Η Πόλη Που Δακρύζει, Σοφία Βόικου
Είδος: Κοινωνικό
Βαθμολογία : 10/10
Μετά το σεργιάνι στη Θεσσαλονίκη με τους Ψιθυρους του Βαρδάρη, η Σοφία Βόικου μάς ταξιδεύει με μοναδικό τρόπο στα μύχια άλλης μιας πανέμορφης πόλης, της Βενετίας, με ένα βιβλίο διαφορετικό και πραγματικά γοητευτικό!
Ας την ακολουθήσουμε στην "Πόλη Που Δακρύζει"-σε ένα ταξίδι γεμάτο όνειρο κι οδύνη, που σημαδεύει την ψυχή.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το βιβλιοπωλείο του σενιόρ Φραντζέσκο- απέναντι από τη γέφυρα Ριάλτο επιφυλάσσει μια έκπληξη στους αναγνώστες του, αφού εκεί επιλέγεις βιβλία μόνο με βάση το άρωμά τους- και οδηγό την μικρούλα Ιρένε που δεν ξέρει να διαβάζει τα γράμματα ,αλλά την ψυχή των βιβλίων...
Γύρω από την Ιρένε πρόσωπα ετερόκλητα με ατομικούς δαίμονες να ξορκίσει το καθένα!
Μια πόρνη που κινεί τα νήματα.
Ένας Έλληνας τυχοδιώκτης στο κυνήγι του έρωτα και του σπάνιου χειρογράφου με την κατάρα των αθώων θυμάτων να το στοιχειώνει.
Μια πικραμένη φουρνάρισσα γλυκαίνει με τις πίτες και τα γλυκά της τους γύρω της.
Μια σαγηνευτική συλλέκτρια που αναζητά τον μεγάλο έρωτα!
Ένας πληγωμένος καλλιτέχνης φιλοτεχνεί βενετσιάνικες φιγούρες από swarovsky και χρώματα, με μια μικρούλα να χρωματίζει το δικό του γκρίζο.
Ένας έρωτας προδότης και μια φωτιά που πυρπολεί όνειρα.
Τη νύχτα του Καρναβαλιού, όμως, έρχεται η ώρα να αποκαλυφθούν οι μάσκες κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του μυστηριώδους βαρκάρη με το ανεξιχνίαστο πρόσωπο, που σκεπάζει με τη μαύρη κάπα του προστατευτικά την πόλη και τις ανυποψίαστες ζωές...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Μετά τους "Ψίθυρους του Βαρδάρη" η Σοφία Βόικου κάνει την έκπληξη και μας επιφυλάσσει ένα βιβλίο τρυφερό και μυστηριακό- θεματολογικά καινοτόμο, που ακροβατεί ανάμεσα στην ονειροφαντασία και την χειροπιαστή πραγματικότητα των ανθρώπων.
Δύσκολο να κατατάξεις την "Πόλη Που Δακρύζει" της Βόικου, καθώς η πολυδιάστατη ομορφιά του μυθιστορήματος αυτού διακλαδίζεται σε πολλά μονοπάτια.
Γνώση και εικόνες, έρωτας και τρυφερότητα σε ένα συνδυασμό που καθηλώνει.
Ένας μοναδικός συγκερασμός Μεσαίωνα και σύγχρονης εποχής, με άρωμα Βιβλίου -και- Γυναίκας φυσικά- από την πιο τρυφερή της εκδοχή -την παιδούλα- ως την ερωμένη, και την προδωμένη σύντροφο.
Μια οικογενειακή τραγωδία που εξελίσσεται σε μια χαριτωμένη πραγματεία γύρω από το μυστηριακό βασίλειο των Βιβλίων, που κρύβει γνώση, σοφία, μα κι αίμα.
Με την "Πολη Που Δακρύζει" η Σοφία Βόικου αποδίδει σπονδή στο Βιβλίο που εκκολάπτει χίλια σύμπαντα, διατρέχοντας τον χωρόχρόνο με όχημα, "νεφελώματα στιγμάτων", πάνω σε μια υπόλευκη συνήθως "φλίδα" .
Κάθε βιβλιόφιλος με την "Πόλη Που Δακρύζει" θα παραδοθεί στο γαλαξία του Βιβλίου, που θα παραμείνειπάντοτε συνυφασμένος με το Χαρτί και τα μύρα του.
Παράλληλα, η Σοφία Βόικου μας επιφυλάσσει ένα μαγικό σεργιάνι σε μια πανέμορφη πόλη που μάς συστήνεται από την αρχή.
Μια πόλη όπου ο Έρωτας κι ο Θάνατος χορεύουν ένα φρενήρες ταγκό μια τρελή βραδιά Καρναβαλιού...
Η Σοφία Βόικου δεν αρκείται σε τουριστικό τύπου περιγραφές της πανώριας Βενετίας, ούτε αιχμαλωτίζει ευκαιριακές στιγμές για καρτ ποστάλ στις σελίδες της:
Αντίθετα, συνθέτει μια Ωδή στη βαθύτερη ομορφιά και τα μυστήρια της Βενετίας, "πολιτογραφώντας", στα κιτάπια "της", για πάντα την ψυχή σου!
Καταδύεται στην καρδιά της πόλης όπως σφυρηλατήθηκε από τους αιώνες, αναδεικνύοντας την Κόρη αυτή του Νερού σε όλο της το πλουμιστό Κάλλος, με τον μελαγχολικό της ερωτισμό και την παράφορη λαγνεία της, ενόσο το υδάτινο πέπλο της σκεπάζει αμαρτίες κι ανομολόγητα μυστικά!
Παρόλη την ονειρική ατμόσφαιρα έντονο είναι το ανθρώπινο στοιχείο, που κομίζει ισχυρά συγκινησιακά φορτία, με κυρίαρχο τον τρυφερό δεσμό του παππού Φραντζέσκο κ της εγγονής του Ιρένε.
Μυστικά και λάθη από το παρελθόν, σαν σκόρπιες ψηφίδες, ενώνονται σταδιακά, συνθέτοντας το μωσαικό της αλήθειας σε "σωστά σκηνοθετημένους" χρόνους που συντηρούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το φινάλε που έρχεται να εκτονώσει την ιστορία ανακόλουθα ίσως με την πρότερη έντασ'η της (ευτυχως όμως όχι τοσό απότομο όσο στον "Αυγερινό")
Αξιοσημείωτο είναι πως παρά την παραμυθιακή ατμόσφαιρα , δεν υπάρχουν εξιδανικεύσεις, αλλά η ιστορία των ανθρώπων βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με την εποχή και τις συγκυρίες της αληθινής ζωής.
Οι χαρακτήρες όσο ξεκαθαρίζει η ομίχλη ξεκρίνουν και τελικα αποκτούν σάρκα και οστά, με άρτια ιχνηλατημένες τις εσωτερικές συγκρούσεις και τις αδυναμίες τους.
Κανένας δεν είναι μονοδιάστατος και μόνο η φιγούρα της μικρούλας Ιρένε αντικρύζει κατάματα την Αθωότητα κι είναι η στερνή ευκαιρία εξιλέωσης για ολους.
Αύτο έχει ως αποτελεσμά ο αναγνώστης να βιώνει ακόμη κι αντιφατική διάθεση απέναντι στις επιλογές των ηρώων- άλλοτε με συμπάθεια ,αλλοτε ίσως και με θυμό ακόμη ή αποδοκιμασία- πράγμα που ισχύει κ στην αληθινή ζωή.
Η σκοτεινή φιγούρα του γονδολιέρη Άντζελο, πάντως, αποτελεί τον πιο ξεχωριστό χαρακτήρα του βιβλίου- τον μόνο "άπιαστο"!
Σκοτάδι, με μια μυστική φλογα να καίει ανήμερη μέσα του, είναι αυτός ο άντρας, που τελικά, ενορχηστρώνει την ατμόσφαιρα ολόκληρου του έργου, υποβάλλοντας έναν γοτθικό λυρισμό!
Σε ομολογία προς την παράξενη Τσιγγάνα -Εσρά στους "Ψίθυρους του Βαρδάρη", ο Άντζελο ανάγεται θαρρείς στο Πνευμα της δικής του πόλης, της ίδιας της Γαληνοτάτης, συνοψίζοντας τον παλμό της πόλης- ομιχλώδης και ερωτικός, όπως τα υγρά πρωινά της μετά τον κουρνιαχτό της αμαρτίας.
Εντούτοις, η συγγραφέας μας δίνει την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα, σε μια λιγότερο αφαιρετική βάση από την Εσρά της, καθώς διασχίζει τα κανάλια στη γόνδολά του -απόκοσμος παντεπόπτης κι αθόρυβα συμπονετικός.
Η τελική γεύση από τον Άντζελο μου θύμισε τον τρομερό, ερεβώδη "σύντροφο" της μικρούλας Λίζελ στην "Κλεφτρα των Βιβλίων" του Μάρκους Ζουσάκ, όπου επίσης έχουμε μια αγνή πιτσιρικα, η οποία εν μέσω μιας δίνης βρίσκει καταφύγιο στον κόσμο των βιβλίων, όπως η γλυκιά Ιρένε.
Πόσα συναισθήματα!Πόσες εικόνες!Τι βιβλίο!
Μέ ξεναγούς μοναδικούς χαρακτήρες και την πνοή του έρωτα, λοιπον, η Σοφία Βόικου μάς καλεί σε ένα ταξίδι πάθους, γνώσης και ατόφιου ονείρου που δεν θέλεις να τελείωσει.
Πιθανόν να ...Δακρύσετε κι εσέις μαζί με Αυτήν την Πόλη!
Εγώ κάθε φορά εκπλήσσομαι από τη συγγραφέα Σοφία Βόικου, που -διαχρονικά- διατηρεί ένα υψηλό επίπεδο!
Είδος: Κοινωνικό
Βαθμολογία : 10/10
Μετά το σεργιάνι στη Θεσσαλονίκη με τους Ψιθυρους του Βαρδάρη, η Σοφία Βόικου μάς ταξιδεύει με μοναδικό τρόπο στα μύχια άλλης μιας πανέμορφης πόλης, της Βενετίας, με ένα βιβλίο διαφορετικό και πραγματικά γοητευτικό!
Ας την ακολουθήσουμε στην "Πόλη Που Δακρύζει"-σε ένα ταξίδι γεμάτο όνειρο κι οδύνη, που σημαδεύει την ψυχή.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το βιβλιοπωλείο του σενιόρ Φραντζέσκο- απέναντι από τη γέφυρα Ριάλτο επιφυλάσσει μια έκπληξη στους αναγνώστες του, αφού εκεί επιλέγεις βιβλία μόνο με βάση το άρωμά τους- και οδηγό την μικρούλα Ιρένε που δεν ξέρει να διαβάζει τα γράμματα ,αλλά την ψυχή των βιβλίων...
Γύρω από την Ιρένε πρόσωπα ετερόκλητα με ατομικούς δαίμονες να ξορκίσει το καθένα!
Μια πόρνη που κινεί τα νήματα.
Ένας Έλληνας τυχοδιώκτης στο κυνήγι του έρωτα και του σπάνιου χειρογράφου με την κατάρα των αθώων θυμάτων να το στοιχειώνει.
Μια πικραμένη φουρνάρισσα γλυκαίνει με τις πίτες και τα γλυκά της τους γύρω της.
Μια σαγηνευτική συλλέκτρια που αναζητά τον μεγάλο έρωτα!
Ένας πληγωμένος καλλιτέχνης φιλοτεχνεί βενετσιάνικες φιγούρες από swarovsky και χρώματα, με μια μικρούλα να χρωματίζει το δικό του γκρίζο.
Ένας έρωτας προδότης και μια φωτιά που πυρπολεί όνειρα.
Τη νύχτα του Καρναβαλιού, όμως, έρχεται η ώρα να αποκαλυφθούν οι μάσκες κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του μυστηριώδους βαρκάρη με το ανεξιχνίαστο πρόσωπο, που σκεπάζει με τη μαύρη κάπα του προστατευτικά την πόλη και τις ανυποψίαστες ζωές...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Μετά τους "Ψίθυρους του Βαρδάρη" η Σοφία Βόικου κάνει την έκπληξη και μας επιφυλάσσει ένα βιβλίο τρυφερό και μυστηριακό- θεματολογικά καινοτόμο, που ακροβατεί ανάμεσα στην ονειροφαντασία και την χειροπιαστή πραγματικότητα των ανθρώπων.
Δύσκολο να κατατάξεις την "Πόλη Που Δακρύζει" της Βόικου, καθώς η πολυδιάστατη ομορφιά του μυθιστορήματος αυτού διακλαδίζεται σε πολλά μονοπάτια.
Γνώση και εικόνες, έρωτας και τρυφερότητα σε ένα συνδυασμό που καθηλώνει.
Ένας μοναδικός συγκερασμός Μεσαίωνα και σύγχρονης εποχής, με άρωμα Βιβλίου -και- Γυναίκας φυσικά- από την πιο τρυφερή της εκδοχή -την παιδούλα- ως την ερωμένη, και την προδωμένη σύντροφο.
Μια οικογενειακή τραγωδία που εξελίσσεται σε μια χαριτωμένη πραγματεία γύρω από το μυστηριακό βασίλειο των Βιβλίων, που κρύβει γνώση, σοφία, μα κι αίμα.
Με την "Πολη Που Δακρύζει" η Σοφία Βόικου αποδίδει σπονδή στο Βιβλίο που εκκολάπτει χίλια σύμπαντα, διατρέχοντας τον χωρόχρόνο με όχημα, "νεφελώματα στιγμάτων", πάνω σε μια υπόλευκη συνήθως "φλίδα" .
Κάθε βιβλιόφιλος με την "Πόλη Που Δακρύζει" θα παραδοθεί στο γαλαξία του Βιβλίου, που θα παραμείνειπάντοτε συνυφασμένος με το Χαρτί και τα μύρα του.
Παράλληλα, η Σοφία Βόικου μας επιφυλάσσει ένα μαγικό σεργιάνι σε μια πανέμορφη πόλη που μάς συστήνεται από την αρχή.
Μια πόλη όπου ο Έρωτας κι ο Θάνατος χορεύουν ένα φρενήρες ταγκό μια τρελή βραδιά Καρναβαλιού...
Η Σοφία Βόικου δεν αρκείται σε τουριστικό τύπου περιγραφές της πανώριας Βενετίας, ούτε αιχμαλωτίζει ευκαιριακές στιγμές για καρτ ποστάλ στις σελίδες της:
Αντίθετα, συνθέτει μια Ωδή στη βαθύτερη ομορφιά και τα μυστήρια της Βενετίας, "πολιτογραφώντας", στα κιτάπια "της", για πάντα την ψυχή σου!
Καταδύεται στην καρδιά της πόλης όπως σφυρηλατήθηκε από τους αιώνες, αναδεικνύοντας την Κόρη αυτή του Νερού σε όλο της το πλουμιστό Κάλλος, με τον μελαγχολικό της ερωτισμό και την παράφορη λαγνεία της, ενόσο το υδάτινο πέπλο της σκεπάζει αμαρτίες κι ανομολόγητα μυστικά!
Παρόλη την ονειρική ατμόσφαιρα έντονο είναι το ανθρώπινο στοιχείο, που κομίζει ισχυρά συγκινησιακά φορτία, με κυρίαρχο τον τρυφερό δεσμό του παππού Φραντζέσκο κ της εγγονής του Ιρένε.
Μυστικά και λάθη από το παρελθόν, σαν σκόρπιες ψηφίδες, ενώνονται σταδιακά, συνθέτοντας το μωσαικό της αλήθειας σε "σωστά σκηνοθετημένους" χρόνους που συντηρούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το φινάλε που έρχεται να εκτονώσει την ιστορία ανακόλουθα ίσως με την πρότερη έντασ'η της (ευτυχως όμως όχι τοσό απότομο όσο στον "Αυγερινό")
Αξιοσημείωτο είναι πως παρά την παραμυθιακή ατμόσφαιρα , δεν υπάρχουν εξιδανικεύσεις, αλλά η ιστορία των ανθρώπων βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με την εποχή και τις συγκυρίες της αληθινής ζωής.
Οι χαρακτήρες όσο ξεκαθαρίζει η ομίχλη ξεκρίνουν και τελικα αποκτούν σάρκα και οστά, με άρτια ιχνηλατημένες τις εσωτερικές συγκρούσεις και τις αδυναμίες τους.
Κανένας δεν είναι μονοδιάστατος και μόνο η φιγούρα της μικρούλας Ιρένε αντικρύζει κατάματα την Αθωότητα κι είναι η στερνή ευκαιρία εξιλέωσης για ολους.
Αύτο έχει ως αποτελεσμά ο αναγνώστης να βιώνει ακόμη κι αντιφατική διάθεση απέναντι στις επιλογές των ηρώων- άλλοτε με συμπάθεια ,αλλοτε ίσως και με θυμό ακόμη ή αποδοκιμασία- πράγμα που ισχύει κ στην αληθινή ζωή.
Η σκοτεινή φιγούρα του γονδολιέρη Άντζελο, πάντως, αποτελεί τον πιο ξεχωριστό χαρακτήρα του βιβλίου- τον μόνο "άπιαστο"!
Σκοτάδι, με μια μυστική φλογα να καίει ανήμερη μέσα του, είναι αυτός ο άντρας, που τελικά, ενορχηστρώνει την ατμόσφαιρα ολόκληρου του έργου, υποβάλλοντας έναν γοτθικό λυρισμό!
Σε ομολογία προς την παράξενη Τσιγγάνα -Εσρά στους "Ψίθυρους του Βαρδάρη", ο Άντζελο ανάγεται θαρρείς στο Πνευμα της δικής του πόλης, της ίδιας της Γαληνοτάτης, συνοψίζοντας τον παλμό της πόλης- ομιχλώδης και ερωτικός, όπως τα υγρά πρωινά της μετά τον κουρνιαχτό της αμαρτίας.
Εντούτοις, η συγγραφέας μας δίνει την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα, σε μια λιγότερο αφαιρετική βάση από την Εσρά της, καθώς διασχίζει τα κανάλια στη γόνδολά του -απόκοσμος παντεπόπτης κι αθόρυβα συμπονετικός.
Η τελική γεύση από τον Άντζελο μου θύμισε τον τρομερό, ερεβώδη "σύντροφο" της μικρούλας Λίζελ στην "Κλεφτρα των Βιβλίων" του Μάρκους Ζουσάκ, όπου επίσης έχουμε μια αγνή πιτσιρικα, η οποία εν μέσω μιας δίνης βρίσκει καταφύγιο στον κόσμο των βιβλίων, όπως η γλυκιά Ιρένε.
Πόσα συναισθήματα!Πόσες εικόνες!Τι βιβλίο!
Μέ ξεναγούς μοναδικούς χαρακτήρες και την πνοή του έρωτα, λοιπον, η Σοφία Βόικου μάς καλεί σε ένα ταξίδι πάθους, γνώσης και ατόφιου ονείρου που δεν θέλεις να τελείωσει.
Πιθανόν να ...Δακρύσετε κι εσέις μαζί με Αυτήν την Πόλη!
Εγώ κάθε φορά εκπλήσσομαι από τη συγγραφέα Σοφία Βόικου, που -διαχρονικά- διατηρεί ένα υψηλό επίπεδο!
Σε κάθε εργο της ανακαλύπτω από την αρχή μια πένα που δε μένει στάσιμη αλλά τολμά και κατορθώνει να γοητεύει το αναγνωστικό κοινό, μέ διαφορετικούς τρόπους!
Φανταστικο το αρθρο σου ελλη μου!!! Χμμμ περιεργο και λιγο σκοτεινο μου φαινεται αλλα πιστευω οτι θα καθηλωσει τον καθε αναγνωστη!!!!!!!!!!!!! (ΖΕΤΑ.Κ)
ΑπάντησηΔιαγραφή