ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ, Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα

                                 Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα, Χρυσηίδα Δημουλίδου,
                                           Είδος:Κοινωνικό Θρίλερ
                                           Βαθμολογία: 10/10

                                   

Η πολυσυζητημένη κ δημοφιλής συγγραφέας, Χρυσηίδα Δημουλίδου, συγκλόνισε πριν δυο χρόνια το κοινό της με το τολμηρό της κοινωνικό μυθιστόρημα,το Κελάρι Της Ντροπής!
            Φέτος επανέρχεται με ένα ακόμη αστυνομικής χροιάς βιβλίο που θα ταράξει σίγουρα τα νερά, ενώ ίσως δεν αποδειχθεί υπερβολή αν μιλήσουμε για Το Βιβλίο της Χρονιάς αάμεσα στα γνωστά best seller της χρονιάς!
"Οι Δαίμονες Δεν έχουν Όνομα", από τις εκδόσεις Ψυχογιός

ΠΕΡΙΛΗΨΗ 
Ο φιλήσυχος και πράος Θανάσης Βεργής απολαμβάνει μια όμορφη οικογενειακή ζωή στο γραφικό χωριό του, πλαισιωμένος από την αγαπημένη του γυναίκα ,τη Μάντω, φίλους- πρόσωπα αγνά και συντρόφους στις καθημερινές χαρές και λύπες.
Σημείο αναφοράς όλων ο καφενές του καλόκαρδου Γιώργη, με σύντροφο καθημερινό τον σιωπηλό παραγιό ,Λόλιο με τα εύγλωττα μάτια...
Η ζωή κυλά με τους μόχθους, τα πάθη και τις ελπίδες της κάτω από το βλέμμα του σοφού ποταμού.
Τον Μάη του 1972 η απλή καθημερινότητα του Θανάση ανατρέπεται, καθώς η μονάκριβη θυγατέρα του, η πονετική Δροσιά, χάνεται στα νερά του ποταμού και το μόνο που του απομένει από αυτήν είναι η ζακετούλα της...
Έναν περίπου χρόνο αργότερα , ένα ακόμη κορίτσι από παρακείμενο χωρίο εξαφανίζεται μυστηριωδώς-κι η φήμες μιλούν για απαγωγή από έρωτα.
Λίγους μήνες μετά , ένα ακόμη κορίτσι από το χωριό του Θανάση θα χαθεί την ημέρα των γενεθλίων του-με την Χωροφυλακή ανίκανη να δώσει απαντήσεις στο μυστήριο των τριών εξαφανίσεων...
20 χρόνια αργότερα μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα ακόμη δεκατετράχρονο κοριτσάκι βρίσκεται πνιγμένο στον ποταμό και αυτός ο πνιγμός ανοίγει ξανά τους τρεις ξεχασμένους φακέλους και οι δαίμονες ξυπνούν αυτή τη φορά ως αιμοδιψείς τιμωροί, απαιτώντας την αλήθεια που μόνο ένας ξέρει.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Χρυσηίδα Δημουλίδου αυτή τη φορά πλέκει ένα δυναμικό αστυνομικό μυστήριο και μας χαρίζει ένα ατόφιο κοινωνικό θρίλερ, που "τα...έχει όλα " και κόβει την ανάσα του αναγνώστη, από την πρώτη ως την τελευταία του σελίδα.Ένα βιβλίο που δύσκολα θα ξεχάσετε όσο ζείτε!

Με τη γνώριμη μεστή και ξεκούραστη γραφή της στην πιο ώριμη εκδοχή της, χωρίς καλολογικά στοιχεία και με αβίαστη ροή, η συγγραφέας ,χαρτογραφεί με περισσή παραστατικότητα το σκηνικό του δράματος:
          Πρόκειται για ένα τυπικό, γραφικό χωριό της Βόρειας Ελλάδας με μια φύση μαγευτική να το στολίζει- κι αδιαμφισβήτητο "άρχοντα" της περιοχής το φυσικό στοιχείο που δεσπόζει:
Τον επιβλητικό ποταμό- ζωοδότη αλλά και τόπο μυστηριακό για τη λαϊκή συνείδηση, που η Χρυσιήδα ξέρει να αφουγκράζεται καλά, μεταδίδοντας όλους τους αρχέγονους φόβους ,τις δοξασίες ,το θρησκευτικό αίσθημα και τους κοινωνικούς κώδικες.
Γύρω από αυτό το τοπίο ξεδιπλώνεται ένα πλήθος χαρακτήρων.
Όλα τα πρόσωπα- οι καλοί και οι φαύλοι, οι απλοικοί και οι "σοφότεροι"- είναι άρτια ιχνηλατημένα και σκιαγραφούνται πλήρως οι διαθέσεις τους αλλά και οι δεσμοί ανάμεσά τους, πράγμα που επιτείνει τη συναισθηματική εμπλοκή του αναγνώστη στα πάθη, τις χαρές τους και τις αγωνίες τους.
     Αδύνατον να μη θαυμάσεις τον Θανάση, να μη γοητευτείς απο τον Θοδωρή, να μη συγκινηθείς από τη γλυκιά Μάντω να μη θρηνήσεις τη συμπονετική μικρή Δροσιά .
Πάνω από όλα ,αδύνατον να μη χαράξει την καρδιά σου "εκείνος", η πιο τραγική κι ευρηματική φιγούρα όλου του βιβλίου, μια ύπαρξη σαν αερικό που συμβολίζει την από νωρίς λαβωμένη παιδικότητα και συμπυκνώνει το βουβό "κατηγορώ" των αθώων...

Κάθε χαρακτήρας αλησμόνητος, μια πολύτιμη ψηφίδα σε ένα παζλ καλοστημένο και τραγικό, που ζητά τη λύση στις τελευταίες του σελίδες.
Η ανθρωπιά ,οι οικογενειακοί δεσμοί αλλά και η φιλία προβάλλουν σε όλο τους το μεγαλείο ,χωρίς να απουσιάζει ο έρωτας και τα μυστικά του χθες.Έρωτας σε πολλαπλές μεταμορφώσεις- από την πιο ανυποψίαστη, πλατωνική εκδοχή του, μέχρι το γλυκό αγκάλιασμα της συντροφικότητας και την πλέον νοσηρή του πλευρά. 
Έρωτας πανταχού παρών.Έρωτας όμως στη σκιά του θανάτου που ανεξήγητα ζώνει τους ήρωες

           
Στην  ιστορία της Δημουλίδου εκείνο που κυριαρχεί δεν είναι το ερώτημα Ποιος.
Ίσως οι πολύ εξοικειωμένοι με την αστυνομική λογοτεχνία υποψιαστούν τον ένοχο- πολύ νωρίτερα από την αποκάλυψή του.
       Αυτό δεν έχει καμία σημασία, διοτί εκείνο που συνταράσσει την ψυχή του αναγνώστη είναι ο τρόπος και η αιτία.Μια αιτία απόλυτα αληθινή και υπαρκτή στο κοινωνικό γίγνεσθαι με τη ζωή να γίνεται ο πιο ζοφερός συγγραφέας πολλές φορες...
Η ίδια η Χρυσηίδα Δημουλίδου είχε προδιαγράψει τις προϋποθέσεις ενός καλού αστυνομικού βιβλίου και κατόρθωσε να μείνει πιστή σε αρκετές από αυτές,διατηρώντας σε ισόποσες διαστάσεις την αγωνία ,την οδύνη και την τρυφερότητα, χειριζόμενη άψογα την εναλλαγή ανάμεσα στις κορυφώσεις και τις υφέσεις.
          Ακόμη και τις απαραίτητες επαναλήψεις, όπου συνδέει τα κομμάτια που έλειπαν από τη λύση του μυστηρίου, η Δημουλίδου κατορθώνει εδώ να τις εντάξει ακόμη πιο επιδέξια και σε πιο περιορισμένη κλίμακα από όσο στο προηγούμενο έργο της, το Κελάρι της Ντροπής .(το οποίο με τους Δαίμονες έχει ξεπεράσει). 
Το βιβλίο προσέγγιζε υφολογικά το ΚΕΛΑΡΙ, καθως κ σε κάτι ακόμη που δε θέλω να το αναφέρω,ωστόσο οι ΔΑΙΜΟΝΕΣ επεκτάθηκαν σε άλλα μονοπάτια και τελειοποίησαν τον "σπόρο" που άφησε το "Κελαρι" ως παρακαταθήκη της συγγραφέως.
Εγώ θα το αντιμετώπιζα περισσότερο ως μια δυνατή κοινωνική ιστορία με στοιχεία θρίλερ!!!!Κ οντως μάντευες υπερβολικά νωρίς τον ένοχο, αλλά δεν εχει κ τόσο σημασία άλλα δε σου μείωνει την ανία κ τη δύναμη των συναισθηματων!
Το μεταφυσικό στοιχείο,που έχει αναφερθεί από πολλούς, όντως ενυπάρχει ώστε να επιτείνει την υποβλητικότητα των στιγμών και να προσδώσει ατμοσφαιρικότητα χωρίς επουδενί να εγκλωβίζει την ιστορία ή να ενοχλεί. Νομίζω ότι η έκταση που του δόθηκε πιο πολύ αποτύπωσε τις διαθέσεις κ τις συγκρούσεις των ηρώων κ οχι το ίδιο το μεταφυσικό στοιχείο καθεαυτο..

Η συγγραφέας τελικά, κατορθώνει να αφοπλίσει και τον πλέον απαιτητικό αναγνώστη σκηνοθετώντας ένα γοτθικού τύπου κρεσέντο φρίκης -αδιανόητο στην κοινή λογική, φέρνοντας στο προσκήνιο τον πολλαπλώς πάσχοντα άνθρωπο. 
Γιατί ο ανθρώπινος πόνος,το "πάθος της ψυχής", είναι ο δυνάστης όλων, εκείνος που συμπλέκει αξεδιάλυτα τις έννοιες θύτης και θύμα.

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου κατορθώνει σαν καλός ανατόμος της ψυχής  να ακολουθήσει τις ερεβώδεις διαδρομές της διαστροφής του ένοχου προσώπου και να αναδείξει μέσα από αυτό μια από τις μεγαλύτερες κοινωνικές μάστιγες, ένα μείζον κοινωνικό θέμα!
Είναι αξιεπαινη η επιστημόνικότητα  και η ψυχραιμία με την οποία η συγγραφέας προσεγγίζει αυτό το κρίσιμο -όσο και οδυνηρό- για όλες τις κοινωνίες ζήτημα, χωρίς να καταφύγει σε αφορισμούς ή εκλογικεύσεις.

Η αριστοτελικού τύπου κάθαρση, κομίζει αίσθηση δικαίου χωρίς ρεβανσισμούς αναδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής και συνδιαλέγεται την ατμοσφαιρικότητα και την κατάνυξη της αρχαιοελληνικής μας παράδοσης.

Ένα αρμονικό όσο και δυναμικό σύνολο λοιπόν -που προχωρά πέρα από το επίπεδο του "καλού μυθιστορήματος". 
Ένα έργο τολμηρό που με παρρησία κι ευσυνειδησία αναμετράται με ζητήματα ταμπού που η κοινωνία αντι να αντιμετωπίσει, εθελοτυφλέι απεναντί τους.
         Η Χρυσηίδα Δημουλίδου με τους "Δαίμονες",λοιπόν, "ψυχ-αγωγεί" και προσφέρει ένα εξαίσιο αστυνομικό θρίλερ κοινωνικών προεκτάσεων, το οποίο διατηρεί τον παιδευτικό ρόλο που η λογοτεχνία πρέπει να υπηρετεί-αφυπνίζοντας σαν οίστρος σωκρατικός την κοινωνία μας.

                                                      Έλλη Δέδε

Ανακαλύψτε επίσης στη σελίδα μας:

Το Κελάρι Της Ντροπής

Η Γυναίκα Της Σοφίτας,

   

ΝΙΚΗΤΗΡΙΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΛΗΡΩΣΗΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016
,το νουμερο 61!!!!
IMic Hilton 

 Συμφωνα με την κληρωση  και την τυχαια επιλογη απο το μελος ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΗΝ  ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK