Ισμήνη Μπαρακλη, Το Μυστικό Της Πεταλούδας

                              Το Μυστικό Της Πεταλούδας, Ισμήνη Μπαρακλή

                                                                      Είδος: Κοινωνικό

                                                                                Βαθμολογία: 8/10

  

Τον Μάρτη του 2016 η συγγραφέας Ισμήνη Μπάρακλη εγκαινίασε τη συνεργασία της με τις εκδόσεις Ψυχογιός μέσα από ένα άκρως συγκινητικό κοινωνικό μυθιστόρημα -διαφορετικό από τα τετριμμένα, που στην απλότητά του κατάφερε να συνταράξει την ψυχή μου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Βρισκόμαστε στην Ελλάδα αρχές του 20ου αιώνα καθώς εκείνη διατρέχει την Ιστορία, τον Εμφύλιο και  κατόπιν αναζητά να επουλώσει τις πληγές της.

Στα φτωχά χέρια της γεννιέται ένα αγόρι που οι κύκλοι της ζωής θα του επιφυλάξουν έναν πολυτάραχο βίο.

Πατήρ Ιωάννης- Ληστής Φραγκούλης- Αυγουστής...Τρεις υποστάσεις ενός άντρα που αναζητά τον εαυτό του και την Άφεση.

Αμαρτία- Αγάπη- Εξαγνισμός.Οργή- Αγώνας -Θυσία. 

       Ο πόνος και ο χρόνος σμιλεύουν στο κουκούλι τους την ψυχή ενός άντρα από την κατώτατη ηθική βαθμίδα και την απεχθή μορφή της "προνύμφης", ως τη στιγμή που εκείνη θα αναδυθεί με τα εκτυφλωτικά φτερά της "θέωσης" της με την πνοή που μόνον ο έρωτας μπορεί να δώσει...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το Μυστικό Της Πεταλούδας συνιστά ένα από εκείνα τα μυθιστορήματα που δύσκολα ξεχνάς.

Υποδέχθηκα το μυθιστόρημα αυτό με μεγάλο ενθουσιασμό.

Επιτέλους κάτι βαθυστόχαστο και διαφορετικό! 

       Πρόκειται για ένα αξιέπαινο τόλμημα καθώς η συγγραφέας απορρίπτει τον "εύκολο δρόμο"της "συνηθισμένης"- αισθηματικής κυρίως- οδύσσειας και αναμετράται με θεμελιώδη υπαρξιακά ζητήματα μέσα από την ενδιαφέρουσα πορεία ζωής ενός ήρωα ξεχωριστού.

Αν και γυναίκα, η Ισμήνη Μπαρακλή διεισδύει στα άδυτα ενός δυσπρόσιτου άντρα και μάλιστα ενός "φονιά που έφτασε στο ύστατο σημείο της βαρβαρότητας". 

         Aντίστοιχο τόλμημα επιχείρησε η Έλση Τσουκαράκη με τη λιτή και συγκλονιστική της ΠΟΙΝΗ, που συναντώνται στο απώτερο τους ζητούμενο, όμως Το Μυστικό ενσωματώνεται πλήρως στο χωροχρονικό πλαίσιο της εποχής του, ενώ της Έλσης είναι πιο αφαιρετικό.

Η αφήγηση στο βιβλίο είναι τριτοπρόσωπη αλλά δεν εξελίσσεται γραμμικά,αντιθέτως έχουμε εναλλαγές στους χρόνους με έναν τρόπο που ίσως λίγο δυσκολέψει προς στιγμήν τον αναγνώστη...
            Παρόλαυτα το διακύβευμα είναι μοναδικό:

Eίναι η ίδια η ελευθερία της ψυχής του πρωταγωνιστή.

Ο ταλανισμένος αυτός ήρωας δεν είναι απλά "παρών", αλλά ο βασικός πρωταγωνιστής κι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται το παρόν και το παρελθόν όλων των υπόλοιπων προσώπων της ιστορίας μας, που έχουν ζυμωθεί από τη φτώχεια και την .
Η βιοπάλη,το έγκλημα, ο φόβος, οι ψυχρές παιδουπόλεις(ορφανοτροφεία) της μεταπολεμικής Ελλάδας παρελαύνουν συνοπτικά μπροστά μας, μέσα από την πορεία του πρωταγωνιστή και των οικείων του...

            Στο πρόσωπό του Αυγουστή συνοψίζονται η ανθρώπινη κτηνωδία, η εξαθλίωση αλλά και ο έρωτας στην ευγενέστερη και συνάμα τραγικότερη μορφή του.
Η ερωτική του ιστορία είναι από τις πλέον τρυφερές και σπαρακτικές, που έχω συναντήσει...

     

Η πορεία του τρισυπόστατου πρωταγωνιστή εξελίσσεται σε αντιστοιχία με την παραβολή της πεταλούδας...

Αυτό δεν είναι τυχαίο. 

Η πεταλούδα στην ελληνική παράδοση συμβολίζει την ψυχή-στοιχείο που συναντάμε και στη δημοτική ποίηση και στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Στην ατμόσφαιρα αυτή συμβάλλει η ζωηρή εικονοπλασία και η κατανυκτική περιγραφή της φύσης που συμπάσχει στο ανθρώπινο δράμα, στον κορυφαίο ηθογράφο.

        Ένα άλλο στοιχείο που ρέει αβίαστα στο μυθιστόρημα αυτό είναι η έντονη θρησκευτικότητα που το διαπνέει κι επίσης "συνδιαλέγεται" με τον κορυφαίο Σκιαθίτη διηγηματογράφο μας....
Το "Μυστικό Της Πεταλούδας" είναι ένα "βιβλίο από χώμα" που "ατενίζει τον Ουρανό", κηρύττοντας την ύστατη αυταπάρνηση:

    Οι τρεις υποστάσεις του πρωταγωνιστή αποδίδουν τη διαδρομή Θηρίο- Άνθρωπος- Θεός, με εισιτήριο την απώτατη θυσία που κορυφώνεται με έναν αφοπλιστικό τρόπο!

       Υπάρχουν αισθητές αδυναμίες στην αφήγηση καθώς κάποιες στιγμές απουσιάζει η απαραίτητη διείσδυση στις ψυχικές συγκρούσεις του ήρωα και μένουν αρκετά κενά ως προς την ψυχολογική εξέλιξή του και τη μετάβασή του σε μια άλλη πορεία...

           Αν απουσιάζαν όλα αυτά, θα μιλούσαμε για ένα πραγματικό αριστούργημα που παραπέμπει σε κλασσικά έργα με αντίστοιχες αναζητήσεις.
Δυστυχώς το βιβλίο δεν ευτύχησε να έχει τέτοιον επιδέξιο και ωριμότερο χειρισμό παρά την αρχική εξαιρετική έμπνευση...Κρίμα.

         Εντούτοις, το Μυστικό Της Πεταλούδας παραμένει ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα.

Το τέλος του είναι άρτια δοσμένο και μέσα από μια αριστοτελικού τύπου κάθαρση οδηγεί την ψυχή του αναγνώστη στην ατόφια συγκίνηση κι εν τέλει σε μια αυθεντική αγαλλίαση.

Βιβλία σαν το Μυστικό πρέπει να υπάρχουν σε ια βιβλιοθήκη γιατί ανήκουν σε εκείνα που συμβάλλουν στον εξανθρωπισμό μας!!

Θα συγχαρώ λοιπόν τη συγγραφέα για την ευαισθησία και τις προθέσεις της, με την ευχή να έχουμε από εκεινη πολλά ακόμη βιβλια τέτοιας γόνιμης κατεύθυνσης.