ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΙΤΛΩΝ

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Λένα Μαντά, ΟΣΑ Ήθελα Να Δώσω

                                               Όσα Ήθελα Να Δώσω, Λένα Μαντά
                                                Είδος: Διήγηματα
                                                Βαθμολογία: 8/10
                                             

Θεανώ,Ναταλία-Κωστής, 

Πολυξένη-Ασπασία-Μαγδαληνή-Μελίσσάνθη-Ιουλια. Κλαίλια-Παυλος,
Μιχάλης-Μαρκέλλα, 
Βένια-Ειρήνη.
Ντάτα και Ηρώ, 
Κυβέλη και Μυρσίνη
κι "Αυτή"( που θα μπορούσε να είναι μια από εμάς...)

Εδώ και μια δεκαετία μας συντρόφευσαν με τη μεσολάβηση του χαρτιού σε χαρές και πίκρες.Μοιραστήκαμε στιγμές αγωνίας ή έκστασης και μαζί τους φτάσαμε στην πολυπόθητη κάθαρση- μέσα από μυθιστορήματα που αγαπήθηκαν πολύ.
Μέσα από αυτούς μας άνοιξε ένα παράθυρο στην όμορφη ψυχή της Λένας Μαντά.

  Έχει τύχει να αναρωτηθείτε όμως τι απέγιναν οι χαρτακτήρες βιβλίων που έχετε λατρέψει;
           Πολλοί συγγραφείς έχουν απαντήσει σε αυτήν τη χαριτωμένη αναρώτηση των αναγνωστών τους, βάζοντας παλαιότερους χαρακτήρες σε περιφερειακούς ρόλους επόμενων μυθιστορημάτων τους.
Για παράδειγμα συναντάμε την τρυφερή Ελίνα από το "Αγαπώ Θα πει Χάνομαι" της Ρένας Ρώσση Ζαίρη ευτυχισμένη στη Σαντορίνη να στηρίζει τον Δημήτρη στο Κόκκινο Κοράλλι.
Ομοίως η Έλλη από τη "Λευκή Ορχιδέα" της Καίτης Οικονόμου συμβουλεύει σα φίλη πιστή τη Μυρσίνη στο "Φθινόπωρο Της Μάγισσας" .

Ήρθε η ώρα να μάθουμε τι απέγιναν οι αγαπημένοι χαρακτήρες της Λένας Μαντά μέσα από ένα ξεχωριστό, πρωτόγνωρο εγχείρημα που το ενέπνευσε η αγάπη των αναγνωστών της και δεν έχει ξανασυμβεί.
        Το Όσα Ήθελα Να Δώσω, λοιπόν, αποτελεί μια χορταστική συλλογή 12 διηγημάτων -όσα δηλαδή και τα βιβλία της:
         
Στα 12 διηγήματα , ξανασυναντάμε όλους τους αγαπημένους χαρακτήρες που μας κράτησαν συντροφιά την τελευταία 10ετία μέσα από τα κοσμαγάπητα βιβλία της Λένας Μαντά και μαθαίνουμε τι απέγιναν μετά το "τέλος" του κάθε βιβλίου, που τους αντιστοιχεί.
Τα διηγήματα αυτά δεν είναι αυθύπαρκτα.
Προϋποθέτουν ότι ο αναγνώστης έχει διαβάσει το αντίστοιχο βιβλίο, του οποίου τον τίτλο φέρουν κι αυτά.
           Είναι προφανές λοιπόν ότι το όσα Ήθελα Να Δώσω είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται ξεκάθαρα στο πολύ ένθερμο κοινό της Μαντά, που την έχει ακολουθήσει και αποδεχθεί σε όλα της τα συγγραφικά βήματα.
Θυμίζει reunion, με "εσωτερικούς κώδικες" ανάμεσα στους παρευρισκομένους ,απρόσιτους στους "απέξω". 
      Υπό αυτό το πρίσμα θα ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τις πιστές αναγνώστριες της Λένας Μαντά, καθώς θα ανακινήσει υπέροχες αναγνωστικές αναμνήσεις.

Η σειρά των διηγημάτων, ακολουθεί και τη σειρά έκδοσης των βιβλίων της Μαντά στον Ψυχογιό.
Ως γενική παρατήρηση έχω να πω πως ευτυχώς η συγγραφέας κατάφερε να μην "αλλοιώσει"κανένα από τα βιβλία της ,διατηρώντας στο εκάστοτε διήγημα την ατμόσφαιρα του αρχικού βιβλίου.
Ας τα πάρουμε ένα-ένα

Ξεκινάμε με το Βαλς,την ιστορία των 4 φίλων που μια καραμπόλα τους έδειξε την αξία της φιλίας,αναμορφώνοντας τη ζωή τους...
Εδώ, ομολογώ η ολιγοσέλιδη συνέχεια δεν έδωσε κάτι επί της ουσίας...
Είχε μια λίγο μονόπλευρη εστίαση (Ναταλία -Κωστής) κι αναμενόμενη εξέλιξη, ενώ μπορούσε να αναπτύξει άλλους χαρακτήρες σαν την Ευγενία.
Μάλλον εκτόνωσε την ένταση του τέλους στο κυρίως βιβλίο.

Ακολουθεί η Θεανώ η κοπέλα που βίωσε τη φρίκη του Πογκρόμ τον Σεπτέμβρη του 1955,με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε μια πραγματική "λύκαινα" για δίκαιους κι αδίκους.
Στο αφήγημα τώρα, βλέπουμε ένα λαβωμένο αγρίμι να γλείφει τις πληγές του και να κάνει επιτέλους ειρήνη με το χθες...Ήταν ένα ταιριαστό τέλος ,χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις.

Σειρά έχουν οι 5 αδελφές που με αφετηρία το Ολυμποχώρι στις όχθες του ποταμού,μας ταξίδεψαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και στα πελάγη του έρωτα.
Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι" ήταν από τα βιβλία που όντως θα μπορούσαν να δώσουν πολλά σε μια δυνητική συνέχεια.
       Το διήγημα αυτό ήταν δικαίως το μεγαλύτερο σε έκταση από όλα και έρχεται να κλείσει με τη γαλήνη τον θυελλώδη κύκλο που άνοιξε η ματαιοδοξία των πέντε κοριτσιών.
Εστιάζουμε στις 3 εκείνες αδελφές  που τα λάθη τους αναμετρήθηκαν με την ηθική, ενώ οι άλλες δυο χαμηλόφωνα παραστέκουν και επουλώνουν το πένθος τους με τη δύναμη του χρόνου.
         Η ατμόσφαιρα είναι πιο ευχάριστη.Η λύση στην ιστορία καθεμιάς πάντως είναι απόλυτα ταιριαστή προς τα πρότερα βιώματά της, συνδυάζοντας την άφεση με την ωριμότητα που μόνο ο πόνος μπορεί να φέρει.
Με ικανοποίησε πάρα πολύ και μου θύμισε πάλι γιατί αγάπησα τόσο αυτό το μυθιστόρημα.

Στην Άλλη Όψη του Νομίσματος ,στην ιστορία του Ανδρέα που βρέθηκε στο σταυροδρόμι ανάμεσα στη σαγηνευτική, Νίκη και την χαμηλόφωνα γοητευτική Αρετούλα , παρατίθεται το πραγματικό τέλος που ίσχυσε για την ιστορία αυτή και συνιστά μια νοσταλγική κατάθεση ψυχής εκ μέρους της συγγραφέως , καθώς διευκρινίζεται αυτό που είχε μοιραστεί με πολλούς αναγνώστες η ίδια η Λένα Μαντα:
Η ιστορία του Ανδρέα εμπεριέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία από τον γάμο της ίδιας.
Έτσι, διαμέσου των ηρώων της, επεξηγεί και το κίνητρο συγγραφής αυτού του βιβλίου.

Στο Τελευταίο Τσιγάρο, όπου ο Μιχάλης είχε αναμετράται με τη διάλυση του γάμου του και την νευρική ανορεξία της κόρης του, έχουμε εστίαση σε κάτι απρόσμενο...
Έτσι, ανατέμνεται η φιλία του με τη Μαρκέλλα και η εξέλιξη της, καθώς οι άνθρωποι αλλάζουν κάτω από τη σμίλη του χρόνου...

Στο Έρωτας σα Βροχή, με την Κλαίλια ως άλλη Αναδυομένη να πληρώνει το πάθος για το Νικηφόρο, παρακολουθούμε την ηρωίδα ώριμη πλέον, αντιμέτωπη με μια νέα "απειλή", που ανακινεί πληγές.
Το βιβλίο συνιστά φόρο τιμής στο μέγιστο λογοτέχνη Γρηγόριο Ξενόπουλο
Το διήγημα διατηρεί την ίδια γλωσσική γοητεία και την ίδια εικονοπλασία που έιχε και το κυρίως βιβλίο, ενώ διάχυτο παραμένει το "άρωμα" του Ξενόπουλου, που διαπότισε την αρχική ιστορία.
Η Κέρκυρα στις μεγάλες ομορφιές της!Με ικανοποίησε απόλυτα.

Στο Χωρίς Χειροκρότημα, η Ειρήνη,μετά τη λαμπερή καριέρα στις πίστες, επουλώνει τις μνήμες από όσα έχασε, ενώ η θεία της η Βένια βλέπει το βρόμικο παρελθόν να επιστρέφει απροσδόκητα και να απειλεί ξανά όσα αγαπά.
       Η συνέχεια ,αν και δόθηκε λίγο βιαστικά, μου άρεσε πολύ και ταίριαζε απόλυτα προς τη δυναμική, τραγική ιστορία του αντίστοιχου βιβλίου. 

Στο Όσο Αντέχει η Ψυχή , με την ηττοπαθή αλλά γλυκύτατη Ηρώ, μετά από έναν αγώνα ζωής και τρομακτικές απώλειες είδαμε να αποκαθίστανται οι ισορροπίες με τη συνδρομή της δαιμόνιας Αλεξάνδρας.
Δεν είχαμε μάθει όμως τι άφησε πίσω της η Ηρώ, όταν παιδούλα το έσκασε από το κολαστήριο -σπίτι της.
Τώρα θα μάθουμε τι απέγιναν τα δύο της αδέλφια, με έμφαση στον μικρό τον Σταύρο...
          Θεωρώ πως ως έμπνευση ήταν έξοχη κι ως ένα σημείο έρεε θαυμάσια η αφήγηση κι η σκιαγράφηση χαρακτήρων και γεγονότων.
Προσωπικά θα ήθελα να μην έκλεινε τόσο απότομα , είχε υλικό ακόμη να δώσει-δεδομένου ότι εμπεριείχε χαρακτήρες που δεν τους "ζήσαμε" στο κυρίως βιβλίο.Είχε ενδιαφέρον ωστόσο.

Ντάτα...Τι θηλυκό!Δήμιος για τους αντιπάλους,μάνα για τους φίλους...ήταν δύσκολο να προσθέσει κάτι η συγγραφέας γι αυτήν,δεδομένου ότι την κατάληξή της τη ζήσαμε όλοι με συγκίνηση στην ιστορία της Ηρώς, όπου ξαναβρήκε τον τρυφερό εαυτό της.
Εντούτοις, η Ντάτα, πριν φύγει από τη Νυχτα , είχε ακόμη έναν λογαριασμό να κλείσει και έτσι θα ανταμώσει με πρόσωπα του παρελθόντος της...Καταιγιστική και περιπετειώδης η συνέχεια,αντάξια της Ντάτα!!!

5 Κλειδιά..Ένα αισθηματικό μυθιστόρημα πασπαλισμένο με αστυνομικό θρίλερ και μια μάνα να καλείται να περάσει 5 δοκιμασίες για να ξεκλειδώσει τα 5 λουκέτα που έδεναν την κόρη της...
Ωστοσο υπήρχε κι ένα έκτο κλειδί κι ο κλήρος της δοκιμασίας αυτή τη φορά απομακρύνθηκε από την Κυβέλη...
Το διήγημα αποκαθιστά ένα  ακόμη ήρωα του βασικού βιβλίου ,διατηρώντας τον χορό των ανατροπών που εκείνο μας επεφύλασσε...

Μια Συγγνώμη Για το Τέλος.
Δεν την είδαμε στο κυρίως βιβλίο, παρότι όλοι τη χρωστούσαν στην πονεμένη Μυρσίνη, που ευτυχώς ,βρήκε το δικό της δρόμο.
Ωστόσο, ένας τουλάχιστον ήρωας πληρώνει ακριβά τα λάθη του και ταπεινώνεται για να φτάσει στη λύτρωσή του, έστω και αργά.
Με ικανοποίησε αυτό το σκέλος, ωστόσο θεωρώ ότι η ιστορία της Αριστέας είχε να προσφέρει ακόμη πιο ενδιαφέρουσες στιγμές και ήθελα πιο έντονη τη συμμετοχή της και στο κυρίως βιβλίο και στο διήγημα αυτό.

Ο κύκλος των διηγημάτων κλείνει με την ...αρχή!
Πρόκειται για τον αρωματικό Καφέ Στη Χόβολη, που πρωτοεκδόθηκε από τις εκδ Λιβάνη με τον τίτλο "
...Τη Μέρα Που Σε Γνώρισα!"
Απλοικό μα άκρως αληθινό!Το πιο αληθινό βιβλίο της Μαντά, που πατά γερά στη γη. 
Ένα μυθιστόρημα που σατιρίζει τη βαλτωμένη καθημερινότητα του γάμου και την απιστία...
Υπόθεση κοινότυπη, αλλά δεν έιναι εκεί το ζητούμενο.Το βιβλίο ζητά να αποτυπώσει το αίσθημα εγκλωβισμού της μέσης Ελληνίδας στο κατώφλι των 40
Γλώσσα σύγχρονη ,χιούμορ πηγαίο και αιχμηρή ειρωνεία, που  διαποτίζει κάθε φράση μεταδίδει πλήρως το αίσθημα αυτό.
Η ηρωίδα δεν έχει συγκεκριμένο όνομα...Θα μπορούσε να είναι η Ελένη, η Μαίρη, η Γιούλη, η Γωγώ, η Σάντρα, η Καίτη...Οποιαδήποτε απο εμάς, με έναν Πέτρο, Κώστα, Πάνο για σύζυγο και μια κυρα Μαριγούλα, κυρία Ξένη, κυρία Κική για πεθερά....
Αυτή η αιχμηρή αλήθεια επεκτείνεται στη μόνη αναμενόμενη κατάληξή της κι έρχεται αμείλικτα να συμπληρώσει το βιβλίο, αφήνοντας την ίδια γλυκόπικρη γεύση...

Αυτά Ήθελε Να Δωσει λοιπον η Λένα Μαντά και για όλα αυτά αγαπήθηκε όσο λίγοι από το αναγνωστικό κοινό που σε αυτήν διέκρινε την αυθεντικότητα, τη φαντασία ,την ελληνική παράδοση και το-γυναικείο-  όνειρο.

Αφεθείτε λοιπόν κι απολάυστε ένα ταξίδι στο σύμπαν της Λένας Μαντά!
...Και μιας κι ο δείκτης σήμανε... "12", ήρθε η ώρα να ξεκινήσει νέα συγγραφική "μέρα", όπου ελπίζουμε η Λένα Μαντά να μας επιφυλάξει άλλους τόσους ξεχωριστούς ήρωες!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου