Πηνελόπη Κουρτζή, Το Πριγκιπότο
Είδος Αστυνομικό Εποχής
Βαθμολογία 9,5/10
Ονειρικό και παράφορο,
πηγαίο κι ανεξήγητα γοητευτικό,
δαιδαλικά ιδιοφυές
-και, μέσα στο παιχνιδισμά του, διδακτικό σαν... το "παίγνιον" κατά τον Πλάτωνα,
είναι το καινούριο βιβλίο της Πηνελόπης Κουρτζη, ακριβώς όπως το προδιαγράφει ο ιδιότυπος τίτλος του:
Νοσταλγικός σαν κοριτσίστικη ονειροπόληση και με ένα λεκτικό παιχνίδισμα,
Ας ανοίξουμε τις χάρτινες πύλες του βιβλίου αυτού και παρέα με μια ταλαντούχα πένα ας ανακαλύψουμε το Πριγκιπότο!
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στο κατώφλι του 20ου αιώνα, στην αρχοντική Κέρκυρα της Μουσικής και του Θεάτρου, μια νεανική φιλία θα ανθίσει, ανάμεσα στην Αμάντα και στην Κλημεντίνη, χάρη στις εύπορες οικογένειες τους που παραθερίζουν εκεί.
Μεσω αλληλογραφίας θα διατηρήσουν άσβεστη την επαφή τους, ξεπερνώντας το εμπόδιο του χειμώνα και της απόστασης, και μαζί διαβαίνουν το κατώφλι της εφηβείας, καταφεύγοντας κάθε καλοκαίρι στον λόφο των εκμυστηρεύσεών τους ,το δικό τους ιδιωτικό "Πριγκιπάτο".
Σύντομα η στάμπα του έρωτα θα σημαδέψει πρόωρα τις ζωές τους, συνδιαμορφώνοντας την κοσμοθεωρία τους και τις επιλογές τους:
Η μία θα ζήσει μια ζωή στη περιδίνηση του θυμού που μόνο ο ματαιωμένος έρωτας μπορεί να φέρει, σβήνοντας τη λογική.
Η άλλη, κρύβοντας βαθιά τις πληγές της , θα επιχειρήσει να χειραφετηθεί και να ορθωθεί πέρα από τα πατριαρχικά στερεότυπα μέσα από ένα παράτολμο όνειρο:
Να στήσει το λαμπρότερο ξενοδοχείο της Ελλάδας, που θα συγκεντρώνει τις αρετές των σπουδαιότερων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων της εποχής, ανά τον κόσμο, και θα γίνει τόπος συνάντησης των σημαντικοτερων προσωπικοτητων.
Η Αμάντα κι η Κλημεντίνη θα δουν τις ζωές τους να ενώνονται, τελικά, στο Πριγκιπότο για να διαπιστώσουν πως , μερικές φορές "τα όνειρα" ζητούν "να λάβουν εκδίκηση", όπως το όρισε κι ο ποιητής:
Το αδικο αίμα, λοιπόν, ζητά δικαίωση όσο ο θυμός σαρώνει τα πάντα κι οι δυο φίλες καλούνται να αναμετρηθούν επιτέλους, δίχως υπεκφυγές, με όσα τις πονουν.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Πηνελόπη Κουρτζή επανέρχεται με μια όμορφη κ πρωτότυπη έμπνευση, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό ρομαντικό μυθιστόρημα με αστυνομικές πινελιές.
Το Πριγκιπότο της Πηνελόπης Κουρτζή είναι ένα λογοτεχνικό σταυροδρόμι όπου συναντιούνται η επτανησιακή φινέτσα του Ξενόπουλου, το αθηναικό αστικό ρομάντζο και το αστυνομικό μυστήριο που σύστησε στο ελληνικό κοινό ο Γιάννης Μαρής, χωρίς να στερείται μιας ηθογραφικής προσέγγισης.
Σαν το κουμκουάτ αυτή η όμορφη ιδέα κάρπισε ιδανικά, προσφέροντας ζωηρή εικονοπλασία, συγκίνηση αλλά και και αγωνία.
: Ήδη η σημειολογία του τίτλου συμπυκνώνει όλην την ουσία και τη στοχοθεσία του μυθιστορήματος αυτού. "Πριγκιπότο": Δηλαδή "τόπος ειδυλλιακός, τόπος ονείρου, χαράς και πολυτέλειας. Μια ούτοπία, ποθητή", όπως τα εξιδανικευμένα τοπία της φαντασίας, που πυροδοτεί οράματα ζωής καθώς αποζητά ανάπαυλα και καταφύγιο από μιαν απαιτητική- συχνά μουντή πραγματικότητα.
Αυτό ακριβώς αποτελεί το υπέροχο αυτό βιβλίο: Μια γλυκιά, πολύχρωμα διαφυγή, σε έναν λαμπερό μικρόκοσμο που ιδανικά ιχνηλατεί η Πηνελόπη Κουρτζή.
Εύλογα ο νους του αναγνώστη, βέβαια, συνειρμικά πάει στον γεωπολιτικό όρο "Πριγκιπάτο" κι απορεί , τώρα, με τον γλωσσοπλαστικό νεωτερισμό της συγγραφέως που με μια παράφραση κατα ένα γράμμα κ μας τον παραδίδει ως "Πριγκιπότο". Γράμμα επίμαχο, γράμμα σκανδαλιάρικο που ανατρεπει τις εντυπώσεις& τις εύθραυστες ισορροπίες.
Είναι ακρως ευφυής και παιγνιώδης ο τρόπος που η κ. Κουρτζή δικαιολογεί αυτόν τον νεολογισμό, προσδίδοντάς του συμβολικό ρόλο στην πλοκή.
Το Πριγκιπότο της λοιπόν, ξεκινά με δυο επάλληλα στιγμιότυπα από τη ζωή της Αμάντας και της Κλημεντίνης την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα, που αποτελούν το εναρκτήριο λάκτισμα της πλοκής.
Κατόπιν έχουμε αναδρομή που αποσαφηνίζει πώς φτάσαμε στο σημείο που βρίσκουμε τις δύο πρωταγωνίστριες...
Γενικά η αφήγηση δεν είναι ακριβώς γραμμική , αλλα παρεμβάλλονται μικρα πισωγυρίσματα ή αλματα στον χρόνο, τοποθετημένα σωστά ώστε να επιτείνουν τα συναισθήματα και να αναδείξουν τις ανατροπές στη σωστή στιγμή.
Το πρώτο μέρος του " Πριγκιπότου", ξεκάθαρα ρομαντικών αποχρώσεων, αναβιώνει στιγμιοτυπα μιας νοσταλγικής εποχής, εστιάζοντας στον τρόπο ζωής της υψηλής κοινωνικης βαθμίδας, τα "φημολογούμενα ως ξέγνοιαστα" χρόνια της Belle Epoque.
Καμιά από τις πολιτικές αναταράξεις της εποχής δεν διασαλεύει την ανεμελιά των κοριτσιών, που η ζωή τους μένει παραχαρακωμένη στις χοροεσπερίδες και στα προσωπικά ζητήματα.
Τότε κάνει την εμφάνισή του ο έρωτας, με τη συγγραφέα να αποφεύγει τις έντονα συναισθηματικές περιγραφές, των καθεαυτών ειδυλλίων, εστιάζοντας στην καταλυτική επίδραση που είχαν τα πρώτα σκιρτήματα στον ψυχισμό των δύο φιλενάδων.
Για ένα μεγάλο διάστημα μετά το κομβικό καλοκαίρι οι χρόμοι της Αμάντας κ της Κλημεντίνης θα χωρίσουν:
Παρέα με μια ηρωίδα της η Πηνελόπη Κουρτζή χαρίζει στο αναγνώστη ένα απολαυστικό ταξίδι στα κορυφαία ξενοδοχεία της εποχής, κρατώντας ιδανικές ισορροπίες: Χωρίς να αναλωθεί σε διεξοδικές αρχιτεκτονικές περιγραφές ,η συγγραφέας κατορθώνει να δώσει το στίγμα καθε ξενοδοχείου και να αναδείξει την ιδιατερότητα καθενός.
Μας συστήνει λοιπόν κομψοτεχνήματα φιλοξενίας, μας προσφέρει τσάι με θέα τον Πύργο του Άιφελ, μάς συνοδεύει σε αστραφτερές αίθουσες χορού, μας κερνά δείγματα υψηλής γαστρονομίας στην Ισπανία, μας μιλά για το πρώτο πανδοχείο της Ευρώπης, και τη μαυλιστική Νέα Υόρκη.. .Όλα αυτά όμως αποτελούν συστατικά ώστε κι εκείνη σα νεραίδα να συνθέσει το δικό της ονειρικό ξενοδοχείο, ένα κράμα των αρετών από όλες τις όμορφες γωνιές του κόσμου,
Κι όμως αυτή η ζωηρή παραστατικότητα κι οι ονειρικές καρτ ποστάλ που φιλοτεχνούνται από τις σπουδαιότερες πρωτεύουσες- εξυπηρετούν συγκεκριμένο σκοπό, καθώς αποτελούν διδαχές κι έμπνευση για δημιουργία.
Θαύμασα τον δεκάλογο που η συγγραφέας παραδίδει δια μέσου της ηρωίδας της όχι μόνο χάριν της πλοκής, αλλά ως χρήσιμο εργαλείο για όποιον έχει παρεμφερή επαγγελματικά όνειρα με την ηρωίδα.Είναι απολαυστικό να βρίσκεις σε ένα ρομαντικό μυθιστόρημα πληροφορίες γνωστικής ή πρακτικής αξίας , ενταγμένες αρμονικά στην πλοκή.
Γιατί τελικά η Πηνελόπη Κουρτζή, μέσα από τη σαγηνευτική Κλημεντίνη της, περνά το μήνυμα πως το όνειρο εκείνο που πυρπολεί την ύπαρξή μας δεν είναι μια παθητική αναμονή, αλλά απαιτεί μέθοδο, ορθολογιστικές επιλογές και δράση καλά σχεδιασμένη για να το κατακτήσουμε.
Τα δε όνειρα, που προάγουν την ύπαρξή μας δεν μπορούν ποτέ να θεμελιωθούν στον ετεροφωτισμό της ζηλοφθονίας και της επιβουλής των άλλων...
Όπως το όριζε κι ο Ρίτσος,:
" Όχι να' μαι πάνω από σενα[...]
Να ναι ο καθένας μας πάνω από τον εαυτό του"
Μόνο οι αυτόφωτοι αξίζουν και κατακτούν τα όνειρά τους, " ψηλώνοντας" όπως το προσεγγίζει ο Σεφέρης
Ένα μήνυμα στον αντίποδα του νοσηρού ανταγωνισμού που πρεσβεύει η εποχή μας
αλλά και της..."κοελικής" αισιοδοξίας που παθητικά προσβλέπει σε συμπαντική συνωμοσία για τους βαθύτερους πόθους μας.
Η ηρωίδα της Πηνελόπης Κουρτζή, δυναμική κι ανθρώπινη, παίρνει τη μοίρα της στα χέρια της και παλεύει παλικαρίσια, με όπλο την πατρική παρακαταθήκη και την προσωπική της αξία- μήνυμα σπουδαίο και επαναστατικό, αν αναλογιστεί κανείς τη δυσμενή θέση της γυναικας στην ανδροκρατούμενη Ελλάδα με τη ζηλοφθονία, την επιχειρηματική ένδεια κσι τις ηθικές αγκυλώσεις
Άλλωστε, οι παντός είδους πρωτοπόροι πάντα χρειάστηκε να πολεμήσουν με τις καθηλώσεις της εποχής τους κ να επιχειρησουν το άλμα προς το επισφαλές Νέο.
.Έτσι κι η ηρωίδα στήνει τον δικό της καινοτόμο παράδεισο κι εκεί προσκαλεί πρόσωπα σημαίνοντα , επιστήμονες αλλά και παλιούς μας γνωριμους από πρότερα βιβλία της κ Κουρτζή σε ρόλους εκπληξη!(13 Μπαλώματα, Κουμκουάτ)!
Πάνω από όλα το Πριγκιπότο μετουσιώνεται σε έναν περίκλειστο μικρόκοσμο γεμάτο γοητεία, λουλούδια, μουσικές κι έρωτα, από όπου ο αναγνώστης δε θέλει να βγει, όπως κι η πρωταγωνίστρια αφού εκεί οχυρώνεται μακρυά από την παλιά της πληγή.
Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει από τον εαυτό του αν δεν τον αντιμετωπίσει...
Έτσι, αξαφνα ο μικρόκοσμος αλώνεται βίαια:
Το όνειρο σκληρά θα δοκιμαστεί.Αίμα θα το σπιλώσει και τριγμοί θα το απειλήσουν.Τότε θα αναδειχθούν δυο απρόσμενοι παραστατες , που θα καθορίσουν τις εξελίξεις.
Σίγουρα, η χρονική περίοδος που εξελίσσεται το Πριγκιπότο, (Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα - πρώτα χρόνια του 20ου ,)καθώς και η ανατρεπτικότητα που όμως εξηγείται άρτια, και δομείται από άριστα διαχείριση των ρεαλιστικών υλικών,παραπέμπουν ευθέως στον Γιάννη Μαρή.
Είδος Αστυνομικό Εποχής
Βαθμολογία 9,5/10
Ονειρικό και παράφορο,
πηγαίο κι ανεξήγητα γοητευτικό,
δαιδαλικά ιδιοφυές
-και, μέσα στο παιχνιδισμά του, διδακτικό σαν... το "παίγνιον" κατά τον Πλάτωνα,
είναι το καινούριο βιβλίο της Πηνελόπης Κουρτζη, ακριβώς όπως το προδιαγράφει ο ιδιότυπος τίτλος του:
Νοσταλγικός σαν κοριτσίστικη ονειροπόληση και με ένα λεκτικό παιχνίδισμα,
Ας ανοίξουμε τις χάρτινες πύλες του βιβλίου αυτού και παρέα με μια ταλαντούχα πένα ας ανακαλύψουμε το Πριγκιπότο!
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στο κατώφλι του 20ου αιώνα, στην αρχοντική Κέρκυρα της Μουσικής και του Θεάτρου, μια νεανική φιλία θα ανθίσει, ανάμεσα στην Αμάντα και στην Κλημεντίνη, χάρη στις εύπορες οικογένειες τους που παραθερίζουν εκεί.
Μεσω αλληλογραφίας θα διατηρήσουν άσβεστη την επαφή τους, ξεπερνώντας το εμπόδιο του χειμώνα και της απόστασης, και μαζί διαβαίνουν το κατώφλι της εφηβείας, καταφεύγοντας κάθε καλοκαίρι στον λόφο των εκμυστηρεύσεών τους ,το δικό τους ιδιωτικό "Πριγκιπάτο".
Σύντομα η στάμπα του έρωτα θα σημαδέψει πρόωρα τις ζωές τους, συνδιαμορφώνοντας την κοσμοθεωρία τους και τις επιλογές τους:
Η μία θα ζήσει μια ζωή στη περιδίνηση του θυμού που μόνο ο ματαιωμένος έρωτας μπορεί να φέρει, σβήνοντας τη λογική.
Η άλλη, κρύβοντας βαθιά τις πληγές της , θα επιχειρήσει να χειραφετηθεί και να ορθωθεί πέρα από τα πατριαρχικά στερεότυπα μέσα από ένα παράτολμο όνειρο:
Να στήσει το λαμπρότερο ξενοδοχείο της Ελλάδας, που θα συγκεντρώνει τις αρετές των σπουδαιότερων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων της εποχής, ανά τον κόσμο, και θα γίνει τόπος συνάντησης των σημαντικοτερων προσωπικοτητων.
Η Αμάντα κι η Κλημεντίνη θα δουν τις ζωές τους να ενώνονται, τελικά, στο Πριγκιπότο για να διαπιστώσουν πως , μερικές φορές "τα όνειρα" ζητούν "να λάβουν εκδίκηση", όπως το όρισε κι ο ποιητής:
Το αδικο αίμα, λοιπόν, ζητά δικαίωση όσο ο θυμός σαρώνει τα πάντα κι οι δυο φίλες καλούνται να αναμετρηθούν επιτέλους, δίχως υπεκφυγές, με όσα τις πονουν.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Πηνελόπη Κουρτζή επανέρχεται με μια όμορφη κ πρωτότυπη έμπνευση, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό ρομαντικό μυθιστόρημα με αστυνομικές πινελιές.
Το Πριγκιπότο της Πηνελόπης Κουρτζή είναι ένα λογοτεχνικό σταυροδρόμι όπου συναντιούνται η επτανησιακή φινέτσα του Ξενόπουλου, το αθηναικό αστικό ρομάντζο και το αστυνομικό μυστήριο που σύστησε στο ελληνικό κοινό ο Γιάννης Μαρής, χωρίς να στερείται μιας ηθογραφικής προσέγγισης.
Σαν το κουμκουάτ αυτή η όμορφη ιδέα κάρπισε ιδανικά, προσφέροντας ζωηρή εικονοπλασία, συγκίνηση αλλά και και αγωνία.
: Ήδη η σημειολογία του τίτλου συμπυκνώνει όλην την ουσία και τη στοχοθεσία του μυθιστορήματος αυτού. "Πριγκιπότο": Δηλαδή "τόπος ειδυλλιακός, τόπος ονείρου, χαράς και πολυτέλειας. Μια ούτοπία, ποθητή", όπως τα εξιδανικευμένα τοπία της φαντασίας, που πυροδοτεί οράματα ζωής καθώς αποζητά ανάπαυλα και καταφύγιο από μιαν απαιτητική- συχνά μουντή πραγματικότητα.
Αυτό ακριβώς αποτελεί το υπέροχο αυτό βιβλίο: Μια γλυκιά, πολύχρωμα διαφυγή, σε έναν λαμπερό μικρόκοσμο που ιδανικά ιχνηλατεί η Πηνελόπη Κουρτζή.
Εύλογα ο νους του αναγνώστη, βέβαια, συνειρμικά πάει στον γεωπολιτικό όρο "Πριγκιπάτο" κι απορεί , τώρα, με τον γλωσσοπλαστικό νεωτερισμό της συγγραφέως που με μια παράφραση κατα ένα γράμμα κ μας τον παραδίδει ως "Πριγκιπότο". Γράμμα επίμαχο, γράμμα σκανδαλιάρικο που ανατρεπει τις εντυπώσεις& τις εύθραυστες ισορροπίες.
Είναι ακρως ευφυής και παιγνιώδης ο τρόπος που η κ. Κουρτζή δικαιολογεί αυτόν τον νεολογισμό, προσδίδοντάς του συμβολικό ρόλο στην πλοκή.
Το Πριγκιπότο της λοιπόν, ξεκινά με δυο επάλληλα στιγμιότυπα από τη ζωή της Αμάντας και της Κλημεντίνης την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα, που αποτελούν το εναρκτήριο λάκτισμα της πλοκής.
Κατόπιν έχουμε αναδρομή που αποσαφηνίζει πώς φτάσαμε στο σημείο που βρίσκουμε τις δύο πρωταγωνίστριες...
Γενικά η αφήγηση δεν είναι ακριβώς γραμμική , αλλα παρεμβάλλονται μικρα πισωγυρίσματα ή αλματα στον χρόνο, τοποθετημένα σωστά ώστε να επιτείνουν τα συναισθήματα και να αναδείξουν τις ανατροπές στη σωστή στιγμή.
Το πρώτο μέρος του " Πριγκιπότου", ξεκάθαρα ρομαντικών αποχρώσεων, αναβιώνει στιγμιοτυπα μιας νοσταλγικής εποχής, εστιάζοντας στον τρόπο ζωής της υψηλής κοινωνικης βαθμίδας, τα "φημολογούμενα ως ξέγνοιαστα" χρόνια της Belle Epoque.
Καμιά από τις πολιτικές αναταράξεις της εποχής δεν διασαλεύει την ανεμελιά των κοριτσιών, που η ζωή τους μένει παραχαρακωμένη στις χοροεσπερίδες και στα προσωπικά ζητήματα.
Τότε κάνει την εμφάνισή του ο έρωτας, με τη συγγραφέα να αποφεύγει τις έντονα συναισθηματικές περιγραφές, των καθεαυτών ειδυλλίων, εστιάζοντας στην καταλυτική επίδραση που είχαν τα πρώτα σκιρτήματα στον ψυχισμό των δύο φιλενάδων.
Για ένα μεγάλο διάστημα μετά το κομβικό καλοκαίρι οι χρόμοι της Αμάντας κ της Κλημεντίνης θα χωρίσουν:
Παρέα με μια ηρωίδα της η Πηνελόπη Κουρτζή χαρίζει στο αναγνώστη ένα απολαυστικό ταξίδι στα κορυφαία ξενοδοχεία της εποχής, κρατώντας ιδανικές ισορροπίες: Χωρίς να αναλωθεί σε διεξοδικές αρχιτεκτονικές περιγραφές ,η συγγραφέας κατορθώνει να δώσει το στίγμα καθε ξενοδοχείου και να αναδείξει την ιδιατερότητα καθενός.
Μας συστήνει λοιπόν κομψοτεχνήματα φιλοξενίας, μας προσφέρει τσάι με θέα τον Πύργο του Άιφελ, μάς συνοδεύει σε αστραφτερές αίθουσες χορού, μας κερνά δείγματα υψηλής γαστρονομίας στην Ισπανία, μας μιλά για το πρώτο πανδοχείο της Ευρώπης, και τη μαυλιστική Νέα Υόρκη.. .Όλα αυτά όμως αποτελούν συστατικά ώστε κι εκείνη σα νεραίδα να συνθέσει το δικό της ονειρικό ξενοδοχείο, ένα κράμα των αρετών από όλες τις όμορφες γωνιές του κόσμου,
Θαύμασα τον δεκάλογο που η συγγραφέας παραδίδει δια μέσου της ηρωίδας της όχι μόνο χάριν της πλοκής, αλλά ως χρήσιμο εργαλείο για όποιον έχει παρεμφερή επαγγελματικά όνειρα με την ηρωίδα.Είναι απολαυστικό να βρίσκεις σε ένα ρομαντικό μυθιστόρημα πληροφορίες γνωστικής ή πρακτικής αξίας , ενταγμένες αρμονικά στην πλοκή.
Γιατί τελικά η Πηνελόπη Κουρτζή, μέσα από τη σαγηνευτική Κλημεντίνη της, περνά το μήνυμα πως το όνειρο εκείνο που πυρπολεί την ύπαρξή μας δεν είναι μια παθητική αναμονή, αλλά απαιτεί μέθοδο, ορθολογιστικές επιλογές και δράση καλά σχεδιασμένη για να το κατακτήσουμε.
Τα δε όνειρα, που προάγουν την ύπαρξή μας δεν μπορούν ποτέ να θεμελιωθούν στον ετεροφωτισμό της ζηλοφθονίας και της επιβουλής των άλλων...
Όπως το όριζε κι ο Ρίτσος,:
" Όχι να' μαι πάνω από σενα[...]
Να ναι ο καθένας μας πάνω από τον εαυτό του"
Μόνο οι αυτόφωτοι αξίζουν και κατακτούν τα όνειρά τους, " ψηλώνοντας" όπως το προσεγγίζει ο Σεφέρης
Ένα μήνυμα στον αντίποδα του νοσηρού ανταγωνισμού που πρεσβεύει η εποχή μας
αλλά και της..."κοελικής" αισιοδοξίας που παθητικά προσβλέπει σε συμπαντική συνωμοσία για τους βαθύτερους πόθους μας.
Η ηρωίδα της Πηνελόπης Κουρτζή, δυναμική κι ανθρώπινη, παίρνει τη μοίρα της στα χέρια της και παλεύει παλικαρίσια, με όπλο την πατρική παρακαταθήκη και την προσωπική της αξία- μήνυμα σπουδαίο και επαναστατικό, αν αναλογιστεί κανείς τη δυσμενή θέση της γυναικας στην ανδροκρατούμενη Ελλάδα με τη ζηλοφθονία, την επιχειρηματική ένδεια κσι τις ηθικές αγκυλώσεις
Άλλωστε, οι παντός είδους πρωτοπόροι πάντα χρειάστηκε να πολεμήσουν με τις καθηλώσεις της εποχής τους κ να επιχειρησουν το άλμα προς το επισφαλές Νέο.
.Έτσι κι η ηρωίδα στήνει τον δικό της καινοτόμο παράδεισο κι εκεί προσκαλεί πρόσωπα σημαίνοντα , επιστήμονες αλλά και παλιούς μας γνωριμους από πρότερα βιβλία της κ Κουρτζή σε ρόλους εκπληξη!(13 Μπαλώματα, Κουμκουάτ)!
Πάνω από όλα το Πριγκιπότο μετουσιώνεται σε έναν περίκλειστο μικρόκοσμο γεμάτο γοητεία, λουλούδια, μουσικές κι έρωτα, από όπου ο αναγνώστης δε θέλει να βγει, όπως κι η πρωταγωνίστρια αφού εκεί οχυρώνεται μακρυά από την παλιά της πληγή.
Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει από τον εαυτό του αν δεν τον αντιμετωπίσει...
Έτσι, αξαφνα ο μικρόκοσμος αλώνεται βίαια:
Το όνειρο σκληρά θα δοκιμαστεί.Αίμα θα το σπιλώσει και τριγμοί θα το απειλήσουν.Τότε θα αναδειχθούν δυο απρόσμενοι παραστατες , που θα καθορίσουν τις εξελίξεις.
Σίγουρα, η χρονική περίοδος που εξελίσσεται το Πριγκιπότο, (Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα - πρώτα χρόνια του 20ου ,)καθώς και η ανατρεπτικότητα που όμως εξηγείται άρτια, και δομείται από άριστα διαχείριση των ρεαλιστικών υλικών,παραπέμπουν ευθέως στον Γιάννη Μαρή.
Το αίμα, και στο "Πριγκιπότο" καταστρέφει την φωτεινή, χαρούμενη στιγμή, βάφει πολυτελή μάρμαρα και χαρακώνει εκτυφλωτικά κάτοπτρα.
Σαν τον θρυλικό αστυνομικό συγγραφέα, όμως, και η Πηνελόπη Κουρτζή διστηρεί την αγωνία, στοιχειοθετεί σελίδα- σελίδα την τραγωδία.
Τελικά επεξηγεί επαρκώς το κίνητρο και τις ψυχολογικές συγκρούσεις που οδήγησαν στο έγκλημα, σκηνοθετώντας επιδέξια, σαν σε συνθεση ενός παζλ, την αποκάλυψη.
Και στο τέλος;
Θα αντέξουν τα Όνειρα ως το τέλος;
Η παιδική φιλία θα ωριμάσει ή θα διαλυθεί;
Και...ποιος ο ρόλος του έρωτα, που κλείνει το μάτι πανταχού παρόν εναλλάσσοντας μορφές και προσωπεία;;
Ενδώστε στο κάλεσμα του Πριγκιπότου που ευωδιάζει από τα άνθη του, τις γαστρονομικές δημιουργίες και το δυναμικό, μα και γλυκό άρωμα της...κλημεντίνης!
Αφήστε πίσω τις έγνοιες και σεργιανίστε σε ένα μέρος όπου η ομορφιά γίνεται προσφορά και τα όνειρα πραγματικότητα!
Βρείτε μαζί με τις πρωταγωνίστριες το δικό σας Πριγκιπότο και - όπως μας προτρέπει η Πηνελόπη Κουρτζή- αγωνιστείτε με θέληση, αρχές κι αξίες, να το οικοδομήσετε για να στεγάσετε όσα αγαπάτε!
Εγώ να συγχαρώ την Πηνελόπη Κουρτζή για το πρωτότυπο μυθιστόρημά της και λοσα πολύτιμα διδάγματα πρόσφερε με τη γοητευτική της ιστορία.
ΜΙΝΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣη ΚΟΥΡΤΖΗ
Ενα απόγευμα του Φλεβάρη, σε μια ζεστή παρουσιαση της συγγραφέως με τη θαλπωρή του τζακιού και της φιλικής συζήτησης η Πηνελόπη Κουρτζή μας αποκάλυψε μικρά μυστικά του ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟΥ
Πώς προέκυψε ο νεολογισμός ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ;
Τυχαία.Ενώ ήμουν διακοπές και εγραφα τις πρωτες σημειώσεις μου για το μυθιστόρημα μου, είχα γράψει το αρχικό όνομα Πριγκιπάτο.Ο μικρός μου γιος όμως κατά λάθος μουντζουρωσε τη λέξη " σβήνοντας" το μπαστουνακι του " α" , το οποίο έγινε "ο"
Είπα πως ήταν μοιραία και θα αφήσω το όνομα όπως προέκυψε απο το χέρι του γιου μου
Έτσι κι η ηρωίδα αντιμετωπίζει το λάθος στη ταμπέλα ως μοιραίο, αλλάζοντας το όνομα! Θα δείτε όμως πως μέσα στην πλοκή δικαιολογείται τελικα!
Παρατηρώ ότι στον τίτλο μέσα συνοψίσατε τελικά τον τρόπο εξέλιξης της πλοκής
Γενικά ενω για πολλούς ο τίτλος είναι η αφορμή ή η αρχή, για μένα ο τίτλος είναι ο προορισμός.
Δηλαδή η εξέλιξη των πραγματων οδηγεί στον τίτλο.
Δεν είναι η αφετηρία, αλλά το επιστέγασμα.Το...συμπέρασμα.Το τέλος.
Το Πριγκιπότο, δηλαδή το ονειρικό ξενοδοχείο στην Κηφισιά, υπήρξε για την ηρωίδα ο τόπος εκπλήρωσης των ονείρων και της αυτοπραγματωσης της εν τέλει.
Τι θα ορίζε η Πηνελόπη Κουρτζή ως προσωπικό της ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ;
Το Πριγκιπότο μου ειναι ξεκάθαρα η οικογένειά μου.Ο σντρας μου και τα παιδιά μου.Πάντα ονειρευόμουν μια αγαπημένη οικογένεια.
Το συγγραφικό μου ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ, πάντως είναι σίγουρα οι Εκδόαεις Ψυχογιός που αγκάλιασαν τις εμπνεύσεις μου και με στηρίζουν στο έργο μου.Και βέβαια η αγάπη των αναγνωστών.
Μακάρι, ο καθένας να ανακαλύψει στη ζωή του το δικό του Πριγκιπότο.
Τελικά επεξηγεί επαρκώς το κίνητρο και τις ψυχολογικές συγκρούσεις που οδήγησαν στο έγκλημα, σκηνοθετώντας επιδέξια, σαν σε συνθεση ενός παζλ, την αποκάλυψη.
Και στο τέλος;
Θα αντέξουν τα Όνειρα ως το τέλος;
Η παιδική φιλία θα ωριμάσει ή θα διαλυθεί;
Και...ποιος ο ρόλος του έρωτα, που κλείνει το μάτι πανταχού παρόν εναλλάσσοντας μορφές και προσωπεία;;
Ενδώστε στο κάλεσμα του Πριγκιπότου που ευωδιάζει από τα άνθη του, τις γαστρονομικές δημιουργίες και το δυναμικό, μα και γλυκό άρωμα της...κλημεντίνης!
Αφήστε πίσω τις έγνοιες και σεργιανίστε σε ένα μέρος όπου η ομορφιά γίνεται προσφορά και τα όνειρα πραγματικότητα!
Βρείτε μαζί με τις πρωταγωνίστριες το δικό σας Πριγκιπότο και - όπως μας προτρέπει η Πηνελόπη Κουρτζή- αγωνιστείτε με θέληση, αρχές κι αξίες, να το οικοδομήσετε για να στεγάσετε όσα αγαπάτε!
Εγώ να συγχαρώ την Πηνελόπη Κουρτζή για το πρωτότυπο μυθιστόρημά της και λοσα πολύτιμα διδάγματα πρόσφερε με τη γοητευτική της ιστορία.
ΜΙΝΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣη ΚΟΥΡΤΖΗ
Ενα απόγευμα του Φλεβάρη, σε μια ζεστή παρουσιαση της συγγραφέως με τη θαλπωρή του τζακιού και της φιλικής συζήτησης η Πηνελόπη Κουρτζή μας αποκάλυψε μικρά μυστικά του ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟΥ
Πώς προέκυψε ο νεολογισμός ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ;
Τυχαία.Ενώ ήμουν διακοπές και εγραφα τις πρωτες σημειώσεις μου για το μυθιστόρημα μου, είχα γράψει το αρχικό όνομα Πριγκιπάτο.Ο μικρός μου γιος όμως κατά λάθος μουντζουρωσε τη λέξη " σβήνοντας" το μπαστουνακι του " α" , το οποίο έγινε "ο"
Είπα πως ήταν μοιραία και θα αφήσω το όνομα όπως προέκυψε απο το χέρι του γιου μου
Έτσι κι η ηρωίδα αντιμετωπίζει το λάθος στη ταμπέλα ως μοιραίο, αλλάζοντας το όνομα! Θα δείτε όμως πως μέσα στην πλοκή δικαιολογείται τελικα!
Παρατηρώ ότι στον τίτλο μέσα συνοψίσατε τελικά τον τρόπο εξέλιξης της πλοκής
Γενικά ενω για πολλούς ο τίτλος είναι η αφορμή ή η αρχή, για μένα ο τίτλος είναι ο προορισμός.
Δηλαδή η εξέλιξη των πραγματων οδηγεί στον τίτλο.
Δεν είναι η αφετηρία, αλλά το επιστέγασμα.Το...συμπέρασμα.Το τέλος.
Το Πριγκιπότο, δηλαδή το ονειρικό ξενοδοχείο στην Κηφισιά, υπήρξε για την ηρωίδα ο τόπος εκπλήρωσης των ονείρων και της αυτοπραγματωσης της εν τέλει.
Τι θα ορίζε η Πηνελόπη Κουρτζή ως προσωπικό της ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ;
Το Πριγκιπότο μου ειναι ξεκάθαρα η οικογένειά μου.Ο σντρας μου και τα παιδιά μου.Πάντα ονειρευόμουν μια αγαπημένη οικογένεια.
Το συγγραφικό μου ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ, πάντως είναι σίγουρα οι Εκδόαεις Ψυχογιός που αγκάλιασαν τις εμπνεύσεις μου και με στηρίζουν στο έργο μου.Και βέβαια η αγάπη των αναγνωστών.
Μακάρι, ο καθένας να ανακαλύψει στη ζωή του το δικό του Πριγκιπότο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου