Είδος: Αστυνομικό/Κοινωνικό
Βαθμολογία : 10/10
Μετά το "Ραγισμένο Είδωλο", ένα μυθιστόρημα από τις ένδοξες εποχές του σινεμά με έντονο αισθησιασμό, η Χρυσηίδα Δημουλίδου επανέρχεται στο είδος που - κατά τα φαινόμενα - της ταιριάζει περισσότερο:
Άλλο ένα αστυνομικής χροιάς μυθιστόρημα με έντονες κοινωνικές προεκτάσεις ήρθε να προστεθεί πλάι σε έργα της όπως " Η Μοναξιά Του Λύκου",ή "Οι Δαίμονες Δεν έχουν Όνομα"- αν κι εδώ η θεματολογία είναι διαφορετική.
Το "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής της, αν όχι το καλύτερο της και από τα ελληνικά μυθιστορήματα που ξεχωρίζουν φέτος.
Βαθμολογία : 10/10
Μετά το "Ραγισμένο Είδωλο", ένα μυθιστόρημα από τις ένδοξες εποχές του σινεμά με έντονο αισθησιασμό, η Χρυσηίδα Δημουλίδου επανέρχεται στο είδος που - κατά τα φαινόμενα - της ταιριάζει περισσότερο:
Άλλο ένα αστυνομικής χροιάς μυθιστόρημα με έντονες κοινωνικές προεκτάσεις ήρθε να προστεθεί πλάι σε έργα της όπως " Η Μοναξιά Του Λύκου",ή "Οι Δαίμονες Δεν έχουν Όνομα"- αν κι εδώ η θεματολογία είναι διαφορετική.
Το "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής της, αν όχι το καλύτερο της και από τα ελληνικά μυθιστορήματα που ξεχωρίζουν φέτος.
Ιδιαίτεροι χαρακτήρες, μια αγωνιώδης πλοκή και το κοινωνικό δράμα μιας αυθεντικά λαικής οικογένειας κορυφώνονται σε ενα φινάλε ανατρεπτικό και διφορούμενο συνθέτοντας ενα σαγηνευτικό σύνολο...
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1987, στον απόηχο του λαμπερού τροπαίου και στη σκιά των ινδαλμάτων της εποχής , Γκάλη , Γιαννάκη, Φιλίππου, ο νεαρός Νικήτας Φωτιάδης είναι ένας φέρελπις καλαθοσφαιριστής με όνειρα.
Σύντομα ξεχωρίζει από τη συνοικιακή του ομάδα και εξασφαλίζει μια σημαντική μεταγραφή στην Ιταλία που του ανοίγει τις πόρτες μιας σημαντικής καριέρας, ενώ ο έρωτας του χτυπά την πόρτα.
Μια νύχτα όμως αρκεί για να ανατραπούν τα πάντα, συμπαρασύροντας στην απελπισία και στην αναπόδραστη θλίψη τη μητέρα του Ελπίδα και τον μικρό του αδελφό Αποστόλη...
20 χρόνια αργότερα ο Αστυνόμος Σοφοκλής Καραμάνος έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά τελετουργικών φόνων, όταν τα 3 θύματα βρίσκονται άγρια δολοφονημένα σε στάση Εσταυρωμένου, με το ομοίωμα ενός "νάνου" από το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης", ακουμπισμένο πλάι τους.
Τα θύματα αυξάνονται χωρίς να υπάρχει κάποια προφανής σχέση μεταξύ τους, αφού ανήκουν σε διαφορετικό κοινωνικό , ηλικιακό κι επαγγελματικο υπόβαθρο, άντρες και γυναίκες.
Στην άλλη άκρη της Αθήνας, ο Νικήτας ζει το δράμα του, αλλά γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι τα συνδέει όλα μεταξύ τους, όμως σιωπά...
Κι όσο ο Καραμανος πασχίζει να προλάβει το γνωστό μοτίβο των 7 νανων που θέλει άλλα τέσσερα υποψήφια θύματα για να ολοκληρωθεί αριθμητικά, η υπόθεση περιπλέκεται, ενώ όλοι αναρωτιούνται αν η Χιονάτη παραμένει η αθώα της ιστορίας...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το 20ο μυθιστόρημα της Χρυσηίδας Δημουλίδου είναι ένα δυνατό αστυνομικής υφής κοινωνικό δράμα που επιφυλάσσει δυνατά κι ενίοτε αλληλοσυγκρουόμενα συναισθηματα στο αναγνώστη.
"Το Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" είναι από τα πιο δυνατά ελληνικά αστυνομικά που γράφτηκαν τελευταία, με κυρίαρχο το κοινωνικό πρόσημο, επιφυλάσσοντας συγκινήσεις απρόσμενες- όχι μόνο ως προς τον κεντρικό κορμό της υπόθεσης, αλλά και στα "περιφερειακά" στοιχεία της πλοκής, όπως οι δευτερεύοντες χαρακτήρες.
Μια πανέξυπνη πλοκή, με συμπαγή δομή και πειστική συσχέτιση ανάμεσα σε όλα της τα στοιχεία, που παίζει επιδέξια με τη βεντάλια των υπόπτων όσο τα πρόσωπα βιώνουν το ατομικό τους δράμα.
Το "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" διατηρεί όλα τα οικεία γνωρίσματα από τη γραφή της Χρυσηίδας Δημουλίδου:
Είναι αστυνομικό γραμμένο σε λόγο σύγχρονο, άμεσο- όπου χρειάζεται ωμό - χωρίς γλωσσολογικές ή καλολογικές "αγωνίες" (που η ίδια η συγγραφέας δήλωσε ότι - καλώς ή κακώς δεν αποτελούν ζητούμενο της γραφής της).
Αναλύει, δε, με διεξοδικότητα κάθε μα κάθε πτυχή της πλοκής και της ψυχολογίας των προσώπων , ενώ ακολουθεί την πιραντελλική τάση της, που ειδαμε και σε άλλα έργα της ( "Κελάρι", "Δαίμονες") να παρουσιάζει τις κρίσιμες σκηνές επαναλαμβανόμενα, από διαφορετικές πλευρές, ώστε να φωτίσει όλα τα σκοτεινά σημεία και την οπτική όλων.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1987, στον απόηχο του λαμπερού τροπαίου και στη σκιά των ινδαλμάτων της εποχής , Γκάλη , Γιαννάκη, Φιλίππου, ο νεαρός Νικήτας Φωτιάδης είναι ένας φέρελπις καλαθοσφαιριστής με όνειρα.
Σύντομα ξεχωρίζει από τη συνοικιακή του ομάδα και εξασφαλίζει μια σημαντική μεταγραφή στην Ιταλία που του ανοίγει τις πόρτες μιας σημαντικής καριέρας, ενώ ο έρωτας του χτυπά την πόρτα.
Μια νύχτα όμως αρκεί για να ανατραπούν τα πάντα, συμπαρασύροντας στην απελπισία και στην αναπόδραστη θλίψη τη μητέρα του Ελπίδα και τον μικρό του αδελφό Αποστόλη...
20 χρόνια αργότερα ο Αστυνόμος Σοφοκλής Καραμάνος έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά τελετουργικών φόνων, όταν τα 3 θύματα βρίσκονται άγρια δολοφονημένα σε στάση Εσταυρωμένου, με το ομοίωμα ενός "νάνου" από το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης", ακουμπισμένο πλάι τους.
Τα θύματα αυξάνονται χωρίς να υπάρχει κάποια προφανής σχέση μεταξύ τους, αφού ανήκουν σε διαφορετικό κοινωνικό , ηλικιακό κι επαγγελματικο υπόβαθρο, άντρες και γυναίκες.
Στην άλλη άκρη της Αθήνας, ο Νικήτας ζει το δράμα του, αλλά γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι τα συνδέει όλα μεταξύ τους, όμως σιωπά...
Κι όσο ο Καραμανος πασχίζει να προλάβει το γνωστό μοτίβο των 7 νανων που θέλει άλλα τέσσερα υποψήφια θύματα για να ολοκληρωθεί αριθμητικά, η υπόθεση περιπλέκεται, ενώ όλοι αναρωτιούνται αν η Χιονάτη παραμένει η αθώα της ιστορίας...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το 20ο μυθιστόρημα της Χρυσηίδας Δημουλίδου είναι ένα δυνατό αστυνομικής υφής κοινωνικό δράμα που επιφυλάσσει δυνατά κι ενίοτε αλληλοσυγκρουόμενα συναισθηματα στο αναγνώστη.
"Το Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" είναι από τα πιο δυνατά ελληνικά αστυνομικά που γράφτηκαν τελευταία, με κυρίαρχο το κοινωνικό πρόσημο, επιφυλάσσοντας συγκινήσεις απρόσμενες- όχι μόνο ως προς τον κεντρικό κορμό της υπόθεσης, αλλά και στα "περιφερειακά" στοιχεία της πλοκής, όπως οι δευτερεύοντες χαρακτήρες.
Μια πανέξυπνη πλοκή, με συμπαγή δομή και πειστική συσχέτιση ανάμεσα σε όλα της τα στοιχεία, που παίζει επιδέξια με τη βεντάλια των υπόπτων όσο τα πρόσωπα βιώνουν το ατομικό τους δράμα.
Το "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" διατηρεί όλα τα οικεία γνωρίσματα από τη γραφή της Χρυσηίδας Δημουλίδου:
Είναι αστυνομικό γραμμένο σε λόγο σύγχρονο, άμεσο- όπου χρειάζεται ωμό - χωρίς γλωσσολογικές ή καλολογικές "αγωνίες" (που η ίδια η συγγραφέας δήλωσε ότι - καλώς ή κακώς δεν αποτελούν ζητούμενο της γραφής της).
Αναλύει, δε, με διεξοδικότητα κάθε μα κάθε πτυχή της πλοκής και της ψυχολογίας των προσώπων , ενώ ακολουθεί την πιραντελλική τάση της, που ειδαμε και σε άλλα έργα της ( "Κελάρι", "Δαίμονες") να παρουσιάζει τις κρίσιμες σκηνές επαναλαμβανόμενα, από διαφορετικές πλευρές, ώστε να φωτίσει όλα τα σκοτεινά σημεία και την οπτική όλων.
Αυτές οι επαναλήψεις κ οι ανοικονόμητες αναλύσεις καταστάσεων φυσικά οδηγούν σε ένα σύνολο ογκώδες, πολυσέλιδο - χορταστικό κι ιδανικό για τους λάτρεις της λεπτομέρειας..
Το βασικό πάντως στο "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" είναι η πολυπρόσωπη πλοκή του με μια πληθώρα χαρακτήρων, που καθένας τους διατηρεί τον δικό του ανεκτίμητο ρόλο και μια ιδιόμορφη γοητεία.
Η συγγραφέας διεισδύει αρκετά στην ψυχή καθενός τους, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να συμπάσχει με καθέναν ξεχωριστά.
Η συγγραφέας διεισδύει αρκετά στην ψυχή καθενός τους, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να συμπάσχει με καθέναν ξεχωριστά.
Ακόμη και οι... "φαύλοι" δεν είναι μονοδιάστατοι και γινόμαστε κοινωνοί και των δικών τους αγωνιών.
Είναι επιτυχία της συγγραφέως ότι κανέναν δεν αντιπαθείς κι αισθάνεσαι μια οικειότητα προς όλους.
Ο Νικήτας, η Ράνια, ο Θωμάς, ο Νάσος, ο Νικήτας η Ντορέττα, ο Αποστόλης, ο Γιώργος κι άλλοι κερδίζουν τη δικη τους θέση με τη δική τους συμβολή στην υπόθεση...
Ανάμεσά τους δεσπόζει, σαν "Εκάβη σε ένα σπιτικό που αλώθηκε από τη μοίρα και την Κοινωνική Αδικία", η Ελπίδα που αντιπροσωπεύει τη διαχρονική φιγούρα της στοργικής Ελληνίδας μάνας, όπως η κ. Δημουλίδου την ανέδειξε και στο προηγούμενο μυθιστόρημά της, "Ραγισμένο Είδωλο" .
Είναι επιτυχία της συγγραφέως ότι κανέναν δεν αντιπαθείς κι αισθάνεσαι μια οικειότητα προς όλους.
Ο Νικήτας, η Ράνια, ο Θωμάς, ο Νάσος, ο Νικήτας η Ντορέττα, ο Αποστόλης, ο Γιώργος κι άλλοι κερδίζουν τη δικη τους θέση με τη δική τους συμβολή στην υπόθεση...
Ανάμεσά τους δεσπόζει, σαν "Εκάβη σε ένα σπιτικό που αλώθηκε από τη μοίρα και την Κοινωνική Αδικία", η Ελπίδα που αντιπροσωπεύει τη διαχρονική φιγούρα της στοργικής Ελληνίδας μάνας, όπως η κ. Δημουλίδου την ανέδειξε και στο προηγούμενο μυθιστόρημά της, "Ραγισμένο Είδωλο" .
Γενικά στο βιβλίο συναντουμε τη μητρική αγάπη σε εναλλασσόμενες εκδοχές της, με μια φιγούρα να παραπέμπει στη μαρτυρική Μπέτυ Μαχμουντί της δεκαετίας του 90.
Παρούσα είναι κι η αντρική φιλία, καθώς και μια βαθιά σκιαγράφηση των εύθραυστων αδελφικών δεσμών που είχαν απασχολήσει τη συγγραφέα ξανά υπό γυναικείο πρίσμα , χρόνια πριν, στη "Γυναίκα Της Σοφίτας"...
Όλα στροβιλίζονται στον άξονα μιας αστυνομικής υπόθεσης πολύπλόκαμης και σκληρής.
"Το Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" διατηρεί, γενικά, αρετές ξενόγλωσσων αστυνομικών μυθιστορημάτων εναρμονισμένες πλήρως με την ελληνική ιδιοσυστασία και πραγματικότητα:
Ή Δημουλίδου στο βιβλίο της μάς έδωσε έναν πραγματικά πολύπλοκο γρίφο με σκηνές περισσής αγριότητας, αγωνιώδη κλιμάκωση και πολύπλευρες ανατροπές που διατηρεί άρωμα βαθιά κι "απενοχοποιημένα" ελληνικό.
Ταυτόχρονα όμως το "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" αντανακλά και μια κοσμοπολίτικη νοοτροπία που διέπει την ίδια τη Χρυσηίδα Δημουλίδου αφου, ως πρώην αεροσυνοδός, έχει ταξιδέψει πολύ κι έχει παραστάσεις από ολόκληρο τον κόσμο.Όποιος διαβάσει το Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" θα διακρίνει αυτά τα κοσμοπολίτικα στοιχεία να εμπλουτίζουν εξαίσια την εξέλιξη του μυθιστορήματος!
Ή Δημουλίδου στο βιβλίο της μάς έδωσε έναν πραγματικά πολύπλοκο γρίφο με σκηνές περισσής αγριότητας, αγωνιώδη κλιμάκωση και πολύπλευρες ανατροπές που διατηρεί άρωμα βαθιά κι "απενοχοποιημένα" ελληνικό.
Ταυτόχρονα όμως το "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" αντανακλά και μια κοσμοπολίτικη νοοτροπία που διέπει την ίδια τη Χρυσηίδα Δημουλίδου αφου, ως πρώην αεροσυνοδός, έχει ταξιδέψει πολύ κι έχει παραστάσεις από ολόκληρο τον κόσμο.Όποιος διαβάσει το Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" θα διακρίνει αυτά τα κοσμοπολίτικα στοιχεία να εμπλουτίζουν εξαίσια την εξέλιξη του μυθιστορήματος!
Μέσα από όλα έχουμε ένα αποτέλεσμα που μεταξύ άλλων κομίζει ενδιαφέροντα κοινωνικά μηνύματα, προσεγγίζοντας ευαίσθητες πτυχές του κοινωνικου γίγνεσθαι, όπως η Δημουλίδου θέλησε να κάνει και στο "Κελάρι της Ντροπής και στους Δαίμονες"
Θίγονται, λοιπόν, ζητήματα όπως η αναπηρία αλλά και η νέα πραγματικότητα που εχει επιβληθεί από τον κυβερνοχώρο και τα social media με τους πολλαπλους, αθέατους κινδύνους που επιφυλάσσουν, σε επιπόλαιους και ματαιόδοξους χρήστες. (Όποιος διαβασει το Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ θα αποκομίσει πολύτιμα διδάγματα και θα αναθεωρήσει αρκετές στάσεις απέναντι στο Διαδίκτυο με τα πολλαπλά προσωπεία του.)
Εκείνο, όμως, που με εξέπληξε ευχάριστα- ως προς το κοινωνικό πρόσημο του βιβλιου- είναι πως η συγγραφέας είχε την τόλμη να επικρίνει έμμεσα κι ένα ρυπαρό δικαστικό σύστημα που συνθλίβει τους μικρούς, ενώ κατορθώνει να φιλοτεχνήσει ένα αντιπροσωπευτικό πορτρέτο της πολιτιστικής παρακμής και του νοσηρού lifestyle που υπηρέτησε την πιο χυδαία ρηχότητα, κατά την 25ετία της ψευδεπίγραφης ευημερίας μας.
Παρών σε όλα και ο έρωτας, αληθοφανής, χωρίς εξιδανικεύσεις, ενώ απολαυστικά ξετυλίγονται ποικίλες κι αντιφατικές πλευρές της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Τέλος- όπως το είχε προδιαγράψει - η συγγραφέας κερδίζει το στοίχημα του αστυνομικού της βιβλίου, αφού κατάφερε να τεκμηριώσει επαρκέστατα τα κίνητρα των δολοφονιών και να ιχνηλατήσει την ψυχοσύνθεση των εμπλεκομένων, αποκωδικοποιώντας εύστοχα όλους τους συμβολισμούς.
Τέλος- όπως το είχε προδιαγράψει - η συγγραφέας κερδίζει το στοίχημα του αστυνομικού της βιβλίου, αφού κατάφερε να τεκμηριώσει επαρκέστατα τα κίνητρα των δολοφονιών και να ιχνηλατήσει την ψυχοσύνθεση των εμπλεκομένων, αποκωδικοποιώντας εύστοχα όλους τους συμβολισμούς.
(Ακόμη, πάντως, κι αν ένας πεπειραμένος αναγνωστης υποψιαστεί νωρίς ποιο πρόσωπο κρύβεται πίσω από τους φόνους, δεν έχει και τόση σημασία αφού η πορεία παραμένει ανατρεπτική ως το τέλος.)
Κάτι που με αιφνιδίασε πραγματικά είναι πως υπήρξαν νέες εκπλήξεις ακόμη κι όταν φαινόταν πως είχε επέλθει η λύση! Το ευφυέστατο φινάλε πρόβαλλε γοητευτικά ανατρεπτικό , με όρους μιας άγριας, τραγικης ειρωνείας, και παρέμεινε διασκεδαστικά αμφιλεγόμενο,
Κάτι που με αιφνιδίασε πραγματικά είναι πως υπήρξαν νέες εκπλήξεις ακόμη κι όταν φαινόταν πως είχε επέλθει η λύση! Το ευφυέστατο φινάλε πρόβαλλε γοητευτικά ανατρεπτικό , με όρους μιας άγριας, τραγικης ειρωνείας, και παρέμεινε διασκεδαστικά αμφιλεγόμενο,
αποδεικνύοντας ότι η έννοια της δικαίωσης τελεί υπό τη σχετικότητα που επισημαναν ο Αινστάιν και άλλοι θεωρητικοί της Κβαντικής Φυσικής για όλο το φάσμα της πραγματικότητάς μας...
Ένα αξέχαστο μυθιστόρημα το "Παιχνίδι του ΝάΝΟΥ" εμπνέει ποικίλα συναισθήματα κι αποδεικνύει πως η πένα της κ Δημουλίδου εχει ευφανταστες εμπνεύσεις κι ενδιαφέρουσες ιδέες να προσφέρει στο κοινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου