Tζίνη Βουλγαράκη, Στην Αντίπερα Όχθη

                                                                                      Boυλγαράκη Τζίνα, Στην Αντίπερα Όχθη
                                             Είδος:Aισθηματικό
                                              Βαθμολογία: 8,5/10
                                           

Πόσο βαθιά μπορεί να τραυματίσει ο πόλεμος την ψυχή μιας έφηβης που αναγκάστηκε να ενηλικιωθεί πρόωρα ;

Πόσα χρόνια μπορεί να σκιάζει τα "ηλιόλουστα" 'ονειρα της ειρήνης;

Είναι ωφέλιμη επιλογή να προτάσσουμε το κοινωνικό χρέος απέναντι στον βαθύτερο πόθο της καρδιάς;

Είναι το μίσος πιο ισχυρό από την αγάπη;

           Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει η Τζίνη Βουλγαράκη μέσα από το ξεχωρίστό βιβλίο της που διασχίζει τη νιότη, περνώντας "Στην Αντίπερα Όχθη" της ενοχής και της οδύνης .

Κεντρική ηρωίδα η 17χρονη Αρετούσα που μαζί με άλλους γενναίους Κρητικούς θα αντισταθεί μανιασμένα στη γερμανική εισβολή, μετρώντας ήδη μια δυσβάσταχτη απώλεια.

Ένα ακόμη τραγικό περιστατικό στη Κατοχή θα ενισχύσει το μίσος της για τον κατακτητή, στιγματίζοντας την εφηβική της ψυχή για πάντα.

Παρηγοριά της η εκδίκησή της μέσα από την παρουσια της στην Αντίσταση.

Η ειρήνη έρχεται στην Ελλάδα, αλλά όχι στην καρδιά της Αρετούσας.

Ένα τερτίπι της μοίρας θα γεννήσει έναν απαγορευμένο 'έρωτα ανάμεσα στη γλυκιά της κόρη,Αριάδνη, και τον γιο του θανάσιμου εχθρόυ της,αρχαιολόγο στην Κρήτη.

Υπό το βλέμμα των φίλων αυτός ο έρωτας θα αναμετρηθεί με την οργή της μητέρας , Αρετούσας που βλεπει τον εφιάλτη να επιστρέφει...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Παρότι η Μάχη της Κρήτης κι η επερχόμενη Κατοχή έχουν εμπνεύσει αρκετά μυθιστορήματα ( "Ο Δρόμος με τις Πικροδάφνες, Η Μεσόγειος των Λυγμών, Βροχή πάνω στην Πέτρα) το ίδιο θέμα προσλαμβάνει διαφορετικές, ατομοκεντρικές διαστάσεις στην Αντίπερα όχθη, που με μια φράση συνιστά Ανατομία του Πάθους σε όλες τις εκφάνσεις του.

Ένα σπαρακτικό αισθηματικό βιβλίο,που ξετυλίγεται το δράμα της ανθρώπινης ψυχής, όταν αλωθεί από τον έρωτα και τον διαβρωτικό πόνο.
Μια καταβύθιση στις σιωπηλές διαδρομές της ενοχής!
Πλέον πρόταγμα είναι οι άνθρωποι κι όχι τα όπλα!
           Η ιστορία ξεκινά τα χρόνια της γερμανικής εισβολής, και το προοίμιο της εξελίσσεται σε μια ένταση πυρετική που κόβει την ανάσα.
Έντονη εικονοπλασία , προσκαλεί καρδιά κι αισθήσεις να συμμετέχουν στο σκηνικό!
           Στο δεύτερο μέρος που εκτυλίσσεται σε σύγχρονη και πιο ανέφελη εποχή, ο ρυθμός επιβραδύνεται, εντούτοις δεν απουσιάζουν οι εκπλήξεις- ενώ κάθε πρόσωπο κεδρίζει μια θέση στην ψυχή του αναγνώστη αφήνοντας το χνάρι του- συχνά ως οδύνηρο απόηχο...
Μέσα από τις διαδρομές τους αναδεικνύονται πολλές παράμετροι της ζωής μας όπως η φιλία, η κατά τον Ματθαίο Γιωσαφάτ- πολυτάραχη σχέση μάνας - κόρης και δευτερευόντως έννοιες όπως η αυτογνωσία , η χειραφέτηση του ατόμου αλλά και το απροσδόκητο στη ζωή μας.
        Είναι εμφανής η κυριαρχία του ερωτικού στοιχείου με έναν ρομαντισμό μάλιστα ίσως κι αλλοτινών εποχων, παρότι παρουσιάζεται μια ψυχαναλύτική άποψη γύρω από τις ερωτικές σχέσεις.
           Εκείνο που χαρακτήρίζει το βιβλίο της κ Βουλγαράκη, έιναι τα βαθύτατα ψυχογραφήματα, κεντημένα με εξαίσιο λυρισμό, που φωτίζουν διεξοδικά όλες τις αθέατες πλευρές, σκιαγραφώντας υποδειγματικά όλα τα πρόσωπα του δράματος!

           Σε συνδυασμό με πλούσιες περιγραφές και την καλλιέπεια λόγου, αυτό καθιστα τον αναγνώστη κοινωνό και συνοδοιπόρο στις ανατροπές.
Η συγγραφέας μετέρχεται  μια γλώσσα όμορφη, πολυποίκιλη, όπου δεν απουσιάζει και κάποια λεξιλογική υπερβολή!

           Ορισμένες στιγμές λεξιλογικής εκζήτησης παρεισφρέουν ως και στα διαλογικά μέρη, που ενίοτε χάνουν ετσι από τη φυσικότητα τους(Μια κολλητή πχ δε λέει στην φίλη της, "το ευτυχές προσδοκώμενο".)
      Ωστόσο αυτή η λεπτομέρεια δεν είναι αρκετή για να στερήσει από το βιβλίο την ξεχωριστή δυναμική του και το θυελλώδες συναίσθημα που διαπνέει τις σελίδες του.

          Ο πιο ευρηματικός χαρακρτήρας είναι η αμφιλεγόμενη Αρετούσα, καθώς η συγγραφέας χειρίζεται αριστοτεχνικά τις πληγές της και τη διολίσθησή της στα ερέβη της νοσηρότητας,αναζητώντας μάταια την ίασή της...
Το πιο αθώο θύμα και ο πιο αδυσώπητος θύτης, η Αρετούσα οδηγεί τον αναγνώστη σε έναν εφιαλτη που αρνήθηκε τον Παράδεισο μιας άφεσης!

            Σε αντιδαστολή προς εκείνη, έρχεται μια αγνή φιγούρα- αντιφατικός φορέας σκότους και της πιο άδολης αγάπης ταυτόχρονα, σε μια υπέροχη ανατροπη στερεοτύπων, που επειτείνει την τραγικότητα κι αποδεικνύει την πολυσημία των πραγμάτων.
Στιγμές που χαράσσονται ανεξίτηλα στην ψυχή σηματοδοτο΄πυν το πέρασμά του στην πλοκή.
         Νομίζω έπρεπε να έχει γίνει μεγαλύτερη εστίαση  στη διαδρομή του προσώπου αυτού, διότι είναι το μόνο πεδίο που κρατά αδιευκρίνιστες γωνιές για τον αναγνώστη:
         Ίσως θα ήθελα η κορύφωση και λύση να έχει δώσει μεγαλύτερο ρόλο σε αυτόν τον πόλο, γιατί νομίζω πως αυτή η απρόσμενη δυάδα της Αρετούσας με το ολέθριο πεπρωμένο της, ήταν το πιο δυνατό στοιχείο του βιβλίου κι εκεί έπρεπε να έχει δοθεί έμφαση κι όχι στα σχεδόν αδιάφορα ζευγάρια της σύγχρονης εποχής!
Το δραματικό στοιχείο είναι υπερτονισμένο, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι πολύ δυνατό και αρκετά πρωτότυπο σε σχέση με παρόμοιας θεματολογίας βιβλία.

 Η Αντίπερα Όχθη λοιπόν, -τρυφερή και αδυσώπητη-  έρχεται, σε απώτερο επίπεδο, να ψηλαφίσει το τράυμα της Μήδειας, προσεγγίζοντας την αναμέτρηση του ανθρώπου με το κατακερματισμένο εγώ του και την Ιστορία μέσα από όρους Αρχαίας Τραγωδίας!
Κι όπως στους τραγωδούς μα , η νέμεση σηματοδοτεί την αυτοκαταστροφή, σοκάροντας τον αναγνώστη που προσδοκά με αγωνία τη Λύση του δράματος..

            Ένα από τα βιβλία που-παρά τις όποιες ατέλειες, σίγουρα επιφυλάσσουν αλησμόνητες στιγμές κι αφήνουν το σημάδι τους...