ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΙΤΛΩΝ

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Μάρω Βαμβουνάκη, Η Μοναξιά Είναι Από Χώμα

                                                         Η Μοναξιά Είναι Από Χώμα, Μάρω Βαμβουνάκη
                                                                            Είδος : Κοινωνικό/ (Ενδοσκόπηση)
                                                                                   Βαθμολογία :10/10           


  Φέτος οι Εκδόσεις Ψυχογιός μου επεφύλαξαν μια...ευχάριστη έκπληξη, καθώς προχώρησαν στην επανέκδοση ενός βιβλίου που με στιγμάτισε στη μετεφηβεία μου, όταν αρχές του 2000 βρέθηκε στα χέρια μου:
      Πρόκειται για το "Η Μοναξιά Είναι Από Χώμα", με το οποίο ανακάλυψα την ξεχωριστή Μάρω Βαμβουνάκη.
      Το 1987 η "Μοναξιά" απέσπασε Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος, και δικαίως αφού ανήκει στα βιβλίου σε σημαδεύουν για πάντα και συνιστά μια από τις κορυφαίες στιγμές της συγγραφέως.
      Ο Ψυχογιός το προσφέρει σε μια καινούρια εκδοση που διατηρεί τη μελαγχολία του ασπρόμαυρου πρωτοτύπου των εκδόσεων Φιλοππότη...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένας συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων, στο κατώφλι της μέσης ηλικίας, προσπαθεί να αντιμετωπίσει το τραυμα του χωρισμού του από τη γυναίκα που αγαπήσε, επιλέγοντας να αφήσει τον σύχρονο τρόπο ζωής και να αποσυρθεί σε ένα ερημικό νησί.
         Στη διαρκεια της απομόνωσής του γράφει στη χαμένη του σύντροφο,
18 εξομολογητικές επιστολές, μέσα από τις οποίες αναμετράται με την οδύνη του έρωτά του, φτάνοντας να αναλογιστεί εν τέλει τα διαχρονικά του σφάλματα και να οδηγηθεί  σε ένα επώδυνο ταξίδι αυτογνωσίας.
Κάθε επιστολή κι ένα ποίημα για το δράμα του Ανθρώπου, 
κάθε επιστολή και μια ωδή οδύνης,
κάθε επιστολή κι ένα νέο βήμα αναμόρφωσης της ψυχής του.
         Όταν ολοκληρώσει τις επιστολές του, ο συγγραφέας δε θα είναι ξανά ο ίδιος.
Πού θα τον οδηγήσει ο νέος του εαυτός;   
Θα ξαναβρεί την αγαπημένη του, αναγεννημένος;
Οι επιστολές θα φτάσουν στα χέρια κάποιου παραλήπτη; 

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το "Η Μοναξιά Είναι Από Χώμα" ανήκει στα βιβλία που στιγματίζουν την ψυχή του αναγνώστη χαράσσοντας νέα μονοπάτια στον τρόπο σκέψης του.
Βιβλίο που διεισδύει, συγκλονίζει, ταρακουνά, αναμορφώνει!
Ρηξικέλευθο για την εποχή που γράφτηκε, στα τέλη της δεκαετίας του 80, το μυθιστόρημα αυτό αξιώθηκε κορυφαία ελληνική διάκριση στον χώρο της Λογοτεχνίας, το Κρατικό Βραβείο .
       Η ενδοσκοπική πένα της Μάρως Βαμβουνάκη με τη γνωστή γυναικεία της ευαισθησία, στα καλύτερά της!
          Πρόκειται για ένα πεζογράφημα που αποκτά την καλλιέπεια και τη μεταφορική φύση ενός ποιητικού έργου, καθώς ο λόγος διακλαδίζεται σε μια γοητευτική γλώσσα και παραβολές, ενόσο ο πρωταγωνιστής αναζητά τον εαυτό του και καταγράφει την εσωτερική του πάλη σε δεκαοχτώ επιστολές.
Μια γλυκιά ηδυπάθεια λέξεων διατρέχει ολόκληρο το έργο, υποβάλλοντας μια γόνιμη μελαγχολία
Το μυθιστόρημα είναι δομημένο σε 18 ξεχωριστούς μονολόγους- κεφάλαια κι ένα επίμετρο όπου μαθαίνουμε (;) την έκβαση των πραγμάτων.
           Ηδη ο τίτλος προδιαγράφει τον λυρισμό, τους ποιητικούς συμβολισμούς, αλλά και την εικονοπλασία του έργου, που υπονοούν τη φιλοσοφική του διάθεση πίσω από το αισθηματικό περίβλημά του.
"Η Μοναξιά Είναι Από Χώμα", λοιπόν: Τίτλος που προεικονίζει τον πόνο και μια διαδρομή ατομική που καταλήγει σε φιλοσοφικές αναγωγές, διαποτισμένες λογοτεχνικά σχήματα.
       Το μυθιστόρημα της Βαμβουνάκη  εκκινεί από μια σίγουρα αισθηματική βάση , αλλά κλιμακώνεται για να αναχθεί σε μια ενδοσκόπηση, που αφορά καθέναν από μας που καταλήγει σε υπαρξιακές αναζητήσεις.
Η καθολικότητα του έργου αποτυπώνεται στο γεγονός ότι πουθενά δε μαθαίνουμε τα ονόματα των πρωταγωνιστών- έτσι καθένας μας αναλαμβάνει τον ρόλο του αποστολέα ή του παραλήπτη ανάλογα με τις προσωπικές του εκκρεμότητες.
       Στην αρχή του βιβλίου κυριαρχούν οι συναισθηματικές συγκρούσεις μιας τυπικής ερωτικής απογοήτευσης, που εστιάζουν στο αντικείμενο του πόθου και της έλλειψης: Είναι διάχυτη η ματαίωση των πόθων και των προσδοκιών, ενώ ο πρωταγωνιστής βιώνει την εγκατάλειψη που εξαρθρώνει όλους τους αρμούς της ψυχικής του ισορροπίας.
Ο ήρωας διασχίζει τη μοναξιά του σαν μετεωρίτης στο σκοτάδι, έχοντας χάσει το όραμα και τον σκοπό .
Συνοδοιπόροι στην ύστατη μοναξιά, τα αγνά συστατικά του ακατέργαστου τοπίου:
Το τραχύ χώμα, η αεικίνητη θάλασσα στη μυσταγωγία του μπλε της, οι πέτρινοι κυματοθραύστες του πελάγους- καρτερικοί μάρτυρες θαλασσινών και στεριανών δραμάτων. 
Η συγγραφέας αποζητά δρόμους διαφυγής από την κυνική αστυφιλία που στη δεκαετία του 80 είχε εκμαυλίσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων, αποξενώνοντας τους από το περιβάλλον και την ψυχή τους, όπως το είχε αναδείξει με τους στίχους του κι ο Κώστας Τριπολίτης την ίδια περίπου περίοδο.
Η αδηφαγία της πόλης, που σαν κινούμεμη άμμος καταπίνει όνειρα , ανθρώπινες σχέσεις και τον χρόνο.
Εδώ στην ερημιά η σιωπή ανακουφίζει από την παραπλανητική ηχορρύπανση της έπαρσης, του ανταγωνισμού και κυοφορεί μιαν αθόρυβη σοφία.
Εδώ το άτομο απαλλαγμένο από τα προσχήματα του τεχνικού πολιτισμού και των συμβάσεων μπορεί να αφουγκραστεί τη φωνή της πρότερης αγνότητας του, απέριττος σαν πρωτόπλαστος.
      Έναν ιδιότυπο επαναπατρισμό στο ανόθευτο εισηγείται η Μάρω Βαμβουνάκη, ανατέμνοντας την πιο Μεγάλη Ξενιτειά -αυτήν του Χαμένου Παραδείσου!
Μέσα από τον πρωταγωνιστή- αποστολέα, λοιπόν η συγγραφέας παρακολουθεί την Οδύσσεια του Μεγάλου Εξόριστου, του Ανθρώπου και βρίσκει το μονοπάτι της επιστροφής στην πρωτόλεια αθωότητα που απαρνηθήκαμε.
Σε αυτήν την άρνηση εδράζεται η πηγή του Πόνου, όταν η αγνή ψυχή ρυπαίνεται από το Ίδιον Συμφέρον και την θνησιγενή  ιδιοτέλεια του Ναρκίσσου.
Η συγγραφέας φωτίζει μοναδικά πώς η εγωιστική προβολή ατομικών προσδοκιών στον Άλλον, διαστρεβλώνει τις σχέσεις και μετατρέπει τα Πρόσωπα των σχέσεων σε Αντικείμενα...
       Μια σπειροειδής καταβύθιση σε ανομολόγητες αλήθειες της ανθρώπινης ψυχής και μια ανατομία της σαρκοβόρας φύσης του ανθρώπινου εγωισμού που καλειδοσκοπικά εναλλάσσει πλήθος προσωπείων, σαν παραμορφωτικός καθρέφτης προθέσεων και αισθημάτων, σκοτεινών, που γίνονται όχημα αυτοπροβολής και ψυχικής δέσμευσης του άλλου.
Ράπισμα στον φαρισαισμό μιας ψευδεπίγραφης αρετής συνιστά κάθε λέξη.
Μέσα στις επιστολές του άντρα στη χαμένη αγαπημένη αναδύεται μια ενσυναίσθηση στο αιώνιο πάθος του Ανθρώπου, ενώ η συγγραφέας ξεμπροστιάζει την τάση μας να παρουσιάζουμε την τάση εξουσίας μας στον Άλλον ως αγάπη ασφυκτική και .
Βιβλίο Κάθαρσης λοιπόν είναι "Η Μοναξιά" της Μάρως Βαμβουνάκη , μέσα από το οποίο κανείς δε βγαίνει αλώβητος.
Όποιος διαβάσει τη "Μοναξιά Από Χώμα" , κλείνοντας το βιβλίο αυτό θα βγει ένας πολύ διαφορετικός άνθρωπος - πιο συνειδητοποιημένος, πιο ειλικρινής με τον εαυτό του, πιο μεγαλόθυμος με τους γύρω του έχοντας ένα ακόμη πνευματικό εφόδιο για να διεκδικήσει μια ζωή χωρίς προσχήματα.
      Βιβλίο 3 γενεών λάμπει σεμνά μέσα στον χρόνο ανακουφιστικό σαν επίδεσμος και λάμπα θυέλλης στην έσω μας καταιγίδα, από μια συγγραφέα που έχει το ταλέντο να αφουγκράζεται την ανθρώπινη ψυχή και ζητά να τη θεραπεύσει με το σπουδαιότερο φάρμακο: Την Αλήθεια.

                       

       
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου