Κλαίρη Θεοδώρου, Οι Κόρες Της Βασίλισσας

                                                       Οι Κόρες Της Βασίλισσας, Κλαίρη Θεοδώρου
                                               Είδος :Κοινωνικό
                                               Βαθμολογία: 10/10

Προτείνεται να διαβαστούν πρώτα οι εξαιρετικές ΑΛΙΚΕΣ ΣΙΩΠΕΣ (Παρουσιαση στο λινκ εδω) 

Έναν χρόνο πριν, οι "Άλικες Σιωπές" της Κλαίρης Θεοδώρου μάς ταξίδεψαν στα χρόνια της Δικτατορίας του Μεταξά και του Β Παγκοσμίου Πολέμου και μας συγκίνησαν με τον αιματοβαμμένο ρομαντισμό τους.
Μέσα από μιαν αταίριαστη αγάπη που άνθισε στη Θεσσαλονίκη των κοινωνικών ζυμώσεων και των γοητευτικών αντιφάσεων, οδηγηθήκαμε 
στα άδυτα των τρομερών φυλακών του καθεστώτος,
στις παρελάσεις της φασιστικής νεολαίας, 
στα ανήλιαγα υπόγεια της φτώχειας 
και στα αντάρτικα λημέρια της Αντίστασης και του διχασμού για να δούμε την πατρίδα μας κ τους ήρωες μας να κομματιάζονται από το μίσος.
Φέτος, η Κλαίρη Θεοδώρου παραλαβάνει το νήμα  της αφήγησης από εκείνο το σημείο και πλέκει ένα  ακόμη δυνατό έργο, φωτίζοντας τη μοιρα των πιο αθώων ηρώων στις Αλικες Σιωπές: Των διδυμων μωρών της Ηλέκτρας και του Δημήτρη.
Οι "Κόρες Της Βασίλισσας", δηλαδή, ως άτυπη συνέχεια των "Άλικων Σιωπών", έρχονται να κλείσουν κύκλους και να επιλύσουν τις "εκκρεμότητες" που άφησε στον αναγνώστη το δυνατό δράμα του Δημήτρη και της Ηλέκτρας στο περσινό βιβλίο.
Φαντασία και ρεαλισμός, αγωνία και δράμα κυριαρχούν στις "Κόρες Της Βασίλισσας" συνθέτοντας μια παραβολική προσέγγιση του Ψυχρού Πολέμου σε ένα από τα πιο ξεχωριστά ελληνικά μυθιστορήματα των τελευταίων ετών.
Παρότι τα δύο αυτά μυθιστορήματα- οι "Σιωπές" και οι "Κόρες[...]"- μπορούν να διαβαστούν με σχετική αυτονομία, θεωρώ ότι στο καθένα συμπληρώνονται μικρά κομμάτια που μένουν ακάλυπτα στο άλλο...Είναι βέβαιο ότι οποιος διαβάσει τις "Κόρες της Βασίλισσας" θα αναζητήσει την αρχή της ιστορίας στος "Άλικες Σιωπές" , ενώ όποιος έχει διαβάσει τις Άλικες Σιωπές είναι αδύνατον να μη λαχταρά για τη συνέχεια.Ωστόσο, εγώ θα πρότεινα στον αναγνώστη να ακολουθήσει τη σωστή χρονική σειρά  και να τα αντιμετωπίσει ως ενιαίο έργο: Νιώθω, άλλωστε, πως οι "Άλικες Σιωπές" μαζί με τις "Κόρες της Βασίλισσας" συνθέτουν μιαν εξαίσια διλογία για χρόνια δίσεκτα και παράλογα, που στιγμάτισαν όχι μόνο την Ελλάδα μας, αλλά και την Ευρώπη του 20ου αιώνα,
κι αποτελούν ένα συγγραφικό επίτευγμα - αληθινό καύχημα για τη δημιουργό του, αλλά και την πεζογραφία των ημερών μας...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Με τις μάχες του Εμφυλίου να μαίνονται στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας, ο Δημήτρης κι η Ηλέκτρα αναγκάζονται να τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Βίαιος θα σταθεί κι ο χωρισμός για τις δίδυμες κορούλες τους.

Η Ρόζα, ύστερα από έναν άστοργο σπίτι, θα καταλήξει στην Παιδόπολη της Αγίας Ειρήνης στη Θεσσαλονίκη που η Φρειδερίκη με 52 άλλες ίδρυσε για να στεγάσει ορφανά παιδιά των βόρειων επαρχιών.
Η Μαργαρίτα, θα χάσει το μοναδικό της στήριγμα και, με πλήθος άλλα ορφανά παιδιά ανταρτών ή εκτοπισμένων κομμουνιστών, θα μεταφερθεί στις Λαικές Δημοκρατίες και την Παιδόπολη της Σινάιας, στη Ρουμανία.

Η μία θα γαλουχηθεί, με μια εξαναγκαστική εθνικοφροσύνη, έχοντας μοναδική παρηγοριά τον παιδικό της φίλο.
Η άλλη θα αποκτήσει μια μυστηριώδη φίλη και θα μεγαλώσει κάτω από τη σκιά των θρύλων, την κομματική πειθαρχία και τις μελωδίες του μπαλέτου.
Από την πολύβουη Νέα Υόρκη, τις αναταράξεις από τον πόλεμο του Βιετνάμ, και τους σκοτεινούς κύκλους της μαφίας, μέχρι την ονειρική Coppelia και το καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου, ξεδιπλώνονται οι πολυτάραχες ζωές της Ρόζας και της Μαργαρίτας όσο τα γυρίσματα των καιρών οδηγουν τα βήματα των ηρώων στις άλλες άκρες του πλανήτη. Καμιά απόσταση όμως δε θα σταθεί αρκετή να εξαλείψει τον σχεδόν μεταφυσικό δεσμό του αίματος που θα μιλήσει την κατάλληλη στιγμή.
Θα σταθεί αρκετός για να φέρει την πολυπόθητη ένωση; Θα εκπληρωθεί η μεγάλη αγάπη; Θα καταφέρει η διαλυμένη οικογένεια του Δημήτρη και της Ηλέκτρας να ξανασμίξει;


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Οι "Άλικες Σιωπές" σημαδεύουν την ψυχή του αναγνώστη με τη δραματικότητά τους κι αφοπλίζουν με τη δύναμη τους, όμως είναι γεγονός πως αφήνουν αγωνιώδη ερωτήματα να εκκρεμούν: "Οι Κόρες της Βασίλισσας" έρχονται με έναν τρόπο βαθιοά συναισθηματικό περιπετειώδη και συμβολικό, να απαντήσουν σε αυτά, φωτίζοντας το πιο σκοτεινό και συνάμα τραγικό κομμάτι αυτού του πολύπαθου έρωτα, που δοκιμάστηκε τόσο από την Ιστορία και τις προκαταλήψεις.
Στις "Κόρες Της Βασίλισσας" επιτέλους μαθαίνουμε τι απέγιναν τα δυο μωρά που γεννήθηκαν μες στα φλεγόμενα λημέρια των Ανταρτών από τον ερωτα του Δημήτρη και της Ηλέκτρας.
Βίοι παράλληλοι, λοιπόν, και τόσο συναρπαστικοί, που ο αναγνώστης νιώθει γεμάτος, λες και διαβάζει όχι ένα αλλά δυο μεστά βιβλία -αμφότερα αγωνιώδη και πλούσια σε συναισθήματα και εικόνες.
Οι δρόμοι των δυο κοριτσιών αντίθετοι όπως ακριβώς οι ιδεολογίες που δίχασαν την Ελλάδα.
Και οι δυο θα στερηθούν βίαια τον μητρικό κόρφο και θα γνωρίσουν την πραγματικότητα των ιδρυμάτων σε μια τρομακτική παραλληλία που θα αποτυπωθεί στα εναλλασσόμενα κεφάλαια.
Η μικρή Ρόζα θα καταλήξει στην Παιδοπολη της Αγίας Ειρήνης, λίγα μέτρα πιο πέρα από την οικία της φυσικής μητέρας της, της Ηλέκτρας:
Οι 53 Παιδουπόλεις της Ελλάδας ήταν ιδρύματα που θέσπισε η ίδια η Βασίλισσα Φρειδερίκη τα χρόνια του Εμφυλίου με το πρόσχημα ότι "ήθελε να σώσει τα παιδιά των βόρειων επαρχιών της Ελλάδας από τα πυρά του Εμφυλίου, την πείνα και τον κίνδυνο των "κομμουνιστών"".
Πολλές φτωχές μητέρες παρέδωσαν οικειοθελώς τα παιδιά τους στις Παιδουπόλεις αυτές, για να τους εξασφαλίσουν καλύτερο φαγητό και να τα σώσουν από την εξαθλίωση.
Εκεί κατέληξαν όμως και παιδιά φυλακισμένων ή εκτελεσθέντων κομμουνιστών, που ορφάνεψαν!
Όπως εύλογα κατανοεί κανείς, παρά το κοινωνικό έργο που συντελέστηκε εκεί, επρόκειτο για ιδεολογικά φυτώρια που μάθαιναν παιδιά της νέας γενιάς να εχθρεύονται την κομμουνιστική ιδεολογία και να μένουν αφοσιωμένα στη βασιλική οικογένεια και κάποιες άτεγκτες παραδόσεις.

.Η Κλαίρη Θεοδώρου αποδίδει παραστατικά την καθημερινότητα των μικρών κοριτσιών στους κόλπους της Παιδόπολης. Σύμμαχοί της, η ενδελεχής έρευνά της, οι μαρτυρίες που η ίδια απέσπασε μέσω συνεντεύξεων από ανθρώπους που έζησαν στις Παιδουπόλεις, αλλά και η ψυχογραφική της δεινότητα, που ανιχνευσε τους παιδικούς φόβους και αποτύπωσε την μοναξιά, την ορφάνια και την έλλειψη στοργής σε σελίδες νοτισμένες από κοριτσίστικα δάκρυα...
           Η Μαργαρίτα από την άλλη, ανήκει στα παιδιά που αντάρτες φυγάδευσαν μέσω των βουνών στις Λαικές Δημοκρατίες, προκειμένου να τα γλυτώσουν από τα πυρά της εμφύλιας σύρραξης, τη φτώχεια αλλά και από ένα καθεστώς που ζητούσε να αποκόψει τα παιδιά των Αριστερών ιδίως από τις ρίζες ους και τους κομμουνιστές γονείς τους.
Η Μαργαρίτα θα καταλήξει στη Σινάια της Ρουμανίας, όπου υπήρξε και ελληνική παροικία.
Και τα ιδρύματα των κομμουνιστικών κρατών- παρότι κι αυτές υπήρξαν κατάλυμμα και καταφύγιο για πολλά ορφανά παιδιά ή παιδιά διωκώμενων και φυλακισμένων κομμουνιστών- προφανώς στάθηκαν κι αυτά κομματικά εκκολαπτήρια, που γαλουχούσαν πολίτες πιστούς στα καθεστώτα των χωρών υποδοχής.
Κοινός παρονομαστής, δηλαδή,  είναι πως και στα δυο είδη ιδρυμάτων προετοιμάζονταν ιδεολογικοί στρατοί, με θύμα την παιδική ανεμελιά και την ίδια την ανθρωπιά ενίοτε...
Η ιστορία της Μαργαρίτας είναι πιο πολυπρόσωπη.
Μας σαγηνεύουν φιγούρες σαν τη νεραιδογέννητη Μελισσάνθη την Αριάννα ή τον Άντρέι.
Εδώ,η Κλαίρη Θεοδώρου εισάγει και μια λαογραφική πτυχη, εντάσσοντας επιδέξια στην πλοκή τον θρύλο των φοβερών "στριγκόι", όπως ξεπηδούν από τα σπλάχνα της ρουμανικής λαικής παράδοσης και απ' το  δέος που ενέπνεε στον άνθρωπο το άγριο, θανατερό τοπίο των Καρπαθίων.
Τούτα τα τερατόμορφα πλάσματα που, πρωτογενώς, ενέπνευσαν τον εμβληματικό Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ, στην πέννα της Κλαίρης προσλαμβάνουν αλληγορικές διαστάσεις όπως  ακριβώς ο Πάνας στον "Λαβύρινθο" του Guillemo del Toro: Με παραβολικό τρόπο τα stringoi στις "Κόρες" ανάγονται σε αντιπολεμική κραυγή. Η αιμοδιψής φύση τους υπογραμμίζει έμμεσα τη φρίκη των αδηφάγων Καιρών και της νοοτροπίας του Πολέμου , που παραμορφώνουν τις ζωές των ανθρώπων, συντρίβοντάς τους σε έναν "χορό" μίσους και θανάτου.

Εδώ το παραμύθι γίνεται τρόμος όπως ακριβώς στη σκοτεινή ατμόσφαιρα του Άντερσεν."Παραμύθι εφιαλτικό", όπως επισημαίνει ο ποιητής στο τραγούδι  "Ρόζα".

Αυτή η υπόνοια παραμυθιακού στοιχείου, δηλαδή, έρχεται αλληγορικά να σκιαγραφήσει τον πόλεμο και την καννιβαλική φύση: Εκεί όπου τη νεραiδόσκονη καλύπτουν το αιμα κι οι στάχτες του χειρότερου Πολέμου της Ιστορίας, που σαν τατουάζ επικάθησε στις νεανικές ψυχές και στο συλλογικό ασυνείδητο μιας ολόκληρης γενιάς.
         Από την άλλη, η Κλαίρη Θεοδώρου μας μυεί και στη γοητεία του μπαλέτου- με την ουράνια ομορφιά του να έρχεται κ αυτή σε αντιδιαστολή με μια σκληρή εποχή.

Η έξαψη του χορευτή, η μέθεξη με τους ονειρικούς κόσμους του μπαλέτου, οι τούλινες tutu, το τρίξιμο του πατώματος κάτω από τις πουέντς, η ηττημένη βαρύτητα...ο έρωτας...

Δεν είναι πρώτη φορά που συγγραφέας εστιάζει σε μπαλαρίνα του ανατολικού μπλοκ.Χαρακτηριστικό είναι το έργο της Daphne Kalotay "Η Πεταλούδα των Μπολσόι"

Είναι γνωστό, άλλωστε πως οι χώρες του κομμουνιστικού μπλοκ διέπρεψαν στη Λογοτεχνία και στις Τέχνες ιδιαίτερα τη Μουσική και τον Χορό με χορευτές όπως ο Nureyiev, o Barisnikov, κλπ-  σε αντιδιαστολή με την ελαφρότητα που εισηγήθηκε η αμερικάνικη κουλτούρα.

"Κουλτούρα" που η εκπληκτική πλοκή της Κλαίρης μας συστήνει εξίσου διεισδυτικά, κάνοντας αναφορά στο σκοτεινό κεφάλαιο των υιοθέσιων που διαμέσου των Παιδουπόλεων οδήγησαν πολλά ορφανα του Εμφυλίου στην Αμερική...

Θα περιπλανηθούμε στη ζωή των Ελλήνων μεταναστών , και θα ανακαλύψουμε την Αμερική της ποτοαπαγόρευσης, του σινεμά, του πολέμου στο Βιετνάμ, ενώ θα καταδυθούμε στα άδυτα της μαφίας- με τις φατρίες του οργανωμένου εγκλήματος σε ένα αιματηρό γαιτανάκι που επηρεάζει δραματικά τη ζωή κάποιων ηρώων.

Μέσα σε όλα ο δεσμός των διδύμων που πάντα συγκινεί με το γοητευτικό του μυστήριο.

Πόσες εικόνες και πόσες εντυπώσεις!Κι όμως παραμένει αγωνιώδες το ερώτημα αν μετά από αυτήν την περιπλάνηση θα κλείσει ο κύκλος για την κομματιασμένη οικογένεια δυο ανθρώπων που τους ένωσε ο Έρωτας αλλά τους χώρισε η Ιστορία.

Ένα πόνημα δύσκολο που 

Δεν είναι η πρώτη φορά που θίγεται το κρίσιμο ζήτημα των παιδιών του Εμφυλίου που είδαν την παιδικότητά τους να συντρίβεται ανάμεσα στις συμπληγάδες του... "Παιδομαζώματος "και του ..."Παιδοφυλάγματος"..

Το έπραξε ο Θοδωρής Παπαθεοδωρου στην πολυσυζητημένη Τετραλογία του, η οποία,  μέσα από σπαρακτικό συναισθηματισμό κ ιστορική ενημερότητα παίρνει θέση.

Ωστόσο εκείνο που καθιστά ξεχωριστή την εμπνευση της Κλαίρης ειναι πως- ενώ οι Κόρες της Βασίλισσας , εν πρώτοις, αποτελούν μια πολυκύμαντη και πολυπρόσωπη κοινωνική ιστορία- σε δευτερο επίπεδο εμπεριέχουν  βαθύ πολιτικό προβληματισμό.

Μια διττή συμβολική διάθεση διατρέχει όλοκληρό το βιβλίο της Κλαίρης Θεοδώρου:

Η βίαιη αποκοπή του δίδυμου δεσμού Ρόζας κι η Μαργαρίτας, λόγω του Εμφυλίου, γίνεται όχημα καταγγελίας του παραλογισμού των ενηλίκων, όπως συνέβη με τις δίδυμες "Λουίζα και Λότη" του Κέστνερ, oπου ο Γερμανός εκμεταλλεύεται τη γοητεία των διδύμων για να δείξει πώς το Διαζύγιο τραυματίζει την παιδική ψυχή.
Η Κλαιρη, αντιστοίχως, μέσω των δίδυμων κοριτσιών και της διάρρηξης του δεσμού τους, μας μιλάει συμβολικά για τον Πολεμο.

Ηδη από τις "Άλικες Σιωπές", η συγγραφική ευφυία της 

κυρίας Θεοδώρου κατόρθωσε να συνοψίσει μέσα από τις δίδυμες αδελφούλες που χωρίζονται πρόωρα, όλον τον ιδεολογικό και ηθικό Διχασμό της ελληνικής κοινωνίας που οδήγησε στον αιματηρό Εμφύλιο.

Ο βίαιος αυτός αποχωρισμός επί της ουσίας υπαινισσόταν το παράλογο ιδεολογικό ρήγμα που αποσυνέθεσε και αιματοκύλησε την ελληνική κοινωνία.

Στις "Κόρες της Βασίλισσας" ο συμβολισμός εκκινεί από τον Εμφύλιο, αλλά διεθνοποιείται καθώς η παράλληλη πορεία των Ρόζας και Μαργαρίτας αποτυπώνει εν τέλει τον ιδεολογικό χωρισμό του κόσμου ολόκληρου μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο- με τον καπιταλισμό των ΗΠΑ από τη μια και τον κομμουνισμό της ηγέτιδας ΕΣΣΔ από την άλλη να διαμορφώνουν το ψυχροπολεμικό δίπολο που σηματοδότησε μια ισορροπία του τρόμου με επιμέρους συρράξεις και κί δυνο ανάφλεξης ανά πάσα στιγμή.

Η διαδρομή της Ρόζας και της Μαργαρίτας συνιστά μια μικρογραφία ολόκληρου του δυτικού κόσμου και των διλημματικών προκλήσεων που σημάδεψαν τη μεταπολεμική περίοδο.

Η Κλαίρη διατηρεί μιαν αξιέπαινη αμεροληψία και με τη δέουσα ιδεολογική απόσταση, οραματίζεται τον νόστο στους κόλπους της αρχικής οικογένειας και μιας πατρίδας- μητριάς που ποτε δεν αγκαλιασε τα παιδιά της παρά έστεκε αδιάφορη στον αλληλοσπαραγμό τους σαν το πορτρετο της Βασίλισσας στις Παιδουπόλεις, που τα παιδιά υποχρεώνονταν να καληνυχτούν.

Μια Ελλάδα πληγή και πόθος στις ψυχές των διασκορπισμένων Ελλήνων που είναι πανταχού παρούσα μεσα στο δράμα των ηρώων.

Η Ρόζα κι η Μαργαρίτα ζουν με αυτό το τραύμα, αποζητώντας τις ρίζες τους.Εθνικές και βιολογικές.

Γιατί Βασίλισσα στην καρδιά κάθε παιδιού είναι η μάνα του ειδικά για τα δίδυμα κορίτσια που άδικα τη στερήθηκαν.

Το ερώτημα είναι αν θα έρθει η στιγμή να εκπληρωθεί η επιθυμία και πώς θα βρει τους καθημαγμένους ανθρώπους, 

Οι απαντήσεις μέσα στις αγωνιώδεις σελίδες αυτού του βιβλίου, που σε κρατά με κομμένη την ανάσα ως το τέλος, κλείνοντας ιδανικά τις έντονα συγκινησιακές Άλικες Σιωπές"

"Οι Κόρες Της Βασίλισσας" μαζί με τις "Άλικες Σιωπές" είναι από τα πιο ξεχωριστά ιστορικά μυθιστορήματα που θα διαβάσετε ποτέ κι αποδεικνύουν τη μεγάλη κλάση της Κλαίρης Θεοδώρου, που αθόρυβα και μεθοδικά εδραιώνει μια υψηλή θέση ανάμεσα στους συγγραφείς της γενιάς της.

Μια συγγραφέας ποιοτική που δεν επαναπαύεται σε τετριμμένη θεματολογία, αλλά επιζητά τη γνώση, την ουσία και την πρωτοτυπία, διαποτίζοντας με άφθονο συναίσθημα και αξέχαστους χαρακήρες κρίσιμα κοινωνικά θέματα ή κομβικές ιστορικές στιγμές.

Είναι δεδομένο ότι η ως εδώ συγγραφική παρακαταθήκη της Κλαίρης Θεοδώρου ήδη σηματοδοτεί σημαντικές υποσχέσεις για το λογοτεχνικό της μέλλον και το αναγνωστικό κοινό θα περιμένει εναγωνίως την εξέλιξή του και τις νέες εκπλήξεις που η πένα της κ Θεοδώρου θα προσφέρει...

Άλλα έργα της Κλαίρης Θεοδώρου ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ 

Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ


ΑΛΙΚΕΣ ΣΙΩΠΕΣ

ARLIDGE, Λύκε Λύκε, Είσαι Εδώ;

                                                      Λύκε, Λύκε, Είσαι Εδώ;Μ. J. Arlidge (#8)
                                                    Είδος: Αστυνομικό Θρίλερ
                                                    Βαθμολογία : 10/10

Σημείωση.Καλό είναι τα άρθρα αυτά και τα βιβλία του ARLIDGE να διαβαστούν με τη σειρά, καθώς σε επόμενα βιβλία υπάρχουν αποκαλύψεις κ αναφορές από τα προηγούμενα της σειράς

"Λύκε, Λύκε , Είσαι Εδώ;" διερωτάται η Ελέν Γκρέις καθώς διασχίζει τα απειλητικά σκοτάδια του αιματοβαμμένου δάσους χωρίς να ξέρει ότι είναι ΄ληδη στο στόχαστρο...
       Η όγδοη περιπέτεια της Έλεν Γκρέις είναι εδ'ω- εξίσου ακραία με τις υπόλοιπες, που προηγήθηκαν, αφήνοντας τον αναγνώστη με την ευχή να διαψευστεί το εξώφυλλο και να μην είναι η τελευταία της...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η ζωή των κατασκηνωτών στα περίχωρα του Σάουθαμπτον συνταράσσεται από μια σειρά τελέτουργικών φόνων που αμαυρώνων την ειδυλλιακή ομορφιά του δάσους.

Κι όσο ο θάνατος αγκαλιάζει ζώα και ανθρώπους, η Έλεν Γκρέις πασχίζει να λύσει τον γρίφο που θα οδηγήσει ατην ανακάλυψη του ενόχου και την αποτροπή αυτής της αιματηρής ακολουθίας.

Παράλληλα, η μοναχική επιθεωρήτρια δέχεται μια πρωτόγνωρη πρόκληση να σπάσει για πρώτη φορά το απροσπέλαστο τείχος της που τη χώριζε από τους ανθρώπους και δη από τους άντρες και τις φυσιολογικές σχέσεις.

Από την άλλη, η Τσάρλι Μπρουκς πασχίζει να συνδυάσει την απαιτητική της δουλειά με τις ανάγκες της οικογένειάς της και να κατανοήσει τα παράξενα ξεσπάσματα της κόρης της Τζέσικα-ενώ ο νεοφερμένος Αστυνόμος Χάτσον πασχίζει να εδραιωθεί ανάμεσα στους νέους συναδέλφους κ να κερδίσει την εκτίμηση της απρόσιτης προϊσταμένης του.
Εν τω μεταξύ, η δημοσιογραφος, Εμίλια Γκαρανίτα, επιδίδεται κι αυτή στο κυνήγι της μεγάλης είδησης και την άτυπη αντιπαλότητά της με την Έλεν Γκρέις και φαίνεται να φτάνει πρώτη στην άκρη στου νήματος.
Είναι όμως έτσι;...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ό Άρλιτζ στο "Λύκε Λύκε Είσαι Εδώ"("Down To The Woods")
 μας χάρισε άλλη μια καταιγιστική περιπέτεια, με όλα τα γνώριμα στοιχεία της γραφής του, που τόσο αγαπήθηκε.
Το παιδικό παιχνίδι που μετουσιώνεται στον αποτρόπαιο συμβολισμό μιας ακόμη διαστροφής.
Μια αλληλουχία φόνων με ανεξήγητα εν πρώτοις, κίνητρα kι απρόβλεπτη έκβαση.
Μια "τράπεζα" υποψηφίων ενόχων, όπου καθένας έχει το δικό του δράμα και σαφώς δικά του κίνητρα, αποπροσανατολίζοντας τον αναγνώστη ανάμεσα σε πολλές εναλλακτικές ώστε ναδιατηρηθεί το μυστήριο.
Την απροσπέλαστη επιθεωρήτρια Έλεν και τους ανθρώπινους δεσμούς της στο γραφείο της Αστυνομίας. 
Την ευαίσθητη Τσάρλι Μπρουκς με τις οικογενειακές της ισορροπίες.
Έναν δολοφόνο με καλά κρυμμένα μυστικά και άρτιο ψυχογράφημα, που ερμηνέυει επαρκώς τις πράξεις του.
Την αδηφαγία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και τις 'ίντριγκες στον χώρο του αστυνομικού ρεπορτάζ όπως τα εκπροσωπεί ιδανικά η παμπόνηρη Εμίλια Γκαρανίτα.
           Αυτά είναι τα συστατικά που για μια ακόμη φορά αναμείχθηκαν σε ένα ευφάνταστο σενάριο, συνθέτοντας ένα σύνολο που ισορροπέι ανάμεσα στην ένταση και στην έκπληξη, στην αγωνία και την τρυφερότητα...
Μια ιστορία που εξελίσσεται σε γρήγορο ρυθμό , με διαδοχικά σύντομα κεφάλαια που καθένα , καθώς προσθέτει αθροιστικά εξέλιξη στην πλοκή, εστιάζει σε διαφορετικό πρόσωπο , παραθέτοντας τελικά την οπτική καθενός ξεχωριστά
         Σκηνικό του δράματος αυτή τη φορά το επιβλητικό δάσος- το γαλήνιο, μαζί και μυστηριώδες, όπως ακολουθεί τον δικό του βιορρυθμό που τον διασαλεύει βάναυσα η βέβηλη παρουσία του ανθρώπου...
Τώρα όμως, οι πράσινες φυλλωσιές κι οι κλώνοι- από αγκαλιά ανάπαυσης και περισυλλογής- γίνονται άρπαγες απειλητικοί, ολοπόρφυροι από το αίμα που χύνεται άφθονο στα σπλάχνα του δάσους, ενόσω αυτό θάβει μυστικά και ζωές στις σιωπές του.
Αυτή τη φορά, πίσω από τα μυστικοπαθή φυλλώματα κρύβονται πτώματα , δολοφονημένα τελετουργικά, με όπλα αρχέγονα, και τα ερωτήματα ορθώνονται αμείλικτα κι επιτακτικά
Πρόκειται για μια μυστικιστική παράνοια θυσιών στο ίδιο το Δάσος;
Ανταγωνισμοί με τον ιδιοκτήτη του κάμπινγκ;
Ακραία οικολογική ιδεοληψία;
Ή είναι κάτι άλλο που οπλίζει το χέρι του δολοφόνου με την πριμιτιβίστικη αφοσίωση σε έναν απώτερο σκοπό;
Η Έλεν Γκρέις για αλλη μια φορά εχει να διαχειριστεί μια αθέατη απειλή, με τον χρόνο να την πιέζει.
          Αυτή τη φορά ο Άρλιτζ μας παρουσιάζει μια Έλεν να αποτινάσσει σταδιακά τους δαίμονες που την αλυσόδεναν στο παρελθόν- οδηγώντας την σε μονοπάτια παρεκκλίσεων που τα πλήρωσε πολύ ακριβά("Στο Στόμα Του Λύκου", "Φτου & Βγαίνω")
Στο "Λύκε Λύκε" συναντάμε μια Έλεν Γκρέις πιο ανθρώπινη -με τη θηλυκή της φύση να ανδύεται δειλά- κόντρα στις άμυνες της για να διεκδικήσει μια μερίδα κανονικότητας και ευτυχίας, με αφορμή το φλερτ ενός γοητευτικού συναδέλφου.
          Από την άλλη, υπάρχει το στοιχείο της μόνιμης αντιπαλότητας στο πρόσωπο της φιλόδοξης δημοσιογράφου Εμίλιας Γκαρανίτα, που ωστόσο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ελαφρά τη καρδία "κακιά":
Πρόκειται για έναν χαρακτήρα σκληρό και με απωθημένα αλλά όχι μονοδιάστατο, καθώς κουβαλά κι αυτή το δικό της φορτίο κακοποίησης, μια παραμόρφωση και μιαν αγωνία καθιερωσης που δημιουργεί στον αναγνώστη επιθυμία να συμπάσχει μαζί της ακόμη κι αν διαφωνεί με τις πρακτικές της.Η Γκαρανίτα παλεύει μόνη για μια επιβίωση που δεν τις χαρίζεται.
Σε μια εποχή κυριαρχίας της εικόνας και της άμεσης πληροφορίας, η Εμιλια Γκαρανίτα αναδεικνύει ιδανικά τις παθογένειες και την τρομακτική ισχύ του Τύπου που μπορεί να καταστέψει με δυο αράδες σε μια ημερήσια είδηση, καριέρες και ζωές...
Φυσικά κι εδώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η φιγούρα του δολοφόνου που από την αρχή διατρέχει τις σελίδες με την αναεξήγητη ιδεοληψία, και τον μυστηριακό του σαδισμό για να μας εκπλήξει όταν τελικά η ιστορία ξεδιπλώνει την προσωπική του τραγωδία.Ο Άρλιτζ σκιαγραφεί μια ακόμη αινιογματική προσωπικότητα συστήνοντάς μας άλλη μια πρτυχή της ανθρώπινης διαστροφής- πλήρως τεκμηριωμένα
Αυτό που αγαπώ στο Άρλιτζ πέραν τον επιδέξια σκηνοθετημένων του υποθέσεων που ως το τέλος διατηρούν τα μυστικά τους -είναι η πολυσημία των χαρακτήρων του.
Δεν ένιωσα απόστροφή ή μίσος για όλους τους εγκληματίες καυθώς παρά την ανακούφισή μου όταν οι υποθέσεις τους λύνονταν, δεν μπορούσα παρά να συμμεριστώ κάτι από τον πόνο και τα βάσανα που τους οδήγησαν στη νοσηρότητα.
Από την άλλη, ο συγγραφέας δείχνει να αγαπά πραγματικά τους σταθερούς ήρωές του καθώς παράλληλα με την αδρεναλίνη των βασικών εγκλημάτων, δουλεύει καλά πάνω στη δική τους προσωπικότητα (Λχ Τσάρλι, Έλεν, Τζόαν, Εμίλια).Κανένας δεν υπάρχει διεκπεραιωτικά.Καθένας κερδίζει τον δικό του αυθύπαρκτο ρόλο γεγονός , με αποτέλεσμα να δένεται ο αναγνώστης
Μετά από όλα αυτά δεν έχω παρά να ανυπομονώ για την επόμενη περιπέτεια της Έλεν Γκρέις και των επίλεκτων του Σάουθάμπτον!

M. J. Arlidge Α Μπε Μπα Μπλομ!(1)

M.J. Arlidge, Γύρω- Γύρω Όλοι (2)

M. J. Arlidge Tο Σπίτι με Τις Κούκλες (3)

M. J. Arlidge Aν Σε Πιάσω Καίγεσαι (4)

M. J. Arlidge, Στο Στόμα Του Λύκου (5)

M. J. Arlidge, Φτου Και Βγαίνω (6)

M J Arlidge, Μ' Αγαπά Δε Μ'Αγαπά (7)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ, Μια Νύχτα Ακόμη

                                      Μια Νύχτα Ακόμη, Κώστας Κρομμύδας
                                            Είδος: Κοινωνικό
                                                                                     Βαθμολογία: 10/10
                                                                 

Ο Κώστας Κρομμύδας μεταπήδησε από την ηθοποίια στον χώρο της συγγραφής αποδεικνύοντας ότι  το ταλέντο μπορεί να έχει πολλές πλευρές...Ποτέ -προς τιμήν του- δεν επαναπάυτηκε στη σιγουριά της αναγνωρισιμότητας του.
Όπως κάθε αληθινος εραστής της συγγραφής έγινε ο ίδιος κριτής του εαυτού του, γι αυτό κάθε του βιβλίο ήταν ένα βήμα παραπάνω, ένα σκαλοπάτι πιο κοντά στην αρτιότητα, ενώ κανένα από τα βιβλία του δε μοιάζει με τα προηγούμενα.
Η πρωτοτυπία, η φαντασία του κι η παραφορά του κύριου Κρομμύδα μας επιφυλάσσουν κάθε φορά μια νέα αναγνωστική έκπληξη.
Το φετινό του έργο όμως δεν είναι απλά ένα ακόμη -έστω όμορφο- μυθιστόρημα.
Το "Μια Νυχτα Ακόμη" είναι ένα από εκείνα τα βιβλία, που αποσπούν βίαια τον αναγνώστη από τη βολική του αδράνεια και τον εφησυχασμό της ρουτίνας του, τον ταρακουνούν και αναστρέφουν την αποπροσανατολισμένη πορεία του επαναφέροντας τον στις ραγιες του Ουσιαστικού, του Αληθινού και της λησμονημένης Ομορφιάς.
Ένα βιβλίο ύμνος στη Ζωή και στον Άνθρωπο.
Μετά από αυτο το βιβλίο δεν μπορείς να βγεις ο ίδιος ανθρωπος.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ.
Η Ισμήνη είναι μια δικηγόρος με μια τακτοποιημένη ζωή.Ένα ονομαστό δικηγορικό γραφείο, ασφυκτικές επαγγελματικές υποχρεώσεις, και έναν πετυχημένο αρραβώνα που τη φέρνει στα σκαλιά της εκκλησίας.Σε αυτήν την απόλυτα συγκροτημένη και ελεγχόμενη ζωή δεν υπάρχει χώρος για παρεκτροπές, υπερβάσεις, ονειροπολήσεις...
Την πιο γλυκιά της ώρα όμως, η Ισμήνη θα βρεθεί απέναντι σε μια τρομακτική ανατροπή που της αφήνει λίγους μόνο μήνες ζωής.Και τότε εκείνη θα αφυπνιστεί και θα διεκδικήσει "Μια Νύχτα Ακόμη" από το όνειρο...Θα ξεκινήσει ένα ταξίδι να γνωρίσει τους τόπους της χαράς και της αυτογνωσίας.
Θα προλάβει όμως η Ισμήνη να επανασυστηθεί με τον εαυτό της και εν τέλει -επιτελους-να ζήσει;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το "Μια Νύχτα Ακόμη" δεν είναι ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα για να χαλαρώσεις,να διασκεδάσεις ,να ξεχαστείς:Δεν είναι ένα παραμύθι για να κοιμηθείς.Όχι.Είναι μια αλήθεια για να αφυπνιστείς και μάλιστα βίαια!Είναι πρόκληση να εξανθρωπιστείς!
Είναι βιβλίο που καίει:Kανείς δε βγαίνει αλώβητος από το βιβλίο αυτό:
Το "Μια Νύχτα Ακόμη" του Κώστα Κρομμύδα ήταν μια από τις σκληρότερες αναγνωστικές εμπειρίες που γεύθηκα ποτέ μου, κι όχι γιατί υπήρξε σε αυτό η παραμικρή υπόνοια ωμότητας, αλλά γιατί η συντριπτική του φιλαλήθεια αναμετράται με όσα φοβόμαστε και γίνεται ένας αμείλικτος καθρέφτης της βέβηλης σπατάλης όπου παραδίδουμε την ίδια τη ζωή μας στο όνομα της μωροφιλοδοξης ματαιότητάς μας.Το βιβλίο αυτό επανατοποθετεί τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις- αυτές της ψυχικής δύναμης, της θέλησης για ζωή.
Σε μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση που ανατέμενει ιδανικά τη γυναικεία ψυχή, ο Κώστας Κρομμύδας αφηγείται δια στόματος της ηρωίδας του ένα ταξίδι "ενηλικίωσης".Ενηλικίωσης ηθικής.
Η Ισμήνη είναι μια απόλυτα χειροπιαστή παρουσία που αντιπροσωπεύει τη μέση 35αρα της εποχής μας- με αγωνίες  γνώριμες, με το τόσο οικείο άγχος της επαγγελματικής ανέλιξης και όνειρα τυπικά για μια κοπελα της γενιάς αυτής.όλα τοποθετημένη σε τακτοποιημένα κουτάκια ώσπου σα στρόβιλος τα πάντα ανατρέπονται σε ένα χαος..Χάος από το οποίο ξεπηδά μια ανακαινισμ'ένη ζωή: 
   Η μοίρα της Ισμήνης,λοιπόν, παίζει ένα πρόστυχο παιχνίδι μαζί της την πιο όμορφη στιγμή για μια νέα κοπέλα εξυφαίνοντας για κείνη την πιο τρομακτική κόλαση που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος.
Η τρομερή αρρωστια της χτυπά την πόρτα -επιθετική κι αδιαπραγμάτευτη. Η "κλεψύδρα" έχει αναποδογυρίσει και οι κόκκοι του χρόνου κυλούν αμείλικτα σε μια διορία αμετακίνητη κι ασφυκτική:.
Ο Κώστας Κρομμύδας δε διστάζει να ιχνηλατήσει τις διαδρομές του επιθετικού καρκίνου, χωρίς αποσιωπήσεις κι ωραιοποιήσεις, μεταδίδοντας όλη την αγωνία του ασθενούς από την πρώτη κρούση των ύποπτων συμπτωμάτων μέχρι τη διάγνωση, που μοίαζει με ετυμηγορία αμετάκλητη.
           Κι εκεί που ηρωίδα και αναγνώστης καταβυθίζονται στα ερέβη του πιο μεγάλου τρόμου και της πιο βαθιάς απελπισίας αρχίζει να τρεμοφέγγει η ακτίδα της αποφασιστικότητας...
Δειλά -δειλα, στην αρχή, απέναντι στο "Θεριό" ορθώνεται -"φοβερότερη" από κείνο- η λαχτάρα για τη ζωή και το ηθικό ανάστημα του Ανθρώπου που αναμετρά το Μπόι του με την αναπόδραστη θνητότητά του.
Από το σημείο αυτό η Ισμήνη σπάει τις αλυσίδες της και κυνηγά το ανεκπλήρωτο όνειρο της...

Κάτω από την απειλητική σκιά του καρκίνου, η Ισμήνη οδηγείται στη συνειδητοποίηση ότι "πήρε τη ζωή της λάθος" και κατορθώνει μέσα σε έναν μήνα να βιώσει όσα δε βρήκε το θάρρος να διεκδικήσει σε 35 χρόνια ζωής...

       Κάπως έτσι, κατορθώνει να αποδράσει από μια θλιβερή, συμβατική σχέση κι από μια ασφυκτική εργασία και να δει μέρη που ονειρεύόταν μια ζωή, και να γνωρίσει τον πραγματικό έρωτα.Η απειλή του θανάτου γίνεται ελευθερωτής κι επαναστατικό σάλπισμα με την Ισμήνη να κάνει την υπέρβαση , αποτινάσσοντας τα περιττά βαρίδια μιας ζωής συνθηκολογημένης...
Κι έτσι αντίκρυ σε δυο μάτια η Ισμήνη βλέπει να περνούν "Μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα" όπως στον στίχο του Ελύτη με την αρρενωπή κι εμβληματική φωνή του Μάνου Κατράκη...
 Ο χρόνος διαστέλλεται κβαντικά μπροστά στον παντοδύναμο έρωτα. Έρωτα για τη ζωή κι έρωτα ως διαθεση συνάντησης με τον Άλλον.
Μαζί με την ηρωίδα, ο αναγνώστης ακολουθεί σε ένα ταξίδι εικόνων, γεύσεων και γοητευτικών σκοπών όπου η Ψυχή γίνεται τροβαδούρος της ίδιας της ζωής.Κάπου εκεί, η φωνή της Jasmin Levi ενορχηστρώνει τον πλαμό δυο ανθρώπων που αντέταξαν στον θάνατο το σκίρτημα της αγάπης και την ιερή τους ένωση... 

Από τη Ρώμη ως τη Φλωρεντία, και από το Μολντεπουλτσιάνο ως την Τοσκάνη και το Λουγκάνο- τοπία ονειρικά και γραφικά απλώνονται σαν πλουμιστά χαλιά μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας!Μας μεθάει το γλυκόπιοτο κρασί του έρωτα! Μας ζεσταίνουν αγκαλιές ανθρωπιάς πηγαίας!Δακρύζουμε με το μελαγχολικό μουρμούρισμα μιας κιθάρας.
Η Ισμήνη ,με συμμάχους μια αγάπη αληθινή μα βαθιά, θριαμβεύει με τον τρόπο που έλεγε ο Ματσανιώτης  όταν επεσημαινε πως "το γεγονός ότι ο άνθρωπος ονειρεύεται και δημιουργεί παρά την επίγνωση της θνητότητας του σηματοδοτεί τον βιολογικό του θρίαμβο".
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι απουσιάζουν οι στιγμές οδύνης και ματαίωσης...Αντιθέτως: Η ασθένεια είναι παρούσα, και πυροδοτεί βασανιστικές εσωτερικές συγκρούσεις.Αλώνει μέρα τη μέρα το κορμί της ηρωίδας, αλλά όχι την ψυχή της!
             Η συνθήκη της τρομερής ασθένειας στο έργο του Κώστα Κρομμύδα δεν υπάρχει για να σοκάρει και να εκβιάσει τη συγκίνηση του αναγνώστη:Έχει ρόλο διδακτικό.Παιδαγωγικό, όπως σε κεινο το παλιό τραγουδάκι του μεγάλου Ρασούλη...

Τούτη η επιτακτική ασθενεια έρχεται να καταδείξει την αλγεινή αλήθεια της ζωής που έχουμε επιλέξει οι περισσότεροι, αφαιρώντας μια πολυτέλεια ψευδεπίγραφη: Αυτήν του Χρόνου που τον παραφορτώνουμε με κούφιες φιλοδοξίες, ανόητη τελειοθηρία, ανταγωνισμούς , μικρότητες και ψυχαναγκαστικά πρέπει, γιατί παραπλανητικά πιστεύουμε ότι έχουμε άνεξάντλητο περιθώριο να αναλισκόμαστε στην ευτέλεια.
Πιστευουμε "οτι μπορούμε άνετα να αναβάλλουμε να ζήσουμε".Σαν τον σκορπιό που κυνηγάει την ουρά του αυτοκαταστροφικά περιστρεφόμαστε γύρω από ματαιότητες που μας αποχυμώνουν κι αρνούμαστε να ζήσουμε.
Στο όνομα του ευτελούς αναβάλλουμε την πραγματική ζωή δηλαδη εκείνη, που απαρτίζεται από τις μύχιες επιθυμίες μας, από τις ειλικρινείς σχέσεις και όσα μας προάγουν ως υπάρξεις.
Ο Υλισμός κι η Φιλαυτία μας μάς έχουν περιχαρακώσει σε μια ψευδαίσθηση αθανασίας, που δυστυχως μας διαφθείρει και μας εξαχρειώνει, γιατί μας απομακρύνει από την ανθρωπιά, από την αρχέγονη ευλογία της φύσης, από τις μικρές παιδιάτικες χαρές που φέρουν κάτι από παράδεισο.
Όλα αυτά ήρθε με τη συγγραφική του ευφυία να μας υπενθυμίσει ο Κώστας Κρομμύδας, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο πολύτιμο.
Ένας λόγος με πατρική σοφία και δίχως άσκοπους βερμπαλισμούς που αναδεικνύει την ομορφιά της ζωής και προσεγγίζει τη Συγχώρεση -όχι με τη θεολογική της διάσταση αλλά με την ψυχαναλυτική-ως συμφιλίωση του προσώπου με την πραγματικότητα ,ως πράξη αυτοεκτίμησης και οδό για την κατάκτηση της ατομικής γαλήνης.
Ένα βιβλίο που δεν κρύβει τα ανεκτίμητα μηνύματά του πίσω από κώδικες φιλοσοφικούς και περίτεχνες φλυαρές αλλα φιλοσοφεί τον θάνατο, τη ζωή τη συγχώρεση και το σωτήριο φως του έρωτα με μια απλότητα αφοπλιστική και ειλικρινή, που διαπερνα την ψυχή και ξεσηκώνει τη σκέψη,αναγκάζοντάς τη να στραφεί σε μονοπάτια αυτοκριτικής κι επαναπροσδιορισμών.Όχι μετά.Όχι αύριο.Τώρα...
            Σε ένα βιβλίο όπου ο θάνατος ακόμη μπορεί να γίνει ένα μάθημα ανθρωπιάς, ο Κώστας Κρομμύδας έρχεται να παιανίσει το μήνυμα της ζωής και της ελπίδας.
Κι αυτό που μένει είναι μια Ισμήνη που "δεν παραδέχτηκε την ήττα", σε μια ποίηση έρωτα και προσφορας στο Απόλυτο.
Γιατί η αγάπη βρίσκει πάντα τρόπους και σαν τις μελωδίες του Ορφέα μπορεί να καταλύει τον Άδη.
Μέσα από τα δάκρυα του συγκλονιστικού φινάλε τελικά προβάλλει το μεγαλείου του Ανθρώπου όταν αναβαπτίζεται στη ζωοδόχο πηγή της αγάπης...
Και ως τελικός απόηχος μένει μια χαρμολύπη που δεν εκπίπτει ποτέ στην παγίδα του μελοδραματισμού.Είναι μια αξιοπρέπεια που δεν επιτρέπει οίκτο.Δεν έρπει στον εγωκεντρισμό της μιζεριας...Ορθώνεται κι αρπάζει τη μέρα, σαν την προτροπή του "Καθηγητή Κίτινγκ" στη θρυλική ταινία "Dead Poets Society" και συμπυκνώνει μέσα της το αιώνιο. 
           Έτσι, ο Κώστας Κρομμύδας κατορθώνει μεσα από ενα δυνατό και βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα να σαλπίσει την παρακελευσματική αποστροφή του Νίκου Καζαντζάκη:
«Mια αστραπή η ζωή -μα προλαβαίνουμε!!!»
           Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για το αναμορφωτικό μυθιστόρημα που πήρε το ρίσκο να παρουσιάσει ,καθώς είμαι σίγουρη πως θα συμβάλλει στη βελτίωση πολλών ζωών -αναμεσά τους και η δική μου...Τι ανώτερο να πετύχει ένας συγγραφέας από το να διαπλάθει συνειδήσεις και να οδηγεί τους αναγνώστες του στη γνήσια ομορφιά της ζωής;;

Πάνος Αμυράς Τα Λύτρα (#2)

                                                                            Πάνος Αμυράς , Τα Λύτρα (Αγραφιώτης #2)
                                      Είδος: Αστυνομικό νουάρ
                                      Βαθμολογία: 10/10

Αξιζει να διαβαστει πρώτα Ο Λιμός, του Πάνου Αμυρά 

Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι προβλέψεις μου διαψεύστηκαν, και -παράτη φυγή του στη Μέση Ανατολή- ο γοητευτικός ντέτεκτιβ Νίκος Αγραφιώτης επέστρεψε στην Ελλάδα με μια νέα πολεμική περιπέτεια μυστήριου, που ανιχνεύει άλλη μια πλευρά από το πολιτικό παρασκήνιοτης Κατοχής, αναδεικνύοντας συνάμα, το δράμα των προσώπων.
          Με τον τρομερό Λιμό να έχει λίγο υποχωρήσει η Κατοχή φανερώνει κι άλλες μορφές φρίκης στον ελληνικό λαό που έχει επεκτείνει τον αγώνα του ενάντιον του κατακτητή, στα βουνά ,στη θάλσσα ,στην ερημο-κι ο Νίκος Αγραφιώτης αντιμετωπίζει μια πρόκληση που εμπλέκει τους πιο αθώους:Τα Παιδιά...Παιδιά που αποτελουν τα πιο τραγικά θύματα του παραλογισμού και της αλληλοσφαγής, όπου κι αν ανήκουν.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Νίκος Αγραφιώτης - ύστερα από μια απρόσμενη τροπή και με την καρδιά του "κομμάτια" αναγκάζεται να επιστρέψει χωρίς την Έλλη του.
Αυτην τη φορά είναι υποχρεωμένος να κυκλοφορεί με ψεύτικη ταυτότητα, καθώς καταζητείται ύστερα από τη γενναία του συμβολή στην ανακούφιση του αστικού πληθυσμού από τη θανασιμη απειλή του Λιμού.
Τώρα την κατεχόμενη Αθηνα συγκλονίζει μεταξύ αλλων η απαγωγή της 9χρονης κόρης ενός Γερμανού ακόλουθου ,της Μαργκαρέτε που θα χαθεί ένα πρωινό μαζί με τον αγαπημένο της φίλο,τον γιο του κηπουρού της οικογένειας.
Mια υπόθεση που πέρα από την απειλή των σκληρών αντιποίνων στον άμαχο πληθυσμό υποκρύπτει σημαντικότερο διακύβευμα όσο ενα σκοτεινό δίχτυ κατασκοπειας συμπλέκει τις έννοιες του πατριώτη κ του προδότη...
Εκεί οπου κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται ο Νίκος Αγραφιώτης καλείται να χειριστεί μια θανάσιμη ακροβασία ανάμεσα στον εχθρό και το χρέος, ισορροπώντας σε ένα παιχνίδι επιβίωσης κι εμφυλιοπολεμικών παθών.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η δεύτερη περιπέτεια του Νίκου Αγραφιώτη , "Τα Λύτρα" αποδεικνύει πως αυτός ο αστυνομικός
ήρθε για να μείνει.
Μετά τον συγκλονιστικό "Λιμό", που έδειξε τη βαρβαρότητα της πολιτικής κι ένα διπλωματικό παρασκήνιο του τρόμου, γύρω από την επιβίωση του έθνους μας, η δευτερη αυτή περιπέτεια του Νίκου Αγραφιώτη κάτω από τη σκιά των Γερμανών προδιαγράφει μια περιπέτεια ακόμη πιο πολύπλοκη, με ενα  μυστήριο, εξίσου απροβλεπτο
Ο Αμυράς με τον ήρωα αυτό κάνει κάτι σπουδαίο, πραγματώνοντας έναν μύχιο πόθο πολλών Ελληνων αναγνωστών, που αγάπησαν τον Σκωτσέζο Φίλιπ Κερρ με τα ιστορικά νουάρ του:
"Συνομιλώντας",λοιπόν, με τον Φίλιπ Κερρ, παίρνει νοερά τη σκυτάλη από τον Γερμανό Μπέρνι Γκούντερ και την προσφέρει στον Έλληνα ομολογό του, τον Αγραφιώτη, μεταφέροντας επιδέξια το πνεύμα, τη γοητευτική ευσυνειδησία ,τη μοναχικότητά του ,τον ερωτισμό και την ευφυία εκείνου στα ελληνικά δεδομένα, φωτίζοντας πολλές πλευρές από τη Γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα.
Κάθε του βιβλίο αποδεικνύει πως πέρα από τη στερεοτυπική γνώση γι' αυτήν υπάρχουν αθέατες πλευρές ενός συνταρακτικού παρασκηνίου, που δεν το πληροφορούμαστε σε συμβατικά βιβλια Ιστορίας.
Στα "Λύτρα"αρχίζουν δυστυχώς να αναδύονται από τον πυθμένα της πολιτικής πραγματικότητας στην Ελλάδα οι ιδεολογικές αντιθέσεις, που ήδη είχαν αρχίζει να διχάζουν τον λαό κατά τη μεταξική δικτατορία και που ο πόλεμος όξυνε αμετάκλητα χαράσσοντας το κορμί της πατρίδας με αιματηρό χάσμα ανάμεσδα στους δυο πόλους.
Δύο βασικοί πόλοι αντιστασης - ο φιλοβασιλικός ΕΔΕΣ του Ζέρβα κι ο ΕΛΑΣ ήδη ερίζουν για την κυριαρχία στις απελευθερωμένες επικράτειες των απρόσιτων βουνών.
          Ωστόσο, ο Αμυράς εστιάζει το βιβλίο του και πάλι στο αστικό τοπίο και συγκεκριμένα στην πολύπαθη πρωτεύουσα των Αθηνών, όπου οι Γερμανοί- κραταιοί κι απάνθρωποι- έχουν στήσει το αρχηγείο τους κι ενορχηστρώνουν το δολοφονικό τους όραμα.
          Στα "Λύτρα" ο Πάνος Αμυράς αναδεικνύει δυο κυρίως ζητήματα:Aφενός, το δίκτυο κατασκοπείας όπου αλέστηκαν ανθρωποι που διασύρθηκαν ως προδότες, αφού ήρθαν κοντά στην ναζιστική ελίτ- για να μαρτυρήσουν τελικά, ως μυστικοί πληροφιοροδότες κ δολιοφθορείς, ανομολόγητα για την Ελευθερία.
Από την άλλη πλευρά, ένα ζήτημα που είναι λιγότερο γνωστό είναι η διάσωση των Εβραίων της Αθήνας.
Όλα τα βιβλία συνήθως εστιάζουν στη σάρωση του εβραικού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης κυρίως και των Ιωαννίνων.
Είναι γεγονός όμως ότι παίχτηκε ενα δράμα εναγώνιο και στην Αθήνα, με τον εκεί αρχιραβινο της εποχής να συνεργάζεται με το ΕΑΜ και να ακολουθει τους αντάρτες στο βουνό για να γλυτώσει από την γερμανική μποτα.

Φευγοντας αυτός εκαψε όλους τους καταλόγους της εβραϊκής κοινότητας, σε αντίθεση με αυτόν της Θεσσαλονίκης που τους παρέδωσε στην Γκεστάπο.Είναι πολύ λιγοστές οι αναφορές σε αυτό το θέμα, με χαρακτηριστικότερη τον "Εγγονό της Άννας" του Κώστα Μπουγελέκα.

         Ο Αμυράς προσεγγίζει από μια αστυνομική σκοπία αυτό το ζήτημα προσδίδοντας αγωνία στο βιβλίο του...

Σα γνήσιος δημοσιογραφος ο συγγραφέας διατηρεί την ιστορική εγκυρότητα τηρώντας την απαραίτητη ιδεολογική απόσταση από τα γεγονότα, στάση που εμφυσεί στον δημοκράτη ήρωά του Νίκο Αγραφιώτη, που απέχει από τα πολιτικά πάθη ακόμη κι όταν χώνεται πού βαθιά 

Ένα άλλο στοιχείο που αποτελεί κοινό τόπο των περισσότερων αστυνομικών έργων είναι πως η γυναικεία παρουσία προσθέτει ένα στοιχείο ερωτισμού όμως η ταυτοτητα των παρτενέρ του ήρωα σε κάθε περιπέτεια εναλλάσσεται .

Εδώ έχουμε τον Νίκο Αγραφιώτη να θρηνεί για την απώλεια της Έλλης που γνωρίσαμε στον "Λιμό", ενόσο αγωνίζεται να μάθει για την τύχη της, αλλά στο προσκήνιο εμφανίζεται μια άλλη ηρωίδα , η Αποστολίδου, που η έκβαση της περιπέτειας τη συνδέει μοιραία μαζί του.Φορέας δηλαδή της ερωτικής αλληλεπίδρασης γίνεται αυτή η καινούρια ηρωίδα.Το ηθικό ανάστημα της Αποστολίδου συγκλονίζει τον αναγνώστη, που συμπάσχει μαζί της, όσο η δυναμική της αυτονομείται από την συμπόρευση της με τον αστυνόμο Αγραφιώτη. 

Ένα άλλο στοιχείο που ο Αμυράς χειρίζεται αρκετά καλά είναι η ενσωμάτωση των αληθινών προσώπων στη μυθοπλασία, διατηρώντας τα βασικά χαρακτηριστικά, τις ιδιοτροπίες και τις συνήθειες που μας παραδίδει γι αυτά η ιστοριογραφία- όπως ο Βάλτερ Σιμάνα η ο Γιούργκεν Στρόοπ (αυτός που συνέτριψε την αντισταση στο γκέτο της Βαρσοβίας και που τόσο καλά μας συστήνει το μοναδικό ντοκουμέντο του Κάζμιερ Μοτσάρσκι "Συνομιλίες με έναν Δήμιο").

Ειλικρινά, διασκέδασα ολόψυχα με το κομμάτι του Γιούργκεν Στρόοπ, στα "Λύτρα" παρότι αυτός αποτελεί έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκφραστές της ναζιστικής νοοτροπίας ,με τη βλοσυρότητα, τη μισανθρωπία και την άτεγκτη αλαζονεία. Αισθάνθηκα μια άγρια δικαίωση με τη γλυκιά και αρκετά αληθοφανή παρέκβαση που έκανε ιδανικά γύρω από το πρόσωπο αυτό ο συγγραφέας.

               Η ιστορία των "Λύτρων"  ολοκλήρωσε τον κύκλο της στρωτά, με έναν τρόπο που υπόσχεται δυναμική συνέχεια με ακόμη περισσότερες περιπέτειες για τον Νίκο Αγραφιώτη, που όλοι οι λατρεις του νουάρ και της Ιστορίας τις περιμένουμε ανυπόμονα.

Διαβάστε οπωσδήποτε το πρώτο βιβλίο της σειράς με τον Νίκο Αγραφιώτη 
Ο ΛΙΜΟΣ του Πανου Αμυρά

ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΓΑΛΑ, Μενιος Σακελλαρόπουλος

                                                           Πικρό Γάλα, Μένιος Σακελλαρόπουλος
                                                           Είδος: Κοινωνικό
                                                           Βαθμολογία: 9,5/10

Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος, χρόνια τώρα, διαπρέπει στον συγγραφικό χώρο με την ίδια επιτυχία που το έκανε και στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας.
Έχει, λοιπόν, ήδη προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό αξιόλογα κοινωνικά μυθιστορήματα, γεμάτα ευαισθησίες και χαρακτήρες που αναμετρώνται με τις σκληρές πλευρές της ζωής, θίγοντας ποικίλα ζητήματα της σύγχρονης κυρίως εποχής.
Με τόλμη λοιπόν ο Μένιος Σακελλαρόπουλος προσέγγισε τη ματαιοδοξία κ τις ανατροπές της ζωής (Θα Πεθάνεις, Ρε), την ψυχική νόσο (Η Παγίδα των Χρωμάτων), την απώλεια όρασης (13 Κεριά), τις φυλακές (Το Σημάδι) κι άλλα θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Φέτος,με ένα ακόμη ξεχωριστό βιβλίο, μας ταξιδεύει στην μετεμφυλιακή Ελλάδα και μας συστηνει ανθρώπους που βύζαξαν "Πικρό Γάλα", σε χαλεπούς καιρούς...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Γιάννενα, Δεκαετία του 60
Σε ένα χωριό της Ηπείρου ο μικρός Φώτης μεγαλώνει στην ανέχεια.
Οι σκληρές συνθήκες τον αποκόπτουν απο τη μητρική αγκαλιά και τον οδηγούν μέχρι τον Ζηρό και μια από τις διαβόητες παιδουπόλεις της Βασίλισσας Φρειδερίκης.
Εκεί θα βιώσει την ορφάνια ,την άτεγκτη σκληρότητα ομαδαρχών και τη μοναξιά.
Σύντροφός του και μοναδικός φίλος του που απαλύνει μια γκρίζα παιδική ηλικία, ο συνεσταλμένος, γλυκός Διονύσης, ο αδελφοποιτός του, που θα αναγκαστεί να αποχωριστεί βίαια, μα δε θα πάψει να τον αναζητά.
Η έλλειψη στοργής, οι αιφνίδιοι αποχαιρετισμοί και η βία θα σημαδέψουν την ψυχή του Φώτη και θα γαλουχήσουν ένα μικρό αγρίμι που θα αποζητά διαρκώς την ελευθερία του με κάθε κόστος. Κέρκυρα, Ιωάννινα, Έβρος...
Ένα αγρίμι διωκώμενο από ένα ασφυκτικό σύστημα, σε μια Ελλάδα που ακόμη αιμορραγεί από τα πολιτικά πάθη και τον διχασμό.
Ένα αγρίμι που θα ριχτεί στη βιοπάλη κόντρα στις αντιξοότητες, αντιδρώντας στο άδικο και αναζητώντας πάντα τη φωλιά που του στέρησαν από τα πρώτα του βήματα.Θα καταφέρει να βρει την αγάπη και τη δικαίωση;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ 
Το "Πικρό Γάλα" του Μένιου Σακελλαρόπουλου είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που συγκινεί και διδάσκει.
Έργο απαιτητικό καθώς αναβιώνει τη δύσκολη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας, πίσω από τα φώτα της Ιστορίας , εκεί που κουρνιάζει η Φτωχολογιά και οι Μικροί που γίνονται έρμαια στις βουλές των ισχυρών.
Το "Πικρό Γάλα" στην ουσία συνιστά ένα οδοιπορικό ενηλικίωσης, σε μια Ελλάδα που πασχίζει να συνέλθει από τον Εμφύλιο για να καταλήξει στα νύχια της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Το χρονικό δυο πολύπαθων γενεών, γραμμένο σε μια γλώσσα γοητευτική που ρέει με φυσικότητα, χαρίζοντας και στιγμές λυρισμού.
Πρωταγωνιστής είναι ο Φώτης, ένα αγόρι από ένα φτωχοχώρι της Ηπείρου, που θα γευθεί την εγκατάλειψη, τη σκληρότητα του Ιδρύματος, το κοινωνικό περιθώριο και φυσικά την αδικία. Η πέννα του Μένιου Σακελλαρόπουλου τον παραλαμβάνει από τα πρώιμα χρόνια του χαρτογραφώντας πολύ καλά τις διαδρομές της κακοδαιμο νίας και της φτώχειας που σκόρπισε την οικογένειά του στους πέντε ανέμους: Βλέπουμε τον Φώτη να ακολουθεί την κοινή μοίρα πολλών παιδιών του Εμφυλίου, και μετέπειτα, της φτωχών οικογενειών, καταλήγοντας σε ένα ορφανοτροφείο από το δίκτυο των Παιδουπόλεων της Βασίλισσας Φρειδερίκης.
Πλάι στον Φώτη, ο πιο ήπιος Διονύσης θα γίνει ο πιο στενός του φίλος και σύντροφος στα παιχνίδια, στις μικρές ανταρσίες και τις στιγμές του πόνου. 
Ο συγγραφέας έτσι, αναδεικνύει περιπτωσιολογικά, μέσα από τον Φώτη και τον Διονύση,το φαινόμενο των βασιλικών παιδουπόλεων όπου στεγάστηκαν δεκάδες εξαθλιωμένα παιδιά από την ερειπωμένη ύπαιθρο, δείχνοντας με χαρακτηριστικά στιγμιότυπα πώς εκείνα τα ιδρύματα έγιναν και φυτώρια ιδεολογικής ζύμωσης και αφοσίωσης στο Παλάτι. Σε αυτά τα ιδρύματα βρήκαν καταφύγιο πολλά παιδιά που όμως έγιναν και όχημα της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας.
Εντούτοις η οπτική του συγγραφέα είναι ξεκάθαρα ανθρωποκεντρική, γι αυτό κι εστιάζει στην εξέλιξη και τις εσωτερικές συγκρούσεις του Φώτη, που υπέφερε μακριά από τη μητέρα του, κάτω από την άτεγκτη επιτήρηση και τους ασφυκτικούς κανόνες των Ομαδαρχών και ταρτηριοσκληρυντικών δασκάλων.
Ο Μενιος Σακελλαρόπουλος κατορθώνει να σκιαγραφήσει υποδειγματικά την παιδική ψυχή καθώς αυτή αναμετράται με έναν κόσμο ακατανόητο κι εχθρικό. Ο συγγραφέας περιγράφει με επίζηλη διεισδυτικότητα τις παιδικές ματαιώσεις και τις πρώιμες αγωνίες, ιχνηλατώντας τις παιδικές πληγές
Παράλληλα, παρακολουθούμε τον Γολγοθά μιας μάνας που ερήμωσε η αγκαλιά της.Η πολύπαθη Σοφία αναμετράται με την εξαθλίωση, με την απανθρωπιά του πλούτου και τις ενοχές, αφού τη δική της ατολμία πλήρωσαν τα παιδιά της.
Το μεγαλύτερο μέρος στο βιβλίο καταλαμβάνει η παιδική ηλικία του Φώτη καθώς αυτή καθόρισε τον χαρακτήρα και τις επιλογές της ενήλικης ζωής.
Προσωπικά, το "Πικρό Γάλα" μου ξύπνησε μνήμες από τις σελίδες του Ντίκενς: Σαν ένας Όλιβερ Τουίστ, κι ο Φώτης περιπλανιέται χωρίς σημεία αναφοράς, υποφέρει από την αναλγησία που συναντά, κ αποζητά λίγη φιλία , εκτεθειμένος στην κακία και στην εκμετάλλευση.
Άλλωστε είτε στη βιομηχανική Αγγλία του 19ου αιώνα,  είτε στην εξαθλιωμένη Ελλάδα του 50, η ορφάνια, η ανασφάλεια κι ο αγώνας της επιβίωσης , παραμένουν κοινά απότοκα της κοινωνικής ανισότητας και προιόντα της κοινωνικής αδικίας που προσδιορίζει διαχρονικά τις δυτικές κοινωνίες από τη φεουδαρχία ως τον καπιταλισμό.
           Μετά τον αποχωρισμό από τον μοναδικό του φίλο , ο Φώτης θα αποδυθεί σε έναν αγώνα επιβίωσης, αδυνατώντας να ενταχθεί, κι έτσι θα λάβει χώρα μια σκληρή μαθητεία των δρόμων που θυμισε λίγο τον "Μικρό Βιοπαλαιστή" του Βασίλη Πάσχου.
Είναι εκέι που σμιλεύονται διαμάντια καθώς σφυρηλατούνται τα ευγενέστερα αντρικά χαρακτηριστικά.Το φιλότιμο, η εργατικότητα η εντιμότητα. Εκεί, που παραλληλα με μια τραχιά πραγματικότητα, άνθρωποι του μόχθου, δίχως γνώσεις ή περγαμηνές, δίνουν μαθήματα ανθρωπιάς, στοργής και αξιοπρέπειας.
Σαν τον εμβληματικό ήρωα του Βασίλη Πάσχου και ο Φώτης μας θα τα γνωρίσει όλα και θα αντιπαρατάξει τα χαρίσματα της ακατέργαστης μα ακέραιας ψυχής του: 
Με τελευταίο δύσκολο σταθμός του είναι οι μέρες της Δικτατορίας και τις δύσβατες μέρες του Στρατού με τα απίστευτα περιστατικά, ο Φώτης - ορφανεμένος και μόνος παλέψει να αναδυθεί διεκδικώντας μια θέση στην κοινωνία.
Κάπως έτσι, ο πρωταγωνιστής του Μένιου Σακελλαρόπουλου θα γίνει ένα παράδειγμα θάρρους και ακεραιότητας για όλους μας, αποδεικνύοντας πως η θέληση και η ηθική ανωτερότητα είναι η σπουδαιότερη προίκα, και μπορεί να αντικρούσει τις αντιξοότητες, οδηγώντας τον άνθρωπο στην ολοκλήρωση.

Εύλογα θα μπορούσε κανείς να επαινέσει τον Μένιο Σακελλαρόπουλο για τον ήρωα αυτόν και τα εξαίσια διδάγματα που τον συνοδεύουν, αν δεν ...μαθαίναμε στο Επίμετρο ότι πρόκειται για την Αληθινή Ιστορία ενός απόλυτα υπαρκτού προσώπου.

Ο μικρός Φώτης που γνωρίσαμε είναι, στην πραγματικότητα, ο Φώτης Ραπακούσης από τα Γιάννενα, ο κορυφαίος ίσως σήμερα Έλληνας συλλέκτης, που ίδρυσε το σπουδαίο Μουσείο του Αλή Πασά με κειμήλια από την περίοδο της κυριαρχίας του δαιμόνιου αυτού Αλβανού πασά.
Η αγάπη του Ραπακούση στην Ιστορία και το προσωπικό του μεράκι πρόσφεραν σπουδαία αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας που αναβιώνουν μια σπουδαία εποχή της γιαννιώτικης Ιστορίας.
Ο Φώτης Ραπακούσης αφηγήθηκε στον Μένιο Σακελλαρόπουλου όλην την προσωπική του πορεία, μέχρι το καταπληκτικό του επίτευγμα: Να αποκτήσει μια ωραία οικογένεια αλλά κυρίως- με προσωπικό κόπο- να ιδρύσει ένα μουσείο ιστορικό, που χαιρετίζουν ολοι οι μεγάλοι ηγέτες του τόπου.

Αυτός ο σπουδαίος Γιαννιώτης εμπιστεύτηκε τη δραματική του ιστορία στην ταλαντούχα πέννα του Σακελλαρόπουλου που τη μετουσίωσε σε μια σαγηνευτική αφήγηση με αβίαστη συγκίνηση και διδάγματα ζωής.
Μπορεί, λοιπόν, η πλοκή στο "Πικρό Γάλα" να μην αποτελεί προσωπική επινόηση του Μένιου όμως του αξίζουν εύσημα διότι συνέθεσε μια βιογραφία που ανέδειξε τον αγώνα του ήρωά της και- κυρίως- τα ηθικά διδάγματα από τη μάχη του να επιβιώσει και να παραμείνει Άνθρωπος.

Κι ας εβλεπε απόαιδί παντού φωτιές...
Γιατί τα πιο ευφάνταστα μυθιστορήματα τα γράφει η ίδια η ζωή...

ΈΠΑΝΕΚΔΟΣΗ για τον ΔΡΑΚΟ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ της ΚΑΙΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

                                           Καίτη Οικονόμου, ΔΡΑΚΟΣ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ ( ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ)
                                   Είδος: Αισθηματικό
                                    Βαθμολογία: 10/10

Σελίδες: 464
39η Χιλιάδα
Επανέκδοση: 21 Νοεμβρίου 2019
Έτος πρώτης έκδοσης: 2009

Αγαπημένοι μου Αναγνώστες!!

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας  μια ευχάριστη εκδοτική έκπληξη!

Τώρα που ο χειμώνας βρίσκεται στις παρυφές και τα πρώτα χιόνια γλυκοκοιτάζουν τις βουνοκορφές της πατρίδας μας, τώρα που δειλά- δειλά αναζητούμε ζεστασιά κοντά σε ένα τζάκι, με μια κούπα ζεστή σοκολάτα ήρθε μια είδηση να μετριάσει την παγωνιά και να γεμίσει την καρδιά μου χαρά.

Πέμπτη , 21 Νοεμβρίου 2019, επανακυκλοφορει από τις εκδόσεις Ψυχογιός το ίσως πιο τρυφερό και συγκινητικό αισθηματικό μυθιστόρημα της δεκαετίας, "Ο Δράκος Στο Χιόνι" της Καίτης Οικονόμου, με πρόλογο από τη δημοφιλέστατη Λένα Μαντά που καταθέτει στιγμές από τη φιλία της με την εκλιπούσα συγγραφέα Καίτη Οικονόμου.ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ!!!! 
Ένα βιβλίο ...κόντρα στον χειμώνα, που γεμίζει την ψυχή θαλπωρή...
Πρόκειται για το τελευταίο μυθιστόρημα που η αείμνηστη Καίτη Οικονόμου είχε εκδόσει στον οίκο της Ωκεανίδας και τώρα ο Ψυχογιός μας το προσφέρει με ένα νέο εξώφυλλο, ρομαντικό κι ονειρικό, βγαλμένο από το βασίλειο του χειμώνα όπου κυριαρχεί η απρόσιτη ομορφιά του πάγου, και ο φοβερός αλπικός δράκος της ηπειρώτικης παράδοσης:
Ένας δράκος που η φωτιά του ζεσταίνει τους γύρω και πυρπολεί μονάχα τον ίδιο...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Πάπιγκο Ιωαννίνων: Στα μέρη, όπου κυριαρχεί ο θρύλος του δίκαιου και συμπονετικού αλλά απρόσιτου Δράκου της Λίμνης γεννιέται ένα αγόρι, ο Χρήστος, καρπός ενός απαγορευμένου έρωτα ανάμεσα σε έναν φέρελπι επιχειρηματία και τη 16 χρονη υπηρέτριά του, Αννέτα

           Ο γάμος του επιχειρηματία με τη σκληρόκαρδη Αφροδίτη και τα δυο του νόμιμα παιδιά τον αναγκάζουν να βγάλει την Αννέτα και τον γιο τους από τη ζωή του. 

Η Αννέτα παλεύει μόνη να μεγαλώσει το νόθο παιδί της σε μιαν αφιλόξενη κοινωνία, ώσπου πεθαίνει κι ο Χρήστος -13 ετών- μένει πεντάρφανος σε μιαν αδυσώπητη μάχη επιβίωσης στους δρόμους.
Σ' αυτόν τον αγώνα σφυρηλατείται ένας χαρακτήρας τραχύς, δυσπρόσιτος, μα αγνός, όπως του θρυλούμενου δράκου.
Η απροσδόκητη ανθρωπιά ωστόσο θα βοηθήσει τον έφηβο Χρήστο να ορθοποδήσει, ενώ το δικό του πείσμα θα τον οδηγήσει στην επιτυχία, αναδεικνύοντάς τον σε έναν διαπρεπή δημοσιογράφο!
Και τότε, μια άδικη κατηγορία τού προσάπτει μια ατιμωτική πράξη- διασύροντας το όνομά του.
         Εν αναμονή της δίκης του, ο Χρήστος αποσύρεται από όλους, αναζητώντας καταφύγιο στο μικρό σπιτάκι δίπλα στη περιβόητη Δρακολίμνη- το ίδιο μοναχικός, το ίδιο απλησίαστος αλλά και το ίδιο συμπονετικός με το Δράκο της. Ο καιρός περνά σε μιαν αδιαπέραστη μοναξιά για το Χρήστο...
Ένα βράδυ με μια τρομακτική χιονοθύελλα, ο Χρήστος βρίσκει μια κοπέλα αβοήθητη στα χιόνια κι αναγκάζεται να σπάσει το άβατο του κόσμου του για πρώτη φορά, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Τι να πω;
Πρόκειται για μια μοναδική, μια υπέροχη ιστορία αγάπης!!!!Αξέχαστη Καίτη Οικονόμου στα καλύτερά της!!!!!!
Έργο που ευωδιάζει θηλυκότητα, λεβεντιά, συμπόνια, φύση! Λύρισμος και δροσερή γραφή συνδυάζονται με λεξιλογικό πλούτο και άριστη χρήση της γλώσσας! 

Κανένα άλλο ρομαντικό μυθιστόρημα δεν κατάφερε ποτέ να με αγγίξει τόσο βαθιά και τόσο αβίαστα, όσο ο "Δράκος Στο Χιόνι" !

            Έχω την εντύπωση πως ο "Δράκος Στο Χιόνι" είναι ίσως η μοναδική ερωτική ιστορία του είδους, που διαθέτει τέτοια δυναμική χωρίς να στηρίζεται σε κανενός είδους συγκλονιστική ανατροπή ή σε κάποια πρωτότυπη ιδέα!
Όχι, τίποτα από αυτά δεν υπάρχει στο Δράκο της Οικονόμου κι όμως η συναισθηματική δύναμη αυτού του βιβλίου είναι ασύλληπτη!
Σε αυτό συμβάλλουν κυρίως τρεις παράγοντες:
Οι ονειρικές εικόνες που συμφιλιώνουν τον Άνθρωπο ξανά με τη Δημιουργία, 
το βάθος των κεντρικών χαρακτήρων,
η αγάπη που αναβλύζει σε όλες τις μορφές της!
Ένα βιβλίο που ζυμώνει το όνειρο με υλικά της πραγματικότητας...
Ήδη από την αρχή η Καίτη Οικονόμου μας σεργιανά στο πανέμορφο Πάπιγκο με μιαν εντυπωσιακή εικονοπλαστική δεινότητα. 
Θαρρείς και βλέπουμε το πρόσωπό μας να αντανακλάται στα κρυστάλλινα νερά των απλησίαστων λιμνών (των "πισίνων"όπως τις αποκαλούν"), κάτω από τη σκια των επιβλητικών βουνών.
Στα έκθαμβα μάτια μας ξεδιπλώνεται η πανσπερμία των χρωμάτων που μόνο στο ηπειρώτικο τοπίο συναντάς με τέτοια "ένταση", ενώ μας τυλίγει η μυστηριακή αύρα του θρύλου, καθώς διασχίζουμε το απόρθητο βασίλειο "του δράκου".
Αυτός ο ιδιότυπος συγκερασμός Φύσης και Λαϊκής Παράδοσης,ιδιαίτερα στον πρόλογο της ιστορίας μας, παραπέμπει στην αρχή ενός γλυκού παραμυθιού και μάς επιστρέφει κάτι από τη χαμένη αθωότητα, που νοσταλγούμε!
Παράλληλα προοικονομεί την κατεύθυνση του βιβλίου, του δικού μας -γιατί όχι;-σύγχρονου παραμυθιού":
Η άγρια ομορφιά της απρόσιτης Δρακολιμνης και η ανυπότακτη ,πληγωμένη γοητεία του Δράκου να πλανάται στο χώρο.Κι ύστερα μια λαβωμένη "νεράιδα" που αυτός περιθάλπει ,ενώ εκείνη τον "εξημερώνει" με τον τρόπο που η "Αλεπού"είχε πει στο "Μικρο Πρίγκιπα": Με την αγάπη που είναι το μοναδικό βάλσαμο στις πληγές...
                Ναι! Τόσο απλό και τόσο ευλογημένο!
Απλό όσο οι όμορφες αλήθειες ενός παιδιού,που ξέρουμε ότι η πολύπλοκη ενήλικη πραγματικότητα θα ανατρέψει, αλλά διαισθανόμαστε ότι είναι ο σωστός δρόμος που κάποτε θελήσαμε ,αλλά φοβηθήκαμε να ακολουθήσουμε...
Εδώ έχουμε αποσυμβολοποίηση του γιαννιώτικου θρύλου που μεταφέρεται στους όρους της σύγχρονης ζωής και αποτελεί τον σκελετό του βιβλίου.
Στην εξέλιξή της η όμορφη πλοκή δε μας επιφυλάσσει τίποτα το καινοτόμο,λοιπόν.
Μάλιστα, εμπεριέχει κάποια στερεοτυπικά γνωρίσματα:
Υπερβολικό κάλλος του κεντρικού ζευγαριού,
 μια πλούσια, αλλά καλόψυχη πρωταγωνίστρια,
έναν άπιστο σύζυγο,
μια "κακιά μητριά",
έναν άντρα που πίσω από το σκληρό του προσωπείο κρύβει μια ευαίσθητη, πληγωμένη ψυχή.

Παράλληλα όμως θίγονται ζητήματα ουσίας, όπως οι οικογενειακοί δεσμοί, η αδερφική αγάπη, η συγχώρεση.
Άλλο ένα ζήτημα που προκύπτει είναι η περίπτωση της διαφορετικότητας:
Με πόση τρυφερότητα πλαισιώνει η συγγραφέας την νοητική αναπηρία!Αναδεικνύεται με τον πιο σαφή τρόπο το δικαίωμα των ΑμεΑ με διανοητικές δυσχέρειες για κάθε συναισθηματική αλληλεπίδραση κι ένταξη στο κοινωνικό σύνολο.

               Φυσικά , η ιστορία αναπαράγει την απόλυτη φαντασίωση κάθε κοπέλας, που είναι η παρουσία κάποιου δυνατού παρηγορητή να την περιθάλψει στη δύσκολη στιγμή της!
Ω, τι αγαλλίαση φέρνουν στην ψυχή οι στιγμές της χιονοθύελλας-παραστατικές, σα να τις ζεις κι εσύ! Μέσα στο χιονιά, τόση ζεστασιά... 

Κατά τα άλλα, η συνύπαρξη του Χρήστου με τη Δήμητρα εξελίσσεται απολαυστικά και άκρως πειστικά- μέσα από εύστροφους διαλόγους και δόσεις καίριου χιούμορ-φωτίζοντας τις δυσχέρειες, αλλά και την αυθεντική τρυφερότητα, που χαρακτηρίζει τις δυσεύρετες βαθιές σχέσεις.

          Μια αγάπη, χωρίς εξάρσεις, πομπώδεις υπερβολές ή ακραία θυσία, πλασμένη με υλικά της πραγματικότητας.

Μια αγάπη βάλσαμο στις πληγές των ηρώων και στις δικές μας!

    Στο Δράκο συναντάμε ένα από τα πιο ταιριαστά ζευγάρια βιώνοντας μιαν εξαίσια συμπληρωματικότητα.

        Ο Χρήστος Χαρίσης είναι σκληρός,απότομος,συμπονετικός κι απρόσιτος όπως ο δράκος που ο θρύλος τον θέλει να κατοικεί τη Δρακολιμνη των Ιωαννίνων.
         Η Δημητρα Μαργαριτη είναι γλυκειά,τρυφερή, ασυμβίβαστη και θετική-λίγο εκτός της φρενήρους εποχής μας.

Και οι δυο τους όμως είναι Μόνοι.

       Η καλαισθησία κι η ευαισθησία με την οποία χειρίζεται η Καίτη Οικονόμου όλα αυτά τα ωραία συστατικά  είναι υποδειγματική και οδηγεί σε ένα γοητευτικό αποτέλεσμα, μια ατόφια ιστορία αγάπης-κάθε είδους:

            Παράλληλα,με τον έντονο ρομαντισμό, από το βιβλίο ξεπηδά μια βαθιά κατανόηση προς τον άνθρωπο και τα λάθη του-με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να δίνει άφεση ακόμη και στους αρνητικούς χαρακτήρες-πράγμα που διευρύνει τους συναισθηματικούς του ορίζοντες και τον στρέφει σε πιο επιεική θεώρηση των άλλων...
            Αυτό πιο έντονα παρατηρείται στον πολυδιάστατο χαρακτήρα του Κίτσου Ντούσκου, που είναι καταλύτης στο έργο.
Γύρω από το πρόσωπό του εξυφαίνονται τραγικά γεγονότα που ενεργοποιούν αθέατες πλευρές του, εκπλήσσοντας τον αναγνώστη, ενώ η πατρική αγάπη υπερισχύει και αναπλάθει τη διαβρωμένη ψυχή του.
Δυνατότερο όμως σημείο του βιβλίου είναι ο Χρήστος Χαρίσης, που συνδιαλέγεται ευθέως με το γιαννιώτικο θρύλο της Δρακολίμνης.
Έναν θρύλο που γεννήθηκε από τους αλπικούς τρίτωνες ("δράκους") που υπάρχουν στο Πάπιγκο.

Κανείς,λοιπόν, δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από τον Χρήστο Χαρίση, τον "δράκο" της Καίτης Οικονόμου. Χαρακτήρας- εύρημα!
Ένας χαρακτήρας που εμπνέει δέος με τη βλοσυρή του αρρενωπότητα  και την άτεγκτη ηθική του, προστάτης όσων αδύναμων βρέθηκαν στο δρόμο του. Παράλληλα, διατηρεί τις παραξενιές του ,οπως καθε ανθρωπος αληθινος κι οχι "χαρτινος":Οι αντιδρασεις του τεκμηριωμενες απο τα βιωματα του! Υπαναχωρει, ειναι εγωιστής , είναι πεισματαρης, είναι εσωστρεφής, απόλυτος και κατά βάθος "φοβαται την ευτυχια" -αντιδραση υπαρκτη στην πραγματικη ζωη-στοιχεία που διασώζουν μιαν αληθοφάνεια στον Χαρίση.

        Μέσα από το Χρήστο Χαρίση, η Οικονόμου χειρίζεται με μαεστρία το μοτίβο του τραχύ και λιγομίλητου άντρα που κρύβει οδυνηρό σκοτάδι και τραύματα, χωρίς αυτά να αλλοτριώνουν το ηθικό του διαμέτρημα και τον συμπονετικό του χαρακτήρα κι νας τον έχουν κάνει λίγο δύστροπο.
Η ίδια η Καίτη Οικονόμου  έχει αναφέρει πως έμπνευσή της για τον Χρήστο στάθηκε το πρότυπο του Ηπειρωτη (ο αγνός και ντόμπρος άντρας του βουνού), όπως το γνώρισε από την όμορφη συμπόρευση της με τον άνδρα της, Γιάννη όπως πληροφορήθηκε το κοινό στο αφιερω,α για τον θάνατό της παρουσία του ιδίου (φώτο).

Θεωρώ πως η Καίτη Οικονόμου το τίμησε ιδανικά!
           Η μεγαλοθυμία του χαρακτήρα αυτού κι η αρρενωπότητά του, είναι τα δομικά του στοιχεία και προβάλλουν με φυσικότητα σε δύο ξεχωριστές εκφάνσεις ( Χρήστος- Ντούσκος) που συγκινούν εξίσου-χωρίς ουδέποτε να εκπίπτουν στον μελοδραματισμό.
Υπέροχα ιδανικά που αναδεικνύουν τις πραγματικές αξίες της ζωής και συμπυκνώνουν τις σπουδαιότερες αρετές του ανθρώπου.
              Σε ένα κοινωνικό γίγνεσθαι που κυριαρχούν οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί ,ο αισθησιασμός κι ο κυνισμός, η ΚΑΙΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ενσταλάζει μικρές παρηγορητικες πινελιές τρυφερότητας κι ανθρωπιάς!!

Ο έρωτάς όπως θα έπρεπε να είναι...Τι καλύτερο από αυτό;
Αυτός είναι ο Δράκος στο Χιόνι!

            Ένα βιβλίο πραγματικά όμορφο με τον τρόπο που προσέγγιζε ο Όσκαρ Ουάιλντ την Ομορφιά, όταν έλεγε τη ρήση :"Η Ομορφιά Θα Σώσει Τον Κόσμο!"

         Ναι! Αυτή η ομορφιά ψυχής που διαπνέει τον "Δράκο Στο Χιόνι" θα "σώσει τον κόσμο"με την έννοια ότι αναδεικνύει την αλήθεια της αγάπης στον άνθρωπο και στη φύση και δίνει ένα μικρό έναυσμα να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι και σύντροφοι!

Γνωρίστε,λοιπόν, τον πιο τρυφερό Δράκο κι αφήστε τον να λιώσει τα χιόνια της ψυχής σας και της ψυχρής εποχής μας!

                                                                                                  ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ Π. ΔΕΔΕ