Είναι Ο Καπιταλισμός ,Ηλίθιε, ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

                                 Νίκος Μπογιόπουλος , Είναι Ο Καπιταλισμός ,Ηλίθιε!
ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΧΡΕΟΣ» ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥΣ - ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΥΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ                                                     
                                                    Είδος: :Οικονομολογία (Εκλαϊκευμένη Επιστήμη)
                                                   Bαθμολογία: 10/10

                                          

  Εκδοτικός Οίκος           ΚΨΜ/(Ημεροδρόμος)
Σελίδες                             360 
Ημερομηνία Έκδοσης    Ιούλιος 2011
                                           Επανέκδοση Δεκέμβριος 2018 
Τιμή στην αγορά           11ευρώ - 9,90 ευρώ


Ήδη ο τίτλος του παρμένος από μια προεκλογική καμπάνια του Κλίντον ,φανερώνει οξυδέρκεια και άμεσα αντανακλαστικά απεναντι σε μια ομιχλώδη επικαιρότητα. 
Ωστόσο το... "Είναι Ο Καπιταλισμός, Ηλίθιε!" του εκρηκτικού δημοσιογράφου κι αναλυτή Νίκου Μπογιόπουλου "είναι κάτι παραπάνω από ένα ευκαιριακό best seller, ένα "βιβλίο αναλώσιμο".
Γραμμένο στα 2011, τόσα χρόνια μετά, ακτινοβολεί ακόμη διαύγεια, διορατικότητα και διαχρονικότητα!
Δραματικά επίκαιρο και άκρως διαφωτιστικό το "Είναι Ο Καπιταλισμός ,Ηλίθιε" ,αναδεικνύει τις αιτίες του κοινωνικού αρμαγεδδώνα που κάποιοι μεθόδευσαν και θρασύτατα επέβαλαν στην κοινωνία με τον μανδύα μιας επιβληθείσας Κρίσης... 
Αρχικά εκδόθηκε από τον οίκο του Λιβάνη.
      Η νέα έκδοσή του από τον μάχιμο οίκο ΚΨΜ περιέχει επιπρόσθετα μια αποτίμηση για τη μαύρη αυτή μνημονιακή 7ετία, καθώς και το διαμορφωθέν πολιτικοοινομικό σκηνικό από το 2015 ως σήμερα που στην εξουσία βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ανατρέποντας τον δικομματισμό αλλά ίσως όχι τις παθογένειες του...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ 
Πρόκειται για ένα από τα οξυδερκέστερα πολιτικά βιβλία των τελευταίων χρόνων, που αφορούν την επικαιρότητα και το πολιτικό σκηνικό...
Αξίζει να διαβαστεί από όλους ανεξαρτήτως πολιτικής καυεύθυνσης διότι συνοψίζει μια χρήσιμη κ εύληπτη επιχειρηματολογία προσφέροντας μια στοιχειώδη έστω επίγνωση για το πολιτικοοικονομικό τοπίο του σήμερα.
Ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε,να οργιστείτε,να αφυπνιστείτε σε ενα σύγγραμμα όπου αριστοτεχνικά συνδυάζονται η αμεσότητα του δημοσιογράφου, η αντικειμενικότητα του επιστήμονα- ερευνητή και η φλόγα του ανθρωπιστή,που ασφυκτιά στην αδικία!
       Αν ο βαθμός γνώσης μας σε ενα αντικείμενο κρίνεται απο την ικανότητά μας να το μεταδώσουμε σε έναν αδαή, ο Νίκος Μπογιόπουλος με το Είναι Ο Καπιταλισμός,Ηλίθιε αποδεικνύεται βαθύς γνώστης της Πολιτικής Οικονομίας:
          Σε ένα βιβλίο γερά δομημένο και απόλυτα προσιτό καταφέρνει να φέρει σε επαφή τον μέσο αναγνώστη με τους δαιδαλώδεις εννοιολογικούς λαβυρίνθους του οικονομικού μας σκηνικού, προειδοποιώντας μας για το "σαρκοβόρο τέρας " που παραμονεύει στα βάθη του και ζητά αέναες ανθρωποθυσίες...
Aφόρμηση σε κάθε κεφάλαιο ,'ένα επιδέξια επιλεγμένο απόσπασμα από κάποιο σημαντικό βιβλίο...Λένιν-Μαρξ,Μπρεχτ,αλλά και Παπαδιαμάντησ κ Σαίξπηρ είναι από τος ήχηρες παρουσίες στα προοίμια των ενοτήτων...
       Σπιρτάδα,κατάρτιση,καλλιέπεια,λοιπόν, σε ένα κράμα που θα ήταν απολαυστικό αν δεν ήταν...οδυνηρό!
            Με αυτά τα "όπλα στη φαρέτρα" του, λοιπόν, ο Νίκος Μπογιόπουλος γίνεται υπέρμαχος της Ουσίας κόντρα στην άμετρη φλυαρία των καιρών και μάς "πυροβολεί" με αλήθειες που...καίνε. Που δε δικαιούμαστε να αγνοήσουμε...

      Ο Νίκος Μπογιόπουλος παρότι δεδηλωμένος κομμουνιστής, δε διεξάγει ιδεολογικό "μονόλογο", αλλά απευθύνεται στο σύνολο της κοινωνίας και διασαλεύει την ιδεολογική μας χαύνωση με τεκμήρια ακλόνητα, επικαλούμενος την κοινή λογική και το στοιχειώδες περί δικαίου αίσθημα!

          Με γλώσσα ζωντανή, απαλλάσσει το ιδεολογικό υπόβαθρο της πάλης των τάξεων από ..."ξύλινες"- γλωσσικές αγκυλώσεις και κοινωνεί αναζωογονημένο το αίτημα για κοινωνική αναμόρφωση- όχι ως ιδεοληψία αλλά ως αναγκαιότητα. Αναγκαιότητα πρακτική και ηθική!

       Ο Νίκος Μπογιόπουλος ισορροπεί ανάμεσα στην ψύχραιμη αποτίμηση και το πάθος του ιδεολόγου, χωρίς κανένα από τα δυο να επισκιάζει το άλλο!

        Το βιβλίο του μιλάει την αδιαμφισβήτητη γλώσσα των αριθμών.Αριθμοί, που κι αν δεν μείνουν αυτούσιοι στη μνήμη, όμως αποσαφηνίζουν το σκηνικό κι έχουν σκιαγραφήσει απερίφραστα τα αίτια και το γεγονός ότι  η Κρίση δε συνιστά παρά μια κανιβαλική κι αβάσιμη αναδιανομή του Πλούτου.
         Η εφιαλτική αλήθεια που συνθέτει την πολιτικοοικονομική πραγματικότητα του πλανήτη σήμερα, εδώ, ξεγυμνώνεται ακαριαία -με την ίδια "βιαιότητα που ο Απελλής τράβηξε τον χιτώνα της εταίρας Φρύνης ενώπιον του αθηναϊκού δικαστηρίου, αποκαλύπτοντας το αθωωτικό της κάλλος...
          Μάνο που η αποκάλυψη εδώ, είναι τεκμήριο ενοχής κι αναδεικνύει την φρικώδη ασχήμια του καπιταλισμού, όπως αυτός διεγείρει και πραγματώνει τα ταπεινότερα ένστικτα του Ανθρώπου, αναβιώνοντας τον Νόμο της Ζούγκλας......
      Το βιβλίο χωρίζεται άτυπα σε δυο μέρη...
Αρχικά έχουμε μια επισκόπηση του παγκόσμιου σκηνικού της εκμετάλλευσης, ενώ κατά το δεύτερο εστιάζουμε στη θλιβερή ψηφίδα του όπως σήμερα έχει καταλήξει η Ελλάδα...
Μέσα από καίρια επιλεγμένα παραδείγματα από όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής και του δημόσιου "διαλόγου, ερμηνεύονται ως κρίκοι μιας αλυσίδας όσα μας περιβάλλουν.
       Ο Νίκος Μπογιόπουλος με αδιάσειστα στοιχεία,λοιπόν, ιχνηλατεί τα ματωμένα χνάρια που αφήνει ο Καπιταλισμός, όπου περνά- όχι ως αποτέλεσμα μιας κακής συγκυρίας ,αλλά ως απόρροια της ίδιας του της κερδοσκοπικής φύσης!
         Ο συγγραφέας μέσα από την...αδιάλλακτη γλώσσα των Μαθηματικών κ χωρίς "ηθικολογίες", αποδεικνύει τον απερίφραστο αμοραλισμό του υπέρογκου πλούτου κι αναδεικνύει τον απόλυτο παραλογισμό του "Διεθνούς 'μας' Μαγαζιού", όπου 
"οι άσωτοι σοφόι 
αφήνουν νηστικούς στη γη 
και πάνε στη Σελήνη..."

Το βιβλίο διαθέτει την αμεσότητα σαιτιάς σε κάθε ισχυρισμό, ενώ τα πάντα αποδεικνύονται και δεν υπάρχουν αξιώματα εκτός από ένα:H αξία του Ανθρώπου ,όπως την ορίζεί ο Πρωταγόρας λέγοντας πως "Πάντων χρημάτων μέτρον , άνθρωπος".
Αυτό είναι το ύψιστο διακύβευμα ,άλλωστε του Πνεύματος και του Πολιτισμού: Η Διάσωση του "Ανθρώπου"!
         Ο συγγραφέας δεν το προσεγγίζει αυτό ως μια ουτοπική έννοια, αλλά το τοποθετεί με τον πραγματιστικό τρόπο που το έθεσε ο Μάσλοου, όταν όριζε την πυραμίδα των πανανθρώπινων αναγκών του, θέτοντας στη βάση την τροφή και τη στέγη και στην κορυφή την αυτοπραγμάτωση...
          Ποιος έχει δικαίωμα να αποστερεί από ανθρώπινα πλάσματα αυτή την ανέλιξη στην υπαρξιακή τους κλίμακα , επιστρέφοντάς τα στην κατάσταση του "ζώου" που η αγωνία της επιβίωσης τούς στραγγίζει κάθε ρανίδα της πνευματικής τους υπόστασης ;
        Ποια θεωρία, σόφισμα, δικαιολογία μπορεί να σταθεί απέναντι στην συνταρακτική αλήθεια πως "το 4% της περιουσίας των 225 πλουσιότερων ανθρώπων θα έφτανε για να εξαλείψει την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΦΤΩΧΕΙΑ;
Πόσες "λαμπρές σπουδές" μπορούν αντιπαρατεθούν σε αυτό; (και πλήθος τέτοιων ανατριχιαστικών, αλλά έγκυρων αριθμών από παγκόσμιους φορείς, που παρελαύνουν στο κείμενο).
Μπροστά σε τέτοιες αδυσώπητες αλήθειες καταπάτησης του Ανθρώπου, όπως αυτές που επιδέξια έχει σταχυολογήσει ο Μπογιόπουλος, ποιος να τολμήσει να αρθρώσει αντίλογο;
Στην κοινωνική μας Χιροσίμα, μόνο με τα "λόγια" του Βρεττάκου "Στον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ" δικαιούμαστε να μιλήσουμε:
"Ο πόνος ξεχείλισε!
Τα σκέπασεν όλα!
Οι μύθοι βουλιάξανε!
Τα πράγματα έχουν δική τους φωνή!
Οι ποιητές παραμίκρυναν. "  

Φυσικά από το "τοπίο" δεν μπορεί να απουσιάσει ...το "φιλειρηνικό" ΝΑΤΟ ,επιβεβαιώνοντας την "μπρεχτική" διαπίστωση πως "Πίσω Απ'τα Κανόνια,Προβάλλουν οι Εμπόροι", που ο Δημήτρης Χριστοδούλου απέδωσε ελληνιστί στο ποίημα -τραγούδι του Κόκκοτου (από τον Ν.Ξυλούρη)

Περιδιαβαίνοντας τον "τρομακτικό και τρομαγμένο" μας πλανήτη, μέσα από την πένα του Μπογιόπουλου, θυμήθηκα έναν μέγάλο , αγαπημένο μου συγγραφέα:
             Ο σοσιαλιστής συγγραφέας Τζακ Λόντον στο κορυφαίο μυθιστόρημα του "Ο Θαλασσόλυκος" βάζει τον αιχμηρό Καπετάνιο "Λύκο" Λάρσεν να επικρίνει την άνεση και τη μαλθακότητα του διανοούμενου Χώμφρευ Βαν Γουίντεν και της γλυκιάς Μοντ που ναυάγησαν στα χέρια του, με την εξής ρήση:
         "Ζεσταίνεστε με ρούχα που αυτοί που τα φτιάχνουν τουρτουρίζουν σε κουρέλια,και εκείνοι που σας ζυμώνουν το ψωμί ,ζητιανεύουν λίγα ψίχουλα από σας και πλαγιάζουν νηστικοί..."
Μέσα σε μια ρήση, όλοι της γης οι κολασμένοι, όμηροι ενός ιδιότυπου δουλοκτητικού καθεστώτος, που τούς έδωσε "φωνή"- 107 χρόνια μετά τον Λόντον-  το σύγγραμμα του Νίκου Μπογιόπουλου με τις αφοπλιστικές του και πολύ "συγκεκριμένες" αναφορές.
         Στρατιές εξαθλιωμένων -στα εργοστάσια της φτηνής εργασίας του τρίτου Κόσμου, στις αποικιοκρατικές φυτείες των ομίλων- οι οποίοι δε γεύτηκαν ούτε ένα κόκκο καφέ- αλλά κι εργάτες στη Δύση που στερούνται όσα οι ίδιοι παράγουν για τις εταιρείες.
Ο Νίκος Μπογιόπουλος στο βιβλίο του μάς αποδεικνύει ότι είναι πρακτικώς ευφικτό κι εφαρμόσιμο όλοι  ανεξαιρέτως, να απολαμβάνουν αυτά τα ζεστά "ρούχα", την "αχνιστή σοκολάτα" και το "ψωμί" όπως το "μοίραζε" στα πλήθη των εξαθλιωμένων το όραμα του Γιάννη Ρίτσου...

Για την ακρίβεια αυτό το αίτημα αυτης της δικαιοσύνης μπορεί να στοιχειοθετηθεί στην κεντρική ιδέα του μέγιστου Αριστοτέλη, όταν όριζε ως Αρετή την "Υπερβολή" που προσφέρει στην "Έλλειψη", ώστε μαζί να συναντηθούν στο "Μέσον"(2 -6- 10)...Σε αυτό το "σχήμα" δίνει σάρκα και οστά στο σημερινό γίγνεσθαι το σύγγραμμα τούτο.
Αυτό είναι το κρίσιμο ζητούμενο σε επίπεδο συλλογικότητας αλλά και ατομικότητας,όπως αναδεικνύεται με σαφήνεια στο Ειναι Ο Καπιταλισμος Ηλίθιε.
Η κοινωνική δικαιοσύνη όπως την ανέδειξαν όλοι οι Γίγαντες του Πνεύματος.
Να, η μεγαλύτερη πρόκληση  για μια ανθρωπότητα που φυλακίζει το μεγαλείο της και τις εκπληκτικές της δυνατότητες στις υπερφορτωμένες αποθήκες του Άφρωνος Πλουσίου της γνωστής παραβολής.
Τι ζωή είναι αυτή που τη σπαταλάς-ανίκανος να απλώσεις το χέρι στον διπλανό - σαν Θηρίο όπως το όριζε -πάλι- ο Αριστοτέλης;
        Αυτό είναι το πολιτικό σύγγραμμα του Νίκου Μπογιόπουλου...
Μια οξυδερκέστατη πραγματεία γύρω από την Παγκόσμια -κι ελληνική- Κρίση.
Ένα φλογερό σάλπισμα , που παρωθεί σε κινητοποίηση με τη Φιλάνθρωπη Θέρμη του Λουντέμη όταν αξίωνε να βλέπει "τον Άνθρωπο στα Δύο του Πόδια..."
        Γιατί...πώς ορίζεται η Φιλανθρωπία αν όχι ως αγώνας ώστε κανείς να μη...χρειάζεται τη 'φιλανθρωπία' σου;"
                                                                Ελισσάβετ Π. Δέδε

                               ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Νίκος Μπογιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 και σπούδασε στο Οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας.
Εργάστηκε από το 1992 έως το 2013 ως δημοσιογράφος στο Ριζοσπάστη. 

Συνεργάζεται με την εφημερίδα "Real News", τον ραδιοφωνικό σταθμό "Real FM", περιοδικά[3] και διάφορες ιστοσελίδες.
Επί σειρά ετών, βρισκόταν στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Στο πολιτικό του στόχαστρο έχουν βρεθεί κατά καιρούς οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο ΛΑ.Ο.Σ.,ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Σ.Ε.Β., η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, η αντιμεταναστευτική ρητορική και πολιτική, ομάδες κουκουλοφόρων που θεωρεί ότι έχουν στενούς δεσμούς με την CIA και την ΕΥΠ καθώς και η Χρυσή Αυγή την οποία έχει καταγγείλει ως ναζιστικό μόρφωμα.

Αρθρογραφεί καθημερινά σe δική του  στήλη Υποκειμ...ενικός στην Ιστοσελιδα enikos.gr

Εργογραφία

Βαλκάνια ― 78 μέρες «στόχος» του ΝΑΤΟ (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2000)

Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία χωρίς απίστους (εκδόσεις Λιβάνη, 2005), σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μηλάκα
Επανέκδοση 2016

Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε! (εκδόσεις Λιβάνη, 2011
Επανέλκδοση Εκδόσεις ΚΨΜ)

Την...Άλλη Φορά Αριστερά! , (εκδόσεις ΚΨΜ, 2015)

John Donoghue, ΡΟΥΑ ΜΑΤ,

                                           ΡΟΥΑ ΜΑΤ, John Donoghue
                                           Είδος Ιστορικό Μυθιστόρημα
                                           Βαθμολογία 10/10

Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη
Αγγλικός Τίτλος The Death's Head Chess Club
Αριθμός Σελίδων 446
Μετάφραση από τα Αγγλικά Κεφαλλονίτης Ευάγγελος
Ημερομηνία Έκδοσης Νοέμβριος 2015
ISBN: 978-960-14-2985-4
Τιμή στην Αγορά  16,70- 15,03 ευρώ

Επιτέλους!

Εκδόθηκε στην Ελλάδα ένα πολυαναμενόμενο έργο, που συνδυάζει μοναδικά τις μνήμες του Ολοκαυτώματος με τον δαιδαλώδη κόσμο του σκακιού, αλλά και την ατομική κάθαρση!

Πρόκειται για το αριστουργηματικό Deaths Head Chess Club του ψυχιάτρου συγγραφέα John Donoghue, που στην ελληνική του εκδοχή από τις Εκδόσεις Λιβάνη το βρίσκουμε με τον τίτλο Ρουά Ματ!

Ένα εκδοτικό εγχείρημα αξιέπαινο, που παραπέμπει στην τολμηρή πρωτοβουλία του Οίκου Λιβάνη να εκδόσει τις εμβληματικές Ευμενίδες του Λίττελ.

Χωρίς να αγγίζει την πολυπλοκότητα των Ευμενίδων, με λόγο ανοικονόμητο το Ρουα Ματ είναι ένα βιβλίο που αξίζει να γνωρίσουν όλοι ο λάτρεις της Ιστορίας και της καλής λογοτεχνίας!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Πάουλ Μάισνερ -αξιωματικός των Ες -Ες ,προκειμένου να ανυψώσει το ηθικό των ανδρών του, ιδρύει μια λέσχη σκακιού ανάμεσα στους αξιωματικούς του στρατοπέδου.

           Την προσοχή του θα κεντρίσει ένας Γαλλοεβραίος όμηρος, ο Εμίλ Κλεμάν που ανάμεσα στους κρατούμενους έχει τη φήμη του "ανίκητου" σκακιστή.

Για να τον ταπεινώσει ο αξιωματικός θα τον αναγκάσει να αναμετρηθεί με τους αξιωματικούς της σκακιστικής λέσχης με αντίτιμο τις ζωές Εβραίων συγκρατούμενών του.

Ο Εμίλ , αγωνιώντας για την τύχη της οικογένειάς του, θα αποδυθεί σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου πάνω από τις σκακιέρες.

Δεν ξέρει όμως ότι αυτή η "Παρτίδα" θα ολοκληρωθεί 20 χρόνια μετά- σε ένα "παιχνίδι" μνήμης και λύτρωσης...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Εύλογα κατανοεί ο αναγνώστης πως το "Ρουά Ματ"είναι ένα ξεχωριστό έργο, που κρατά κομμένη την ανάσα- μια σύλληψη άκρως ενδιαφέρουσα με ισχυρά συγκινησιακά φορτία, που συγκλονίζει μέχρι την τελευταία σελίδα!
Το Ρουά Ματ εντάσσεται στην ομάδα λογοτεχνικών έργων που κεντρικό άξονα της πλοκής ή της θεματικής τους έχουν το σκάκι.
       Από αυτά, μια κατηγορία αξιοποιεί τον κόσμο του σκακιού για να περιπλανηθεί στο ιστορικό παρελθόν χαρτογραφήσει ένα μυστήριο αστυνομικής και φιλοσοφικής υφής, όπως το Οχτώ, ο Πίνακας της Φλάνδρας. Εδώ το σκάκι προσλαμβάνει διαστάσεις σχεδόν μυστικιστικές.
         Ανάμεσά σε αυτά τα βιβλία ξεχωρίζει κι η Γέννηση Της Βασίλισσας του Σκακιού της Μαίρης Γιάλομ- μια πραγματεία που ακολουθεί τη θέση της γυναίκας στο ιστορικό γίγνεσθαι σε συνάρτηση με την πορεία του κομματιού της Βασίλισσας.
       Εντούτοις, τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα σχετικά με το σκάκι είναι εκείνα τα κοινωνικά έργα που καταδύθηκαν στην ατμόσφαιρα του σκακιού και δια μέσου αυτής στην ανθρώπινη ψυχή, με χαρακτηριστικότερο την ενδοσκοπική Σκακιστική Νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ.
        Έπειτα έχουμε τη σκοτεινή  Άμυνα του Λούζιν του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ και, τέλος, τη Βαριάντα του Λίνεμπουργκ που συνδυάζει Ιστορία και Σκάκι.
Το "Ρουά Ματ" ανήκει σε αυτήν την 2η κατηγορία,κι ακολουθεί την τάση των μυθιστορημάτων αυτών να συσχετίζονται με τον Β ΠΠ, καθώς- κι αυτό- στηρίζεται σε ένα συμπληρωματικό μοτίβο που η αντίθεσή του είναι τόσο ξεκάθαρη όσο τα άσπρο και το μαύρο της σκακιέρας:         

Σε αυτήν την παρτίδα αναμετρώνται ένας ναζί αξιωματικός και ένας Εβραίος όμηρος!
               Δεν είναι ο πρώτος που επιστρατεύει αυτό το δίπολο: Το έχουμε συναντήσει παλιότερα στο μυθιστόρημα του Πάολο Μάουρεσινγκ "Η Βαριάντα Του Λίνεμπουργκ", όπου ο Εβραίος σκακιστής "Ταμπόρι" παίζει στο Μπέργκεν Μπέλσεν σκάκι με τον Γερμανό αξιωματικό των Ες Ες, "Ντίτερ Φις"-γεγονός που συνδέεται εφιαλτικά με μια δολοφονία 20 χρόνια μετά!
Το βιβλίο του Ιταλού είναι ένα υποβλητικότατο θρίλερ που σα γρίφος οδηγεί στη Νέμεση.
Ο Αμερικάνος Ντόνοχιου, από την άλλη, μεταφέρει το σκηνικό του δράματος στο Άουσβιτς και ξεδιπλώνει αυτήν την ιδέα σε ένα πλαίσιο ιστορικό και βαθιά ανθρωπιστικό- ευθέως στον αντίποδα της Βαριάντας Του Λίνεμπουργκ.
Ζητούμενο στο "Ρουά Ματ" του Ντόνοχιου είναι η αυτογνωσία κι η συγχώρεση!
Η δικαίωση των ηρώων δεν έρχεται με την εκδίκηση αλλά με την ελευθερία.
Η ψυχολογική αυτή διαδρομή, διαποτισμένη από σκακιστικούς συμβολισμούς και την εβραϊκή παράδοση της Καμπάλα, παραλληλίζεται με σκακιστική παρτίδα και οι διαφορες εκφάνσεις της -κεφάλαια- δανείζονται τον τίτλο τους από σκακιστικές κινήσεις κι επώνυμες βαριάντες!
Το αξιοσημείωτο εδώ όμως είναι ότι εν αντιθέσει με τα προγενέστερα κοινωνικά σκακιστικά μυθιστορήματα,εδώ καταλύεται η μοναχικότητα του σκακιστή!!
Πρώτη φορά σε αντίστοιχο έργο έναντι του σκακιού προτάσσεται ο Άνθρωπος.
Το βιβλίο του Ντονοχιου δεν ενδίδει στην γοητευτική "παθολογία"του σκακιού ,αλλά ζητά να τη "θεραπεύσει"...
           Το σκάκι γίνεται ένα όχημα αντίστασης, σημείο αναστοχασμού και τόπος "συνάντησης"!
Η ιερή μυσταγωγία ουσιαστικά δε συντελείται στη σκακιέρα ή στον νου, αλλά στην καρδιά.
Είναι μια επώδυνη διαδικασία που απαιτεί χρόνο να ωριμάσει κι ο συγγραφέας τον παρέχει στους ήρωές του, ώσπου γίνεται βίωμα και για τον ίδιο τον αναγνώστη.
Το Ρουά Ματ του Ντόνοχιου ανήκει στα λίγα σκακιστικά μυθιστορήματα που -κατά την άποψή μου- αγγίζουν τους λάτρεις του σκακιού,αλλά ταυτόχρονα μπορούν να συγκινήσουν το ευρύ κοινό, γιατί είναι ανθρωποκεντρικό και δεν προϋποθέτει αυτό το ιδιαίτερο πάθος με το σκάκι, που χρειάζεται για άλλα του είδους.  

Εδώ στο προσκήνιο, έρχεται αφοπλιστικά η ανδρική φιλία, αυτή που ανθεί κάτι ατμοσφαιρικές βραδιές με ουίσκι και εξομολογήσεις de profundis , όπως μόνο μεταξύ ανδρών μπορεί να γίνει...
Στο Ρουά Ματ αποδίδεται πλήρως η ιδιαίτερη θαλπωρή της φιλίας αυτής, "πάνω στη σκακιέρα της μνήμης, που βοηθά του ήρωες να φτάσουν στην αυτογνωσία και την άφεση-όπως σε κείνη την αλησμόνητη διαφήμιση γνωστού ποτού:

Το δράμα του μυθιστορήματος ξετυλίγεται σε δύο χρονικά επίπεδα.
Το πρώτο είναι η ζωή στο Άουσβιτς την τελευταία τριετία του Πολέμου, και το δεύτερο είναι ένα σκακιστικό τουρνουά στο Άμστερνταμ του 1962.
Έχουμε εναλλαγές στους χρόνους αφήγησης, άρτια σκηνοθετημένες, που συμπληρώνουν την ιστορία μας σαν παζλ...
Σε αυτό συμβάλλει κι η άρτια γλώσσα που ρέει άνετα και οι καλά ιχνηλατημένοι χαρακτήρες.
Τα στιγμιότυπα του στρατοπέδου συγκέντρωσης αποδίδουν παραστατικά και με ιστορική ακρίβεια τις συνθήκες εξαθλίωσης και τις πράξεις θηριωδίας που υπέστησαν οι όμηροι, με κεντρικό πρόσωπο τον Εμίλ Κλεμάν που σταδιακά τα χάνει όλα, ώσπου ένα καπρίτσιο τού επιφυλάσσει την πιο μοιραία συνάντηση, εκείνη με τον παράξενο ναζί αξιωματικό... 
             Ο Πάουλ Μάισνερ είναι ο κινητήριος μοχλός και ο αρχικός πόλος της μοιραίας αναμέτρησης, ένας χαρακτήρας άκρως ενδιαφέρων, ένα πεδίο, όπου μάχωνται η αποκτήνωση και η ακεραιότητα.
Γύρω από τους δυο, άλλοι εξίσου ενδιαφέροντες "ανθρωπότυποι".
          Η σύμπτωση ή "θεία πρόνοια" 20 χρόνια μετά θα έρθει να απαλύνει και να επουλώσει τις πληγές όλων, όχι μέσα από κάποιον ατομικής φύσης διαλογισμό ,αλλά μέσα από τη συναναστροφή:
Το μέγα ζητούμενο στο "Ρουά Ματ" είναι το Αντάμωμα με τον Άλλον.
Οι ήρωες ξεπερνούν με τον μονισμό του θηρίου, οπου τους έχει καταδικάσει ένα αιματοβαμμένο χθες, μέσα από τη συντροφικότητα.
Ένοχοι,και θύτες όλοι εξομολογούνται τα πάθη της ψυχής τους κάτω από το πετραχήλι της φιλίας.
        Για τον κεντρικό μας χαρακτήρα υπάρχει ένα επιπρόσθετο εμπόδιο- αυτό μιας πράδοξης "έπαρσης":
         Ο Εμίλ μέσα από τη μόνωση του σκακιστή κρύβεται για χρόνια από την ίδια την αλήθεια κι η σκακιέρα γίνεται προστατευτική κάψουλα, πεδίο όπου το μίσος του μπορεί να μετουσιώνεται σε νίκη κι αναγνώριση.
Μέσα από το σκάκι είναι ο Ισχυρός και μέσα από την επικράτηση ξορκίζει την ισοπέδωση που γνώρισε ως όμηρος των ναζί.
Μέχρι τη μεγάλη συνάντηση, ο φημισμένος σκακιστής Εμίλ Κλεμάν- υποψήφιος για τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή- είναι ο Ανίκητος νικημένος...
Στη φιλία αυτή, ο Εμίλ θα ανακαλύψει πως νίκη είναι μερικές φορές και να παραχωρείς την υπεροχή σου, να προσφέρεσαι στον άλλον!
Αυτό θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας παρτίδας που απαίτησε 20 χρόνια για να ολοκληρωθεί και "νικητή" θα αναδείξει την ανθρωπιά και την άφεση ως ηθικούς αναμορφωτές του Προσώπου (όπως αυτό ορίζεται  στη Θεολογία και στην επιστήμη της Ψυχολογίας.)
           Στο ΡΟΥΑ ΜΑΤ διαγράφεται μια διαδομή ανακάλυψης κι αποδοχής του εαυτόυ μας- ένός εαυτού που δεν έχει ανάγκη έναν πολέμιο για να υπάρχει ετερόφωτα.
Είναι πια ένας εαυτός που αυτάρκης μπορεί να δίνεται στον "πλησίον", συμπονώντας τον άλλοτε εχθρό του.
Με αυτόν τον τρόπο ο Ψυχίατρος συγγραφέας θεολογέι εξαίσια κι οι ήρωές του συναντώνται κάτω από τον Εσταυρωμένο στην καμαρούλα του Ιερέα...
           Μια μοναδική ιστορία με όρους σκακιστικής παρτίδας που όμως δεν εγκλωβίζεται στη "δυναστεία των πιονιών", αλλά αναζητά την "Ψυχή" πίσω από τα χέρια που τα κινούν!
Το Ρουά Ματ είναι ένα από τα πιο συγκινητικά βιβλία για τη φιλία και σίγουρα θα σας κάνει να κλάψετε, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον σας ως το τέλος που απελευθερώνει ικανοποιώντας και το περί δικαίου αίσθημα...
          Ικανοποιητική η μετάφραση μάς προσέφερε ένα κατατοπιστικότατο επίμετρο και χρήσιμες υποσημειώσεις που εμπλουτίζουν και τον γνωστικό ορίζοντα του αναγνώστη, μεταφέροντάς τον στο κλίμα του σκακιού και της Ιστορίας.
Σε επίπεδο λεπτομέρειας, ενδεχομένως ένας πιο πρωτότυπος τίτλος να ταίριαζε περισσότερο, καθώς ο συγκεκριμένος έχει χρησιμοποιηθεί για άλλο σκακιστικό μυθστόρημα που κινείται σε άλλο τέμπο.
       Οσοι λάτρεις του σκακιού, της Ιστορίας και του...Ανθρώπου, ανακαλύψτε το Ρουά Ματ του Τζον Ντονοχιου, ένα από τα κορυφαία σκακιστικού περιεχομένου μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ!!!
Ισως και το πληρέστερο...

                                                        Eλισσάβετ-Μαρία Δ.

                                              ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο John Donoghue εργάστηκε στον τομέα της Ψυχικής Υγείας για πάνω από είκοσι χρόνια. Έχει γράψει πολυάριθμα άρθρα σχετικά με τη θεραπεία των ψυχικών νοσημάτων σε διάφορα ιατρικά περιοδικά. Είναι παντρεμένος και ζει στο Λίβερπουλ.

ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ,Νερμιν Μπεζμεν

                                                      Αιώνια Αγάπη, Νερμίν Μπέζμεν
                                                 Είδος: Εποχής
                                                 Βαθμολογία: 8,5/10 

                                                    

ΤΙΤΛΟΣ                                       KURT SEYT & SHURA
ΑΡΧΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ                      ΤΟΥΡΚΙΚΑ

ΣΕΛΙΔΕΣ                                     640
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ                            ΡΕΝΑ ΧΑΤΧΟΥΤ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ      ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Αγαπήθηκε σε πλήθος χωρών, καλύπτοντας δύο εποχές σταθμούς του 20ου αιώνα: Την ανατροπή του τσαρικού καθεστώτος στη Ρωσία και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Τουρκία.
Έγινε best seller στην Τουρκία ,χαρίζοντας από το 1994 αναγνώριση στην τότε 38χρονη συγγραφέα του,Νερμίν Μπεζμεν, που με αυτό το βιβλίο απέδωσε μυθιστορηματικά τη συναρπαστική ζωή του παππού της...
Αποκορύφωμα της επιτυχίας  ήταν η απόδοση του σε δημοφιλή τηλεοπτική σειρά.
Ένα είναι σίγουρο:
Η  "Αιώνια Αγάπη" σαγηνεύει καθώς διασχίζει τους αιώνες και οι εκδόσεις Ωκεανίδα μας παρασέρνουν στο ταξίδι της.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Κουρτ Σεγίτ είναι μουσουλμάνος της Κριμαίας που υπηρετεί ως στρατιωτικός ακόλουθος του Τσάρου Νικόλαου Β' κι απολαμβάνει την τρυφηλή ζωή στην ονειρική Ρωσία των αντιθέσεων με τα κουδουνάκια από τις τρόικες να τραγουδούν απαλά στο χιόνι...
Σε μια χοροεσπερίδα υπό τους ήχους του Τσαικόφσκι, συναντά τη 16χρονη Σούρα μια ορθόδοξη Ρωσίδα καλλονή,και ανάμεσα τους γεννιέται ένα φλογερό ατόφιο αίσθημα.
Παρά τις θρησκευτικές τους διαφορές και την έκλυτη ζωή του φέρελπι λοχαγού, η αγάπη αυτή θα θεριέψει μέσα στα δύσκολα χρόνια του Α Παγκοσμίου Πολέμου και θα είναι το μόνο αντίβαρο όταν ο αλλοτινός κόσμος της ξεγνοιασιάς θα ανατραπεί από τον άνεμο της Ρώσικης Επανάστασης.

Η Σούρα και ο Σεγίτ- αν και αθώοι- θα έρθουν αντιμέτωποι με το μίσος, και την απώλεια. 

Κυνηγημένοι από τους μπολσεβίκους, ως μέλη της αριστοκρατίας, που για αιώνες καταδυνάστευε τον φτωχό λαό, θα καταφύγουν στην Κωνσταντινούπολη για να σώσουν τη ζωή τους...

Εκεί θα αντιμετωπίσουν την πρόκληση της φτώχειας και της νοσταλγίας για εκείνα που έχασαν.
Παράλληλα θα αναδυθούν απειλητικές οι αδυναμίες τους, διαφορές τους και το θρησκευτικό τους χάσμα...
Θα κατορθώσει η αγάπη τους να επιβιώσει;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Οπως μαρτυρά ο τίτλος και το ονειρικό εξώφυλλο, η Αιώνια Αγάπη συνιστά ένα αυθεντικό ρομάντζο εποχής, από τα καλύτερα του είδους.
Σε αυτό συνυπάρχουν αρμονικά η Ιστορία, η Παράδοση και Έρωτας στη διττή- τη λυρική και συνάμα την αισθησιακή του- διάσταση.
Το τρίπτυχο αυτό συνθέτει ένα καθηλωτικό σύνολο, που θα συγκινήσει τον αναγνώστη σεργιανώντας τον σε μια "συναρπαστική" περίοδο της Ιστορίας.
Ένα βιβλίο με ζωηρή εικονοπλασία,παραστατικές αλλά όχι κουραστικές περιγραφές και συναισθηματικές διακυμάνσεις.
Είναι σαφές ότι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Τούρκος αξιωματικός Κουρτ Σεγίτ Εμίνοφ.

Ξεκινώντας από μια φλογερή νύχτα του ονείρου, ανάμεσα σε πλουμιστά φορέματα ,μεθυστικά αρώματα και μελωδίες ,το βιβλίο μας αρπάζει σε μια δίνη συναισθημάτων και εικόνων από ένα  κόσμο "παραμυθένιο"και κρυστάλλινο, που σήμερα απολαμβάνουμε σε ακριβούς πίνακες ζωγραφικής.
Στιγμιότυπα ενός έρωτα αναδυόμενου μέσα από τη Μουσική και τις νιφάδες του ρώσικου χειμώνα-ισορροπούν ανάμεσα στον λυρισμό και στη ρεαλιστική παρουσίαση. 
Παρόλο τον συντηρητισμό της εποχής υπάρχει μια τόλμη που ποτέ όμως δεν ολισθαινει στην ωμότητα.
Εξαίσια σφυρηλατείται η αντίθεση ανάμεσα στην παιδούλα Σούρα και τον έμπειρο αξιωματικο Κουρ Σεγίτ.

Κατόπιν, η ροή διακόπτεται και ανατρέχουμε στο παιδικό παρελθόν του μικρού Τουρκορώσου Σεγίτ.
Μέσα από την οικογένεια Εμίνοφ, μάς παρουσιάζεται η ζωή των Μουσουλμάνων της Κριμαίας.
Εδώ, μάς παρατίθενται ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία σχετικά με το μουσουλμανικό στοιχείο της Ρωσίας,που διαφωτίζουν χωρίς να κουράζουν.
Αν και ιδωμένες από μια φιλοτουρκική σκοπιά ,οι ιστορικές αναφορές συνοψίζουν τους σημαντικότερους σταθμούς στις ρωσοτουρκικές σχέσεις των τελευταίων τριών αιώνων.
        Σε επίπεδο καθημερινότητας των απλών ανθρώπων απολαμβάνουμε τα ήθη, στιγμιότυπα  ενηλικίωσης, στιγμές οικογενειακής ζωής που ξετυλίγουν μια αλλότρια εθιμοτυπία κι έναν κόσμο πρωτόγνωρο.
Ένα στοιχείο που επιτείνει τη συγκίνηση είναι οι ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί ειδικότερα μεταξύ πατέρα και γιου.
        Μέσα από τον εκκολαπτόμενο πια αξιωματικό Κουρτ Σεγίτ ,ανακαλύπτουμε τους κώδικες της στρατιωτικής ζωής και γνωρίζουμε τους περιβόητους Ουσάρους του Τσάρου,ενόσο περιηγούμαστε στην πολυτέλεια των Ανακτόρων και "αγγίζουμε" σκαλιστά κειμήλια με μακραίωνη παράδοση.

Η πορεία των ηρώων ακολουθεί τις θύελλες της Ιστορίας.
         Η Ματωμένη Κυριακή του 1905 γίνεται προπομπός όσων περιμένουν τους εκπροσώπους της παλίας τάξης στο όνομα ενός δίκαιου ξεσηκωμού των εξαθλιωμένων,  και την παρακολουθούμε μέσα από τα μάτια των νεαρών ουσάρων.
Είναι εκείνοι που όταν ξεσπάσει η Επανάσταση των μπολσεβίκων ,θα βρεθούν διωγμένοι -και φτωχοί με τη σειρά τους- παρακολουθώντας όλες τις σταθερές τους να εκριζώνονται βίαια και την πατρίδα που αγάπησαν ,να τους αποδιώχνει με μίσος.
Τα γεγονότα της Οκτωβριανής Επανάστασης ειναι δοσμένα μέσα από την οπτική της τσαρικής Αυλής όπου ανήκει ο ήρωάς μας και η εμπάθεια είναι εμφανέστατη, υπερβαίνοιντας και την ατομική τραγωδία του Σεγίτ και την δικαιολογημένη επίκριση στα έκτροπα που σημειώθηκαν..
Η συγγραφέας,δηλαδή, παρουσιάζει τους επαναστάτες ανεξαιρέτως ως θρασύδειλα κι αιμοδιψή κτήνη, ως άρπαγες ,παραβλέποντας το γεγονός πως αυτοί οι ξεσηκωμένοι άνθρωποι ήταν απλά ο εξαθλιωμένος λαός που η αριστοκρατία εκμεταλλευόταν ασύστολα για αιώνες και τα είχε χάσει όλα πια.
Εγκληματίας είναι αυτός που δεν αντέχει να δουλεύει σα σκλάβος και να του στερούν το δικαίωμα στο ψωμί και στη ζωή, ή εκείνοι που του το στερούν αυθαίρετα, καλοπερνώντας εις βάρος του;
Επίσης η εκστρατεία στην Κριμαία, γενέτειρα του Σεγίτ, παρουσιάζεται ως ύστατη "ηρωική" αντίσταση υπέρ βωμών και εστιών των τσαρικών, και αποσιωπάται ότι σηματοδότησε μια ξένη επέμβαση στα εσωτερικά της Ρωσίας (Άγγλογάλλοι -ακόμη και σώμα από την Ελλάδα εναντίον των "μπολσεβίκων"), προς καταστολή του λαϊκού ξεσηκωμού. 

Παρόλαυτα σύντομα η ιστορία μας μάς παρασέρνει στις ατομικές αγωνίες των ηρώων και παρακάμπτουμε την υποκειμενικότητα αυτή.
Η μοίρα,λοιπόν, θα ενώσει ξανά απρόσμενα τη Σούρα που επανεμφανίζεται και τον Σεγίτ, μέσα στη φρίκη και το αίμα- κι έκτοτε παρακολουθούμε με αγωνία τον εκπατρισμό δύο ανθρώπων που ο έρωτας τους παραμένει συνδετικός κρίκος με όσα κάποτε αγάπησαν κι έχασαν.

Η ζωή στην σαγηνευτική Κωνσταντινούπολη αναδεικνύει αδυναμίες και απομυθοποιεί το εξιδανικευμένο αίσθημα συμβάλλοντας στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Αναδεικνύεται η τούρκικη καταγωγή και ερχόμαστε σε επαφή με την εμβληματικότερη προσωπικότητα της σύγχρονης τούρκικης Ιστορίας ,τον Μουσταφά Κεμαλ.
Προσπεράστε την υπερβολική αναφορά της Μπεζμέν, όπου παραλληλίζεται η εχθρότητα του σταλινικού καθεστώτος προς το τουρκικό στοιχείο με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων!
Δείξτε κατανόηση που, την ίδια στιγμή, αποσιωπώνται τα γενοκτονικής υφής εγκλήματα των κεμαλικών ορδών εις βάρος των άμαχων Ελλήνων κ Αρμενίων 

Αυτές οι μικρές αδυναμίες που είναι αναμενόμενος λόγω εθνικότητας της συγγραφέως δεν αναιρούν καθόλου τη συνολική γοητεία της ιστορίας μας και το πλεονέκτημά της που είναι ο άρτια ιχνηλατημένος πρωταγωνιστής της και τα δυνατά αισθήματα! 

Στο τρίτο αυτό μέρος, η Σούρα κι ο Σεγίτ "ενηλικιώνονται", καθώς πρέπει να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους και αντιμετωπίζουν διλήμματα ζωής: 

Βιώνουμε τη μετέωρη ψυχολογία του φυγάδα που ταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο πατρίδες-"ξένος" και στις δυο. Η ψυχή του Σεγίτ γίνεται ένα τραγικό πεδίο σύγκρουσης δύο κόσμων:

Του αλλοτινού ,ξέγνοιαστου και ηδυπαθή και τουσυντηρητικού κόσμου που επιτάσσει το αίμα κι η πατρογονική παράδοση...
Η πάλη είναι συγκλονιστική και μέχρι το τέλος μας επιφυλάσσει ατόφια συγκίνηση σε ένα φινάλε που αποδεικνύει πως η Αγάπη Είναι Αιώνια ακόμη κι αν στο ονομά της αρνηθείς εκείνο που πιότερο αγάπησες.

Ένα βιβλίο που θα σας ταξιδέψει στη  Ιστορία και στον έρωτα.
Ανακαλύψτε το όπωσδηποτε κι αφήστε να σας συγκινήσει και να σας σεργιανίσει στη μαγεία ενός εκθαμβωτικού κόσμου, που χάθηκε ανεπιστρεπτί.

                       

ΝΑΣΟΣ ΓΑΛΑΚΤΕΡΟΣ, Ο Τελευταίος Αγώνας

                      Ο Τελευταίος Αγώνας , Νάσος Γαλακτερός

                           Είδος: Κοινωνικό

                         Βαθμολογία: 8/10

                                                                       

Εκδόσεις Τετράγωνο (Νίκος Μουρατίδης)
Σελίδες      275
Χρονολογία Έκδοσης 2011

Όλη η Ελλάδα χειροκροτούσε τη χρυσή δεκαετία του 90,τον διαστημικό "Rocket Μan" που κατάφερε να... "κοιτάξει κατάματα" ως και τον Σακίλ -Ο' Νηλ στο αξέχαστο παιχνίδι του Τορόντο('94)...

Ανδρώθηκε στην ΑΕΚ και διέπρεψε με τον ΠΑΟΚ πλάι στον Πρέλεβιτς και τον Κόρφα, ενώ είδε την προσωπική του ζωή στα φώτα της δημοσιότητας.

Ο Νάσος Γαλακτερός, όμως, εκτός από το μπασκετικό του τάλαντο είναι προικισμένος και με άλλες κλίσεις λιγότερο γνωστές...

Ο Νάσος είναι δεινός πιανίστας με πολύπλευρη μουσική παιδεία, σε παράλληλη -θαρρείς- πορεία προς τον κοσμαγάπητο"συνάδελφό του, Νίκο Ζήση (που επίσης ωρίμασε "μπασκετικά" στην ΑΕΚ!!!)

Τώρα, ο Νάσος Γαλακτερός μας συστήνεται ξανά, αυτή τη φορά ως συγγραφέας, με ένα πολύ ξεχωριστό κοινωνικό μυθιστόρημα, που αξίζει την προσοχή μας,κεντρίζοντας τη σκέψη μας και αγγίζοντας βαθιά την ψυχή μας!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εσείς τι θα κάνατε εάν σας έμεναν μόνο 60 ημέρες ζωής;

             Ο Πέτρος Γαζής, καλείται να...απαντήσει σε αυτό το οριακό ερώτημα, στα 33 του χρόνια,ενώ δείχνει να έχει όλα όσα μπορεί να ποθήσει ένας άνθρωπος.

Είναι ένας διακεκριμένος καλαθοσφαιριστής στο απόγειο της καριέρας του κι απολαμβάνει παγκόσμια αναγνώριση, χρυσά συμβόλαια,  και όμορφες γυναίκες!

Κι όμως, εκείνος που τού ανήκαν "όλα", εκείνος δεν έχασε ποτέ στην καριέρα του, ο απόλυτος Νικητής, έχασε μέσα σε όλα το σπουδαιότερο: Την ψυχή του...

Η ζωή ωστόσο θα βρει τον τρόπο να του θυμίσει τη μεγάλη του "προδοσία", όταν την κορυφαία του στιγμή τον φέρνει αντιμέτωπο με τον σπουδαιότερο αγώνα της ζωής του...

Εκεί που ο θάνατος γίνεται αναπόδραστη κλεψύδρα, προβάλλει απρόσμενα η πρόκληση "για μια ζωή αληθινή".

Mέσα από ένα προσκύνημα στη μνήμη και στην αγάπη", ο ήρωάς μας θα ανακαλύψει ότι "για να βρεις τον εαυτό σου πρέπει πρώτα να τον 'χάσεις'..."

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το βιβλίο του Νάσου Γαλακτερού, "Ο Τελευταίος Αγώνας" υπήρξε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα...

Πρόκειται για ένα δυναμικό μυθιστόρημα, που συνδυάζει την αδρεναλίνη του πρωταθλητή,την ανατροπή και την αληθινή αγάπη.

Με γλώσσα σύγχρονη, προσιτή στον μέσο άνθρωπο, χωρίς καλολογικά στοιχεία ή αναλυτική διάθεση, το μυθιστόρημα ρέει ξεκούραστα, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

       Χωρίς να χαρακτηριστεί "βαρύ",το βιβλίο έχει μια "βαρύτητα", συνθέτοντας- μέσα από τους εξαίσιους προβληματισμούς του- "μια παραβολή της ευτυχίας" και της ολοκλήρωσης του ανθρώπου,πέρα από το προφανές...
     Ο πρώτος μπασκετμπολίστας που δοκίμασε τις δυνάμεις του στο πεδίο της συγγραφής ήταν ο Μιχάλης Κακιούζης που, με αφορμή τον συντριπτικό θρίαμβο της Εθνικής επί των παντοδύναμων Η.Π.Α.,εξέδωσε μια απολαυστική αυτοβιογραφία. Εκεί επρόκειτο για μια αναδρομή γεμάτη χιούμορ κι ευαισθησία όπου ο Μιχάλης μας ξετύλιξε έναν υπέροχο νέο άνθρωπο γεμάτο ωραίες παραστάσεις ζωής και υψηλές αξίες.

           Ο Νάσος Γαλακτερός όμως προχώρησε πολύ πιο πέρα κι επέλεξε ένα πιο δύσκολο "δρόμο", συνθέτοντας ένα μοναδικό κοινωνικό δράμα το οποίο προσφέρει βαθιά συναισθήματα κι αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις. 

         Ο ήρωάς του είναι ένας καλαθοσφαιριστής με μια ονειρική διαδρομή, η οποία σαφώς και περιλαμβάνει αυτοβιογραφικές αναφορές: Όσοι φίλαθλοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία του Γαλακτερού μπορούν να διακρίνουν στοιχεία του στον Πέτρο Γαζή.

         Είναι βέβαιο, λοιπόν, πως το βιβλίο-παρά τον μύθο του- συνιστά μια προσωπική κατάθεση, με ενδεχόμενη διάθεση έμμεσης αυτοκριτικής.

Η ξεγνοιασιά, η ψευδεπίγραφη αίσθηση παντοδυναμίας και η ματαιοδοξία αναδύονται από τις πράξεις ενός ήρωα ίσως εγωκεντρικού, μα σίγουρα αποπροσανατολισμένου.

           Σε αυτό το σημείο, έρχεται το δυναμικό συγγραφικό εύρημα, -μια ανατροπή από τις πλέον τραγικές- να αναδιατάξει τις προτεραιότητες και τις αλήθειες της ζωής για τον πρωταγωνιστή, συνταράσσοντας τον αναγνώστη.

           Ο συγγραφέας ιχνηλατεί πολύ διεισδυτικά τις ψυχολογικές διακυμάνσεις του ήρωα απέναντι στο νέο δεδομένο, καθιστώντας τον αναγνώστη "συνοδοιπόρο"...

        Αντιμέτωπος με τα όρια της ύπαρξής του, σε ένα άνισο παιχνίδι με τον χρόνο, ο Πέτρος Γαζής θα αντιτάξει την ανθρώπινη θέληση και το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης...

Αυτό θα τον οδηγήσει σε ακραίες αποφάσεις κι ένα συγκλονιστικό γαϊτανάκι αισθημάτων, που απογειώνουν το δέυτερο μέρος του βιβλίου.
Μαζί του ταξιδεύουμε στην Αμερική, στη Μύκονο και στη Βραζιλία για να καταλήξουμε σε μια περιπέτεια που κόβει την ανάσα ως τις τελευταίες σελίδες...

Μέσα από τις καταιγιστικές εξελίξεις, αναδεικνύεται άλλη μια διεθνής κοινωνική μάστιγα, που σας αφήνω να την ανακαλύψετε στο βιβλίο!           

        
Ένας άλλος συγγραφέας που καταπιάστηκε με την "άνοδο και την πτώση ενός πρωταθλητή" ήταν ο αθλητικογράφος (και μυθιστοριογράφος Μένιος Σακελλαρόπουλος, με το αρκετά αληθοφανές βιβλιο "Θα Πεθάνεις,Ρε" κι έναν πρωταγωνιστή παρμένο από τον κόσμο του ποδοσφαίρου αυτή τη φορά.

Θέμα, όπως και στον Τελευταίο Αγώνα η "ύβρις" και η "νέμεσις" που έρχεται ξανά μέσα από την τρωτή φύση να γκρεμίσει βάθρα...

To βιβλίο του Σακελλαρόπουλου είναι γλωσσικά και συγγραφικά πιο ώριμο, ωστόσο, εκεί το σχήμα της "Κάθαρσης"έμεινε κάπως ημιτελές κι ατελέσφορο με τον ήρωά του να μη συντρίβεται, μα ούτε και να  εξελίσσεται ηθικά.

        Αντιθέτως στον "Τελευταίο Αγώνα",παρά το μυθιστορηματικό πλαίσιο και τις όποιες απλουστεύσεις, ο κύκλος της κάθαρσης ολοκληρώνεται αφήνοντας έντονο συγκινησιακό απόηχο.

Ο Τελευταίος Αγώνας έιναι ένα μυθιστόρημα πιο σημαντικό από ό,τι ίσως φανερώνει η απλή του δομή και οι όποιες "σεναριακές του απλουστεύσεις".

Ένα βιβλίο που χωρίς διδακτισμούς αποδομεί το υλιστικό πνεύμα και τον ναρκισσισμό μας, αναδεικνύοντας όσα νοηματοδοτούν τη ζωή μας.

        Ο Νάσος, χωρίς εμβάθυνση, κατορθώνει με απτές εικόνες και βιωματικό τρόπο να αγγίξει ακροθιγώς αλήθειες κρίσιμες, που βρίσκουμε σε σημαντικούς φιλοσόφους, και να προσεγγίσει το πρόβλημα της "ευτυχίας"και της αυτοπραγμάτωσης. 

         Αν ήμουν προπονητής σίγουρα θα ήθελα να το διαβάσουν όλοι οι αθλητές μου και να στοχαστούν με έναν ευχάριστο τρόπο πάνω στο νόημα της ζωής, επαναπροσδιορίζοντας αν χρειαστεί ,την πυξίδα της ζωής τους με έναν ωφέλιμο τρόπο.

Θεωρώ τον "Τελευταίο Αγώνα" όμως γενικά κέρδος για κάθε αναγνώστη:Ένα βιβλίο σύνεσης κι έρωτα...

O Τελευταίος Αγώνας ανήκει στα βιβλία που σε προκαλούν να σπάσεις τα δεσμά του εγωισμού και να γίνεις λίγο καλύτερος άνθρωπος, αναζητώντας την ολοκλήρωση μέσα από την "τέχνη να μοιράζεσαι".Γιατί αυτός έίναι ο πιο δύσκολος αγώνας..
       Αυτό-πρέπει να- είναι το ζητούμενο της αυθεντικής Λογοτεχνίας ,πέραν της καλλιέπειας κι από αυτήν την άποψη θεωρώ ότι το βιβλίο αυτό την υπηρετεί επάξια.
Σας καλώ να το ανακαλύψετε.

      
Xαίρομαι,λοιπόν, που βλέπω έναν διαπρεπή παλαίμαχο τον γηπέδων να εξελίσσεται τόσο δημιουργικά κι εύχομαι να μας προσφέρει επιτυχημένες εμπνεύσεις με προβληματισμούς κι ευαισθησία.  

Κι όπως ρωτάει ο Νάσος στο...επίμετρο:
Αληθεια εσεις Τι θα κάνατε εαν ξέρατε ότι σας έχουν μείνει 60 μέρες ζωής;;;;(Mπορείτε να σχολιάσετε)
                                                                               Ελισσάβετ Π. Δέδε

                        ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ(όπως το βρίσκουμε στη wikipeadeia)

                                                        

Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Αμύντα και γρήγορα επισημάνθηκε ως ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ. Αποκτήθηκε από την ΑΕΚ, με την οποία έγινε γνωστός και αγαπήθηκε από τους φίλους της ομάδας. Ήταν φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδος το 1992. Η μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ το 1993 προκάλεσε διαμαρτυρίες από μερίδα των οπαδών.

                                        Τη σεζόν 1993-1994 αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ και κατακτά το Κύπελλο Κόρατς μέσα στην Τεργέστη, σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της ομάδας. Το 1995 κατακτά το Κύπελλο Ελλάδος και πάλι με τον ΠΑΟΚ.

Την επόμενη χρονιά μετακομίζει στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό με τον οποίο κατακτά 2 πρωταθλήματα (1996, 1997), 1 κύπελλο (1997) αλλά και την Ευρωλίγκα το 1997. Αυτά, σε συνδυασμό με τα άλλα 2 τρόπαια που κατέκτησε την ίδια χρονιά τον έκαναν κάτοχο του τριπλ κράουν.
Στη συνέχεια αποκτήθηκε από τον Άρη με τον οποίο και κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος το 1998.
Εθνική Ελλάδας
Αξιόλογη ήταν η προσφορά του στην Εθνική Ελλάδας καθώς συμμετείχε σε 73 αγώνες σημειώνοντας 768 πόντους (10,5 μ.ο.). Συμμετείχε στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής το 1990 (6η θέση), στο Ευρωμπάσκετ του 1993 στην Καρλσρούη (4η θέση) και στο Μουντομπάσκετ του Τορόντο το 1994 (4η θέση).
Εξωγηπεδικά
Από τον πρώτο του γάμο έχει αποκτήσει ένα γιο. Ήταν για χρόνια παντρεμένος με την τηλεπαρουσιάστρια Ρούλα Κορομηλά. Ασχολείται με τη μουσική γράφοντας στίχους και συνθέσεις.
Το 2011 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τετράγωνο, το πρώτο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα με τίτλο "Τελευταίος αγώνας". Μια ερωτική ιστορία, με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία..... Σήμερα είναι παντρεμένος για τρίτη φορά με την δημοσιογράφο Νάνσυ Ζαμπέτογλου.

Ευγενία Φακίνου, ΑΣΤΡΑΔΕΝΗ

                          Αστραδενή, Ευγενία Φακίνου
                         Κλασσική Ελληνική Πεζογραφία
                                             Είδος :Εφηβικό-Κοινωνικό
                                         Βαθμολογία: 8,5/10

Αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και διαχρονικά μυθιστορήματα για την εφηβική ηλικία.

            Σίγουρα, ως μαθητές θα θυμόμαστε αποσπάσματά του να κοσμούν εγχειρίδια Έκθεσης και το Ανθολόγιο, ως υπόδειγμα "έκφρασης", "φαντασίας" κι "ευαισθησίας".

         Και πράγματι η Αστραδενή είναι τo πιο συζητημένο ίσως έργο της Ευγενίας Φακίνου (μετά την αξέχαστη "Ντενεκεδούπολη", που στο 1979 μελοποίησε ο κορυφαίος μας συνθέτης , Γιάννης Μαρκόπουλος.)
        Η ηρωίδα της είναι το πιο "φωτεινό παιδί" των ελληνικών γραμμάτων- μαζί ίσως με τον Μέλιο του Λουντέμη

       Ένα βιβλίο που γεννά αντιφατικά συναισθήματα η Αστραδενή- και μάς πλήγωσε βαθιά, πράγμα που συνιστά την επιτυχία μαζί και την αποτυχία του.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

'Η Αστραδενή είναι ένα 11χρονο κορίτσι που μεγαλώνει σε μια στοργική οικογένεια στη Σύμη και μαθαίνει να αποκωδικοποιεί τα γητέματα της ζωής με 'αστρολάβο' την ψυχή.

Σύντομα οικονομικά προβλήματα αναγκάζουν την οικογένεια να μετακομίσει στην Αθήνα.

Εκεί, η Αστραδενή θα ανακαλύψει την αδηφαγία μιας ηθικά διαβρωμένης κοινωνίας, που έχει παραδοθεί στο όνειρο της αστυφιλίας και δε συγχωρεί τους Αθώους...
Ελάχιστοι οι φίλοι και μοναδικός της σύμμαχος , η ζωηρή σκέψη της.

            Θα σταθεί το ηθικό της μεγαλείο και η απόδραση στους μαγικούς κόσμους της φαντασίας ικανό αντίβαρο στην άδικη σκληρότητα της πραγματικότητας;;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η Αστραδενή της Ευγενίας Φακίνου, επαναπαύεται πλέον σε μια δαφνόσπαρτη θέση ανάμεσα στα έργα της Κλασσικής Ελληνικής Πεζογραφίας, όντας- από απόψεως τεχνικής -ίσως και το το κορυφαίο νεανικό μυθιστόρημα της Μεταπολίτευσης.
             Παιδιά είδαμε μοναδικά του χωρία να μας ανοίγουν τη μαγική πύλη της Λογοτεχνίας που κρύβει έναν πρωτόγνωρο, πολύχρωμο κόσμο, κεντρίζοντας νου και ψυχή .
Γραμμένο με έναν ξεχωριστό λυρισμό , σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση που δίνει τον λόγο σε ενα παιδί - παρουσιάζοντας την κοινωνική πραγματικότητα μέσα από τα διεισδυτικά παιδικά μάτια.
             Η κεντρική ηρωίδα της Ευγενίας Φακίνου συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά για να "μπει στην καρδιά" μικρών και μεγάλων αναγνωστών.
Γλυκιά, με μια ανυπότακτη ευφυΐα να στολίζει ένα συμπονετικό χαρακτήρα.
Στοιχεία ζηλευτά...
Η χαμηλή κοινωνική της θέση αντιστρόφως ανάλογη προς την εκλέπτυνση της ψυχής της- κι αποτελεί την αντιπροσωπευτική εικόνα του απλού Έλληνα που με φιλότιμο αντέτασσε πάντα την ηθική ανωτερότητα και τη φιλοπονία του στη φτώχεια του.
          Γαλουχημένη με τις αρχές της ελληνικής παράδοσης , την ευσέβεια και την αγάπη στη φύση, η Αστραδενή 'ερχεται στη μεγάλη πόλη.

           Τι να πω για τον μικρό άγγελο που πετοβολα με σπασμένες τις φτερούγες του στις σελίδες αυτού του βιβλίου;
        Η ηρωίδα της Ευγενίας Φακίνου δεν είναι απλά "ένα αξιαγάπητο κοριτσάκι από την επαρχία που έρχεται να ζήσει στην πόλη".
Η Αστραδενή ειναι το πιο αστραποβολο και συνάμα πιο τραγικό πλάσμα της -ελληνικής- εφηβικής λογοτεχνίας.
        "Εναστρος ουρανός" το όνομα της

και η ονειροπόλα ψυχή της, που δεν παύει να πιστεύει στην ομορφιά της ζωής, ακόμη κι όταν η ζηλοφθονία, η αρτηριοσκλήρυνση και το μίσος την τσαλαπατούν με μανία. Θύμα σε ένα άκαμπτο εκπαιδευτικό σύστημα, που εκκολάπτει ταγούς μιας αποχαυνωμένης, "ακίνδυνης" κοινοτυπίας, τους "Ιδεώδεις υποτακτικούς" κατά το άσμα του Θάνου Μικρούτσικου.

        Την κατηγορούν μέχρι και για το εξαίσια μοναδικό όνομά της.
       Της κατακερματίζουν την ταυτότητά της με κάθε δυνατό τρόπο, που μπορεί να επιφυλάσσει η καθημερινότητα ενός φτωχού παιδιού.Ταπεινώσεις και καθημερινές ματαιώσεις.

             Μια ελαφίνα μέσα στον χορό των τσακαλιών,
μια νερα'ι'δούλα ανάμεσα σε αλαλάζοντες δαιμόνους...
Η λαβωμένη αθωότητα του κόσμου.
Παλεύει όμως σε ένα μοναδικό οδοιπορικό πνευματικής ανύψωσης.
          Η σπινθηροβόλα ευφυΐα της μυρωμένη από την μοναδική ευαισθησία της μάς χαρίζει- μέσα από την πένα της Φακίνου- τα πιο καλαίσθητα και συγκινητικά ίσως χωρία της νεανικής λογοτεχνίας μας διαχρονικά.
         Μια παιδική σκέψη που διαπερνά το τσιμέντο και τους γκρίζους δρόμους της πόλης, "χορεύοντας" σε λιβάδια φωτεινά.
 Μια παιδική κατάθεση που αφουγκράζεται ως και την ψυχή των αρχαίων μαρμάρων- με την ενσυναίσθηση του καλλιτέχνη.
             Η Αστραδενή αποτελεί μια χαρακτηριστική ,σχεδόν "ντικενσικού" χαρακτήρα ιστορία ενηλικίωσης στη μεταπολεμική Ελλάδα τη σπαραγμένη από πολεμοκάπηλους άρπαγες παντός είδους.

           Αυτήν την πατρίδα, όμηρο της υποκριτικής ηθικολογίας και της ματαιόδοξης αστυφιλίας συμβολίζει εν τέλει η Αστραδενή μας:
       Την Ελλάδα του Ουρανού, του Κάλλους και του Μέτρου που ατένισε αστέρια, όταν κάποιοι την αλυσόδεσαν σε τάρταρα.
Αυτήν ακριβώς την κατακρύμνηση αποδίδει το συνταρακτικό , πικρό φινάλε του βιβλίου - σκηνοθετημένο με τη μακάβρια ποίηση των αρχαίων τραγωδιών και την απροσχημάτιστη φρίκη του "αστυνομικού δελτίου"!
         Φινάλε κατ 'εμέ αδυσώπητα ρεαλιστικό- τόσο που τελικά αγγίζει τα όρια του "παραλόγου" και δεν αφήνει καν περιθώρια διαφορετικής ερμηνείας που θα απάλυνε την παιδική ψυχή:
Δηλώνω χάριν αστεϊσμού υπευθύνως, ως "αυτόπτης μάρτυς"(!), ότι... δύο είναι τα "επισήμως καταγεγραμμένα πνευματικά "τραύματα" στην παιδική ηλικία της γενιάς μου (παιδιά της δεκαετίας 75-86):
         Ο...χωρισμός του Τέρρυ Γκραντσεστέρ και της Κάντυ Γουάιτ στο νεανικό γιαπωνέζικο anime που απολαύσαμε στην ΕΡΤ-
-και η κατάληξη της Αστραδενής από την Ευγενία Φακίνου!!!!!!!!!! (Για να μην τα ρίχνουμε όλα στο...Τσέρνομπιλ!)
Πέρα από το...αστείο του πράγματος, ο τρόπος που κλείνει η Αστραδενή θέτει εν αμφιβόλλω την παιδαγωγική της αξία.
Φινάλε βίαιο, στακάτο και μη διαπραγματεύσιμο.
Όση δυναμική κι αν προσδίδει αυτό γενικά, στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως δεν ωφελεί ένα βιβλίο, που συστήνεται σε παιδιά.
        Θεωρώ ξεκάθαρα την Αστραδενή ακατάλληλη για παιδιά και την πρώιμη εφηβεία λόγω του φινάλε της που συγγραφικά ήταν σπαρακτικό αλλά παιδαγωγικά δεν είναι ωφέλιμο.

Καλό είναι οι αναφορές δασκάλων να περιορίζονται σε συγκεκριμένα χωρία, όπως για παράδειγμα "το γνωστό απόσπασμα του "γλυπτού", που η φαντασία της Αστραδενής 'ζωντάνεψε' για να "μην ...αισθάνεται μονάχο του εκεί πάνω, στο αέτωμα του Παρθενώνα".
          Το υπόλοιπο βιβλίο- λόγω  του άγριου φινάλε του-ενδείκνυται για λίγο μεγαλύτερες ηλικίες- κάπου στη εφηβεία κι έπειτα, θωρακισμένες με φωτεινές εμπειρίες ζωής και ήδη θετική θέαση της ζωής.
Κι αυτό γιατί στο τέλος η Ευγενία Φακίνου αναιρεί την ίδια την κοσμοθεωρία που επίπονα χαράσσει η μικρή της ηρωίδα, με έναν τρόπο που ματαιώνει την πίστη στο ωραίο και τη θέληση για αγώνα.
Η ελπίδα, όμως, ενδείκνυται πάντα ως απόηχος σε ένα παιδικό ανάγνωσμα- όσο δύσκολες καταστάσεις κι αν περιγράφει.
         Ένας 'πνευματικός ήλιος' λοιπόν η Αστραδενή που "υφίσταται ολική έκλειψη" και αυτό το συναίσθημα σίγουρα αποδεικνύει πόσο βαθιά διεισδύει η αφήγηση στην ψυχή του αναγνώστη.
Μόνο που σε ένα μικρό αναγνώστη, ίσως να μην έχει θετικό αντίκτυπο διοτι δεν αποτελει μια απλά δυσαρεστη εξελιξη αλλα το ιδιο το φινάλε χωρίς διεξόδους ή συνεχεια που να το απαλύνει κ να το θεραπεύσει εν τέλει....

Ως γονέας προσωπικά δε θα έδινα στο παιδί μου την Αστραδενή στην ηλικία που πρωτοσυναντούν οι μαθητές αποσπάσματά της.(9-10 ετων)
Θέλω το παιδί μου να εξακολουθεί να πιστεύει στον έρωτα και στο φως κι η καρδούλα του "να καλπάζει παρέα με το "άσπρο άλογο" του Αετώματος".

Συνιστώ όμως την Αστραδενή ως ένα εξαιρετικό δείγμα νεοελληνικής πεζογραφίας εφήβων και νέων.

Δεν παυει άλλωστε να αποτελεί ένα τολμηρό κοινωνικό μυθιστόρημα που αναδεικνύει μια εφιαλτική πραγματικότητα, φιμωμένη πίσω από την προκατάληψη, τη δολιότητα και τις κλειστές πόρτες.

                Δεν παύει η "Αστραδενή" να συνιστά υπόδειγμα γλωσσικής καλλιέπειας και λογοτεχνικής επιδεξιότητας, που αφουγκράζεται την παιδική ψυχή , ανάγοντας την μάλιστα σε συμβολισμούς σχετικά με τους πολύπλοκους κοινωνιολογικούς μετασχηματισμούς στην μεταπολεμική Ελλάδα...

Παρά το παράδοξο να την ανακαλύπτουμε στη σχολική ανθολογία , συνιστώ να μετατεθεί η ανάγνωση της για ηλικίες όπου δε θα διαστεβλωθεί ο προβληματισμός της από την απαισιόδοξη και σκοτεινά ποιητική κατάληξή της.

                              ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Βιογραφία(ΑΠΟ WIKIPEDIA)

Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια. Είναι σύζυγος του δημοσιογράφου και συγγραφέα Μιχάλη Φακίνου. 

Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε γραφικές τέχνες, κουκλοθέατρο και ξεναγός.  

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την παιδική λογοτεχνία και με το παιδικό θέατρο. 

Στο τέλος του 1975, δη­μιούργησε το αντικειμενοθέατρο ή κουκλοθέατρο Ντενεκεδούπολη αρχικά στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας στην Κυψέλη καί στην συνέχεια στο Θέατρο Στοά στου Ζωγράφου(οδός Μπισκίνη 55) με κούκλες από ντενεκεδένια κουτιά παρουσιάζοντας έργα της σε μουσική του μεγάλου Γιάννη Μαρκόπουλου.Τ

ην Κυριακή των Βαΐων του 1982 δόθηκαν οι 2 τελευταίες παραστάσεις του έργου Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου και το αντικειμενοθέατρο Ντενεκεδούπολη τερμάτισε οριστικά τη λειτουργία του, καθώς η Φακίνου δεν μπορούσε να γράψει άλλο καινούριο έργο. 

Σήμερα τα ντενεκεδάκια και τα άλλα αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν στις παραστάσεις του αντικειμενοθεάτρου Ντενεκεδούπολη εκτίθενται στο Θεατρικό Μουσείο. 

Έχει γράψει και έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία Ελληνάκια, Ντενεκεδούπολη, Ξύπνα Ντενεκεδούπολη, Κουρδιστάν, Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου, Μια μικρή καλοκαιρινή ιστορία, κ.ά.. Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, την Αστραδενή. Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στα γερμα­νικά, αγγλικά,ρωσικά, ουγγρικά, δανέζικα, γαλλικά, ολλανδικά, ιταλικά και σερβι­κά. 

Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο Ανα­γνωστών (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου – Σκάι 100,3) για το μυθιστόρημά της «Η μέθοδος της Ορλεάνης» 

και το 2008 με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων «Φιλοδοξίες κήπου».

Έγραψε κυρίως μυθιστορήματα με τα θεματά της να είναι εμπνευσμένα από την κοινωνική πραγματικότητα καί από τα υπάρχοντα προβλήματα.

Τα έργα της έχουν μεταφραστεί καί έχουν κυκλοφορήσει σε πολλές γλώσσες (γερμανικά, ρωσικά, αγγλικά, γαλλικά, ουγγρικά, δανέζικα, ιταλικά, ολλανδικά καί σερβικά). 

Το 2001 ανέβηκε με πολλή μεγάλη επιτυχία σε θεατρική διασκευή του Δημήτρη Μουρίκιου και με πρωταγωνίστρια τη μεγάλη μας ηθοποιό Αλέκα Παϊζή το έργο της «Το έβδομο ρούχο». Η Ευγενία Φακίνου ζει ακόμα στην Αθήνα.

Εργογραφία
Αστραδενή (μυθιστόρημα) {1982}
Το έβδομο ρούχο (μυθιστόρημα) {1983}
Η Μεγάλη Πράσινη (μυθιστόρημα) {1987}
Ζάχαρη στην άκρη (μυθιστόρημα) {1991}
Γάτα με πέταλα (μυθιστόρημα) {1990}
Η Μερόπη ήταν το πρόσχημα (μυθιστόρημα) {1994}
Εκατό δρόμοι και μια νύχτα (μυθιστόρημα) {1997}
Τυφλόμυγα (μυθιστόρημα) {2000}
Ποιος σκότωσε το Μόμπυ Ντικ; (μυθιστόρημα) {2001}
Έρως, θέρος, πόλεμος (μυθιστόρημα) {2003}
Η μέθοδος της Ορλεάνης (μυθιστόρημα) {2005}
Για να δει τη θάλασσα (μυθιστόρημα) {2006}
Οδυσσέας και Μπλουζ παιδικό (μυθιστόρημα) {2006}
Φιλοδοξίες κήπου (μυθιστόρημα) {2007}
Το τρένο των νεφών (μυθιστόρημα) {2007}
Ελληνικό Πανόραμα (μυθιστόρημα)
Στο αυτί της αλεπούς [e-book] (μυθιστόρημα) (2016)