Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ, Σώτη Τριανταφύλλου

                                                                        Η Συγχώρεση, Σώτη Τριαναταφύλλου
                                            Είδος :   Kοινωνικό Μυθιστόρημα
                                          Βαθμολογία:    9/10

                             
Oi εκδόσεις Πατάκη πρόσφατα προέβησαν στην επανέκδοση ενός από τα μικρά λογοτεχνικά διαμαντάκια που η λάμψη τους φωτίζει νου και ψυχή.Πρόκειται για τη Συγχώρεση της Σώτης Τριανταφύλλου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Αντόνια Κούπερ ζει στην Αμερική με το σύζυγο και τη μοναχοκόρη της. Η ζωή της ανατρέπεται όταν η κόρη της απάγεται και δολοφονείται-απρόσμενα κι αναίτια.H Αντόνια καλείται να αναμετρηθεί με την ύστατη οδύνη ,να διασχίσει όλες τις σκοτεινές διαδρομές του πένθους και να αντιμετωπίσει την πρόκληση της αναμέτρησης με το δολοφόνο του παιδιού της...

ΣΧΟΛΙΟ -ΚΡΙΤΙΚΗ
Η Συγχώρεση της Σωτης Τριαντάφυλλου είναι ένα έργο το οποίο διαβάζεται απνευστί.
        Αυτό όμως δε συνεπάγεται ελαφρότητα- τουναντίον, μοιάζει να ακολουθεί το νόμο της φυσικής οπού η πυκνότητα κι όχι ο όγκος προσδιορίζει το "βάρος". Έτσι ισχύει και με τη "Συγχώρεση" κι αυτό είναι το επίτευγμα της συγγραφέως.

Η Συγχώρεση είναι ένα έργο αποδόμησης και ανασύνθεσης ,που στο μικρό του μέγεθος κομίζει αφοπλιστικές αλήθειες.
      Βιβλίο που κινείται σε δυο επίπεδα-ως κοινωνιολογικό σχόλιο και ταυτόχρονα ως βαθύ ψυχογράφημα με νευρώδη αφήγηση, γρήγορο ρυθμό κι αμεσότητα.
Με αφορμή ένα φρικιαστικό έγκλημα ,υπονοείται η σιωπηρή συνενοχή όλων στην ανάδυση της εγκληματικότητας, του " Κακού ",το οποίο στην ουσία δεν ανήκει σε ένα "απενοχοποιητικό" περιθώριο έξω από μας, αλλά ξεπηδά από τα σπλάχνα της κοινωνικής πραγματικότητας την οποία όλοι μας συνθέτουμε.
               Γι’ αυτό το λόγο, εν προκειμένω ρεβανσισμός της θανατικής ποινής ως απάντηση στα ειδεχθέστερα εγκλήματα δε δρα αποτρεπτικά, δεν αποκαθιστά τη δικαιοσύνη, δεν επιφέρει λύτρωση κι αυτό υπογραμμίζεται από δυο πλευρές. Την κοινωνική ,αλλά και την εστίαση στα πρόσωπα.
                 Η Συγχώρεση καταρχήν, αποσυνθέτει πλήρως την επίπλαστη γαλήνη της μέσης ,τυπικής αμερικανικής οικογενείας , η οποία δεν μπορεί να παραμείνει αμέτοχη στο τοξικό περιβάλλον μιας αποσαθρωμένης κοινωνίας. Έχει κι αυτή μερίδιο ευθύνης στην αποχαλίνωση των ηθών κι αυτό καταδεικνύεται από την Τριανταφύλλου στην άψογη σκηνογραφία του δράματος αυτού!

          Είναι οι ρηχές σχέσεις η έλλειψη ζεστασιάς, είναι ο ατομισμός, κυρίαρχα στοιχειά της αμερικανικής κουλτούρας, που ξεκινούν από την οικογένεια για να γίνουν ρίζα πολλών δεινών, που επεκτείνονται στο μακρόκοσμο της κοινωνικής συνύπαρξης και των θεσμών...Είναι η αδιαφορία και η απάθεια προς το διπλανό-ένας μονισμός ,μια ανικανότητα να πλησιάσουμε τον Άλλον, πέραν του Εγώ μας που για την οικογένεια είναι αυστηρά ο πυρήνας των μελών της.
                     Σε επίπεδο προσώπων έχουμε πληρέστατη ιχνηλάτηση των δύο βασικών προσώπων.Όχι μόνο της μάνας -θύματος αλλά και του θύτη-κι εδώ έγκειται η μοναδικότητα του έργου:
Χωρίς καθαγιασμούς ,μελοδραματισμούς ή απλουστεύσεις η τολμηρή "ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ" δίνει βήμα και στον εγκληματία ,επιστρέφοντάς του το δικαίωμα στην ανθρώπινη υπόσταση--με όλη τη διαστροφή ,την τραγικότητα ,τη μοναξιά της...
Μια ισορροπία την οποία πετυχαίνει η Σώτη Τριανταφύλλου πολύ πειστικά και στο επίπεδο της ματιάς στην κοινωνία ,αλλά και από την άποψη της σκιαγράφησης της ατομικής ψυχολογίας -στα πλαίσια της Απώλειας. Απώλεια για όλους.Γιατί αυτή είναι κοινός παρονομαστής και των δύο.
           Η Μάνα, στη Σωτη ,χάνοντας την κόρη της φτάνει στις εσχατιές της Οδύνης, βιώνοντας πολλαπλά με μια σειρά ανατροπών την ματαίωση της γυναικείας της υπόστασης . Για μήνες ταλαντεύεται ανάμεσα στη Μητρική Αγάπη, στη Νοσταλγία ,στην Απώλεια , την Οργή και την τιτάνια προσπάθεια Αποδοχής.
           Ο Εγκληματίας από τη μεριά του, ταλαντεύεται ανάμεσα στο Ζώο και το Παιδί, ανάμεσα στην Ενοχή και στην Αφέλεια -τη Θηριωδία και την Ανθρωπιά.Αν η Μάνα έχασε το αντικείμενο της αγάπης της ,ο Εγκληματίας έχει αποκοπεί από κάθε πηγή της- περιφρονημένος από όλους-κληρωτός ενός θανάτου.
            Η Άφεση, τελικά, δεν έρχεται μέσα από το πρίσμα της υπερβατικής ανεξικακίας του Ευαγγελίου, αλλά ως επιστέγασμα μιας εξαιρετικά επώδυνης διαδρομής προς την αποδοχή κι εν τέλει την αυτογνωσία.
              Είναι δηλαδή το απαύγασμα της ηθικής ωριμότητας -αυτή ακριβώς που λείπει από την κοινωνία μας, αυτή που θα ήταν απαρχή για μια εκ βάθρου εξυγίανση σε επίπεδο ατομικοτήτων πρώτα κι έπειτα σε επίπεδο συνόλου.

(φωτο-www.boro.gr)

 Η Διαδρομή της Αντόνιας προς τη Συγχώρεση , θυμίζει την εξαίσια πυραμίδα που συνθέτουν οι σύγχρονοι ψυχαναλυτές φωτίζοντας την ανηφορική πορεία προς την κατάκτηση της κορυφής που είναι η δια μέσου της Άφεσης γαλήνη.Στην ιστοσελίδα http://www.weddinginfo.gr/ βρίσκουμε το εξής σχήμα, που ίσως συνιστά το μέγιστο διακύβευμα της διαδρομής του ανθρώπου στη ζωή αυτή.

.

Ως ανατομία της αμερικανικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με την τολμηρή θεματολογία και την οικονομία του λόγου ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ παραπέμπει στο ύφος της Τζόυς Κάρολ Όουτς-ειδικότερα την περίπτωση του σύντομου αφηγήματος της Ο ΒΙΑΣΜΟΣ, το οποίο επίσης αφορά στην κακοποίηση κόρης και τον αγώνα μιας μητέρας για δικαίωση.
   Ενώ όμως και η Οουτς θέτει απερίφραστα το πρόβλημα θεσμικού ελλείμματος , όπως κι η Σώτη, η Οουτς διακόπτει τη διαδικασία της λύσης και δίνει μια απάντηση μη πειστική, χωρίς ρεαλισμό.
Η Σώτη, αντιθέτως παίρνει θέση και -χωρίς να ευαγγελίζεται την εύκολη λύση- μας θέτει προ των ευθυνών μας.
                    Με αυτό της το βιβλίο η Σωτη Τριανταφυλλου προσφέρει ένα "μεγάλο" έργο σε ...μικρό μέγεθος.
Από αυτήν την πλευρά, η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ της Σώτης, μπορεί να παραβληθεί προς το έργο «Αφέντης και Δούλος» του Τολστόι.Kαι τα δύο,έστω και με διαφορετική λογική ς μέσα από βραχυλογική, παραστατική
αφήγηση και ζωηρή εικονοπλασία προσφέρουν ένα λιτό αφήγημα ,που τελικά στη λύση του κομίζει ένα βαθύ μήνυμα ανθρωπιάς και τελείωσης, που άλλα έργα χρειάζονται σελίδες επί σελίδων και πλήθος αναλύσεων για να το αναδείξουν.

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ είναι ένα έργο συγκλονιστικό που μένει αξέχαστο κι αλλάζει προς το καλύτερο την οπτική μας απέναντι στη ζωή.

                                                                                       Δέδε Ελισσάβετ


                ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
                                                           

Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε Φαρμακευτική στην Αθήνα, Ιστορία και Πολιτισμούς στο Παρίσι, Ιστορία της Αμερικανικής Πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και Γαλλική Φιλολογία στην Αθήνα.
Εχει γραψει 10 μυθιστορήματα

"Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης",
"Αύριο, μια άλλη χώρα", 
"Ο υπόγειος ουρανός", "

Το εργοστάσιο των μολυβιών", 

"Φτωχή Μάργκο",
"Άλμπατρος",
"Κινέζικα κουτιά",
"Λίγο από το αίμα σου",
"Για την αγάπη της γεωμετρίας",
"Σπάνιες γαίες"), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ,

Νουβέλες:
Γράμμα από την Αλάσκα",
"Θάνατος το ξημέρωμα",
"Η φυγή",
"Συγχώρεση",
"Πιτσιμπούργκο",


'ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ:
"Η Μάριον στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση",
"Γράμμα από ένα δράκο",
"Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι",

ΕΦΗΒΙΚΑ
Αφρικανικό ημερολόγιο",
Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής".

Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία:"Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" 
και "Για τη σημαία και το έθνος".
                Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στον τόμο, "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων".