H Φλόγα Που Σιγοκαίει, Φίλιπ Κερρ
Είδος: Αστυνομικό/Ιστορικό
Βαθμολογία 10/10
Το 2015 κυκλοφόρησε η περιπέτεια που τοποθετείται μετά το Γερμανικό Ρέκβιεμ(3η Ενότητα της Τριλογίας του Βερολίνου) και κλείνει χρονολογικά τον κύκλο του Μπέρνι Γκούντερ.
Πρόκειται για τη Φλόγα Που Σιγοκαίει η οποία αφήνει πίσω της την ερειπωμένη Ευρώπη και ταξιδεύει τον ήρωά μας στη μεταπολεμική Αργεντινή.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1950. Ο Μπέρνχαρντ Γκούντερ καταρρακωμένος από τα αγωνιώδη χρόνια του πολέμου και τις σκληρές μέρες του ηττημένου Βερολίνου, έχει επιβιβαστεί στο υπερωκεάνειο SS Giovanni , που μεταφέρει πολλούς πρώην Ναζί ,εγκληματίες πολέμου για τον πιο φιλόξενο προορισμό:
Την Αργεντινή του Περόν, που πίσω από την ευμάρεια και το καλό φαγητό κρύβει πολλά ένοχα μυστικά.
Με νέο όνομα θα αναζητήσει μια νέα ζωή, μα το παρελθόν του θα ορθωθεί ξανά απειλητικό.
Μια έφηβη θα βρεθεί διαμελισμένη κι οι συνθήκες δολοφονίας της παραπέμπουν σε ένα έγκλημα που συντάραξε το Βερολίνο στα 1932 κι ήταν η τελευταία υπόθεση του Γκούντερ πριν την επεισοδιακή άνοδο των ναζί.
Ο αρχηγός της τοπικής αστυνομίας Μονταλμπάν πιστεύει ότι δολοφόνος είναι ένας από τους ναζί που έχουν αναζητήσει καταφύγιο στη Λατινική Αμερική κ αναθέτει στον Μπέρνι Γκούντερ να τον βρει!
Η έρευνα όμως θα φέρει τον Γκούντερ στα άδυτα του καθεστώτος Περόν οδηγώντας τον μπροστά σε εφιαλτικές διαπίστώσεις και θανάσιμους κινδύνους για μια ακόμη φορά!
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Άλλη μια καταιγιστική αστυνομική περιπέτεια, που πλέκει ο Φίλιπ Κερρ προκειμένου να χαρτογραφήσει τις υπόγειες διαδρομές της Σύγχρονης Ιστορίας.
Για άλλη μια φορά η αστυνομική πλοκή είναι το πρόσχημα ώστε να εισδύσουμε στα ενδότερα του ιστορικού κ πολιτικού παρασκηνίου της εποχής.
Αυτή τη φορά ο συγγραφέας ακολουθεί τον εκκεντρικό , κυνικό ήρωά του στο φευγιό του για τη γη της άφεσης και της Επαγγελίας.
Πρόκειται για τη Λατινική Αμερική και ειδικότερα την Αργεντινή του στρατηγού Περόν, που ανοίγει πρόθυμα τις πόρτες της παρέχοντας άσυλο σε πλήθος ναζί φυγόδικων!
Αυτό το σκάνδαλο διαφωτίζει σε όλες του τις πτυχές ο Φίλιπ Κερρ, φέρνοντας στο προσκήνιο την εμβληματική και σκοτεινή προσωπικότητα του στρατηγού Περόν και την αμφιλεγόμενη πλην σαγηνευτική άλλοτε χορεύτρια σύζυγό του Εβίτα.
Ο Κερρ ιχνηλατεί τη λατρεία του αργεντίνικου λαού προς εκείνη, κι αποδίδει όλη της την απίθανη θηλυκότητα , εντάσσοντάς την έντεχνα στην πλοκή, έτσι που μύθος κ πραγματικότητα να μπλέκονται αξεδιάλυτα.Κατάφερε να με γοητεύσει κι εμένα η Εβίτα
Μέσα από όλην αυτή την πόρεία προβάλλει ένα κράτος διεφθαρμένο κι ένας ρυπαρός υπόκοσμος που απλώνει τα πλοκάμια του ως τα ανώτατα κλιμάκια
Η Αργεντινή του αντισημιτισμού,όμως, αποδεικνύεται ο πλεόν "φιλόξενος τόπος" για μερικές από τις επιφανέστερες προσωπικότητες του ναζισμού, που τις συναντάμε στη φρενήρη πορεία του Γκούντερ προς την αλήθεια.
Αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα αν αναλογιστεί κανείς πως ανάμεσά τους υπήρξε η ειδεχθέστερη φιγούρα των εγκληματιών πολέμου.
Πρόκειται για τον Γερμανό γιατρό των Ες Ες, τον Γιόζεφ Μένγκελε-περιώνυμο για την εωσφορική του ομορφιά και την άμετρη σκληρότητά του, που -αναλογικά- κανείς δεν κατάφερε να ξεπεράσει στα ιστορικά χρονικά. Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας, ήταν δημοφιλής, ήταν φρεσκοπαντρεμένος, ειχε νεογέννητο γιο, είχε παράσημο ανδρείας, είχε διδακτορικό, τα είχε όλα -κι όμως...χαρά αληθινή αντλούσε μονάχα σκορπώντας εξουσία κι οδύνη γύρω του:
Είδος: Αστυνομικό/Ιστορικό
Βαθμολογία 10/10
Το 2015 κυκλοφόρησε η περιπέτεια που τοποθετείται μετά το Γερμανικό Ρέκβιεμ(3η Ενότητα της Τριλογίας του Βερολίνου) και κλείνει χρονολογικά τον κύκλο του Μπέρνι Γκούντερ.
Πρόκειται για τη Φλόγα Που Σιγοκαίει η οποία αφήνει πίσω της την ερειπωμένη Ευρώπη και ταξιδεύει τον ήρωά μας στη μεταπολεμική Αργεντινή.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1950. Ο Μπέρνχαρντ Γκούντερ καταρρακωμένος από τα αγωνιώδη χρόνια του πολέμου και τις σκληρές μέρες του ηττημένου Βερολίνου, έχει επιβιβαστεί στο υπερωκεάνειο SS Giovanni , που μεταφέρει πολλούς πρώην Ναζί ,εγκληματίες πολέμου για τον πιο φιλόξενο προορισμό:
Την Αργεντινή του Περόν, που πίσω από την ευμάρεια και το καλό φαγητό κρύβει πολλά ένοχα μυστικά.
Με νέο όνομα θα αναζητήσει μια νέα ζωή, μα το παρελθόν του θα ορθωθεί ξανά απειλητικό.
Μια έφηβη θα βρεθεί διαμελισμένη κι οι συνθήκες δολοφονίας της παραπέμπουν σε ένα έγκλημα που συντάραξε το Βερολίνο στα 1932 κι ήταν η τελευταία υπόθεση του Γκούντερ πριν την επεισοδιακή άνοδο των ναζί.
Ο αρχηγός της τοπικής αστυνομίας Μονταλμπάν πιστεύει ότι δολοφόνος είναι ένας από τους ναζί που έχουν αναζητήσει καταφύγιο στη Λατινική Αμερική κ αναθέτει στον Μπέρνι Γκούντερ να τον βρει!
Η έρευνα όμως θα φέρει τον Γκούντερ στα άδυτα του καθεστώτος Περόν οδηγώντας τον μπροστά σε εφιαλτικές διαπίστώσεις και θανάσιμους κινδύνους για μια ακόμη φορά!
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Άλλη μια καταιγιστική αστυνομική περιπέτεια, που πλέκει ο Φίλιπ Κερρ προκειμένου να χαρτογραφήσει τις υπόγειες διαδρομές της Σύγχρονης Ιστορίας.
Για άλλη μια φορά η αστυνομική πλοκή είναι το πρόσχημα ώστε να εισδύσουμε στα ενδότερα του ιστορικού κ πολιτικού παρασκηνίου της εποχής.
Αυτή τη φορά ο συγγραφέας ακολουθεί τον εκκεντρικό , κυνικό ήρωά του στο φευγιό του για τη γη της άφεσης και της Επαγγελίας.
Πρόκειται για τη Λατινική Αμερική και ειδικότερα την Αργεντινή του στρατηγού Περόν, που ανοίγει πρόθυμα τις πόρτες της παρέχοντας άσυλο σε πλήθος ναζί φυγόδικων!
Αυτό το σκάνδαλο διαφωτίζει σε όλες του τις πτυχές ο Φίλιπ Κερρ, φέρνοντας στο προσκήνιο την εμβληματική και σκοτεινή προσωπικότητα του στρατηγού Περόν και την αμφιλεγόμενη πλην σαγηνευτική άλλοτε χορεύτρια σύζυγό του Εβίτα.
Ο Κερρ ιχνηλατεί τη λατρεία του αργεντίνικου λαού προς εκείνη, κι αποδίδει όλη της την απίθανη θηλυκότητα , εντάσσοντάς την έντεχνα στην πλοκή, έτσι που μύθος κ πραγματικότητα να μπλέκονται αξεδιάλυτα.Κατάφερε να με γοητεύσει κι εμένα η Εβίτα
Μέσα από όλην αυτή την πόρεία προβάλλει ένα κράτος διεφθαρμένο κι ένας ρυπαρός υπόκοσμος που απλώνει τα πλοκάμια του ως τα ανώτατα κλιμάκια
Η Αργεντινή του αντισημιτισμού,όμως, αποδεικνύεται ο πλεόν "φιλόξενος τόπος" για μερικές από τις επιφανέστερες προσωπικότητες του ναζισμού, που τις συναντάμε στη φρενήρη πορεία του Γκούντερ προς την αλήθεια.
Πρόκειται για τον Γερμανό γιατρό των Ες Ες, τον Γιόζεφ Μένγκελε-περιώνυμο για την εωσφορική του ομορφιά και την άμετρη σκληρότητά του, που -αναλογικά- κανείς δεν κατάφερε να ξεπεράσει στα ιστορικά χρονικά. Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας, ήταν δημοφιλής, ήταν φρεσκοπαντρεμένος, ειχε νεογέννητο γιο, είχε παράσημο ανδρείας, είχε διδακτορικό, τα είχε όλα -κι όμως...χαρά αληθινή αντλούσε μονάχα σκορπώντας εξουσία κι οδύνη γύρω του:
Πάντα ατσαλάκωτος και χαριτωμένος, στηνόταν στη ράμπα με τα τρένα των Εβραίων και- σφυρίζοντας σκοπούς κλασσικής μουσικής!- επέλεγε ποιοι αφιχθέντες όμηροι θα πήγαιναν στα κρεματόρια και ποιοι θα ζούσαν ως "κατάλληλοι για εργασία".
Τέτοια διαλογή κλήθηκαν να κάνουν κι άλλοι Γερμανοί γιατροί στη ράμπα του τρένου, όμως ο ωραιοπαθής Γιόζεφ την απολάμβανε με όλο του το είναι-και συχνά ζητούσε οικειοθελώς να πηγαίνει αυτός στη βάρδια! Δεν είναι όμως μόνο αυτή η παράλογη τέρψη από την απόφαση ζωής και θανάτου:
Με πρόσχημα την "επιστημονική έρευνα", ο γιατρός Μένγκελε στο Άουσβιτς επιδόθηκε σε ένα ντελίριο σαδισμού εναντίον ανυπεράσπιστων ομήρων-με προτίμηση σε δίδυμα παιδιά, κι ανθρώπους με δυσμορφίες, που αρχικά φρόντιζε να γοητέυει για να τους οδηγήσει μετά σε αδιανόητα πειράματα .
Ο Γίοζεφ Μένγκελε, 2 χρόνια στο Άουσβιτς, πραγματοποίησε γελαστός ανατριχιαστικά πειράματα σε διδύμους ομήρους, σε βρέφη, σε εγκύους, σε νάνους, σε Τσιγγάνους, αλλά και σε αρκετούς άλλους κοινούς ενήλικες- με γνώμονα τα φυλετικά χαρακτηριστικά.
Ένεσπειρε λχ μικρόβια φοβερών ασθενειών στο σώμα τους για να ελέγξει αντιδράσεις κ να συγκρίνει οργανισμούς.
Δοκίμαζε μεταγγίσεις αίματος ανάμεσα σε άτομα άλλης εθνότητας ή διαφορετικής ομάδας αίματος στο πλαίσιο των γενετικών του εμμονών.
Παραμορφώνε ή στείρωνε όμορφες κοπέλες για να ταπεινώσει την...εβραϊκή γονιμότητα.
Επιχειρούσε με χλώριο να αλλάξει το χρώμα των ματιών μελαχρινών ομήρων στο άριο γαλανό (με αποτέλεσμα απλώς να τους τυφλώνει ,φυσικά!)
Ακρωτηρίαζε και συνέραπτε τα κομμένα μέλη κατά βούληση.
Χειρουργούσε χωρίς αναισθησία (!) τα εσωτερικά όργανα των θυμάτων του.
Συνένωνε όργανα διαφορετικών συστημάτων, ή και αφαιρούσε κάποια ζωτικά όργανα ή κομμάτια αυτών (πχ στομάχι, ήπαρ, έντερα) για να ελέγξει τη βιωσιμότητα του ανθρώπινου οργανισμού όταν τα στερηθεί.
Συνένωνε άκρα ή κορμούς διαφορετικών ατόμων και δημιουργούσε συμπλέγματα ανθρώπων να δει πόσο θα ζούσαν ενωμένα με ένα οργανικό συστημα- και λοιπές διεστραμμένες εμπνεύσεις:
Κοντολογίς, ο Μένγκελε στα άτυχα σώματα των αιχμαλώτων -πειραματόζωων "του" ασελγούσε στην ίδια τη Δημιουργία, υλοποιώντας ό,τι παρανοϊκή, αιματηρή "φαντασίωση" γεννούσε το άρρωστο μυαλό του ως τάχα "πρωτοποριακή σκέψη άξια έρευνας πάνω στο ανθρώπινο σώμα και στον πόνο" - χωρίς ηθική, συμπόνια ή νόμο να τον περιορίζουν...
"Οι όμηροι εξάλλου χάρη στη ναζιστική θεωρία "είχαν προ πολλού απωλέσει την ανθρώπινη υπόστασή τους".
Ηταν απλά χάμστερ στον τροχό του εργαστηρίου"κι αυτός απόλυτος άρχων της ζωής και του θανάτου:
Αυτή ήταν αιτία κι ο σκοπός των ερευνών του Μένγκελε στο Άουσβιτς
Η ηδονή της άνευ όρων εξουσίας πάνω σε άλλα ανθρώπινα όντα-ιδιότητα θεϊκή για έναν θνητό. Ψευδαίσθηση αθανασίας σε έναν φοβισμένο, χοϊκό δαίμονα..."Άγγελος του Θανάτου".
Χιλιάδες αθώοι,λοιπόν, ξεψύχησαν στα ανόσια χέρια του Μένγκελε μέσα σε φρικιαστικούς πόνους κι άλλοι τόσοι θα ζήσουν τραυματισμένοι από τη σκιά του.
Ο τρομερός Γιόζεφ Μένγκελε- όμορφος σα σταρ του σινεμά και πάντα αλαζονικός λόγω της πλούσιας καταγωγής του- ουδέποτε μετανόησε για τα αδιανόητα εγκλήματα που διέπραξε, με το σαγηνευτικό χαμόγελο πάντα στα χείλη του.
Λέγεται πως όταν διέφυγε στη Λατινική Αμερική- ιδίως στη Βραζιλία- συνέχισε θρασύτατα την αποτρόπαια δραστηριότητά του εις βάρος διδύμων -πάντα με ένα πρόσχημα επιστημονικής μεγαλομανίας που έχριζε τους ανθρώπους γύρω του ως "ινδικά χοιρίδια"
Μόνο όποιος έχει εντρυφήσει στη φρίκη του Άουσβιτς και τα ανατριχιαστικά εγκλήματα του Μέγκελε μπορεί να συνειδητοποιήσει "γιατί ο ωραίος επιστήμων Μέγκελε ξεχώρισε ανάμεσα σε τόσους ναζί δολοφόνους."
Μόνο όποιος έχει εντρυφήσει στη φρίκη του Άουσβιτς και τα ανατριχιαστικά εγκλήματα του Μέγκελε μπορεί να συνειδητοποιήσει "γιατί ο ωραίος επιστήμων Μέγκελε ξεχώρισε ανάμεσα σε τόσους ναζί δολοφόνους."
Δύσκολο υγιής νους να συλλάβει το μεγέθος της θηριωδίας του γοητευτικού κι ευφυούς αυτού Γερμανού γιατρού, που σε συγκλονιστικό κείμενο του ξεχωριστού Θανάση Τριαρίδη από τη σελίδα protagon oρίζεται ως το Απόλυτο, το "συμβολοποιημένο Κακό της Ανθρώπινης Ιστορίας".
Αυτό το "τέρας",λοιπόν, συναντά απροσδόκητα στην Αργεντινή Γκούντερ κι οι συνθήκες του απαγορεύουν να τον καταδώσει ή να τον σκοτώσει -αν και μοιράζεται ακριβώς την ίδια αποστροφή με όλον τον υγιώς σκεπρόμενο κόσμο για τον καταζητούμενο πια Μένγκελε.
Αυτό το "τέρας",λοιπόν, συναντά απροσδόκητα στην Αργεντινή Γκούντερ κι οι συνθήκες του απαγορεύουν να τον καταδώσει ή να τον σκοτώσει -αν και μοιράζεται ακριβώς την ίδια αποστροφή με όλον τον υγιώς σκεπρόμενο κόσμο για τον καταζητούμενο πια Μένγκελε.
Ναι, θα το παραδεχτώ.
Η σκηνή του Μέγκελε στο βιβλίο κατάφερε να διεγείρει το θυμικό μου, προσφέροντάς μου στιγμιαία μια άγρια χαρά γηπεδικού τύπου, που κάθε τόσο ευαισθητοποιημένος ιστοριοδύφης θα ένιωθε στη θέση μου.
Αυτή ακριβώς η στιγμή πριν εκτραχυνθεί συγγραφικά εκτονώνεται σε έναν από τους πιο πικρούς προβληματισμούς όλου του έργου.
Γενικά και στη Φλόγα Που Σιγοκαίει ο ντετέκτιβ Γκούντερ έρχεται αντιμέτωπος με επιφανείς προσωπικότητες και συνδιαλέγεται μαζί τους αληθοφανώς:
Mια παρέκβαση που συνιστά δομικό εργαλέίο της μεθοδολογίας του συγγραφέα και αποδίδεται με απολαυστική επιδεξιότητα και φυσικότητα- όπως σε όλα τα βιβλία του- προκειμένου να σκιαγραφήθούν επαρκώς τα επιφανή πρόσωπα της ταραχώδους πορείας του ναζισμού
Πέρα από όλα αυτά στη Φλόγα Που Σιγοκαίει συναντάμε το αισθησιακό στοιχείο που κατορθώνει να προσλάβει έναν πικρό συναισθηματισμό, παράλληλα με μια περιπέτεια που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, επφυλάσσοντας ανατροπές και πολιτικές αποκαλύψεις μέχρι τις τελευταίες σελίδες.
Σε όλα αυτά ο Μπέρνι Γκούντερ στέκεται με τη γνωστή , απολαυστική του οξυδέρκεια , αλλά με σαφή τα σημάδια της κόπωσης, του απερχόμενου σφρίγους και μιας ψυχής ταλαιπωρημένης από τις τύψεις και τον φόβο από όσα είδε και δεν απέτρεψε...
Ένας Μπέρνι τσακισμένος σωματικά που αποδεικνύει τη συγγραφική ωριμότητα του Κερρ να εξελίξει τον ήρωά του και να μην τον αναδείξει σε "άτρωτη καρικατούρα".
Ένας Μπέρνι άεναος διαβάτης των καιρών.
Ένας Στρατιώτης Του Πεπρωμένου με όλη τη μοναξιά και την αξιοπρέπεια που αυτό κομίζει.
Eίναι η παρακαταθήκη που ο αστυνομικός Μπέρνχαρντ Γκούντερ άφησε σε όλους εμάς που τον "γνωρίσαμε και τόσο τον αγαπήσαμε εν τέλει...
Γενικά και στη Φλόγα Που Σιγοκαίει ο ντετέκτιβ Γκούντερ έρχεται αντιμέτωπος με επιφανείς προσωπικότητες και συνδιαλέγεται μαζί τους αληθοφανώς:
Mια παρέκβαση που συνιστά δομικό εργαλέίο της μεθοδολογίας του συγγραφέα και αποδίδεται με απολαυστική επιδεξιότητα και φυσικότητα- όπως σε όλα τα βιβλία του- προκειμένου να σκιαγραφήθούν επαρκώς τα επιφανή πρόσωπα της ταραχώδους πορείας του ναζισμού
Πέρα από όλα αυτά στη Φλόγα Που Σιγοκαίει συναντάμε το αισθησιακό στοιχείο που κατορθώνει να προσλάβει έναν πικρό συναισθηματισμό, παράλληλα με μια περιπέτεια που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, επφυλάσσοντας ανατροπές και πολιτικές αποκαλύψεις μέχρι τις τελευταίες σελίδες.
Σε όλα αυτά ο Μπέρνι Γκούντερ στέκεται με τη γνωστή , απολαυστική του οξυδέρκεια , αλλά με σαφή τα σημάδια της κόπωσης, του απερχόμενου σφρίγους και μιας ψυχής ταλαιπωρημένης από τις τύψεις και τον φόβο από όσα είδε και δεν απέτρεψε...
Ένας Μπέρνι τσακισμένος σωματικά που αποδεικνύει τη συγγραφική ωριμότητα του Κερρ να εξελίξει τον ήρωά του και να μην τον αναδείξει σε "άτρωτη καρικατούρα".
Ένας Μπέρνι άεναος διαβάτης των καιρών.
Ένας Στρατιώτης Του Πεπρωμένου με όλη τη μοναξιά και την αξιοπρέπεια που αυτό κομίζει.
Eίναι η παρακαταθήκη που ο αστυνομικός Μπέρνχαρντ Γκούντερ άφησε σε όλους εμάς που τον "γνωρίσαμε και τόσο τον αγαπήσαμε εν τέλει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου