Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου , Ταξιδιώτες της Ανατολής,

                                                                                         Ταξιδιώτες της Ανατολής, Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου

                                         Είδος: Αισθηματική Περιπέτεια/Εποχής

                                       Βαθμολογία :7,5/10

Κι αν φέτος η πανδημία κράτησε αρκετούς εντός των τειχών κατά τη διάρκεια των διακοπών, μην ανησυχείτε, γιατί τo αγαπημένο συγγραφικό ζεύγος Αλεξάνδρου , Γιάννης και Μαρίνα, φέτος προσφέρει στον αναγνώστη μια μοναδική περιήγηση στα μυστηριακά χώματα της σαγηνευτικής Ανατολής.

Επιβιβαστείτε, λοιπόν, για ένα μοναδικό ταξίδι με αρώματα μεθυστικά και εξελίξεις απρόσμενες!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Αμάντα είναι μια νεαρή χωρισμένη μητέρα ενός 11χρονου αγοριού, του Νικόλα, που για χάρη του έχει απαρνηθεί κάθε χαρά και εργάζεται άοκνα.

Όταν όμως το Ταξιδιωτικό  Πρακτορείο "Ερμής", το οποίο εκείνη διευθύνει, διοργανώνει μια εκδρομή στην Καππαδοκία η Αμάντα αποφασίζει να χαρίσει στον εαυτό της μιαν ανάπαυλα προκειμένου να αποδώσει ένα προσκύνημα μνήμης στο σπίτι των προγόνων της...

Δεν μπορεί, όμως, να διανοηθεί την περιπέτεια που την περιμένει όταν πέφτει θύμα απαγωγής και βρίσκεται σε ένα σκηνικό βγαλμένο από τις "Χίλιες και Μια Νύχτες" ...

Σε εκδρομή του ίδιου Πρακτορείου -αυτήν τη φορά στην Πέτρα της Ιορδανίας- η Σοφία βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός συνταξιδιώτη της του Ανδρέα κι όλα φαίνονται να κυλούν ειδυλλιακά, ώσπου εκείνη θα βρεθεί κατηγορούμενη για τον φόνο μιας Ιταλίδας αριστοκράτισσας που κουβαλά ένα κόσμημα με μακραίωνη ιστορία και τις ρίζες του στην δραματική Άλωση της Κωνσταντινούπολης...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Δροσερό και γοητευτικό, το νέο μυθιστόρημα των Αλεξάνδρου αποδεικνύει τη συγκλονιστική δύναμη που έχει ένα καλό βιβλίο να ταξιδεύει την ψυχή, να απελευθερώνει από τους στενάχωρους τοίχους και να διευρύνει τους ορίζοντες, ακόμη και όταν το πλαίσιο της καθημερινότητάς μας προβάλλει ασφυκτικό και μονότονο.

Οι "Ταξιδιώτες της Ανατολής" είναι ένα υβριδικά σπονδυλωτό μυθιστόρημα με κεντρικό άξονα τις εξορμήσεις ενος ταξιδιωτικού πρακτορείου σε εδάφη της Μέσης Ανατολής.

Καππαδοκία και Ιορδανία έρχονται στο προσκήνιο.

          Η πορεία αυτών των δύο ταξιδιών θα εμπλέξει και ιστορίες του παρελθόντος σφραγισμένες από ξεχωριστές προσωπικότητες του χθες.

Η δυσυπόστατη υπόθεση του βιβλίου , λοιπόν, χωρίζεται σε δύο μέρη που δεν παρουσιάζουν άλλη σύνδεση μεταξύ τους κι εξελίσσονται με πλήρη αυτονομία που θα προτιμούσα να την είχε ανατρέψει κάποιο σημείο τομής ανάμεσα στους πρωταγωνιστές τους- ειδικά τη Σοφία και την Αμάντα.

      Ωστόσο, εξετάζοντας ξεχωριστά αυτές τις δύο υποθέσεις έχουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα σε κάθεμια από αυτές.

     Πρώτα έρχεται η περιπέτεια της Αμάντα που θα περιηγηθεί στους δρόμους της Μνήμης, για να βρεθεί στο παλιό αρχοντικό των Ρωμιών προγόνων της που εκδιώχθηκαν εξαιτίας της τουρκικής κτηνωδίας από την Καππαδοκία.

Δεσπόζει η φιγούρα της αρχοντικής Αγγέλκως, με τη λεβεντιά και την αξιοσύνη των Ελληνίδων της Ανατολής.

Κι η σύγχρονη εποχή, όμως, επιφυλάσσει εκπλήξεις για την Αμάντα , με μια απαγωγή που πίσω της κρύβει το δράμα μιας παράξενης καρδιάς.

Ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα που υλοποιήθηκε ελλιπώς κι η τεκμηρίωσή της δόθηκε λίγο πρόχειρα και βιαστικά.

Θα χρειαζόταν μεγαλύτερη συναισθηματική αλληλεπίδραση μεταξύ των εμπλεκόμενων προσώπων αυτής της ενδιαφέρουσας, κατά τα άλλα, υπόθεσης.
      Η δεύτερη υπόθεση της Σοφίας και το Ανδρέα εξελίσσεται κατ' εμέ πιο ομαλά κι η λύση έρχεται πειστικά.

         Η εγκιβωτισμένη ιστορία του χθες , αυτή τη φορά δεν είναι μια κοινότυπη ιστορία προσφύγων της Μικράς Ασίας.

Με αφορμή ένα βαρύτιμο κόσμημα της αρχόντισσας ντι Ματέο είναι θα μεταφερθούμε στις σκληρές μέρες της Άλωσης και στην πορεία μιας βυζαντινής αρχοντοπούλας που έλαμψε στα καντούνια της Γαληνοτάτης με την πνευματική της ακτινοβολία. Θα βρεθεί κάτω από την προστατευτική σκιά του εμβληματικού Κόζιμο των Μεδδίκων και θα γοητεύσει με την ευγένεια του πνεύματος και της ψυχής της ώσπου να βρει τον πραγματικό έρωτα.

              Κι οι δυο "μητρικές" υποθέσεις στους "Ταξιδιώτες της Ανατολής πάντως έχουν κοινό παρονομαστή έναν  πλούτο εικόνων, με έμφαση στο βίωμα του καθ' εαυτού Ταξιδιού:

Η πέννα των Αλεξάνδρου αναπαριστά υποδειγματικά τα τοπία της Ανατολής και προσφέρει μια εικονοπλαστική πανδαισία στον αναγνώστη.

Πλημμυρίζουν τα "μάτια" μας οι μυστικοπαθείς σπηλιες των ηφαιστειογενών βράχων της Καισάρειας κι ο ασύλληπτος πολιτισμικός πλούτος της Ιορδανίας.

Μας ζαλίζουν τα αρώματα από τα μπαχαρικά της Ανατολής και ταξιδεύουμε με τις καμήλες των βεδουίνων στην έρημο  χωρίς να αποφεύγονται διασκεδαστικά απρόοπτα... 

Οι σταθμοί του ταξιδιού παρουσιάζονται αναλυτικά με οικεία φυσικότητα. Η αφήγηση είναι ζωηρά βιωματική και κάθε αναγνώστης γίνεται μέλος της ίδιας της εκδρομής απολαμβάνοντας και ο ίδιος την εμπειρία.

Η γλώσσα είναι λιτή , σχεδόν απλοίκή αλλά κι ευέλικτη συνάμα. Εμπεριέχει και μια υφέρπουσα σατιρική διάθεση προς τους ίδιους τους ήρωες, γεγονός που αλαφρώνει το κλίμα και διατηρεί τον δροσερό χαρακτήρα του μυθιστορήματος που παραμένει ενδιαφέρον, χωρίς να προσλάβει δραματικό χαρακτήρα.

Σεναριακά η ιδεα είναι εξαίσια , αν και αφηγηματικά υπαρχουν μικρές αδυναμίες. Εκτός από την υπερβολικά λιτή γλώσσα, άλλη μια τεχνική παραφωνία που οι Αλεξάνδρου επιλέγουν στα ιστορικά τους μυθιστορήματά τους( όπως κι άλλοι συγγραφείς σαν τον Γιώργο Πολυράκη) είναι πως κάποιες ιστορικές πληροφορίες δεν είναι ενσωματωμένες στον κορμό της πλοκής, αλλά παρατίθενται σαν ιντερμέντζα και υποσημειώσεις εγκυκλοπαιδικής υφής, διακόπτοντας την πλοκή.
Με όλα αυτα το μυθιστόρημα αυτό προστίθεται σε μια γοητευτική αλυσίδα από ιστορικά μυθιστορήματα για τα οποία οι Αλεξάνδρου δικαίως τόσο αγαπήθηκαν.
"Οι Ταξιδιώτες της Ανατολής" λοιπόν είναι ευχάριστο ταξιδιάρικο μυθιστόρημα ιδανικό για καλοκαίρι, που επιτείνει την επιθυμία μας να ταξιδέψουμε σε νεά τοπία, να δούμε πρωτόγνωρα εθιμα και να ανακαλύψουμε καινούριους ανθρώπους.