Ρένα Ρώσση Ζαίρη," Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι"

                                                                                  Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι, Ρένα Ρώσση Ζαίρη
                                              Είδος: Αισθηματικό
                                                                                                    Βαθμολογία: 10/10

                                                                                        

         Ένα από τα βιβλία που έκαναν αίσθηση από την πρώτη στιγμή της έκδοσής τους είναι το "Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι", της Ρένας Ρώσση Ζαίρη, που θα κάνει κάθε αναγνώστη να "χαθεί" κυριολεκτικά στη δίνη των συναισθημάτων του.
               Έλκει τον τίτλο του απευθείας από μια ρήση του Νίκου Καζαντζάκη, που παρατίθεται στην εισαγωγή, και τη δικαιώνει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο:

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Αλεξάνδρα, η Μαρίνα κι η Ελίνα είναι τρεις κόρες του μεγαλοβιομήχανου Διονύση Λέκκα
                Δυναμική η Αλεξάνδρα στα χνάρια του σκληρού πατέρα της- θα αναζητήσει στη Φλωρεντία το μυστικό της ευτυχίας.
             Η ωραιοπαθής Μαρίνα, λάτρις της επιφάνειας αποτελεί μοναδικό στήριγμα της μητέρας της, κι ύστερα από μια οδυνηρή απώλεια, θα βρει στο μακρινό Ντουμπάι, αυτό που θα ζεστάνει την ψυχή της.
             Η ξεχωριστή Ελίνα με τα παράξενα μάτια και μια ψυχή ευωδιαστή, σαν τα λουλούδια που φροντίζει, θα βάψει τη ζωή της με τα χρώματα ενός ηλιοβασιλέματος στην Καλντέρα- κόκκινου σαν το Αίμα, χρυσού σαν τον ήλιο της , που αντιμάχονται αέναα...

Η μοίρα θα φέρει στον δρόμο τους τον όμορφο αστυνομικό , Δημήτρη, που κουβαλά μια οδυνηρή οικογενειακή ιστορία κι ένα πένθος ανεπούλωτο...
Αυτή η συνάντηση θα πυροδοτήσει μια σειρά θανάσιμων αποκαλύψεων, αναδεικνύοντας την τραγική ιστορία ενός ακραίου πάθους...

5 παράλληλες ιστορίες που αποδεικνύουν ότι η αλήθεια είναι πάντα πολύπλευρη και πως δεν υπάρχουν "κακοί" ,αλλά "αποστερημένοι από αγάπη".
Πάντα όμως η σπαρακτική ομορφιά του απόλυτου έρωτα θα είναι τελικά κι η αναντίρρητη εξιλέωσή του!

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Σίγουρα "θα... χαθείτε" στις σελίδες του "αγαπώντας" το βαθιά: 
  Το "Αγαπώ θα Πει Χάνομαι" είναι ένα δυνατό αισθηματικό μυθιστόρημα, με ενδιαφέροντα διδάγματα κοινωνικής υφής, που θα σας αγγίξει ως τα τρίσβαθα της ψυχής σας!.
             Με κεντρικό άξονα μια μεγαλοαστική οικογένεια, το έργο ακολουθεί σπονδυλωτή δομή, έχοντας το πλεονέκτημα της εναλλαγής προσώπων και καταστάσεων.
             Αυτό διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον, παρέχοντας πλούτο εντυπώσεων,εικόνων, διαθέσεων και τη δυνατότητα να ταυτιστούμε κάποιον από τους χαρακτήρες..
        Η πλοκή ξετυλίγεται σε εναλλασσόμενους μονολόγους...
            Έχουμε, δηλαδή, μια εισαγωγή σε τριτοπρόσωπη αφήγηση που προετοιμάζει ένα σκηνικό αναπάντητων ερωτηματικών κι ύστερα εξακτινώνεται σε 4 ξεχωριστούς μονολόγους- έναν για κάθε κεντρικό πρόσωπο, με τις απαραίτητες υφολογικές διακυμάνσεις.
           Πρώτα γνωρίζουμε την πρωτότοκη Αλεξάνδρα,σε μια γλώσσα δυναμική κι αποφασιστική, απογυμνωμένη από συναισθήματα.
                Κατόπιν έρχεται η Μαρίνα σε λόγο γεμάτο θηλυκή ματαιοδοξία, να συμπληρώσει ή και να ανατρέψει τις αρχικές εντυπώσεις που δημιουργεί η Αλεξάνδρα. Η συμπληρωματικότητα των δύό τους θυμίζει τη διπλή όψη της αλήθειας και την υποκειμενικότητα της κάθε οπτικής όπως τα όρισε ο Λουίτζι Πιραντέλλο:"Έτσι είναι,αν έτσι νομίζετε!"
            Αυτό το "πρώτο" μέρος του βιβλίου είναι ξέχειλο σύγχρονες παραστάσεις, πολυτέλεια και στοιχεία αισθησιασμού.
       Και τότε έρχεται ο τρίτος μονόλογος της ξεχωριστής Ελίνας, αρωματισμένος δυόσμο και μυρτιά, να μας πλημμυρίσει χρώματα κι ευωδιές από το "περιβόλι" μιας ψυχής που επιζητεί το φως μακρυά από τη λάμψη του χρυσού, όπου μεγάλωσε.
Μας τυλίγει η μαγική αύρα της Σαντορίνης και η φωτιά ενός έρωτα- προστάτη, στέρεου όσο και το επιβλητικό ηφαίστειο που βγαίνει πάντα "νικητής" στη μάχη του με τους άπληστους αιώνες... 
H συνέχεια μας μεταφέρει σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο με έναν θλιμμένο νεαρό άντρα να παίρνει τη σκυτάλη της αφήγησης. 
Ο Δημήτρης θα μας οδηγήσει στους υπόγειους δρόμους μιας διαταραγμένης οικογενειακής ιστορίας κι από το ζενίθ της ευτυχίας στο ναδίρ της μοναξιάς...
       Η στιγμή της συνάντησης των τεσσάρων αυτών ετερόκλητων ατόμων-σε μια συγκυρία δυσάρεστη κι ανεξιχνίαστη- θα επιφυλάξει την αποκάλυψη μιας συνταρακτικής ιστορίας γεμάτης παραφορά, απόγνωση ύβρι- από τις πλέον απροσδόκητες και τραγικές!
2 χαρακτήρες αξέχαστοι κι ένα δράμα που απογειώνει το βιβλίο βάζοντας όλα τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους.         Με γραφή τρυφερή, ποιοτική και όμορφη, το "Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι" είναι ένα βιβλίο που αγκαλιάζει με αγάπη τον άνθρωπο , καταφάσκοντας τη μοναδικότητά του αλλά και την άμετρη την τραγικότητά του:
        Οι σελίδες του "Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι" αναβλύζουν κατανόηση για τα ανθρώπινα πάθη, καθώς αυτό επιχειρεί -με την ευσπλαχνία και τη διεισδυτικότητα ενός καλού γιατρού- να ανιχνεύσει πάντα την πληγή που τα πυροδοτεί.
            Κι αν το... "μαχαίρι" μιας "Μήδειας" μας προξενεί αποτροπιασμό, το έργο αυτό έχει χώρο να συμπονέσει και το "μητρικό αίμα", που σίγουρα το "λέκιασε", πριν φτάσει στο μεγάλο αμάρτημα, στην ύστατη θηριωδία, στη βαθύτερη οδύνη... 
      Μέσα σε όλη τη δίνη των συναισθημάτων ωστόσο μπορεί και αναφύεται μια αθωότητα, που απαλύνει τη σκληρότητα που συναντάμε στην  ακραία αυτή ιστορία.
            Φορέας της αθωότητας είναι η κρυμμένη φωνή, που ακούγεται τις ώρες της περισυλλογής σα νοσταλγία και έλλειψη αγάπης, πίσω από το προσωπείο του ενήλικου κυνισμού.
           Εντούτοις αυτή η γλυκιά αίσθηση συμπυκνώνεται στο πρόσωπο της Ελίνας, καθώς και στον τρόπο που η πένα της Ρένας Ρώση Ζαίρη μας παρουσιάζει ένα ξεχωριστό άτομο με το σύνδρομο αυτισμού Aspenger, που τα συναντήσαμε σε έργα εξειδικευμένα, όπως το γνωστό best seller "Το Αγόρι που Μιλούσε Με τους Πλανήτες"...
                 Χωρίς να κατονομάζει ή να εκθέτει λεπτομερείς αναφορές, η συγγραφέας εντάσσει εύστοχα και με εγκυρότητα επιστημονική, στοιχεία συμπεριφοράς, που προσιδιάζουν στο φάσμα του αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας.
          Η Ρένα Ρώσση Ζαίρη, με περισσή ευαισθησία και όμορφες εικόνες, κατορθώνει να καταδείξει πώς ένα πρόσωπο με αυτισμό μπορεί να ενταχθεί,να είναι μια ύπαρξη γοητευτική και να ξεχωρίζει θετικά, δημιουργώντας ένα φωτεινό πλαίσιο ζωής- προσδοκία απόλυτα ρεαλιστική.
             Με αυτόν τον ανώδυνο τρόπο, η συγγραφέας εξηγεί κι αμβλύνει ένα "φόβο" απέναντι σε μια κατάσταση ιδιαίτερη και ανοίκεια  στον μέσο πολίτη- και σε αυτό συμβάλλει η ευσυνειδησία της καλής παιδαγωγού που πρωτίστως είναι η Ζαίρη.
Ίσως γι αυτό, όσο λίγοι, εντοπίζει το φοβισμένο παιδί πίσω από τα ατοπήματα των ενηλίκων κι αυτό ζητά να περιθάλψει στα τρυφερά της βιβλία...

Γνωρίστε το μυθιστόρημα ΄"Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι"- αυτό το μοναδικό κράμα ερωτισμού και αγάπης στον άνθρωπο κι ανακαλύψτε, γιατί κανείς '''χάνεται' όταν αγαπά"!    





                                                  ΒΙΟΓΡΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα, μέσα στα βιβλία.
Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των ομώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο επιφανής φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων Αγίας Παρασκευής, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός για δεκαέξι χρόνια, αλλά και ως υπεύθυνη έκδοσης σε πολλούς εκδοτικούς οίκους.
Έχει γράψει 10 μυθιστορήματα για ενηλίκους, πάνω από 150 παιδικά βιβλία, δικά της και διασκευές, και έχει μεταφράσει 1500 βιβλία παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας.
Για την προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία και το μεταφραστικό της έργο, έχει τιμηθεί δύο φορές με τον Έπαινο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και με το Bραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας. Το 2002 το όνομά της ανεγράφη στον Τιμητικό Πίνακα της IBBY (INTERNATIONAL BOARD ON BOOKS FOR YOUNG PEOPLE). To 2015 της απενεμήθη το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό της έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική της σχέση με τους αναγνώστες της.
Έχει εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Όλα τα βιβλία της, ενηλίκων και παιδικά, κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

Η Εφεύρεση Των Φτερών, Sue Monk Kidd

                              Η Εφεύρεση Των Φτερών, Sue Monk Kidd
                                         Είδος: Πολιτικοκοινωνικό Μυθιστόρημα
                                    Βαθμολογία : 9,5/10

                                                                           

THE INVENTION OF WINGS 

ISBN 13 9789601428833
Εκδότης ΛΙΒΑΝΗΣ
Χρονολογία Έκδοσης Νοέμβριος 2014
Αριθμός σελίδων 544
Διαστάσεις 21x14
Μετάφραση: ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ
Επιμέλεια: ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ ΜΟΝΚ-ΚΙΝΤ ΣΟΥ¨:
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ TIMH : 14,50

Το 2014 εκδοτικά σφραγίστηκε από την "Καρδερίνα" ,για το οποίο η Dona Tartt απέσπασε το Βραβείο PULITZER.
               Κατά τη γνώμη μου όμως ίσως άλλο να είναι πραγματικά το "Βιβλίο της Χρονιάς":

Είναι το Νο1 Best Seller στους New York Times, που στην Ελλάδα γνωρίσαμε με τον τίτλο "Η Εφεύρεση Των Φτερών" της Σου Μακ Κιντ από τις Εκδόσεις Λιβάνη!
             Πρόκειται για ένα από τα πιο συγκινητικά, αλλά και τα πλέον καταγγελτικά κοινωνικά μυθιστορήματα που έχουν κυκλοφορήσει - από εκείνα που συνταράσσουν την ψυχή και διαμορφώνουν συνειδήσεις αφυπνισμένων πολιτών.
Με άξονα μια αταίριαστη φιλία το βιβλίο έρχεται να μας κηρύξει την ισότητα των Ανθρώπων σε κάθε επίπεδο, αναδεικνύοντας τους επίπονους αγώνες για την κατάκτηση της.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αμερική, αρχές του 19ου αιώνα.
Λίγες δεκαετίες μετά την Αμερικάνικη Ανεξαρτησία του 1776, η αμερικάνικη κοινωνία φέρει ακόμη το στίγμα του πλέον απάνθρωπου θεσμού της Παγκόσμιας Ιστορίας, που είναι η Δουλεία των Μαύρων.
Ο "άνεμος της αλλαγής" άφησε έξω το ...δουλοκτητικό καθεστώς των Νότιων πολιτειών, αλλά και τη θέση της Γυναίκας που παραμένει στο περιθώριο.
Σε αυτό το πλαίσιο ζει η δεκαμελής οικογένεια του δουλοκτήτη δικαστή Γκρίμκε.
        Μέσα στο σπίτι εξελίσσονται δύο παράλληλες πορείες:
Αυτή της μικρότερης κόρης Γκρίμκε, της ντροπαλής κι ευαίσθητης Σάρα, και εκείνη της προσωπικής της σκλάβας, Χέτι, που συνδέονται με μια ιδιότυπη φιλία ζωής.
Στο επόμενα χρόνια 35 χρόνια, η Σάρα και η Χέτι θα αντιμετωπίσουν κατάματα τα "κάγκελα" που όρθωσε γύρω από τα όνειρά τους η κοινωνία, αρνούμενη να αναγνωρίσει Δικαιώματα στους Μαύρους και Ισότητα στη Γυναίκα...
                  Η Χέτι κι η Σάρα- άλλοτε μαζί, άλλοτε σε δρόμους χωριστούς- θα αποδυθούν και οι δυο σε έναν επίμονο αγώνα για να κατακτήσουν τα προσωπικά τους Φτερά προς την Ελευθερία, σε μια διαδρομή σπαρμένη διαψεύσεις, μοναξιά και πόνο- με απώτερο διακύβευμα να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους!


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η "Εφεύρεση των Φτερών" της Sue Monk Kidd είναι ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, που ανατέμνει την Καταπίεση του Ανθρώπου στις δύο ειδεχθέστερες εκδοχές της.
Έχουμε, από τη μια, το δράμα των Μαύρων, που διέσχισαν ποταμούς δακρύων και αίματος στην πορεία της απελευθέρωσής τους.
Από την άλλη προβάλλει στην τραγικότητά της η "αιώνια σκλάβα" που είναι η Γυναίκα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Οικουμένης...

Έργο που βαδίζει ευθέως στα χνάρια της εμβληματικής "Καλύβας του Μπαρμπα- Θωμά", κομίζοντας αντίστοιχο ανθρωπιστικό μήνυμα, μέσα από την καταγγελία της Αδικίας.
           Στην "Εφεύρεση Των Φτερών", ωστόσο δε διακρίνουμε τόσο ευκρινές το υπέροχο χριστιανικό μήνυμα, όπως στην "Καλύβα", ούτε αναδεικνύεται τόσο η εγκαρτέρηση κι η αγιοσύνη, που συναντάμε στη γλυκιά φιγούρα του Θωμά ή της μικρής Εύας...
       "Η Εφεύρεση Των Φτερών" κινείται σε μια φόρμα αρκετά ρεαλιστική με πειστικότητα χαρακτήρων και απόλυτη φυσικότητα στις εξελίξεις, χωρίς να εκβιάζει συναισθήματα και ανατροπές.
        Είναι όμως το ίδιο το θέμα τόσο οδυνηρό και επιφυλάσσει αφ' εαυτού τόση ένταση, που το ενδιαφέρον διατηρείται αμείωτο κι οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές.
          Μοιραία μας φέρνει στο νου το "12 Χρόνια Σκλάβος".
Ωστόσο πρόκειται για έργο με πυρήνα σαφώς γυναικοκεντρικό.

   Η συγγραφέας αφήνει την πλοκή να ξετυλιχθεί από τους εναλλασσόμενους μονολόγους δύο γυναικών πολύ διαφορετικών μεταξύ τους.
Εσωτερικές σκέψεις, περιγραφές, αλλά και ζωηρή εικονοπλασία, πλέκουν βήμα- βήμα μια ιστορία αυτογνωσίας και κοινωνικού αγώνα.

Τα δύο κεντρικά πρόσωπα είναι η λευκή Σάρα Γκρίμκε και η μαύρη σκλάβα της, Χέτι με το προσωνύμι "Σκοτούρα", στην πιο αποφασιστική 30ετια της ζωής τους.
               Κάθεμιά τους, μέσα από τα προσωπικά της δεσμά ,αντιπροσωπεύει και έναν από τους δύο βασικούς πυλώνες του βιβλίου, με κοινό παρανομαστή τη συγκινητική φιλία τους.

Στο πρόσωπο της Χέτι, γνωρίζουμε μια τυπική οικογένεια σκλάβων και παρατηρούμε την επιρροή της μητρικής φιγούρας στη μικρή κόρη της.

            Μια σχέση που περνά όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις,μια ενηλικίωση πρόωρη κάτω από την ακυρωτική σκιά του "λευκού" μαστιγίου και μια καθημερινότητα δυσβάσταχτη.
          Μέσα από τις δυο πολύπαθες γυναίκες- μάνα &κόρη- διαγράφονται κατατοπιστικά όλα τα πάθη των νέγρων και η θλιβερή ζωή τους κάτω από τον ζυγό των Λευκών.
Υπάρχουν στιγμιότυπα πραγματικά σκληρά, υπάρχουν βασανισμοί, που μεταδίδουν όλη την οδύνη και θα πλημμυρίσουν την ψυχή του αναγνώστη οργή και αποτροπιασμό για την απανθρωπιά μιας κοινωνίας έρμαιου των φυλετικών διακρίσεων.
Η αγωνία όλων μας κλιμακώνεται όσο παρακολουθούμε τη μικρή εξέγερση των Δούλων, όπως την υποκίνησε μια φιγούρα - θρύλος για όλους τους σκλάβους, ο μυστηριώδης απελεύθερος ήρωάς τους...
Παράλληλα,ο αναγνώστης αγωνιά για την τύχη της Σκλάβας Χέτι, που θα κριθεί στην τελευταία σελίδα...

Το άλλο κεντρικό πρόσωπο θα είναι η Αμερικάνα Σάρα Γκρίμκε, η εύθραυστη κόρη της οικογένειας, μια ιδιοφυής και αφυπνισμένη κοπελίτσα, που σύντομα θα αντιμετωπίσει τη ματαίωση της ύπαρξής της μέσα από την υποβάθμιση του φύλου της...
Ματαίωση πνευματική, ηθική, προσωπική συνθέτουν μια ζωή "ελεύθερη" μόνο στα χαρτιά.
        Το αξιοσημείωτο, είναι πως η Σάρα Γκρίμκε αποτελεί υπαρκτό πρόσωπο,(όπως αναλυτικά επεξηγεί στο Επίμετρο η συγγραφέας)- και χρόνια πάλεψε ενάντια στη φίμωση των ονείρων και της φωνής της.
          Εκείνη κι η νεαρότερη αδελφή της, Αντζελίνα Γκρίμκε, όργωσαν τις Νότιες Πολιτείες κηρύττοντας την Ισότητα και την Απελευθέρωση των Νέγρων-τόλμημα πρωτοποριακό για γυναίκες της εποχής τους!
Η Kidd παρουσιάζει αυτήν την ξεχωριστή προσωπικότητα εμπλουτίζοντάς τη με στοιχεία μυθιστορηματικής βιογραφίας, που προσδίδουν αμεσότητα και συγκινησιακή φόρτιση στο βιβλίο...
                Πολύ ξεκάθαρα λοιπόν, υπογραμμίζεται η ψαλιδισμένη ζωή της γυναίκας κι η υποταγή της στην αντρική βούληση κ τη φαλλοκρατική νομοθεσία, προβάλλει τόσο ασφυκτική, όπως το διαγράφει η ποιήτρια Κική Δημουλά στο "Σημείο Αναγνωρίσεως":

Άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε πρσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.
[...]:Δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου
μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο[...]
Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:
αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς
ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.[...]
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε
στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου [...]
Για τα δεμένα χέρια σου, πού έχεις
όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα
γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.

Ένα... "πορτρέτο" της Γκρίμκε θα μπορούσε να περιγράφει η Δημουλά στη σπαρακτική κραυγή που διατρανώνει για την άδικη μοίρα της γυναίκας- με αφορμή το "γλυπτό της Βορείου Ηπείρου".
              Η τομή δύο τόσο ετερόκλητων έργων σε αυτό το γυναικείο πεπρωμένο καταδεικνύει- κι αυτή- πως οι διακρίσεις εις βάρος της Γυναίκας είναι μια παγκόσμια κηλίδα αισχύνης σε έναν κόσμο που θέλει να θεωρείται εξελιγμένος.


Πόσα άραγε άλλαξαν από την εποχή της Σάρας Γκρίμκε, αλήθεια;
2 αιώνες μετά και Γυναίκες σύρονται ακόμη σε γάμους από τα 9 τους χρόνια ,γυναίκες ακρωτηριάζονται σε κλειτοριδεκτομές, "φασκιώνονται" με μπούργκες ή λιθοβολούνται, αν ερωτευτούν...
2 αιώνες μετά, και γυναίκες υποαμοίβονται σε εργασιακούς χρόνους ή καλούνται να... "δώσουν εξηγήσεις", αν πέσουν θύματα κακοποίησης και θελήσουν να καταγγείλουν...
          
Κι αν η Δουλεία ως θεσμός έχει εκλείψει, δεν έχει εξαλειφθεί η εκμετάλλευση ανθρώπων με προσχήματα εθνικιστικά και πολιτικά, αλλά απώτερο σκοπό την πλεονεξία και μαι κανιβαλική κερδοσκοπία.
          Διασχίσαμε αγώνες ανεξαρτησίας,βιώσαμε τον όλεθρο του ναζισμού, περάσαμε την μπόρα του Απαρτχάιντ, θαυμάσαμε έναν Μάρτιν Λούθερ Κινγκ , αποχαιρετήσαμε με οδύνη έναν Νέλσον Μαντέλα- κι όμως!- ο ρατσισμός έχει δέσει με γερά πλοκάμια τη συνείδηση των εθνών...

Όσο, λοιπόν, η Γυναίκα θα καταπατείται,
όσο η μισαλλοδοξία θα δηλητηριάζει τη συνύπαρξη των ανθρώπων,
όσο θα υπάρχουν αδικημένοι για να πλουτίζουν λίγοι,
βιβλία σαν την "Εφεύρεση των Φτερών" θα προσφέρουν πολλά περισσότερα από ιστορική μνήμη: 

Θα...πλέκουν τα "Φτερά" για να πετάει η Ψυχή κι η Σκέψη μας στο Φως της Ανθρωπιάς, που διεκδίκησαν κάποτε για λογαριασμό των Αδικημένων -Γυναικών και Νέγρων -οι αδελφές Γκρίμκε!!!

Να συγχαρώ γι' αλλή μια φορά την Τίνα Σακελλαροπούλου για την εξαίσια δουλειά στη μετάφραση.

Οπωσδήποτε ανακαλύψτε αυτό το αριστούργημα -επίκαιρο όσο ποτέ!

ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ , Η Γυναίκα Της Σοφίτας

                                                                       Η Γυναίκα Της Σοφίτας, Χρυσηίδα Δημουλίδου
                                  Είδος: Αισθηματικό Θρίλερ
                                  Βαθμολογία 9/10

                                       

      Η Χρυσηίδα Δημουλίδου, αγαπημένη μυθιστοριογράφος χιλιάδων αναγνωστών, διακρίνεται για την τόλμη στη σκέψη και την πρωτοτυπία στη θεματολογία της.
           Αυτά τα στοιχεία σίγουρα χαρακτηρίζουν και το πολύ ιδιαίτερο βιβλίο της «Η Γυναίκα Της Σοφίτας», που μένει στη λογοτεχνική επικαιρότητα εδώ και 17 χρόνια και, Μάιο του 2015, επανεκδόθηκε απ’ τις Εκδόσεις Ψυχογιός!
      Ένα βιβλίο που έκανε δικάιως αίσθηση και κατέταξε τη Δημουλίδου στις εμπορικότερες συγγραφείς της γενιάς της!

 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η καλόκαρδη Μάρθα είναι η κόρη μιας μεγαλοαστικής αθηναϊκής οικογένειας του ’60 και μεγαλώνει στην επιβλητική έπαυλη της Κηφισιάς, έχοντας ό,τι ποθήσει εκτός από την προσοχή. Η παρουσία της αδελφής της, Αγγέλας, επισκιάζει την ανέμελη ζωή της.
             Εκθαμβωτικά όμορφη και λαμπερή από κούνια, η εγωκεντρική Αγγέλα «κλέβει τις καρδιές» των γύρω της, εκτοπίζοντας τη συνηθισμένη, άχαρη Μάρθα.
              Το σκηνικό όμως ανατρέπεται γι' άλλη μια φορά, από ένα αδιανόητο γεγονός, που κατέστρεψε μια ουράνια ομορφιά, με απρόβλεπτες συνέπειες...
Μια ζωή που περνά πίσω από την  κουρτίνα μιας σοφίτας.
         Μια ιδιότυπη σχέση εξάρτησης κι ένα εφιαλτικό μυστικό, που σαν βγει θα σαρώσει για πάντα τις ζωές όλων τους!

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η "Γυναίκα Της Σοφίτας",που έκανε αίσθηση στα λογοτεχνικά δρώμενα το 2001(από τις εκδόσεις Λιβάνη τότε) επανεκδίδεται πάλι σε μια εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση από τον Οίκο του Ψυχογιού!

Tο νέο εξώφυλλο σε πανέμορφους χρωματικούς συνδυασμούς, μεταδίδει όλη τη φόρτιση του βιβλίου και μας προδιαθέτει για την τραγικότητα μιας ιστορίας διαφορετικής, που καθηλώνει!

     Ένα βιβλίο που φέρνει ρίγος στον αναγνώστη, κομίζοντας παράλληλα δυνατά διδάγματα ζωής!

      Πράγματι, πρόκειται για ένα πολύ πρωτότυπο, σκοτεινό μυθιστόρημα που έχει στο επίκεντρό του δύο γυναικείους χαρακτήρες, αλλά αποστασιοποιείται από κοινότυπους συναισθηματισμούς και δε μοιάζει με κανένα άλλο της κατηγορίας του!

        Ένας συγκερασμός του μοντέρνου αισθησιασμού με τον κλασσικό ρομαντισμό, που αποκτά πινελιές σχεδόν "γοτθικές", όπως θα διαπιστώσετε όσο προχωρά το βιβλίο.

              Με τη "Γυναίκα Της Σοφίτας" η Χρυσηίδα Δημουλίδου πλέκει ένα αυθεντικό ψυχολογικό θρίλερ, που διατηρεί ψήγματα αισθηματικών διαθέσεων κι εκτείνεται σε έναν ενδιαφέροντα κοινωνικό προβληματισμό.
Ένα βιβλίο που ρέει αβίαστα σε γλώσσα απλή και ίσως λιτή και με γρήγορο ρυθμό.
Είναι από τα πρωτα βήματα της Χρυσηίδας Δημουλίδου στον χώρο της συγγραφής και είναι εμφανής η έλλειψη λογοτεχνικών σχημάτων σε αυτό.
         Αυτή η απουσία περιγραφών ή διεισδυτικότητας είναι ίσως η μικρή, μοναδική αδυναμία στη "Γυναίκα της Σοφίτας", που αποτελεί μια πρωτότυπη σύλληψη για την εποχή της- 17χρόνια πριν.
          Ακόμη και χωρίς παραστατική αφήγηση, έντονη εικονοπλασία ή αναλυτικά ψυχογραφήματα,όμως,"Η Γυναίκα Της Σοφίτας" η συγγραφέας καταφέρνει τελικά να υποβάλλει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, που είναι μάλιστα διάχυτη σε όλο το βιβλίο.
  Ένα υποβλητικό μυθιστόρημα, που αν θελήσουμε να το δούμε και βαθύτερα, συνιστά μια σαγηνευτική λογοτεχνική "πρόκληση" κι έργο πάνω στις οικογενειακές σχέσεις.

          Η Χρυσηίδα Δημουλίδου, κόντρα στην αποθέωση της αισθητικής αρτιότητας, αποδομεί άφοβα, αλλά χωρίς ωμότητα, την ομορφιά της ηρωίδας της κι αυτό είναι μια εξαιρετική έμπνευση και εξαίσιο συγγραφικό ρίσκο.
             Χωρίς να αναλωθεί σε περιγραφικές λεπτομέρειες, -ίσως "ενοχλητικές" για πιο ..."ευαίσθητους" αναγνώστες- η Δημουλίδου μεταφέρει όλη την έκταση της απρόσμενης "απώλειας" και της φρίκης.
       Η πληγωμένη μορφή, φυσικά, δε συνιστά συγγραφικό εύρημα της Δημουλίδου. 

 Έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στη Λογοτεχνία ως ανατροπή, ως παράγοντας έντασης ή ως αυθεντικό συστατικό τρόμου σε εμβληματικά αριστούργηματα όπως Φάντασμα Της Όπερας" ή στα σύγχρονα "Δαιμόνια"του Ντειβιντσόον, 

           Χωρίς ανάλογες συμβολικές διαστάσεις, η ηρωίδα της Δημουλίδου αντιπροσωπεύει τη «ρήξη της Ταυτότητας» του ατόμου μέσα από την « τραυματισμένη εξωτερική εικόνα».
                Aυτή η εσωτερική σύγκρουση αποδίδεται με έναν αριστοτεχνικό τρόπο, ενσταλάζοντας μια αδιόρατη αίσθηση τρόμου στο έργο, που διατηρείται αμείωτη.
       Το καινοτόμο, στη "Γυναίκα Της Σοφίτας" είναι πως ενώ η "λαβωμένη εικόνα" στη λογοτεχνία αφορά συνήθως σε άντρες ήρωες και απαλύνεται από μια γυναίκα, εδώ συμβαίνει σε μια γυναικεία μορφή κόντρα στα αισθητικά και κοινωνικά στερεότυπα!
Σε καιρούς αποθέωσης της πλαστικής μάλιστα ομορφιάς αυτό ήταν συγγραφικό τόλμημα μπροστά από την εποχή του.
          Ένα θλίβερό "φάντασμα" κι η ηρωίδα της Δημουλίδου, που αντί για "κατακόμβες", επιλέγει ως "βασίλειό" της τη Σοφίτα"! Διαθέτει όμως τόσο αφοπλιστική αρχοντιά που -όπως κι ο θανάσιμα αινιγματικός "Έρικ"στον Λερού- δεν επιτρέπει στιγμή τον οίκτο στον αναγνώστη,αντιθέτως του εμπνέει έναν υποτυπώδη θαυμασμό:

       Μια περήφανη στάση- μάθημα αξιοπρέπειας απέναντι στην Οδύνη, με ψήγματα από τη γυναικεία χειραφέτηση που αποτελέι σταθερό ζητούμενο στα έργα της Δημουλίδου...
         Με τη "Γυναίκα Της Σοφίτας" όμως, η αφυπνισμένη Χρυσιήδα Δημουλίδου επιχειρεί κι ΄'εναν κοινωνικό προβληματισμό γύρω από την οικογένεια και το ευαίσθητο ζήτημα της αδερφικής σχέσης προκαλώντας όσοι είναιο γονείς να στοχαστούν κάνοντας αυτοκριτική : 

Δεν είναι τυχαίο το φύλο. 

Η Γυναίκα λόγω των επιτακτικών βιολογικών συνθηκών και των ασφυκτικών κοινωνικών πιέσεων είναι πιο ευάλωτη στην ανασφάλεια και την ανταγωνιστικότητα.

       Η συγγραφέας, μέσα από την ιστορία αυτή, έρχεται να αναδείξει πώς οι λανθασμένοι χειρισμοί των γονιών και η άνιση μεταχείριση των παιδιών οικοδομούν ανεπαρκείς προσωπικότητες με σαθρά θεμέλια, κληροδοτώντας ισόβιους ανταγωνισμούς.
               Πόσοι γονείς άραγε σέβονται τη μοναδικότητα των παιδιών τους, ενθαρρύνοντας τα ατομικά τους χαρίσματα χωρίς την παγίδα της Συγκρισης;
Πόσοι γονείς χτίζουν αυτόφωτες προσωπικότητες αναθρέφοντας τα αδέλφια με δικαιοσύνη κι αλληλοσεβασμό;
          Ερωτήματα που ανακύπτουν βασανιστικά και αβίαστα στον αναγνώστη που απολαμβάνει συνάμα το μυθιστόρημα αυτό.
Διδάγματα πολύτιμα μέσα από καταιγιστικές εξελίξεις...

           Όλη η πλοκή ακολουθεί μια κλιμάκωση, μέχρι τη μεγάλη αποκάλυψη σε μια ατμόσφαιρα πυρετώδη και συνάμα ζοφερή,που παραπέμπει ευθέως στα "Ανεμοδαρμένα Ύψη"της Έμιλυ Μπροντέ- (όσο κι αν μια ποιοτική σύγκριση ανάμεσά τους θα ήταν άκαιρη& άδικη): Πιστεύω, άλλωστε, πως δεν επελέγη τυχαία το "όνομα" της Οικίας των ηρώων στην Κηφισιά:
"Βίλα Των Ανέμων"- πολυτελής, μα μισοερειπωμένη κι αυτή- κατ' αντιστοιχία της οικίας του τρομερού "Χήθκλιφ" στο έργο της Μπροντέ, "Wathering Heights", που αποδίδεται και ως "Πύργος Των Καταιγίδων".
           Η "τοπογραφία" των τελευταίων σκηνών στη Γυναίκα της Σοφίτας- το "ανέμισμα της κουρτίνας",το "βίαιο σφύριγμα του βοριά" -κι η παραφορά του φινάλε, προσδίδουν "χηθκλιφικά" γνωρίσματα στην τελευταία  σκηνή -με κοινό παρανομαστή την άμετρη οδύνη και μια αμείλικτη νέμεση.
            Ένα τέλος αντάξιο των δυνατών συναισθημάτων της υπόλοιπης ιστορίας, που θα φέρει την κάθαρση και θα σας συγκλονίσει, ακόμη κι αν σταθείτε διορατικοί και το διαισθανθείτε πιο πριν.
Ένα βιβλίο λοιπόν διδακτικό, όσο και γοητευτικό ως το τέλος!
        Από τις πιο ξεχωριστές αναγνωστικές εμπειρίες η "Γυναίκα Της Σοφίτας" της Χρυσηίδας Δημουλίδου είναι ένα βιβλίο που προχωράει πέρα από το προβλέψιμο και μένει αξέχαστο!
        Ανακαλύψτε το οπωσδήποτε σε αυτήν την τόσο όμορφη και ξεχωριστή επανέκδοσή του!                                                                             

Γιώτα Παπαδημακοπούλου, ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

                                                   Ξεπεσμένοι Άγγελοι, Γιώτα Παπαδημακοπούλου
                                              
                                 Είδος: Αισθηματικό
                                    Βαθμολογία: 4,5/10
                                                         

Τη γνωρίσαμε ως δυναμική κριτικό ταινιών και βιβλίων για τον δημοφιλή ιστότοπο "Το Μεγαλείο Των Τεχνών".Συμφωνήσαμε και διαφωνήσαμε με τοποθετήσεις της.
           Τώρα όμως, η Γιώτα Παπαδημακοπούλου, ανοίγει τα συγγραφικά της φτερά και - παρ'ότι ασχολείται με "Ξεπεσμένους Αγγέλους"- το δικό της "πέταγμα" προδιαγράφεται να την οδηγήσει σε θετικούς δρόμους, αν εργαστεί πολύ σκληρά πάνω στη θετική βάση που έθεσε!
           Οι Ξεπεσμένοι Άγγελοι αποτελούν το ποδαρικό της νεοεμφανιζόμενης συγγραφέως, κι έρχονται να συγκινήσουν τις καρδιές του αναγνωστικού κοινού.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Αγγελική είναι μια όμορφη νεαρή κοπέλα με μια ζωή που δείχνει τακτοποιημένη.
                  Σπουδάζει οικονομικά σε μια Σχολή που της εξασφαλίζει την επαγγελματική της αποκατάσταση, ενώ διατηρεί έναν "επίζηλο" δεσμό με τον σοβαρό κι επιτυχημένο Μιχάλη.
Στα 19 της φαίνεται να έχει τα πάντα... εκτός από την ίδια της την Ταυτότητα!
           Αυτό θα το συνειδητοποιήσει όταν, μια απροσδόκητη μέρα, θα μπει στη ζωή της ο Άγγελος- πυροδοτώντας της μια σειρά από ανεκπλήρωτους πόθους σχετικά με την πορεία που διάλεξε προς ικανοποίηση όλων των Άλλων εκτός της ιδίας...
Μαζί θα πετάξουν στα σύννεφα ένός έρωτα αληθινού, μα απαγορευμένου,που σηματοδοτεί ένα βασανιστικό δίλημμα και θα κορυφωθεί με τρόπο τραγικό.
Την ώρα της "πτώσης" τους, με "θανάσιμα θηρία" να τους παραμονεύουν, θα βρεθούν απροσδόκητοι σύμμαχοι, όμως, ποιος μπορεί να σώσει έναν ..."Ίκαρο" με λιωμένα τα φτερά του;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Παρά τον σαφή αισθηματικό προσανατολισμό τους, οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" της Γιώτας Παπαδημακοπούλου φιλοδόξησαν να γίνουν κάτι πολύ παραπάνω από ένα  ρομαντικό μυθιστόρημα και παρά την εμφανή συγγραφική απειρία και το μεγάλο έλλειμμα λογοτεχνικότητας οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την αξιόλογη προσπαθεια:
          Εγώ λοιπόν βλέπω τους Ξεπεσμένους Αγγέλους ως ένα οδοιπορικό αυτογνωσίας, που, παράλληλα με τη συναισθηματική φόρτιση του δυνατού έρωτα, αρθρώνουν και κάποιες διδακτικές αλήθειες, που μας αφορούν λίγο- πολύ όλους.      
       Στο επίκεντρο, βρίσκεται, φυσικά, ένας σπάνιος έρωτας, που ένα χαριτωμένο,αλλά πολύ κοινότυπο εφηβικό λογοπαίγνιο με τα ταυτόσημα ονόματα των ηρώων, μας προδιαθέτει για το πόσο δυνατός είναι...(Άγγελος-Αγγελική)
          Η τραγωδία αυτού του έρωτα όμως, δεν πηγάζει από αντιξοότητες,μυστικά και πάθη, αλλά από την ίδια την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας..κι εδώ υπεισέρχεται ένας γόνιμος κοινωνικός προβληματισμός.
          Είναι το δίλημμα ανάμεσα στην αυτονομία και την εξάρτηση που κρύβεται πίσω από την αγωνιώδη αυτή ερωτική ιστορία.
          
Η Αγγελική αντιπροσωπεύει τη μέση μοναχοκόρη μιας μεσοαστικής οικογένειας- μεγαλωμένη σε ένα ευχάριστο περιβάλλον- που έχει όμως προγράψει ένα ασφαλές πλαίσιο για τη μελλοντική της εξέλιξη, δολοφονώντας τα όνειρα, στο όνομα της εξασφάλισης και μιας επιφάνειας αρεστής στο κοινωνικό περίγυρο, αλλά όχι στην ίδια την ψυχή...
            Η δυσκολία της ηρωίδας να απαγκιστρωθεί από αυτό το περίγραμμα εδράζεται στον ίδιο τον ευνουχιστικό τρόπο ανατροφής,αποτρεπτικό για τον "απογαλακτισμό", που χαρακτηρίζει μια ελεύθερη προσωπικότητα:
Η αληθοφανέστατη αυτή καθήλωση της ηρωίδας, αποτελεί ένα από τα πιο καίρια προβλήματα της οικογενειακής ζωής.

Ως προς αυτό οι "Ξεπεσμένοι Άγγελοι" με ταξίδεψαν στην εφηβεία μου, όταν και διάβασα ένα οδυνηρό μυθιστόρημα για την ενηλικίωση του εφήβου: 

             Στο κοινωνικό μυθιστόρημα "Μου Μαθαίνετε Να Χαμογελάω, Σας Παρακαλώ" η "Ιφιγένεια" της Ελένης Δικαίου αντιμετωπίζει την ίδια ενοχοποιητική παγίδευση που ακρωτηριάζει, χωρίς να το καταλάβει, την προσωπικότητά της.
         Σε μια νοητή "αλυσίδα", ένιωσα την Γιώτα Παπαδημακοπούλου να "παραλαμβάνει" αυτόν τον προβληματισμό από τον εφηβικό στάδιο, στην πρώτη ενήλικη περίοδο, ενσταλάζοντας έντονο ερωτισμό- αφού κι η Αγγελική της βρίσκεται στο επόμενο ηλικιακό σκαλί από την ύστερη εφηβεία της "Ιφιγένειας"- σφάγιο ανυποψίαστο και εκείνη στις επιδιώξεις Άλλων...

Όπως καταδεικνύει το ευφάνταστο και πολύ υποβλητικό εξώφυλλο, λοιπόν, η δική μας Αγγελική είναι εγκλωβισμένη σε μια "γυάλα" από όπου ατενίζει έναν κόσμο, που θέλει αλλαά δεν της επιτρέπεται να πιάσει...
Όταν βίαιες ανατροπές σπάσουν τη γυάλα, τα... "θραύσματα" θα "ματώσουν" την ηρωίδα- με το "αίμα" των πληγών αυτών να "λεκιάζει" και την ψυχή του αναγνώστη, που συμπάσχει απόλυτα μαζί της.

Με γλώσσα σύγχρονη και νεανική- ενίοτε σκληρή, και χωρίς καθόλου λογοτεχνικά σχήματα ή εκτενείς περιγραφές- , η Γιώτα Παπαδημακοπούλου μεταδίδει το τυραννικό δίλημμα, που διατρέχει μεγάλο μέρος του βιβλίου.
  Παράλληλα επιδιώκει να αναδείξει και τη σπουδαιότητα της Φιλίας στη ζωή του ανθρώπου , μέσα από έναν ακόμη ήρωά της- από εκείνους που περισσότερο συναντάμε στα μυθιστορήματα δυστυχώς....

Είμαι αναγκασμέντη να επισημάνω τις πολύ σοβαρές αδυναμίες του βιβλίου, που είναι ολόκληρο το πρώτο μέρος και η σαφέστατη ανισομέρεια στη διήγηση.
        Το πρώτο ένα τρίτο του βιβλίου, λοιπόν, ακολουθεί έναν τρόπο γραφής ανώριμο εως κακό.
Ασκόπως φλύαρο ,χωρίς καμιά ευελιξία,καμιά πειστικότητα, κανένα ουσιώδες συναίσθημα, αδυνατώντας να αποδώσει την απαραίτητη διεισδυση στους χαρακτήρες.
            Εμπεριέχει, δυστυχώς τόσα περιττά στιγμιότυπα και διαλόγους κάκιστους, χωρίς καμιά σπιρτάδα, που δεν προσφέρουν κατι ουσιαστικό στην πλοκή- τουναντίον, κουράζουν πολύ τον αναγνώστη, ενώ κι η λογοτεχνικά φτωχή-ως "άτεχνη"- γλώσσα δεν βοηθά καθόλου το αποτέλεσμα.
Αντιθέτως, όλα αυτά συνθέτουν ένα εντελώς άνευρο σύνολο.Προσωπικά ζορίστηκα πολύ από το πείσμα μου να μην εγκαταλείπω βιβλία στη μέση!!!
            Υπάρχει,ωστόσο, μια ενδιαφέρουσα συνέχεια έστω κι αν  συγκλονιστικές εξελίξεις του δεύτερου μέρους "συμπιέζονται" σε πολύ λιγότερες σελίδες από όσο θα τους αναλογούσε.                 
Οφείλω να αναγνωρίσω λοιπόν τη δυναμική που προσδίδουν στο βιβλίο, έτσι που εισχωρούν τελικά στην καρδιά μας και την "κάνουν κομμάτια":
         Πραγματικά, η εντελώς αναπάντεχη τροπή της ιστορίας, στο τελευταίο μέρος, αιφνιδιάζει τον αναγνώστη και τον βυθίζει σε μια δίνη συναισθημάτων πυρετική.
         Δύσκολα κάποιος θα μείνει αδάκρυτος, δύσκολα θα αποφύγει έναν κόμπο στο λαιμό.
          Αγανάκτηση, απόγνωση, θυσία- έννοιες, που σε επιδέξιο κι αληθοφανή συνδυασμό, στροβιλίζονται σε ένα κρεσέντο τραγικότητας -από αυτά που μόνο η ζωή ξέρει να συνθέτει.
           Οι τελευταίες σελίδες συνιστούν ένα βαθύ αναγνωστικό βίωμα μεγάλης έντασης, 
Είναι το μοναδικό στοιχείο που καθιστά το βιβλίο άξιο κάποιας προσοχής και το σώζει από το ναυάγιο κι αυτό με οδήγησε να το παρουσιάσω τελικά και να επεκτείνω τον συλλογισμό μου πέρα κι από όσα το ίδιο φιλοδοξεί να δώσει...
Οπωσδήποτε δεν είναι από τα καλύτερα του είδους!

Η Γιώτα Παπαδημακοπούλου σε αυτό της το βιβλίο, έστω κι έτσι, προσπαθεί να μας διδάξει την ευθύνη του εαυτού μας και να μας μεταδώσει ατόφια συγκίνηση, χωρίς να την εκβιάσει με μελοδραματικές ευκολίες ή τη γοητεία της γλώσσας- ισορροπώντας ανάμεσα στο ρεαλισμό, τη στρωτή αφήγηση και το πάθος.
            Μια ηρωίδα με "αγγελική" γλυκύτητα σε ένα επίπονο ταξίδι προς την κατάκτηση της ευτυχίας και του αληθινού έρωτα που έρχεται μόνο μέσα από την αυτογνωσία και την αυτονομία...
Χρήσιμο μήνυμα και φωτεινά σημεία από ένα βιβλίο που αδικήθηκε καθώς δεν έπρεπε να εκδοθεί έτσι, τόσο αδούλευτο.

Καλωσορίζω, λοιπόν, μια νέα συγγραφέα σε αυτό το πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα, με την ευχή,όμως, να βελτιώσει την τεχνική της.
Να γίνει τόσο "απαιτητική" από τον εαυτό της, και να
πετάξει στο λογοτεχνικό στερέωμα όσο ψηλά θα ήθελε να ατένισουν κι οι Λαβωμένοι της Άγγελοι!


                                                                                           Eλισσάβετ Π. Δέδε
                                                  

                                       ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΌ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ από το biblionet                                    

Η Γιώτα Παπαδημακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984 όπου και μένει μέχρι σήμερα μαζί με τον σύζυγό της. Είναι η δημιουργός και η κριτικός του blog "Το μεγαλείο των τεχνών" το οποίο ψηφίστηκε ως το νούμερο ένα blog για το 2012 ενώ αρθρογραφεί σε ποικίλα ηλεκτρονικά έντυπα στα οποία υπογράφει με την ιδιότητα της βιβλιοκριτικού, ανάμεσα στα οποία το cine.gr και το culturenow.gr. Παράλληλα, συνεργάζεται με πληθώρα εκδοτικών οίκων στην Ελλάδα σε πολλαπλά επίπεδα δραστηριοτήτων.
Ζει και αναπνέει για τη Λογοτεχνία... και για το γιο της.

Αναστασία Καλλιοντζή, ΠΑΡΑΝΟΙΑ

                                  ΠΑΡΑΝΟΙΑ, Αναστασία Καλλιοντζή
                                          Είδος: Koινωνικό Θρίλερ
                                          Βαθμολογία: 9/10

                                              

                    Το 2011, η Αναστασία Καλλιοντζή εγκαινίασε μια συνεργασία με τις Εκδόσεις Διόπτρα, μέσα από ένα ξεχωριστό κοινωνικό μυθιστόρημα, οδυνηρά προφητικό, που σκιαγράφησε την "Παράνοια" της μνημονιακής Ελλάδας ήδη από τις απαρχές της Κρίσης.
Ένα μυθιστόρημα πάντα επίκαιρο, που από τα αδιέξοδα της πολιτικής μας, οδηγεί τον αναγνώστη στα άδυτα της ψυχής και της αρετής...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι ένας μεγαλοεπιχειρηματίας που βλέπει την ψευδεπίγραφη ευμάρειά του να καταρρέει με πάταγο από τις πολιτικές εξελίξεις του Μνημονίου.

Η θύελλα της Κρίσης ήρθε να γκρεμίσει τα "χάρτινα" κάστρα που έστηνε στην άμμο της αλαζονείας και να ανατρέψει τον τρυφηλό κόσμο του.

Χωρίς το πρόσχημα του πλούτου και το ένδυμα της κοινωνικής του επιτυχίας, ο Σπύρος θα αναμετρηθεί με τη γύμνια της ψυχής του.

Την ίδια περίοδο, ο Αφρικάνος Ροτίμι ακολουθεί τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη, αποδρώντας από έναν φονικό εμφύλιο με όμορη φυλή, που του στέρησε  όσα αγάπησε.

   Με την καρδιά πλημμυρισμένη πόνο κι ανεπίστρεπτα ηλιοβασιλέματα της σαβάνας, ο νεαρός Αφρικανός θα ατενίσει έναν νέο αφιλόξενο κόσμο, που στον ζόφο του θα κυοφορήσει για 'κείνον μια νέα ηλιαχτίδα χαράς κι αγάπης: Την "Ωραία Εικόνα" του... "ξανθού Κυρίου"- "με την παρηγορητική πραότητα -και το χρυσό φως -γύρω -από τα μαλλιά".
Η λαχτάρα του Ροτίμι να ανακαλύψει "Ποιος" κρύβεται πίσω από την άγνωστη Φιγούρα θα νοηματοδοτήσει από την αρχή ολόκληρη την ύπαρξή του, στολίζοντας τις προυπάρχουσες αρετές του με μια πρωτόγνωρη δυναμική...
         Ο ξεπεσμένος επιχειρηματίας Σπύρος και ο μετανάστης Ροτίμι θα διασταυρωθούν σε μια νύχτα ολέθρου με τρόπο μοιραίο, που θα ανατρέψει τα πάντα και για τους δυο τους...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Αναστασία Καλλιοντζή επανήλθε στο λογοτεχνικό μας προσκήνιο με ένα πολύ ιδιαίτερο και συγκλονιστικό βιβλίο, που ταρακούνησε τις καρδιές μας...
          Ξεφεύγοντας από τον αισθηματικό προσανατολισμό που κατακλύζει τη σύγχρονη μυθιστοριογραφία, η Καλλιοντζή συνθέτει με περισσή τόλμη και με απρόσμενη ευλαβικότητα, μια σύγχρονη κοινωνική παραβολή με βάθος...
Προφητεία, θρίλερ, συναξάρι:
H Παράνοια συνιστά ένα πολυεπίπεδο βιβλίο με διαρκείς "μεταμορφώσεις" σαν χάρτινος Πρωτέας, προσφέροντας τόσα ετερόκλητα συναισθήματα κai διδάγματα!
           Βιβλίο τόσο αληθινό που θα "ενοχλήσει" πολλούς- σε πιο ρεαλιστική βάση  από τους "Έσχατους Καιρούς" και πιο άμεσα από το δαιδαλώδες "Χαμένο Χθες", φέροντας αντίστοιχη παραφορά- στο τόσο προσφιλές "φλερτ" της Καλλιοντζή με το ακραίο.
Σε αυτό το βιβλίο υποβάλλεται επίσης και το θρησκευτικό στοιχείο, προσδίδοντάς του την κατανυκτικότητα ενός "προσκυνήματος"...
Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ της Αναστασίας Καλλιοντζή είναι ένα βιβλίο καίρια πολιτικό, που προκαλεί την κοινωνία μας να αναμετρηθεί με τα απώτατα τοπία της διαβρωμένης της συνείδησής.
Είναι και βιβλίο όμως υπαρξιακό.
Σα σάλπιγγα της Αποκάλυψης έρχεται να σημάνει το "Τέλος Των Ψευδαισθήσεων"- την ώρα της Πληρωμής.
         Η Καλλιοντζή στην "Παράνοια" αναμεταδίδει ακριβώς τη στιγμή που ο ..."Ντόριαν Γκρέυ ανακαλύπτει το Πορτρέτο του και συνειδητοποιεί τη χαραμισμένη του ύπαρξη"!
      Σε αυτό ακριβώς το "σημείο μηδέν" καταγράφει η Ιστορία την Ελλάδα εν έτει 2011- κι έτσι την παραλαμβάνει το έργο της Καλλιοντζή. 
           Γλώσσα σκληρή, άκομψη, ενίοτε και απροσχημάτιστη - με στιγμές απροσδόκητα τρυφερές- ματώνει την ψυχή σαν λεπίδα κι άλλοτε την απαλύνει σαν χάδι...
Η Καλλιοντζή ακολουθεί περίπλοκες διαδρομές επιτακτικών πολιτικών και υπαρξιακών προβληματισμών, που στη φαινομενική υπερβολή τους, ξεμπροστιάζουν σε όλη της τη διάσταση την αληθινή φρίκη της ελληνικής κοινωνίας. 
Το πετυχαίνει στηριζόμενη σε δύο άξονες:
          Τον Έλληνα Σπύρο και τον Αφρικάνο μετανάστη Ροτίμι, που αντιπροσωπεύουν τα δύο δομικά στοιχεία της Κρίσης: 
Την οικονομική καταστροφή, ως απόρροια της ηθικής εξαχρείωσης, 
και τις πληθυσμιακές ανακατατάξεις....
  Ο υλιστής Σπύρος - παρότι σε ανώτατα κοινωνικά κλιμάκια - συμβολίζει την ηθική του μέσου Έλληνα που είχε απορροφηθεί από τη φρενίτιδα του καταναλωτισμού, του πλαστικού χρήματος και του φαίνεσθαι έχοντας εξοβελίσει πλήρως την ανθρωπιά.Ο Σπύρος είναι η αποθέωση του νιτσεικού ατομικισμού.
Όταν, όμως, η υλική ευμάρεια εξαλείφεται "ο Βασιλιάς" συνειδητοποιεί τη "γύμνια του"...
Κι ερχόμαστε στον Ροτίμι, έναν από τους πιο ολoκληρωμένους και γοητευτικούς χαρακτήρες της σύγχρονης λογοτεχνίας μας.
Ο "νεαρός Αφρικάνος" της Καλλιοντζή είναι ένα εύρημα μοναδικό και γίνεται κήρυκας ιδανικών- χωρίς ίχνος διδακτισμού.
Κανένας άλλος ήρωας σε πρόσφατο ελληνικό βιβλίο  δεν καταγγέλλει την ματαιόπονία του "Άφρονα Πλουσίου" όσο ο Ροτίμι. 
Και κανένας άλλος δε διατρανώνει το μήνυμα του αντιρατσισμού και της χριστιανικής αγάπης με τόση εγκαρτέριση, όσο ο Ροτίμι της Καλλιοντζη- βγαλμένος θαρρείς από τις σελίδες ενός Ευαγγελίου..
       Ένα ανθρώπινο πλάσμα σε πλήρη αρμονία με τη φύση, σε εξαίσια περιχώρηση με τα υπόλοιπα πλάσματα του περιβάλλοντός του, που βρίσκουν θέση στην ευσεβή καρδιά του. Πλάσμα ξέγνοιαστο, βαθιά ερωτικό κι ερωτευμένο...
Σαν πρωτόπλαστος ανυποψίαστος, ο Ροτίμι αντιμετωπίζει όμως μια βίαιη έξωση από τον παράδεισο του μικρόκοσμού του, που θα συγκλονίσει τον αναγνώστη, μεταφέροντάς του εικόνες από έναν κόσμο άγρια σαγηνευτικό, μα κι αμόλυντο.
             Κι ύστερα ο Ροτίμι ξεριζώνεται και γίνεται ο Ξένος.
Ξένος -όχι μόνο λόγω καταγωγής, αλλά γιατί δεν αφομοιώθηκε στην κερδοσκοπία και την κακία της κοινωνίας μας - παρ'όλες τις δοκιμασίες ενός αφιλόξενου κόσμου και την Ανάγκη, που εύκολα μπορούσαν να διαφθείρουν 'έναν πιο αδύναμο χαρακτήρα....
        Η συγγραφέας ιχνηλατεί πολύ διεισδυτικά τις ψυχικές διαδρομές του νεαρού μετανάστη και το ξάφνιασμα του από τα νέα δεδομένα.
Η αγαθότητα του Ροτίμι προβάλλει απόλυτα πειστική και τεκμηριωμένη- μέσα από εικόνες αναγνωρίσιμες στον μέσο Αθηναίο.
Ο αγνός Ροτίμι στην πυρετώδη εποχή μας είναι ένα "πρόβατο ανάμεσα σε λύκους", όπως προειδοποίησε ο Ιησούς τους εκλεκτούς Του μαθητές...Πράγματι, με την "καθαρότητα" του παιδιού κι αυτός κατάφερε, όπως προδιαγράφεται στην "Επί του Όρους Ομιλία" να "δει" τον Θεό της Αγάπης από την πρώτη στιγμή που το βλέμμα του αντίκρισε την Εικόνα...
Ήρωας ποιητικός θυμίζει τη ρήση του Ελύτη στη Μαρία Νεφέλη:."Τέτοιαν εύστοχη δείξε αδεξιότητα και να!-ο Θεός!
          Ένας μικρούλης ,σύγχρονος "Φραγκίσκος", ο Ροτίμι διασχίζει γεμάτος ανυποψίαστη αγάπη προς όλους, τους θορυβώδεις δρόμους της Αθήνας, παρέα με τον καρτερικό του σκύλο και μόνη σύντροφο την Άγια Πενία!          
Είναι ο "Φτωχούλης Του Θεού", που όπως όριζε ο Καζαντζάκης στην "Αναφορά Στον Γκρέκο" κι από τον Παράδεισο του εκείνος θα αγωνιά για τους κολασμένους!
Ο νεαρός Ροτίμι, λοιπόν, χωρίς γνώσεις και περγαμηνές κατανοεί "τη μωρία του Σταυρού", που χλευάζουν οι σοφοί.
       Η Αναστασία Καλλιοντζή πλέκει, λοιπόν, το οδοιπορικό ενός μικρού αγίου- από τη μια άκρη του κόσμου και την περιπέτεια της μετανάστευσης ως την ανώτατη κλίμακα του Ουρανού...
Ο Ροτίμι σηματοδοτεί μια "Επιστροφή" στις "Κατ' Εικόνα" καταβολές του ανθρώπου.
Έτσι, στην ανυποψίαστη αθωότητα του ο Ροτίμι έρχεται σε τέλεια αντιδιαστολή προς τον συμφεροντολόγο, υψιπετή Σπύρο, δηλαδή όλους εμάς που μετράμε την αξία μας στο εισόδημα ή στα πτυχία μας...
 Ο αθώος, αδαής -ενίοτε και "αφελέστατος" για την εποχή μας- Ροτίμι, κατέχει την Αλήθεια και ξεμπροστιάζει τον ναρκισσισμό και την "καπατσοσύνη" όλων μας, όπως το σημειώνει ο Απόστολος Παύλος στην Α Προς Κορινθίους Επιστολή:... " ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά.
       Ο ηρωας της Καλλιοντζή αποδεικνύει πως η καταστροφή , που βιώνουμε όλοι εδράζεται τελικά στην ηθική κι όχι την υλική μας ανεπάρκεια,όπως το αναφωνεί με πικρία ο Κώστας Χατζής στο Διεθνές Το Μαγαζί:
"Θεέ μου, να'τανε 'χαζοί'
όλοι οι άνθρωποι στη Γη...
Θα βλέπαμε άσπρη μέρα..."

Η συνάντηση Σπύρου και Ροτίμι θα επιφέρει την κορύφωση αυτού του μηνύματος κομίζοντας μια ιδιότυπη νέμεση, που συνιστά προειδοποίηση για όλους μας...
Aυτή είναι η "Παράνοια" της Καλλιοντζή.
Βιβλίο από αυτά που έχει ανάγκη μια κοινωνία!
Ένα χρονογράφημα με διαχρονική αξία- ένα πολυδιάστατο ντοκουμέντο- μπαρουτοκαπνισμένο από πυρπολημένα οράματα- που θα κληροδοτήσει στον αναγνώστη των επόμενων δεκαετιών μια ολοζώντανη μνήμη από τους καιρούς της πιο σκληρής διάψευσης.
Πάνω από όλα συνιστά μια πρόκληση στον εγωισμό μας, ένα κάλεσμα ευλογημένο να αναμορφώσουμε την ψυχή μας γιατί η Κρίση συνιστά ζήτημα ηθικό.
Γνωρίστε αυτό το ξεχωριστό βιβλίο που αποτελεί μια πολύτμη φωνή αφύπνισης και θα βγείτε συγκινημένοι και πολλαπλά κερδισμένοι.Ίσως και λίγο πιο "Άνθρωποι"...

ΙΜΑΡΕΤ - Στη Σκια Του Ρολογιου, Γιάννης Καλπούζος

                                                                                Ιμαρέτ - Στη Σκιά Του Ρολογιού,  Γιάννης Καλπούζος
                                   
                                   Είδος:  Ιστορικό Μυθιστόρημα
                                 Βαθμολογία: 10/10

                                          

Φέτος, το 2015, οι Εκδόσεις Ψυχογιός, προχώρησαν στην επανέκδοση ενός βιβλίου που το περιβάλλει η αχλύ του "κλασσικού" στον χώρο της ελληνικής πεζογραφίας!
Πρόκειται για το πολύ αγαπημένο έργο "Ιμαρέτ" του Γιάννη Καλπούζου που έχει ήδη πουλήσει 100.000 αντίτυπα , έχοντας αποσπάσει Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ!

Ελάτε να περιηγηθούμε στην ιστορική Άρτα παραμονές της Ένωσης του 1880 μέσα από μια συγκινητική φιλία...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Άρτα του 1854 είναι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων.
Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί συνυπάρχουν αρμονικά παρά τις διαφορές και τις μικρές αψιμαχίες τους.
      Άλλωστε, όλοι καταδυναστεύονται από τον ίδιο ζυγό της βαριάς φορολογίας του Σουλτάνου και όλοι ποθούν την ειρήνη.
Σε αυτό το πλαίσιο γεννιούνται μια βροχερή νύχτα δυο αγοράκια που- από τερτίπι της μοίρας- έμελλε να βυζάξουν το ίδιο γάλα:
Ο Λιόντος και ο Νετζίπ, ένα Τουρκόπουλο κι ένα Ελληνόπουλο, συνδέθηκαν ως αδελφοποιτοί με ισόβια φιλία- πέρα από σύνορα και εθνικά μίση.
      Με επίκεντρο αυτή τη βαθιά φιλία, σκιαγραφείται μια πολυσύνθετη κοινωνία με τους καθημερινούς καημούς της και τις διαχρονικές ανισότητές της.
Ήθη, έθιμα, γλωσσικές ιδιαιτερότητες, γιορτές-παρελαύνουν σε ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι.

      Γύρω από τον Λιόντο και τον Νετζίπ, πλήθος προσώπων, όπως οι δίδυμοι Εβραίοι, ο τοκογλύφος, οι γυναίκες των ελευθέρων ηθών, η παθιασμένη χορεύτρια Καλίλα, οι φανατικοί εθνικιστές με το άσβεστο μίσος να παραμονεύει , ακόμη κι ενάντια στα αδέλφια τους....

       Παράλληλα, αναδεικνύεται το δράμα των κολίγων με τη ζωή τους δέσμια του τσιφλικά και του "ίμορου"-  προεικονίζοντας τον αγροτικό ξεσηκωμό μερικές δεκαετίες αργότερα...

Και καθώς ο Νετζίπ και ο Λιόντος ενηλικιώνονται, ξετυλίγονται φλογερά πάθη και προσωπικές τραγωδίες σε συνδυασμό με εθνικούς πόθους και ανακατατάξεις που θέτουν σε δοκιμασία την ιερή τους φιλία...

         Και όλα κυλούν υπό το άγρυπνο βλέμμα του θυμόσοφου παππού Ισμαήλ, που σκεπάζει με την πνευματική του ζεστασιά τους δύο φίλους, κηρύττοντας την ομόνοια όπως η "φιλόξενη σκιά του Ρολογιού, που τους χωρά όλους...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το Ιμαρέτ δε χρειάζεται συστάσεις!
Ένα βιβλίο ύμνος στη φιλία και τη συναδέλφωση των λαών, χωρίς να "κάνει εκπτώσεις" όμως στην ιστορική αλήθεια! 
          Από την πρώτη του έκδοση στον οίκο του Μεταίχμιου έκανε θράυση στο αναγνωστικό κοινό με 100.000 αντίτυπα και τώρα ο Ψυχογιός μας το προσφέρει σε μια καλαίσθητη επανέκδοση! 
Πρόκειται για ένα βιβλίο, που με τις πολλαπλές του αρετές, δικαιούται τον τίτλο του κλασσικού!
Ο Γιάννης Καλπούζος χάρισε πραγματικά ένα "στολίδι" στην ελληνική πεζογραφία:
Δικαίως το Ιμαρέτ κατέχει μια θέση στο πάνθεον των σπουδαιότερων βιβλίων της Ελληνικής Λογοτεχνίας διαχρονικά, καθώς έρχεται να διακηρύξει ηχηρά μηνύματα ανθρωπισμού!

Το βιβλίο ξεκινά με τη γέννηση των δύο φίλων μια νύχτα βροχερή, βαμμένη με άδικο αίμα, που σηματοδοτεί μια οδυνηρή ορφάνια και στοιχειώνει ως το αναπάντεχο τέλος...
                 Έκτοτε η  πλοκή εκτυλίσσεται μέσα από δυο εναλλασσόμενους μονολόγους, με αφηγητές τους δύο ετερόκλητους φίλους κι αυτό είναι ένα συγγραφικό εύρημα,όχι μόνο από τεχνικής απόψεως, αλλά κι από "ηθικής", τηρώντας μια έντιμη στάση στην "άλλη πλευρά", αυτή των Οθωμανών, που την ιχνηλατεί με αξιοθαύμαστη διεισδυτικότητα...

Μέσα από την αφηγηματική εναλλαγή του ο Καλπούζος παρουσιάζει και τις δύο συγκρουόμενες πλευρές, με αξιέπαινη αντικειμενικότητα και τις απαραίτητες υφολογικές διακυμάνσεις, αμβλύνοντας τις προκαταλήψεις :
          Έτσι, με μοναδική δεξιοτεχνία το έργο ελίσσεται ανάμεσα στις αντίθετες νοοτροπίες Οθωμανών και Ελλήνων, στήνοντας μεταξύ τους γέφυρα τις ηθικές αρετές των δύο πρωταγωνιστών, που στέκονται στο ύψος της δυσεύρετης φιλίας τους...
Αυτή η παράμετρος του έργου μάς διδάσκει πολύ όμορφα την ενσυναίσθηση, δηλαδή τη δυνατότητα να αφουγκραζόμαστε το Διαφορετικό και να κατανοούμε τη δική του εκδοχή, για να συνθέσουμε έπειτα μαζί του μια δίκαιη κι αρμονική συνύπαρξη.
Ο Έλληνας Λιόντος και ο Τούρκος Νετζίπ, λοιπόν, μάς σεργιανούν, με τον δικό τους τρόπο, στην πόλη τους και την πολυτάραχη ζωή τους μέσα από ένα λαογραφικό πανόραμα, που ζωντανεύει μια εποχή ξεχασμένη, όσο και γοητευτική.
Η πρωτοτυπία όμως στο Ιμαρέτ του Καλπούζου είναι πως πραγματεύεται μια ιστορική περίοδο σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Συνήθως, τα ιστορικά μυθιστορήματα στην Ελλάδα επικεντρώνονται στην Κατοχή και στον Εμφύλιο ή έστω σε περιόδους με ηχηρά γεγονότα, όπως η Μικρασιατική Καταστροφή, η Επανάσταση του 1821 κι ενίοτε ο Μακεδονικός Αγώνας ή οι ίντριγκες του Βυζαντίου.
       Ο Καλπόυζος τοποθετεί το έργο του στην τριακονταετία 1854-1881 παρακολουθώντας όλες τις πολιτικές ζυμώσεις μέχρι την Ένωση μέρους της Ηπείρου -και της Θεσσαλίας- με την Ελλάδα.
Επίκεντρο εδώ είναι η πόλη της Άρτας.
     Ο συγγραφέας όμως δεν εστιάζει στην .."εύκολη", ελκυστική λύση του περιώνυμου γεφυριού με τον τραγικό θρύλο.
Αντιθέτως, παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη συμβίωση και χαρτογραφεί πιθαμή προς πιθαμή κάθε κρυμμένη γωνιά της Άρτας- αφήνοντας το αποτύπωμα των ηρώων του σε κάθε σοκάκι, σε κάθε σπουδαίο οίκημά της, που παρουσιάζεται με ακρίβεια αρχιτέκτονα.
        Με αυτό τον τρόπο ο Καλπούζος μεταδίδει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της όμορφης πόλης με τις πολυποίκιλες κουλτούρες.
Με τη ζωηρότατη εικονοπλασία, καθιστά αυτήν την περιήγηση στην Άρτα αληθινό βίωμα για τον αναγνώστη
ενώ με έναν... "μαγικό τρόπο" οι περιγραφές δε γίνονται βαρετές, καθώς συνδυάζονται με έντονα γεγονότα.

Στην ευελιξία του κειμένου συμβάλλουν οι ζωηρότατοι διάλογοι, που προσδίδουν φυσικότητα στους χαρακτήρες,επιτείνοντας τις εξελίξεις. 

Ένα από τα ωραιότερα στοιχεία του βιβλίου είναι ο έρωτας, που προβάλλει σε όλη του την ομορφιά, αλλά και την τραγικότητα, καθώς αναμετράται με μίση,λάθη και αδυναμίες.    Υπογραμμίζεται η παράφορη όσο και... ποιητική του φύση, χωρίς εξιδανικεύσεις, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και τη συγκίνησή μας, εμπεριέχοντας και το απαραίτητο συστατικό της ανατροπής...
         Εκείνο που προσωπικά όμως με συγκλόνισε στο βιβλίο, είναι ο περίτεχνα δοσμένος πολιτικός του προβληματισμός, που στο επίκεντρο έφερε τους χειμαζόμενους κολίγους...
              Σκλάβοι μιας άδικης νομοθεσίας οι αγρότες, δουλεύοντας τη γη τους νύχτα μέρα, και όμηροι πάντα των καιρικών φαινομένων, έβλεπαν τον στρατό και τη βία να επικυρώνουν μια ληστρική φορολογία που τους καταδίκαζε σε μια αναπόδραστη εξαθλίωση!
             Κι ήταν μεγαλύτερος ο πόνος να βλέπουν στο ρόλο του δυνάστη εκτός από τη σκιά του Τούρκου, και Έλληνες, όπως ο διαβόητος, επιφανής τσιφλικάς Καραπάνος ή και την ίδια την Εκκλησία ακόμη!  
               Ο Γιάννης Καλπούζος, χωρίς καμιά εμπάθεια γίνεται αιχμηρός όσο πρέπει, αφήνοντας τα γεγονότα και τα βιώματα των δύο φίλων να καταδείξουν την κοινωνική αδικία.
        Ακόμη είναι απολαυστικός ο τρόπος που ο συγγραφέας αποδομεί ένα κεφάλαιο που αφελώς είχε αναχθεί σε αντικείμενο λατρείας και εθνικού συμβόλου, ομοψυχίας για μια μερίδα πολιτών: 
Η βασιλεία γελοιοποιείται μέσα από αληθινά της πεπραγμένα κ υστερόγραφα της Ιστορίας που καταδεικνύουν περίτρανα την ηθική της διαφθορά και τη στυγνή εκμετάλλευση του λαού και των πόθων του!    
          Ο αναγνώστης θα μείνει άφωνος και θα πλημμυρίσει δίκαιη αγανάκτηση κι από τους δυο αυτούς βασικούς πολιτικούς άξονες του βιβλίου.

Στο Ιμαρέτ όμως εκείνο που πραγματικά δεσπόζει είναι η γλυκιά φιγούρα του Τούρκου γέροντα Ισμαήλ...
Σε αυτόν συμπυκνώνεται όλο το μεγαλειώδες μήνυμα του βιβλίου.
Ο παππούς Ισμαήλ γίνεται μια στοργική παρουσία που σκεπάζει πατρικά όχι μόνο το Λιόντο και τον Νετζίπ , αλλά και την ψυχή του αναγνώστη.
Κάθε του λόγος απόσταγμα σοφίας, που πηγάζει από  πανανθρώπινες αξίες.
            Είναι η αυθεντική λαϊκή ψυχή που καταφάσκει την ομορφιά της ζωής , γεμάτη αγάπη για τον Άνθρωπο και το Ωραίο.
          Είναι προσωποποιημένος ο πόθος για συνύπαρξη και αλληλοπεριχώρηση μεταξύ όλων των ανθρώπων- μακρυά από ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς!
Συναισθάνεται την πρόσκαιρη φύση των ανθρώπων και την ανάγει σε δίδαγμα αγάπης.
Διαθέτει την ευφυΐα της καλοσύνης και τη γενναιότητα των δοτικών ανθρώπων.
Με το παράδειγμά του γίνεται κήρυκας της ειρήνης, σε ένα πλαίσιο βίαιων ανακατατάξεων και υποδαύλισης παθών, κι είναι μια μορφή που ο αναγνώστης θα την κουβαλά σαν ιερό πρόγονο και δάσκαλο στην καρδιά του.
Ο παππούς Ισμαήλ είναι η ψυχή του Ρολογιού, μετρώντας το χρόνο με δείκτη τις προαιώνιες αλήθειες της ζωής. 

Θα τολμήσω να πω ότι το Ιμαρέτ σε γοητεία και σπουδαιότητα, προσεγγίζει τα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου:Διαδραματίζεται κι αυτό σε τουρκοκρατούμενο έδαφος, όπου το ελληνικό στοιχείο διαπρέπει  και βασικά πρόσωπα έχει άντρες, με τη Φιλία σε πρώτο πλάνο, όπως την ανέδειξε η αρχαιοελληνική παράδοση στον αρχετυπικό πλέον μύθο του "Δάμωνα και του Φιντία"...
               Η σύγκριση όμως με τα Ματωμένα Χώματα κυρίως εδράζεται στο γεγονός ότι ΚΑΙ το Ιμαρέτ φέρει έναν βαρύνοντα κοινωνικό προβληματισμό παράλληλα με τον φιλειρηνικό του προσανατολισμό- αντιπαραβάλλοντας τους Μικρούς με τα Μεγάλα Συμφέροντα.        
       Ασφαλώς το Ιμαρέτ είναι λιγότερο χρωματισμένο πολιτικά από τα Ματωμένα Χώματα της σοσιαλίστριας Διδώς, έχοντας διαφορετική τοποχρονική αφετηρία...
Ωστόσο ατενίζει κοινό ορίζοντα: Toν ανθρωπισμό απέναντι στη μισαλλοδοξία. 

Άλλωστε και το ΙΜΑΡΕΤ- όπως πολλά χρόνια πριν τα "Ματωμένα Χώματα"- μεταφράζεται στα τούρκικα ως ένα βιβλίο που πρέπει να ανακαλύψουν οι δυο λαοί και να διδαχθούν από αυτό.


Περιηγηθείτε λοιπόν στη γοητευτική Άρτα, παρέα με τον Τούρκο Νετζίπ και τον Έλληνα Λιόντο, μέσα από ένα βιβλίο- σταθμό στα ελληνικά γράμματα- από εκείνα που μας φέρνουν πιο κοντά στη γνώση και στον "εξανθρωπισμό μας!


                                                                       Ελισσάβετ Π. Δέδε


                                                  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (Πηγή: Biblionet ) 

                                       

Ο Γιάννης Καλπούζος γεννήθηκε στο χωριό Μελάτες της Άρτας το 1960. Από το 1982 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Το 2000 από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα" εκδόθηκε η ποιητική συλλογή "Το νερό των ονείρων" και το μυθιστόρημα του "Μεθυσμένος δρόμος".
Το 2002 από τις εκδόσεις "Κέδρος" εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων του "Μόνο να τους άγγιζα".
Το 2005 από τις εκδόσεις "Άγκυρα", εκδόθηκε το μυθιστόρημά του "Παντομίμα Φαντασμάτων". Από τις εκδόσεις "Ίκαρος" εκδόθηκαν οι ποιητικές συλλογές του "Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών" (2006) και "Έρωτας νυν και αεί" (2007). Με τη δεύτερη συλλογή ήταν υποψήφιος στη "μικρή λίστα" για το κρατικό βραβείο ποίησης 2008.
Ακόμη, από το 1995 έχει υπογράψει τους στίχους 67 τραγουδιών μεταξύ των οποίων τα: "Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου" που ερμήνευσε η Γλυκερία, "Δέκα μάγισσες" με τον Γιάννη Σαββιδάκη, "Τι μου 'χει λείψει" με την Ελένη Πέτα, "Γιατί πολύ σ' αγάπησα" με τον Ορφέα Περίδη κ.ά. καθώς και 18 στίχους για το παιδικό θεατρικό "Τρυφεράκανθος".
Στα μέσα Νοεμβρίου 2008 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Μεταίχμιο" το ιστορικό μυθιστόρημά του με τίτλο "Ιμαρέτ" και υπότιτλο "Στη σκιά του ρολογιού", που κέρδισε το Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ το 2009. Το "Ιμαρέτ" μεταφράζεται στα τουρκικά και στα ιταλικά, ενώ κυκλοφορεί και σε audio book. Το Μάιο του 2011 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Μεταίχμιο" το ιστορικό μυθιστόρημά του με τίτλο "Άγιοι και δαίμονες" και υπότιτλο "Εις ταν Πόλιν".

Ιμαρέτ: Στη σκιά του ρολογιού, Ψυχογιός (2015)
Σάος, Ψυχογιός (2014)
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου, Ψυχογιός (2013)
Ουρανοπετρα (2008) 

Ιμαρέτ: Στη σκιά του ρολογιού, Μεταίχμιο (2007)
Έρωτας νυν και αεί, Ίκαρος (2006)
Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών, Ίκαρος (2005)
Παντομίμα φαντασμάτων, Άγκυρα (2002)
Μόνο να τους άγγιζα, Κέδρος (2000)
Μεθυσμένος δρόμος, Ελληνικά Γράμματα (2000)
Το νερό των ονείρων, Ελληνικά Γράμματα