενσταλάζει πινελιές ενός αυθεντικού γοτθικού θρίλερ, που καθηλώνει ως τις τελευταίες σελίδες!
Ένα έργο πολυδιάστατο, που καταδύεται άφοβα στην τραγικότητα του έρωτα χωρίς ωραιοποιήσεις, για να επεκταθεί και σε κοινωνικούς προβληματισμούς- δίνοντας και εικόνες από εποχές αλλοτινές.
Η αχλύ του μεταφυσικού τυλίγει με ένα αχνό πέπλο όλοκληρη την ιστορία, προσδίδοντας ξεχωριστή υποβλητικότητα...
Ο μύθος του βιβλίου εξελίσσεται σε δύο χρονικά επίπεδα.
Από τη μια έχουμε ένα πολύβουο σήμερα που εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς- εκεί όπου κυριαρχούν ο αμοραλισμός και ο κυνισμός της σύγχρονης εποχής.
Παράλληλα, ταξιδεύουμε στα ονειρικά Επτάνησα της Ενετοκρατίας, για να χαθούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν γλυκιές μελωδίες, ζωηρά χρώματα και γεύσεις...
Αν και δεν κατονομάζεται οι περιγραφές κλίνουν προς τη Ζάκυνθο του 17ου αιώνα...
Σε κάθε περίπτωση τοπία και χαρακτήρες συνθέτουν μοναδικούς συγγραφικούς "πίνακες", που μαγνητίζουν με την ομορφιά και το πάθος τους.
Νόμπιλι και ποπολάνοι εκπροσωπούν παραστατικά τα κοινωνικά χάσματα που ο αντάρτης έρωτας πάσχισε να γεφυρώσει.
Οι δυο ιστορικές εποχές εναλλάσσονται σε μια αρμονική κατανομή ,διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον καθώς ξεδιπλώνονται σε μιαν άρτια σκηνοθετημένη παραλληλία...
Κάτι που θεωρώ καινοτόμο στο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου είναι πως η μεταφορά στον χρόνο γίνεται διακριτή μέσα από τη γλώσσα:
Τα κομμάτια που αναφέρονται στα Επτάνησα, είναι γραμμένα σε μια υποδειγματικά δουλεμένη ντοπιολαλιά, που δεν αρκείται σε ευκαιριακές εκφράσεις της εποχής ,αλλά συνθέτει ένα λαογραφικό πανόραμα από παραδόσεις, γνωμικά, διαλέκτους.
Γλωσσικό ιδίωμα και τραγικές φιγούρες τόσο ανάγλυφα και με τέτοια φυσικότητα δοσμένα, που θαρρείς ξεπήδησαν από τις σελίδες του Γρηγόρη Ξενόπουλου!
Ασθενικές γυναίκες, παράφορες γυναίκες που υπερέβησαν την εποχή τους με αποκοτιά ,φθονερές υπάρξεις παρελαύνουν στο Τραγούδι της Αννέτας θύμιζοντας όμορφα εμβληματικές φιγούρες του πρωτοπόρου μυθιστοριογράφου!
Μια αφήγηση λεπτοδουλεμένη και δυσεύρετη σαν παλιό κέντημα στο σεντούκι της αγαπημένης προγιαγιάς!
Λυρισμός και αστυνομικό μυστήριο συμπλέκονται μοναδικά.
Στο σήμερα, συναντάμε μια ηρωίδα που παρά το καθηλωτικό της κάλλος , διατηρεί στοιχεία αναγνωρίσιμα στη σημερινή γυναίκα των 35+ που παραπαίει ανάμεσα στη χειραφέτηση και την ανάγκη για οικογένεια.
Οι δυο ιστορίες εξελίσσονται σε μιαν αριστοτεχνική αντιστοιχία.
Και στις δυο κυριαρχεί ένας έρωτας ατελέσφορος που συναντά το πρόχωμα ενός άπληστου άντρα, που ενσαρκώνει την ειδεχθέστερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης.
Η εωσφορική αυτή αρσενική φιγούρα σαρώνει τις ζωές όσων βρεθούν στο τοξικό περιβάλλον του που κρύβεται πίσω από την ισχύ του χρήματος.
Κεντρική φιγούρα και συνδετικός κρίκος στις δυο ιστορίες είναι η Γυναίκα , η μεγάλη καταπιεσμένη των Αιώνων, η Διαχρονική Αιχμάλωτη όπως τη συναντάμε στο συγκλονιστικό ποίημα της Δημουλά:
Δέσμια της Φτώχειας και Λεία άνομων πόθων στα Επτάνησα του 17ου αιώνα.
Στο σήμερα η "σκλαβιά" της Γυναίκας συνίσταται σε μια κοινωνία που τής ορίζει ένα συγκεκριμένο πρότυπο επαγγελματικής και προσωπικής "πραγμάτωσης" , τοποθετημένο σε αυστηρά χρονοδιαγράμματα, που δημιουργούν τω όντι αίσθημα μειονεξίας και νευρώσεις σε κείνες που δεν το ακολουθούν.
Ως ψυχολόγος κι η ίδια η Ιωάννου σκιαγραφεί πλήρως τον τρόπο που κοινωνικό και οικογενειακό πλαίσιο υπονομεύουν την αυτοεκτίμηση της Γυναίκας, οδηγώντας την ενίοτε σε βεβιασμένες, καταστοφικές επιλογές, που μαραζώνουν την ψυχή της.
Η θλιβερή ιστορία της Ιωάννου πρωτίστως κομίζει ένα μήνυμα ελευθερίας και αυτογνωσίας, που μόνο αυτά οδηγούν στην ευτυχία.
Ωστόσο, πέρα από την αισθηματική παράμετρο, στο Τραγούδι της Αννέτας υπάρχει η τόλμη μιας ηχηρής καταγγελίας.
Απερίφραστα η Δήμητρα Ιωάννου υψώνει συγγραφικό ανάστημα απέναντι στα εφιαλτικά ιατρικά κυκλώματα που κουρελιάζουν τον Όρκο του Ιπποκράτη και κατακρεουργούν την αθρώπινη ζωή για το κέρδος...
Μια επιστήμη όπου αναστρέφεται η ανθρωπιά της Αρχαιοελληνικής Φιλοσοφίας όταν δια μέσου του Πρωταγόρα όριζε πως "Πάντων χρημάτων μέτρον ,Άνθρωπος"...
Μια Ιατρική που σύμφωνα με την αριστοτελική ρήση που επανέλαβε ο Γκάντι, "στερείται ανθρωπιάς και άρα καταλήγει από σοφία όλεθρος για την κοινωνία"...
Δυστυχώς είναι αλήθεια πως η ανθρώπινη ζωή στα χέρια ορισμένων επιστημόνων δεν είναι παρά res...
Είτε φαρμακοβιομηχανίες που υπερκοστολογούν φάρμακα κρίσιμα για την επιβίωση ασθενών, είτε όσοι καθιστούν την ιατρική παρέμβαση αντικείμενο συναλλαγής.
Είναι ένα ζήτημα στο οποίο η κοινωνία πρέπει να επαγρυπνεί και που στο βιβλίο συνθέτει ένα αγωνιώδες σκηνικό με μια φρενήρη πορεία.
Στο κρίσιμο σημείο η δραματική ιστορία της Άννας θα βρει τη γλυκιά Αννέτα του χθες για να οδηγηθεί στη λύση του μυστηρίου...
Ένα μυστήριο που στο "παρελθόν" χαρίζει ένα "φινάλε σχεδόν μποντλερικό", με μια κορύφωση που μου θύμισε το "στερνό όραμα του Χήθκλίφ", και που σήμερα ζητάει να ατενίσει φως...
Κι ανάμεσα σε όλα η Μουσική ταξιδεύει στον χρόνο σφιχταγκαλιασμένη με τον Έρωτα σε μια ένωση που συγκινεί κάθε καρδιά.
Ένα βιβλίο που θα σας παρασύρει σε μια δίνη συναισθημάτων και εικόνων και θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο σε κάθε ψυχή.
Προς καθε "παραληπτη":Η μορφωση εχει σκοπο να μας κανει ταπεινοτερους, επιεικεστερους, συμπονετικοτερους, αλλιως τζαμπα την εχουμε...Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ αλλωστε οριζε πως "Γνωση που απεχει απο τη δικαιοσυνη κ την αρετη γενικα ειναι επιζημια για την κοινωνια".
Οταν βλεπουμε ανθρωπο που δεν ειχε τις δικες μας ευκαιριες να μορφωθει , τοτε φροντιζουμε να τον αντιμετωπιζουμε ταπεινα κ να μην υπογραμμιζουμε ποσα ξερουμε εμεις, αλλα χαμηλωνουμε τον πηχυ για να μη νιωσει αυτος ασχημα.
.Ο Αληθινα ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΚΑΙ: ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΟΣ!
Στο κατω κατω, η μορφωση ειναι σχετικη. Εγω οσα πιο πολλα μαθαινω τοσο συναισθανομαι το μεγεθος της αγνοιας μου απεναντι στον ωκεανο της Γνωσης
κ ποσο "μικρη" ειμαι απεναντι σε αυτον τον μεγαλο κοσμο και τη θνητοτητα που μας οριζει!
"Εν οιδα οτι ουδεν οιδα " ελεγε ο παππους -Σωκρατης και γαληνια πηρε το κωνειο του...Ποτε θα απολογηθουμε αραγε εμεις σε αυτον;
Γεμισαμε ειδημονες και αδειασαμε απο Ανθρωπους!
Είδος: Αισθηματικό /Εποχής
Βαθμολογία: 10/10
Το νέο της βιβλίο είναι μια πολυδιάστατη εμπειρία, που αφήνει μελωδικό απόηχο στην ψυχή μας την πιο μελαγχολική και γλυκιά σύνθεση,το...Τραγούδι της Αννέτας.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Άννα , μια εκθαμβωτική κοπέλα στο κατώφλι των 40, βιώνει το απόλυτο γυναικείο όνειρο, όταν στον δρόμο της συναντά τον ισχυρό επιχειρηματία Ανάργυρο Σοφιανό, που διευθύνει τον Ιατρικό Όμιλο "Μαίανδρος".
Σύντομα εκείνος την οδηγεί σε έναν γάμο που όλα φαντάζουν ιδανικά, αλλά σταδιακά εξελίσσονται σε εφιάλτη.
Όταν η Αννα αρρωσταίνει ανεξήγητα, μοναδική παρηγοριά της έχει τον τρυφερό δάσκαλο της Μουσικής, Μενέλαο, όμως γύρω τους έχει απλώσει τα ολέθρια πλοκάμια του ένα εφιαλτικό ιατρικό κύκλωμα κι η μάχη αυτή θα είναι θανάσιμη...
Επτάνησα 17ος αιώνας.
Η Αννέτα Οριφερίνα μοιράζεται μια ιδανική αγάπη με τον τροβαδούρο, Μέλιο Ρενέση, κάτω από το φθονερό βλέμμα της αδελφής της, Λουίζας.
Η ομορφιά της τη θέτει στο στόχαστρο του κόντε Νικηφόρου Τεμπέστα που, εκβιάζοντας τον πατέρα της, κατορθώνει να την αιχμαλωτίσει σπίτι του.
Ενώ ο Μέλιος κι η Αννέτα σχεδιάζουν πλάνο διαφυγής και μια νέα ευτυχισμένη ζωή, ένας κατά συρροήν δολοφόνος κάνει την εμφάνισή του και ανατρέπει τα σχέδιά τους...
Ποιος είναι ο Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα πρόσωπα μεταξύ τους;
Θα κατορθώσει το χθες να βρει τη δικαίωσή του στο σήμερα;
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Όπως ήδη μαντεύετε, το Τραγούδι της Αννέτας αποτελέι μια συγκλονιστική εμπειρία αγάπης, όπως αυτή διασχίζει τον χρόνο!
Το πηγαίο συναίσθημα όμως, είναι εμπλουτισμένο με μια χροιά μυστηρίου που τελικά ενσταλάζει πινελιές ενός αυθεντικού γοτθικού θρίλερ, που καθηλώνει ως τις τελευταίες σελίδες!
Ένα έργο πολυδιάστατο, που καταδύεται άφοβα στην τραγικότητα του έρωτα χωρίς ωραιοποιήσεις, για να επεκταθεί και σε κοινωνικούς προβληματισμούς- δίνοντας και εικόνες από εποχές αλλοτινές.
Η αχλύ του μεταφυσικού τυλίγει με ένα αχνό πέπλο όλοκληρη την ιστορία, προσδίδοντας ξεχωριστή υποβλητικότητα...
Ο μύθος του βιβλίου εξελίσσεται σε δύο χρονικά επίπεδα.
Από τη μια έχουμε ένα πολύβουο σήμερα που εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς- εκεί όπου κυριαρχούν ο αμοραλισμός και ο κυνισμός της σύγχρονης εποχής.
Παράλληλα, ταξιδεύουμε στα ονειρικά Επτάνησα της Ενετοκρατίας, για να χαθούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν γλυκιές μελωδίες, ζωηρά χρώματα και γεύσεις...
Αν και δεν κατονομάζεται οι περιγραφές κλίνουν προς τη Ζάκυνθο του 17ου αιώνα...
Σε κάθε περίπτωση τοπία και χαρακτήρες συνθέτουν μοναδικούς συγγραφικούς "πίνακες", που μαγνητίζουν με την ομορφιά και το πάθος τους.
Νόμπιλι και ποπολάνοι εκπροσωπούν παραστατικά τα κοινωνικά χάσματα που ο αντάρτης έρωτας πάσχισε να γεφυρώσει.
Οι δυο ιστορικές εποχές εναλλάσσονται σε μια αρμονική κατανομή ,διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον καθώς ξεδιπλώνονται σε μιαν άρτια σκηνοθετημένη παραλληλία...
Κάτι που θεωρώ καινοτόμο στο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου είναι πως η μεταφορά στον χρόνο γίνεται διακριτή μέσα από τη γλώσσα:
Τα κομμάτια που αναφέρονται στα Επτάνησα, είναι γραμμένα σε μια υποδειγματικά δουλεμένη ντοπιολαλιά, που δεν αρκείται σε ευκαιριακές εκφράσεις της εποχής ,αλλά συνθέτει ένα λαογραφικό πανόραμα από παραδόσεις, γνωμικά, διαλέκτους.
Γλωσσικό ιδίωμα και τραγικές φιγούρες τόσο ανάγλυφα και με τέτοια φυσικότητα δοσμένα, που θαρρείς ξεπήδησαν από τις σελίδες του Γρηγόρη Ξενόπουλου!
Ασθενικές γυναίκες, παράφορες γυναίκες που υπερέβησαν την εποχή τους με αποκοτιά ,φθονερές υπάρξεις παρελαύνουν στο Τραγούδι της Αννέτας θύμιζοντας όμορφα εμβληματικές φιγούρες του πρωτοπόρου μυθιστοριογράφου!
Μια αφήγηση λεπτοδουλεμένη και δυσεύρετη σαν παλιό κέντημα στο σεντούκι της αγαπημένης προγιαγιάς!
Λυρισμός και αστυνομικό μυστήριο συμπλέκονται μοναδικά.
Στο σήμερα, συναντάμε μια ηρωίδα που παρά το καθηλωτικό της κάλλος , διατηρεί στοιχεία αναγνωρίσιμα στη σημερινή γυναίκα των 35+ που παραπαίει ανάμεσα στη χειραφέτηση και την ανάγκη για οικογένεια.
Οι δυο ιστορίες εξελίσσονται σε μιαν αριστοτεχνική αντιστοιχία.
Και στις δυο κυριαρχεί ένας έρωτας ατελέσφορος που συναντά το πρόχωμα ενός άπληστου άντρα, που ενσαρκώνει την ειδεχθέστερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης.
Η εωσφορική αυτή αρσενική φιγούρα σαρώνει τις ζωές όσων βρεθούν στο τοξικό περιβάλλον του που κρύβεται πίσω από την ισχύ του χρήματος.
Κεντρική φιγούρα και συνδετικός κρίκος στις δυο ιστορίες είναι η Γυναίκα , η μεγάλη καταπιεσμένη των Αιώνων, η Διαχρονική Αιχμάλωτη όπως τη συναντάμε στο συγκλονιστικό ποίημα της Δημουλά:
Δέσμια της Φτώχειας και Λεία άνομων πόθων στα Επτάνησα του 17ου αιώνα.
Στο σήμερα η "σκλαβιά" της Γυναίκας συνίσταται σε μια κοινωνία που τής ορίζει ένα συγκεκριμένο πρότυπο επαγγελματικής και προσωπικής "πραγμάτωσης" , τοποθετημένο σε αυστηρά χρονοδιαγράμματα, που δημιουργούν τω όντι αίσθημα μειονεξίας και νευρώσεις σε κείνες που δεν το ακολουθούν.
Ως ψυχολόγος κι η ίδια η Ιωάννου σκιαγραφεί πλήρως τον τρόπο που κοινωνικό και οικογενειακό πλαίσιο υπονομεύουν την αυτοεκτίμηση της Γυναίκας, οδηγώντας την ενίοτε σε βεβιασμένες, καταστοφικές επιλογές, που μαραζώνουν την ψυχή της.
Η θλιβερή ιστορία της Ιωάννου πρωτίστως κομίζει ένα μήνυμα ελευθερίας και αυτογνωσίας, που μόνο αυτά οδηγούν στην ευτυχία.
Ωστόσο, πέρα από την αισθηματική παράμετρο, στο Τραγούδι της Αννέτας υπάρχει η τόλμη μιας ηχηρής καταγγελίας.
Απερίφραστα η Δήμητρα Ιωάννου υψώνει συγγραφικό ανάστημα απέναντι στα εφιαλτικά ιατρικά κυκλώματα που κουρελιάζουν τον Όρκο του Ιπποκράτη και κατακρεουργούν την αθρώπινη ζωή για το κέρδος...
Μια επιστήμη όπου αναστρέφεται η ανθρωπιά της Αρχαιοελληνικής Φιλοσοφίας όταν δια μέσου του Πρωταγόρα όριζε πως "Πάντων χρημάτων μέτρον ,Άνθρωπος"...
Μια Ιατρική που σύμφωνα με την αριστοτελική ρήση που επανέλαβε ο Γκάντι, "στερείται ανθρωπιάς και άρα καταλήγει από σοφία όλεθρος για την κοινωνία"...
Δυστυχώς είναι αλήθεια πως η ανθρώπινη ζωή στα χέρια ορισμένων επιστημόνων δεν είναι παρά res...
Είτε φαρμακοβιομηχανίες που υπερκοστολογούν φάρμακα κρίσιμα για την επιβίωση ασθενών, είτε όσοι καθιστούν την ιατρική παρέμβαση αντικείμενο συναλλαγής.
Είναι ένα ζήτημα στο οποίο η κοινωνία πρέπει να επαγρυπνεί και που στο βιβλίο συνθέτει ένα αγωνιώδες σκηνικό με μια φρενήρη πορεία.
Στο κρίσιμο σημείο η δραματική ιστορία της Άννας θα βρει τη γλυκιά Αννέτα του χθες για να οδηγηθεί στη λύση του μυστηρίου...
Ένα μυστήριο που στο "παρελθόν" χαρίζει ένα "φινάλε σχεδόν μποντλερικό", με μια κορύφωση που μου θύμισε το "στερνό όραμα του Χήθκλίφ", και που σήμερα ζητάει να ατενίσει φως...
Κι ανάμεσα σε όλα η Μουσική ταξιδεύει στον χρόνο σφιχταγκαλιασμένη με τον Έρωτα σε μια ένωση που συγκινεί κάθε καρδιά.
Ένα βιβλίο που θα σας παρασύρει σε μια δίνη συναισθημάτων και εικόνων και θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο σε κάθε ψυχή.
Προς καθε "παραληπτη":Η μορφωση εχει σκοπο να μας κανει ταπεινοτερους, επιεικεστερους, συμπονετικοτερους, αλλιως τζαμπα την εχουμε...Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ αλλωστε οριζε πως "Γνωση που απεχει απο τη δικαιοσυνη κ την αρετη γενικα ειναι επιζημια για την κοινωνια".
Οταν βλεπουμε ανθρωπο που δεν ειχε τις δικες μας ευκαιριες να μορφωθει , τοτε φροντιζουμε να τον αντιμετωπιζουμε ταπεινα κ να μην υπογραμμιζουμε ποσα ξερουμε εμεις, αλλα χαμηλωνουμε τον πηχυ για να μη νιωσει αυτος ασχημα.
.Ο Αληθινα ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΚΑΙ: ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΟΣ!
Στο κατω κατω, η μορφωση ειναι σχετικη. Εγω οσα πιο πολλα μαθαινω τοσο συναισθανομαι το μεγεθος της αγνοιας μου απεναντι στον ωκεανο της Γνωσης
κ ποσο "μικρη" ειμαι απεναντι σε αυτον τον μεγαλο κοσμο και τη θνητοτητα που μας οριζει!
"Εν οιδα οτι ουδεν οιδα " ελεγε ο παππους -Σωκρατης και γαληνια πηρε το κωνειο του...Ποτε θα απολογηθουμε αραγε εμεις σε αυτον;
Γεμισαμε ειδημονες και αδειασαμε απο Ανθρωπους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου