ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ, Οι Πολυθρόνες Των Δράκων

                                     Οι Πολυθρόνες Των Δράκων (Μικρή Τριλογία),
Χρυσηίδα Δημουλίδου
                                      Είδος: Eπική Φαντασία
                                     Βαθμολογία: 10/10

                                

Χρονολογία Έκδοσης Απρίλιος 2017
Αριθμός Σελίδων 720
Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

2 χρόνια μετά το κοινωνικό θρίλερ "Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα", η Χρυσηίδα Δημουλίδου επανέρχεται με ένα τολμηρό συγγραφικό βήμα.

Άλλωστε, ενθερμοι αναγνώστες της και μη, αναγνωρίζουν ένα πράγμα στη συγγραφέα Δημουλίδου:

Το γεγονός ότι η Χρυσηίδα Δημουλίδου  δε μένει στάσιμη αλλά εναλλάσσει συγγραφικές μορφές, πειραματιζόμενη διαρκώς με νέες φόρμες και διαφορετικά θεματικά μοτίβα, σα γνήσιος λογοτεχνικός χαμαιλέων που πάντα επιφυλάσσει κάτι νέο στο κοινό.

            Αυτή τη φορά η Χρυσηίδα Δημουλίδου στράφηκε στο πεδίο της επικής φαντασίας, επιχειρώντας ένα καινοτόμο εγχείρημα: Να μετουσιώσει την πρώτη ύλη ενός παραμυθιού(που σχεδιάστηκε αρχικά) για παιδιά, σε ανάγνωσμα ενηλίκων, με άφθονο συναίσθημα, αγωνία και πινελιές του Φανταστικού. Η απόπειρά της πέτυχε, χαρίζοντάς μας ένα υπέροχο έργο σε μορφή συνεπτυγμένης τριλογίας.

            Το μυθιστόρημά της "Οι Πολυθρόνες Των Δράκων" παραπέμπει στην Επική Λογοτεχνία της Βόρειας Ευρώπης και της Βρετανίας, που τόσο αποθεώνεται σήμερα στα ράφια και τις τηλεοπτικές αποδόσεις της, αποδεικνύοντας πως και μια ελληνική πένα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες εμπνεύσεις του εξωτερικού.
Όταν μάλιστα όλα αυτά, εμπλουτίζονται με τον μεσογειακό συναισθηματισμό το αποτέλεσμα είναι ένα έργο άκρως συγκινητικό και δυναμικό, που ξυπνά το ονειροπόλο παιδί μέσα μας.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

2 σκαλιστές πολυθρόνες γίνονται το όχημα που μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, στην απομονωμένη και τραχιά Κομητεία των Δράκων με τα απροσπέλαστα δάση και τις διαρκείς βροχές.

            Τρεις γενιές Ηγετών με διαφορετική προσωπικότητα.

Μάξιμος, Βάλτεμαρ και Ματτίας.

Προσωπικότητες ξεχωριστές,με ψυχικό βάθος, κουβαλούν ο καθένας το ατομικό του δράμα.

Στο πέρασμα του χρόνου, βιώνουν τα προσωπικά τους πάθη, πληρώνουν τα δικά τους λάθη και αφήνουν την ατομική τους σφραγίδα στην ιστορία αυτού του τόπου.

Δίπλα τους γυναίκες, ξεχωριστές και αλησμόνητες- οι εξαίσιες"Δράκαινες"- χαράσσουν την καρδιά τους και το πεπρωμένο τους, δίνοντας πνοή στο Κάστρο Των Δράκων.

Έρωτας, μίσος  και νέμεση, εξουσία και πόλεμος εναλλάσσονται μαζί με τις εποχές.

Πίσω από όλους το αθέατο μυθικό πλάσμα που εποπτεύει κι αποδίδει τη δική του "δικαιοσύνη".

Ένα οδοιπορικό από τον παγωμένο Βορρά της Φαντασίας ως τα ηλιόλουστο λιμάνι της πολύβουης Γένοβας του Εμπορίου και του Θεάτρου...

Και εκείνο που μένει, είναι οι δυο Πολυθρόνες- μια μπλε κι η άλλη πορφυρή- να θυμίζουν Εκείνον κι Εκείνην, που αγαπήθηκαν πολύ και "κάθισαν πλάι- πλάι" ως το "τέλος"...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Παρασυρθήκατε κι εσείς στη σκοτείνή Κομητεία των μεγάλων παθών και των κρυμμένων Μυστικών;

Δικαίως, γιατί οι "Πολυθρόνες των Δράκων" αποτελούν ένα συναρπαστικό, πολυπρόσωπο ανάγνωσμα που σε αρπάζει στο δικό του κόσμο, από όπου δε θέλεις να βγεις.

Ένα εξαίσιο δείγμα "κοσμοπλασίας", όπου η Χρυσηίδα Δημουλίδου, γι' άλλη μια φορά, αποδεικνύει τη μυθοπλαστική της δεινότητα.
Η συγγραφέας παίρνει υλικά της απτής πραγματικότητας για να στήσει, με ζωηρή εικονοπλασία, ένα νέο σύμπαν- στέρεο και πειστικό.

"Oι Πολυθρόνες Των Δράκων"- ως ένα "παραμύθι για μεγάλους", όπως το συστήνει η δημιουργός του- είναι ένας πετυχημένος συγκερασμός παραμυθιακού και ρεαλιστικού στοιχείου, που ρέει αβίαστα,χωρίς η πλοκή να βαλτώνει παρά τις πολυάριθμες σελίδες του...
        Η αχλύ της φαντασίας απλώνει διακριτικά το αραχνοϋφαντο πέπλο της, υποβάλλοντας μιαν ιδιάζουσα ατμόσφαιρα μεν, χωρίς όμως να κυριαρχεί ή να αποξενώνει το έργο από την πραγματικότητα του ενήλικα αναγνώστη.

         Παρότι ο τόπος δράσης δεν είναι υπαρκτός, υπάρχει πλήρης χαρτογράφησή του και γεωγραφική σύνδεση με πραγματικές περιοχές της Ευρώπης. Ένα άλλο στοιχείο που συμβάλλει στην αληθοφάνεια του παραμυθιού είναι η συνάφειά του με την ιστορική συγκυρία: Έχουμε ένταξή του μύθου σε χρονικά πλαίσια και πλήρη σύμπλευσή του με τις ιστορικές και ηθογραφικές συνθήκες  συγκεκριμένης εποχής: Πρόκειται για τον 16ο αιώνα όπου έχει επικρατήσει η Αναγέννηση και στην κοινωνική διάρθρωση κυριαρχούν οι βασιλικοί οίκοι και τα φέουδα.
Η ίδια κοινωνική δομή υφίσταται κ στις  "Πολυθρόνες Των Δράκων", ενώ παρατηρούνται στοιχεία της εθιμοτυπίας των Παλατιών και της διαδοχής σε αυτά. Η σημειολογία των αντικειμένων (κοσμήματα, όπλα οικόσημα, έπιπλα, πορτρέτα, μενταγιόν κλπ) κι η ενδυματολογία είναι σύμφυτα με την εποχή.
       Ο δε πόλος του Κακού -απόλυτα ανθρωποκεντρικός- αντιπροσωπεύεται από μια φυλή που ατενίζει προγενέστερα παγανιστικά -αμιγώς πολεμικά- φύλα της Ασίας και της Μογγολίας, τόσο άγρια ώστε χάρασσαν από βρέφη τα πρόσωπά τους με σπαθιά, ώστε οι πληγές να αγριεύουν την όψη τους!
Η Χρυσηίδα Δημουλίδου εμπνέεται από ζοφερά στιγμιότυπα της Ιστορίας και στήνει μια αντίστοιχης φρίκης εθιμοτυπία στο εύστοχο εύρημά της, με έναν ηγέτη αιμοδιψή, που προκαλεί ρίγος στον αναγνώστη.
          Το δυνατότερο στοιχείο του έργου όμως είναι, σίγουρα, οι χαρακτήρες του κι οι μεταξύ τους σχέσεις:
Παρότι εκκινούμε από παραμυθιακή βάση, οι χαρακτήρες δεν είναι "χάρτινοι", αλλά αποκτούν σάρκα κι οστά, μέσα από τη φυσικότητα των διαλόγων και τα υποδειγματικά τους ψυχογραφήματα.
          Αν κι όλες οι γυναίκες ξεχωρίζουν για το κάλλος τους και οι άντρες διακρίνονται για την αρρενωπότητά τους, κανενας χαρακτήρας δε μοιάζει με τον άλλον.
Επαρκώς σκιαγραφημένοι και χωρίς εξιδανικεύσεις οι ήρωες εκπροσωπούν διάφορους ανθρωπότυπους, στους οποίους καθένας θα βρει σημεία αναφοράς.

          Καθέ πρόσωπο σφυρηλατείται από τα βιώματα και τις προσωπικές του απώλειες, εξελισσόμενο, μέσα στον χρόνο και τις τραγωδίες που αυτός φέρνει...
Ο αποχωρισμός, η εκδίκηση, η παιδούλα που ωριμάζει σε θεματοφύλακα του χρέους, η σύγκρουση ανάμεσα στην ερωμένη και τη μάνα, η ατομική επανάσταση, η σκληρότητα που μετουσιώνεται σε θανατηφόρο μίσος κι αδικία. Αξέχαστοι χαρακτήρες κι οι στιγμές τους που αμς σημαδεύουν!
Πυρπολούμαστε απ'τον κόκκινο χείμαρρο της ατίθασης Ροσαλίνας!
Μας νανουρίζει ο καλπασμός των αλόγων. 
Το δάκρυ μας κυλά από τα βιολετί "τοπάζια" της Ζάρα (της πιο πολύπλευρης όσο και τραγικότερης ηρωίδας στο βιβλίο.)
Μας προξενει δέος το παράστημα του Τζοναθαν με το μεγαλειο της ψυχής του, ενώ μάς τυλίγει η ηγεμονική σκιά του Βάλτεμαρ! 
Πόσα πρόσωπα με τα οποία συμπάσχεις, θυμώνεις, παραδειγματίζεσαι, καρδιοχτυπάς!
            Και μέσα σε αυτό το γαϊτανάκι προσώπων και καταστάσεων, αναδεικνύονται ποικίλοι προβληματισμοί γύρω από τη διαχείριση της εξουσίας, τους οικογενειακούς δεσμούς και φυσικά την αγωνία της μητρότητας...
Η συγγραφέας ιχνηλατεί ακόμη την αντρική φιλία και τη συντροφικότητα στη μάχη, με μια αξιοσημείωτη διεισδυτικότητα στην αντρική ψυχολογία και τους κώδικες του Πολέμου, ενώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το δέσιμο Ανθρώπου και Ζώου.
      Πανω από όλα, ο έρωτας, σπαρακτικός κι απενοχοποιημενος, προδότης ή πανδαμάτωρ (μα παντού κινητήριος δύναμη) καταφάσκει κι έναν αισθησιαμό σύγχρονης υφής, που προσδίδει σαφώς ενήλικη κατεύθυνση στο παραμύθι...
Οι συναισθηματικές διακυμάνσεις είναι αδιάκοπες κι η αγωνία διατηρείται αμείωτη...
Παρόλη την αναγκαστική σύμπτυξη κάποιων σκηνών προς το φινάλε, λόγω όγκου, τελειώνοντας το μυθιστόρημα αυτό, ένιωσα πλήρης συναισθημάτων και εικόνων.
         "Οι Πολυθρόνες Των Δράκων" συνιστούν μια πολύπλευρη αναγνωστική εμπειρία, που προκαλεί ατόφια συγκίνηση.
                  Ένα παραμύθι εποχής με όμορφα διδάγματα και σύγχρονες αναγωγές στην ανθρώπινη Ψυχολογία και τις σχέσεις, διαχρονικά.
              Άλλο ένα πεδίο όπου η Χρυσηίδα Δημουλίδου δοκιμάστηκε κι ανταπεξήλθε, χαρίζοντάς μας ένα θαυμάσιο αναγνωσμα εποχής, γεμάτο ουσία.
          Η συγγραφέας έχει προαναγγείλει την επικείμενη απόδοση του βιβλίου σε παιδική εκδοχή και παρουσιάζει ενδιαφέρον πώς θα αποδοθούν οι αγαπημένες φιγούρες από μια παιδική εικονογράφο... 

Η ίδια η Χρυσηίδα Δημουλίδου σχολίασε το άρθρο μας με συγκινητική θέρμη 

Οι εικόνες του άρθρου είχαν επιλεγεί από την ίδια τη συγγραφέα ως οπτικοποίηση κάποιων σκηνών και ηρώων του βιβλίου της.

ΑΣΚΙΜ Θα Πει Αγαπη, Μαρια Κωνσταντουρου.

                                       Ασκίμ Θα Πει Αγάπη , Μαρία Κωνσταντούρου
                                            Είδος : Αισθηματικό
    Bαθμολογία : 9/10

                                              

Δυο πράγματα χαρακτηρίζουν τη γραφή της Μαρίας Κωνσταντούρου: 
Η βαθιά της ευαισθησία προς τον άνθρωπο και μια διάθεση να ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθιών που μοιάζουν βγαλμένοι από τη λαική ψυχή, που ζητά να ενσταλάξει στον μύθο σταγόνες σοφίας.
Και τα δυο αυτα γοητευτικά χαρακτηριστικά συνδυάζονται ιδανικά για να συνθέσουν μια ακόμη συγκινητική ιστορία, που μας οδηγεί να αναζητήσουμε τον θησαυρό της ζωής...
Κι αν σας παραξενεύει το παράξενο όνομα ,μην ξεχνάτε:
 "Ασκίμ Θα Πει Αγάπη".

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ένας απαγορευμένος έρωτας ανθίζει, στη Βατούσα της Μυτιλήνης ανάμεσα στον Τσιγγάνο Ζαμίρ και την χριστιανή Ραλλού.Ο έρωτας αυτός θα δοκιμάσει την κοινωνική κατακραυγή και θα στιγματιστεί από έναν θάνατο.Το αίμα του αδικοσκοτωμένου θα βάψει τις πέτρες γύρω του,και -σύμφωνα με τον θρύλο- διαπότισε μια από αυτές το ασκίμ με υπερφυσικές ιδιότητες!
Πολλές δεκαετίες θα παρέλθουν από τότε.
Στη Μυτιλήνη του σήμερα όλα έχουν αλλάξει, εκτός από την απληστία των ανθρώπων και την επιθυμία πολλών να αποκτήσουν το θρυλικό ασκίμ που  θα τους χαρίσει πλούτο και δύναμη.
Στη Βατούσα καταφθάνει ως νεοδιόριστη δασκάλα η ιδεαλίστρια Έλλη.
Εκεί θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του δύστροπου κι εσωστρεφούς ανωτέρου της στο σχολείου, του Όμηρου.
Ή γλυκιά κι ανασφαλής Κρινάνθη, κουβαλώντας ένα ανεπούλωτο παιδικό τραυμα, θα χαρίσει τη φιλία της στην νεοφερμένη.
Παράλληλα θα γοητευθεί από τον ωραιοπαθή συγγραφέα Δημήτρη, που αναζητά στο νησί την έμπνευση και την πραγμάτωση της σκοτεινής του φιλοδοξίας.
Ανάμεσά τους ,σαν αερικό η ιδιόρρυθμη γρια- Εσμα, που οι κατοικοι στο νησί αποκαλούν Μάγισσα και ζει σε ένα ερειπωμένο βρόμικο παλιό αρχοντικό, διαισθανόμενη περισσότερα από όσα φανερώνουν οι παράξενοι τρόποι της.
Οι ηρωές μας συμπορεύονται σε ένα ταξίδι έρωτα και δακρύων, αναζητώντας τον θησαυρό της ζωής , για να ανακαλύψουν μέσα από την οδύνη, ότι αυτός δεν είναι άλλος από την αγάπη...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Μαρία Κωνσταντούρου επανέρχεται με ένα ακόμη θαυμάσιο, πολυδιάστατο μυθιστόρημα , το "Ασκίμ Θα Πει Αγάπη"- ένα βιβλίο, που συνενώνει όλα τα στοιχεία που έχουμε αγαπήσει σε κείνη: 
Γλώσσα που ρέει, καλλωπισμένη με όμορφες εκφράσεις και παραστατικές περιγραφές.
Χαρακτήρες με βάθος και πειστική εξέλιξη.
Πλοκή αγωνιώδη και φωτεινά μηνύματα ανθρωπιάς, σε ένα παραμύθι για μεγάλους.
Πάνω από όλα, όμως, είναι η ατόφια συγκίνηση που αναβλύζει από κάθε σελίδα της Μαίρης Κωνσταντούρου, με κείνη την ακαταμάχητη ηδύτητα του λόγου που διακρίνει όλα τα βιβλία της. 
Αυτή τη φορά, η Μαρία Κωνσταντούρου μας ξεναγεί στη Μυτιλήνη, που πέρα από το ορθόδοξο προσκύνημα του Ταξιάρχη στη Μανταμάδο, διαθέτει μια πλούσια φύση, παραδοσιακά σοκάκια, και ειδυλλιακές παραλίες.Από τον κόλπο της Καλλονής ως το Απολιθωμένο δάσος στο Σίγρι, την Πέτρα και τον γραφικό Μόλυβο η πεντάμορφη Λέσβος απλώνει φιλάρεσκα τις ομορφιές της σρις γενναιόδβρες σελίδες του Ασκιμ.
Συντροφια μας, η γλυκιά δασκάλα Έλλη, που ύστερα από μια απογοήτευση, θα διοριστεί στο νησί ως δασκάλα.
Η ομορφιά του νέου τόπου και το χαμόγελό της θα αποτελέσουν αντιστάθμισμα στη δύσκολη αρχή της με τον κακότροπο προιστάμενό της στο σχολείο, τον Όμηρο ο οποίος -με τη σειρά του- έχει κλειδώσει την ψυχή του στους ανθρώπους, υστερα από μια τρομακτική προδοσία.
Σταδιακά η γλυκύτητα της Έλλης θα βοηθήσει τον Όμηρο να εμπιστευθεί ξανά τη ζωή, την ίδια ώρα που στιβαρότητα κι η προστατευτικότητα εκείνου θα εμπνεύσουν ασφάλεια στην ευαίσθητη Έλλη- σε μια οικεία συμπληρωματικότητα δυο αντίθετων χαρακτήρων που από την αρχική αντιπάθεια καταλήγουν σε έναν βαθύ έρωτα.
Η περίπτωση της δασκάλας  Έλλης συνιστά εκ μέρους της συγγραφέως έναν φόρο τιμής σε όλους τους αφανείς ήρωες της Εκπαιδευσης, τους Δασκάλους με συναίσθηση της αποστολής τους- που μέσα στο ζοφερό τοπίο πασχίζουν να διασώσουν το Φως 
-και με τη προμηθεική υπόσταση της...Γνώσης ,αλλά 
και με τη χριστιανική έννοια της αγάπης και της Πίστης.
Το φως ως επιθυμία να μεταλαμαπδεύσουμε Ιδανικά και να παραδώσουμε μια δικαιοτερη ζωή στην επόμενη γενιά.
Η καλοσύνη της Έλλης όμως, θα τη φέρει κοντά και στη συνεσταλμένη Κρινάνθη που από παιδί κουβαλά το στιγμα της πιο σκληρής εγκατάλειψης, μεγαλώνοντας με έναν επίσης πληγωμένο πατέρα που πασχίζει να ξαναβρεί τον βηματισμό του ,και πάνω της προβάλλει την οργή για την προδοσία που υπέστη.
Μια απρόσμενη άφιξη ανατρέπει τις ισορροπίες ανάμεσά τους, εγείροντας ερωτήματα και πληγές του χθες.
Ανάμεσα στα άλλα όμως, ο μυστηριώδης συγγραφέας Δημήτρης , με τις ανεξιχνίαστες επιδιώξεις θα κάνει τη αθώα καρδιά της Κρινάνθης να σκιρτήσει, χωρίς να υποψιάζεται τα μυστικά που αυτός κρύβει.
πληγωμένη Κρινάνθη είναι όμως κι η μόνη από τους κατοίκους του χωριού που δέχεται κοντά της η γρια Εσμα, που ο κόσμος αρέσκεται να την αντιμετωπίζει ως Μάγισσα.
Σαν αερικό εκείνη, όμως,  φέρει κάτι από τη σοφία των αιώνων και τη γνώση του παλιού θρύλου:
 Το πιο δυνατό σημείο στο ΑΣΚΙΜ είναι πως οι χαρακτήρες δεν είναι μονοδιάστατοι.Τα όρια αγαθότητας- φαυλότητας , υπαιτιότητας και αθωότητας, θύματος και θύτη, ειναι αξεδιάλυτα κι εναλλάσσονται στα ίδια πρόσωπα...
Σαν ωριμη συγγραφέας η Μαιρη Κωνσταντούρου απαρνείται την απλούστευση της μανιχαιστικης θεώρησης των χαρακτήρων.
Δεν υπάρχουν αγιογραφίες, ούτε και δαιμονοποιήσεις.
Ακόμη και η στάση του Ιγνάτη ερμηνεύεται και μας καθιστά κοινωνούς της δικής του πληγής:
Ως κι αυτή η Τζίνα εγείρει τελικά μια κατανόηση παρόλη την κυνική της επιλογή.
Επιπλέον οι χαρακτήρες δεν είναι στατικοί.Τουναντίον, εξελίσσονται και μεταστρέφονται τεκμηριωμένα, όσο τα γεγονότα επιδρούν πάνω τους.
Γιατί και σε αυτό το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου είναι μια παλιά τραγωδία που έρχεται από αλλοτινούς καιρούς, και στέκεται εφαλτήριο και βασικός άξονας που πάνω του οικοδομείται ολη η πλοκή και αναφύεται σταδιακά το δίδαγμά της.Είναι η τραγική ιστορία για τον ατυχο έρωτα του Ζαμίρ και της Ραλλού που πνίγηκε στο αίμα αφήνοντας πίσω τη Ραλλού να περιπλανιέται στη ζωή με επιλογές που σταδιακά εκτείνουν την επίδρασή τους στο σήμερα.
Αυτή η δραματική ιστορία ξετυλίγεται και τελικά αποσαφηνίζεται ανάμεσα σε εναλλαγές του παρόντος και του παρελθόντος, σαν κομματάκια ενός παζλ.
Πρόκειται για θρύλο, που μπορεί να είναι αποκύημα της φαντασίας της συγγραφέως, όμως τα συστατικά του ξεπηδούν από τα σπλάχνα της λαικής μας παράδοσης.
Ο απαγορευμένος έρωτας, 
οι ανεκπλήρωτοι πόθοι, η θυσία,
το άδικο αίμα 
και μια κατάρα που ζητά να πληρωθεί, 
είναι μερικά από τα υλικά που οικοδομούν τις μικρές παραβολές της Μαρίας Κωμσταντούρου.
Παρεμφερές μοτίβο έχουμε ξαναδεί στις "Γεφυρες Της Σιωπής", που θύμιζε κάτι από το μύθο του Πρωτομάστορα, ενώ εξίσου μυστηριακή ατμόσφαιρα αναπτύσσεται και στη  "Άγνωστη Δίπλα Μου".
Στο Ασκίμ έχουμε ένα πολυπόθητο αντικείμενο διαποτισμένο από την αγωνία της αγάπης.
Πρόκειται για πέτρα ποτισμένη από το άδικο αίμα της αγάπης.
Μια πέτρα ζυμωμένη απο γη, έρωτα και θάνατο.
Οι μαγικές ιδιότητες που αποδίδονται στην πέτρα με το όνομα ασκίμ, κάνει το θρύλο να συνομιλέι με άλλα μαγικά αντικείμενα παραδόσεων από όλον τον κόσμο, όπως το άλεφ.
Η αναζήτηση του ασκίμ όμως περισσότερο από όλα, μου φερε στο νου τη "φιλοσοφική λίθο" από την παράδοση των αλχημιστών, που υπόσχεται την αθανασία.
Στον Χάρι Πόττερ η Ροουλινγκ της προσδίδει ηθικοπλαστικές διαστάσεις καθώς η λίθος καταδέχεται μόνον τονφτωχό κι ορφανό Χάρι που την αναζήτησε για να εκπληρώσει το χρέος του κ όχι να ικανοποιήσει ναρκισσιστικές επιδιώξεις.
Με αυτή τη λογική το ασκίμ της Μαρίας Κωνσταντούρου τελικά καταλήγει κι αυτό στους ταπεινούς , σε κείνους που δεν αναζητούν τον πλούτο αλλά την αγάπη...
Ποιος όμως θα αποδειχθεί αντάξιος του;
Ποιος θα καταβάλλει το τίμημα στο θυσιαστήριο της αγάπης; Ποιος θα μετουσιώσει τη βαθιά του οδύνη σε αναβάπτισμα συνείδησης;
Ποιος θα αντέξει την εσωτερική του φωτιά για να φωτίσει τα σκοτάδια των γύρω του;
Με άλλα λόγια το Άσκιμ συνιστά ενα ακόμη αξέχαστο ταξίδι με την περιώνυμη ευαισθησία της Μαρίας Κωνσταντούρου να προσδίδει και στην πιο άγρια θεματολογία μια αυθεντική τρυφερότητα, που δεν αφήνει καμιά καρδιά ασυγκίνητη.Είναι ευχής έργον που στη σημερινή αμετροεπή επιοχή μας υπάρχουν συγγραφείς που δεν ενδίδουν στη φρενίτιδα ή την ελλιπή αισθητική, διατηρώντας την ικανότητά τους να αφουγκράζονται την εσώτερη αγωνία της και εναγώνιο αίτημα για αγάπη και ήθος.Η Μαρία Κωνσταντούρου με κάθε της βιβλίο αποδεικνύει πως ανήκει σε αυτούς ποιυ χωρίς ξεδιάντροπο αισθησιασμό υφαίνει ιστορίες βαθύ έρωτα.
Η βαθιά ανθρώπινη πέννα της κατορθώνει να ενσταλάξει πινελιές παραμυθίας στη μεγάλη,τραγική εξέλιξη που είναι σα να χωρίζει το βιβλίο στα δύο, επιφέροντας τη λύση του δράματος, που διατηρεί την αδρεναλίνη μας ως το τέλος.
Το "Ασκίμ" της Μαρίας Κωνσταντούρου τα έχει όλα: Αίσθημα, περιπέτεια ,νοσταλγία και, πάνω από όλα, ηχηρότατο το μήνυμα της αγάπης που στέκει πάνω από τον χρόνο, το άδικο και τις μικρότητες.
Της αγάπης που συμπυκνώνει μέσα της όλον τον πλούτο της γης, όλη τη σοφία του κόσμου και όλες τις μελωδίες του σύμπαντος.
"Της αγάπης που ουκ ασχημονεί κι ου ζητεί τα εαυτής", όπως αναγράφεται στην Α' Προς Κορινθίους Επιστολή,που μελοποίησε ο Preisner στη Μπλε Ταινία του Κισλόφσκι... 

 Χαιρετίζω το νέο  βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου με αναγνωστική έξαψη, αλλά και με μια προσωπική συγκίνηση καθώς μια από τις ηρωίδες φέρει το όνομα και την ιδιότητα μου.
Αυτή η έμμεση αφιέρωση μού δίνει δύναμη, καθώς  σηματοδοτεί ευθύνη κ προτροπή σε μένα να ακολουθήσω τα χνάρια της και να προσφέρω φως της αγάπης, όπως το κηρύττει η γλυκύτατη συγγραφέας.

                     

Γιώτα Γουβέλη, Το Δάκρυ Της Μάντισσας

                                   Το Δάκρυ Της Μάντισσας, Γιώτα Γουβέλη
                                      Είδος Αισθηματικό Εποχής
                                       Βαθμολογία 10/10

         
Σελιδες 508
Ημ έκδοσης 23/05/2018

Πέρσι, η Γιώτα Γουβέλη εντυπωσίασε με τον αλπικό θρύλο της που συντάραξε το Κάστρο του Βουνού και σκόρπισε Ματωμένα Εντελβάις, κόβοντας την ανάσα.

Φέτος επαναπατρίζεται με μια τραγωδία που συγκλόνισε τα ορεινά της Ρούμελης στα χρόνια του Όθωνα.

Ποια γεγονότα οδυνητά προμηνύει το Δάκρυ Της Μάντισσας;

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Άννα φον Μ ασφυκτυά κάτω από την τρυφηλή ζωή και τον ακόλαστο βίο της Βαρόνης μητέρας της, που αποτελεί συνοδεία του Βασιλιά Όθωνα.

Ύστερα από ένα τραυματικό γεγονός  αναζητά τον δικό της δρόμο μέσα από το λειτούργημα της Δασκάλας και ακολουθεί το πεπρωμένη της παρά τον δυσοίωνομχρησμό της άγνωστης τσιγγάνας.

Η νεαρή αριστοκράτισσα θα φιλοξενηθεί από τον δυσπρόσιτο άρχοντα του χωριού και θα χει συντροφιά τη στιβαρή θεία του και την αδελφούλα Μαρίτσα με τη μυθική ομορφιά.

Προσπαθώντας να προσαρμόσει στη συντηρητική κοινωνία του χωριού που θέλει φιμωμένη τη Γυναίκα, η Άννα θα νιώσει τον έρωτα να  την κυριεύει και θα αφεθεί στηνδεσποτική φτερούγα του ανδροπρεπή Νάσου.
Γύρω της όμωςθεριεύει ένα παράνομο πάθος που απειλεί να σαρώσει τα πάντα στο αιματοβαμμένο πέρασμά του.
Θα μπορέσει κάτι να σταματήσει τη συμφορά , που πλησιάζει ή θα επαληθευτεί ο ολέθριος χρησμός;

Γιατί άραγε δακρύσε εκείνη η Μάντισσα εκείνο το παράξενο πρωινό;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

"Το Δάκρυ της Μάντισσας" αποτελεί ένα δυνατό συναισθηματικό ντοκουμέντο εποχής.
Το καλύτερο ίσως μυθιστόρημα της Γουβέλη, μαζί με "Τα Ματωμένα Εντελβάις", διατηρεί γνώριμα χαρακτηριστικά της έντασης και του ερωτικού σπαραγμού, που συναντάμε συχνά στη γραφή της.
Ατμοσφαιρικό, και σχεδόν λυρικό, το μυθιστόρημα αυτό ζωντανεύει μια παλιά εποχή, σαν μια εξάισια γκραβούρα.

         Το θέμα του εκκινεί από τα δικαστικά αρχεία της εποχής του Όθωνα που αφορούσαν σε μια πολύκροτη υπόθεση πάθους κι εγκλήματος.

         " Το Δάκρυ της Μάντισσας" είναι το δεύτερο ευρείας κυκλοφορίας μυθιστόρημα που αναφέρεται σε έγκλημα πάθους, αντλώντας την έμπνευσή του από τα δικαστικά χρονικά του περασμένου αιώνα.

Η πρώτη περίπτωση ήταν το μυθιστόρημα του Νίκου Φαρούπου "Ο Δήμιος" που κι αυτό πραγματαύεται μια υπόθεση έρωτα με τραγική κατάληξη από το νεοσύστατο ελληνικό κράτος αρχές του 1900.

Εκεί εξελίσσεται μια δικαστική πλάνη, μέσα από  τα γράμματα ενός παράφορα ερωτευμένου
και τα μάτια του μυστηριώδους χειριστή της Γκιλοτίνας(του τρομακτικού δήμιου), που ισορροπεί ανάμεσα στο περιθώριο και την αγιότητα.

      "Στο Δάκρυ Της Μάντισσας" τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς η υπόθεση δεν σχετίζεται με πλάνη κι η γραφή είναι διαποτισμένη με έναν αξιολάτρευτο γυναικείο συναισθηματισμό.

Επιπλέον -αν και τριτοπρόσωπη αφήγηση- η όλη πλοκή είναι δοσμένη από την οπτική της ευαίσθητης ηρωίδας του, της Άννας, δίνοντας πνοή σε όσα διέσωσαν τα δικαστικά εκείνα αρχεία.

Η Άννα υπακούει στο μοτίβο της πλούσιας κόρης που κάνει την ιδιότυπη επανάσταση της, αποτινάσσοντας την ανέμελη ζωή για μια περιπέτεια χειραφέτησης, αυτοέκφρασης και προσφοράς.
Ο ρόλος της Δασκάλας προβάλλει ιδανικός.
Το συναντάμε συχνά αυτό με πιο πρόσφατη τις Μικρές Πατρίδες και την υιοθετημένη πλούσια κόρη, την Αρετή.
           Ο κοσμοπολίτικος άέρας της έρχεται σε αντιπαράθεση με όλο το ρεπερτόριο του συντηρητισμού.
Παράλληλα με την αισθηματική πλευρά έχουμε μια ηθογραφική διάσταση στο "Δάκρυ Της Μάντισσας"
Στο "Δάκρυ Της Μάντισσας" στήνεται μια τοιχογραφία των χρόνων του Όθωνα.Η συγγραφέας παρουσιάζει τα ήθη της εποχής, της πρώτης που βίωσε η Ελλάδα ως αυτόνομο σύγχρονο κράτος:
Έχουμε μια σύντομη περίηγηση στα σαλόνια της Αριστοκρατίας και μια κλεφτή ματιά στην ανάρμοστη συμπεριφορά του αμφιλεγόμενου Όθωνα.
Ταυτόχρονα πληροφορούμαστε για το μυστικό δράμα της Βασίλισσας Αμαλίας και την αγωνία της να αποκτήσει παιδί.
                Με την Άννα "γέφυρα" περνάμε στην άλλη πλευρά της ελληνικής πραγματικότητας στα χρόνια του Όθωνα.Την επαρχία και τους σκληρούς της νόμους.
Από τη βασιλική αυλή και τα σουαρέ τώρα η μοναχοκόρη της Βαρόνης ανακαλύπτει την σκληρή πραγματικότητα της βιοπάλης και μάλιστα στην επαρχία
           Έτσι, στο βιβλίο της Γιώτας Γουβέλη παρελαύνουν όλα τα στοιχεία της ελληνιής πραγματικότητας.Η εθιμοτυπία, τα πανηγυρια ως συνεκτικά στοιχεία της κοινότητας. οι διεφθαρμένοι πολιτικοι.Ληστές που λιμαίνονται την ύπαιθρο με έναν ξεχωριστό κώδικα τιμής.
Πανω από όλα καταδεικνύεται η πατριαρχική δομή της κοινωνίας, η αδιαφιλονίκητη κυριαρχία του άντρα και η καταπίεση της γυναίκας που ζει σαν υποζύγιό του στο σκοτάδι της αμάθειας.
Συνάμα παρατηρούμε για τον τρόπο λειτουργίας του πρώτου οργανωμενου σύστηματος Εκπαίδευσης:
Το αλληλοδιδακτικό σχολείο που θέσπισε ο χαρισματικός Καποδίστριας και ο ακραιφνής διαχωρισμός αρρένων και θηλέων προσδιορίζουν την σχολική πραγματικότητα στα χρόνια του Όθωνα.
Πανω απόλα παρακολουθούμε τη σύγκρουση μιας ιδεαλίστριας Διδασκάλισσας με τις αγκυλώσεις της τοπικής κοινωνίας και τα μικροπολιτικά συμφέροντα - σε πολύ παραστατικό και ρεαλιστικό τρόπο 
            Επιδέξια η συγγραφέας αναδεικνύει την αναφυόμενη αντίδραση από κάποια ανοιχτά μυαλά
και την προσπάθεια ένταξης των γυναικών ισότιμα στα κοινωνικά δρώμενα, που προσκρόυει στην εγκληματική στενοκεφαλιά μιας κοινωνίας που δεν είναι ακόμη έτοιμη για ρηξικέλευθες αλλαγές.
Πέρα από όλα αυτά, όμως δεσπόζουν οι άρτια σκιαγραφημένοι χαρακτήρες στον μικρόκοσμο του αρχοντικού σπιτιού:
Όλοι τους χωρίς εξιδανικεύσεις με αρετές , αδυναμίες και πάθη
Ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος του Σπιτιού, ο αρρενωπός και δεσποτικός Νάσος , ορθολογιστής , γενναιόδωρος και πάνω από όλα θεματοφύλακας του Χρέους που το βάζει πάνω κι από την προσωπική του ευημερία.Το πρότυπο του βιοπαλαίστή οικογενειάρχη που συνοψίζει τα ευγενέστερα χαρακτηριστικά του Έλληνα, σπασπαλισμένα σίγουρα με απομεινάρια του συντηρητισμού και της τραχύτητας που υπέβαλλαν τα 400χρόνια σκλαβιάς κι η επβίωση.
Από την άλλη η άγρυπνος φρουρός της οικογένειας η στρυφνή θεία που αντιπροσωπεύει την αντίσταση στην αλλαγή και τον τρόμο απέναντι στο καινούριο.
Άγρυπνος φρουρός η τραγική φιγούρα της δύσμορφης έμπιστης υπηρέτριας Φυλλιώς.
Κι ερχόμαστε στην νεότερη αδελφή, τη Μαρίτσα.Μυθικά όμορφη, αφελής, ανυποψίαστα εγωκεντρική και ωραιοπαθής γίνεται έρμαιο ενός ολέθριου πάθους που η συγγραφέας παρακολουθεί σε όλες του τις νοσηρές διαδρομές, φέρνοντας το ίσως κι ακούσια σε αντιδιαστολή με τον φλογερό, αλλά δημιουργικό έρωτα της Άννας και του Νάσου που καλούνται να συμβιβάσουν τις αντιθέσεις τους.
            Κι όσο οι πύρινες γλώσσες του ανόσιου πάθους της Μαρίτσας απειλούν οικογένειες κι υπολήψεις η γλυκιά δασκάλα δείχνει η μόνη που μπορεί να τη λογικεύσει εξομαλύνοντας τις ηλεκτρισμένες σχέσεις στην οικογένεια του άρχοντα.
           Ο μυθιστορηματικός έρωτας Νάσου- Άννας, που συντροφεύει την πραγματική τραγωδία που διεμείφθη , είναι το ατού του βιβλίου, διότι, παρόλη την ένταση και τον αυθεντικό σπαραγμό του, διατηρεί την αληθοφάνειά του!
Ένα συναίσθημα που διασχίζει τους κακοτράχαλους δρόμους ενός εχθρικού περίγυρου και την αμφιβολία,
ενόσο καλείται να υπερκεράσει εμπόδια και προκαταλήψεις, αντιστεκόμενο και στις ατυχες στιγμές του.Δεν είναι ανέφελος, κάθε άλλο.
Ένας άντρας και μια γυναίκα παλεύουν κόντρα στη διαφορετικότητά τους, με τον αυταρχικό Νάσο να τυλίγει κάτω από τη προστατευτική και κτητική σκιά του, τη φιλελεύθερη Άννα, που κρατά κρυφά τα ένοχα μυστικά της καταγωγής της και την αξιοπρέπειά της.
Η Άννα αντιπροσωπεύει την ανάγκη της Γυναίκας για ασφάλεια και την ερωτευμένη ψυχή που εκχωρεί τα πάντα σε κείνον που αγαπά.
Ως πότε όμως η νεαρή αριστοκράτισσα  θα κρατήσει κρυφά όσα απειλούν τη σχέση με τον άντρα της ψυχής της;
Και πώς θα προστατεύσει την ευτυχία τους από τη θύελλα του άνομου πάθους που απειλεί να σαρώσει τα πάντα;
         Οι εξελίξεις στο βιβλίο ακολουθούν κλιμακωτή πορεία που υποβάλλουν μιαν ιδιότυπη ατμόσφαιρα απορροφώντας  τον αναγνώστη στη δική του πραγματικότητα κι εποχή.
       Το φινάλε προσλαμβάνει μια ζοφερή ποιητικότητα, κορυφώνοντας την συναισθηματική φόρτιση ως την τελευταία στιγμή, 
Ένα βιβλίο που κουβαλάς τα φορτία του πολύ μετά αφότου το ολοκληρώσεις.
Από τα ωραιότερα μυθιστορήματα εποχής που γράφτηκαν πρόσφατα το "Δάκρυ Της Μάντισσας" της Γιώτας Γουβέλη θα κάνει και τα δικά μας να κυλήσουν...

Ανακαλύψτε τα μοναδικά "ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΕΝΤΕΛΒΑΙΣ" της Γιώτας Γουβέλη
 ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, 
ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΜΣΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο Έρωτας Στα Χρόνια Του Πολέμου, Κυριαζής/ Γουργουλιάνης εκδ ΩΚΕΑΝΟΣ

                               Ο Έρωτας Στα Χρόνια Του Πολέμου,
Κυριαζής/ Γουργουλιάνης εκδ ΩΚΕΑΝΟΣ
                                        Είδος :Iστορικό
                                        Βαθμολογία : 9,5/10

Ένας καθηγητής Ιατρικής κι ένας Οικονομολόγος αποδεικνύουν πως ενώνοντας τις δυνάμεις τους μπορούν να δώσουν μυθιστόρήματα με βάθος, γνώση κι ευαισθησία.

         Το δίδυμο των Γουργουλιάνη- Κυριαζή το πετυχαίνουν για δεύτερη φορά, χαρίζοντας μας μια συναρπαστική συνέχεια της εξαίσιας μυθιστορηματικής βιογραφίας "'Αννα Σικελιανού- ο Έρωτας και το Όνειρο"!

"Ο Έρωτας Στα Χρόνια Του Πολέμου"- μες στην υπέροχη αυτονομία του- είναι ένα από τα πιο όμορφα και μεστά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει για τον  Β Παγκόσμιο Πόλεμο!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η 23χρονη Αντιγόνη αποφασίζει να εργαστεί στο Σανατόριο του Πηλειου ως γραμματέας!

Εκεί την υποδέχεται ο... ιεραπόστολος του Βουνού,

ο πράος γιατρός Καραμάνης.

Κρύβοντας με αξιοπρέπεια στην καρδιά την πληγή της εγκατάλειψης, ο γιατρός Καραμάνης στέκει 

ακούραστος "υπηρέτης και προστάτης" των ασθενών του.

Σε ένα μαγευτικό μικρόκοσμο του βουνού η Αντιγόνη θα μάθει την προσφορά, ενώ ο έρωτας θα της χτυπήσει την πόρτα λίγο πριν ηχήσουν οι ζοφερές σάλπιγγες του Πολέμου.

Είναι τέλη Οκτώβρη του 1940...

Ο αγαπημένος της Νίκος Δενδρινός με γενναιότητα θα πολεμήσει στα αλβανικά βουνά,

κρατώντας την εικόνα της αγαπημένης του φυλαχτό κι υπόμνηση ανθρωπιάς.

Σύντομα η Κατοχή απλώνει το Σκοτάδι της κι ο γιατρός Καραμάνης με την Αντιγόνη αγωνίζονται

για την επιβίωση του Σανατορίου.

         Παράλληλα ο Δενδρινός θα διεξάγαγει τον δικό του προσωπικό πόλεμο,

με όσα συνθλίβουν τα ιδανικά του!

         Στη διαδρομή τους θα συναντήσουν τον παραλογισμό αλλά και στιγμές απρόσμενης ανθρωπιάς- με τον έρωτα παρηγορητή κι έμπνευση ελπίδας...

Ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο φίλος;

Τι όπλα αντιτάσσει η αδούλωτη ψυχή στα πολυβόλα της τυραννίας;

Πώς μια ακατανόητη ιαχή σκορπίζει την υπεροπλία του άναδρου εχθρού;

Ποιο μυστικό παλεύει να κρύψει ο μυστηριώδης ασθενής που κατέφθασε στο Σανατόριο;

Ποιος είναι αυτος ο σύγχρονος "θεός του Πολέμου", που κυριαρχει στα βουνά και στις ψυχές των ανδρών του;

Μπορεί να θεμελιωθεί το όραμα της ειρήνης πάνω στο Μίσος;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο Έρωτας στα Χρόνια Του Πολέμου δεν αποτελεί μια ευκαιριακή ιστορία αγάπης με φόντο τον Πόλεμο!

Αντιθέτως συνιστά ιδανικό συγκερασμό ιστορικής γνώσης και συναισθημάτων που συνθέτουν το Πορτρέτο του Πολέμου μέσα από μια σκοπιά ανθρωποκεντρική και γι αυτό συγκινητική.
Το Σανατόριο του Πηλείου, μέσα στις σκληρές μέρες της Κατοχής γίνεται από τόπος πόνου, ένα καταφύγιο ανθρωπιάς ,ενας παράδεισος προσφοράς και δημιουργίας.
Το Σανατόριο είναι Ένας Μικρόκοσμος όπου συμφιλιώνονται ο Άνθρωπος με τη Φύση.
Σταυροδρόμι όπυ ανταμώνουν Χαμένοι Φίλοι κ οι παλιοί εχθροί κάνουν εκεχειρία...

         Ο "Έρωτας στα Χρόνια Του Πολέμου", πίσω από τα παράθυρα τυου σανατορίου, παρασέρνει σε δυνατά συναισθήματα, διδάσκοντας όμορφα ιδανικά και στιγμές Ιστορίας!
Αφήγηση σε γλώσσα όμορφη και στρωτή που κυλά όντας παραστατική όπου χρειάζεται.
Στο βιβλιο αυτό εντυπωσιάζει η ιστορική του ενημερότητα και τα πλήρως τεκμηριωμένα στοιχεία.
Οι υποσημειώσεις στέκονται, όχι απλώς διαφωτιστικές, αλλά αποτελούν μικροσκοπικά διαμαντάκια καίριας ιστορικής γνώσης από άγνωστες πτυχές αυτού του τρομερού Πολέμου.
            Εντυπωσιακές είναι οι στιγμές των μαχών στο βιβλίο από την Ήπειρο ως το Ανατολικό Μέτωπο, την Έρημο και το Ρίμινι.
Λεπτομερείς περιγραφές μεταδίδουν την έξαψη του πολεμιστή, τη λαχτάρα της νίκης κόντρα στα στοιχειά της φύσης και τα όπλα.
Ξεχωρίζει ωστόσο η φημισμένη μάχη στο Ύψωμα 731, όπου κι ο ίδιος ο Ντούτσε παρακολούθησε  τον διασυρμό του θρασύδειλου φασιστικού του στρατού από τους ρακένδυτους Έλληνες!
Οι συγγραφείς αναβιώνουν στιγμές από το αλβανικό Έπος των μικρων ηρώων που δεν πόθησαν αλλο από την Τιμή και τη Λευτεριά...
Ο αναγνώστης αισθάνεται τον αχό της μάχης, το αίμα που μουσκεύει τις σελίδες, τη λάσπη που καλύπτει τα πάντα και τον τρόμο- αντάμα με τη θέληση για το Δίκαιο!
Εδώ σκιαγραφείται η συντροφικότητα των πολεμιστών κι η γνήσια αντρική φιλία.
Προσεκτικά επιλεγμένα στιγμιότυπα, κατόπιν, προσαρμόζονται αρμονικά στην πλοκή και ιχνηλατούν τον ζόφο της ναζιστικής κατοχής, στην πιο τραγική του εκδοχή.ίσως κάποια φανούν σαν αποκύηματα φαντασίας...Κι όμως είναι πραγματικά γεγονότα που αποδεικνύουην την κτηνωδία.
Εκείνο που δυστυχως μένει σαν επιδέξιος προβληματισμός προς το τέλος είναι το αναδυόμενο σαράκι της Φυλής μας :O διαφαινόμενος Διχασμός που πυκνώνει από το 43 και μετά τα σύννεφα του Εμφυλίου...
Η Επιχείρηση του Γοργοποτάμου-(τόσο καλά παρουσιασμένη)- όπου ΕΔΕΣ κι ΕΛΑΣ πολέμησαν χέρι χέρι, ήταν ίσως η τελυταία στιγμή που οι Έλληνες έδειξαν τι θαύματα μπορεί να φέρει η ομόνοια αν δεν την περιορίσουμε στο όνομα μιας πλατείας μονάχα.
Με μια ψυχογραφική ματιά παρακολουθούμε την αλλοτρίωση ανύποτπων ψυχών που ο φανατισμό να μετατρέπει πρότερους συντροφους σε θανάσιμους εχθρούς...
         Γενικά, ο πλούτος των ιστορικών στοιχείων και ο συμπαγής τρόπος με τον οποίο είναι πλεγμένα μεταξύ τους καθιστούν αυτόν τον πόλεμο βίωμα στον αναγνώστη.
οι συγγραφείς επιχειρηματολογούν ,αποδομούν "πλάνες", μέσα από μια πλούσια βιβλιογραφία...
Παρά την έγκυρη ιστορική γνώση όμως ,δεν υποβαθμίζεται καθόλου το συναίσθημα και η καθεαυτή πλοκή που παραμένει ενδιαφέρουσα και χωρίς κενα.
               Ο "μύθος" και τα δρώντα πρόσωπα παραμένουν αληθοφανή,και τα συναισθήματα ξεπηδούν ατόφια.

            'Όλοι οι ήρωες- υπαρκτοί και μυθοπλαστικοί- συμπλέκονται αναμετάξυ τους και λαμβάνουν το μερτικό τους από την ψυχή του αναγνώστη, γιατί οι συγγραφείς τους εμφυσούν πνοή ζώσα...
Ο φλογερός Νίκος Δενδρινός με τη νηφάλια σκέψη του και την ερωτευμένη καρδιά,
ο αψύς και γλυκός Καπετάν Τραμουντάνας με τα ιδεολογικά του διλήμματα,
ο Γερμανός αεροπόρος με την αρχοντιά της ψυχής, 
ο Ιταλός φίλος,
η γλυκιά Αντιγόνη, που μετουσιώνεται σε μυθική Πηνελόπη με τον αναγνώστη να συμπάσχει στην προσμονή της...
Πλάι τους αληθινά πρόσωπα, που εκπλήσσουν, άλλοτε ευχαριστα κι αλλοτε δυσάρεστα....
Τα λημέρια των Ανταρτών, η ζωή του βουνού με τους αδούλωτους αετούς, οι τράτες που φυγαδεύουν τους αγωνιστές της Μέσης Ανατολής, τα στρατηγεία των μαχών.

           Παντεπόπτης, η εμβληματική φιγούρα του χαρισματικού γιατρού Γιώργου Καραμάνη, που σαν Σεπτό Εικόνισμα Αγίου, αναβλύζει φως και κατανόηση στα πάθη.
Στη βιογραφία της Άννας Σικελιανού, τον αφήσαμε -ιδεολόγο στυλοβάτη του Σανατορίου- να ανταπαντά με μεγαλοψυχία στην προδοσία.
Στον "Ερωτα" τον παραλαμβάνουμε στοργικό λειτουργό και μέντορα.

              Ένας αθόρυβος ήρωας της ζωής που στάθηκε με αξιοπρέπεια στις σκληρές δοκιμασίες της:

Συγχωρώντας όσα τσαλαπάτησαν την αντρική του τιμή.

Φροντίζοντας όποιον έφθασε στο κατώφλι του ικέτης της αρρώστιας-φίλος ή εχθρός.

Ξεχνώντας τον ίδιο του τον εαυτό για χάρη των ασθενών του.
Ένας λειτουργός, που αντιμετωπίζει με συγκαταβαση τα πάθη και γιατρεύει τα σώματα, με τη σοφία του μυθικού Κεντάυρου Χείρωνα.
            Είναι ο Γιατρός Καραμάνης, που ακόμη και στις σελίδες αυτές, "παραμένει σεμνά με ένα πικρό χαμόγελο στην άκρη", αφήνοντας το πεδίο στο κεντρικό ζευγάρι Νίκο και Αντιγόνη καθώς και στα ενδιαφέροντα πρόσωπα που τα πλαισιώνουν.
          Κυρίαρχος ανάμεσά τους, ο έρωτας που μεγαλώνει το μπόι των ψυχών με τον τρόπο που ομολογεί ο Νίκος Δενδρινός στην Αντιγόνη -στη αλησμόνητη εκείνη ρήση, που θα τη βρέιτε μεσα στο βιβλίο...
Απόηχος όλων το μοσχοβολιστό αεράκι από τις βουνοπλαγιές της Θεσσαλίας...
           Πολλαπλό κέρδος λοιπόν αφήνει εν τέλει "ο Έρωτας Στα Χρόνια Του Πολέμου".
Ανάταση ψυχής, Γνώση και Ωραίο Παράδειγμα ζωής. 
           Είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτει κανείς τόσο απολαυστικά, πτυχές από την Ιστορία του τόπου του και να ανακαλύπτει εκείνους τους Γενναίους, που έγιναν μεγάλοι σώζοντας ζωές κι όχι αφαιρώντας τες.
                "Ο Έρωτας Στα Χρόνια Του Πολέμου" είναι ένα πολύπλευρο βιβλίο, που συνομιλεί με την Ιστορία καθώς ατενίζει τον θρίαμβο του έρωτα κι αποζητά τον σπόρο της Ανθρωπιάς σε τόπους που τους σάρωσε ο λίβας του μισους.