Αρης Σφακιανάκης , Ο Πρίγκιψ του Δευτέρου Ορόφου,
Είδος Ιστορικό ΜυθιστόρημαΒαθμολογία 8,5/10Σελίδες 512
Τιμή 16,92 ευρω
Ημερομηνία Κυκλοφορίας 2023Ο ΑΡΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ τα τελευταια χρόνια εχει καταπιαστεί με τη Νεοτερη Ιστορια της Ελλάδος δίδοντας στιγμες της μεσα απο ομορφα οσο κι εύληπτα ιστορικά αναγνώσματα που υπηρετούν την ιστορική εγκυρότητα.
Αυτην τη φορα , παρεα με τον Πριγκιπα του Δευτερου Οροφου, μας σεργιανα στου ...Οθωνα τα χρονια σε ενα αναγνωσμα δροσερο σαν το μελωδικο εκεινο συρτακι του Σταυρου Ξαρχακου, με την ίδια φολκλορικη νοσταλγια για μια Ελλάδα που αποτινασσε τις σταχτες κ το αιμα της Επαναστασης για να εισελθει σε μιαν αντιφατικη εποχη- με το φως της ανανεωσης απο τη μια και τις σκιες της πολιτικης ιντριγκας, της ξενομανιας και του ραγιαδισμου απο την αλλη...ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο πρωταγωνιστής μας ειναι Ελληνας της Διασπορας που επιστρέφει στην Ελλάδα την εποχή που αυτή σπαράσσεται από διχασμό κι αβεβαιότητα μετά την άνανδρη δολοφονία του Καποδίστρια.
Με την ευγένεια των προθέσεών του , αλλά κσι την κολακεία κατορθώνει να προσεγγίσει τον Ιωάννη Κωλέττη , γνωρίζοντας και τον άρτι αφιχθέντα Βαυαρό Όθωνα, για να αναρριθεί μέχρι τον κύκλο της Βασίλισσας Αμαλίας.
Δυστυχώς, όμως, διατηρεί μιαν αδεξιότητα προς τις γοητευτικές γυναίκες που κατορθώνει να γνωρίσει μέσα από τις κυρίες των τιμων...
Η αγάπη του στη γραφή τον ωθεί να καταγραψει ενα χρονικό όσων έζησε στο πλάι του Βαυαρού ηγεμόνα...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το τελευταιο του εργο του Αρη Σφακιανακη Ο Πριγκιψ του 2ου Οροφου ειναι ενα ομορφο ιστορικο αναγνωσμα που διαβαζεται απνευστι και ψυχαγωγεί,με εύστοχους πολιτικούς υπαινιγμούς, προσφεροντας ιστορικές γνώσεις και το κίνητρο για περαιτέρω μελέτη.
Το βέβαιο κι απώτερο ίσως διακύβευμα είναι τούτο:
Το τελευταιο του εργο του Αρη Σφακιανακη Ο Πριγκιψ του 2ου Οροφου ειναι ενα ομορφο ιστορικο αναγνωσμα που διαβαζεται απνευστι και ψυχαγωγεί,με εύστοχους πολιτικούς υπαινιγμούς, προσφεροντας ιστορικές γνώσεις και το κίνητρο για περαιτέρω μελέτη.
Μπορει να συνδεθει ατύπως με τα προηγούμενα δυο μυθισορήματα του Αρη Σφακιανάκη...Η χρονική συγκυρια όπου ειναι τοποθετημένοι οι ήρωές αυτού του βιβλίου έπεται ευθέως αυτης των αμεσως προηγουμενων εργων του( "Εξοδος", Στη Σκια του Κυβερνητη) σε μιαν ατυπη χρονικη αλληλουχια.
Για τον λόγο αυτο, ο "Πριγκιψ" του δύναται να θεωρηθει ως ο υστερος κρικος μιας [πιθανόν] τριλογίας, που ξεκίνησε απο την Έξοδο του Μεσολόγγιου, υποκλίθηκε στο μεγαλειο του Καποδιστρια και καταλήγει στη Εξωση του Οθωνα.
Μετά τον Πέτρο Σκοτεινό με τη σημειολογια του επιθετου να προ'ι'δεαζει για τον αμφιλεγομενο χαρακτηρα του, έρχεται στο επίκεντρο ένας νέος πρωταγωνιστής, εξισου μυστηριώδης.
Η καταγωγη του δεν ειναι τυχαια επιλεγμένη από τον συγγραφέα ,καθως προέρχεται από το Ιάσιο, σπουδαία πόλη της Ρουμανίας, οπου διεπρεψε το ελληνικό στοιχειο.
Το Ιάσιο ήταν ο γενέθλιος τόπος της Ελληνικής Επανάστασης, αφού απο εκει κήρυξε τον Σηκωμό του Γένους ο μονοχειρας- [ γνήσιος αυτός]- Πρίγκιπας με τη φλογερή ψυχή, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ( α.ρ. " Καλός" της Φιλικής Εταιρείας).
Αυτη, λοιπόν, η καταγωγη προσδίδει ένα βαρος στον ήρωά μας, που όμως δεν τη δικαιωνει ενα αντιστοιχο ηθικό ανάστημα.
Αντίθετα με όλα αυτα, ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας μορφωμένος, αλλα φυγόπονος ατομιστης με τυχοδιωκτικές τάσεις κι έντονο αυτοσαρκασμό, που προβάλλει ητοοπαθής παρατηρητής της Ιστορίας και της ζωής του της ίδιας με όρους σχεδόν καρυωτακικούς.
Για τον λόγο αυτο, ο "Πριγκιψ" του δύναται να θεωρηθει ως ο υστερος κρικος μιας [πιθανόν] τριλογίας, που ξεκίνησε απο την Έξοδο του Μεσολόγγιου, υποκλίθηκε στο μεγαλειο του Καποδιστρια και καταλήγει στη Εξωση του Οθωνα.
Μετά τον Πέτρο Σκοτεινό με τη σημειολογια του επιθετου να προ'ι'δεαζει για τον αμφιλεγομενο χαρακτηρα του, έρχεται στο επίκεντρο ένας νέος πρωταγωνιστής, εξισου μυστηριώδης.
Η καταγωγη του δεν ειναι τυχαια επιλεγμένη από τον συγγραφέα ,καθως προέρχεται από το Ιάσιο, σπουδαία πόλη της Ρουμανίας, οπου διεπρεψε το ελληνικό στοιχειο.
Το Ιάσιο ήταν ο γενέθλιος τόπος της Ελληνικής Επανάστασης, αφού απο εκει κήρυξε τον Σηκωμό του Γένους ο μονοχειρας- [ γνήσιος αυτός]- Πρίγκιπας με τη φλογερή ψυχή, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ( α.ρ. " Καλός" της Φιλικής Εταιρείας).
Αυτη, λοιπόν, η καταγωγη προσδίδει ένα βαρος στον ήρωά μας, που όμως δεν τη δικαιωνει ενα αντιστοιχο ηθικό ανάστημα.
Αντίθετα με όλα αυτα, ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας μορφωμένος, αλλα φυγόπονος ατομιστης με τυχοδιωκτικές τάσεις κι έντονο αυτοσαρκασμό, που προβάλλει ητοοπαθής παρατηρητής της Ιστορίας και της ζωής του της ίδιας με όρους σχεδόν καρυωτακικούς.
Με όλα αυτά ο κεντρικός χαρακτήρας διεκδικεί μια θέση στο πλάι του γαλλόφιλου διώκτη πολλών αγωμιστών του 21, τον Ιωάννη Κωλέττη κι έπειτα μέσα στην Αυλή του ίδιου του Βαυαρού Βασιλιά Όθωνα.
Μέσα από τον προσχηματικό ρόλο του γραφιά - ποιητν και χρονικογράφου των Ανακτόρων ο πρωταγωνιστής μας στέκεται μάρτυρας της εξουσίας του Όθωνα αλλά και του γάμου του με την οξυδερκή νεαρή Αμαλία.
Μέσα από τα μάτια του ήρωα μας, που με την κολακεια αναδειχθηκε σε ιδανικό ακόλουθο μπαινουμε στο παλάτι για να γνωρισουμε τον Όθωνα και την Αμαλία.
Δεν μπορώ να πω οτι εχουμε καποιο βαθυ ψυχογράφημα των ιστορικών προσώπων ή ότι φωτίζονται πολλές άγνωστες πτυχές.Πρόκειται όμως για μια γοητευτική σχεδόν βιωματική περιήγηση στον κόσμο των Ανακτόρων και σε μια υπό διαμόρφωση Αθήνα
Μέσα από τον νεαρό παλατιανό ο αναγνώστης σεργιανά σε προσωπικούς χωρους του πρωτου συγχρονου βασιλικού ζεύγους της χώρας ενώ βιώνει και διάφορα χαρακτηριστικά επεισόδια της 30χρονης Βαυαροκρατίας στη χώρα.
Φιγούρες ακρως ενδιαφερουσες αλληλεπιδρούν με τον ήρωά μας διασκεδαστικά και με αληθοφάνεια
Ανάμεσά τους η κόρη του Αντιβασιλέα Αρμασμπεργκ, και μια ξεχωριστή Ελληνίδα, από τη γενιά του Μπότσαρη, που η ομορφιά της ξεχώρισε σε ολόκληρη την Ευρώπη με εναν ιδιαίτεροό τρόπο που θα ανακαλθψετε στο βιβλίο.
Επίσης ο Αλεξανδρος Ριζος Ραγκαβής αλλά και η τοσοιδιόρρυθμη Δούκισσα της Πλακεντίας με τα σκανδαλώδη πάθη οπως αυτο με τον Αρχιληστή Μπίμπαση (η αναφορά αυτή μου θυμισε το σχετικο- αξιολατρευτο- αναγνωσμα εποχής του Γιωργου Λυδια που ειχα ανακαλυψει εφηβη).
Συνοδοιπόρος σε όλα αυτα ενας φίλος αξιολάτρευτος και μοναδικός, που "κλέβει" τις καρδιές μας -και "την παράσταση"- με τη βουβή μακαριότητά του.
Φιγούρες ακρως ενδιαφερουσες αλληλεπιδρούν με τον ήρωά μας διασκεδαστικά και με αληθοφάνεια
Ανάμεσά τους η κόρη του Αντιβασιλέα Αρμασμπεργκ, και μια ξεχωριστή Ελληνίδα, από τη γενιά του Μπότσαρη, που η ομορφιά της ξεχώρισε σε ολόκληρη την Ευρώπη με εναν ιδιαίτεροό τρόπο που θα ανακαλθψετε στο βιβλίο.
Επίσης ο Αλεξανδρος Ριζος Ραγκαβής αλλά και η τοσοιδιόρρυθμη Δούκισσα της Πλακεντίας με τα σκανδαλώδη πάθη οπως αυτο με τον Αρχιληστή Μπίμπαση (η αναφορά αυτή μου θυμισε το σχετικο- αξιολατρευτο- αναγνωσμα εποχής του Γιωργου Λυδια που ειχα ανακαλυψει εφηβη).
Συνοδοιπόρος σε όλα αυτα ενας φίλος αξιολάτρευτος και μοναδικός, που "κλέβει" τις καρδιές μας -και "την παράσταση"- με τη βουβή μακαριότητά του.
Κάπως έτσι γινόμαστε αυτήκοοι μάρτυρες διαφόρων στιγμών της Βαυαροκρατίας (περιοδείες του Όθωνα, στήσιμο του Βασιλικού Κήπου , Σκιαδικά, Σκάνδαλο Πατσίφικο κ.α.), χωρίς ποτέ να παραβιάζονται οι μοιραίοι περιορισμοί της οπτικής γωνίας του ήρωα μας.
Όσες πληροφορίες παίρνουμε τεκμηριώνονται από την πρόσβαση που ο ήρωάς μας έχει σε αυτές και δεν την υπερβαίνουν -συγγραφική ακροβασία, που απαιτεί επιδεξιότητα, με όσα μεινοεκτήματα μπορεί να έχει αυτό.
Έτσι εξηγείται η περιορισμένη αναφορά στη στάση του Μακρυγιαννη και του Καλλέργη στην 3η Σεπτεμβρίου 1843, που σημάδεψε την πολιτική Ιστορία του τόπου μας ως ένα από τα πλέον φωτεινά σημεία της.
Έτσι εξηγούνται κι οι ύστερες στιγμές στα Ανάκτορα τη μοιράια εκείνη νύχτα του 1862...
Με διάθεση υποδορια σκωπτική ο Αρης Σφακιανακης διαμόρφωσε έτσι όλο το σκηνικο μιας πρωτοπρόσωπης εξομολόγησης , που φωτίζει την Ιστορία, αλλά συσκοτίζει ως προς το ήθος του ήρωά του, διατηρώντας το "ηττημένο του αίνιγμα" ως το τέλοςΤο βέβαιο κι απώτερο ίσως διακύβευμα είναι τούτο:
Στον πρωταγωνιστή του ο Σφακιανάκης συμπύκνωσε τις παθογένειες μιας πολιτικής νοοτροπίας, που στεκεται ακομη τροχοπέδη στην πρόοδο του εθνους μας.
Ο ήρωας μας αντιπροσωπεύει ιδανικά τον αμοραλισμό μιας ευρείας ομάδας άκαπνων μοσχοαναθρεμμένων παραγοντων από ευημερόυσες περιοχες σαν το Φανάρι και τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, που εσπευσαν στο νεοσύστατο κρατίδιο της Ελλάδας, διεκδικώντας αξιώματα κ εξουσίες πλάι σε φιλόδοξους πολιτικούς, παραμεριζοντας τους οπλαρχηγούς και τους φτωχούς αυτόχθονες που αγωνίστηκαν να αποτιναξουν τον τούρκικο ζυγό.
Γραφιάδες, παρατρεχαμενοι, φιλόλογοι και δανδήδες παρασίτησαν γυρω από αναφυόμενους ισχυρούς παραγοντες της Ελλάδας χωρίς ιχνος ιδανικών εκπροσωπώντας την αργομισθία, την κολακεία και την οσφυοκαμψία που έθεσαν βάσεις για όσα στοιχειοθετούν την κακοδαιμονία της πολιτικής μας ζωής διαχρονικά.
Ο ήρωας μας αντιπροσωπεύει ιδανικά τον αμοραλισμό μιας ευρείας ομάδας άκαπνων μοσχοαναθρεμμένων παραγοντων από ευημερόυσες περιοχες σαν το Φανάρι και τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, που εσπευσαν στο νεοσύστατο κρατίδιο της Ελλάδας, διεκδικώντας αξιώματα κ εξουσίες πλάι σε φιλόδοξους πολιτικούς, παραμεριζοντας τους οπλαρχηγούς και τους φτωχούς αυτόχθονες που αγωνίστηκαν να αποτιναξουν τον τούρκικο ζυγό.
Γραφιάδες, παρατρεχαμενοι, φιλόλογοι και δανδήδες παρασίτησαν γυρω από αναφυόμενους ισχυρούς παραγοντες της Ελλάδας χωρίς ιχνος ιδανικών εκπροσωπώντας την αργομισθία, την κολακεία και την οσφυοκαμψία που έθεσαν βάσεις για όσα στοιχειοθετούν την κακοδαιμονία της πολιτικής μας ζωής διαχρονικά.
Είναι αυτή η πικρία που μένει ως απόηχος και προβληματίζει ευρύτερα τον πιο υποψιασμένο αναγνώστη.
Για όλα αυτά ο "Πρίγκιψ του Δευτερου Ορόφου" κερδίζει μια θέση ανάμεσα στα καλά μυθιστορήματα γύρω από το 1821 και τον άμεσο απόηχό του και προσωπικά θεωρώ οτι μπορεί να διαβαστεί όχι μονάχα από ενήλικες, αλλά κι από αναγνώστες των τελευταίων σχολικών τάξεων ως μια εναλλακτική επιλογή ευχάριστης προσέγγισης της ιστορικής γνώσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου