ΑΣΚΙΜ Θα Πει Αγαπη, Μαρια Κωνσταντουρου.

                                       Ασκίμ Θα Πει Αγάπη , Μαρία Κωνσταντούρου
                                            Είδος : Αισθηματικό
    Bαθμολογία : 9/10

                                              

Δυο πράγματα χαρακτηρίζουν τη γραφή της Μαρίας Κωνσταντούρου: 
Η βαθιά της ευαισθησία προς τον άνθρωπο και μια διάθεση να ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθιών που μοιάζουν βγαλμένοι από τη λαική ψυχή, που ζητά να ενσταλάξει στον μύθο σταγόνες σοφίας.
Και τα δυο αυτα γοητευτικά χαρακτηριστικά συνδυάζονται ιδανικά για να συνθέσουν μια ακόμη συγκινητική ιστορία, που μας οδηγεί να αναζητήσουμε τον θησαυρό της ζωής...
Κι αν σας παραξενεύει το παράξενο όνομα ,μην ξεχνάτε:
 "Ασκίμ Θα Πει Αγάπη".

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ένας απαγορευμένος έρωτας ανθίζει, στη Βατούσα της Μυτιλήνης ανάμεσα στον Τσιγγάνο Ζαμίρ και την χριστιανή Ραλλού.Ο έρωτας αυτός θα δοκιμάσει την κοινωνική κατακραυγή και θα στιγματιστεί από έναν θάνατο.Το αίμα του αδικοσκοτωμένου θα βάψει τις πέτρες γύρω του,και -σύμφωνα με τον θρύλο- διαπότισε μια από αυτές το ασκίμ με υπερφυσικές ιδιότητες!
Πολλές δεκαετίες θα παρέλθουν από τότε.
Στη Μυτιλήνη του σήμερα όλα έχουν αλλάξει, εκτός από την απληστία των ανθρώπων και την επιθυμία πολλών να αποκτήσουν το θρυλικό ασκίμ που  θα τους χαρίσει πλούτο και δύναμη.
Στη Βατούσα καταφθάνει ως νεοδιόριστη δασκάλα η ιδεαλίστρια Έλλη.
Εκεί θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του δύστροπου κι εσωστρεφούς ανωτέρου της στο σχολείου, του Όμηρου.
Ή γλυκιά κι ανασφαλής Κρινάνθη, κουβαλώντας ένα ανεπούλωτο παιδικό τραυμα, θα χαρίσει τη φιλία της στην νεοφερμένη.
Παράλληλα θα γοητευθεί από τον ωραιοπαθή συγγραφέα Δημήτρη, που αναζητά στο νησί την έμπνευση και την πραγμάτωση της σκοτεινής του φιλοδοξίας.
Ανάμεσά τους ,σαν αερικό η ιδιόρρυθμη γρια- Εσμα, που οι κατοικοι στο νησί αποκαλούν Μάγισσα και ζει σε ένα ερειπωμένο βρόμικο παλιό αρχοντικό, διαισθανόμενη περισσότερα από όσα φανερώνουν οι παράξενοι τρόποι της.
Οι ηρωές μας συμπορεύονται σε ένα ταξίδι έρωτα και δακρύων, αναζητώντας τον θησαυρό της ζωής , για να ανακαλύψουν μέσα από την οδύνη, ότι αυτός δεν είναι άλλος από την αγάπη...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Μαρία Κωνσταντούρου επανέρχεται με ένα ακόμη θαυμάσιο, πολυδιάστατο μυθιστόρημα , το "Ασκίμ Θα Πει Αγάπη"- ένα βιβλίο, που συνενώνει όλα τα στοιχεία που έχουμε αγαπήσει σε κείνη: 
Γλώσσα που ρέει, καλλωπισμένη με όμορφες εκφράσεις και παραστατικές περιγραφές.
Χαρακτήρες με βάθος και πειστική εξέλιξη.
Πλοκή αγωνιώδη και φωτεινά μηνύματα ανθρωπιάς, σε ένα παραμύθι για μεγάλους.
Πάνω από όλα, όμως, είναι η ατόφια συγκίνηση που αναβλύζει από κάθε σελίδα της Μαίρης Κωνσταντούρου, με κείνη την ακαταμάχητη ηδύτητα του λόγου που διακρίνει όλα τα βιβλία της. 
Αυτή τη φορά, η Μαρία Κωνσταντούρου μας ξεναγεί στη Μυτιλήνη, που πέρα από το ορθόδοξο προσκύνημα του Ταξιάρχη στη Μανταμάδο, διαθέτει μια πλούσια φύση, παραδοσιακά σοκάκια, και ειδυλλιακές παραλίες.Από τον κόλπο της Καλλονής ως το Απολιθωμένο δάσος στο Σίγρι, την Πέτρα και τον γραφικό Μόλυβο η πεντάμορφη Λέσβος απλώνει φιλάρεσκα τις ομορφιές της σρις γενναιόδβρες σελίδες του Ασκιμ.
Συντροφια μας, η γλυκιά δασκάλα Έλλη, που ύστερα από μια απογοήτευση, θα διοριστεί στο νησί ως δασκάλα.
Η ομορφιά του νέου τόπου και το χαμόγελό της θα αποτελέσουν αντιστάθμισμα στη δύσκολη αρχή της με τον κακότροπο προιστάμενό της στο σχολείο, τον Όμηρο ο οποίος -με τη σειρά του- έχει κλειδώσει την ψυχή του στους ανθρώπους, υστερα από μια τρομακτική προδοσία.
Σταδιακά η γλυκύτητα της Έλλης θα βοηθήσει τον Όμηρο να εμπιστευθεί ξανά τη ζωή, την ίδια ώρα που στιβαρότητα κι η προστατευτικότητα εκείνου θα εμπνεύσουν ασφάλεια στην ευαίσθητη Έλλη- σε μια οικεία συμπληρωματικότητα δυο αντίθετων χαρακτήρων που από την αρχική αντιπάθεια καταλήγουν σε έναν βαθύ έρωτα.
Η περίπτωση της δασκάλας  Έλλης συνιστά εκ μέρους της συγγραφέως έναν φόρο τιμής σε όλους τους αφανείς ήρωες της Εκπαιδευσης, τους Δασκάλους με συναίσθηση της αποστολής τους- που μέσα στο ζοφερό τοπίο πασχίζουν να διασώσουν το Φως 
-και με τη προμηθεική υπόσταση της...Γνώσης ,αλλά 
και με τη χριστιανική έννοια της αγάπης και της Πίστης.
Το φως ως επιθυμία να μεταλαμαπδεύσουμε Ιδανικά και να παραδώσουμε μια δικαιοτερη ζωή στην επόμενη γενιά.
Η καλοσύνη της Έλλης όμως, θα τη φέρει κοντά και στη συνεσταλμένη Κρινάνθη που από παιδί κουβαλά το στιγμα της πιο σκληρής εγκατάλειψης, μεγαλώνοντας με έναν επίσης πληγωμένο πατέρα που πασχίζει να ξαναβρεί τον βηματισμό του ,και πάνω της προβάλλει την οργή για την προδοσία που υπέστη.
Μια απρόσμενη άφιξη ανατρέπει τις ισορροπίες ανάμεσά τους, εγείροντας ερωτήματα και πληγές του χθες.
Ανάμεσα στα άλλα όμως, ο μυστηριώδης συγγραφέας Δημήτρης , με τις ανεξιχνίαστες επιδιώξεις θα κάνει τη αθώα καρδιά της Κρινάνθης να σκιρτήσει, χωρίς να υποψιάζεται τα μυστικά που αυτός κρύβει.
πληγωμένη Κρινάνθη είναι όμως κι η μόνη από τους κατοίκους του χωριού που δέχεται κοντά της η γρια Εσμα, που ο κόσμος αρέσκεται να την αντιμετωπίζει ως Μάγισσα.
Σαν αερικό εκείνη, όμως,  φέρει κάτι από τη σοφία των αιώνων και τη γνώση του παλιού θρύλου:
 Το πιο δυνατό σημείο στο ΑΣΚΙΜ είναι πως οι χαρακτήρες δεν είναι μονοδιάστατοι.Τα όρια αγαθότητας- φαυλότητας , υπαιτιότητας και αθωότητας, θύματος και θύτη, ειναι αξεδιάλυτα κι εναλλάσσονται στα ίδια πρόσωπα...
Σαν ωριμη συγγραφέας η Μαιρη Κωνσταντούρου απαρνείται την απλούστευση της μανιχαιστικης θεώρησης των χαρακτήρων.
Δεν υπάρχουν αγιογραφίες, ούτε και δαιμονοποιήσεις.
Ακόμη και η στάση του Ιγνάτη ερμηνεύεται και μας καθιστά κοινωνούς της δικής του πληγής:
Ως κι αυτή η Τζίνα εγείρει τελικά μια κατανόηση παρόλη την κυνική της επιλογή.
Επιπλέον οι χαρακτήρες δεν είναι στατικοί.Τουναντίον, εξελίσσονται και μεταστρέφονται τεκμηριωμένα, όσο τα γεγονότα επιδρούν πάνω τους.
Γιατί και σε αυτό το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου είναι μια παλιά τραγωδία που έρχεται από αλλοτινούς καιρούς, και στέκεται εφαλτήριο και βασικός άξονας που πάνω του οικοδομείται ολη η πλοκή και αναφύεται σταδιακά το δίδαγμά της.Είναι η τραγική ιστορία για τον ατυχο έρωτα του Ζαμίρ και της Ραλλού που πνίγηκε στο αίμα αφήνοντας πίσω τη Ραλλού να περιπλανιέται στη ζωή με επιλογές που σταδιακά εκτείνουν την επίδρασή τους στο σήμερα.
Αυτή η δραματική ιστορία ξετυλίγεται και τελικά αποσαφηνίζεται ανάμεσα σε εναλλαγές του παρόντος και του παρελθόντος, σαν κομματάκια ενός παζλ.
Πρόκειται για θρύλο, που μπορεί να είναι αποκύημα της φαντασίας της συγγραφέως, όμως τα συστατικά του ξεπηδούν από τα σπλάχνα της λαικής μας παράδοσης.
Ο απαγορευμένος έρωτας, 
οι ανεκπλήρωτοι πόθοι, η θυσία,
το άδικο αίμα 
και μια κατάρα που ζητά να πληρωθεί, 
είναι μερικά από τα υλικά που οικοδομούν τις μικρές παραβολές της Μαρίας Κωμσταντούρου.
Παρεμφερές μοτίβο έχουμε ξαναδεί στις "Γεφυρες Της Σιωπής", που θύμιζε κάτι από το μύθο του Πρωτομάστορα, ενώ εξίσου μυστηριακή ατμόσφαιρα αναπτύσσεται και στη  "Άγνωστη Δίπλα Μου".
Στο Ασκίμ έχουμε ένα πολυπόθητο αντικείμενο διαποτισμένο από την αγωνία της αγάπης.
Πρόκειται για πέτρα ποτισμένη από το άδικο αίμα της αγάπης.
Μια πέτρα ζυμωμένη απο γη, έρωτα και θάνατο.
Οι μαγικές ιδιότητες που αποδίδονται στην πέτρα με το όνομα ασκίμ, κάνει το θρύλο να συνομιλέι με άλλα μαγικά αντικείμενα παραδόσεων από όλον τον κόσμο, όπως το άλεφ.
Η αναζήτηση του ασκίμ όμως περισσότερο από όλα, μου φερε στο νου τη "φιλοσοφική λίθο" από την παράδοση των αλχημιστών, που υπόσχεται την αθανασία.
Στον Χάρι Πόττερ η Ροουλινγκ της προσδίδει ηθικοπλαστικές διαστάσεις καθώς η λίθος καταδέχεται μόνον τονφτωχό κι ορφανό Χάρι που την αναζήτησε για να εκπληρώσει το χρέος του κ όχι να ικανοποιήσει ναρκισσιστικές επιδιώξεις.
Με αυτή τη λογική το ασκίμ της Μαρίας Κωνσταντούρου τελικά καταλήγει κι αυτό στους ταπεινούς , σε κείνους που δεν αναζητούν τον πλούτο αλλά την αγάπη...
Ποιος όμως θα αποδειχθεί αντάξιος του;
Ποιος θα καταβάλλει το τίμημα στο θυσιαστήριο της αγάπης; Ποιος θα μετουσιώσει τη βαθιά του οδύνη σε αναβάπτισμα συνείδησης;
Ποιος θα αντέξει την εσωτερική του φωτιά για να φωτίσει τα σκοτάδια των γύρω του;
Με άλλα λόγια το Άσκιμ συνιστά ενα ακόμη αξέχαστο ταξίδι με την περιώνυμη ευαισθησία της Μαρίας Κωνσταντούρου να προσδίδει και στην πιο άγρια θεματολογία μια αυθεντική τρυφερότητα, που δεν αφήνει καμιά καρδιά ασυγκίνητη.Είναι ευχής έργον που στη σημερινή αμετροεπή επιοχή μας υπάρχουν συγγραφείς που δεν ενδίδουν στη φρενίτιδα ή την ελλιπή αισθητική, διατηρώντας την ικανότητά τους να αφουγκράζονται την εσώτερη αγωνία της και εναγώνιο αίτημα για αγάπη και ήθος.Η Μαρία Κωνσταντούρου με κάθε της βιβλίο αποδεικνύει πως ανήκει σε αυτούς ποιυ χωρίς ξεδιάντροπο αισθησιασμό υφαίνει ιστορίες βαθύ έρωτα.
Η βαθιά ανθρώπινη πέννα της κατορθώνει να ενσταλάξει πινελιές παραμυθίας στη μεγάλη,τραγική εξέλιξη που είναι σα να χωρίζει το βιβλίο στα δύο, επιφέροντας τη λύση του δράματος, που διατηρεί την αδρεναλίνη μας ως το τέλος.
Το "Ασκίμ" της Μαρίας Κωνσταντούρου τα έχει όλα: Αίσθημα, περιπέτεια ,νοσταλγία και, πάνω από όλα, ηχηρότατο το μήνυμα της αγάπης που στέκει πάνω από τον χρόνο, το άδικο και τις μικρότητες.
Της αγάπης που συμπυκνώνει μέσα της όλον τον πλούτο της γης, όλη τη σοφία του κόσμου και όλες τις μελωδίες του σύμπαντος.
"Της αγάπης που ουκ ασχημονεί κι ου ζητεί τα εαυτής", όπως αναγράφεται στην Α' Προς Κορινθίους Επιστολή,που μελοποίησε ο Preisner στη Μπλε Ταινία του Κισλόφσκι... 

 Χαιρετίζω το νέο  βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου με αναγνωστική έξαψη, αλλά και με μια προσωπική συγκίνηση καθώς μια από τις ηρωίδες φέρει το όνομα και την ιδιότητα μου.
Αυτή η έμμεση αφιέρωση μού δίνει δύναμη, καθώς  σηματοδοτεί ευθύνη κ προτροπή σε μένα να ακολουθήσω τα χνάρια της και να προσφέρω φως της αγάπης, όπως το κηρύττει η γλυκύτατη συγγραφέας.