Ο Κήπος του Χειμώνα, Κhristin Hannah
Είδος :Kοινωνικό- Ιστορικό
Βαθμολογία: 7.5/10
Μετά την επιτυχία του εμβληματικού της "Αηδονιού" η Κριστίν Χάννα επανήλθε στα εκδοτικά μας δρώμενα με άλλη μια ιστορία, βγαλμένη από τις τραγικές μέρες του Β Παγκοσμίου Πολέμου...
Αυτήν τη φορά όμως στρέφει την πυξίδα της στη Ρωσία και στο μαρτυρικό Λένινγκραντ... Το Λένινγκραντ της Πέινας. Το Λένινγκραντ των χλωμών παιδιών κάτω από το ανήμπορο βλέμμα των μανάδων τους.
Το Λένινγκραντ Των Γυναικών πίσω από το μέτωπο των ανδρών...
Ο Κήπος του Χειμώνα, λοιπόν, θα μας μιλήσει για τα άνθη του που τα σκόρπισε η φρίκη του Πολέμου...
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Νίνα κι η Μέρεντιθ είναι δυο αδελφές από το Σιάτλ της Αμερικής, που πίσω από τον δυναμισμό τους, πασχίζουν να επουλώσουν το παιδικό τους τραύμα:
Την ανεξήγητη ψυχρότητα της μητέρα τους με την παγερή ομορφιά και την ανεξιχίαστη σιωπή, που τους στέρησε τη στοργή και τόσο πλήγωσε την παιδική τους ηλικία.
Το νήμα της αλήθειας θα οδηγήσει στη Ρωσία του Στάλιν και στην αγάπη δυο παιδιών, του Σάσα και της Βέρας!
Η τραγωδία κορυφώνεται στην πολιορκία του Λένινγκραντ από τη γερμανική Wehrmacht, το 1941, με τη λαχτάρα του έρωτα να συμπλέκται με τον αγώνα της επιβίωσης και την απόγνωση που αποκτηνώνει!
Οι απαντήσεις από το οδυνηρό χθες θα έρθουν σαν κάθαρση, βοηθώντας τη Νίνα και τη Μέρεντιθ να απαντήσουν στα ατομικά τους ερωτήματα και να οδηγηθούν σε μια αυτογνωσία που καταφάσκει-επιτέλους!- την αγάπη...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Άλλη μια ιστορία πολέμου όπου η Κριστίν Χάννα αναδεικνύει τη γυναικεία τραγικότητα σε όλο της το μεγαλείο, πίσω από τη μεγαλομανία των ανδρών, ο "Κήπος του Χειμώνα" έρχεται να μας φέρει ανταπόκριση από τα μετόπισθεν των αθώων που καταβάλλουν πάντα το βαρύτερο τίμημα...
Πάνω από όλα όμως ένα κοινωνικό δράμα που ανατέμνει την ψυχολογία της Γυναίκας -κυρίως σε σχέση με τη μητρότητα και τον ρόλο της Κόρης, καθώς ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας και της επαγγελματικής της ανεξαρτησίας.
Έτσι λοιπόν το νέο βιβλίο της Χάννα κινείται σε ενα διπλό άξονα -τον ιστορικό και τον κοινωνιολογικό, όπου δεσπόζουν τα ψυχογραφικά στοιχεία...
"Ο Κήπος του Χειμώνα", λόγω του θέματος του και του συναισθηματικού φορτίου του, "συνομιλεί ευθέως" με την θρυλική πια τριλογία της Πωλλίνας Σίμονς- και ιδίως το πρώτο της μέρος- "Ο Μπρούτζινος Καβαλάρης"(ίσως και στο τρίτο με το οποίο έχει συνάφεια στον τίτλο: "Κήπος του Χειμ'ώνα αυτό-"Κήποι της Τατιάνας" εκείνο).
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έπος, που ενδεχομένως να ξεπερνούσε σε δυναμική και στερεότητα συναισθημάτων κι αυτήν την τριλογία ακόμη, κάποιες στιγμές, αν η ίδια η συγγραφέας δεν υπονόμευε αυτό το αριστούργημα που πήγε να στήσει.
Ας ερμηνέυσουμε το γιατί:
Ο "Κήπος του Χειμώνα" είναι ένα έργο χωρισμένο άτυπα σε δύο σχεδόν ενότητες ανισομερείς ως προς την έκτασή τους:
Την ενότητα της Οικογένειας και την ενότητα του Πολέμου.
To πρώτο μέρος είναι ψυχογραφικό εστιάζει σε μια τυπική αμερικάνικη οικογένεια όπου οι δυο κόρες, στο κατώφλι των 40 βιώνουν, τη γυναικεία χειραφέτηση κάτω όμως από τη σκιά ενός παιδικού τραύματος που ποτέ δεν τις αποδέσμευσε και διατάρασσε πάντα την αδερφική τους σχέση.
Η Μέρεντιθ η εργασιομανής καταστηματάρχισσα και η Νίνα, η τυχοδιώκτρια φωτογράφος που γυρνά τον κόσμο χωρίς να στεριώνει πουθενά.
Πίσω από την αγωνία τους για καταξίωση κι ανεξαρτησία, η λαχτάρα να προσεγγίσουν μια απορριπτική μητέρα- όμορφη κι απρόσιτη σαν γλυπτό από πάγο- που πάντα διηγείται την ιστορία για τον έρωτα κάτω από μια γέφυρα στην Πολιτεία του Μαύρου Ιππότη...
Έχουμε λοιπόν μια μακρόσυρτη οικογενειακή ιστορία, με αποκορύφωμα μια απώλεια και τον διαταραγμένο ψυχισμό της ηλικιωμένης πια μητέρας, που πυροδοτεί σύγκρουση ανάμεσα στις δυο αδελφές, απωθημένα, ξεχασμένα μυστικά, ώσπου- προς το τέλος- η αλήθεια ξετυλίγεται αδυσώπητη κι αδιανόητη...
Κάπου εκέι παρεισφρέουν οι μέρες από το όμορφο Λένινγκραντ που θα το λαβώσει η θεομηνία του πολέμου με τη γερμανική εισβολή.
Οι περιγραφές ανάγλυφες, ο σπαραγμός του έρωτα και της απουσίας θα αναμειχθεί με τις οιμωγές του θανάτου και το εφιαλτικό φάσμα της πείνας που αποχυμώνει κορμιά και ψυχές πριν επιβάλει το θανατερό της αγκάλιασμα.
Είδος :Kοινωνικό- Ιστορικό
Βαθμολογία: 7.5/10
Αυτήν τη φορά όμως στρέφει την πυξίδα της στη Ρωσία και στο μαρτυρικό Λένινγκραντ... Το Λένινγκραντ της Πέινας. Το Λένινγκραντ των χλωμών παιδιών κάτω από το ανήμπορο βλέμμα των μανάδων τους.
Το Λένινγκραντ Των Γυναικών πίσω από το μέτωπο των ανδρών...
Ο Κήπος του Χειμώνα, λοιπόν, θα μας μιλήσει για τα άνθη του που τα σκόρπισε η φρίκη του Πολέμου...
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Νίνα κι η Μέρεντιθ είναι δυο αδελφές από το Σιάτλ της Αμερικής, που πίσω από τον δυναμισμό τους, πασχίζουν να επουλώσουν το παιδικό τους τραύμα:
Την ανεξήγητη ψυχρότητα της μητέρα τους με την παγερή ομορφιά και την ανεξιχίαστη σιωπή, που τους στέρησε τη στοργή και τόσο πλήγωσε την παιδική τους ηλικία.
Το νήμα της αλήθειας θα οδηγήσει στη Ρωσία του Στάλιν και στην αγάπη δυο παιδιών, του Σάσα και της Βέρας!
Η τραγωδία κορυφώνεται στην πολιορκία του Λένινγκραντ από τη γερμανική Wehrmacht, το 1941, με τη λαχτάρα του έρωτα να συμπλέκται με τον αγώνα της επιβίωσης και την απόγνωση που αποκτηνώνει!
Οι απαντήσεις από το οδυνηρό χθες θα έρθουν σαν κάθαρση, βοηθώντας τη Νίνα και τη Μέρεντιθ να απαντήσουν στα ατομικά τους ερωτήματα και να οδηγηθούν σε μια αυτογνωσία που καταφάσκει-επιτέλους!- την αγάπη...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Άλλη μια ιστορία πολέμου όπου η Κριστίν Χάννα αναδεικνύει τη γυναικεία τραγικότητα σε όλο της το μεγαλείο, πίσω από τη μεγαλομανία των ανδρών, ο "Κήπος του Χειμώνα" έρχεται να μας φέρει ανταπόκριση από τα μετόπισθεν των αθώων που καταβάλλουν πάντα το βαρύτερο τίμημα...
Πάνω από όλα όμως ένα κοινωνικό δράμα που ανατέμνει την ψυχολογία της Γυναίκας -κυρίως σε σχέση με τη μητρότητα και τον ρόλο της Κόρης, καθώς ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας και της επαγγελματικής της ανεξαρτησίας.
Έτσι λοιπόν το νέο βιβλίο της Χάννα κινείται σε ενα διπλό άξονα -τον ιστορικό και τον κοινωνιολογικό, όπου δεσπόζουν τα ψυχογραφικά στοιχεία...
"Ο Κήπος του Χειμώνα", λόγω του θέματος του και του συναισθηματικού φορτίου του, "συνομιλεί ευθέως" με την θρυλική πια τριλογία της Πωλλίνας Σίμονς- και ιδίως το πρώτο της μέρος- "Ο Μπρούτζινος Καβαλάρης"(ίσως και στο τρίτο με το οποίο έχει συνάφεια στον τίτλο: "Κήπος του Χειμ'ώνα αυτό-"Κήποι της Τατιάνας" εκείνο).
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έπος, που ενδεχομένως να ξεπερνούσε σε δυναμική και στερεότητα συναισθημάτων κι αυτήν την τριλογία ακόμη, κάποιες στιγμές, αν η ίδια η συγγραφέας δεν υπονόμευε αυτό το αριστούργημα που πήγε να στήσει.
Ας ερμηνέυσουμε το γιατί:
Ο "Κήπος του Χειμώνα" είναι ένα έργο χωρισμένο άτυπα σε δύο σχεδόν ενότητες ανισομερείς ως προς την έκτασή τους:
Την ενότητα της Οικογένειας και την ενότητα του Πολέμου.
To πρώτο μέρος είναι ψυχογραφικό εστιάζει σε μια τυπική αμερικάνικη οικογένεια όπου οι δυο κόρες, στο κατώφλι των 40 βιώνουν, τη γυναικεία χειραφέτηση κάτω όμως από τη σκιά ενός παιδικού τραύματος που ποτέ δεν τις αποδέσμευσε και διατάρασσε πάντα την αδερφική τους σχέση.
Η Μέρεντιθ η εργασιομανής καταστηματάρχισσα και η Νίνα, η τυχοδιώκτρια φωτογράφος που γυρνά τον κόσμο χωρίς να στεριώνει πουθενά.
Πίσω από την αγωνία τους για καταξίωση κι ανεξαρτησία, η λαχτάρα να προσεγγίσουν μια απορριπτική μητέρα- όμορφη κι απρόσιτη σαν γλυπτό από πάγο- που πάντα διηγείται την ιστορία για τον έρωτα κάτω από μια γέφυρα στην Πολιτεία του Μαύρου Ιππότη...
Έχουμε λοιπόν μια μακρόσυρτη οικογενειακή ιστορία, με αποκορύφωμα μια απώλεια και τον διαταραγμένο ψυχισμό της ηλικιωμένης πια μητέρας, που πυροδοτεί σύγκρουση ανάμεσα στις δυο αδελφές, απωθημένα, ξεχασμένα μυστικά, ώσπου- προς το τέλος- η αλήθεια ξετυλίγεται αδυσώπητη κι αδιανόητη...
Κάπου εκέι παρεισφρέουν οι μέρες από το όμορφο Λένινγκραντ που θα το λαβώσει η θεομηνία του πολέμου με τη γερμανική εισβολή.Οι περιγραφές ανάγλυφες, ο σπαραγμός του έρωτα και της απουσίας θα αναμειχθεί με τις οιμωγές του θανάτου και το εφιαλτικό φάσμα της πείνας που αποχυμώνει κορμιά και ψυχές πριν επιβάλει το θανατερό της αγκάλιασμα.
Η σαρωτική απειλή του ναζισμου.
Η περηφάνεια του Μπρούτζινου Καβαλάρη λαβωμένη!
Η Σύζυγος που μένει πίσω χωρίς την προστασία του Άντρα- Στρατιώτη, το Χιόνι που σκεπάζει τους δρόμους και τους νεκρούς του Λιμού εκεί που άλλωτε συνέθετε Λευκά Όνειρα...
Μέσα σε όλα, το μαρτύριο της Μάνας -αδιαπραγματευτό- παραμερίζει κάθε επική διάσταση που οι μικρόνοες αποδίδουν στον πόλεμο:
Πόλεμος δεν είναι ούτε επιτελικοί σχεδιασμοί, ούτε προελάσεις σε ρωμαλέα άλογα και παράσημα.
Δεν είναι ένδοξες σημαίες και έμπενευση για τους ποιητές:
Πόλεμος είναι μια μάνα που δεν έχει να ταίσει το παιδί της και σκίζει τις φλέβες της για να το βυζάξει έστω κai λίγο από το αίμα της, ξεγελώντας τον Χάρο...
Τα ενδεικτικά στιγμιότυπα από τις είναι μαχαιριά στην ψυχή και αποτείουν φόρο τιμής στα μαρτύρια του Σοβιετικού Λαού που στην πολιορκία αυτή των 900ημερών θυσίασε 700.000 περίπου ανθρώπους, για να μην επιτρέψει τη διέλευση των γερμανικών στρατευμάτων
επιβεβαιώνοντας την παραστατικότητα στη γραφή της Χάννα και το βαθύ συναίσθημα που χαρακτηρίζει την ίδια.
Δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις η αγωνία, η αγανάκτηση και η οδύνη που γεννούν οι μέρες του Λένινγκραντ, έχοντας αποδοθεί με τον πλέον αντιπροσωπευτικό τρόπο!
θα βιώσετε ως τα τρισβαθά την πείνα , το κρύο ,την άδικη ,την παράλογη απλωλεια!
Είναι εμφανές ότι η Κριστίν Χάννα έχει μελετήσει αρκετά τις μέρες του Λιμού και με απόλυτο σεβασμό στα μαρτύρια των Ρώσων κατά τον ΒΠΠ και τη γερμανική εισβολή στη χώρα τους- και τα απέδωσε μέσω της μητρικής φιγούρας που συγκεντρωνει όλη τη γκάμα των συναισθημάτων στον υπερθετικό βαθμό!
Είναι εκείνο το είδος της Γνώσης που σε τραυματίζει, που σε αφυπνίζει , που "προκαλεί την ανθρωπιά σου και σε παρωθεί να στοχαστείς, γύρω από τη φύση του Πολέμου και το χρέος να προασπίζεσαι την ειρήνη όπως το προδιαγράφουν μεγάλοι ποιητές!
Η ένστασή μου για τον Κήπο του Χειμώνα της Hannah ΛΟΙΠΌΝ έγκειται στη διαχείριση αυτής της εκρηκτικής "πρώτης ύλης"- στη συρρίκνωσή της που αδίκησε το τελικό αποτέλεσμα κ δεν επετρεψε στο βιβλίο αυτό να ξεπεράσει ακόμη και το Αηδόνι της, ενώ είχε τα φόντα :
Η Κριστίν Χάννα είχε εκ προοιμίου μια πολυ δυναμική ιδέα.
Όφειλε να επικεντρώσει το έργο της αυστηρά στο δράμα του Λένινγκραντ και να μην αναλωθεί σε άλλα πεδία τόσο πολύ!
Ήταν ατυχής επιλογή και σπατάλη συγγραφική να αναλύσει τόσο πολύ τις οικογενειακές σχέσεις του σήμερα, ενώ το έργο της είχε πρόσφορο υλικό από τον Πόλεμο!
Η συγγραφέας δαπάνησε σελίδες πολλές για ένα θέμα στατικό, όπως η καθημερινότητα των λίγο βαρετών ηρώων της στη σημερινή εποχή, που μένει σε ρηχά νερά και δεν κινεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Αντιθέτως, συμπυκνώσε τις συγκλονιστικές εξελίξεις του Πολέμου στο 1/3 της έκτασης του βιβλίου, ανακόπτοντας τη ροή τους μάλιστα, αφού ξαναπήγε στο σήμερα βιαστικά...
Ήταν λάθος της που "έπνιξε" την ιστορία αυτή με τόσες λεπτομέρειες γύρω από τη γηραιά μητέρα και τις κόρες της στην Αμερική-κάτι που ίσως μειώσει προσωρινά το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μέχρι αυτός να φτάσει στο συνταρακτικό τέλευτείο μέρος.
Επιπλέον, θα επιθυμούσα να έχει ξετυλιχθεί κανονικά κι ΄χι επιγραμματικά η κατάληξη καταστάσεων στα άμεσα μεταπολεμικά χρόνια και να μην διακοπεί τόσο απότομα η συγκινητική ερωτική ιστορία που άρχισε να αναδύεται απρόσμενα, μετά την Πολιορκία.Αυτό το κομμάτι πέρασε γρήγορα αφήνοντας ίσως ερωτηματικά.
Η ιστορία του πολέμου, δηλάδη, διεκπεραιώνεται για να εξυπηρετήσει τους ήρωες του σήμερα δυσανάλογα προς τη δική τους διεξοδική παρουσίαση, χωρίς να λάβει τον κεντρικό ρόλο που της αρμόζει και δίχως να ολοκληρώσει τον κύκλο της, αν κι έιχε πολλές στιγμές ακόμη να δώσει.
Είναι η βασική αστοχία που εμπόδισε τον "Κήπο Του Χειμώνα" να αναδειχθεί σε ένα νέο βιβλίο φαινόμενο σαν το "Αηδόνι".
Παρόλαυτα υπάρχει μια συγκλονιστική ανατροπή στο τέλος που διασώζει το έργο ολόκληρο κι αποζημιώνει τον αναγνώστη, εμπνέοντας πολύ δυνατά συναισθήματα.
Δεν παύει "Ο Κήπος Του Χειμώνα" να αποτελεί ένα δυνατό βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί,αναβιώνοντας τραγικά κομμάτια της Ιστορίας-ντροπιαστικά και τόσο διδακτικά συνάμα για όλους τους ανθρώπους!
Σίγουρα θα αφήσει στίγμα του στην ψυχή του αναγνώστη!
Η περηφάνεια του Μπρούτζινου Καβαλάρη λαβωμένη!
Η Σύζυγος που μένει πίσω χωρίς την προστασία του Άντρα- Στρατιώτη, το Χιόνι που σκεπάζει τους δρόμους και τους νεκρούς του Λιμού εκεί που άλλωτε συνέθετε Λευκά Όνειρα...
Μέσα σε όλα, το μαρτύριο της Μάνας -αδιαπραγματευτό- παραμερίζει κάθε επική διάσταση που οι μικρόνοες αποδίδουν στον πόλεμο:
Πόλεμος δεν είναι ούτε επιτελικοί σχεδιασμοί, ούτε προελάσεις σε ρωμαλέα άλογα και παράσημα.
Δεν είναι ένδοξες σημαίες και έμπενευση για τους ποιητές:
Πόλεμος είναι μια μάνα που δεν έχει να ταίσει το παιδί της και σκίζει τις φλέβες της για να το βυζάξει έστω κai λίγο από το αίμα της, ξεγελώντας τον Χάρο...
Τα ενδεικτικά στιγμιότυπα από τις είναι μαχαιριά στην ψυχή και αποτείουν φόρο τιμής στα μαρτύρια του Σοβιετικού Λαού που στην πολιορκία αυτή των 900ημερών θυσίασε 700.000 περίπου ανθρώπους, για να μην επιτρέψει τη διέλευση των γερμανικών στρατευμάτων
Δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις η αγωνία, η αγανάκτηση και η οδύνη που γεννούν οι μέρες του Λένινγκραντ, έχοντας αποδοθεί με τον πλέον αντιπροσωπευτικό τρόπο!
θα βιώσετε ως τα τρισβαθά την πείνα , το κρύο ,την άδικη ,την παράλογη απλωλεια!
Είναι εμφανές ότι η Κριστίν Χάννα έχει μελετήσει αρκετά τις μέρες του Λιμού και με απόλυτο σεβασμό στα μαρτύρια των Ρώσων κατά τον ΒΠΠ και τη γερμανική εισβολή στη χώρα τους- και τα απέδωσε μέσω της μητρικής φιγούρας που συγκεντρωνει όλη τη γκάμα των συναισθημάτων στον υπερθετικό βαθμό!
Είναι εκείνο το είδος της Γνώσης που σε τραυματίζει, που σε αφυπνίζει , που "προκαλεί την ανθρωπιά σου και σε παρωθεί να στοχαστείς, γύρω από τη φύση του Πολέμου και το χρέος να προασπίζεσαι την ειρήνη όπως το προδιαγράφουν μεγάλοι ποιητές!
Η ένστασή μου για τον Κήπο του Χειμώνα της Hannah ΛΟΙΠΌΝ έγκειται στη διαχείριση αυτής της εκρηκτικής "πρώτης ύλης"- στη συρρίκνωσή της που αδίκησε το τελικό αποτέλεσμα κ δεν επετρεψε στο βιβλίο αυτό να ξεπεράσει ακόμη και το Αηδόνι της, ενώ είχε τα φόντα :
Η Κριστίν Χάννα είχε εκ προοιμίου μια πολυ δυναμική ιδέα.
Όφειλε να επικεντρώσει το έργο της αυστηρά στο δράμα του Λένινγκραντ και να μην αναλωθεί σε άλλα πεδία τόσο πολύ!
Ήταν ατυχής επιλογή και σπατάλη συγγραφική να αναλύσει τόσο πολύ τις οικογενειακές σχέσεις του σήμερα, ενώ το έργο της είχε πρόσφορο υλικό από τον Πόλεμο!
Η συγγραφέας δαπάνησε σελίδες πολλές για ένα θέμα στατικό, όπως η καθημερινότητα των λίγο βαρετών ηρώων της στη σημερινή εποχή, που μένει σε ρηχά νερά και δεν κινεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Αντιθέτως, συμπυκνώσε τις συγκλονιστικές εξελίξεις του Πολέμου στο 1/3 της έκτασης του βιβλίου, ανακόπτοντας τη ροή τους μάλιστα, αφού ξαναπήγε στο σήμερα βιαστικά...
Ήταν λάθος της που "έπνιξε" την ιστορία αυτή με τόσες λεπτομέρειες γύρω από τη γηραιά μητέρα και τις κόρες της στην Αμερική-κάτι που ίσως μειώσει προσωρινά το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μέχρι αυτός να φτάσει στο συνταρακτικό τέλευτείο μέρος.
Επιπλέον, θα επιθυμούσα να έχει ξετυλιχθεί κανονικά κι ΄χι επιγραμματικά η κατάληξη καταστάσεων στα άμεσα μεταπολεμικά χρόνια και να μην διακοπεί τόσο απότομα η συγκινητική ερωτική ιστορία που άρχισε να αναδύεται απρόσμενα, μετά την Πολιορκία.Αυτό το κομμάτι πέρασε γρήγορα αφήνοντας ίσως ερωτηματικά.
Η ιστορία του πολέμου, δηλάδη, διεκπεραιώνεται για να εξυπηρετήσει τους ήρωες του σήμερα δυσανάλογα προς τη δική τους διεξοδική παρουσίαση, χωρίς να λάβει τον κεντρικό ρόλο που της αρμόζει και δίχως να ολοκληρώσει τον κύκλο της, αν κι έιχε πολλές στιγμές ακόμη να δώσει.
Είναι η βασική αστοχία που εμπόδισε τον "Κήπο Του Χειμώνα" να αναδειχθεί σε ένα νέο βιβλίο φαινόμενο σαν το "Αηδόνι".
Παρόλαυτα υπάρχει μια συγκλονιστική ανατροπή στο τέλος που διασώζει το έργο ολόκληρο κι αποζημιώνει τον αναγνώστη, εμπνέοντας πολύ δυνατά συναισθήματα.
Δεν παύει "Ο Κήπος Του Χειμώνα" να αποτελεί ένα δυνατό βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί,αναβιώνοντας τραγικά κομμάτια της Ιστορίας-ντροπιαστικά και τόσο διδακτικά συνάμα για όλους τους ανθρώπους!
Σίγουρα θα αφήσει στίγμα του στην ψυχή του αναγνώστη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου