Σέρβικη Λογοτεχνία (4) : Goran Milasinovic, ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ

                             Σέρβικη Λογοτεχνία (4) :   Τρίγωνο - Τετράγωνο, Goran Milasinovic 
                                                 Είδος: Κοινωνικό
                                                Βαθμολογία : 8/10   

ISBN: 978-960-392-140-0
Συγγραφέας: ΜΙΛΑΣΙΝΟΒΙΤΣ ΓΚΟΡΑΝ
Εκδοτικός οίκος: ΚΟΝΙΔΑΡΗ
Σελίδες: 314
Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερομηνία Έκδοσης: Δεκέμβριος 2011 

Ένα από τα πιο τολμηρά βιβλία που φώτισαν τη σκοτεινή πλευρά της γενιάς των 90s κι ανίχνευσαν την επίδραση του Γιουγκοσλαβικού Εμφυλίου στους καθημερινούς ανθρώπους είναι το "Τρίγωνο Τετράγωνο" του Γκόραν Μιλασίνοβιτς σε μετάφραση Γκάγκα Ρόσιτς από τις εκδόσεις Κονιδάρη
Βιβλίο για την παρακμή μιας χώρας και του ίδιου του Ανθρώπου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Η ζωή είναι σφαίρα, και γυρίζει.
Μια γενιά του ροκ θα βρεθεί, απρόσμενα και άθελα της, στο μέτωπο.
Οι πρώην φίλοι θα επικοινωνούν πια μέσα από ένα στόχαστρο.
 "Προδότες" και "προδομένοι", σε μια χοάνη αδυσώπητης πολεμικής θύελλας, που θα ισοπεδώσει ό,τι βρει στο διάβα της. 

Βελιγράδι - Αθήνα - Βελιγράδι.
Δύο άντρες και μία γυναίκα σε αναζήτηση της χαμένης ταυτότητας.

Στο μεταίχμιο του χτες και του αύριο, στο ξέφωτο του αβέβαιου σήμερα, σε μια ταράτσα του Παγκρατίου, όπου παρακολουθούν τηλεοπτικές μεταδόσεις των ανελέητων μαχών στην πρώην, πια, χώρα τους, τη Γιουγκοσλαβία.
Πώς να εξηγήσει το παράλογο του πολέμου ένας Σέρβος ψυχίατρος που, από το μέτωπο της Βοσνίας, φτάνει στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού στην Αθήνα για να δώσει διαλέξεις με θέμα τις ψυχιατρικές περιπτώσεις των λιποτακτών; 

Τι καταλαβαίνει ο συνάδελφος του Δημήτρης, πώς τα σχολιάζει όλα αυτά η νεαρή Αγγλίδα γιατρός; 

Ποια είναι η θέση του ανθρώπου ανάμεσα στη θέληση και στο πεπρωμένο; 

Αν δεν ήταν αλήθεια, θα έμοιαζε με μυθιστόρημα..

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Bιβλιο ιδιαιτερο και συγκεχυμενο οπως η εποχη που σταθηκε εμπνευση γι αυτο.
Μια καρυωτακικου πεσσισμου συνθεση απο το Βελιγραδι του Εμφυλιου ως το "τσιμεντενιο δασος" της Αθηνας (οπως την αποκαλει η Λοτη Πετροβιτς).
Γκόραν και Λευκή Πόλη.
Το διπλο πορτρετο μιας κατακερματισμενης ψυχης και μιας κατακερματισμενης πολης.
Ενας Σερβος ψυχιατρος καλειται στην Αθηνα για να μιλησει για το τραυμα του πολεμου ομως τελικα ανασκαλευει τα προσωπικα του ψυχικα τραυματα και πανω απο ολα το Βελιγραδι, που "του" λεηλατησαν οι καιροι κaι μια βιαιη ενηλικιωση -η δικη του κι ενος έθνους ολοκληρου.
Παραλληλα με ενα μουντο παρον -σε μια Αθηνα φιλοξενη κ ξενη συναμα- ξεπηδουν διασπαρτα κομματια απο τις παιδικες του μνημες κι απο μια ξεφρενη νιοτη που προδοθηκε, σε μιαν ανατροπη της χωροχρονικης ευταξιας.
         Η απουσια του αριβιστα πατερα, η κομψη σκληροτητα της μητερας, η κουλτουρα του πανκ ως αντιδραση σε μια εποχη παρηκμασμενων ιδανικων, η χαμενη ερωμενη Μαρινα πανταχου παρουσα σε μια ζωη που μοιαζει δανεικη.
         Ο ποιητης φιλος Μπανε δραπετης ψυχης και νου, θηρευτης του "Αληθινου Νοηματος", που ολο του ξεγλυστρα.
Στη νέα του πόλη , ο Σερβος πρωταγωνιστης, συναντα τν ψυχιατρο Μανωλίδη, "εραστη" του ευδαιμονισμου,
τν δικηγόρο Κωλέττη και την Ιρλανδη συναδελφο Λιν- που ολοι στεκουν απλοι "παρατηρητές και κριτες" του δράματος, αφού γι' αυτούς ο πόλεμος δεν είναι παρα μερικές φλεγόμενες εικονες. στους τηλεοπτικους δεκτες...
            Κι υστερα αποσπασματικες σκηνες του μετωπου γεματες απογνωση οπου ο ανθρωπος χανει τον προορισμο της υπαρξης του σαν ταγμένος από μια σκοτεινή παρόρμηση να πολεμά διαρκώς , μη ξέροντας για ποιον και για τι...
Σκηνές σαν αυτες που εξέθεσε η Μαρίνα Αμπράμοβιτς στη Biennale tou 1997.

Τουτο ειναι το καδρο αυτης της υποβοσκουσας τραγωδιας που απο εθνικη αναγεται σε προσωπικη.
Ναρκωτικα, τατουαζ, ξεφρενη μουσικη, επιστημη, οπλα
και λιποταξιες απο το πεδιο της μαχης (αλλα καποιες φορες, απο την ιδια τη ζωη...) :
Ολοι οι αντιηρωες του βιβλιου τασσονται κ σπαρασσονται σε μια αντιεπικη ωδη μιας γενιας συσκοτισμενης που ζητα να ξεφυγει απο τον ιδιο της τον εαυτο.
Και στο υποστρωμα, σαν κινουμενη αμμος κατω απο τα ποδια των ηρωων, ο πολεμος ως αναποδραστο πεπρωμενο που καποιοι αλλοι εχουν προκαθορισει προγραφοντας λαους ολοκληρους σε αιματηρα συμφετοντα κ σκοτεινες βλεψεις.
Η συλλογικη ενοχη&η συλλογικη ηττα διερευνωνται ως φαινομενο ψυχολογικο κ νοσταλγια.
Κ οσο ο ηρωας διαχειριζεται το μετατραυματικο στρες απο την εμπειρια του ως ψυχιατρος στον Πόλεμο, τοσο ερχεται σε ρηξη με τον εαυτο του κ οσα συνθετουν τον δικο του μικροκοσμο...
Γιατι οι εσωτερικες συγκρουσεις των ηρωων συμβολιζουν τελικα τα ρηγματα μιας χωρας που ο Πολεμος ηρθε να σφραγισει τον προαναγγελθεντα- απο τις ανεπιλυτες αντιφασεις της -θανατο της...
Θανατος που πρωτιστως ειχε επελθει σε ατομικο επιπεδο για καθε συνειδηση σε μια εποχη οπου οπως σημειωνει ο Μανωλης Αναγνωστακης "Ολα εχουν αποδελτιωθει"...

Οφειλω να ομολογησω πως υπαρχει ανισομερης εστιαση στην ατομικοτητα και μια αποσπασματικότητα καθώς έχει αφαιρεθεί το συλλογικό στοιχείο από το βίωμα της Μουσικής και του Πολέμου. Πρεπει ο αναγνωστης να εχει ενα γνωστικο υποβαθρο σχετικα με τον Γιουγκοσλαβικο Εμφυλιο για να κατανοησει τις υπαινικτικες και σπερματικες αναφορες σε αυτον ,ενω αναμεσα στους ηρωες δεσποζει η ιδιαιτεροτητα της ροκ κουλτουρας που μόνον όποιος την ασπαστηκε μπορει να αφουγκραστει πιο βαθια τον παλμο της μεσα στο βιβλιο και την επιδραση της στους χαρακτηρες ιδιαιτερα στη Μαρινα.
Ως αποηχος του βιβλιου αυτου μου εχει μεινει η συγκλονιστικη στιγμη με το "ματωμενο αστερι" να συνοψιζει ολο το τελμα μιας χαμενης γενιας.
Αραγε να πρόκειται για την πεντάλφα που συναντάμε στη metal μουσική ή για το εμβλημα του κομμουνισμού του Τίτο, απαρτιζομενο απο την ένωση τριγώνων που ο πολεμος διαμέλισε;...
Πέραν όλων αυτών, όμως το "Τρίγωνο Τετράγωνο" συνιστα ρέκβιεμ μιας ολόκληρης εποχής σε μια ζωή που αλλάζει σχήματα διατηρώντας τις αιχμές της...
Ενα βαθια γιουγκοσλαβικο δραμα που αναγεται σε υποκωφο θρηνο για μια χαμενη Εδεμ 

και μια κραυγη αγωνιας για την εποχη μας που εξορισε τον ιδιο τον Ανθρωπο".

                   ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΓΚΟΡΑΝ ΜΙΛΑΣΙΝΟΒΙΤΣ

Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1958. Ζει και εργάζεται στο Βελιγράδι ως γιατρός καρδιολόγος και διευθυντής του Καρδιολογικού Κέντρου του Βελιγραδίου. Ολοκλήρωσε την εξειδίκευση του στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στην Ιαπωνία και στην Αθήνα. Η ποιητική συλλογή "Ανεξερεύνητοι πόνοι" (1990) σημαίνει την αρχή του συγγραφικού του έργου που συνεχίζεται με εφτά μυθιστορήματα εκ των οποίων ξεχωρίζουν: "Η αμαρτία του Ηρακλή" (1999), "Ο παρατηρητής της θάλασσας" (2001), "Camera obscura" (2003), "Οι μάσκες της Σοφίας Ντε Μοντέν" (2007) και το "Τρίγωνο, τετράγωνο" (2009). Το τελευταίο έργο πέρασε στην τελική φάση του μεγαλύτερου λογοτεχνικού βραβείου στη Σερβία, του περιοδικού ΝΙΝ, για το μυθιστόρημα της χρονιάς. Το 2011 η πόλη του Βελιγραδίου του απονέμει το βραβείο του Χρυσού Χαλκά για την προσφορά του στον σερβικό πολιτισμό. Το μυθιστόρημα "Τρίγωνο, τετράγωνο" βασίζεται ως επί το πλείστον σε αληθινά γεγονότα με μυθιστορηματικά στοιχεία.