Αν Οι Νεκροί Δεν Ανασταίνονταν, Philip Kerr
Είδος: Νουάρ/Ιστορικό
Βαθμολογία: 8,5/10
H πρόσφατη μετεφρασμένη προσθήκη στη σειρά με τον Γερμανό ντέντεκτιβ Μπέρνι Γκούντερ (εκδ Κέδρος)
αποτελεί την πιο χαμηλόφωνη, αλλά συνάμα και πιο απροσδόκητη περιπέτειά του:
Αμφιλεγόμενη, αλλά σιγουρα ξεχωριστή.
Κανένα , ίσως, από τα βιβλία του Φίλιπ Κερρ με τον Μπέρνχαρντ Γκούντερ δε μάς επιφυλάσσει πιο απροσδόκητη έκβαση και δεν ανέτρεψε το περπωμένο του ήρωά του όσο το 8ο αυτό βιβλίο που δικαιώνει τον αινιγματικό τίτλο του.
Ας δούμε τι θα γινόταν αν "Οι Νεκροί Δεν Ανασταίνονταν"
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1934: Οι Ναζί έχουν πια ανέλθει με παράτες στην εξουσία κι ετοιμάζονται πυρετωδώς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, αποβλέποντας στην παγκόσμια άιγλη τους που θα ανύψωνε το νέο καθεστώς στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Ο διαπρεπής αστυνομικός Μπέρνχαρντ Γκούντερ έχει παραιτηθεί από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών , δηλώνοντας έτσι την αντίθεσή του στον ναζισμό.
Στο πολυτελές ξενοδοχείο "Άλντον" όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του ο Γκούντερ, καταφθάνουν δυο παράξενα πρόσωπα από την Αμερική- σχετιζόμενα με το εγχείρημα της γερμανικής Ολυμπιάδας του 36.
Ο Αμερικάνος παράγοντας Μαξ Ρέλις, με ύποπτες συναλλαγές και η αριστερή δημοσιογράφος Νορίν Χαραλαμπίδη, που επιδιωκει να καταγγείλλει το αληθινό πρόσωπο των Ναζί, και να υποκινήσει με την εφημερίδα της μποικοτάζ των Αγώνων.
Στη σκιά δυο ανεξιχνίαστων φόνων, ο Μπέρνι Γκούντερ θα αφεθεί στη δίνη ενός δυνατού έρωτα, με την απειλή της αμερικανικής μαφίας στον σβέρκο του.
20 χρόνια αργότερα, τσακισμένος από τις μνήμες του πιο φριχτού πολέμου στην Ιστορία, έχει καταφύγει στη Λατινική Αμερική ως εγκληματίας πολέμου λόγω συμπλοκής του με Σοβιετικούς στην κατεχόμενη Γερμανία του 46.
Κι ενώ ο Μπέρνι "μας",έχει εγκατασταθεί στην Κούβα και ακροβατεί ανάμεσα στον άνεμο της κομμουνιστικής επανάστασης και τη δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα, σκιές από το παρελθόν φέρνουν τον Γκούντερ αντιμέτωπο με μια "ασύλληπτη" αλήθεια!
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το όγδοο βιβλίο με τον Μπέρνι είναι μια ακόμη περιπετεια με τεράστια έκταση στον χρόνο...
Με το αστυνομικό στοιχείο πιο έντονο σε σχέση με το ιστορικό- εν συγκρίσει με άλλα βιβλία της σειράς- μας επιστρέφει στα πρώτα βήματα του Μπέρνι Γκούντερ και τις προσπάθειες του να εργαστέι ως αυτόνομος ντέτεκτιβ στο Βερολίνο του Χίτλερ, για να μας τον παραδώσει έπειτα κουρασμένο στρατοκόπο της ζωής στη Λατινική Αμερική του '50.
Τούτη η περιπέτεια του Μπέρνι Γκούντερ είναι πιο χαμηλόφωνη σε εξελίξεις σε σχέση με άλλες και πιο περιγραφική, εντούτοις η αφηγησή του βρίσκεται στην πιο αιχμηρή εκδοχή της.
Το φλεγματικό του χιούμορ του Γερμανού ντέτεκτιβ που σε ά' πρόσωπο αφηγείται, "κόβει σαν ξυράφι "- περισσότερο από τα άλλα επίσης πνευματώδη βιβλία της σειράς.
Εδώ λοιπόν, παρακολουθούμε τον αγαπημένο Γκούντερ γύρω στα 30 να πελαγοδρομεί ψάχνοντας τη νέα του θέση στη ναζιστική Γερμανία και σε μια αγαπημένη πόλη που μετασχηματίζεται σε ξενητειά.
Μια Γερμανία σε έναν δημιουργικό οργασμό, αφενός να πραγματώσει το γιγάντιαίο αρχιτεκτονικό όραμα του Χίτλερ και του Άλπερτ Σπέερ κι αφετέρου να προλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες...
Κι ενώ ο άλλοτε δαιμόνιος αστυνομικός εργάζεται ως ντέτεκτιβ στο πολυτελές ξενοδοχείο Άλντον, η παρουσία μιας γοητευτικής αριστερής δημοσιογράφου , του πυροδοτεί αισθήματα ξεχασμένα (μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναλίκας από ισπανική γρίπη ).
Μαζί με τη Νορίν θα εμπλακούν σε ένα πάθος κ κυρίως ένα βρόμικο παρασκήνιο πολιτικών διαστάσεων που αποδεικνύει μια επονείδιστη αλήθεια:
Πολλοί κεφαλαιοκράτες μεγάλων κατασκευαστικών κ βιομηχανικών τραστ -ιδίως από την Αμερική στήριξαν το καθεστώς του Χίτλερ στα πρώτα του βήματα μέσα από προμήθειες ,μίζες, επενδύσεις(Ο Χένρι Φορντ είναι μια γνωστή ενδεικτική περίπτωση, όπως ο Κρουγκ με το χάλυβα ή ο Hugo Boss, που σχεδίσε τις στολές της Βέρμαχτ με εφιαλτική κομψότητα.)
Στους "Νεκρούς" διαγράφεται επιπλεόν αναγλυφα το φυλετικό μίσος όπως εισχώρησε μέσω των αθλητικών σωματείων -με εστίαση στην πυγμαχία, ενόψει Ολυμπακών Αγώνων.
(Ο ρατσισμος συναρτήσει των Oλυμπιακών Αγώνων κορυφώθηκε, άλλωστε, στην περίπτωση του έγχρωμου Οουενς, που ταπείνωσε το άριο όραμα των ναζί.)
Με την υπόθεση του δολοφονημένου πυγμάχου να εμπλέκει τη μαφία, για να κλείσει μια παράξενα κι αιματηρά, περνάμε τον πόλεμο σε μια "σιωπή" και βρίσκουμε τον Γκούντερ 50αρη πια με βαριές μνήμες, εγακτεστημένο στη Λατινική Αμερική πια...
Μια Λατινική Αμερική που σαν Ιανός ενάλλλασσε το διττό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού και του αντισημιτισμού από τη μια ,και των επαναστατικών κινημάτων από την άλλη...
Καταφύγιο των ειδεχθέστερων εγκληματιών του ναζισμού και θέατρο δικτατοριών, η Λατινική Αμερική ανέμισε τη σημαία της Επανάστασης, ενώ η Ευρώπη παγιώνε τον αστικό κοινοβουλευτισμό ως ουραγό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Πρώτα ο Γκούντερ μας ταξίδεψε ως φυγάς στη Λατινική Αμερική με τη Φλόγα Που Σιγοκαίει
Στο Αν Οι Νεκροί Δεν Ανασταίνονταν, αφήνουμε την Αργεντινή του Περόν και γνωρίζουμε την Κούβα του Φουλχένσιο Μπατίστα, ριχνοντας μια ματιά στις υποπτες δοσοληψίες του, στον έλεγχο του τζόγου, και στις τρομακτικές φυλακές του.
Εκεί, η ιστορία του 1934 με τους παλιούς γνώριμους του Γκούντερ(εχθρούς ακι φίλους) διαγράφει πλήρως τον κύκλο της , σε εναν επίλογο δραματικό...
Εδώ διαφαίνεται ένας αντικομμουνισμός που λογικό είναι ο Κερρ ως Βρετανός να ασπάζεται...
Δια στόματος του ήρωά του ο Κερρ σχολιάζει δηκτικά τόσο τον ναζισμό όσο κ τον κομμουνισμό, με μια επίμονη τάση να αναδεικνύει επίμονα το ειδεχθέστερο πρόσωπο των κομμουνιστών, απαξιώνοντας κάθε ιδεαλισμό τους. (Κατίν, ασχημίες του Κόκκινου Στρατού στο διαλυμένο Βερολίνο, απαξίωση επανστατών κλπ),
Παρόλαυτα με έναν ελιγμό στην πλοκή του διασώζει τελέυτάια στιγμή τα προσχήματα, φανερώνοντας μια αξιολάτρευτη πτυχή του αντιφατικού Μπέρνι Γκούντερ...
Το έργο κλείνει με μια συγκλονιστική ανατροπή που συμπληρώνει το πορτρέτο του Γκούντερ χωρίς να φέρει δυσαρμονία με την προτερη εικόνα του.
Εδω φαίνεται η μαεστρία του Κερρ που αναέτρεψε την αρχική εικόνα για τη ζωή του Γκούντερ χωρία να δημιουργήσει ασυμφωνίες προς όσα έχει ήδη παραδώσει, πράγμα δύσκολο με τα τόσα πισωγυρισματα των ιστορίων του στον χρόνο...
Με άφησε άναυδη.
Δε συνιστώ το "Αν Οι Νεκροί Ανασταίνονταν" για πρώτη γνωριμία με τον Γκούντερ...
Θεωρώ οτι του λείπει η αυτοτέλεια, η τόσο επιδέξια ένταξή του προς πραγματικά πρόσωπα, όπως σε άλλα βιβλια της σειράς (Χάιντριχ,Μέγκελε ,Περόν, Γκαίμπελς) και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους προηγούμενους κρίκους αυτής της αλυσίδας.
Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει προηγούμενη περιπέτεια του Γκούντερ ,αυτή ίσως να μην την απολαύσετε όσο θα της άξιζε...
Το μεγάλο χρονικό άλμα -(προπολεμική Γερμανία ,μεταπολεμική Κούβα πριν την επανάσταση του Κάστρο)-αφήνει ένα χάσμα δυσθεώρητο που μόνο στους ήδη εξοικειωμένους δεν ξενίζει, καθώς έχει ηδη καλυφθεί από πολυάριθμες, συναρπαστικές περιπετειες του Γκούντερ "από τον πόλεμο, που έχουν προηγηθεί.
Οι Νεκροί" είναι, άλλωστε, το όγδοο βιβλίο της σειράς και θεωρω καλύτερο να ανακαλύψετε τον Μπέρνι από προηγούμενα βιβλία.(Αν όχι την Τριλογια του Βερολίνου(1989),σίγουρα από τη Μοιραία Πράγα και τον Άνθρωπο Χωρίς Ανάσα").
Για τον τακτικό αναγνώστη του Κερρ που
γνωρίζει τον ψυχισμό και τα βάσανα του Γκούντερ,
έχοντας εγκλιματιστεί στην εντονη εικονοπλασία και σε κάποιες ανοικονόμητες περιγραφές τόπων,
ίσως το "Αν Οι Νεκροί Αναστάινονταν" προβάλει ως ενδιαφέρουσα προσθήκη στο πορτρέτο του Γερμανού Γκούντερ...
ΟΙ Νεκροί , για όσους παρακολουθούν συστηματικά τις ιστορίες του Μπέρνχαρντ Γκούντερ, συνιστούν μια ανεκτίμητη όσο κι απρόσμενη ψηφίδα που συμπληρώνει συγκινητκό τρόπο το παζλ της πολυτάραχης ζωής του Γερμανού ντετέκτιβ
Οι μυημένοι που τον αγάπησαν σίγουρα θα εκπλαγούν ευχαριστα!
Εγώ ως γνήσια... "Γκουντεροχτυπημένη",με όσα αποκαλύφθηκαν εδώ, ένιωσα ακόμη πιο τρυφερά για τον ξεχωριστό χαρακτήρα που έπλασε ο Φίλιπ Κερρ...
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ τον Μπέρνι Γκούντερ
(Για να τα διαβάσετε ΠΡΙΝ από τους "Νεκρούς")
H Tριλογία Του Βερολίνου
Είδος: Νουάρ/Ιστορικό
Βαθμολογία: 8,5/10
H πρόσφατη μετεφρασμένη προσθήκη στη σειρά με τον Γερμανό ντέντεκτιβ Μπέρνι Γκούντερ (εκδ Κέδρος)
αποτελεί την πιο χαμηλόφωνη, αλλά συνάμα και πιο απροσδόκητη περιπέτειά του:
Αμφιλεγόμενη, αλλά σιγουρα ξεχωριστή.
Κανένα , ίσως, από τα βιβλία του Φίλιπ Κερρ με τον Μπέρνχαρντ Γκούντερ δε μάς επιφυλάσσει πιο απροσδόκητη έκβαση και δεν ανέτρεψε το περπωμένο του ήρωά του όσο το 8ο αυτό βιβλίο που δικαιώνει τον αινιγματικό τίτλο του.
Ας δούμε τι θα γινόταν αν "Οι Νεκροί Δεν Ανασταίνονταν"
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1934: Οι Ναζί έχουν πια ανέλθει με παράτες στην εξουσία κι ετοιμάζονται πυρετωδώς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, αποβλέποντας στην παγκόσμια άιγλη τους που θα ανύψωνε το νέο καθεστώς στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Ο διαπρεπής αστυνομικός Μπέρνχαρντ Γκούντερ έχει παραιτηθεί από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών , δηλώνοντας έτσι την αντίθεσή του στον ναζισμό.
Στο πολυτελές ξενοδοχείο "Άλντον" όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του ο Γκούντερ, καταφθάνουν δυο παράξενα πρόσωπα από την Αμερική- σχετιζόμενα με το εγχείρημα της γερμανικής Ολυμπιάδας του 36.
Ο Αμερικάνος παράγοντας Μαξ Ρέλις, με ύποπτες συναλλαγές και η αριστερή δημοσιογράφος Νορίν Χαραλαμπίδη, που επιδιωκει να καταγγείλλει το αληθινό πρόσωπο των Ναζί, και να υποκινήσει με την εφημερίδα της μποικοτάζ των Αγώνων.
Στη σκιά δυο ανεξιχνίαστων φόνων, ο Μπέρνι Γκούντερ θα αφεθεί στη δίνη ενός δυνατού έρωτα, με την απειλή της αμερικανικής μαφίας στον σβέρκο του.
20 χρόνια αργότερα, τσακισμένος από τις μνήμες του πιο φριχτού πολέμου στην Ιστορία, έχει καταφύγει στη Λατινική Αμερική ως εγκληματίας πολέμου λόγω συμπλοκής του με Σοβιετικούς στην κατεχόμενη Γερμανία του 46.
Κι ενώ ο Μπέρνι "μας",έχει εγκατασταθεί στην Κούβα και ακροβατεί ανάμεσα στον άνεμο της κομμουνιστικής επανάστασης και τη δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα, σκιές από το παρελθόν φέρνουν τον Γκούντερ αντιμέτωπο με μια "ασύλληπτη" αλήθεια!
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το όγδοο βιβλίο με τον Μπέρνι είναι μια ακόμη περιπετεια με τεράστια έκταση στον χρόνο...
Με το αστυνομικό στοιχείο πιο έντονο σε σχέση με το ιστορικό- εν συγκρίσει με άλλα βιβλία της σειράς- μας επιστρέφει στα πρώτα βήματα του Μπέρνι Γκούντερ και τις προσπάθειες του να εργαστέι ως αυτόνομος ντέτεκτιβ στο Βερολίνο του Χίτλερ, για να μας τον παραδώσει έπειτα κουρασμένο στρατοκόπο της ζωής στη Λατινική Αμερική του '50.
Τούτη η περιπέτεια του Μπέρνι Γκούντερ είναι πιο χαμηλόφωνη σε εξελίξεις σε σχέση με άλλες και πιο περιγραφική, εντούτοις η αφηγησή του βρίσκεται στην πιο αιχμηρή εκδοχή της.
Το φλεγματικό του χιούμορ του Γερμανού ντέτεκτιβ που σε ά' πρόσωπο αφηγείται, "κόβει σαν ξυράφι "- περισσότερο από τα άλλα επίσης πνευματώδη βιβλία της σειράς.
Εδώ λοιπόν, παρακολουθούμε τον αγαπημένο Γκούντερ γύρω στα 30 να πελαγοδρομεί ψάχνοντας τη νέα του θέση στη ναζιστική Γερμανία και σε μια αγαπημένη πόλη που μετασχηματίζεται σε ξενητειά.
Μια Γερμανία σε έναν δημιουργικό οργασμό, αφενός να πραγματώσει το γιγάντιαίο αρχιτεκτονικό όραμα του Χίτλερ και του Άλπερτ Σπέερ κι αφετέρου να προλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες...
Κι ενώ ο άλλοτε δαιμόνιος αστυνομικός εργάζεται ως ντέτεκτιβ στο πολυτελές ξενοδοχείο Άλντον, η παρουσία μιας γοητευτικής αριστερής δημοσιογράφου , του πυροδοτεί αισθήματα ξεχασμένα (μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναλίκας από ισπανική γρίπη ).
Μαζί με τη Νορίν θα εμπλακούν σε ένα πάθος κ κυρίως ένα βρόμικο παρασκήνιο πολιτικών διαστάσεων που αποδεικνύει μια επονείδιστη αλήθεια:
Πολλοί κεφαλαιοκράτες μεγάλων κατασκευαστικών κ βιομηχανικών τραστ -ιδίως από την Αμερική στήριξαν το καθεστώς του Χίτλερ στα πρώτα του βήματα μέσα από προμήθειες ,μίζες, επενδύσεις(Ο Χένρι Φορντ είναι μια γνωστή ενδεικτική περίπτωση, όπως ο Κρουγκ με το χάλυβα ή ο Hugo Boss, που σχεδίσε τις στολές της Βέρμαχτ με εφιαλτική κομψότητα.)
Στους "Νεκρούς" διαγράφεται επιπλεόν αναγλυφα το φυλετικό μίσος όπως εισχώρησε μέσω των αθλητικών σωματείων -με εστίαση στην πυγμαχία, ενόψει Ολυμπακών Αγώνων.
(Ο ρατσισμος συναρτήσει των Oλυμπιακών Αγώνων κορυφώθηκε, άλλωστε, στην περίπτωση του έγχρωμου Οουενς, που ταπείνωσε το άριο όραμα των ναζί.)
Με την υπόθεση του δολοφονημένου πυγμάχου να εμπλέκει τη μαφία, για να κλείσει μια παράξενα κι αιματηρά, περνάμε τον πόλεμο σε μια "σιωπή" και βρίσκουμε τον Γκούντερ 50αρη πια με βαριές μνήμες, εγακτεστημένο στη Λατινική Αμερική πια...
Μια Λατινική Αμερική που σαν Ιανός ενάλλλασσε το διττό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού και του αντισημιτισμού από τη μια ,και των επαναστατικών κινημάτων από την άλλη...Καταφύγιο των ειδεχθέστερων εγκληματιών του ναζισμού και θέατρο δικτατοριών, η Λατινική Αμερική ανέμισε τη σημαία της Επανάστασης, ενώ η Ευρώπη παγιώνε τον αστικό κοινοβουλευτισμό ως ουραγό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Πρώτα ο Γκούντερ μας ταξίδεψε ως φυγάς στη Λατινική Αμερική με τη Φλόγα Που Σιγοκαίει
Στο Αν Οι Νεκροί Δεν Ανασταίνονταν, αφήνουμε την Αργεντινή του Περόν και γνωρίζουμε την Κούβα του Φουλχένσιο Μπατίστα, ριχνοντας μια ματιά στις υποπτες δοσοληψίες του, στον έλεγχο του τζόγου, και στις τρομακτικές φυλακές του.
Εκεί, η ιστορία του 1934 με τους παλιούς γνώριμους του Γκούντερ(εχθρούς ακι φίλους) διαγράφει πλήρως τον κύκλο της , σε εναν επίλογο δραματικό...
Εδώ διαφαίνεται ένας αντικομμουνισμός που λογικό είναι ο Κερρ ως Βρετανός να ασπάζεται...
Δια στόματος του ήρωά του ο Κερρ σχολιάζει δηκτικά τόσο τον ναζισμό όσο κ τον κομμουνισμό, με μια επίμονη τάση να αναδεικνύει επίμονα το ειδεχθέστερο πρόσωπο των κομμουνιστών, απαξιώνοντας κάθε ιδεαλισμό τους. (Κατίν, ασχημίες του Κόκκινου Στρατού στο διαλυμένο Βερολίνο, απαξίωση επανστατών κλπ),
Παρόλαυτα με έναν ελιγμό στην πλοκή του διασώζει τελέυτάια στιγμή τα προσχήματα, φανερώνοντας μια αξιολάτρευτη πτυχή του αντιφατικού Μπέρνι Γκούντερ...
Το έργο κλείνει με μια συγκλονιστική ανατροπή που συμπληρώνει το πορτρέτο του Γκούντερ χωρίς να φέρει δυσαρμονία με την προτερη εικόνα του.
Εδω φαίνεται η μαεστρία του Κερρ που αναέτρεψε την αρχική εικόνα για τη ζωή του Γκούντερ χωρία να δημιουργήσει ασυμφωνίες προς όσα έχει ήδη παραδώσει, πράγμα δύσκολο με τα τόσα πισωγυρισματα των ιστορίων του στον χρόνο...
Με άφησε άναυδη.
Δε συνιστώ το "Αν Οι Νεκροί Ανασταίνονταν" για πρώτη γνωριμία με τον Γκούντερ...
Θεωρώ οτι του λείπει η αυτοτέλεια, η τόσο επιδέξια ένταξή του προς πραγματικά πρόσωπα, όπως σε άλλα βιβλια της σειράς (Χάιντριχ,Μέγκελε ,Περόν, Γκαίμπελς) και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους προηγούμενους κρίκους αυτής της αλυσίδας.
Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει προηγούμενη περιπέτεια του Γκούντερ ,αυτή ίσως να μην την απολαύσετε όσο θα της άξιζε...
Το μεγάλο χρονικό άλμα -(προπολεμική Γερμανία ,μεταπολεμική Κούβα πριν την επανάσταση του Κάστρο)-αφήνει ένα χάσμα δυσθεώρητο που μόνο στους ήδη εξοικειωμένους δεν ξενίζει, καθώς έχει ηδη καλυφθεί από πολυάριθμες, συναρπαστικές περιπετειες του Γκούντερ "από τον πόλεμο, που έχουν προηγηθεί.
Οι Νεκροί" είναι, άλλωστε, το όγδοο βιβλίο της σειράς και θεωρω καλύτερο να ανακαλύψετε τον Μπέρνι από προηγούμενα βιβλία.(Αν όχι την Τριλογια του Βερολίνου(1989),σίγουρα από τη Μοιραία Πράγα και τον Άνθρωπο Χωρίς Ανάσα").
Για τον τακτικό αναγνώστη του Κερρ που
γνωρίζει τον ψυχισμό και τα βάσανα του Γκούντερ,
έχοντας εγκλιματιστεί στην εντονη εικονοπλασία και σε κάποιες ανοικονόμητες περιγραφές τόπων,
ίσως το "Αν Οι Νεκροί Αναστάινονταν" προβάλει ως ενδιαφέρουσα προσθήκη στο πορτρέτο του Γερμανού Γκούντερ...
ΟΙ Νεκροί , για όσους παρακολουθούν συστηματικά τις ιστορίες του Μπέρνχαρντ Γκούντερ, συνιστούν μια ανεκτίμητη όσο κι απρόσμενη ψηφίδα που συμπληρώνει συγκινητκό τρόπο το παζλ της πολυτάραχης ζωής του Γερμανού ντετέκτιβ
Οι μυημένοι που τον αγάπησαν σίγουρα θα εκπλαγούν ευχαριστα!
Εγώ ως γνήσια... "Γκουντεροχτυπημένη",με όσα αποκαλύφθηκαν εδώ, ένιωσα ακόμη πιο τρυφερά για τον ξεχωριστό χαρακτήρα που έπλασε ο Φίλιπ Κερρ...
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ τον Μπέρνι Γκούντερ
(Για να τα διαβάσετε ΠΡΙΝ από τους "Νεκρούς")
H Tριλογία Του Βερολίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου