Αφροδίτη Βακάλη, Χαρακιές Πάνω από τον Χρόνο

                                                                             Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο, Αφροδίτη Βακάλη 
                                        Είδος:Κοινωνικό/ Εποχής
                                        Βαθμολογία: 10/10

Μετά τις "2019 Μέρες Βροχής", η Αφροδίτη Βακάλη επιστρέφει με ένα βιβλίο που, χωρίς να εμπεριέχει αστυνομικού τύπου μυστήριο, διατηρεί όλη τη γοητεία των ως τώρα εμπνεύσεων της.
Πασπαλισμένο με τη σκοτεινή ποίηση των ανεκπλήρωτων ερώτων, το μυθιστόρημα της κυρίας Βακάλη "Χαρακιές πάνω στον Χρόνο" σε απορροφά σε έναν κόσμο ονειρικό,παράφορο και σκοτεινό,από τον οποίο δεν θέλεις να βγεις!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένας ξένος βρίσκει καταφύγιο και φροντίδα το σπίτι μιας γυναίκας που έχει γεννηθεί για να απαλύνει πληγές με την καλοσύνη της.
       Κάπου κοντά, ένα κορίτσι με ευγενική ψυχή και τρομακτική όψη πρέπει να αναμετρηθεί με τα σημάδια της μοίρας, ζώντας στο περιθώριο της κοινωνίας, με μοναδική ανακούφιση τις ονειροπολήσεις και το φιλόξενο δάσος.
    Ένας νεαρός τσιγγάνος με ακατέργαστη ψυχή κουβαλά το στίγμα του "παρία" και την περιφρόνηση του κόσμου, αναζητώντας θέση ανάμεσα στους ανθρώπους και διεκδικώντας το δικαίωμα να αγαπηθεί.

       Μια γυναίκα ανταγωνίζεται την εκθαμβωτική της κόρη...
Ένας θλιμμένος άντρας πυρπολείται από το κολασμένο πάθος της χαμένης του αγάπης και μόνο το σπίτι των θρήνων γνωρίζει το μυστικό του...
          Πώς συνδέεται το πεπρωμένο τόσο διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων;Τι βλέπει η γρια- Ελισσώ στους ρουνους της και ποια είναι η αλήθεια που ξεφεύγει από τη σοφία τους;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Αφροδίτη Βακάλη- με δυο αξιόλογα μυθιστορήματα- ήδη έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού ως μια πένα ευφάνταστη, με ξεχωριστές εμπνεύσεις και βαθύ συναίσθημα στη γραφή της.
Οι «Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο» δικαιώνουν-ξανά- αυτήν την αγάπη, επιβεβαιώνοντας όλες αυτές τις συγγραφικές αρετές, προσθέτωντας στο βιογραφικό της μια ακόμη εξαλισια μυθιστορηματική δημιουργία..
Οι «Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο» αποτελούν ενα δυνατό μυθιστόρημα που εγχαράσσεται βαθιά στην ψυχή του αναγνώστη.

Πρόκειται για μια μια ιστορία άγριας ομορφιάς, ένα έργο πολυπρόσωπο, με ετερόκλητα δράματα να συμπλέκονται γύρω από τον άξονα της αιματοβαμμένης αγάπης σε ένα γαιτανάκι παραφοράς και ανομίας!
Με μια φράση θα χαρακτήριζα τις «Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο» ως μια ιδιότυπη ελεγεία του χαμένου Έρωτα και του Πόνου που αφήνει η έλλειψη της μεγάλης αγάπης.
Συνάμα οι Χαρακιές συνιστούν μια "ηθογραφία" της Διαφορετικότητας, που μέσα από ποικίλες εκφάνσεις της εγείρει πάντα την ίδια κοινωνική κατακραυγή, πληγώνοντας την Ταυτότητα του ατόμου, όσο η  διαφοροποίηση από τον μέσο όρο δίνει πρόσχημα στην κοινωνία για να βρει εξιλαστήρια θύματα, προβάλλοντας εκεί φόβους που δεν ξόρκισε, άλλοθι για τη δική της ανεπάρκεια.
Μια πραγματεία για την παντοδυναμία του Πεπρωμένου, που καθορίζει των ανθρώπων, ζητώντας πάντα αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της συμπαντικής ισορροπίας...
Μια οδύσσεια προς την Αυτογνωσία όσο οι ήρωες αναζητούν την αλήθεια του εαυτού τους...
           Όλα αυτά καταφέρνει να θίξει η Αφροδίτη Βακάλη σε έναν αρμονικό χορό λέξεων, προσώπων και συναισθημάτων.
        Η αφήγηση ρέει άνετα, παρότι έχουμε μικρά πισωγυρισματα που διασαφηνίζουν το ιστορικό του κάθε ήρωα, ολοκληρώνοντας σταδιακά το παζλ της τραγωδίας και κλιμακώνοντας σωστά τις αποκαλύψεις.
       Το δυνατό σημείο του βιβλίου είναι οι χαρακτήρες του και το γεγονός ότι δεν υπάρχει κεντρικός πρωταγωνιστής.Κάθε πρόσωπο προκαλεί ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση,
      Η πανώρια κόρη με μιαν ομορφιά μυθοποιημένη όπως στους θρύλους και τα τραγούδια των αναγεννησιακών τροβαδούρων.
Μια μάνα με την αγωνία που εκφράζει ο Γιουνγκ, όταν λέει πως 
"Η γονιμότητα οδηγεί στην πτώση μας· 
κατά την άνοδο της επόμενης γενιάς 
η προηγούμενη έχει υπερβεί το ζενίθ της.
Οι απόγονοί μας γίνονται οι πιο επικίνδυνοι εχθροί μας, 
απέναντι στους οποίους είμαστε απροετοίμαστοι.
Θα επιζήσουν και θα πάρουν την ισχύ 
από τα αποδυναμωμένα μας χέρια"...

Ο ευάλωτος Βάκης που την ώρα της πιο βαθιάς του απελπισίας του βρίσκει ένα απροσδόκητο φίλο και σωτήρα.
Ένας άντρας που σέρνει τις αλυσίδες ενός άρρωστου πάθους...

Η Στασινή με την ψυχή γεμάτη συμπόνια,

κι η Δάφνη που η παραμόρφωσή του δεν κατάφερε να αγγίξει το κάλλος της ψυχής του.

Ανάμεσα σε όλους, κρατά  το κλειδί ο μυστηριώδης Σίμος -με τη θλιμμένη αγνότητα του αγριμιού και την αμηχανία του Μόγλη όταν από τη ζούγκλα του Κίπλινγκ επέστρεψε στην κοινωνία των ανθρώπων.Έτσι κι αυτός καλείται να ξορκίσει τη δική του μνήμη και να νικήσει την εφησυχασμό της μοναξιάς του...

          Κάτι που προξενεί εντύπωση είναι πως σε αυτό το μυθιστόρημα η Αφροδίτη Βακάλη δεν προσδιορίζει τον τόπο και την εποχή όπου διαδραματίζεται η ιστορία της: Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε χωριό αρχές του 20ου αιώνα.

         Αυτή η απουσία χωροχρονικών συντεταγμένων σημειώνεται και στον «Κατάδικο» του Θεοτόκη, όπου ο σοσιαλιστής ρομαντικός έκανε μια ανατομία του Πάθους με φόντο μια επίσης απροσδιόριστη αγροτική κοινωνία, αναδεικνύοντας το μεγαλείο της καλοσύνης μέσα από το αγαθότερο πλάσμα των Νεοελληνικών  Γραμμάτων, τον Τουρκόγιαννο.
Νιώθω ότι ενυπάρχει μια υπόγεια "συνομιλία" και μια ακαθόριστη συνάφεια ανάμεσα στον «Κατάδικο»του Κωνσταντίνου Θεοτόκη και τις «Χαρακιές» της Αφροδίτης Βακάλη, ως προς το ηθικό βάρος των ηρώων και την υπέρβαση του χωροχρόνου.

Και τα δυο έργα μίλησαν για την αγάπη, αν κι ο αξεπέραστος Θεροτόκης ακολουθεί την οδό μιας κοινωνικής θεολογίας ενώ η κυρία Βακάλη χάνεται στη δίνη μιας παράξενης,μελαγχολικής "ποίησης".Απρόσμενα ξεπηδά το παραμυθιακό στοιχείο με έναν ιδιότυπο ανιμισμό που παραπέμπει στον μαγικό ρεαλισμό της λατινοαμερικάνικης σχολής και το γνωστότερο εν Ελλάδι έργο της Νομπελίστριας Τόκαρτζουκ("Το Αρχέγονο και οι άλλοι Καιροί"):
       Μια μαγεία υποβόσκουσα, πανταχού παρούσα. έρχεται να συνθέσει την αλληγορία του έρωτα, το στίγμα του ηττημένου πάθους και το άτομο όταν πελαγοδρομεί αναζητώντας τον εαυτό του μέσα από τις αντανακλάσεις των Άλλων....
Η απομάγευση έρχεται όταν ολοκλήρωθει ο κύκλος της αλήθειας κι όταν τα πρόσωπα οδηγηθούν στη συμφιλίωση με τον εαυτό τους άρα και τους γύρω τους...
Με όλα αυτά, οι «Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο» συμπαρασέρνουν τον αναγνώστη σε μιαν ατμόσφαιρα σκοτεινή, και θανατερή.Το μυθιστόρημα της κυρίας Βακάλη είναι διαποτισμένο με μια γοτθική αχλύ, συμπλέκοντας τον έρωτα με τον θάνατο μέσα σε έναν ζόφο "μποντλερικό"!
Μια υπαρξιακή αγωνία με φόντο τα "τοπία" του Πόε καθώς το "κοράκι" του φτερουγίζει γύρω από τις τραγικές φιγούρες του έργου, φιλοσοφώντας το μυστήριο του θανάτου...
      Παρόλη αυτήν την γοτθική μελαγχολία, «Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο» δεν είναι ένα απαισιοδοξο ή σκοτεινό βιβλίο.
       Αντιθέτως οι σελίδες του κουβαλούν ελπίδα και πίστη στο δώρο της ζωής που θριαμβεύει μέσα από την αγάπη, γι αυτό και φέρουν ...σοφία.
Η Αφροδίτη Βακάλη μετουσιώνει τις «Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο» σε έναν ύμνο προς την αναμορφωτική δύναμη της αγάπης που σκορπίζει τα σκοτάδια και λάμπει σαν ήλιος!
       Όταν ο αναγνώστης κλείσει το βιβλίο αισθάνεται κι ο ίδιος αναβαπτισμένος, με την ψυχή του γεμάτη πλούτο συναισθήματων, προβληματισμούς και αλησμόνητα πρόσωπα.
Ένα βιβλίο που αφήνει μια χαρακιά ανεξίτηλη στην καρδιά...
      Χάρηκα πολύ που ανακάλυψα αυτήν την τόσο ταλαντούχα πέννα σε ένα τόσο ξεχωριστό βιβλίο, που ξεσηκώνει την ψυχή!
Προτείνω ολόθερμα τις "Χαρακιές Πάνω στον Χρόνο" ως ένα δυνατό, πρωτότυπο βιβλίο και περιμένω με ενδιαφέρον την επόμενη έμπνευση της Αφροδίτης Βακάλη.