Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ, Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω

                                            Υπόσχομαι να Μην Ξεχάσω, Γιώργος Πολυράκης

                                                                                              Είδος: Iστορικό

                                          Βαθμολογία: 9/10
                                                        
Φέτος ο αγαπημένος Γιώργος Πολυράκης, διατηρώντας τον ιστορικό προσανατολισμό αυτής της φάσης στο έργο του, στρέφει τη ματιά του σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Παγκόσμιας Ιστορίας:
Πρόκειται για τη Γενοκτονία των Αρμενίων που στα 1915 σημάδεψε με το ματωμένο χνάρι της τον Αιώνα μας.
Το βιβλίο του Πολυράκη έρχεται σαν χρέος και υπόσχεση ιερή: "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω"!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Κεβόρκ και η Νεβάρτ είναι δυο νέα παιδιά που πλάθουν όνειρα στο γραφικό Ερτζιζαν όπου η αρμενική κοινότητα ανθεί.
Τα γεγονότα του Α Παγκόσμιου πολέμου όμως αναζωπυρώνουν τα μίση και στρέφουν τις τούρκικες ορδές εναντίον των χριστιανικών πληθυσμών με την επίζηλη οικονομική αίγλη.
Το βάρος τις επίθεσης σήκωσε ο αρμενικός λαός, σε μια ανευ προηγουμένου επιχείρηση ολικής εξόντωσής του, ενορχηστρωμένη από μεθοδεύσεις γερμανικής έμπνευσης και υλοποιημένη από
το μίσος των Νεότουρκων.
Η Γενοκτονία είναι γεγονός: Κάτω από αυτό,
ο Κεβόρκ και η Νεβάρτ θα χωριστούν...

Τα βήματα εκείνης την οδηγούν στη Θεσσαλονίκη.
Ο Κεβόρκ θα γνωρίσει την κόλαση του εκτοπισμού στην έρημο της Συρίας, αλλά θα επιβιώσει για να φτάσει μετά από πλήθος δοκιμασιών στον Πειραιά.
Γύρω τους θα προστεθούν κι άλλα πρόσωπα με το ατομικό τους δράμα στην ψυχή...
36χρόνια μετά ένα ακριβό κόσμημα σε σχήμα μιας κατακόκκινης καρδιάς θα ενώσει το κομμένο νήμα της μοίρας


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
!!!!!Βιβλίο αδυσώπητο!Βιβλίο που καίει Άλλο ένα μυθιστόρημα  έρχεται να προστεθεί στη βιβλιοθήκη μας από τον αγαπημένο συγγραφέα που 20χρόνια μεσουρανεί στα λογοτεχνικά μας πράγματα με μια μεστή παρουσία. Έργο που σε σημαδεύει ανεξίτηλα.
              Παρότι το δραματικό στοιχείο κυριαρχεί σε όλα τα μυθιστορήματα του Πολυράκη, όπου ζωή, θάνατος κι έρωτας περιστρέφονται σε ένα αιματηρό γαϊτανάκι, το "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" συνιστά το πιο τραγικό από όλα του τα έργα.
Προφανώς ευθύνεται και το καθεαυτό θέμα του βιβλίου..
Το "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" του Γιώργου Πολυράκη συνιστά ένα παραστατικό χρονικό της Γενοκτονίας των Αρμενίων (1915) όπως δεν έχει παραδοθεί ποτέ ξανά στην ελληνική μυθιστοριογραφία!
           Πώς θα μπορούσες να βγεις αλώβητος από τέτοια γνώση όταν σ'τη μεταφέρει η γλαφυρή και φιλαλήθης  πένα του Γιώργου Πολυράκη- αυτού του ένθερμου ιχνηλάτη της ανθρώπινης καρδιάς και της Ιστορίας ;
Αποτέλεσμα εικόνας για ερεβαν ζιλμπερ σινουεΌσα διαβάσετε στο "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" δύσκολα θα τα ξεπεράσετε.
Κι ίσως δεν πρέπει...
          Το θέμα το είχε αγγίξει επιτυχημένα ο Γάλλος Ζιλμπέρ Ζινουέ με το εξαιρετικό "Ερεβάν"το οδοιπορικό δυο αδελφών από την αντιστασιακή δράση του Ντασνάκ ως τον εκτοπισμό και τη σωτηρία.(Άλλωστε η Γαλλία υπήρξε ευαισθητοποιημένη στο ζήτημα της Γενοκτονίας από τις πρώτες που την αναγνώρισαν επισήμως)
         Ο Γιώργος Πολυράκης όμως εμπλουτίζει αυτή τη ματιά του με το μεσογειακό συναισθηματισμό και μια αφοβιά, σκιαγράφοντας απροσχημάτιστα τη φρίκη μέσα από πίνακες άμετρης βαρβαρότητας, αλλά απόλυτης "γνησιότητας".
Οι Αρμένιοι σε αυτό το βιβλιο υψώνουν τη Φωνή της Μνήμης
και του αδικαίωτου Αίματος.
           Ο Γιώργος Πολυράκης τώρα, γίνεται 
η φωνή των πνιγμένων του Ευφράτη,
η κραυγή των εξευτελισμένων γυναικών στην Κιλικία, 
η "ιερά αποκαθήλωση" των παλουκωμένων κοριτσιών,
το δάκρυ των εξωρυγμένων οφθαλμών από τα κομματιασμένα κορμιά, στο Ερζερούμ,
το κατηγορώ των βιασμένων παιδιών
η αναπόφευκτα κόκκινη στάμπα στην τούρκικη χαντζάρα.
                   Μια παρέλαση ματωμένων φαντασμάτων.
Μια αποτρόπαιη εκταφή νεκρών ονείρων, νεκρών ελπίδων μιας ολάκερης γενιάς.

Αυτή είναι, λοιπόν, η Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Νεότουρκους:
Το πρώτο μαζικό-συστηματοποιημένο- έγκλημα του -υποτίθεται- "πολιτσμενου κόσμου",( αν φυσικά εξαιρέσουμε το Ονειδος της Δουλείας και τα φρικιαστικά εγκλήματα που ο ειδεχθής βασιλιάς Λεοπόλδος κυνικά διέταξε εναντίον των Μαυρων στις βέλγικες κτήσεις του Κογκό τέλη του 19ου αιώνα!)
Η μανία με την οποία οι Τούρκοι εξόντωναν τους Αρμένιους είναι παροιμιώδης κ στέκεται απευθείας πρόδρομος του Εβρσικού Ολοκαυτώματος , χψοντας ανοίξει τν δρόμο της Βαρβαρότητας.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων από ένα συντεταγμένο, ισχυρό κρατος στις παρυφές της Ευρώπης- κάτω από τα μάτια της Δύσης- κατέδειξε πως καμιά διεθνής συνθήκη δεν είναι ικανή να θέσει φραγμούς στο μίσος και το ρατσιστικό μένος που ενας τακτικός στρατός κ επίσημες κρατικές αρχές μπορούν να εξαπολύσουν ενάντια στους πιο Αδύναμους, αρκεί αυτό να μη θίγει οικονομικά συμφεροντα.

       Κι ήταν καιρός να δούμε κατάματα αλήθειες που μας ενοχλούν, ίσως όχι για τη φυσική ασχήμια τους τόσο, αλλά γιατι ξεμπροστιάζουν τον βαθμό της κτηνωδίας στην οποία ενδίδουμε πρόθυμα, προδίδοντας
την ουράνια καταγωγή της ύπαρξης μας.Είναι καιρός να δούμε πόσο αδίστακτοι ειναι όσοι εμπορεύονται τον Πόλεμο.
           Μέρα τη μέρα ,στιγμή τη στιγμή, λοιπόν, ξετυλίγεται το αποτρόπαιο σκηνικό του μαζικού αυτού εγκλήματος μέσα από περιγραφές, προσωπογραφίες των εμπνευστών του και επίσημα εγγραφα...
O συγγραφέας μάς συστήνει τους προδρόμους του κεμαλισμού Ταλάατ- Εμβέρ- Τζεμάλ και τους συν αυτοίς, που με κυνισμό σχεδίασαν κι εξετέλεσαν τη Γενοκτονία.
           Παράλληλα μας μεταφέρει το δραματικό παρασκήνιο και την απεγνωσμένη προσπάθεια διεθνών παρατηρητών- βασικά Αμερικάνων (και Γερμανών ακόμη ιεραποστόλων σε αντίθεση με τους Πρώσους επιτελικούς)- να αποτρέψουν τη Σφαγή.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως ο συγγραφέας ενδιαφέρεται και για όσα ακολούθησαν της Γενοκτονίας.
 Η αλληλεγγύη των απανταχού Αρμενιων υπήρξε συνδετικός κρίκος, που εξασφαλίσε τη διατήρηση της εθνικής τους συνείδηση ενόσο προόδευαν στους τόπιους εγκατάστασης του σε Ευρώπη και Αμερική ακόμα.
Με εθνικό αυτοσεβασμό όμως οι Αρμένιοι απαίτησαν αποκατάσταση της δικαιοσύνης και ο Πολυράκης μεταφέρει ένα εκπληκτικό κι εναγώνιο παρασκήνιο από το αρμενικό δίκτυο που μεθόδευσε την τιμωρία κι εκτέλεση των Ενόχων- με έμφαση στον δολοφόνο Ταλάατ Πασά...
Αποτέλεσμα εικόνας για ταλατ πασας           Η όλη επιχείρηση- με έναν ήρωα άρτια σκιαγραφημένο, θυμίζει την περίπτωση του μεταγενέστερου Εβραίου, Σιμόν Βίζενταλ που με τους καταπληκτικούς του "τιμωρούς" ξετρύπωσαν, στα 1962, τον φυγόδικο ναζί Άντολφ Άιχμαν, τιμωρώντας τον, ενώπιον της Ανθρωπότητας, όπως του άξιζε για τα φριχτά του εγκλήματα κατά το Ολοκαύτωμα! 
            Όπως στους "Μακρινούς Ορίζοντες", ο συγγραφέας προετοιμάζει αρχικά το σκηνικό με καθαρά ιστοριογραφικές αναφορές κι επειτα ενσωματώνει τους ήρωές του σε αυτό- τεχνική κάπως αμφισβητούμενη από φιλολογικής σκοπιάς.
Ίσως όμως η επιλογή του αυτή συμβαδίζει με το γεγονός ότι το παρασκήνιο της Αρμενικής Γενοκτονίας δεν είναι τόσο γνωστό στο ελληνικό κοινό (αν και παρουσιάζει ομοιότητες προς την τραγωδία του Ποντιακού Ελληνισμού κ επειτα τους Μικρασιάτες).
Στο "Υποσχομαι Να Μην Ξεχάσω" υπάρχει μια ανακολουθη εναλλαγή στον χρόνο, που όμως αποσαφηνίζεται όταν ολοκληρώνεται το εργο. 
         Η ιστοριογραφική αυτή διάθεση αμβλύνεται και το έργο κορυφώνεται με το ατομικό δράμα των ηρώων και μια σπαρακτική αγάπη, που αφοπλίζει ως το τέλος.
          Η εξιδανίκευση του έρωτα που ανθεί σχεδόν άκοπα, (με "αφύσικο" ρομαντισμό άλλων εποχών) δεν πρέπει να "ξενίσει", καθώς είναι απλά "όχημα" ώστε να τονιστούν οι αντιθέσεις Ειρήνης και Πολέμου και να αναδειχθεί  η ολέθρια επίδραση της Ιστορίας στις χαρές των καθημερινών ανθρώπων..
          Δηλαδή ζητούμενο του συγγραφέα δεν είναι "οι διακυμάνσεις της αγάπης κι η προσπάθεια κατάκτησής της", αλλά οι ανατροπές που φερνει ο Πόλεμος.
       Γι' αυτό και διαγράφει απόλυτα  επιτυχημένα το αίσθημα απωλειας στις ψυχές των πρωταγωνιστών, εμφυσώντας και στον αναγνώστη βαθιά Νοσταλγία.
       Κι εδώ ο Πολυράκης εκμεταλλεύεται τη δύναμη της σύμπτωσης και το ομηρικό μοτίβο της "Αναγνώρισης" που είδαμε την "Κρυμμένη Αλήθεια" και το όσο "Υπάρχουν Ανθρωποι".
Το φινάλε επιφυλάσσει ανατροπη που επιτείνει το καρδιοχτύπι για να εκτονωθεί γλυκόπικρο και βαθιά ανθρώπινο.
              Το "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" του Γιώργου Πολυράκη είναι λοιπόν σημαντικό βιβλίο- πολύπλευρο και συνταρακτικό, πιστό στον "ιερό όρκο" του τίτλου του
:
                           Βιβλία σαν αυτό, δεν επιτρέπουν στη Λήθη να συλήσει στιγμές "ακριβές",
που η Ανθρωπότητα οφείλει να θυμάται για να μην τις επαναλάβει...

                                                


ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ- Ζωή Σε Πόλεμο- Ζωή Σε...Θέατρο!!!!!!

                                     Λένα Μαντά, ΖΩΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ
                                                          ΖΩΗ ΣΕ ΘΕΑΤΡΟ
Αποτέλεσμα εικόνας για λενα μαντα ζωη σε πολεμο
                                              

Η Λένα Μαντά επανέρχεται με ένα πολύ ιδιαιτερο βιβλιο.
              Το ΖΩΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ είναι μια κατάθεση ψυχής κι ένας ύστατος φόρος τιμής στη μητέρα της που έχασε πρόσφατα...
Μια σχέση πάθους -συγκρούσεων και βαθιάς αγάπης όπως μόνο η σχέση κόρης και μάνας μπορεί να είναι!
                 Πασπαλίζοντας την προσωπική της ιστορία με την αχλύ του μυθιστορήματος, που λειαίνει τις αιχμές κι αμβλύνει τις πληγές, η Λένα Μαντά μας συστήνει μια δυναμική  Κωνσταντινουπολίτισσα με έντονο ταμπεραμέντο και τον δυναμισμό να ορθοποδήσει από ένα οδυνηρό διαζύγιο για να μεγαλώσει την κόρη της.
Με λάθη και σωστά...Ένα παράδειγμα με στοιχεία προς μίμηση κι άλλα ίσως προς αποφυγίν...
Αλλωστε μια ρήση λέει πως "Τα Παιδιά μας ειναι οι πιο αμείλικτοι κριτές μας κι αν είμαστε τυχεροί ίσως μας συγχωρεσουν". 
Με το βιβλίο αυτό η Λένα Μαντα τιμά κ κλείνει ισως τους λογαριασμούς της με ένα βαθύ κομμάτι της υπαρξης της.Τη φιγούρα της Μάνας.
Με την αλήθεια που τη διακρίνει μοιράζεται αναμνήσεις ακριβές -και κωδικοποιημένες (στον μικρόκοσμο ενός μυθιστορήματος) όπως οι Αρχαιες Ελληνίδες στις Τραγωδίες εξομολογούνταν τα Όνειρα τους για να τα ξορκίσουν.Έτσι ακριβως λειτούργησε αυτή η δημόσια εξομολόγηση της Λένας Μαντά καλύπτοντας την εφηβεία της μητέρας της μέχρι τον δικό της ευτυχισμένο γάμο.
Η αλήθεια είναι πως είναι ένα βιβλίο που δύσκολα υπόκειται σε κριτική αφού αγγίζει προσωπικά κομμάτια της ίδιας της συγγραφέως.
Είναι όμως γεγονός που η Λένα Μαντά διαχειρίζεται το συναισθηματικό της φορτίο δημιουργικά, συνθέτοντας μια ενδιαφέρουσα μυθιστορηματική βιογραφία της Μητέρας της-μακρυά από άκομψους μελοδραματισμούς.
Ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός μιας σκληρής πραγματικότητας για τη μοναχοκόρη μιας γυναίκας γενναίας ,αποφασιστικής μα και άνισα σκληρής.
Κανένας αναγνώστης δε θα μείνει ασύγκινητος από τη φεγγαροπρόσωπη μικρούλα και την αγωνία της να νιώσει ότι ανήκει καπου ως αποδεκτό μέρος του συνόλου, ύστερα από το διαζύγιο των γονιών της.
Η συγγραφέας κρατά τα προσχήματα αλλάζοντας ονόματα και καταστάσεις σε ένα σύνολο που ρέει αβίαστα και κάνει τον αναγνώστη να συμπάσχει.Δε θα πω απολαυστικά από την άποψη πως πρόκειται για πραγματική οικογενειακή ιστορία, που επιφυλάσσει σκληρές στιγμές ειδικά για την ψυχή ενός παιδιού που βιώνει την απόρριψη σε πολλά πρόσωπα.
.Ωστόσο γι' άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως- ανεξάρτητα από την πλοκή που στήνει, ο καθεαυτός τρόπος αφήγησης της Μαντά παραμένει πάντα ελκυστικός κι έντονα εκφραστικός.
Μερικοι επέκριναν τη Λένα Μαντά για την επιλογή της να εκθέσει οδυνηρές οικογενειακές αλήθειες, ενώ άλλοι αναγνώστες επαίνεσαν το κουράγιο της να αναμετρηθεί με τις πληγές του παρελθόντος.
Για τους αναγνώστες που παρακολουθούν χρόνια την πορεία της συγγραφέως η μυθιστορηματικού τύπου εξομολόγηση της δεν εκπλήσσει καθώς η Λένα Μαντά διατηρεί ζεστή σχέση με το κοινό της και συχνά μοιράζεται δημόσια οικογενειακές της στιγμές- ακόμη και τις πλέον σκληρές όπως η σύντομη πάλη της μετον καρκίνο- έχοντάς το ως  ηθικό παραστάτη.Αυτή η μερίδα του κοινού με το Ζωη Σε Πόλεμο θα νιώσει πιο κοντά στην οικεία κ αγαπητή φιγούρα της δημοφιλούς συγγραφέως αναγνωρίζοντας στην ηρωίδα της το κωνσταντινουπολίτικο ταμπεραμέντο της ίδιας!
Από την άλλη επιτρέψτε μου να πω ότι προσωπικά το θεωρώ ένα βιβλίο χρήσιμο και άκρως διδακτικό, καθώς η φήμη της Λένας Μαντά προσδίδει δυναμική σε κοινωνικά μηνύματα που έχουμε χρέος να προσέξουμε..
Η ΖΩΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ της Μαντά  εμπεριέχει πολλά διδάγματα ιδίως για ανθρώπους που είναι γονείς.
Η ιστορία της ...Κάλλιας πρώτα από όλα συνθέτει το χρονικό ενός διαζυγίου καταγγέλλοντας τον εγκληματικό -επιτρέψτε μου να πω- τρόπο που μερικοί γονείς μετατρέπουν τα ίδια τα παιδιά τους ως όχημα εκδίκησης, ή πεδίο εκτόνωσης του μίσους προς τον άλλον γονέα.
Συχνά δηλαδή σε έναν χωρισμό το παιδί γίνεται άμεσος δέκτης απόρριψης, οργής και ψυχικής βίας που αποτελούν προβολές εκείνων οι διαζευγμένοι θα επιθυμούσαν να απευθύνουν στον πρώην σύντροφό μας.Το παιδί αντιμετωπίζεται ως απότοκο και υπόμνηση μιας αποτυχημένης επιλογής εισπράττοντας εκείνο την ενοχή και την ποινή της, ως αμνός σε μιαν άδικη και μάταιη θυσία.
             Σε μια εποχή που τα διαζύγια δυστυχώς είναι η κατάληξη ενός συντριπτικού ποσοστού γάμων, αυτή είναι η κρισιμότερη παράμετρος που πρέπει να προσεχθεί.
Ασφαλώς υπάρχουν εξειδικευμένα συγγράμματα, σεμινάρια κ απόψεις ειδικών.
Εντούτοις, μερικές φορές ένα μυθιστόρημα μπορεί να υποβάλει πολύ πιο ανώδυνα και πιο εύληπτα σημαντικές αλήθειες, μέσα από τη συναισθηματική οδό του αναγνώστη, καθώς τού εγείρει ταύτιση ή την ενσυναίσθηση (συμπόνια &κατανόηση δηλαδη) προς τους ίδιους τους ήρωες του.
Πέρα λοιπόν από μερικές ώρες συντροφιάς και πέρα από μια περαιτέρω "γνωρίμία" με πλευρές ενός αγαπημένου προσώπουτης δημόσιας σφαίρας, η ΖΩΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ μπορεί να διαβαστεί ως μια ευκαιρία να προβληματιστούμε πάνω στον τρόπο που εμείς μεταχειριζόμαστε τα παιδιά μας, τις συζυγικές σχέσεις και τις ματαιώσεις μας.

Αυτό το πολυαναμενόμενο βιβλιο
κι η μοναδική σχεση
Μάνας- Κορης ζωντάνεψαν στη Σκηνή του Θεάτρου "Κάτια Δανδουλάκη" σε μια αποκλειστική θεατρική παράσταση στις 14 Μαϊου 
από δυο εκλεκτές πρωταγωνίστριες:
Η Κάτια Δανδουλάκη κι η Μαριάννα Τουμασάτου ερμήνευσαν τους 2 ρόλους σε ένα ξεχωριστό μονόπρακτο, αποκλειστικά για τους αναγνώστες της Λένας Μαντά!!!!
Στην εκδήλωση το παρόν έδωσε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου.
Την παράσταση ακολούθησε κοκτέιλ...
 Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη (Αγιου Μελετιου 61, Πατήσια)
                               Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ από την  Παρασταση                                                       
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 
Πρωταγωνίστησαν: 
Κάτια Δανδουλάκη & Μαριάννα Τουμασάτου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Κώστας Κουνέλλας
Μουσική επένδυση με βιολί: Μαρία Νίκα
Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου μει τη συγγραφέα σε μια εκ βαθέων συζήτηση στη σκηνή.
Ακολούθησε cocktail.

Σάββατο 14 Απριλίου 2018

ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ, Θεοί Από Στάχτη (1)

                                 Θεοί Από Στάχτη (1), Πασχαλία Τραυλού 
                                        Είδος:Εποχής
                                      Βαθμολογία : 10/10



ISBN:978-960-605-506-5
Συγγραφέας:Πασχαλία Τραυλού
Έκδοση:1η
Ημερομηνία έκδοσης:21/03/2018
Αριθμός σελίδων:440
Μέγεθος:140 x 205


Μετά
το "Φιλί Στα Μάτια" και το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης καθώς και του Trafficking, η Πασχαλία Τραυλού επανέρχεται σε ένα πεδίο όπου διέπρεψε με 
"Το Άγαλμα Στη Σοφίτα", εμβαθύνοντας περισσότερο.
Αυτή τη φορά μάς προσφέρει μια φιλόδοξη ιστορική τριλογία, φιλοσοφικών προεκτάσεων, διαποτισμένη ανθρωπιά κι έρωτα -που ζητά να φωτίσει ολόπλευρα το εβραικό ζήτημα αρχές του 20ου αιώνα, όπως ίσως δεν έχει συμβεί σε τόσο εκτεταμένο βαθμό στη σύγχρονη ελληνική μυθιστοριογραφία.
Το πρώτο μέρος που σηματοδοτεί την αρχή είναι ένα διαμαντάκι εποχής, που διαβάζεται απνευστί:

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στη Φωκαια της Μικράς Ασίας, ο επιδέξιος και πείσμων ραφτάκος Αρίστος Σεφεριάδης ερωτεύεται την ευκατάστατη Ελπινίκη κάνοντας σχέδια για μια νέα, ανέφελη ζωή μαζί της!
Το θρησκευτικό μένος των Νεοτούρκων κι ο Α'ΠΠ ανατρέπουν τα σχέδια του με τρόπο δραματικό, φέρνοντάς τον πρόσφυγα σε μια πατρίδα- μητριά...
Με εκπτώσεις που ούτε ο ίδιος φανταζόταν και με τον ρατσισμό να διχάζει τη μικροκοινωνία της κοσμοπολίτικης Θεσσαλονίκης , ο Αρίστος θα στήσει το σπιτικό του.
        Χρόνια αργότερα, η κόρη του η Ροζαλία, πνεύμα ανυπότακτο, θα αρνηθεί τον συμβιβασμό με τα καθιερωμένα πρότυπα της γυναικείας υποταγής, αναζητώντας να πετάξει με τα φτερά της Μουσικής.
Οδηγός της στο όνειρο η φιγούρα του διεθνούς φήμης μαέστρου, Ανατόλ Κοβάλσκι, σε ένα απόκομμα εφημερίδας.
Πλάι της ο συνεσταλμένος Εβραίος Αλμπέρτο Μαλάχ, που κουβαλά το δικό του ανομολόγητο μυστικό. 
    Ένα ραδιούργο σχέδιο κι ένα γράμμα θα φέρουν τη Ροζαλία στο Παρίσι όπου θα συναντήσει τελικά το πολυπόθητο ίνδαλμά της, τον Ανατόλ.
Η ζωή στη Γαλλία θα της επιφυλάξει και μια νέα, μοιραία φιλία με τον ζωγράφο Ζαν Πιερ Λαρούζ.
Πάνω που η Ροζαλία ψηλαφεί το όνειρό της όμως, μια απροσδόκητη εξέλιξη θα ανατρέψει τις ισορροπίες της, όταν ο αγαπημένος της μαέστρος αποκαλύπτει ένα άλλο "πρόσωπο" .
Τι κρύβει ο Ανατόλ Κοβάλσκι;
Ποιος είναι τελικά ο μυστηριώδης μέντορας που τόσο αγάπησε η Ροζαλία;
Τι ρόλο θα παίξει ο παράφορος ζωγράφος στη ζωή της;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Πασχαλία Τραυλού αυτή τη φορά επιχειρεί ένα μεγαλεπήβολο συγγραφικό εγχείρημα.
Έχει γνωστοποιηθεί πως ετοιμάζει μια τριλογία για το Εβραικό Ζήτημα με αθέατες αλήθειες, η οποία, όμως, στο υπόστρωμα της πραγματεύεται το μείζον πρόβλημα του ρατσισμού εν γένει! Είναι η ολιστική προσέγγιση του ρατσισμού που καθιστά την έπνευσή της ξεχωριστή.
              Πρωτο μέρος της τριλογίας αυτής ειναι οι "Θεοί Από Στάχτη", ένα από τα πιο δυνατά και συμπαγή μυθιστορήματα εποχής των τελευταίων χρόνων, που "τα εχει όλα":
Ρομαντική διάθεση, εναλλαγή τόπων και ανθρώπινα πάθη.Ένα δράμα αισθηματικών και συνάμα κοινωνιογραφικών αποχρώσεων, όπου προτάσσονται οι θρησκευτικές διαφορές σε ποικίλες εκφάνσεις τους.
           Το πρώτο αυτό μέρος ("Θεοί Από Στάχτη") μπορεί να αναγνωστεί σε διττό επίπεδο, ικανοποιώντας και τον αναγνώστη που αποζητά απλώς ένα βιβλίο δυνατών συγκινήσεων, μα και όποιον θέλει ταυτόχρονα να πάει σε βαθύτερους προβληματισμούς...
Η ιστορία μας ακόμη παραμένει πιο προσωποκεντρική, με έξυπνη ένταξη του ιστορικού πλαισιου στη διαδρομή των πρωταγωνιστών.
           Εν πρώτοις, λοιπόν, στους "Θεούς Από Στάχτη" προβάλλει ένα δράμα εποχής γεμάτη συναισθήματα, εντάσεις και άκρως ενδιαφέροντες χαρακτήρες. 
            Στο επίκεντρο έρχεται αρχικά ο αποφασιστικός Αρίστος Σεφεριάδης και ο πεισματικός αγώνας του να ξεφύγει από το πεπρωμένο της μιζέριας, που εχουν προδιαγράψει γι' αυτόν η Ιστορία και η προκατάληψη μιας απρόθυμης πατρίδας.Είναι τα πρώτα σπέρματα του ρατσισμού -εις βάρος του πρώτου προσφυγικού κύματος το '14. Έλληνες της παλαιάς Ελλάδας εναντίον Ελλήνων από Χαμένες Πατρίδες.
Η συγγραφέας ιχνηλατέι τη βιοπάλη, το μεράκι του δουλευτή, τη μοναξιά του πρόσφυγα και την απώλεια, σκύβοντας με κατανόηση πάνω από την ταπείνωση της συνθηκολόγησης.
            Τη σκυτάλη παίρνει η ονειροπόλα Ροζαλία που μάς γοητευει από την αρχή, βρίσκοντας τον δικό της "θεό" στις νότες του Πενταγράμμου και σε ένα είδωλο από χαρτί, τον διαπρεπή μουσικό Ανατόλ Κοβάλσκι.
Εδώ πυρπολούμαστε από τη φωτιά της εφηβικής ψυχής που ζητά να σπάσει τα δεσμά.
Ένας στροβιλισμός που θυμίζει την καταραμένη, την ακαταμάχητη σαγήνη
του"Μαγεμένου Αυλού" των Γκριμ.
Πλάι στη Ροζαλία, ένας ντροπαλός άντρας, ο Αλμπέρτο Μαλάχ, που κάποιοι του αρνούνται το δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό, αναδεικνύοντυας ένα ακόμη ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα.
Μέσα σε όλα, η δίκαιη αγανάκτηση, για τη Μοιραία Πλεκτάνη που θα παγιδεύσει ένα ολότελα αθώο θύμα αλλά και την ίδια τους τη συνείδηση για πάντα!
           Αυτό το βιβλίο της Πασχαλίας ακολουθεί τον δρόμο που επέλεξε στο "Φιλί Στα Μάτια" με έναν τρόπο γραφής λιγότερο "περίτεχνο"(για κάποιους και "περίπλοκο") από πρότερα έργα της...
Στους "Θεούς Από Στάχτη" σημειώνεται μεγαλύτερη οικονομία λόγου και λίγο απλόυστερη γλώσσα, που έχει αποτέλεσμα μια εξέλιξη πλοκής πιο γρήγορη σε σχέση με παλαιότερα βιβλία της Τραυλού, διατηρώντας όμως τη γοητεία των εμπνεύσεων της.
Παρόλαυτα η σκιαγράφηση των χαρακτήρων παραμένει πλήρης, ενώ η συγγραφέας κατορθώνει να χαρτογραφήσει ετερόκλητες κουλτούρες και μέρη ακολουθώντας  τους ήρωες της στις γεωγραφικές ανατροπές της πορείας τους.
Η παραθαλάσσια Φωκαία με τον ακμάζοντα ελληνισμό αντάμα με τον μερακλή Τούρκο, μέχρι το μίσος να σωριάσει τα πάντα σε καπνισμένα ερείπια...
Η πολύβουη Θεσσαλονικη χωνευτήρι εθνοτήτων...
Το ονειρικό Παρίσι του ερωτισμού και  του Κάλλους.
Σε όλα πανταχού παρούσα η Τέχνη που τόσο εμπνέει σχεδόν όλα τα έργα της Τραυλού...
Κι εδώ, όπως στο Φιλί , στο "Άγαλμα", στο "Έστω Μια Φορά", η Τέχνη αναζωογονεί, δίνει ταυτότητα και υπόσταση στο όνειρο.
Αυτή τη φορά είναι η Μουσική που κυριαρχεί! 
           Ο απώτερος προβληματισμός του έργου ωστόσο, προδιαγράφεται ήδη από τον σημειολογικό τίτλο του...
"Θεοί Από Στάχτη", λοιπόν:
Ο πρώτος όρος αντιπροσωπεύει τις Ψευδαισθήσεις και τις προκαταλήψεις,
ενώ ο δεύτερος τη Διάψευση και τον Όλεθρο,
με πιθανή αιτιοκρατική σχέση μεταξύ τους, αφου το θρηκευτικό μένος επέφερε ρήξη σχέσεων, κοινωνικών δομών  και εκρίζωση ολόκληρων εθνοτήτων.
Στο πρώτο αυτό μέρος έχουμε τον ρατσισμό με αφορμή τις θρησκευτικές διαφορές.Αλάαχ, Γιαχβέ, Χριστός που αντί να ενώνουν διχάζουν.
Χριστιανοί και μουσουλμάνοι στη Μικρά Ασία , αρχικά, μαριονέττες συμφερόντων.
           Οι θρησκευτικές προκαταλήψεις στην όμορφη Ιωνία σύντομα πυροδοτούν τον φανατισμό και καταστρέφουν τα ωραία έργα της ειρηνικής συνύπαρξης.
Η πληγωμένη ειρήνη, άλλωστε, αντιπροσωπεύεται με μια ιδιαίτερη φιλία κι ένα σύμβολο αθωότητας, που συναντάμε και στον Λειβαδίτη ("Ο Χανς Με τη Φυσαρμόνικα") για να έχουμε αντίστοιχη αιματηρή κατάληξη και την προσφυγιά.
       Κατόπιν ακολουθεί το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης, που κινεί τα νήματα στην οικονομική άνθηση της πόλης,μένοντας όμως δέσμιο θρησκευτικών αγκυλώσεων, και μιας εκατέρωθεν εχθρότητας με τους Χριστιανούς.Αυτό διαγράφεται ανάγλυφα στις εσωτερικές συγκρόυσεις του Αρίστου και στο δράμα του νεαρού Αλμπέρτο.Χαρακτηριστικός φορέας του θρησκευτικού φανατισμού είναι ο παπα-Γιωργης που ο λάβρος λόγος του εναντίον των Εβραίων έρχεται σε αντίθεση με το κήρυγμα της χριστιανικής αγάπης.Μια εμπάθεια, που κρατά τους πρόσφυγες δέσμιους της φτώχειας δυσχεραίνοντας την ένταξή τους ενώ την ίδια ώρα οι αντίστοιχες αγκυλώσεις των Εβραίων κι η προσήλωσή τους στους θεσμούς δηλητηριάζουν τις οικογενειακές σχέσεις...
            Μήπως όμως, σε επίπεδο ψυχογραφικό, δεν έχουμε έναν ακόμη "θεό" όπως συχνά η γυναικεία μυθοποίηση χρίζει τον άντρα της καρδιάς της, θέτοντας τον πυξίδα των επιλογών της, αφού έχει κάνει εκπτώσεις ίσως στην αυτοεκτίμησή της την ίδια;
Άλλωστε η εποχή της Ροζαλίας ,εκεί στον Μεσοπόλεμο, θέλει τη γυναίκα δορυφόρο του ανδρός κι αυτό είναι κάτι που επίσης η συγγραφέας εμμέσως καταγγέλει μέσα από το δράμα των ηρώων της.
            Πόλεμος, μόχθος, ανθρώπινες σχέσεις και σαγήνη, λοιπόν!
"Οι Θεοί Από Στάχτη" προσφέρουν μια πολυδιάστατη αναγνωστική εμπειρια που σε απορροφά στη δίνη της και δε θέλεις να βγεις με τίποτα από αυτή.
           Υπάρχει μόνο ένα "ελάττωμα":Χρειάζεται να αναμένουμε ,με μπολικο καρδιοχτύπι, τη συνέχεια που θα κυκλοφορήσει στις 21 Ιουνίου!
Κρατώντας τον όρο Στάχτη κι όσα τρομακτικά υπαινίσσεται 
στο δεύτερο μέρος μαθαίνουμε τι συμβαίνει με τον αινιγματικό Ανατόλ Κοβάλσκι, ακολουθούμε την τραγωδία που σημαδέυει για πάντα τη Ροζαλία και βλέπουμε την εξέλιξη όλων των ηρώων, ενόσο η ναζιστική μπότα σαρώνει την Ευρώπη, έτοιμη να θέσει σε εφαρμογή το εφιαλτικότερο σχέδιο που μηχανεύτηκε ποτέ στρατηγικός νους...

Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

Θοδωρής Παπαθεοδώρου Γυναίκες Της Μικρής Πατρίδας

                                    Γυναίκες Της Μικρής Πατρίδας (1), Θοδωρής Παπαθεοδώρου
                                                Είδος:Iστορική Τριλογία
                                                      Βαθμολογία:10/10
Αποτέλεσμα εικόνας για γυναικες της μικρης πατριδας

Μετά την εμβληματική Τετραλογία για το δράμα των Γυναικών του Εμφυλίου κι ένα δίτομο μυθιστόρημα γύρω από την εποχή της Χούντας ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου επανέρχεται στο ιστορικό πεδίο, με ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, γεμάτο αγάπη στην πατρίδα και σέβασμο στα βάσανα των απλών ανθρώπων, που αλέθονται στις μυλόπετρες της Ιστορίας.
Αυτή τη φορά επιλέγει ένα θέμα δύσβατο, που έπειτα από τη θρυλική Πηνελόπη Δέλτα ("Μυστικά Του Βάλτου" κλπ), περίμενε έναν περίπου αιώνα και "Τη Σκιά Της Πεταλούδας" του Ισίδωρου Ζουργού για να αναδειχθεί, σε υψηλό επίπεδο, από τη σύγχρονη μυθιστοριογραφία.πεδίο που δεν έχει κορεστεί δηλαδή και παραμένει σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό: 
                Στην ταραγμένη πολιτική συγκυρία, που όνομα κι εδάφη της Μακεδονίας μας περιφέρονται ξανά στα σαλόνια των Διαπραγματεύσεων σαν "ιμάτια προς διαμερισμό", το νέο βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου φαντάζει δραματικά επίκαιρο και φιλοδοξεί να παρουσιάσει ολοκληρωμένα, όσο ποτέ άλλοτε, την πορεία του ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, που εκτεινόταν ως την Ανατολίκή Ρωμυλία, στη χαραυγή του 20ου αιώνα.
                  Με τις "Γυναίκες της Μικρής Πατρίδας" ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου έρχεται να εμφυσήσει ανθρωπιά αλλά- κυρίως- να αφυπνίσει την ιστορική μνήμη, στοιχειοθετώντας μια εθνική συνείδηση χτισμένη στον πόθο για την ελευθερία, την τιμή προς τους προγόνους και την αυτοκριτική... 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αρχές του αιώνα, στην Αθήνα, στις λάσπες μιας φτωχογειτονιάς, γεννιέται ένα κοριτσάκι, χωρίς να υποψιάζεται ότι, από τη βρεφοδόχο,τα βήματά της θα την οδηγήσουν σε μια από τις πιο φημισμένες αθηναϊκές οικογένειες που την κοσμεί η παρουσία του Ίωνα Δραγούμη:
Είναι η Αρετή, που θα αντισταθεί στις επιταγές της υψηλής κοινωνίας, αναζητώντας την ταυτότητά της στο όνειρο να γίνει δασκάλα και να στηρίξει τον χειμαζόμενο ελληνισμό της Μακεδονίας που ζει κάτω από τον ασθμαίνοντα τουρκικό ζυγό και τη βουλγαρική τρομοκρατία!
Στην αναζήτηση της αυτήν, θα γνωρίσει και τον Μανώλη από τη σκλαβωμένη Κρήτη, που επέλεξε να γίνει αξιωματικός, αποζητώντας να ξεπλύνει την ντροπή του για όσα δεν μπόρεσε κάποτε να προασπίσει. 
Παράλληλα, η Φωτεινή από την Ανατολική Ρωμυλία γαλουχείται στα ιδανικά της προσφοράς από τον γιατρό πατέρα της, ενόσο ο βουλγαρικός εθνικισμός απειλεί να εκριζώσει το ελληνικό στοιχείο από περιοχές διαποτισμένες για αιώνες από την πολιτισμική του αίγλη.
Η Φωτεινή θα βρεθεί σημαδεμένη από μια ανεπούλωτη απώλεια στη Θεσσαλονίκη των κοινωνικών αναταραχών, των ιδεολογικών ζυμώσεων, των εθνοτήτων...
           Ο έρωτας θα έρθει μες στους χαλεπούς καιρούς να παίξει τα δικά του παιχνίδια, χωρίζοντας και διασταυρώνοντας ζωές, μέχρι να αναμετρηθεί με το καθήκον..
Ζωές στιγματισμένες από τα σημεία των καιρών και άσβεστη στην ψυχή την αγάπη για αυτήν την πατρίδα τη μικρή με το αιώνιο μεγαλείο...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Μετά την Τετραλογία του για τον Εμφύλιο, ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου επανέρχεται με ένα αντίστοιχης βαρύτητας ιστορικό έργο, που επιφυλάσσει ανάλογες συγκινήσεις.
Αυτή τη φορά μας ταξιδεύει στην πολύπαθη Μακεδονία αρχές του 20ου αιώνα κι η επιλογή του, με την ονοματολογία των Σκοπίων στο προσκήνιο, φαντάζει περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ.
Εν πρώτοις, "Οι Γυναίκες της Μικρής Πατρίδας" φαίνονται όπως το προδιαγράφει ο τίτλος τους, ένα γυναικοκεντρικό μυθιστόρημα ιστορικής χροιάς, με ισχυρές συναισθηματικές εντάσεις.
Μια ιστορία που ξετυλίγεται σε μια ευέλικτη και άρτια σκηνοθετημένη παραλληλία ανάμεσα στην  Φωτεινήπρόσφυγοπούλα από την Ανατολική Ρωμυλία και μετέπειτα νοσοκόμα,
και την Αρετή, κόρη μιας φημισμένης οικογένειας που αναζητά την χειραφέτησή της...
        Οι δυο ζωές αυτες, ενόσο υπηρετούν την Ωραία Ιδέα, θα βρουν σημείο τομής σε ένα σατανικό πάιγνιο της μοίρας με απρόβλεπτες συνέπειες που κόβουν την ανάσα.  
          Κυρίαρχο ρόλο στις "Γυναίκες της Μικρής Πατρίδας" παίζει το Μακεδονικό Ζήτημα, που αφορούσε φυσικά όχι μόνο στο ομώνυμο γεωγραφικό διαμέρισμα της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά σε όλα τα εδάφη από το Μοναστήρι στα βορειοδυτικά ως την Ανατολική Ρωμυλία (περιοχή Φιλιππούπολης σήμερα).
            Αρχές του αιώνα,με την Οθωμανική Αυτοκρατορία να φυλλορροεί κάτω από τη σήψη της και τα δυτικά συμφέροντα, η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας έγινε μήλον της έριδος για μελλοντική προσάρτηση σε αναδυόμενες κρατικές οντότητες, αλλα κυρίως στα τότε εδαφικώς περιορισμένα κράτη της Ελλάδας και της Βουλγαρίας. Η τελευταία είχε τη στενή κηδεμονία της Ρωσίας που- στα πλαίσια του πανσλαβισμού- ήθελε πρόσβαση στο Αιγαίο και τη συνέφερε μια βουλγαρική Μακεδονία.
Γι αυτό η Βουλγαρία αποδύθηκε σε έναν λυσσαλέο αγώνα εκρίζωσης του μακραίωνου ελληνικού στοιχείου στις περιοχές αυτές με όχημα τον προσηλυτισμο στο δικό της αυτόνομο Πατριαρχείο (Εξαρχία).
          Για τον σκοπό αυτό επιστρατεύτηκαν άτακτα ένοπλα σώματα (κομιτατζήδες) που σκόρπισαν τρομοκρατία, θέτοντας στο στόχαστρο την πνευματική ελίτ -ιερείς και δασκαλους που κρατούσαν τη φλόγα της ελληνικής συνείδησης και τη γλώσσα...
Οι Έλληνες της Μακεδονίας πάλευαν μόνοι κι αποκομμένοι από το αδιάφορο ελλαδικό κράτος- με φάρους κάποιους πεφωτισμένους ανθρώπους-σαν τον Δραγούμη, τον Παύλο Μελά, τον σλαβόφωνο Καπετάν Κώττα, τον ποιητή Τέλλο Αγρα κι αλλους αγωνιστές των όπλων και της πένας...
       Παράλληλα η Κρήτη διεκδικεί την απαλλαγή της από το οθωμανικό γιαταγάνι,αναδεικνύοντας στη φωτιά της Θερισού τον κορυφαίο πολιτικό του αιώνα...
          Αυτό είναι το ιστορικό πλαίσιο που ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου διαφωτίζει ολόπλευρα, ιχνηλατώντας μέσα από αυτό το πορτρέτο μιας εποχής και μιας Ελλάδας που διήυνυε τις πρωτες της δεκαετίες ως ένα κράτος νεοσύστατο- έρμαιο καιροσκοπισμού και δόλιων ξένων συμφερόντων.
Οι άρτια τεκμηριωμένες αναφορές του συγγραφέα (κι οι επεξηγηματικές υποσημειώσεις του, στο τελος) αναδεικνύουν τη φιλοπονία του και τον πλούτο της βιβλιογραφίας, που μελέτησε- με ευθύνη απέναντι στις θουκυδίδειες επιταγές της ιστορικής αντικειμενικότητας, που ένα πραγματικά σημαντικό Βιβλίο του είδους οφείλει να υπηρετέι.
             Μια απαθής μπουρζουαζία από τη μια, κατευθύνει το κράτος των Αθηνών, κι ο συγγραφέας την κατακρίνει με οξυδέρκεια μέσα από το σπινθηροβόλο παράδειγμα της κεντρικής του ηρωίδας Αρετής, που ασφυκτιά και αποφασίζει να υπηρετήσει την πατρίδα στην πρώτη γραμμή.
Παράλληλα, στη Θεσσαλονίκη της Φωτεινής- κέντρο προσφυγιάς αλλά και καπιταλιστικών όρων παραγωγής, αναφύονται τα πρώτα εργατικά κινήματα, που όμως κάποιες φορές τα οικειοποιήθηκαν αντεθνικοί κύκλοι.
Ο συγγραφέας αναδεικνύει την κοινωνική αναγκαιότητα της συσπειρωσης των Εργατών- αναδεικνύοντας τις συνθήκες απόλυτης και αδικής εξαθλίωσης τους.
Ταυτόχρονα μας ενημερώνει για τις ύπουλες μεθοδεύσεις πρακτόρων σε κάποιες από τις συνδικαλιστικές ενώσεις, μεσα από μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που διατηρεί το μυστηρίο της.
Παράλληλα τα ελληνικά χωριά στη Μακεδονία- προμαχώνες του εθνικού ιδεώδους- θα σηκώσουν το βάρος της βουλγαρικής θηριωδίας, καθώς οι πιο αθώοι θα δοκιμάσουν τη λάμα του κομιτατζή, που έχει κηρύξει πόλεμο στην ιστορική αλήθεια και διώκει με μανία κάθε Έλληνα ιερέα και δάσκαλο- θεματοφυλακα της ειρήνης, της τιμής και της φιλοπατρίας.
            Εκείνο που γενικά γοητεύει στον Παπαθεοδώρου είναι πως η ιστορική αλήθεια ρέει χωρίς βερμπαλισμούς, ενταγμένη αρμονικά στο κάδρο της πλοκής του.
Ο συγγραφέας αποφεύγει την παγίδα της αποστείρωσης που ελλοχεύει όταν διακύβευμα είναι η ιστορική αλήθεια, εμφυσώντας πνοή ζώσα στις αναφορές του με χαρακτήρες άρτια σκιαγραφημένους και πειστικούς  στα παθη και τις αδυναμίες τους.. 
Το δράμα των ανθρώπων εδώ, συμβαδίζει ισότιμα με τις μεγάλες εθνικές τραγωδίες. Η ατομικότητα δεν συνθλίβεται από τη συλλογικότητα- αλλά αναδεικνύει τη μοναδικότητά της μέσα στην εξέλιξη της Ιστορίας.
Βαθύ συναίσθημα διαπνέει τις σελίδες του Παπαθεοδώρου, που συμπάσχει με τους ήρωές του... 
Και σε αυτό το έργο του Παπαθεοδώρου δεσπόζει η φιγούρα της Γυναίκας με τα πολλαπλά της πρόσωπα.
Μάνα , Ερωτευμένη Δεσποσύνη, Λειτουργός, Ένθερμη Πατριώτισσα...
       Είναι συγκλονιστικό πώς μια αντρική πένα αντιμετωπίζει με τόσο βαθιά ενσυναίσθηση την τραγικότητα και τη γοητεία της γυναικείας ύπαρξης- όπως είδαμε και στην "Τετραλογία του Εμφυλίου" φυσικά.
         Ο Παπαθεοδώρου αγαπά ειλικρινά τη Γυνάικα και το εργο του αναβλύζει αυτήν του την αγάπη.
         Συμμερίζεται τους αγώνες της για χειραφέτηση- όπως συμπυκνώθηκαν στην εμβληματική Καλλιρρόη Παρρέν κ προσωποποιήθηκαν από την ατίθαση Αρετή του.
        Οσμίζεται την αρωματισμένη αλληλογραφία της ερωτευμένης έφηβης με τον μακρινό αγαπημένο της.
        Παράλληλα αφουγκράζεται τον πόθο της Μητροτητας, ψηλαφώντας ευλαβικά το μεγαλείο της...
        Στα πλαίσια της θεματολογίας του αποτείει φόρο τιμής στην Ελληνίδα Δασκάλα που αντιστάθηκε στον βουλγαρικό επεκτατισμό με όπλο την Αγάπη στο Παιδί και την Ελλάδα.
Το μαρτυρολόγιο των αφανών ηρωίδων δασκαλισσών της Μακεδονίας μακρύ:
Προεξάρχουσα η Βελίκα Τράικου που σφαγιάστηκε κ διαμελίστηκε από τα βουλγαρικά στύφη...
Πλάι της η 22χρονη Αικατερίνη Χατζηγεωργίου, που την έκαψαν το 1904  ζωντανή οι κομιτατζήδες στη Γευγελή, «υπέρ της εις τον Θεόν των Ελλήνων πίστεως αγωνιζομένη", όπως αναγράφει ο τύμβος της.
           Εδω θα προστεθεί ταπεινά κι η ηρωίδα του συγγραφέα μας ως υπόμνηση του ιερού Χρεόυς που κάθε Δάσκαλος έχει απέναντι στα υπό διωγμόν Ιδανικά και την εν γένει Υπόθεση του Ανθρώπου.
         Εμφανής ειναι η ευαισθησια του Θοδωρή Παπαθεοδώρου προς το κοινωνικό περιθώριο, με στιγμιότυπα που ραγίζουν την καρδιά σου και  διεκδικούν από τον εφησυχασμό μας τη χαμένη μας ευσυνειδήσία. 
Είναι τόσα αυτά που μπορεί κανείς να πει για τις "Γυναίκες της Μικρής Πατρίδας", γιατί όπως κάθε διαχρονικό βιβλίο, εγείρει πλήθος προβληματισμών γύρω από τη ζωή, την πολιτική και την πατρίδα!
Το βέβαιο είναι πως το βιβλίο αυτό ήρθε στην ιδανική χρονική συγκυρία.  
          Σήμερα, που αλυτρωτισμοί έχουν φουντώσει πάλι ενσπείροντας μεγαλομανείς επεκτατισμούς, κάθε Ελληνας κι Ελληνίδα -πλάι στον αδιαφιλονικητο πόθο της ειρηνικής γειτνίασης- πρέπει να προτάσσει ψυχραιμία ,αυτοσεβασμό και προπάντων νηφάλια, ιστορική γνώση.
            Βιβλία σαν τις "Γυνάικες της Μικρής Πατρίδας" Παπαθεοδώρου, είναι πειστικός αντίλογος σε φωνές φανατισμού, προασπίζοντας τα ιδανικά της Συνύπαρξης και της Επίγνωσης, που γαλουχούν πολίτες με κοινωνική ευαισθησία κι εθνική συνείδηση.
Προσωπικά, ευχαριστώ τον κ Παπαθεοδώρου ως Ελληνίδα και Γυναίκα για τη σπουδαία εμπειριά Ψυχής και Σκέψης που πρόσφερε, και ενημερώνω το κοινό ότι- δυστυχώς - πρέπει να αναμένει ως το Φθινόπωρο για τη Συνέχεια που αναμένεται συναρπαστική...


Β ΜΕΡΟΣ (ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2018)

                                                 Λιανοκέρια Της Πικρής Πατρίδας, Θοδωρής Παπαθεοδώρου,      
                                                                    Είδος: Ιστορική Τριλογία 2ο Μέρος
                                                                     Βαθμολογία: 10/10       



Ύστερα από 5 μήνες αναμονής επιτέλους βγήκε το δεύτερο μέρος της Τριλογίας που ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου συνέθεσε για τον Μακεδονικό Αγώνα.
Ξανασυναντούμε τις ηρωίδες Φωτεινή και Αρετή από το κρίσιμο σημείο που με αγωνία τις είχαμε αφήσει, κλείνοντας το πρώτο μέρος.Η συνέχεια καταλήγει σε μια ακόμη αγωνιώδη εξέλιξη.


ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Φωτεινή προσφυγας από την Ανατολική Ρωμυλία εργάζεται ως νοσοκόμα στη Θεσσαλονίκη, συνδράμοντας τον αγώνα για τη Μακεδονία.Εκεί συναντά τον απρόσμενο έρωτα, ενώ μια παρουσία από το παρελθόν της τη φέρνει σε ένα δίλημμα που κρίνει τη ζωή και τον θάνατο.
    Η αγάπη θα διεκδικήσει τα δίκαια της ακόμη και μέσα στη φωτιά του αγώνα για τη γη της Μακεδονίας, και θα προβάλλει τις απαιτήσεις της ζωής με την ελπίδα να ανατέλλει.
Παράλληλα, η Αρετή, υιοθετημένη κόρη επιφανούς αθηναικής οικογενειας, έχει κάνει την επανάστασή της αφήνοντας την ανιαρή ζωή των σαλονιών για να γίνει δασκάλα στους χειμαζόμενους Έλληνες της Μακεδονίας, που ζουν κάτω από τον τούρκικο ζυγό και τη βουλγάρικη απειλή.
  Μόνη της ανταμοιβή, η αγάπη στην πατρίδα κι η προσφορά σε παιδιά που τίποτα δε γνώρισαν πέρα από φόβο, φτώχεια και φωτιά...
       Παιδιά που πέρα από εθνότικές και γλωσσικές διαφορές έχουν ανάγκη να ελπίσουν σε ένα χάδι κι ένα καλύτερο μέλλον κι ίσως η δασκάλα τους να γίνει η μόνη μητρική φιγούρα για κείνα.
Συχνά το βουνό θα γίνει οδός διαφυγής για μικρούς κ μεγάλους ανάμεσα σε Μακεδόνες αντάρτες, Βούλγαρους κομιτατζήδες και μια φύση τραχιά, αμείλικτη, όπου ο άνθρωπος μετατρέπεται σε αγρίμι κι ο ίδιος.
          Με ένα ανεξόφλητο χρέος η Αρετή θα γυρίσει στην Αθήνα, προσμένοντας ευκαιρία για επάνοδο στον αγώνα για τη μακεδονική γη, χωρίς να υπολογίζει την αντίδραση των γονιών της και τον έρωτά ως υπόμνηση της νίότης της.
        Παράλληλα ολοενα και περισσότερα χωριά γνωρίζουν τη βαρβαρότητα των κομιτατζήδων.
   Ο Μήλιος κι η Ανθή στα άγουρά τους χρόνια θα κληθούν να δώσουν τον προσωπικό τους αγώνα πλάι στον εμβληματικό και αψύ Γερμανό Καραβαγγέλη.
Κάπου αλλού οι τούρκικες φυλακές γεμίζουν δυσώδη δυστυχία και φτωχολογιά, εκεί που η δικαιοσύνη κ η αδικία μπερδεύονται αξεδιάλυτα...
    Εν τω μεταξύ στη Μακεδονία καταφθάνει ο θρυλικός Μίκης Ζέζας , που θα προσφέρει τα πάντα στη μεγάλη υπόθεση, αφυπνίζοντας την κυβέρνηση των Αθηνών...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η πολυαναμενόμενη συνέχεια της Τριλογίας του Θοδωρή Παπαθεοδώρου για τον Μακεδονικό Αγώνα στέκεται στο ύψος της δυναμικής αρχής, διατηρώντας την ποιότητα του λόγου, την καλοστημένη πλοκή και την ιστορική εγκυρότητα.
      Το δεύτερο μέρος επιλύει τις απορίες και τις εκκρεμότητες ακολουθώντας τα δαιδαλικά περάσματα της Ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής για να καταλήξει σε νέα.
           Οι ηρωίδες ακολουθούν την πορεία που είχαν αρχικά χαράξει σε μια παραλληλία που τελικά θα γνωρίσει την...τομή της στο τρίτο και τελευταίο μέρος.
         Οι δυο κοπέλες εξακολουθούν υπακούουν στη φωνή της συνείδησής τους, υπερβαίνοντας την εποχή τους και τους περιορισμούς του φύλου τους.
Η μια ηρωίδα κουβαλώντας το τραύμα του χαμένου αδελφού καλείται να αντιμετωπίσει ένα πρόσφατο παρελθόν που τη διέψευσε και να λάβει μια απόφαση που ορίζει την εκδίκηση ή την άφεση.
       Η άλλη θέτει στόχο ζωής το χρέος της απέναντι σε ένα παιδί, αλλά η μοίρα έχει διαφορετική άποψη...
Και σε αυτό το δεύτερο μέρος οι ηρωίδες κομίζουν το ηθικό φορτίο τους και γίνονται φορείς ενός πρώιμου φεμινισμού που ουδέποτε εκπίπτει σε εξιδανικεύσεις ή υπερβολές που θα ακύρωναν τη θηλυκότητά τους:
Η αμιγής θηλυκότητα διατηρείται καθώς με την πατριωτική καρδιά και το θάρρος συνυπάρχει η ερωτευμένη ψυχή, η τρυφερότητα κι η φροντίδα!
         Η Φωτεινή εκπροσωπεί τις αθόρυβες ηρωίδες που παραστέκουν στην αρρώστια και τις πληγές, καθώς υπηρετεί τον Αγώνα ως πληροφοριοδότρια αλλά και νοσοκόμα.
Μαζί της ανακαλύπτουμε τη Θεσσαλονίκη .
Μαζί της παρακολουθούμε την προσπάθεια των Βουλγάρων να διεισδύσουν στον κοινωνικό ιστό της Θεσσαλονίκης, προσεταιριζόμενοι ως τόπους προπαγάνδας και στρατολόγησης ακόμη κι Εργατικές Λέσχες που εντάσσονταν στο εργατικό κίνημα της εποχής.
Μια εναγώνια  προσπάθεια 
Στην ιστορία της προβάλλει μια έμμεση καταγγελία των κοινωνικών ανισοτήτων και της φτώχειας που ενώνει σε μια κοινή μοίρα εξαθιωσης όσους πλασματικά χωρίζουν συμφέροντα και φανατισμοί.
         Η Αρετή αποτελεί φόρο τιμής στις ηρωικές δασκάλες που κράτησαν άσβεστη τη φλόγα του ελληνισμού στις φοβισμένες ψυχές τψν χωριών της Μακεδονίας, δοκιμάζοντας το μαχαίρι των κομιτατζήδων, που βασάνιζαν, απαγχόνιζαν και κατακρεουργούσαν την πνευματική ελίτ που απειλούσε το σχέδιο αφελληνισμού σε οόκληρη τη Μακεδονία.
Παράλληλα ο Μάνος από τη φωτιά της Θερισσού και την Κρητική Επανάσταση θα διεξάγει τον δικό του αγώνα για μια ακόμη από τις επιμέρους αλύτρωτες πατρίδες.
Ο Λευτέρης από την πλευρά του ζητά να εκδικηθεί τον χαμό των οικείων του από τα βουλγαρικά στίφη.
Ταυτόχρονα νέα θύματα προστίθενται όταν οι Βούλγαροι επανέρχονται μετά την εικονική Εξέγερση του Ίλιντεν ακόμη πιο επιθετικοί.
Οι διαδρομές φτάνουν ως τους τούρκικους φτωχομαχαλάδες, τα παζάρια και τις φυλακές...που στεγάζουν ανθρώπινα ράκη έρμαια πρωτόγονων ηθών.
Το βιβλίο του Παπαθεοδώρου στεγάζει πολλούς χαρακτήρες κάτω από εναλλασσόμενα κεφάλαια που εξασφαλίζουν διαρκέις εναλλαγές.
     Αντάμα με τους μυθιστορηματικούς  ήρωές ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου σκιαγραφεί υποδειγματικά τα εμπλεκόμενα υπαρκτά πρόσωπα του Μακεδονικού Αγώνα, καταγράφοντας αληθινά περιστατικά.
Από τον Πρόξενο Κορομηλά μέχρι τον φλογερό και πεφωτοσμένο Δεσπότη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη που αποδύθηκε σε έναν λυσσαλέο αγώνα για το ιδανικό της πατρίδας,εμψυχώνοντας, οργανώνοντας και μη διστάζοντας να συγκρουστεί.
Μια φύση ευσεβής γεμάτη πάθος, ανυπομονησία και αυταπάρνηση
Στο δεύτερο μέρος, τα Λιανοκέρια, κάνει την εμφάνισή του ο θρυλικός Εύελπις Παύλος Μελάς.
Απαρνούμενος την τρυφηλή ζωή του στην Κηφισιά  κι επιλέγοντας να οχωριστεί τη συντροφιά της αγαπημένης του Ναταλίας, ανεβαίνει ο ίδιος στα βουνά της Μακεδονίας βρίσκοντας έναν τρόπο να πάρςι συντροφιά του τα παιδιά του:
Επιλέγει για αντάρτικο προσωνύμι έναν συνδυασμό από τα χαιδευτικά του γιου του(Μιχάλη) και της κόρης του (Ζέζα) "κ μένει στην Ιστορία ως Μίκης Ζέζας.
Ο συγγραφέας ακολουθεί τον Παύλο Μελά σε μια ανάβαση θρυλική ως τον θάνατό του από ενέδρα τούρκικου αποσπάσματος.
           Η πλοκή επιστρέφει στους δυο μας ηρωίδες για να τις αφήσει στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου σε μια εκκρεμότητα πιο αγωνιώδη από του πρώτου μέρους.
Η τελευταία σκηνή του βιβλίου επιφυλάσσει μια ανατροπή εκπληκτική συνάμα κι εφιαλτική για τη μία πρωταγωνίστρια
την ίδια ώρα που η άλλη καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη συνείδησή της και την επιβίωσή της...
Το βέβαιο είναι πως το τρίτο μέρος αναμένεται συγκλονιστικό, καθώς θα ολοκληρώνει τον ιστορικό του προβληματισμό και οδηγεί στη λύση της πλοκής, φωτίζοντας όλες τις πτυχές των χαρακτήρων.
Μια τριλογία που το μόνο της ελάττωμα είναι ότι ο χωρισμός της σε ενότητες μέρη αναγκάζει τον αναγνώστη σε μεγάλο διάστημα αναμονής μεχρι τη συνέχεια.
            Η Τριλογία της Μακεδονίας και στο δεύτερο μέρος της παραμένει ένα φωτεινό δείγμα ποιοτικής λογοτεχνίας που ταξιδεύει, προσφέρει τεκμηριωμένη ιστορική γνώση και άγει την ψυχή.
Από κείνα τα έργα που διαφυλάττουν την εθνική μνήμη και μια αγάπη για την πατρίδα που αντικρούει τον ανερμάτιστο μηδενισμό, καταρρίπτοντας και τον στείρο φανατισμό, που απειλεί και θολώνει τη σύγχρονη πολιτική μας ζωή...


ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ Θ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ, Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω

                                     Υπόσχομαι να Μην Ξεχάσω, Γιώργος Πολυράκης

                                                                                              Είδος: Iστορικό
                                          Βαθμολογία: 9/10

Αποτέλεσμα εικόνας για πολυρακης υποσχομαι
Ετικέτες


Φέτος ο αγαπημένος Γιώργος Πολυράκης, διατηρώντας τον ιστορικό προσανατολισμό αυτής της φάσης στο έργο του, στρέφει τη ματιά του σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Παγκόσμιας Ιστορίας:
Πρόκειται για τη Γενοκτονία των Αρμενίων που στα 1915 σημάδεψε με το ματωμένο χνάρι της τον Αιώνα μας.
Το βιβλίο του Πολυράκη έρχεται σαν χρέος και υπόσχεση ιερή: "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω"!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Κεβόρκ και η Νεβάρτ είναι δυο νέα παιδιά που πλάθουν όνειρα στο γραφικό Ερτζιζαν όπου η αρμενική κοινότητα ανθεί.
Τα γεγονότα του Α Παγκόσμιου πολέμου όμως αναζωπυρώνουν τα μίση και στρέφουν τις τούρκικες ορδές εναντίον των χριστιανικών πληθυσμών με την επίζηλη οικονομική αίγλη.
Το βάρος τις επίθεσης σήκωσε ο αρμενικός λαός, σε μια ανευ προηγουμένου επιχείρηση ολικής εξόντωσής του, ενορχηστρωμένη από μεθοδεύσεις γερμανικής έμπνευσης και υλοποιημένη από
το μίσος των Νεότουρκων.
Η Γενοκτονία είναι γεγονός: Κάτω από αυτό,
ο Κεβόρκ και η Νεβάρτ θα χωριστούν...

Τα βήματα εκείνης την οδηγούν στη Θεσσαλονίκη.
Ο Κεβόρκ θα γνωρίσει την κόλαση του εκτοπισμού στην έρημο της Συρίας, αλλά θα επιβιώσει για να φτάσει μετά από πλήθος δοκιμασιών στον Πειραιά.
Γύρω τους θα προστεθούν κι άλλα πρόσωπα με το ατομικό τους δράμα στην ψυχή...
36χρόνια μετά ένα ακριβό κόσμημα σε σχήμα μιας κατακόκκινης καρδιάς θα ενώσει το κομμένο νήμα της μοίρας


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
!!!!!Βιβλίο αδυσώπητο!Βιβλίο που καίει Άλλο ένα μυθιστόρημα  έρχεται να προστεθεί στη βιβλιοθήκη μας από τον αγαπημένο συγγραφέα που 20χρόνια μεσουρανεί στα λογοτεχνικά μας πράγματα με μια μεστή παρουσία. Έργο που σε σημαδεύει ανεξίτηλα.
              Παρότι το δραματικό στοιχείο κυριαρχεί σε όλα τα μυθιστορήματα του Πολυράκη, όπου ζωή, θάνατος κι έρωτας περιστρέφονται σε ένα αιματηρό γαϊτανάκι, το "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" συνιστά το πιο τραγικό από όλα του τα έργα.
Προφανώς ευθύνεται και το καθεαυτό θέμα του βιβλίου..
Το "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" του Γιώργου Πολυράκη συνιστά ένα παραστατικό χρονικό της Γενοκτονίας των Αρμενίων (1915) όπως δεν έχει παραδοθεί ποτέ ξανά στην ελληνική μυθιστοριογραφία!
           Πώς θα μπορούσες να βγεις αλώβητος από τέτοια γνώση όταν σ'τη μεταφέρει η γλαφυρή και φιλαλήθης  πένα του Γιώργου Πολυράκη- αυτού του ένθερμου ιχνηλάτη της ανθρώπινης καρδιάς και της Ιστορίας ;
Αποτέλεσμα εικόνας για ερεβαν ζιλμπερ σινουεΌσα διαβάσετε στο "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" δύσκολα θα τα ξεπεράσετε.
Κι ίσως δεν πρέπει...
          Το θέμα το είχε αγγίξει επιτυχημένα ο Γάλλος Ζιλμπέρ Ζινουέ με το εξαιρετικό "Ερεβάν", το οδοιπορικό δυο αδελφών από την αντιστασιακή δράση του Ντασνάκ ως τον εκτοπισμό και τη σωτηρία.(Άλλωστε η Γαλλία υπήρξε ευαισθητοποιημένη στο ζήτημα της Γενοκτονίας από τις πρώτες που την αναγνώρισαν επισήμως)
         Ο Γιώργος Πολυράκης όμως εμπλουτίζει αυτή τη ματιά του με το μεσογειακό συναισθηματισμό και μια αφοβιά, σκιαγράφοντας απροσχημάτιστα τη φρίκη μέσα από πίνακες άμετρης βαρβαρότητας, αλλά απόλυτης "γνησιότητας".
Οι Αρμένιοι σε αυτό το βιβλιο υψώνουν τη Φωνή της Μνήμης
και του αδικαίωτου Αίματος.
           Ο Γιώργος Πολυράκης τώρα, γίνεται 
η φωνή των πνιγμένων του Ευφράτη,
η κραυγή των εξευτελισμένων γυναικών στην Κιλικία, 
η "ιερά αποκαθήλωση" των παλουκωμένων κοριτσιών,
το δάκρυ των εξωρυγμένων οφθαλμών από τα κομματιασμένα κορμιά, στο Ερζερούμ,
το κατηγορώ των βιασμένων παιδιών
η αναπόφευκτα κόκκινη στάμπα στην τούρκικη χαντζάρα.
                   Μια παρέλαση ματωμένων φαντασμάτων.
Μια αποτρόπαιη εκταφή νεκρών ονείρων, νεκρών ελπίδων μιας ολάκερης γενιάς.

Το πρώτο μαζικό-συστηματοποιημένο- έγκλημα του -υποτίθεται- "πολιτσμενου κόσμου", αν φυσικά εξαιρέσουμε το Ονειδος της Δουλείας και τα φρικιαστικά εγκλήματα που ο ειδεχθής βασιλιάς Λεοπόλδος κυνικά διέταξε εναντίον των Μαυρων στις βέλγικες κτήσεις του Κογκό τέλη του 19ου αιώνα!

       Κι ήταν καιρός να δούμε κατάματα αλήθειες που μας ενοχλούν, ίσως όχι για τη φυσική ασχήμια τους τόσο, αλλά γιατι ξεμπροστιάζουν τον βαθμό της κτηνωδίας στην οποία ενδίδουμε πρόθυμα, προδίδοντας
την ουράνια καταγωγή της ύπαρξης μας.
           Μέρα τη μέρα ,στιγμή τη στιγμή, λοιπόν, ξετυλίγεται το αποτρόπαιο σκηνικό του μαζικού αυτού εγκλήματος μέσα από περιγραφές, προσωπογραφίες των εμπνευστών του και επίσημα εγγραφα...
O συγγραφέας μάς συστήνει τους προδρόμους του κεμαλισμού Ταλάατ- Εμβέρ- Τζεμάλ και τους συν αυτοίς, που με κυνισμό σχεδίασαν κι εξετέλεσαν τη Γενοκτονία.
           Παράλληλα μας μεταφέρει το δραματικό παρασκήνιο και την απεγνωσμένη προσπάθεια διεθνών παρατηρητών- βασικά Αμερικάνων (και Γερμανών ακόμη ιεραποστόλων σε αντίθεση με τους Πρώσους επιτελικούς)- να αποτρέψουν τη Σφαγή.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως ο συγγραφέας ενδιαφέρεται και για όσα ακολούθησαν της Γενοκτονίας.
 Η αλληλεγγύη των απανταχού Αρμενιων υπήρξε συνδετικός κρίκος, που εξασφαλίσε τη διατήρηση της εθνικής τους συνείδηση ενόσο προόδευαν στους τόπιους εγκατάστασης του σε Ευρώπη και Αμερική ακόμα.
Με εθνικό αυτοσεβασμό όμως οι Αρμένιοι απαίτησαν αποκατάσταση της δικαιοσύνης και ο Πολυράκης μεταφέρει ένα εκπληκτικό κι εναγώνιο παρασκήνιο από το αρμενικό δίκτυο που μεθόδευσε την τιμωρία κι εκτέλεση των Ενόχων- με έμφαση στον δολοφόνο Ταλάατ Πασά...
Αποτέλεσμα εικόνας για ταλατ πασας           Η όλη επιχείρηση- με έναν ήρωα άρτια σκιαγραφημένο, θυμίζει την περίπτωση του μεταγενέστερου Εβραίου, Σιμόν Βίζενταλ που με τους καταπληκτικούς του "τιμωρούς" ξετρύπωσαν, στα 1962, τον φυγόδικο ναζί Άντολφ Άιχμαν, τιμωρώντας τον, ενώπιον της Ανθρωπότητας, όπως του άξιζε για τα φριχτά του εγκλήματα κατά το Ολοκαύτωμα! 
            Όπως στους "Μακρινούς Ορίζοντες", ο συγγραφέας προετοιμάζει αρχικά το σκηνικό με καθαρά ιστοριογραφικές αναφορές κι επειτα ενσωματώνει τους ήρωές του σε αυτό- τεχνική κάπως αμφισβητούμενη από φιλολογικής σκοπιάς.
Ίσως όμως η επιλογή του αυτή συμβαδίζει με το γεγονός ότι το παρασκήνιο της Αρμενικής Γενοκτονίας δεν είναι τόσο γνωστό στο ελληνικό κοινό (αν και παρουσιάζει ομοιότητες προς την τραγωδία του Ποντιακού Ελληνισμού κ επειτα τους Μικρασιάτες).
Στο "Υποσχομαι Να Μην Ξεχάσω" υπάρχει μια ανακολουθη εναλλαγή στον χρόνο, που όμως αποσαφηνίζεται όταν ολοκληρώνεται το εργο. 
         Η ιστοριογραφική αυτή διάθεση αμβλύνεται και το έργο κορυφώνεται με το ατομικό δράμα των ηρώων και μια σπαρακτική αγάπη, που αφοπλίζει ως το τέλος.
          Η εξιδανίκευση του έρωτα που ανθεί σχεδόν άκοπα, (με "αφύσικο" ρομαντισμό άλλων εποχών) δεν πρέπει να "ξενίσει", καθώς είναι απλά "όχημα" ώστε να τονιστούν οι αντιθέσεις Ειρήνης και Πολέμου και να αναδειχθεί  η ολέθρια επίδραση της Ιστορίας στις χαρές των καθημερινών ανθρώπων..
          Δηλαδή ζητούμενο του συγγραφέα δεν είναι "οι διακυμάνσεις της αγάπης κι η προσπάθεια κατάκτησής της", αλλά οι ανατροπές που φερνει ο Πόλεμος.
       Γι' αυτό και διαγράφει απόλυτα  επιτυχημένα το αίσθημα απωλειας στις ψυχές των πρωταγωνιστών, εμφυσώντας και στον αναγνώστη βαθιά Νοσταλγία.
       Κι εδώ ο Πολυράκης εκμεταλλεύεται τη δύναμη της σύμπτωσης και το ομηρικό μοτίβο της "Αναγνώρισης" που είδαμε την "Κρυμμένη Αλήθεια" και το όσο "Υπάρχουν Ανθρωποι".
Το φινάλε επιφυλάσσει ανατροπη που επιτείνει το καρδιοχτύπι για να εκτονωθεί γλυκόπικρο και βαθιά ανθρώπινο.
              Το "Υπόσχομαι Να Μην Ξεχάσω" του Γιώργου Πολυράκη είναι λοιπόν σημαντικό βιβλίο- πολύπλευρο και συνταρακτικό, πιστό στον "ιερό όρκο" του τίτλου του
:
                           Βιβλία σαν αυτό, δεν επιτρέπουν στη Λήθη να συλήσει στιγμές "ακριβές",
που η Ανθρωπότητα οφείλει να θυμάται για να μην τις επαναλάβει...