ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ , Η Γυναίκα Της Σοφίτας

                                                                       Η Γυναίκα Της Σοφίτας, Χρυσηίδα Δημουλίδου
                                  Είδος: Αισθηματικό Θρίλερ
                                  Βαθμολογία 9/10

                                       

      Η Χρυσηίδα Δημουλίδου, αγαπημένη μυθιστοριογράφος χιλιάδων αναγνωστών, διακρίνεται για την τόλμη στη σκέψη και την πρωτοτυπία στη θεματολογία της.
           Αυτά τα στοιχεία σίγουρα χαρακτηρίζουν και το πολύ ιδιαίτερο βιβλίο της «Η Γυναίκα Της Σοφίτας», που μένει στη λογοτεχνική επικαιρότητα εδώ και 17 χρόνια και, Μάιο του 2015, επανεκδόθηκε απ’ τις Εκδόσεις Ψυχογιός!
      Ένα βιβλίο που έκανε δικάιως αίσθηση και κατέταξε τη Δημουλίδου στις εμπορικότερες συγγραφείς της γενιάς της!

 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η καλόκαρδη Μάρθα είναι η κόρη μιας μεγαλοαστικής αθηναϊκής οικογένειας του ’60 και μεγαλώνει στην επιβλητική έπαυλη της Κηφισιάς, έχοντας ό,τι ποθήσει εκτός από την προσοχή. Η παρουσία της αδελφής της, Αγγέλας, επισκιάζει την ανέμελη ζωή της.
             Εκθαμβωτικά όμορφη και λαμπερή από κούνια, η εγωκεντρική Αγγέλα «κλέβει τις καρδιές» των γύρω της, εκτοπίζοντας τη συνηθισμένη, άχαρη Μάρθα.
              Το σκηνικό όμως ανατρέπεται γι' άλλη μια φορά, από ένα αδιανόητο γεγονός, που κατέστρεψε μια ουράνια ομορφιά, με απρόβλεπτες συνέπειες...
Μια ζωή που περνά πίσω από την  κουρτίνα μιας σοφίτας.
         Μια ιδιότυπη σχέση εξάρτησης κι ένα εφιαλτικό μυστικό, που σαν βγει θα σαρώσει για πάντα τις ζωές όλων τους!

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η "Γυναίκα Της Σοφίτας",που έκανε αίσθηση στα λογοτεχνικά δρώμενα το 2001(από τις εκδόσεις Λιβάνη τότε) επανεκδίδεται πάλι σε μια εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση από τον Οίκο του Ψυχογιού!

Tο νέο εξώφυλλο σε πανέμορφους χρωματικούς συνδυασμούς, μεταδίδει όλη τη φόρτιση του βιβλίου και μας προδιαθέτει για την τραγικότητα μιας ιστορίας διαφορετικής, που καθηλώνει!

     Ένα βιβλίο που φέρνει ρίγος στον αναγνώστη, κομίζοντας παράλληλα δυνατά διδάγματα ζωής!

      Πράγματι, πρόκειται για ένα πολύ πρωτότυπο, σκοτεινό μυθιστόρημα που έχει στο επίκεντρό του δύο γυναικείους χαρακτήρες, αλλά αποστασιοποιείται από κοινότυπους συναισθηματισμούς και δε μοιάζει με κανένα άλλο της κατηγορίας του!

        Ένας συγκερασμός του μοντέρνου αισθησιασμού με τον κλασσικό ρομαντισμό, που αποκτά πινελιές σχεδόν "γοτθικές", όπως θα διαπιστώσετε όσο προχωρά το βιβλίο.

              Με τη "Γυναίκα Της Σοφίτας" η Χρυσηίδα Δημουλίδου πλέκει ένα αυθεντικό ψυχολογικό θρίλερ, που διατηρεί ψήγματα αισθηματικών διαθέσεων κι εκτείνεται σε έναν ενδιαφέροντα κοινωνικό προβληματισμό.
Ένα βιβλίο που ρέει αβίαστα σε γλώσσα απλή και ίσως λιτή και με γρήγορο ρυθμό.
Είναι από τα πρωτα βήματα της Χρυσηίδας Δημουλίδου στον χώρο της συγγραφής και είναι εμφανής η έλλειψη λογοτεχνικών σχημάτων σε αυτό.
         Αυτή η απουσία περιγραφών ή διεισδυτικότητας είναι ίσως η μικρή, μοναδική αδυναμία στη "Γυναίκα της Σοφίτας", που αποτελεί μια πρωτότυπη σύλληψη για την εποχή της- 17χρόνια πριν.
          Ακόμη και χωρίς παραστατική αφήγηση, έντονη εικονοπλασία ή αναλυτικά ψυχογραφήματα,όμως,"Η Γυναίκα Της Σοφίτας" η συγγραφέας καταφέρνει τελικά να υποβάλλει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, που είναι μάλιστα διάχυτη σε όλο το βιβλίο.
  Ένα υποβλητικό μυθιστόρημα, που αν θελήσουμε να το δούμε και βαθύτερα, συνιστά μια σαγηνευτική λογοτεχνική "πρόκληση" κι έργο πάνω στις οικογενειακές σχέσεις.

          Η Χρυσηίδα Δημουλίδου, κόντρα στην αποθέωση της αισθητικής αρτιότητας, αποδομεί άφοβα, αλλά χωρίς ωμότητα, την ομορφιά της ηρωίδας της κι αυτό είναι μια εξαιρετική έμπνευση και εξαίσιο συγγραφικό ρίσκο.
             Χωρίς να αναλωθεί σε περιγραφικές λεπτομέρειες, -ίσως "ενοχλητικές" για πιο ..."ευαίσθητους" αναγνώστες- η Δημουλίδου μεταφέρει όλη την έκταση της απρόσμενης "απώλειας" και της φρίκης.
       Η πληγωμένη μορφή, φυσικά, δε συνιστά συγγραφικό εύρημα της Δημουλίδου. 

 Έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στη Λογοτεχνία ως ανατροπή, ως παράγοντας έντασης ή ως αυθεντικό συστατικό τρόμου σε εμβληματικά αριστούργηματα όπως Φάντασμα Της Όπερας" ή στα σύγχρονα "Δαιμόνια"του Ντειβιντσόον, 

           Χωρίς ανάλογες συμβολικές διαστάσεις, η ηρωίδα της Δημουλίδου αντιπροσωπεύει τη «ρήξη της Ταυτότητας» του ατόμου μέσα από την « τραυματισμένη εξωτερική εικόνα».
                Aυτή η εσωτερική σύγκρουση αποδίδεται με έναν αριστοτεχνικό τρόπο, ενσταλάζοντας μια αδιόρατη αίσθηση τρόμου στο έργο, που διατηρείται αμείωτη.
       Το καινοτόμο, στη "Γυναίκα Της Σοφίτας" είναι πως ενώ η "λαβωμένη εικόνα" στη λογοτεχνία αφορά συνήθως σε άντρες ήρωες και απαλύνεται από μια γυναίκα, εδώ συμβαίνει σε μια γυναικεία μορφή κόντρα στα αισθητικά και κοινωνικά στερεότυπα!
Σε καιρούς αποθέωσης της πλαστικής μάλιστα ομορφιάς αυτό ήταν συγγραφικό τόλμημα μπροστά από την εποχή του.
          Ένα θλίβερό "φάντασμα" κι η ηρωίδα της Δημουλίδου, που αντί για "κατακόμβες", επιλέγει ως "βασίλειό" της τη Σοφίτα"! Διαθέτει όμως τόσο αφοπλιστική αρχοντιά που -όπως κι ο θανάσιμα αινιγματικός "Έρικ"στον Λερού- δεν επιτρέπει στιγμή τον οίκτο στον αναγνώστη,αντιθέτως του εμπνέει έναν υποτυπώδη θαυμασμό:

       Μια περήφανη στάση- μάθημα αξιοπρέπειας απέναντι στην Οδύνη, με ψήγματα από τη γυναικεία χειραφέτηση που αποτελέι σταθερό ζητούμενο στα έργα της Δημουλίδου...
         Με τη "Γυναίκα Της Σοφίτας" όμως, η αφυπνισμένη Χρυσιήδα Δημουλίδου επιχειρεί κι ΄'εναν κοινωνικό προβληματισμό γύρω από την οικογένεια και το ευαίσθητο ζήτημα της αδερφικής σχέσης προκαλώντας όσοι είναιο γονείς να στοχαστούν κάνοντας αυτοκριτική : 

Δεν είναι τυχαίο το φύλο. 

Η Γυναίκα λόγω των επιτακτικών βιολογικών συνθηκών και των ασφυκτικών κοινωνικών πιέσεων είναι πιο ευάλωτη στην ανασφάλεια και την ανταγωνιστικότητα.

       Η συγγραφέας, μέσα από την ιστορία αυτή, έρχεται να αναδείξει πώς οι λανθασμένοι χειρισμοί των γονιών και η άνιση μεταχείριση των παιδιών οικοδομούν ανεπαρκείς προσωπικότητες με σαθρά θεμέλια, κληροδοτώντας ισόβιους ανταγωνισμούς.
               Πόσοι γονείς άραγε σέβονται τη μοναδικότητα των παιδιών τους, ενθαρρύνοντας τα ατομικά τους χαρίσματα χωρίς την παγίδα της Συγκρισης;
Πόσοι γονείς χτίζουν αυτόφωτες προσωπικότητες αναθρέφοντας τα αδέλφια με δικαιοσύνη κι αλληλοσεβασμό;
          Ερωτήματα που ανακύπτουν βασανιστικά και αβίαστα στον αναγνώστη που απολαμβάνει συνάμα το μυθιστόρημα αυτό.
Διδάγματα πολύτιμα μέσα από καταιγιστικές εξελίξεις...

           Όλη η πλοκή ακολουθεί μια κλιμάκωση, μέχρι τη μεγάλη αποκάλυψη σε μια ατμόσφαιρα πυρετώδη και συνάμα ζοφερή,που παραπέμπει ευθέως στα "Ανεμοδαρμένα Ύψη"της Έμιλυ Μπροντέ- (όσο κι αν μια ποιοτική σύγκριση ανάμεσά τους θα ήταν άκαιρη& άδικη): Πιστεύω, άλλωστε, πως δεν επελέγη τυχαία το "όνομα" της Οικίας των ηρώων στην Κηφισιά:
"Βίλα Των Ανέμων"- πολυτελής, μα μισοερειπωμένη κι αυτή- κατ' αντιστοιχία της οικίας του τρομερού "Χήθκλιφ" στο έργο της Μπροντέ, "Wathering Heights", που αποδίδεται και ως "Πύργος Των Καταιγίδων".
           Η "τοπογραφία" των τελευταίων σκηνών στη Γυναίκα της Σοφίτας- το "ανέμισμα της κουρτίνας",το "βίαιο σφύριγμα του βοριά" -κι η παραφορά του φινάλε, προσδίδουν "χηθκλιφικά" γνωρίσματα στην τελευταία  σκηνή -με κοινό παρανομαστή την άμετρη οδύνη και μια αμείλικτη νέμεση.
            Ένα τέλος αντάξιο των δυνατών συναισθημάτων της υπόλοιπης ιστορίας, που θα φέρει την κάθαρση και θα σας συγκλονίσει, ακόμη κι αν σταθείτε διορατικοί και το διαισθανθείτε πιο πριν.
Ένα βιβλίο λοιπόν διδακτικό, όσο και γοητευτικό ως το τέλος!
        Από τις πιο ξεχωριστές αναγνωστικές εμπειρίες η "Γυναίκα Της Σοφίτας" της Χρυσηίδας Δημουλίδου είναι ένα βιβλίο που προχωράει πέρα από το προβλέψιμο και μένει αξέχαστο!
        Ανακαλύψτε το οπωσδήποτε σε αυτήν την τόσο όμορφη και ξεχωριστή επανέκδοσή του!