Γιώτα Γουβέλη, Ματωμένα Εντελβάις

                                       Mατωμένα Εντελβάις, Γιώτα Γουβέλη
                                    Είδος:Θρίλερ Εποχής
                                    Βαθμολογία: 10/10

          
Εντελβάις λέγεται το λευκό λουλούδι που φυτρώνει στις απόκρημνες πλαγιές των Άλπεων, το επονομαζόμενο "Αστεράκι των Άλπεων".
Στη Βόρεια Ευρώπη ο θρύλος θέλει τα εντελβάις να γεννήθηκαν από τα κρυστάλλινα δάκρυα της άσπλαχνης και μοναχικής Βασίλισσας του Χιονιού τη νύχτα που ερωτεύτηκε πρωτη της φορά έναν τολμηρό κυνηγό, ο οποίος επιχείρησε το αδιανόητο για θνητό: Nα φτάσει ως το άβατο κάστρο της, ώστε να τη συναντήσει και να της προσφέρει την αγάπη του- για να θανατωθεί όμως απο τα ξωτικά- φρουρούς της, πριν αυτή προλάβει να αποτρέψει τη δολοφονία του.
Ένα τέτοιο "καταραμένο κάστρο", με "πολεμίστρες" του τις απρόσιτες βουνοκορφές των Αλπεων, ξαναζωντανεύει η πένα της Γιώτας Γουβέλη, σε ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα ωραίων χαρακτήρων, που μας μεταφέρει στη μεταπολεμική Γενεύη, συνδέοντας, για άλλη μια φορά, τα αγνα αυτά λουλουδια με το πάθος και τον θάνατο.
                Φως και άβυσσος συμπλέκονται εκεί που φυτρώνουν "Ματωμένα Εντελβάις"...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η ελληνικής καταγωγής Μάργκο με τα φλογερά κόκκινα μαλλιά και το ακόμη πιο φλογερό ταμπεραμέντο διατηρέι μια ξεχωριστή αντικερί στο κέντρο της Γενεύης...
            Αναζητώντας γνήσια παραδοσιακά προιόντα, διατρέχει ολη την ελβετική ύπαιθρο.
Ανάμεσα σε άλλα, διατηρεί συνεργασία με έναν μυστηριώδη ωρολογοποιό, που σε μια απομονωμένη, πολυτελή κατοικία στα βουνά κρύβει την παραμορφωμένη του όψη- με μόνη συντροφιά την "άγρυπνη" μητέρα του και -αναγκαστικά- την τρυφερή νοσηλεύτρια Μαρί, που διατηρεί το όνειρο να  ερωτευτεί και να αποκτήσει ένα όμορφο σπιτικό γεμάτο αγάπη και παιδιά...
           Η καλοπροαίρετη Μαργκό θα δει την προσπαθεια της "να δημιουργήσει ευτυχισμένα ζευγάρια" να γκρεμίζεται όταν 2 μνηστήρες της καλύτερης φίλης της θα βρεθούν άγρια δολοφονημένοι.
Η μέγγενη σφίγγει ολοένα γύρω της και μοναδική της παρηγοριά στον παραλογισμό που τη ζώνει θα σταθούν η αρμονική οικογένειά της και ο γοητευτικός πάστορας Σερζ.
Το μυστήριο περιπλέκεται με την παρουσία ενός φυγόδικου Ναζί εγκληματία πολέμου και κορυφώνεται απρόσμενα και δραματικά, σε έναν πυρετό παράνοιας κι αγάπης.
 

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Γιώτα Γουβέλη (Το Σκίτσο, Το Κεντρί της Πεταλούδας, Πρώτη Κυρία κ.α.) επανέρχεται με ένα μυθιστόρημα άκρως πρωτότυπο και γοητευτικό όσο το αλπικό τοπίο που ιδανικά ζωντανεύει στις σελίδες του.
           Επιτέλους ένα βιβλίο διαφορετικό- μακρυά από κοινότυπα ρομάντζα, ιστορίες χαμένων παιδιών και οικογενειακές μνήμες από τη Σμύρνη, που κατακλύζουν την πρόσφατη μυθιστοριογραφία:
Το βιβλίο της Γουβέλη αποκόπτεται από τον τετριμμένο ελληνοκεντρικό πυρήνα των περισσότερων μυθιστορημάτων που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα ταραγμένα χρόνια που διάβηκε ο Ελληνισμός, τους τελευταίους αιώνες- και μας ταξιδεύει σε νέους τόπους!
          Τα "Ματωμένα Εντελβάις" της Γιώτας Γουβέλη αποτελούν μια εξαίσια σύνθεση διαποτισμένη με στοιχεια γοτθικού μυστηρίου, εμπλουτισμένου από μια ζεστασιά μεσογειακή.
Ένα έργο που άνετα θα μπορούσε να έχει γραφτεί από συγγραφέα του εξωτερικού.
          Ηρωίδα του μια παρουσία φωτεινη, η κοκκινομάλλα Μάργκο που αποκλείεται να μην τη λατρέψεις καθώς μέσα στα ελβετικά βουνα σκορπίζει την αισιοδοξία και την αεικίνητη καλοσύνη μιας "Τζούλι Άντριους στη "Μελωδία της Ευτυχίας".
Η μελωδία όμως που συνοδεύει τη ζωή της Μάργκο (κατα τη χαριτωμένη συνήθεια της Γουβέλη να επενδύει μουσικά τα έργα της), είναι η βραχνή φωνή της μοναδικής Εντίθ Πιαφ :
La Vie En Rose για μια κοκκινομάλλα ευωδιαστή σαν κόκκινο τριαντάφυλλο που διψά για έρωτα!
Δε θα μπορούσε να λείψει ο έρωτας- ο ζωοδότης κι απρόσκλητος εισβολεάς που εμπνέει κι ενίοτε πυροδοτεί τραγωδίες.

             Η πλοκή στα "Ματωμένα Εντελβάις" εκτυλίσσεται σε ισορροπημένο ρυθμό, με σωστά τοποθετημένες εξάρσεις μυστηρίου- ακόμη και φρίκης- ,ανάμεσα σε ειδυλλιακές εικόνες της ελβετικής υπάιθρου και της οικογενειακής ευδαιμονίας.
 Η συγγραφέας κατορθώνει να διατηρήσει τα αιματοβαμμένα ερωτηματικά στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου της, διαπλέκοντας εντέχνως τις έννοιες του θύτη και του θύματος...!
      Στα Ματωμένα Εντελβάις έχουμε μια παραστατική παρουσιαση της πρωτεύουσας των ρολογιών, της "κόρης του φθινοπώρου" Γενεύης, καθώς και των επιβλητικών Άλπεων περιστοιχισμένων από γραφικά χωριουδάκια.
Η αρχιτεκτονική μιας χώρας σύγχρονης που τα τοπία της ατενίζουν νοσταλγικά τη μεσαιωνική ομορφιά του χθες.
        Δειλά ξεπηδούν διάσπαρτες ηθογραφικές λεπτομέρειες από τη ζωή στην ύπαιθρο, τα ελβετικά εδέσματα, την παράδοση των ρολογιών, αλλά και την πραγματικότητα μιας χώρας που στην ουδετερότητά της διατήρησε την πολεμική της ετοιμότητα και στάθηκε μητρόπολη ύποπτων τραπεζικών συναλλαγών, υποθάλποντας ακόμη κι εγκληματίες.

          Το βιβλίο αυτό ανάμεσα στα άλλα αποτελεί με ένα παράξενο τρόπο μια έμμεση καταγγελία μιας ελλιπούς δικαιοσύνης που άφησε Γερμανούς αξιωματικούς να διαφύγουν με εγκλήματα κατα της ανθρωπότητας.
Παράλληλα αποτείει σύντομο φόρο τιμής στο Ολοκαυτώμα των Καλαβρύτων, που συνιστά μια από τις πιο βαρβαρες σελίδες του Ναζισμού, πλάι στη σφαγή του Διστόμου,της Κάνδανου, του Μπάμπι Γιαρ, του Λίντιτσε και τόσων άλλων εξανδραποδισμένων  περιοχών...
          Εντούτοις την προσοχή τραβά μια άλλη τραγική φιγούρα:
Είναι ο Ωρολογοποιος που η παραμόρφωση του από τον Πόλεμο τον ανάγκασε να ζει ως Μονστρ...
Ή μήπως ήταν επιλογή της λαβωμένης ψυχής του,τούτη η ηθική απόμονωση, τελικά;;
         Ο Μονστρ της Γιώτας Γουβέλη, διαποτισμένος με  χηθκλιφικές πινελιές, συνομιλεί επάξια με άλλους χαρακτήρες της γοτθικής λογοτεχνίας, που συχνά στήνουν τον μικρόκοσμο τους, σε ένα κτίσμα σκοτεινό κι ογκώδες.
         Η περίπτωση του Μονστρ αναπαράγει την ατμόσφαιρα , από τον Πύργο των Καρπαθίων του Ιούλιου Βερν ως τον χαρακτηριστικό Δράκουλα του Στόκερ, τον δρ Φράνκεστάιν , τον Έρικ του Λερού, και -πάνω από ολα- τον Ζαν Μπατίστ Γκρένουιγ του Πάτρικ Ζίσκιντ.
Με τον Γκρένουιγ  από το "Αρωμα", η ομολογία του "Μονστρ" έγκειται στο "έλλειμμα" τους κ την οργή προς τους ανθρώπους, που μετουσιώνεται σε ένα παράλογο- και συνάμα παράφορο- όραμα διαστρεβλωμένου έρωτα με όρους αιωνιότητας!!
         Μια μεγαλεπήβολη έκρηξη δημιουργίας που επιζητέι το άπειρο και αρθρώνει αίτημα αθανασίας μέσα από τίμημα θανάτου.Είναι άλλωστε εγγεγραμμένη στην παράδοση η θεμελίωση ενός σπουδαίου σκοπού πάνω σε αίμα ανθρωποθυσίας (θυσία Ιφιγένειας, Ησιόνη στον βράχο, Ανδρομέδα, γεφύρι της Άρτας- γυναίκα πρωτομάστορα, θυσίες Αιγυπτίων παρθένων προς βρώσιν κροκοδείλων προς εξευμενισμό θεοτήτων).
Με τη μεγαλομανία θεού, τέτοιες προσωπικότητες απαιτούν ως αντάλλαγμα στο πάθος τους, αίμα αθώων κι ο Μονστρ έτσιι βιώνει το αποτρόπαιο όραμά του.
      Το διακύβευμα είναι αν ο παραμορφωμένος ωρολογοποιός μας θα εκμεταλλεύτεί την ευκαιρία εξανθρωπισμού, που οι συγκυρίες του δίνουν...
               Αυτοί είναι οι προεξάρχοντες και γυρω τους ένας χορός άρτια ιχνηλατημένων προσώπων που διατηρούν μια αυθύπαρκτη γοητεία-με ιδιαίτερη αδυναμία στη γλυκύτατη Μαρί kai τη σαγηνευτικά αντιφατική Κιάρα.
                Παρόλαυτα τα "Ματωμένα Εντελβάις" αποτελούν κι ένα βαθια γυναικείο βιβλίο, μια συγκινητική σπουδή στο φαινόμενο της Μητρότητας...
Η μητρότητα διαθλαται μέσα από πολλά πρόσωπα (Φυλλιώ, Μαρκγκό, Μαρί,Κιάρα)!
Άλλοτε προβάλλει ως διακαής κι ευγενής πόθος τρυφερής ψυχής,
αλλοτε ως καταφύγιο και απάγκιο μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας,
άλλοτε με το μένος της ύαινας που κατασπαράσσει ο,τι απειλέι τα μικρά της...
Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση που η μητρότητα εκτρέπεται σε ανταγωνισμό και μίσος -σαν σε διαστρεβλωμένο οιδιπόδειο.
Έχουμε, εν ολίγοις, ένα εφιαλτικό μυστήριο των Άλπεων, με συγκινητικούς κόκκους τρυφερότητας που απαλύνουν τη φρίκη η οποία πορφύρωσε τα ονειρικά εντελβάις!
       Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία της χρονιάς- και από τα πιο ξεχωριστά που θα διαβάσει ο Ελληνας αναγνώστης είναι τα "Ματωμένα Εντελβάις"!
            Θέλω να συγχαρώ την κυρία Γιώτα Γουβέλη δίοτι με αυτό το εκπληκτικό  βιβλίο διαφοροποιήθηκε αισθητά απο τα προηγούμενά της σε ομορφιά κι εκτόξευσε την παρουσία της στα λογτοτεχνικά δρώμενα δίνοντας υπόσχεση για μοναδικές εμπνεύσεις στο μέλλον. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
 Γιώτα Γουβέλη, "Το Κεντρί Της Πεταλούδας" 
Γιώτα Γουβέλη "Πρώτη Κυρία"