ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:" Έσβησε το...Φεγγάρι της..."

Πένθος για τον χωρο του Βιβλίου σήμερα καθώς εφυγε από τη ζωή η αξίόλογη συγγραφέας Γιώτα Φώτου, αφού πάλεψε γενναία με την ασθένεια που την ταλαιπωρησε το τελευταίο διάστημα.

Η Γιώτα Φώτου αγαπήθηκε για τη σεμνή της παρουσία στη Λογοτεχνία μας και αξιόλογα μυθιστορήματα όπως 
Το Δάκρυ του Κρίνου
Τα Βιολιά Της Χαράδρας
Σβησμένα Φεγγάρια
Το Διώροφο της Τσιμισκή
Το Τίμημα της Προδοσίας 
Στης Καρυδιάς Τον Ίσκιο
Πλούσιο είναι το έργο της και στον χώρο του παιδικού βιβλίου κι όχι τυχαία καθώς η Γιώτα Φώτου είχε εργαστεί στον χώρο της Εκπαιδευσης 
Η ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ (1957-2019) γεννήθηκε στο Δροσάτο Καρδίτσας και μεγάλωσε στη Λάρισα, όπου σπούδασε αρχικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία.

 Στη συνέχεια συμπλήρωσε τις σπουδές της στο ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

 Εργάστηκε ως Σχολική Σύμβουλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. 

Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν έξι μυθιστορήματά της για ενηλίκους, καθώς και δεκατρία βιβλία της για παιδιά. 

Συνολικά κυκλοφορούν περισσότερα από 60.000 αντίτυπα των βιβλίων της.
Η ενήλικη γραφή της χαρακτηριζόταν από έντονα κοινωνική χροιά , βάθος χαρακτήρων και συγκίνηση που δεν την εκβίαζε με συγγραφικά τεχνάσματα, σλλά την ένιωθες να σε κυριεύει απρόσμενα.
Μυστήριο αλλά και άρωμα Ιστορίας συναντήσαμε σε αρκετά βιβλία της.
Τελευταίο τη μυθιστόρημα για ενήλικες ήταν το ατμοσφαιρικό κοινωνικό μυθιστόρημα ΣΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ , μια ανατομία των ηττημένων στην Ελλάδα της Προκατάληψης και της Μετανάστευσης.Το αμερικάνικο όνειρο τσαλαπατα τα όνειρα της αθωότητας...
Μπορεί η Γιώτα Φώτου να άφησε ενα δυσαναπληρωτο κενό ωστόσο θα συνεχίσει να αγαπιέται μέσα από τα εξαιρετικά της βιβλία.
              Γλυκια μου Γιωτα , χαιρομαι που αξιωθηκα να σε γνωρισω προσωπικα κ να εχουμε τοσο ζεστη επικοινωνια.
Ευχομαι στο Ταξιδι σου αυτο να σε συντροφευουν πια ολοι οι Κρινοι του Παραδεισου κ τα Φεγγαρια του να ειναι αναμμενα για σενα..

Παρακάτω η αποχαιρετιστήρια των εκδόσεων Ψυχογιός 

Με μεγάλη λύπη πληροφορηθήκαμε σήμερα πως η αγαπημένη συγγραφέας και συνεργάτιδά μας, Γιώτα Φώτου, έφυγε από τη ζωή. Η Γιώτα ήταν μια γυναίκα που κέρδιζε αμέσως τους πάντες με τη ζεστασιά της, την απλότητα και την ευθύτητά της, το χιούμορ και το απροσποίητο χαμόγελό της. Και φυσικά με την υπέροχη γραφή της! Καθ’ όλο το διάστημα της περιπέτειας που είχε με την υγεία της, στάθηκε εκείνη σαν βράχος προς τους αγαπημένους της, με την αξιοπρέπεια και τη θετική της στάση! 
Αγαπημένη μας Γιώτα, ευχόμαστε να αναπαυθείς εν ειρήνη και η μνήμη σου να παραμείνει ζωντανή μέσα από τα βιβλία σου που αγάπησαν χιλιάδες αναγνώστες, ενήλικοι μα και παιδιά!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ 

ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

ΣΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ

Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ ΤΡΑΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΙΛΗ ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ

Ματωμένη Τζαζ,Bernice Mac Fadden

                                                             Ματωμένη Τζαζ, Μπερνίς Λ. ΜακΦάντεν
                                            Είδος: Κοινωνικό
                                          Βαθμολογία 8,5/10
                           

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

ΤΗΕ ΒΟΟΚ ΟOF HARLAN

Μετάφραση:Χίλντα Παπαδημητρίου

ΤΙΜΗ 14,64

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυθιστορήματα της χρονιάς είναι το αυτοβιογραφικό μυθιστορημα  "Ματωμένη Τζαζ " όπου η Μπερνίς ΜακΦέραντ μετουσίωσε την ιστορία του έγχρωμου παππού της, του τζαζίστα Χάρολντ σε μια σημειολογική πραγματεία γύρω από τον Ρατσισμό που σημάδεψε το 20ο αιώνα.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αμερική, αρχές του αιώνα:
 Η Έμμα και η Λούσιλ είναι δυο  φίλες μεγαλωμένες στο συντηρητικό πλαίσιο της Εκκλησίας των Βαπτιστών κι εύπορα μέλη της κοινότητας των Μαύρων, με τη Μουσική όχημα ονείρων.
Η Λούσιλ θα γίνει διάττων αστέρας της τζαζ ενώ η Έμμα θα αφοσιωθεί στο όνειρο της οικογένειας διεκδικώντας παράλληλα τον απογαλακτισμό της από τη σκιά του κληρικού πατέρα της.
Μέσα από δυσκολίες γεννιέται ένα αγόρι ο Χάρλαν Έλιοτ , που αναπτύσσει έναν ατίθασο χαρακτήρα και στην εφηβεία του εγκαταλείπει το σχολείο για να ασχοληθεί με τη μουσική.
Μέσα από αυτά ο Χάρλαν επιδίδεται σε μια ζωή γεμάτη γυναίκες και ναρκωτικά, που τον περιθωριοποιεί από την μπάντα του, ώσπου σε μια του περιπλάνηση συναντά τον τρομπετίστα Λίζαρντ και μια φιλία ανθίζει.
Μια πρόσκληση σε νυχτερνό κέντρο της Μονμάρτρης στο Παρίσι, αλλάζει τη ζωή τους καθώς φέρνει τους δυο φίλους στη Γαλλία τις μέρες της ναζιστικής εισβολής.Ο Χάραλντ κι ο Λίζαρντ εξαιτίας της μαύρης επιδερμίδας τους και του αδούλωτου φρονήματός τους, θα μεταφερθούν στο ναζιστικό στρατόπεδο του Μπόυχενβαλντ όπου θα γευθούν στιγμίοτυπα από την κόλαση και διασταυρωθούν με την περιώνυμη Σκύλα του, την ξανθιά σαδίστιρια φρουρό του, Ilse Koch.
Οι δυο φίλοι θα αποδυθούν σε έναν αγώνα επιβίωσης που ωστόσο θα αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του σε όλην τη συνέχεια, μέχρι τη στιγμή της κάθαρσης.
Τελικά μπορεί να υπάρξει Ελευθερία για κάποιον που πολλαπλές εκφάνσεις απρόσωπου μίσος τον χρίζουν ως...Ανεπιθύμητο;;;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ένα βιβλίο που ο τίτλος του αντανακλά πλήρως το περιεχόμενο αλλά και το μήνυμα που ζητά να κομίσει, η "Ματωμένη Τζαζ" συνιστά, εν πρώτοις, μια περιπλάνηση γεμάτη φιλία, θλίψη και μουσική, που μέσα από την απλή της γλώσσα κυλάει εύκολα.
Σε μια πρώτη ανάγνωση η "Ματωμένη Τζαζ" αποτελεί τη βιογραφία του παππού της συγγραφέως , ενός τυπικού έγχρωμου Αμερικάνου αρχές του 20ου αιώνα, που ένα καπρίτσιο της τυχης τον έφερε αντιμέτωπο με μια ακραία συνθήκη, όπως η σύλληψη από τους ναζί του Χιτλερ:
Ο Χαρολντ Ελιοτ  δεν έχει τίποτα το ηρωικό ή το συναρπαστικό, αφ εαυτού του.
Δεν είναι άνθρωπος ξεχωριστού ηθικού αναστήματος , ούτε ταγμένος σε κάποιο ανώτερο σκοπό.
Δε ζει κάποιο μεγάλο πάθος.
Δεν κατορθώνει ούτε καν να ξεχωρίσει στο πλαίσιο της Τέχνης του, καθώς παραμένει ένας ικανοποιητικός μουσικός, χωρίς όμως ιδιαίτερη λάμψη ή εκείνο το καλλιτεχνικό άστρο, που θα τον έκανε να γράψει Ιστορία.
Είναι από την αρχή ως το τέλος ένα ορφανό παιδί, που ψάχνει την ταυτότητά του έχοντας μέσα του το μικρόβιο της περιπλάνησης και τη στάμπα της μοναξιάς.
Το πιο ισχυρό στοιχείο στην προσωπικότητα του Χάρολντ είναι η βαθιά φιλία του για τον τρομπετίστα Λίζαρντ και μια ευλογημένη ικανότητα επιβίωσης.
Ο Λίζαρντ, παρότι καταλαμβανει μικρό μερος στην πορεία του Έλιοτ, δρα σαν καταλύτης στην πλοκή και την ψυχή του ήρωα, και ακτινοβολεί περισσότερο από τον πρωταγωνιστή.
Μια παρουσία ερήμην της πανταχού παρούσα.
Ο κατά τα άλλα συμπαθής Χάρολντ είναι ένας από τους Πολλούς, χωρίς δυναμικά χαρακτηριστικά.
Ένα άτομο "με λάθη και πάθη", αλλαά βαθιά ριζωμένη στην ψυχή την αίσθηση μιας ακαθόριστης απώλειας.
Η γοητεία του βιβλίου αυτού έγκειται στις συμβολικές προεκτάσεις που προσλαμβάνει τελικά η περίπτωση του Χάρλαν.
Το σκούρο χρώμα της επιδερμίδας του, εμφυσά στον Χάρολντ την ιδιοσυστασία των Έγχρωμων που κουβαλούν κάτι από την αδάμαστη αφρικανική φύση με εγγενή τον ρυθμό και τα ηλιοβασιλέματα της απέραντης σαβάνας.
Αυτά τα στοιχεία ισορροπούν με την αμερικάνικη κουλτούρα της ωραιοποιημένης βιτρίνας και της επίπλαστης ανεμελιας πίσω από τον βαθιά ριζωμένο συντηρητισμό.
Νότες διαπερνούν μια αβέβαιη καθημερινότητα.
Μέσα από τον Χάρλαν προσεγγίζουμε τον μαγικό κόσμο της τζαζ που ο αργός της ρυθμός αποτυπώνει τη θλίψη των " Νέγρων"για τα διαχρονικά πάθη της μάυρης φυλής.
Από τη λαμπερη Bettie Smith μέχρι τον θρυλικό Luis Armstrong η νωχέλική ατμόσφαιρα της τζαζ μας τυλίγει.

Ο θρυλικός Armstrong πρωταγωνιστεί, μάλιστα, σε ένα συγκινητικό στιγμιότυπο μ ε έναν από τους ήρωες του βιβλίου.
Μου θύμισε κάτι από το σκοτεινά γοητευτικό ο "Διάβολος Τραγουδούσε Τα Μπλουζ" της Λίλυ Σπαντιδάκη" χωρίς την υποβλητικότητα εκείνου του βιβλίου καθώς η στοχοθεσία είναι διαφορετική:
Δεν πρωταγωνιστεί ωστόσο η Μουσική σε αυτές τις σελίδες, αλλά ο Άνθρωπος, όχι περιορισμένος στην επωνυμία του συγκεκριμένου ήρωά του, αλλά ως εν γένει θύμα των κοινωνικών διακρίσεων.
Το μαύρο χρώμα του φέρνει τον Χάρλαν Έλιοτ στο προσκήνιο των τυπικότερων ρατσιστικών συγκρόυσεων του αιώνα μας, σε έναν συνδυασμό που αιφνιδιάζει.
Από τα υποβαθμισμένα γκέτο των Μαύρων όπως το Χάρλεμ,
μέχρι την  αστυνομική βία και τους ταπεινωτικούς περιορισμούς στην καθημερινή συνύπαρξη , στην Εκπαίδευση, στην Εργασία και στην περιουσία, η "Ματωμένη Τζαζ" θίγει αρχικά με διακριτικότητα όλον τον ρατσισμό που διέτρεχε την αμερικάνικη νομοθεσία εις βάρος των Εγχρωμων πολιτών ,χωρίς πλατειασμούς.
Από την άλλη ο πρωταγωνιστής μας, Χάρλαν Έλιοτ, έρχεται αντιμέτωπος και με το ναζιστικό μένος, καθώς η τύχη του τον οδηγεί όμηρο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Buchenwald, όπου μαζί με τον Λίζαρντ θα δοκιμασει στο πετσί του τι σήμαινε να είσαι Υπάνθρωπος για τα χιτλερικά πρότυπα.
Η συγγραφέας δίνει κάποιες ενδεικτικές εικόνες από την ομηρία του Χάρλαν στο ναζιστικό στρατόπεδο χωρίς λεπτομέρειες.
Σε κάθε περίπτωση είναι αρκετές για να φέρουν ρίγος και να απλώσουν τη σκιά μιας ειδεχθούς φιγούρας του Μπούχενβαλντ.
Προκειται για την ωραία αλλά τρομακτικά κυνική Ίλζε Κοχ μιας από τις χειρότερες γυναίκες των Ες Ες , σύζυγος του διοικητή Καρλ Κοχ που εγινε ο φοβος κ ο τρομος σε Μπούχενβαλντ κ Ράβενσμπρικ για τους ευρηματικούς τρόπους βασανισμού των θυμάτων της...

Λέγεται ότι η Κοχ περιφερόταν στο στρατόπεδο γυμνή καβάλα στο άλογό της με ένα μαστίγιο στο χέρι και όποιος την κοιτούσε εκτελούνταν επί τόπου.Φημολογείται οτι διατηρούσε συλλογή με αμπαζούρ, γάντια και εξώφυλλα βιβλίων από ανθρώπινο δέρμα, ακόμα και ανθρώπινα κρανία, που είχε αποσπάσει από δολοφονηθέντες κρατούμενους...
Αυτό το φάντασμα θα στοιχειώσει τον Έλιοτ, αν και διατηρώ την πεποίθηση ότι αυτή η περίοδος της ομηρίας του Χαρλαν θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί περισσότερο καθώς παρείχε πρόσφορο υλικό για συναισθηματικές διακυμάνσεις και ανάπτυξη χαρακτήρων....
 Σιγουρα πάντως, η περιπτωση του έγχρωμου πρωταγωνιστή αποδεικνύει πως το Ολοκαύτωμα συμπεριέλαβε κι άλλα ξεχασμένα θύματα κι όχι μονάχα τους Εβραίους...
Το ενδιαφέρον είναι πως η πένα της ΜακΦάντεν φωτίζει επαρκώς την επίδραση της ομηρίας σε έναν επιζήσαντα, απομυθοποιώντας την ειδυλλιακή θεωρία περί ευτυχισμένης επιστροφής.Η δοκιμασία των ομήρων δεν τελειώνει όταν ο επιζήσας κλείνει πίσω του καγκελόφραχτη πύλη του στρατοπέδου, αλλά συνεχίζεται σε μια επίπονη διαδικασία πενθους, ίασης, αποιδρυματοποίησης και- τελικά- επανένταξης...Πόση ολοκληρωνουν όμως αυτήν την πορεία προς την θεραπεία και τη δημιουργική ωρίμανση τους μέσω αυτού του  πόνου;
Η συγγραφέας ιχνηλατεί αυτήν τη μακρά κι επώδυνη περίοδο ανάνηψης του επιζήσαντα χαρτογραφώντας τα σημάδια στο κορμί και την ψυχή του, που, μάλιστα -εν προκειμένω- δεν εξαλείφθηκαν ποτέ πραγματικά.
Στη συνέχεια η συγγραφέας κάνει μια σύντομη επισκόπηση της πολυτάραχης δεκαετίας του 60, όπυ περνούν σαν καρέ ενός φιλμ ο Κέννεντι,το Βιετνάμ, το κίνημα των hippies, η αστυνομική βία, η χειραφέτηση των έγχρωμων,  κι η αποκάλυψη αμνήστευσης αρκετων ναζί εγκληματιών πολέμου...
Ονομαστικά παρελαύνουν προσωπικότητες όπως κ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κι ο Νέλσον Μαντέλα... για να μεταφερθούν απόνερα της Μεγάλης Εικόνας στη μικροκλίμακα της προσωπικής ζωής του Χάρλαν.
Όλα αυτά συνθέτουν μια συναρπαστική θεματολογία που η συγγραφέας χειρίστηκε με μια διάθεση συμπύκνωσης που ίσως εμπόδισε τον αναγνώστη να βιώσει σε βάθος κάποιες καταστάσεις οι οποίες επιδέχονταν αναλυτικότερης παράθεσης.
Η πορεία του ήρωα μας του έγχρωμου Χάρλαν Έλιοτ σε κάθε περίπτωση, ολοκληρώνεται με μια συγκλονιστική συνειδησιακή αναμέτρηση και τη νέμεση, που έφερε τη λύτρωση απροσδόκητα...
Στο στιγμιότυπο αυτό υπήρξε μια ιστορική παρέκβαση που τη συγχωρείς διότι εξυπηρετεί τον εξαίσιο συμβολισμό όλης της ιστορίας (με τρόπου που έχουν επιλέξει κι άλλοι συγγραφείς σαν τον Φίλιπ Κερρ , με πιο πρόσφατη περίπτωση το "Άνθρωποι Από Στάχτη" της Πασχαλίας Τραυλού).
Το φινάλε απογειώνει το βιβλίο.
Είναι βέβαιο πως η Ματωμένη Τζαζ κινήθηκε σε διττό επίπεδο το ατομικό και το συλλογικό, διερευνώντας την επίδραση του κοινωμικού γίγνεσθαι πάνω στο πρόσωπο.
Από τη μια, εξυπηρέτησε ικανοποιητικά την ψυχογραφική διάστασή του ως προς τον συγκεκριμένο πρωταγωνιστή του και την οδό του προς στην κάθαρση.
Από την άλλη προσέγγισε τα ματωμένα χνάρια μιας πολύπαθης κοινωνικής ομάδας, των Έγχρωμων μέσα στις μπόρες και τις ιλιγγιώδεις περιδεινήσεις του 20ου αιώνα, που σηματοδότησε σε μεγάλο βαθμό την απελευθέρωση τους και την κατάκτηση της δικής τους δικαίωσης όπως ατομικά πέτυχε ο Χάρλαν.
Γιατί πάνω από όλα η μυθιστορηματική βιογραφία "Ματωμένη Τζαζ" ανυψώνεται τελικά σε έναν αντιρατσιστικό ύμνο ανθρωπιάς , που αξίζει να διαβαστει ειδικά σήμερα που αναβιώνουν επικίνδυνες ιδέες περί φυλετισμού και ξενοφοβίας.
Αξίζει να σημειωθεί πως εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επεξηγηματικές υποσημειώσεις της μετάφρασης σε ένα καλοδουλεμένο σύνολο.

Λενα Μαντα: ΚΛΗΡΩΣΗ για ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ!!!!!

ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΗΡΩΣΗ για μια ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ σε Ιόνιο και  ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ (από Πάτρα, Κέρκυρα σε Κροατία, Μαυροβούνιο, Βενετία)

Με αφορμή το νέο μυθιστόρημα της ΛΕΝΑΣ ΜΑΝΤΑ, οι Εκδόσεις Ψυχογιός κάνουν δώρο μια 

κρουαζιέρα 7 διανυκτερεύσεων, για δύο άτομα.

Αν είστε εσείς οι τυχεροί, θα έχετε την ευκαιρία να κάνετε τη βόλτα σας στη Βενετία, και όχι μόνο!

Θα επισκεφθείτε ακόμη το ειδυλλιακό νησί της Κέρκυρας,

 την ιστορική πόλη της Πάτρας, 

τη θεαματική πόλη του Κότορ στο Μαυροβούνιο, 

το μαγευτικό Ντουμπρόβνικ 

και τη γοητευτική πόλη του Σπλιτ στην Κροατία, που μαρτυρά τα χρυσά χρόνια της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής.
Τέλος, θα καταλήξετε στη Βενετία!
ΔΗΛΩΣΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στη σελίδα των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ μέχρι τις 14 Ιουλίου 2019
κι ετοιμαστείτε για ένα  ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ. 

ΛΗΞΗ ΚΛΗΡΩΣΗΣ : 14 Ιουλίου 2019

Το λινκ για τη σελίδα της ΚΛΗΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ 

Η ΟΜΑΔΑ των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ στο FACEBOOK

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ  ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΜΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

                         Ταξίδι Στη Βενετία, Λένα Μάντα
                                            Είδος Κοινωνικό Δράμα
                                       Βαθμολογία 8,5/10
   

Εδώ και 12 χρόνια η Λένα Μαντά μετρά επιτυχίες ειδικότερα, μετά το "Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι", που, από εγχώριο εκδοτικό φαινόμενο του 2006, απέσπασε τιμητική πλακέτα από την amazon έχοντας ξεπεράσει εκεί τα 100.000 αντίτυπα.

Σήμερα τα βιβλία της έχουν μεταφραστςί σε πολλές χώρες.

Το" Βαλς με 12 Θεούς" έχει μεταφραστεί στην Κίνα και τη Βουλγαρία.

Ο "Έρωτας Σα Βροχή" έχει κυλοφορήσει σε Αλβανία και ιταλία.

"Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι" σε Ιταλία Ισπανία, Τουρκία, Αλβανία 

και το "Γράμμα Από Χρυσό" σε Σερβία Ιταλία.

Παραταύτα, η Λένα Μαντά δεν επαναπαύεται στις δάφνες της, αλλά διαρκώς αναζητά νέους δημιουργικούς δρόμους με τα συγγραφικά της μέσα να ωριμάζουν, εμπλουτίζοντας τον μικρόκοσμό της.

Η άοκνη έμπνευσή της φέτος μάς ταξιδεύει στη Βενετία.

...Τη γυναίκα ή την πόλη; Θα το ανακαλύψουμε μαζί

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Πηνελόπη, η Μάνια και η Ιφιγένεια ξεκινούν τη ζωή τους σε μια γειτονιά της Αθήνας.

Παρά το διαφορετικό τους οικογενειακό υπόβαθρο συνεκτικός κρίκος ανάμεσά τους στέκεται μια μυστηριώδης γυναίκα με ανεξιχνίαστο παρελθόν, που σαν "καλή νεράιδα" σημαδεύει τη μοίρα τους.Μια μοίρα σπαρμένη συναισθήματα πίκρες και απώλειες.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Μετά το υπαινικτικά αυτοβιογραφικό "Ζωή Σε Πόλεμο", η Λένα Μαντά επανέρχεται ξανά με ξεκάθαρη μυθοπλασία.

Το νέο μυθιστόρημα της Λένας Μαντά "Ταξίδι Στη Βενετία", παρά τους ρομαντικούς συνειρμούς που γεννά ο ταξιδιαρικός τίτλος του απέχει από τη συναισθηματική διάθεση που υπαινίσσεται.Δεν έχουμε δηλαδή κάποια κλασσική ερωτική ιστορία.
Αντιθέτως το "Ταξίδι στη Βενετία" απότελεί μια δυνατή κοινωνική ιστορία με σαφή στοιχεία ρεαλισμού κι έντονα δραματικό χαρακτήρα, που διερευνά τα δαιδαλώδη περάσματα της γυναικείας ψυχής.

Το "Ταξίδι Στη Βενετία" μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένα πολυπρόσωπο και βαθιά ανθρώπινα βιβλίο, όπου κάθε σύγχρονη γυναίκα θα εντοπίσει οικείες καταστάσεις της σημερινής πραγματικότητας.Διαθέτει αυτό το συναρπαστικό στοιχείο της εναλλαγής προσώπων και καταστάσεων.

Ουσιαστικά, το "Ταξίδι στη Βενετία" συνιστά το οδοιπορικό τριών γυναικών στη σύγχρονη Ελλάδα και στην αναζήτηση της αυτογνωσίας και της οικογενειακής γαλήνης, μέσα από διαψεύσεις, λάθη , αλλά και μια ακλόνητη φιλία από αυτές που σημαδεύουν τη ζωή του ανθρώπου κ τον προάγουν.

Όπως δύο από τα πετυχημένα βιβλία της Λένας Μαντά "Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι" και το "Γράμμα Από Χρυσό", έτσι και το "Ταξίδι στη Βενετία" ακολουθεί σπονδυλωτή δομή, συνδέοντας τρεις ετερόκλητες ιστορίες γύρω από έναν κοινό άξονα, που διακλαδίζεται σε πολλά φλας μπακ.

Στο "Ποτάμι" συνδετικός κρίκος 5 διαφορετικών γυναικών είναι το σπίτι του νόστου.

Στο "Γράμμα" ένα κόσμημα συνδέει τρεις γενιές και το πεπρωμένο του ελληνισμού της Πόλης.

Τώρα στο "Ταξίδι" το συνεκτικό αυτό στοιχείο είναι η...Βενετία , που προσλαμβάνει διττό συμβολισμό και γίνεται καταφύγιο και προορισμό ζωής...

Το βιβλίο διαθέτει συμμετρία ξεκινώντας από ένα ονειρικό ταξίδι στη Βενετία για να εξακτινωθεί στις ιστορίες του και να επιστρέψει στην προσγείωση από το Ταξίδι.

Παρότι το βιβλίο, χρονικά τοποθετείται στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, η έμφαση δε δίδεται στις κιινωνικοπολιτικές συνθήκες αλλά στα πρόσωπα, ιδίως στα 3 κορίτσια -παράμετρος η οποία θυμίζει αχνά "Τα Χρόνια της Χαμένης Αθωότητας" της Σόφης Θεοδωρίδου με 3 κοπέλες που επίσης ζουν την περίοδο αυτή βίους παράλληλους.

Ιφιγένεια, Πηνελόπη, Μάνια, λοιπόν, με την κεντρική φιγούρα της Βενετίας να απορροφά τους κραδασμούς της ταραχώδους ζωής τους:

Η θυσία, η πίστη σε πατροπαράδοτες αρχές και μια μετατόπιση τόνου για μια φύση ατίθαση, αντικομφορμίστρια και παράφορη, όσο απέρχεται η παλιά Ελλάδα...

Τρεις βασικές ιστορίες, που καθεμιά προσεγγίζει ένα διαφορετικό κοινωνικό θέμα το οποίο υπαινίσσεται και το όνομα της καθεμιάς.Διάχυτοι, λοιπόν, οι προβληματισμοί γύρω από τη θέση της Γυναίκας ως κόρης , συζύγου μάνας κι ερωμένης.

Μέσα από τις γυναίκες αυτές προβάλλει η αγωνία της Μητρότητας, ο έρωτας, αλλά και η σκληρή ασθένεια γεγονός που πιθανόν να αποτυπώνει το ίδιο το βίωμα της συγγραφέως που πάλεψε κι έγινε θετικό παράδειγμα για πλήθος γυναικών ως μαχήτρια αλλά και ως παραστάτιδα στον σύντροφο της ζωής της... 

Επίσης συναντούμε τη θρησκοληψία πνιγηρή, διαβρωτική που αλλοιώνει το θρησκευτικό αίσθημα, παραμορφώνοντας το σε ένα αποκρουστικό σύμπλεγμα ενοχών.
Ακροθιγώς προσεγγίζονται ομως κ άλλα σημαντικά ζητήματα όπωςοι ενδοοικογενεικές σχέσεις κ ειδικότερα το Διαζύγιο με τις οδυνηρές προεκτάσεις του όταν αγγίζουν μάλιστα τα όρια της παθολογίας.
Ταυτόχρονα με συγκίνησε η παιδαγωγική ευαισθησία που η Λένα Μαντά εδειξε δια μέσου κάποιας ηρωίδας της στα πραγματικά θύματα ενός διαζυγίου που είναι τα παιδιά των χωρισμένων γονιών.
Παρουσιάζονται συμπεριφορες προς μίμηση αλλά κ προς αποφυγήν.
Νιώθω πως αυτό το κομμάτι προσφέρει πολύ χρήσιμα μηνύματα, υποδεικνύοντας εύστοχους κι ωφέλιμους χειρισμούς εκ μέρους των ενηλίκων στην εύθραυστη πραγματικότητα του διαζυγίου ωστε τα παιδιά να έχουν τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Συνάμα όμως, στο Ταξίδι αυτό κυριαρχεί η Φιλία ως καταφυγή, παρηγοριά κι ελπίδα, στην πιο ευγενή εκδοχή της, με την αλήθεια και τα μοιραία σκαμπανεβάσματά της.

Μέσα σε όλα, μια πινελιά νοσταλγίας κι αλλοτινής αρχοντιάς που την προσωποποιεί η παράξενη αρχόντισσα Βενετία, σα μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια.

Η Βενετία με την βαρύτιμη περηφάνεια της αστραποβολά στις σελίδες του βιβλίου σαν πολύτιμο, αρχαίο κόσμημα και με τη ζακυνθινή της αύρα, φαντάζει σαν ηρωίδα βγαλμένη από την πέννα του Γρηγόρη Ξενόπουλου.

Η παρουσία της καταπραυντική , η γοητεία της σαν παλιό κόκκινο κρασί, παρά το προσωπικό της δράμα ...Η Βενετία επιδρά ευεργετικά στις ζωές αυτών των τριών κοριτσιών με έναν τρόπο που μου έφερε στο νου την παρουσία της Αλεξάνδρας στη ζωή της Ηρώς ("Ντάτα", "Όσο Αντέχει Η Ψυχή").

Στη Βενετία, όμως, αυτό το μοτίβο εξελίσσεται με περισσοτερη αληθοφάνεια και χωρίς τις γοητευτικές υπερβολές της υπέροχης, αλλά σίγουρα ακραίας Ντάτα-Αλεξάνδρας.

Η Βενετία μέσα από την πολυτάραχη ζωή της σαγηνεύει όπως η παραμυθένια πόλη της Ιταλίας, που, κρύβοντας γωνιές υγρασίας, σεργιανά τον επισκέπτη στον δικό της μύθο, πλημμυρισμένη στα χρώματα, ενόσο βυθίζεται.

Αντιστοίχως, κι η Βενετία βυθίστηκε στο δικό της σκοτάδι μέσα από τις δοκιμασίες της ,αναδύθηκε όμως ξανά , σκορπώντας την ψυχική της ομορφιά, σε όποιον κατέφυγε στο κατώφλι της αλλά και στους ίδιους τους αναγνώστες.

Ομολογώ, ωστόσο, πως το καθεαυτό ταξίδι των τριών γυναικών στη Βενετία, δεν αποκτά κάποια ιδιαίτερη σημειολογία, ούτε επηρεάζει την πλοκή όπως ίσως προδικάζει ο τίτλος.Δεν υπάρχει κάποια ανατροπή ως προς αυτό, εντούτοις, ο κύκλος των τριών γυναικών  ολοληρώνεται αρκετά ομαλά.

Ωστόσο, το "Ταξίδι στη Βενετία" είναι ένα δυνατό κοινωνικό βιβλίο που θα σεργιανήσει τον αναγνώστη όχι μόνο στη χώρα των Δόγηδων αλλά κυρίως στα άδυτα της γυναικείας ψυχής.