Λένα Μαντά , Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι

                                                                  Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμ
                        Είδος:Σύγχρονο Αισθηματικό Μυθιστόρημα

                      Βαθμολογία: 10/10(κάθε βιβλιο αξιολογείται με βάση την κατηγορία του)

Πρόκειται για το βιβλίο- τομή στον τομέα του αισθηματικού μυθιστορήματος!      
Έχοντας πουλήσει από το 2007, 250.000 αντίτυπα αποτέλεσε εκδοτικό φαινόμενο για την ελληνική αγορά κι έφερε μια έκρηξη στην παραγωγή βιβλίων ανάλογης θεματολογίας, εκτοξεύοντας την -ως τότε αξιοπρόσεκτη- Λένα Μαντά κυριολεκτικά στην κορυφή.Μαζί θα ανακαλύψουμε το γιατί:

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μακεδονία, δεκαετία του ’30.

Σε ένα χωριό του Ολύμπου ανθίζει ένας μεγάλος έρωτας, που οδηγεί απρόσμενα τη μικρή, πανέμορφη Θεοδώρα, από τα βαμβακοχώραφα , νύφη στα χέρια του περήφανου Γεράσιμου.
Εκεί, δίπλα στο κελαριστό ποτάμι στήνουν ένα ζεστό σπιτικό.
Καρπός αυτού του υπέροχου γάμου είναι 5 κόρες που κληρονομούν την ομορφιά της στοργικής μητέρας τους και τη γοητεία του πατέρα τους.
Τα χρόνια δύσκολα κι οι 5 κόρες μεγαλώνοντας νιώθουν να ασφυκτυούν στα στενά όρια του χωριού, αποζητώντας να γνωρίσουν τη ζωή πέρα από το μικρόκοσμό τους.
Θα τα καταφέρουν κι εμείς παρακολουθούμε το συναρπαστικό τους ταξίδι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Η ερωτική, φλογερή Μελισσάνθη, 

η συνετή, καλοσυνάτη Ιουλία, 

η καλλίφωνη, ανικανοποίητη Ασπασία, 

η εκθαμβωτική, ψυχρή Ξένια 

και η γοητευτική, ρομαντική Μαγδαληνή 

ακολουθούν πορείες πολυτάραχες, πορείες παράλληλες ,για να συναντηθούν πολλά χρόνια μετά στην αγκαλιά του σοφού ποταμού, που ξέρει να ξεπλένει πληγές και να συγχωρεί ανομολόγητα κρίματα.


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η επιτομή του αισθηματικού μυθιστορήματος και για μένα το κορυφαίο βιβλίο της Λένας Μαντά!Με μια φράση, το λάτρεψα, καθώς το "Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι" ένα απίστευτα γοητευτικό βιβλίο με πολύ ευχάριστο τρόπο γραφής, που- παρά τον όγκο του- διαβάζεται απνευστί.
Κυριολεκτικά με ρούφηξε και δεν μπορούσα να το αφήσω απ'τα χέρια μου! 
Αδύνατον να του αντισταθείς!
Ακαταμάχητο- όπως οι μικρές "απαγορευμένες" απολάυσεις...
Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι συνιστά εγγύηση ότι θα αποκομίσετε μια χορταστική αναγνωστική εμπειρία και θα νιώσετε την καρδιά σας να χτυπά έντονα.
         Με αυτό το βιβλίο της Λένας Μαντά σίγουρα θα περάσετε καλά και θα ξεχαστείτε- θα συγκινηθείτε και θα ταξιδέψετε!
Η ιδιαιτερότητά του έργου έγκειται στο γεγονός ότι ουσιαστικά πρόκειται για 5 βιβλία σε ένα- καθώς διακλαδίζεται σε 5 ξεχωριστές, ετερόκλητες ιστορίες- μία για κάθε αδελφή.        Έχουμε να κάνουμε με ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα και το πλεονέκτημα είναι πως εύκολα μπορεί να ικανοποιηθούν πολλές διαφορετικές προτιμήσεις.
          Ακόμη κι αν λόγου χάρη μία ιστορία σας φανεί "πληκτική" ,οι υπόλοιπες θα σας δώσουν μια εντελώς διαφορετική αίσθηση, διότι υπάρχει έντονη εναλλαγή τοπίων, χαρακτήρων και καταστάσεων...Προσωπικά βρήκα όλες τις ιστορίες άκρως ενδιαφέρουσες και δοσμένες με έναν τρόπο τραβηχτικό!
Οι εξελίξεις σε όλες καταιγιστικές, οι διάλογοι απολαυστικοί και πολύ ζωντανοί προσέδιδαν παραστατικότητα, ενώ τα συναισθήματα ήταν πολυδιάστατα.
Μια χαριτωμένη αίσθηση του χιούμορ μας "κλείνει το μάτι" προσδίδοντας παραστατικότητα στις στιχομυθίες.
Ένας διάχυτος ερωτισμός διατρέχει το βιβλίο-χωρίς όμως ποτέ να καταλήγει σε ωμότητα.
Κάθεμιά από τις ιστορίες, πάντως, διατηρεί την ιδιαίτερη γοητεία της και μια εσωτερική ένταση, αφήνοντας μιαν εντελώς αλλιώτικη "επίγευση" από τις άλλες:
Με εξέπληξε,λοιπόν, η πρωτότυπη έκβαση σε αυτήν της αθώας Ιουλίας.
Με συνέτριψε η κατάληξη της Ασπασίας.
Βρήκα άκρως αισθησιακή και άξια συμπόνιας την Μελισσάνθη
ενώ περίμενα αγωνιωδώς τι θα γινόταν η ματαιόδοξη Πολυξένη (Ξένια).
Περισσότερο με συνεπήρε η αγωνιώδης ιστορία της γλυκιάς Μαγδαληνής κι η αντιφατική αγάπη που άνθισε σε αυτήν...
Ασφαλώς από το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι παρελαύνουν όλα τα στερεότυπα, που συνθέτουν μια εύπεπτη αισθηματική ιστορία:
Υπέρμετρο κάλλος των πρωταγωνιστριών, φλογεροί έρωτες, πλούτος, λάμψη, απανωτά χτυπήματα της μοίρας.
Οι δε χαρακτήρες δεν αποκτούν ιδιαίτερο βάθος.
                    Επίσης η πλοκή είναι απροκάλυπτα "μυθιστορηματική" και πλήρως αποκομμένη από το κοινωνικοιστορικό πλαίσιο της δοκιμαζόμενης, μεταπολεμικής Ελλάδας, χωρίς να αναφέρεται κανένα από τα στοιχεία της τότε επικαιρότητας- όχι μόνο της πολιτικής ,αλλά ούτε της κοσμικής ή της καλλιτεχνικής, παρ'ότι κάποιοι ήρωες εμπλέκονται με την υψηλή κοινωνία και τον κόσμο του θεάματος.
Εντούτοις ,επειδή ο χαρακτήρας του βιβλίου είναι ξεκάθαρα αισθηματικός κι αυτό υπηρετείται επαρκέστατα, ως τέτοιο το απολαμβάνεις, χωρίς να σε ενοχλούν όλα αυτά.
         Λόγω του ..."γυναικοκεντρικού" χαρακτήρα του, το βιβλίο αυτό είναι πιθανότερο να συγκινήσει τις γυναίκες αναγνώστριες, στις οποίες και "σάρωσε".
Ένα ακόμη μικρό μειονέκτημα ως προς την πλοκή, που με ξένισε, είναι πως η συγκινητική κορύφωση του τέλους εκβιάζεται καθ’όλη τη διάρκεια του έργου από την εξωφρενική σύμπτωση που θέλει ΚΑΙ τις 5 αδελφές να ξεχνούν παντελώς τη στοργική μάνα τους αλλά και τις υπόλοιπες 4 αδελφές τους.
                Οι ιστορίες τους,δηλαδή, έχουν "υπερβολική" αυτονομία για σπονδυλωτό έργο και συναντώνται στην εκκίνηση και μετά ξανά στο τέλος.
       Η απόλυτη αποκοπή της μιας αδελφής από όλες τις άλλες κι από την τόσο πονετική τους μητέρα δεν είναι καθόλου πειστική- ακόμη και για μια ανάλαφρη ιστορία,χωρίς βαθιές προεκτάσεις...
Εντούτοις το ταλέντο της Μαντά μεταδίδει τέτοιο πλούτο εικόνων και τόσο έντονα το αίσθημα της νοσταλγίας που αμβλύνει την αρνητική αυτή αίσθηση.

Η συγγραφέας με το φινάλε σκιαγραφεί συγκινητικά τις στιγμές του απολογισμού, όταν ο άνθρωπος καραβοτσακισμένος, έρχεται αντιμέτωπος με τη συνειδητοποίηση και η ψυχή του ,μαλακωμένη κι ωριμότερη , αποζητά την κάθαρση από τα σφάλματά της.

         Έτσι συμβαίνει και με τις πέντε αδελφές, που τελικά παίρνουν όλες την άφεση στη συνείδηση του αναγνώστη.
Και μέσα σε όλα ο "Πατέρας -Ποταμός" να κρατά ορθάνοικτη τη λυτρωτική υδάτινη αγκαλιά του, που συγχωρεί κι εξαγνίζει, ξεπλένοντας παλιά κρίματα όπως η ρίζα καθενός μας μόνο ξέρει.
Ένα τέλος τρυφερό και λυτρωτικό όπως το αναβάπτισμα στα νερά της αγάπης.
"Έντιμο" ,στο σκοπό του βιβλίο, δεν... απαντά στα "προαιώνια ερωτήματα της ζωής", δεν πλασαρίστηκε ποτέ ως "βαθυστόχαστο" και στην γλυκιά του απλότητα, μας χαρίζει πολλές εικόνες, πολλά πρόσωπα, άγγιζοντας τις καρδιές μας.
Δικαίως όλοι το αγαπήσαμε τόσο.
Δεν είναι όλα τα βιβλία για όλες τις περιστάσεις,ούτε καλύπτουν όλα τις ίδιες αναγνωστικές ανάγκες:
Ένα βιβλίο, άλλωστε δεν είναι αξιόλογο μονάχα αν φέρει βαθιά νοήματα.
Αξιόλογο είναι και το βιβλίο που καταφέρνει να συγκινήσει την ψυχή των αναγνωστών και να απογειώσει το συναίσθημα τους.
Το βιβλίο που τους αποσπά από τη δύσκολη καθημερινότητα και τους σεργιανά σε κόσμους και καταστάσεις που πιθανότατα δε θα γεύονταν ποτέ.
         Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι το πετυχαίνει απόλυτα αυτό,άρα αξίζει σίγουρα
την προσοχή μας και την αγάπη μας!
Αφήστε,λοιπόν τα νερά αυτού του Ποταμού να σας παρασύρουν σε ένα "πολύχρωμο" ταξίδι ψυχής!

                                                   Ελισσάβετ Π. Δέδε

Το ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ στο ΠΟΤΑΜΙ φέτος ανεβαίνει στο θέατρο

ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

                    ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
         

      
H ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. 
Σπούδασε νηπιαγωγός χωρίς ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Για τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθεάτρου, ενώ τα έργα που ανέβαζε ήταν δικής της συγγραφής. Για τις ανάγκες του θιάσου μάλιστα, διασκεύασε πολλά λαϊκά παραμύθια.
Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και για δύο χρόνια διετέλεσε διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό των βορείων προαστίων.
Παράλληλα, είχε δική της καθημερινή ενημερωτική εκπομπή με μεγάλη ακροαματικότητα και ήταν υπεύθυνη για την επιμέλεια των διαφημιστικών σποτ του σταθμού, ενώ πολλά από τα κείμενα ήταν δικά της.
Είναι παντρεμένη, έχει δυο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι.
Βραβεύτηκε "Συγγραφέας της Χρονιάς 2009" από το περιοδικό "Life & Style". Το βιβλίο της "Θεανώ, η λύκαινα της πόλης", έχει μεταφραστεί και στα τουρκικά, ενώ τα βιβλία της "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" και "Έρωτας σαν βροχή" κυκλοφορούν στα αλβανικά.
Τέλος, μεταφράζεται και θα κυκλοφορήσει στην Κίνα το βιβλίο της "Βαλς με δώδεκα Θεούς", που επίσης έγινε τηλεοπτική σειρά στην Κύπρο και στην Ελλάδα.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ, Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου

                               Το Σπίτι Του Κάμπου, Γιάννης & Μαρίνα Αλεξάνδρου  

                      Είδος : Mυθιστόρημα Εποχής

                        Βαθμολογία: 7/10

                                                                                       

SBN13	9789601428451
Εκδότης	ΛΙΒΑΝΗΣ
Σειρά	ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Χρονολογία Έκδοσης	Ιούνιος 2014
Αριθμός σελίδων	352
Διαστάσεις	21x14
Επιμέλεια	ΜΠΡΑΤΣΟΣ ΑΓΗΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ.

Στην ερειπωμένη έπαυλη του Κάμπου της Χίου, που όλοι τη θεωρούν καταραμένη, θα βρει η Ελένη καταφύγιο στα παιδικά της παιχνίδια. 

Η αναπαλαίωσή του Αρχοντικού από τους τελευταίους κληρονόμους του όμως θα φέρει στο φως μυστικά και δυο συγκλονιστικούς έρωτες που σημάδεψαν την ύπαρξή του, από τους πρώτους Γενοβέζους κατακτητές της Χίου ,μέχρι την Κατοχή και τελικά την κάθαρση στο σήμερα...Ελάτε να ταξιδέψουμε μαζί μέσα από το σπονδυλωτό αυτό μυθιστόρημα, στα κύματα της αγάπης ,που παραμένει πολυτάραχη ,αλλά διαχρονική.

ΚΡΙΤΙΚΗ-ΣΧΟΛΙΟ 

            Το συγγραφικό δίδυμο του Γιάννη και της Μαρίνας Αλεξάνδρου , που μας έχει σεργιανήσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης μέσα από τις ταξιδιάρικες και ρομαντικές ιστορίες του, επανέρχεται με ένα ευρηματικό ,σπονδυλωτό μυθιστόρημα αγάπης και Ιστορίας ,που διατρέχει τους αιώνες και τις θάλασσες της Μεσογείου, από τη Χίο ως τη Μάλτα, κι από την Τενερίφη ως τη Γένοβα…,

                    Πάνω στον καμβά ενός πολύ «ενημερωμένου» ιστορικού πλαισίου ,εξυφαίνεται με ζωηρά χρώματα, αμεσότητα και συναίσθημα ο γοητευτικός «μύθος» του βιβλίου, οπού παρελαύνουν πάθη, κουρσάροι κι έρωτες που αντέχουν στο χρόνο…

Κεντρικός άξονας του έργου είναι το παλιό , μισοερειπωμένο γενοβέζικο αρχοντικό στον Κάμπο της Χίου, που αγκαλιάζει τα παιδικά παιχνίδια της Ελένης .

Το Αρχοντικό, -φόβητρο για τα θανάσιμα μυστικά που το στοιχειώνουν, μαγνητίζει το νεαρό κορίτσι και μέλλεται να σφραγίσει τη μοίρα του…
Γύρω από τους λιθόκτιστους τοίχους του πλέκεται , ένα γαϊτανάκι από τρεις υπέροχες οικογενειακές ιστορίες οι όποιες διασχίζοντας το χρόνο, σε 3 διαφορετικές εποχές, συμπλέκονται αρμονικά μεταξύ τους,για να φέρουν τη γαλήνη στο σήμερα…

Η αφήγηση αρχίζει σε ρυθμό γρήγορο ,οι εξελίξεις αναπτύσσονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σαν σε καρε κινηματογραφικής ταινίας ,ακριβώς όπως είναι και η φρενήρης εποχή μας, αποστεγνωμένη από συναισθήματα.
          Ξεκινάμε, δηλαδή, με ένα τυπικό σκηνικό- τόσο γνώριμο στο σύγχρονο κάτοικο της Αθήνας του Μνημονίου -σκηνικό γεμάτο ματαίωση, αβεβαιότητα και αποξένωση.


Η Ελένη λοιπόν, απογοητευμένη από τη ζωή της επιστρέφει στη γενέτειρα της ,τη Χίο και αναζητά παρηγοριά στο πατρικό της και στο «μυστικό κήπο» του παλιού αρχοντικού των παιδικών της χρόνων.

Miα απρόσμενη συνάντηση που θα έχει εκεί ανοίγει τις πύλες των ανομολόγητων μυστικών του.
Απο εκείνο το σημείο, λοιπόν, επιβραδύνει λίγο ο ρυθμός της πλοκής και μας κατακλύζουν ήχοι της φύσης ,χρώματα του ωραίου τοπίου ,πρόσωπα που δεν απώλεσαν την ανθρωπιά τους.
Πάνω από όλα όμως μας κυριεύει η σαγήνη της θάλασσας, που με τις χίλιες δυο «μεταμορφώσεις της» οριζει πεπρωμένα-και χωρίζει τους ανθρώπους για να τους ενώσει ξανά...

Στην πρώτη ιστορία, γνωρίζουμε τους τελευταίους ενοίκους του εγκαταλελειμμένου Αρχοντικού, που ο Πόλεμος τους σημάδεψε ανεξίτηλα-μέσα από τον αγώνα, το θάνατο ,άλλά κυρίως τον έρωτα της στερνής κόρης ,Γιολαντας, για τον Ιταλό έφεδρο και μουσικό ,που ανοίγει μπροστά της μια νέα λαμπρή ζωή στη Γένοβα, γεμάτη μουσική, δόξα, διλήμματα.

Μια επιστροφή –δεκαετίες μετά –πυροδοτεί ένα νέο ερωτα και καθιστά την Ελένη κοινωνό της μοίρας του γενοβέζικου αρχοντικού.

Κατα τη διάρκεια της αναπαλαίωσης του Αρχοντικού έρχεται στο φως η πολυτάραχη ιστορία των πρώτων Γενοβέζων που πότισαν τους τοίχους του με τα δάκρυα ,τους καημούς τους και το άρωμα μιας εποχής επικής, όσο και βαθιά ρομαντικής:

Είναι η ιστορία της 16χρονης Γενοβέζας αρχοντοπούλας Φλάβιας ,που ταξιδεύει προς τη Χίο για να παντρευτεί το μεσήλικα άρχοντα Νοτανιάνι , άλλα σε μια περιπετειώδη συμπλοκή γνωρίζει κι ερωτεύεται βαθιά τον «καραβοκύρη» Νικόλαο Θαλασσινό.

Η πλοκή, εξελίσσεται σε 3 επίπεδα ,τα οποία τέμνονται πειστικά μεταξύ τους, διατηρώντας παράλληλα μιαν αυτόνομη γοητεία και το «ειδικό φορτίο» των ετερόκλητων εποχών τους…
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη συγχέονται οι εποχές και ο αναγνώστης να απολαμβάνει την ατμόσφαιρα κάθε χρονικής περιόδου ξεχωριστά.

Το κείμενο είναι γραμμένο σε γλώσσα λιτή με λεξιλόγιο απλό, γεγονός που σε συνδυασμό με την απουσία εκτενών περιγραφών ,επιτείνει τη δράση, από την οποία ξεπηδούν πλούσια συναισθήματα.

Ο έρωτας, το ηθικό χρέος ,ο πόθος, η αγάπη στη φύση, η νοσταλγία, η μητρότητα.
Απουσιάζουν οι εσωτερικές σκέψεις ή τα βαθιά ψυχογραφήματα κι αυτό καθιστά το λόγο λίγο ψυχρό,γεγονός που συνιστά το βασικό μειονέκτημα αυτού του κατά τα άλλα όμορφου βιβλίου,αποτρέποντας τη συναισθηματική εμπλοκή του αναγνώστη...
     Βέβαια, έρχεται σαν καλό αντιστάθμισμα η σφιχτοδεμένη πλοκή με ανατροπές και πηγαία συγκίνηση.

Τα ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχειά, που φωτίζουν το σχετικά άγνωστο μεσοδιάστημα από τη Φραγκοκρατία του 1204 μέχρι την Άλωση παρατίθενται εμβόλιμα, σα σύντομες παρενθέσεις ,που δεν κουράζουν –αντιθέτως υποβοηθούν τον αναγνώστη στην κατανόηση της εποχής.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο ανάγνωσμα, που προσφέρει πολύ όμορφες εικόνες και εναλλαγές συναισθημάτων εμπλουτίζοντας τις ιστορικές γνώσεις μέσα από μια πρωτότυπη ιστορία.

Ίσως αν κάποιες περιγραφές είχαν σταθεί πιο διεισδυτικές,αν οι χαρακτήρες είχαν σκιαγραφηθεί περισσότερο να μιλούσαμε για ένα σπουδαίο μυθιστόρημα εποχής.
Ακόμη κι έτσι το λιτό αυτό βιβλίο διατηρεί την ξεχωριστή γοητεία του και την ιστορική του εγκυρότητα.

Γλυκό και έντονο σαν το άρωμα από τις μανταρινιές της Χιου, το βιβλίο αυτό, στην απλότητα του προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία,–ισως όχι “απαιτητική” ,άλλα σίγουρα γόνιμη, που αγγίζει την ψυχή.

Ένα ...«καράβι», που διασχίζει τα πολυτάραχα "κύματα" της Ιστορίας και τα γοητευτικά, αντιφατικά νερά της Μεσογείου-από τη Χιο ως την Ιταλία-είναι το νέο βιβλίο του Γιάννη και της Μαρίνας Αλέξανδρου. 
         Επιβιβαστείτε για ένα αξέχαστο ταξίδι νοτισμένο από την αλμύρα ,την αιγαιοπελαγίτικη ψυχή και την αληθινή αγάπη!

.                                          




                                            ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

                                                            

O Γιάννης και η Mαρίνα Aλεξάνδρου γεννήθηκαν στην Aθήνα. Mόλις παντρεύτηκαν, έβαλαν
μπροστά την τεχνική εταιρεία που έχουν, στην οποία εργάζονται μαζί μέχρι σήμερα. Oι δυο τους έχουν ένα γιο.

O Γιάννης σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο του Άαχεν στη Γερμανία και έκανε διδακτορικό στους αυτοματισμούς στο Πολυτεχνείο του Mιλάνου. Mιλάει γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και αγγλικά.

H Mαρίνα σπούδασε διακόσμηση στη Σχολή Bακαλό στην Aθήνα και στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mιλάνου. Eργάζεται στον τομέα των δημοσίων σχέσεων της εταιρείας τους. Mιλάει γαλλικά και ιταλικά.

Ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2008» του περιοδικού Life & Style. Tο επώνυμο «Aλεξάνδρου» είναι ψευδώνυμο του εδώ και χρόνια συγγραφικού ζευγαριού. Tο πρώτο τους μυθιστόρημα, Tο Mυστικό της Eρήμου, κυκλο

ΡΕΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, Εγχειρίδιο Κινηματογραφικής Ανυπακοής

                                                  Εγχειρίδιο Κινηματογραφικής Ανυπακοής, Ρένος Χαραλαμπίδης

                         Είδος:  "Αποφθέγματα"
                         Βαθμολογία: 10/10

                                          

Ρένος Χαραλαμπίδης «Εγχειρίδιο κινηματογραφικής ανυπακοής» Εκδόσεις IANOS, 

Έτος Έκδοσης 2012 
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 9,7 cm Χ 17 cm 
ISBN: 978-960-6882-63-0 
Σελ. 64 
Τιμή:4,50 €

Ύστερα από μια σειρά αξιόλογων ταινιών στον κινηματογράφο, ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης Ρένος Χαραλαμπίδης αποφάσισε να συνοψίσει την κινηματογραφική εμπειρία σε ένα βιβλιαράκι τσέπης, 60 αραιογραμμένων σελίδων και να μας σεριανίσει στα Άδυτα Μυστήρια του Σινεμά,προσφέροντας μια κατάδυση στην ψυχή του Δημιουργού.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε σύντομες φράσεις που διατηρούν στην πλειοψηφία τους το ύφος του γνωμικού.

Μη σας ξεγελάει όμως η μινιμαλιστική μορφή του, διότι εδώ έχουμε ένα πολύ ιδιαίτερο ανάγνωσμα, που διαβάζεται σε πολλαπλά επίπεδα και παρουσιάζει το χαρακτηριστικό της συμπύκνωσης πολυδιάστατων νοημάτων.

Εγχειρίδιο που... "κλείνοντας το μάτι" και στην άλλη λεξιλογική σημασία του όρου, "κόβει" σα μικρό μαχαίρι, ενχαράσσοντας στην ψυχή ακαριαίες, αιχμηρές αλήθειες της ίδιας της ζωής...

Η Συμπύκνωση όμως είναι Ποίηση κι η ποίηση συμπύκνωση, με κάθε λέξη να γίνεται σπόρος που μέσα του φωλίαζει ο οργασμός της Δημιουργίας.

        Αυτή η δυναμική των λέξεων, καθώς και οι επάλληλες εννοιολογικές μεταμορφώσεις τους, αξιοποιούνται μέσα από λεκτικά παιχνιδίσματα και απολαυστικά ευφυολογήματα. Χιούμορ και ψήγματα λυρισμού συνυπάρχουν αρμονικά.

        Οι σημειώσεις αυτές του Ρένου Χαραλαμπίδη, αποκτούν μια υποτυπώδη ποιητική φόρμα, συνθέτοντας τελικά μια ιδιότυπη και αφαιρετική ωδή στον Κινηματογράφο.

Η πορεία των συλλογισμών υπακούει σε μια στοιχειώδη χρονική αλληλουχία, από την άποψη ότι εκκινεί από μια απολαυστική παράθεση τεχνικών λεπτομερειών για να παραθέσει πιο ενδοσκοπικά το βίωμα μιας ταινίας.

         Όσο όμως εμβαθύνουμε σε νοήματα, τόσο αλήθειες που ισχύουν για το χτίσιμο μιας ταινίας εξακτινώνονται και στην ίδια τη ζωή.

Έχοντας με θάρρος ξεγυμνώσει την ψυχή του,στο όνομα του έρωτά του για το Σινεμά, ο δημιουργός Χαραλαμπίδης, με ένα έξυπνο λεκτικό πινκ πονκ καταλήγει να του προσφέρει το Είναι του -προσκυνητής ευλαβικός στον Βωμό της Τέχνης του.

        Ύστερα από αυτό το μικρό βιβλίο, πιστεύω ο αναγνώστης θα γίνει ένας πολύ ενεργητικότερος θεατής βιώνοντας πολύ πιο ουσιαστικά τη μέθεξη με κάθε κινηματογραφική ταινία.

           Αν τα βιβλία είναι "πνευματική τροφή", το εγχειρίδιο αυτό του Ρένου Χαραλαμπίδη είναι μια... "μπουκίτσα", που αφήνει τις λέξεις- "ψίχουλα" πίσω του, να μας "δείξουν το δρόμο" στο Μαγεμένο Δάσος του Σινεμά, όπου κι ο ίδιος αφήνει την ψυχή του με την ανυποψίαστη χαρά ενός παιδιού.

Στο κάτω -κάτω, όπως ο ίδιος ο Ρένος Χαραλαμπίδης σημειώνει σε μια από τις πιο βαθυστόχαστες ρήσεις του, 

"το Σινεμά ανήκει στους Αθώους..."

Στους απροσχημάτιστους,στους αγνούς και ανιδιοτελείς,που δίνουν χωρίς προσμονή κέρδους...

Αυτό όμως ισχύει και για την ίδια τη ζωή άλλωστε όπως σημειώνει κι η ευαγγελική περικοπή:

"Μακάριοι οι Καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεό όψονται"...

Ή όπως κελέυει ο Οδυσσέας Ελύτης στον Αντιφωνήτη της  Μαρίας- Νεφέλης του:

 "Τέτοιαν εύστοχη δείξε αδεξιότητα- και να!-ο Θεος..."

                                                        Ελισσάβετ Π. Δέδε

                        

                                     

                                      ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ (Πηγη Wikipedia)

                                                   

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης είναι Έλληνας σκηνοθέτης και ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου του 1970. Η καταγωγή του είναι από το Σπήλαιο Ορεστιάδας του νομού Έβρου^[1].

Έκανε θεατρικές σπουδές σε ελεύθερα εργαστήρια στην Αθήνα.

Θέατρο

• 1994 "Αγγέλα" του Γ. Σεβαστίκογλου (στο ρόλο του Λάμπρου) σε σκηνοθεσία Γ. Κακλέα με την ομάδα "Θέαμα" στο παλιό ΦΙΞ.
• 2003 "Μια ζωή την έχουμε" του Γ. Τζαβέλλα (στο ρόλο του Κλέονα) σε σκηνοθεσία Α. Καλογρίδη, Θέατρο Παρκ

Τηλεόραση

• 1995 "Σοφία Ορθή" Σκηνοθεσία Γ. Κωνσταντίνου (ΑΝΤ1)
• 1997 "Χαμένα γράμματα" Σκηνοθεσία Β. Τσεμέγκου (ΕΤ1)
• "Βαμμένος ήλιος" (ANT1)
• 1999 "Κάτι Τρέχει με τους Δίπλα" Σκηνοθεσία Β. Νεμέα (Mega Channel)
• 2001 "Βότκα Πορτοκάλι" Σκηνοθεσία Β. Θωμόπουλου (ANT1)
• 2013 "Με τα παντελόνια κάτω" (Mega Channel)
• 2014 ''Κάθε τόπος, μια ιστορία'' (ΝΕΡΙΤ)

Κινηματογράφος

Ταινίες μεγάλου μήκους

(πρωταγωνιστικός ρόλος)

• 1994 "Τα Πουλιά με το Χρώμα του Φεγγαριού" Σκηνοθεσία Στ. Τσαρούχα
• 1997 "No Budget Story" Σκηνοθεσία Ρ. Χαραλαμπίδη
• 1998 "Προστάτης Οικογένειας" Σκηνοθεσία Νίκος Περάκης
• 2000 "Φτηνά Τσιγάρα" Σκηνοθεσία Ρ. Χαραλαμπίδη
• 2003 "Οι Γενναίοι της Σαμοθράκης" Σκηνοθεσία Στ. Τσαρούχα
• 2005 "Η Καρδιά του Κτήνους" Σκηνοθεσία Ρ. Χαραλαμπίδη
• 2005 "Ηθικόν Ακμαιότατον" Σκηνοθεσία Στ. Τσαρούχα
• 2006 "Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίo" Σκηνοθεσία Νίκος Περάκης
• 2009 "Τέσσερα Μαύρα Κουστούμια" Σκηνοθεσία Ρ. Χαραλαμπίδη
• 2011 "Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στη Στεριά" Σκηνοθεσία Νίκος Περάκης

Ταινίες μικρού μήκους

• 1995 "Reccitativo" Σκηνοθεσία Αχ. Κυριακίδη (τιμητική μνεία από το 25ο Φεστιβάλ Δράμας)
• 1995 "Πρώτα Από Όλα το Όνομά μου Δεν Είναι Γκούφι" Σκηνοθεσία Ρ. Χαραλαμπίδη
• 1995 "Μεταξύ Πόλεων" Σκηνοθεσία Ν. Μπινιαδάκη (τιμητική μνεία από το 25ο Φεστιβάλ Δράμας)
• 1995 "Ραντεβουδάκι, ε;" Σκηνοθεσία Στ. Κτόρη (τιμητική μνεία από το 25ο Φεστιβάλ Δράμας)
• 1998"Ο Καφές" Σκηνοθεσία Αχ. Κυριακίδη
• "Με Δεμένα Μάτια" Σκηνοθεσία Β. Μωυσίδης
• "Ο Άγνωστος" Σκηνοθεσία Μ. Τσάπα
• "Το Ταξίδι" Σκηνοθεσία Δ. Ξένου

Σκηνοθεσία

• 1995 "Κατ' αρχήν Δε με Λένε Γκούφι" μικρού μήκους
• 1997 "No Budget Story" Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Βραβείο Παγκόσμιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
• 2000 "Φτηνά Τσιγάρα", συμπρωταγωνίστησε με την Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους
• 2005 "Η Καρδιά του Κτήνους"
• 2009 "Τέσσερα Μαύρα Κουστούμια" Σκηνοθεσία Ρ. Χαραλαμπίδη

                                          

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΛΕΞΑΝΙΑΝ,ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Απρίλιος 2015: 

Ενόψει των 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Αρμενίων,
η λαμπερή ηθοποιός, Χριστίνα Αλεξανιάν,
μας συστήνει τη...βιβλιόφιλη πλευρά της,
και μας μιλά για την εμβληματική παράσταση, "Σμύρνη Μου Αγαπημένη" της Μιμής Ντενίση
τιμώντας την ακριβή κληρονομιά της αρμένικης καταγωγής της.
Aπολαύστε την αγαπημένη ηθοποιό,

σε μια "διαφορετική" συνέντευξη!!!
(από την Ελισσάβετ Π. Δέδε)

      ΕΡΩΤΗΣΗ: Φέτος, η επαγγελματική σεζόν για σας σημαδεύτηκε από τη συμμετοχή σας στην Παράσταση της Μιμής Ντενίση Σμύρνη Μου Αγαπημένη".

AΠΑΝΤΗΣΗ:
Αυτή ήταν μια παράσταση- πρόκληση, διότι το θέμα της Μικρασιατικής Καταστροφής είναι δύσκολο και απαιτούσε βαθιά έρευνα από μέρους της κυρίας Ντενίση.

Εκείνη χειρίστηκε το θέμα με δεξιοτεχνία, προσπαθώντας να το προσεγγίσει αντικειμενικά και να ακουστούν όλες οι φωνές.Έτσι πέτυχε ένα πάντρεμα πραγμάτων και την καλύτερη δυνατή παραγωγή, διατηρώντας το συναίσθημα και χωρίς να αλλοιώνει το περίγραμμα της αλήθειας.

Το συναίσθημα ρέει πραγματικά αβίαστα μεταξύ θεατών και σκηνής σε μια αλληλεπίδρασης.

Φανταστείτε, παίζω και ακούω κλάματα από το κοινό...
Η επιτυχία της παράστασης ήταν πολύ μεγάλη.

Θα παίζεται στον Ελληνικό Κόσμο μέχρι Κυριακή, 26 Απριλίου, και θα συνεχιστεί του χρόνου.

EΡΩΤΗΣΗ : Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία στο θέμα , που εμπόδισε το θέατρο να καταπιαστεί εκτεταμένα με το θέμα της Μικρασιατικής Καταστροφής ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  
Κοιτάξτε, είναι ένα "δύσκολο θέμα" που περιλαμβάνει πολλά σοβαρά σφάλματα κι από πλευράς Συμμάχων, αλλά και της Ελλάδας, που είναι δύσκολο να κατονομαστούν.

Το κεφάλαιο της Μικρασίας είναι ένα θέμα για το οποίο η Ελλάδα δεν αισθάνεται και...περήφανη για τον τρόπο που το χειρίστηκε-και η κυβέρνηση αλλά και η Αντιπολίτευση.
Αρκεί να αναφέρουμε πως πέρασε στην τότε Βουλή παμψηφεί νόμος που απαγόρευε την είσοδο στη χώρα σε οποιονδήποτε χωρίς ελληνικό διαβατήριο.

Αυτό απέκλεισε μια μεγάλη μερίδα του μικρασιατικού ελληνισμού και τον άφησε στο έλεος των Τούρκων.
Είναι πολλές οι πληγές της Ελλάδας...Πρόκειται για ένα επικίνδυνο θέμα.Η Μιμή Ντενίση προσέγγισε την απόλυτη αλήθεια σε μια ισορροπία βενιζελικών και βασιλικών.Δεν έδωσε δηλαδή μια ..."πατριωτική" προσέγγιση αλλά θέλησε έντιμα να αποδώσει τις ευθύνες όλων...

                        

EΡΩΤΗΣΗ : Μιλήστε μας λίγο για το χαρακτήρα που υποδύεστε στην Παράσταση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
 Eγώ υποδύομαι την Αρμένισσα Τακουί - μια γυναίκα καλής, αστικής οικογένειας, η οποία στη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 έχασε τους δικούς της, ενώ ο σύζυγός της Βακάν κι οι δυο της νεαροί γιοι είχαν μεταφερθεί στα Αμελέ Ταμπουρού. Εκείνη τώρα εργάζεται στη Σμύρνη ως μοδίστρα της υψηλής κοινωνίας, χωρίς να χάσει την αξιοπρέπειά της και τη γλυκύτητά της και ζει κοντά στην οικογένεια.Η Τακουί προσδοκάει με όλο της το είναι την επιστροφή της οικογένειάς της, ώσπου τη βρίσκει η Καταστροφή και "..."

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν μαντεύω σωστά από το επίθετό σας- "Αλεξανιάν"- έχετε κ εσείς κάποιες αρμένικες καταβολές...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
 Πράγματι, έχω καταγωγή η μισή από τη Συνασσό της Καππαδοκίας και κατά το ήμισυ είμαι Αρμένισσα.

        Όταν λοιπόν η Μιμή Ντενίση μου ζήτησε να υποδυθώ τον ρόλο της Αρμένισσας "Τακουί" ήταν διπλή η συγκίνηση.Το θέμα της παράστασης με αφορά άμεσα.Δεν έχω όμως προσωπικές μνήμες...

Ο  προπάππους Mπετρός κι η προπαγιαγιά Ισκουί σφαγιαστηκαν στην Γενοκτονία! 
 Διεπράχθησαν πολλές βαρβαρότητες από τους Τούρκους, αλλά πολλά κράτη πλέον έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία.
Ο Αρμένιος παππούς που γνώρισα,ο Γιερβάντ, ήταν απλά ένα μικρό παιδί, όταν κατέφθασε από το Ερζερούμ στον Πειραιά.Οι Καππαδόκες πρόγονοί μου ήρθαν στην Ελλάδα με την Ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923.

Πήγα μάλιστα κι επισκέφθηκα το σπίτι -100 χρόνια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι Τούρκοι εκεί πώς σας αντιμετώπισαν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Το σπίτι ήταν εγκαταλελειμμένο γιατί οι τότε έποικοι είχαν φύγει στην Άγκυρα.Ο [Τούρκος] Δήμαρχος της Συνασσού μου βρήκε τα κλειδιά και υπήρξε αμοιβαία συγκίνηση.

Είχε διασωθεί όμως η επιγραφή από τη θεμελίωσή του σπιτιού στα 1897, που έγραφε 
"Φίλε, είσελθε χαίρων"...

Άλλωστε οι σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων στάθηκαν αρμονικές...Ο ελληνισμός ήκμαζε, είχε διατηρήσει ως και την καθαρεύουσα αναλλοίωτη, οι Τούρκοι ήταν "υπάλληλοι" των Ελλήνων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπήρξε πολιτισμική συνάφεια μεταξύ Αρμενίων και Ελλήνων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Κοιτάξτε, οι Αρμένιοι είχαν εντελώς δική τους γλώσσα και δική τους μουσική.

Το κοινό τους με τους Έλληνες είναι η κουλτούρα κι η αγάπη τους στην Τέχνη...

Η κοινή Θρησκεία (Ορθοδοξία) σίγουρα ήταν συνεκτικό στοιχείο.

Οι Αρμένιοι γενικά ήταν πολύ ενωμένοι και ίδρυσαν ισχυρές παροικίες σε Ελλάδα, Γαλλία και Αμερική, διατηρώντας το ομόρριζο, την αίσθηση της κοινής καταγωγής...

ΕΡΩΤΗΣΗ : Η κυρίως Ελλάδα πώς δέχθηκε τους Αρμένιους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Οι Αρμένιοι αφομοιώθηκαν στην ελληνική κοινωνία όσο δύσκολα ρίζωσαν οι Μικρασιάτες...
Στην αρχή υπήρξε προκατάληψη.

Όμως οι Μικρασιάτες ήταν άνθρωποι έντιμοι, με υπόβαθρο και κατέκτησαν επάξια τη θέση τους στην κοινωνία.

Αυτό τους έκανε διπλά άξιους.Οι Μικρασιάτες ήταν πιο μπροστά από την τότε Ελλάδα σε αισθητικό και μορφωτικό επίπεδο, δίνοντας τα "φώτα" στους εδώ Έλληνες.

Η Ελλάδα πήγε μπροστά με τους Μικρασιάτες και αναδείχθηκαν πολλές εξέχουσες προσωπικότητες από εκείνους.

ΕΡΩΤΗΣΗ Μιας και αναφέρατε την κοινή θρησκεία Αρμενίων κι Ελλήνων, εσείς πιστεύετε στον Θεό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 
Πιστεύω...

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε αναζητήσει περαιτέρω πληροφορίες για το θέμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Κατά καιρούς το ψάχνω .
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι ενός Αμερικάνου..

Τις προηγούμενες μέρες είχα δει το ντοκιμαντέρ μιας Αρμένισσας  που γύρισε με αφορμή τη Γενοκτονία του '15.24 Απριλίου συμμετέχω σε μια εκδήλωση Μνήμης  και νιώθω περήφανη που θα απαγγείλω. Είναι κομμάτι μου όλα αυτά, αίμα μου...

ΕΡΩΤΗΣΗ Στη Σμύρνη μου αγαπημένη προβάλλουν ισχυροί οι οικογενειακοί δεσμοί.Τι ρόλο παίζει για σας η οικογένεια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Μεγάλωσα σε μια δεμένη οικογένεια.
Το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο κόσμο.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Επιθυμείτε να δημιουργήσετε μια δική σας οικογένεια η ίδια;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Δεν οργανώνω τις σχέσεις μου και τις καταστάσεις. Αφήνω τη ζωή να έρθει...

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε αυτές τις ημέρες της Κρίσης πιστεύετε ότι ο ρόλος του Καλλιτέχνη μπορεί να είναι "πολιτικός";

AΠΑΝΤΗΣΗ. 
Είναι...Η παράσταση "Σμύρνη Μου Αγαπημένη" για παράδειγμα,είναι "πολιτική παρουσία".

ΕΡΩΤΗΣΗ:  Σε αυτό το σημαντικό σημείο της καριέρας σας πoιον θα κατονομάζετε ως τη σπουδαιότερη δουλειά σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Πάντα λέω ότι σημαντικότερη δουλειά μου είναι .."αυτή που κάνω τώρα", γιατί δίνομαι κάθε φορά ολοκληρωτικά στον ρόλο που μου ανατίθεται.

Έτσι τώρα θα σας απαντήσω ότι σπουδαιότερη στιγμή είναι ο ρόλος της  Αρμένισσας Τακουί στην παράσταση "Σμύρνη Μου Αγαπημένη...

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο ρόλο σας έχετε αγαπήσει περισσότερο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Έχω αγαπήσει όλους τους ρόλους μου.Πάντα δίνω το 100% του εαυτού μου.

Πρέπει να είσαι πάντα από την "πλευρά του ρόλου": Aκόμη κι αν υποδύεσαι έναν δολοφόνο, θα πρέπει να τον υπερασπιστείς. Αν για παράδειγμα γινόταν δικαστήριο με υπόδικο τον ρόλο μου, εγώ θα έπρεπε να λειτουργήσω ως υπεράσπιση.Να κατανοήσω γιατί λειτούργησε έτσι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Λειτουργεί αυτό ως ...ψυχοθεραπεία και μέσο αυτογνωσίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Το να σκαλίζεις έτσι και να "ξεκολλάς" έναν χαρακτήρα από το χαρτί σε βοηθά να κατανοείς πολλά.

Δεν είναι όμως πάντα λυτρωτικό.

Ψάχνεις το ρόλο, ανοίγεις επάλληλες πόρτες κι αυτό είναι σα να ανακαλύπτεις τον δολοφόνο!

Αναζητάς τις ψηφίδες για να αποτυπώσεις τη ζωή κι αυτό είναι ηδονικό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πάμε στα τηλεοπτικά: Πρωτοεμφανιστήκατε αρκετά χρόνια πριν στην Τηλεόραση...Πόσο σημαντική είναι για εσάς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :
Φυσικά και είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην καριέρα μου.Ο πρώτος μου ρόλος ήταν στη σειρά "Απών", όπου έκανα τη μικρή κόρη του Γιάννη Μπέζου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξεχωρίζετε κάποια δουλειά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Έχω ευτυχήσει να συμμετάσχω στο "Λόγω Τιμής" με όλη εκείνη την ομάδα των παιδιών που βγήκαμε μαζί από τη Σχολή...Έπειτα ήταν οι Επιθυμίες.Κι άλλες ακόμη.

ΕΡΩΤΗΣΗ Φιλίες έχετε από τον χώρο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Πολλές.Και κάθε συνάντηση είναι σα reunion, σα να βλέπεις βίντεο των παιδικών σου χρόνων.


ΕΡΩΤΗΣΗ: Μιας και είμαστε σε βιβλιοφιλικό blog θα ρωτήσω τις αναγνωστικές σας αναφορές.Βιβλία που σας έχουν σημαδέψει...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Θα έλεγα "Η Μεγάλη Χίμαιρα" του Καραγάτση...Ενεπλάκην πολύ συναισθηματικά, όταν το διάβαζα.

Από ποίηση θα έλεγα τη Δημουλά, από την οποία έχω αποστηθίσει ολόκληρα κομμάτια, και φυσικά τον Ελύτη που τον θεωρώ ανυπέρβλητο με αγαπημένο έργο του το "Μονόγραμμα".

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός ήρωας/ηρωίδα που θα θέλατε να υποδυθείτε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 
Δεν το έχω σκεφτεί...Ωστόσο, θα μπορούσα να πω πως κορυφαία μεταφορά βιβλίου θεωρώ τα "Ψάθινα Καπέλα" της Λυμπεράκη.

Κι άλλα βιβλία έχουν ευτυχήσει σε εξαιρετικές μεταφορές, όπως της Λιλής Ζωγράφου...Σε κάτι τέτοιο θα ήθελα να συμμετέχω.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μιλήστε μας για τα άμεσα επαγγλεματικά σας σχέδια:
AΠΑΝΤΗΣΗ: 
Συνεχίζουμε το "Σμύρνη Μου Αγαπημένη" μέχρι τις 26 Απριλίου.Η παράσταση σταματά για να συνεχιστεί και του χρόνου!!!

Το Μάιο θα συνεργαστώ με τον Γιάννη Μπέζο στην παραγωγή του Θεάτρου Badmindon" Μια Ελλάδα Θέατρο".

Πρόκειται για την πορεία ενός θιάσου και με αφορμή τις σχέσεις των μελών θα ακουστούν τραγούδια που έχουν ερμηνευτεί στα πλαίσια του θεάτρου.Θα παρουσιαστεί για πέντε Δευτερότριτα του Μαίου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Και κλείνοντας,θέλετε να δώσετε ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του blog;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 
Δεν είμαι πολύ των μηνυμάτων...Θα έλεγα να κάνει ο καθένας ό,τι λέει η ψυχή του....Και να χαθούν μες στις σελίδες των μυθιστορημάτων!

Ευχαριστώ πολύ, για την όμορφη συζήτησή μας κυρία Αλεξανιάν
-Κι εγώ!