ΤΖΟΚΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, Η Δύναμη Της Στιγμής

                                                                      Θεοδώρα Τζόκα, Η Δύναμη Της Στιγμής
                                                     Είδος: Αισθηματικό/Κοινωνικό
                                                  Βαθμολογία: 5,5/10

                       

Μετά το Βιβλίο της Ευδοκίας που κέρδισε τις εντυπώσεις, η Θεοδώρα Τζόκα επανέρχεται με ένα δυναμικό αισθηματικό μυθιστόρημα κοινωνικών προεκτάσεων.
Η Δύναμη Της Στιγμής έιναι ένα βιβλίο που αφουγκράζεται τα σημεία των καιρών.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Συρία, 2014: H Nαντίγια Μουρεντίν είναι η μόνη από την οικογένειά της που ο πατέρας της, ο ελληνομαθής γιατρός Αλή, κατορθώνει να ανασύρει ζωντανή από τα ερείπια του σπιτιού τους στο Χαλέπι της Συρίας ύστερα από εάν σφοδρό βομβαρδισμό.
               Αυτός ο βομβαρδισμός πυροδοτεί την απόφασή του Αλή Μουρεντίν να διαφύγει από τη φλεγόμενη κόλαση της Συρίας αναζητώντας ένα ασφαλέστερο άυριο στην πατρίδα των νεανικών του χρόνων, για αυτόν και την κόρη του.
Μετά από περιπέτειες και την απειλή των τζιχαντιστών σε κάθε τους βήμα, θα βρουν την πολυπόθητη θέση στην απέλπιδα βάρκα που θα τους μεταφέρει στην Ελλάδα.
           Μετά από ένα τραγικό ναυάγιο στα ανοικτά της Κω, η προσφυγοπούλα Ναντίγια θα σωθεί από τα χέρια του ντόπιου δικηγόρου Στέφανου κι αυτή η συνάντηση θα αλλάξει την πορεία τους για πάντα.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Αφουγκραζόμενη την επικαιρότητα η συγγραφέας Θεοδώρα Τζόκα έφερε στο προσκήνιο το δράμα των προσφύγων που τον τελευταίο καιρό έχει γιγαντωθεί, με απρόβλεπτες συνέπειες για το ριζικό της Ευρώπης.
          Η Δύναμη Της Στιγμής της Θεοδώρας Τζόκα, αποτελεί μια κοινωνική ιστορία ζυμωμένη με τα υλικά του απελπισμένου έρωτα, της αδικίας και της ανθρώπινης οδύνης και θα είχε αναχθεί σε ένα κοινωνικό βιβλίο αναφοράς για τις ημέρες που ζούμε, αν δεν παρουσίαζε κάποιες σημαντικές αδυναμίες..
                Στο επίκεντρο μια Σύρια φοιτήτρια αρχαιολογίας, η Ναντίγια Μουρεντίν και ο φιλέλληνας πατέρας της , ο Αλή, που είχε τελειώσει Ιατρική στην Ελλάδα, γεγονός που υποδηλώνει τους δεσμούς ανάμεσα στους δύο λαούς- παρά τη διαφορά θρησκείας και κουλτούρας.
       Η Ναντίγια Μουρεντίν βρέθηκε από τα κύματα της Μεσογείου, στο τρικυμιώδες πέλαγος ενός απαγορευμένου έρωτα, καθώς ο ευαίσθητος Έλληνας Στέφανος της σώζει τη ζωή, όταν ετοιμοθάνατη την ξεβράζει η θάλασσα στις ακτές της Κω.
                  Η συγγραφέας κατορθώνει να αποδώσει τον παραλογισμό του πολέμου και αποτυπώνει ένα αγωνιώδες οδοιπορικό των προσφύγων εκείνων που, ενώ ποθούν ειρήνη και δημιουργία, ξεριζώνονται βίαια και καταδικάζονται στην εξαθλίωση.
        Οι Σύριοι πρωταγωνιστές μας αντιπροσωπεύουν ιδανικά την εύπορη τάξη των Σύριων που ευημερούσαν και μεγαλουργούσαν πριν τον πόλεμο, παρότι η χώρα τους ασπαζόταν το Ισλάμ.
Ακόμη διαγράφονται συγκινητικά οι οικογενειακοί δεσμοί και το ήθος ανθρώπων ταμένων στις αξίες και στο φως.
                Έτσι εξυφαίνεται ένας έρωτας από τους πλέον δραματικούς που υπακούει στο προσφιλέστατο αρχέτυπο του άντρα σωτήρα που θέτει υπό την προστασία του το αγνό κορίτσι.
Λάτρεψα αυτήν την έμπνευση, που μάλιστα στο βιβλίο είναι διαποτισμένη από μια διάσταση σχεδόν ανθρωπιστική!
           Από το σημείο εκείνο όμως προβάλλει και ο αντίπαλος πόλος μέσα από πρόσωπα που διαθέτουν κοινωνική δύναμη, απρόσιτη στον μέσο άνθρωπο κι η ιστορία μας περιπλέκεται μυθιστορηματικά...
Ακολουθούν ανατροπές και δραματικές συγκρούσεις στην ψυχή της Σύριας ηρωίδας, που αφού γνωρίζει το κοινωνικό περιθώριο και την ύστατη ηθική έκπτωση αναγκάζεται να επιστρέψει για να κλείσει ο αιματηρός κύκλος στον οποίο άθελά της ενεπλάκη.
Είναι εμφανές πως η εξέλιξη κινείται σε μονοπάτια γοητευτικά που oμως στερούνται ρεαλισμού.
'Ετσι το βιβλίο αποκτά χαρακτηριστικά ενός ρομαντικού δράματος που εξατομικεύεται και χάνει κάτι από τον αμιγώς κοινωνικό του χαρακτήρα.
            Ένα από τα στοιχεία που μου άρεσαν στη Δύναμη της Στιγμής είναι πως ανέδειξε τον μικρόκοσμο ενός πορνείου και την αγαθότητα που μπορεί να υπάρχει μέσα σε μια ψυχή σπιλωμένη από άνομα αγγίγματα και τη βρομιά της Νύχτας.
Πρόκειται για την ιδιότυπη μπέσα αυτών που ξεγελάστηκαν και τη στοργικότητα που μόνον οι περιφρονημένοι μπορούν να δείξουν μέσα από την ενσυναίσθησή τους:
Αστραποβολά η "αρετή των αμαρτωλών", που οι δοκιμασίες κι η κοινωνική αδικία σφυρηλατούν μέσα τους καρδιές συμπονετικές.
Μου άρεσε που η συγγραφέας είχε την τόλμη να φέρει στο προσκήνιο πόρνες, δικαιώνοντας ανάμεσά τους τις καλές ψυχές που λαχταρούν να ξεφύγουν, καθώς είναι νωπές στην ελληνική κοινωνία οι μνήμες από τις άρρωστες ιερόδουλες που ένας άλλοτε Υπουργός Υγείας είχε διασύρει το 2013.
Αυτή η αναγωγή γίνεται, διότι η ίδια συγγραφέας παρεμβάλλει τολμηρούς προβληματισμούς γύρω από την Κρίση και την προδοτική πολιτική των τελευταίων ετών -και σίγουρα οι κουβέντες της κρύβουν πολλά περισσότερα από όσα ίσως ένα ρομαντικό μυθιστόρημα της επέτρεψε να γράψει σε αυτές τις σελίδες.  
           Είχε όμως σημεία που με ενόχλησαν κι οφείλω να τα επισημάνω για να είμαι έντιμη απέναντι στον αναγνώστη:
            Στη "Δύναμη της Στιγμής" διακρίνω μια μανιχαιστική προσέγγιση του καλού με το κακό και μόνο ένας χαρακτήρας κάνει την ευχάριστη έκπληξη- ανατρέποντας τα δεδομένα...
Θα ήθελα εμβάθυνση και σε άλλους χαρακτήρες που παρουσιάστηκαν βιαστικά, ενώ μέσα τους μένονταν συγκρόυσεις ανεπίλυτες.
         Το πιο ενοχλήτικό όμως στη Δύναμη Της Στιγμής, είναι πως στο σύνολό τους οι Έλληνες εκπροσωπούνται από ήρωες φαύλους και μέσω αυτών τους αποδίδονται σωρηδόν χαρακτηριστικά ρατσισμού, βίας, νεοπλουτισμού και μικρόψυχίας που καταλήγουν ενοχλητικά κλισέ, αν όχι προσβλητικά για τον μοναδικό λαό της Ευρώπης που υπέστη τόσο μεγάλο βάρος του προσφυγικού.
            Οι πρόσφυγες σχεδόν "αγιοποιούνται" παρότι η διαγωγή τους πολλές φορές δεν επιτρέπει τέτοια θεώρηση, ενώ η χώρα υποδοχής Ελλάδα "δαιμονοποιείται" άδικα.
Το βιβλίο αυτό με προσβάλλει ευθέως ως Ελληνίδα και μάλιστα σε μια εποχή που η χώρα μου χειμάζεται κ αποτελεί κι αυτή θύμα της παγκοσμιοποίησης!
Σίγουρα, υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά στην κοινωνία μας, όμως της δίνεται ανισομερής έμφαση για να τονιστεί  το δράμα της ηρωίδας. Τέτοιες,ωστόσο, απλουστεύσεις δεν προσιδιάζουν σε ένα ώριμο κοινωνικό μυθιστόρημα.Είναι ηθικό ατόπημα όταν ένα "θύμα" (ελληνικός λαός) παρουσιάζεται ωμά ως "θύτης"!!!!
Αυτό και μια ακαθόριστη αίσθηση πως μια από τις τελικές ανατροπές "εκβιάζεται" κάπως και δίνεται με βιασύνη, με εμποδίζουν να μιλήσω για ένα βιβλίο που "κάνει τη διαφορά", ωστόσο μου επιτρέπουν να προτείνω το βιβλίο αυτό ως μια εναλλακτική ρομαντική ιστορία δυνατών συναισθημάτων που ίσως αγγίξει τους αναγνώστες.
          Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα έντονο αλλα λογοτεχνικά αδιάφορο μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί κι επιφυλάσσει δυνατές στιγμές εκβιάζοντας προβληματισμούς που δεν είναι σε θέση να φέρει εις πέρας, 
Ωστόσο διαθέτει μεγαλύτερη βαρύτητα από όση προδιαθέτει το ατυχές εξώφυλλο και ο λιγάκι αταίριαστος τίτλος του.
Αξίζει να το ανακαλύψετε.