ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΙΤΛΩΝ

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Χρυσηιδα Δημουλιδου! Ραγισμένο Είδωλο

                                                             Ραγισμένο Είδωλο, Χρυσηίδα Δημουλίδου
                                           Είδος : Κοινωνικό/Αισθηματικό
                                            Βαθμολογία 7/10
Οι μέρες της καραντίνας έδωσαν στη Χρυσηίδα Δημουλίδου την ευκαιρία να διακόψει την αποχή της από τα εκδοτικά δρώμενα, ολοκληρώνοντας ένα πραγματικά ενδιαφέρον μυθιστόρημα στο είδος του.
Το "Ραγισμένο Είδωλο" , ξεχωριστό όπως το ιδιαίτερο κι ανάγλυφο εξώφυλλό του έρχεται να μας ταξιδέψει σε μια εποχή νοσταλγική, φωτίζοντας και τις αθέατες, τις λιγότερο ελκυστικές- πλευρές της.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Βίκτορ Καρφής μεγαλώνει στη φτώχεια, με μια μητέρα βράχο και πυξίδα.
Η μικροκοινωνία της Τρούμπας - βρόμικη κι αθώα συνάμα-θα γίνει ολόκληρος ο κόσμος του.

Μια τυχαία συνάντηση, όμως, θα αλλάξει τη μοίρα του και θα του ανοίξει τις πόρτες του ακμάζοντος ελληνικού κινηματογράφου.
Με το αρρενωπό του παρουσιαστικό και τα σμαραγδένια του μάτια θα γίνει ο αστέρας Βίκτορ Νοταράς κατακτώντας την κορυφή.
Θα περιδινηθεί στον οργασμό του σινεμά, αλλάζοντας χίλια πρόσωπα που θα λατρευτούν από το κοινό όπως μόνο στον κόσμο των ηθοποιών συμβάινει...
Θα γευθεί πλούτη και ηδονές πρωτόγνωρες.
Θα ανακαλύψει τον λαμπερό σταρ σύστεμ του εξωτερικού, λάμποντας εκτυφλωτικά, ώσπου τα φώτα θα τυφλώσουν και τον ίδιο...
Η πτώση του θα είναι εξίσου θεαματική με την κατάρρευση των συμπαντικών αστέρων, βυθίζοντας τον στη μαύρη τρύπα της αυτοαπαξίωσης...
Θα καταφέρει να αναδυθεί ξανά;
Τι θα μείνει από τα ερείπια της ζωής του να περισώσει;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ένα ακόμη δυναμικό μυθιστόρημα από την αγαπημένη συγγραφέα το "Ραγισμένο Είδωλο" είναι ένα page turner, ζυμωμένο με χρυσόσκονη, αισθησιασμό, κι αβίαστη συγκίνηση, που σμίγουν σε ένα απολαυστικό σύνολο.
Σε γλώσσα σύγχρονη, γρήγορη και όχι τοσο προσεγμένη  το "Ραγισμένο Είδωλο" είναι ένα όμορφο μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί 
          Με το "Ραγισμένο Είδωλο" η Χρυσηίδα Δημουλίδου έρχεται να προσθέσει έναν ακόμη ιδιαίτερο χαρακτήρα , από εκείνους που κατακτούν τις καρδιές των αναγνωστών.
Ο Βίκτορ Νοταράς ανήκει στο πάνθεον εκείνων των συναρπαστικών αρσενικών με την πολυτάραχη ζωή και το αποπροσανατολιστικό κάλλος που έπρεπε να τσαλακωθεί για να τους οδηγήσει στην αυτογνωσία και τις αληθινές αξίες της ζωής.
Πλάι , λοιπόν, στον Τόνι Ρεντ ( Ο Γιος Της Βροχής) , και τον Δάμο Χαρμίνη (Το Μάτι Του Βοριά) έρχεται να προστεθεί ο αρτιότερος κατ εμέ εκπρόσωπος αυτού του ωραιοπαθούς  μοτίβου, ο Βίκτορ Νοταράς.
Ένας χαρακτήρας πολυδιάστατος, ιχνηλατημένος πειστικά σε όλες του τις εκφράσεις, που αποκτά βάθος κι εμπνέει , ενόσω ωριμάζει- οδυνηρά κάποιες φορές- κάτω από την πένα της Χρυσηίδας Δημουλίδου.
Ματαιοδοξία, έπαρση, φιληδονία μα κι ο σπόρος μιας ψυχής που αποζητά την αλήθεια πίσω απ' την επίπλαστη λάμψη και τη θρυμματισμένη βιτρίνα...
Πλάι του πλήθος προσώπων με τη μητέρα να δεσπόζει.
Η κυρία Βάσω της Χρυσηίδας Δημουλίδου ενσαρκώνει υποδειγματικά το πρότυπο της Ελληνίδας μάνας, με την αυταπάρνηση, την αφοσίωση και την αξιοπρέπεια που χαρακτηρίζει αυτην την ιδανική φιγούρα.
Θα λέγαμε συνιστά το γήινο αντίβαρο του Νοταρά στις ωραιοπαθείς  πτήσεις του προς την καταξίωση.
Η αναμνησή της αποτελέι την Ιθάκη σε αυτό το ταξίδι της Δόξας.
Στο "Ραγισμένο Είδωλο" η Χρυσηίδα Δημουλίδου αναπλάθει μια εποχή σκληρή κι αθώα, μια εποχή με άγραφους κανόνες , φως και σκιές...
Παρέα με το Βίκτορα ο αναγνώστης επιστρέφει , καταρχάς, στα λημέρια της Τρούμπας που τόσο αγάπησε από μεγάλες ταινίες όπως η "Λόλα" και τα Κόκκινα Φανάρια, αλλά και από ένα από τα κορυφαία έργα της ίδιας της κ Δημουλίδου, "Τα Δάκρυα Του Θεού", όπου η θρυλική Τζένη διέσχισε τα δικά της πάθη.
        Με αφορμή τον γοητευτικό Βίκτορα, αναβιώνουν πρωτίστως οι ένδοξες ημέρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, με τη Χρυσηίδα Δημουλίδου να αφουγκράζεται σε βάθος τον παλμό εκείνης της ιδιαίτερης εποχής των μεγάλων προσωπικοτήτων, των αξέχαστων ταινιών και των αξεπέραστων ινδαλμάτων της εικόνας.
Η συγγραφέας κατορθώνει να καταδυθεί στον πυρετό της δημιουργίας και στο σκίρτημα του ηθοποιού που καλείται να παραλάβει ρόλους σε ένα χαρτί και από αυτούς να πλάσει και να παραδώσει στο κοινό ένσαρκους χαρακτήρες.
Η συγγραφέας αναδεικνύει και άλλα θέματα γύρω από το σίνεμα όπως το χτίσιμο μιας καριέρας , οι αμοιβές, ο ρόλος των Μ.Μ.Ε. αλλα κυρίως ο αιώνιος διχασμος του ηθοποιού  ανάμεσα στο σινεμά και το θέατρο.
Μέσα από το βιβλίο παρακολουθούμε επίσης το στήσιμο μιας ταινίας κι όλα τα στάδια αναδειξης του ένδοξου σινεμά, με σημαντικούς σταθμούς ως την παρακμή του.
       Είναι τόση η αληθοφάνεια όλων αυτών που μας αφηγείται η Χρυσηίδα Δημουλίδου για τον κόσμο του σινεμά , ώστε θες να ανατρέξεις σε παλιά περιοδικά του 60 για να βρεις υλικό από την...καριέρα του Βίκτορα Νοταρά, σα να υπήρξε στα αλήθεια!!!
Οι μεγαλύτερες αναγνώστριες σίγουρα θα αισθανθούν να ξανανιώνουν, ενθυμούμενες στιγμές από την εφηβεία τους με τα κινηματογραφικά είδωλα στα λευκώματα...
Όλοι όμως θα νιώσουν ότι σεργιανούν σε έναν κόσμο συναρπαστικό, που παράλληλα με την ομορφιά του έχει και χρήσιμα διδάγματα να δώσει.
       Αυτό όμως που πραγματικά με άγγιξε είναι ο τρόπος που κλείνει η πορεία του βιβλίου , ο οποίος απογειώνει το αποτέλεσμα, οδηγώντας τον ξεχωριστό ήρωά του στην ολοκλήρωση και τον αναγνώστη σε μια γλυκιά κάθαρση.Όπως ακριβώς και στο καλό θέατρο, που ο ήρωάς μας πασχίζει να κατακτήσει.
Με άλλα λόγια ο Νοταρας με ικανοποίησε περισσότερο από τον αντίστοιχης ηθικής Δάμο Χαρμίνη. 
         Είναι εμφανές πως το "Ραγισμένο Είδωλο" είναι μια εξαιρετική αναγνωστική συντροφια- κι αν κάπου κάνει την καρδιά σας να "ραγίσει-"- δεν πειράζει- οι ραγισματιές μας ομορφαίνουν γιατί φανερώνουν πως αγαπήσαμε κι αυτό ακριβώς θα σας συμβεί με τον ακαταμάχητο Βίκτορα Νοταρά...
       Οφείλω εδώ, ως υστερόγραφο και χωρίς ίχνος αστεισμού να σημειώσω πως ορισμένα απ' τα υποθετικά σενάρια των ταινιων του Βίκτορα, που παρουσίασε η κ. Δημουλίδου είναι πανέξυπνα,  καλύπτουν ευρεία θεματολογία και θα μπορούσαν αφ εαυτού τους να αποτελεσουν πρώτη ύλη για νέα μυθιστορήματα...Την καλώ να σκεφτεί αυτήν την ιδέα καθώς εμείς αναμένουμε με ενδιαφέρον τη νέα της έμπνευση.
Ως ύστατη υποσημείωση να επισημάνω πως υπήρξαν κάποιες  μικρές εκφραστικές αστοχίες που θα έπρεπε να έχουν προσεχθεί περισσότερο κατά την επιμέλεια (λχ ο Ίκαρος πέταξε με τεχνητά κι όχι με "τεχνικά" φτερά" όπως γράφτηκε.)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου