Πηνελόπη Κουρτζή, Η Ερωμένη των Φάρων

                                                                         Η Ερωμένη Των Φάρων, Πηνελόπη Κουρτζή
                                  Είδος: Aισθηματικό 
                                  Βαθμολογια:10/10 

Κόσμημα πάνω στα βράχια, αγερωχος μπροστά στη μανία της τρικυμίας, φωτοβόλος μεσα σε άναστρες νυχτιές, παρηγοριά των ναυτικών κι ελπίδα ναυαγών στέκει διαχρονικά το σύμβολο του φάρου:

Κάστρο ταπεινών που δε γνώρισε λάβαρα, σάλπιγγες και οικόσημα!

Πύργος δίχως πολεμίστρες- με ένα μπαλκόνι αγκαλιά των αστεριών.

Μοναξιά που αγρυπνεί για τους μοναχικούς!...................
Αυτή θα είναι η δύναμη κάθε φάρου -από το γνωστό "Θαύμα της Αλεξάνδρειας ως την ύστατη τρεμάμενη ακτίνα από τα ερείπια της Γαμβρούσας:

...Φως των συσκοτισμένων καραβιών!

...Απανέμι για τους στρατοκόπους των κυμάτων!

...Ρολόι που μετρά τη μοναξιά!

...Οδηγός πλανεμένων "οδοιπόρων"!

...Σιγουριά σε "σύμπαν ρευστό" κι αμφίθυμο!

..........Μα για τη Νατάσα πάντα ήταν...... 

...Φιλία και Φενάκη

...Αγάπη κι Απαντοχή 

...Ρίζα κι αδιάκοπη Ροή

...Οδηγός και Οξυγόνο

...Στοργή και Σκέπη στις θύελλες.
Γιατί εκείνη πάντα της αναζητούσε έναν ...Φάρο!
Τον Φάρο που θα της έδειχνε επιτέλους το αληθινό φως.
Τον Φάρο που η ίδια θα μπορούσε να γίνει για τους καραβοτσακισμένους, ξορκίζοντας μαζί και τη δική της "Πληγή".
Γιατί εκείνη- τόσο ερωτική κι ερωτευμένη- υπήρξε πάντα της η Ερωμένη των Φάρων.
...Κι η Πηνελόπη Κουρτζή μας διηγείται τη συναρπάστική ιστορία της σε ενα αλησμόνητο βιβλίο από αυτά που σου αιχμαλωτίζουν καρδιά και σκέψη ερήμην σου!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Δεκαετία του 30, σε ενα τραγικό ναυάγιο προς τις ακτές τις Σερίφου, διασώζεται μια ετοιμόγεννη γυναίκα, που με τη στερνή της πνοή δίνει ζωή σε ένα κοριτσακι.Τη μικρη ορφανή αναλαμβάνει να αναθρέψει ο λιγομίλητος, αλλά καλόψυχος φαροφύλακας, ο καπετάν -Νικόλας.
Η μικρή Νατάσα μεγαλώνει μοναχικά στον φάρο μαθαίνοντας τα μυστικά του όσο αυτός αντιστέκεται στις τρικυμίες και τα σκότη της νύχτας.

Στην εφηβεία της ένας σαρωτικός έρωτας θα ανατρέψει τις ισορροπίες της κι εκτοτε αρχίζει για κείνη μια αγωνιώδης περιπλάνηση.

Η Νατάσα θα γυρίσει όλη την Ελλάδα, κάνοντας στάση σε όλους τους φάρους της.

Φάρους μικρούς και μεγαλύτερους...Φάρους ζεστούς ή αφιλόξενους.

Φάρους ερειπωμένους ή γεμάτους ζωή.

Φάρους που φιλοξενούν πάθη και μνήμες, διαστροφές κι ευαισθησίες, απολογισμούς κι ανομολόγητους καημούς.

Θα γευθει αγκαλιές αντρικές- ποτισμένες αλμύρα, ηδύτητα κι αίμα.

Η δική της... δε θα γεμίσει από το μοναδικό παιδί που γέννησε.

Θα λάβει το προσωνύμι Πόρνη των Φάρων και θα γίνει θρύλος θαλασσινός.

Θα καταφέρει όμως να βρει το φως που θα την οδηγήσει στη δική της "στεριά";

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ύστερα από τεσσερα βιβλία είναι πια εμφανές:Η Πηνελόπη Κουρτζη είναι μια πένα που, όχι μόνο ήρθε για να μείνει, αλλά κάθε φορά καταδύεται σε θεματα καινοτόμα κι αχαρτογράφητα- με κάθε της βιβλίο να διαφοροποιείται σαφώς απο τα προηγούμενά της.
Η "Ερωμένη των Φάρων" όμως δεν ξεπέρασε κατά πολύ μονάχα τα προηγούμενα βιβλία της κυρίας Κουρτζή, αλλά και κάθε αναγνωστική προσδοκία.
Δυσκολεύομαι να συμπυκνώσω σε λέξεις τον συναισθηματικό απόηχο αυτού του μυθιστορήματος, που το ολοκλήρωσα "νοτισμένη" από τη θαλασσινή αύρα και ολότελα "πλανεμένη από τις σειρήνες των νερών".
Πρωτότυπο- ολότελα έξω απο τα τετριμμένα το μυθιστόρημα αυτό με αιφνιδίασε και με κέρδισε ολοκληρωτικά!
Η Ερωμένη των Φάρων της Πηνελόπης Κουρτζη είναι ένα ταξίδι σε τόπους άγονους και καρπερούς, μια πορεία ανακάλυψης, οδύνης και αγάπης.
Ένα αριστούργημα πλούσιο σε εικόνες πρωτόγνωρες, όπως οι αφηγήσεις απόμαχων θαλασσινών.
Μια Χαλιμά της θάλασσας με άφθονες εγκιβωτισμένες ιστορίες- απίστευτες κι απτές, τρυφερές και άγριες, όμορφες και τρομακτικές.
Ένα "παραμύθι για ενήλικες" -όσους μες στην καρδιά τους διατήρησαν το παιδί που αναζητά ένα αστέρι να ευχηθεί, μια θάλασσα να αφήσει μια "βαρκούλα από χαρτόνι"...

Η ιστορία της Νατάσας των Φάρων αποτελεί ένα αξέχαστο οδοιπορικό αλμύρας κι έρωτα που ταξιδεύει, σαγηνεύει, συγκλονίζει!!
Η Νατάσσα γίνεται ο νοητός μίτος που ενώνει σε κλωστή νοερή τους φάρους της χώρας μας, ανασύροντας από τα υπόγειά τους θησαυρούς και μυστικά ανεκτίμητα κι εφιαλτικά.
           Η ιστορία αρπάζει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας σελίδες της που προδιαγράφουν την περιπετειώδη φύση της.
Η αφήγηση εξελίσσεται σε έναν διττό αλλά ανισομερή άξονα.
Από τη μια η πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Νατάσσας που ακολουθεί μια σχετική γραμμικότητα και σε αυτήν παρεμβάλλονται στιγμιότυπα από την έρευνα του μυστηριώδους κι άτεγκτου Φιλιππου που ο σκοτεινός του ρόλος ξεδιαλύνεται όσο προχωρά η πλοκή, κερδίζοντας δικαίως την ψυχή του αναγνώστη.
Η αρχή της ιστορίας μας φέρνει στο νου το γνώριμο και τραγικό σκηνικό που συνατήσαμε στο "Φως Ανάμεσα Στους Ωκεανούς" του Στέτμαν, όπου πάλι ένας φάρος γίνεται αφετηρία και νόστος.
Και το κοριτσάκι μας μεγαλώνει στα χέρια ενός αληθινού ανθρώπου που δίχως πολλά λόγια την έμαθε να συλλαβίζει την αγάπη στα καθημερινά και άδολα.
Η συνέχεια μας αποκαλύπτει μια ψυχή ανήμερη, μια γυναίκα εκρηκτική, αντισυμβατική, που είναι αδύνατον να ενταχθεί σε νόρμες...
Ένα θηλυκό χαρισματικό- ζυμωμένο από τα τέσσερα θεμελιώδη συστατικά της Δημιουργίας, που σε κείνη αλληλοπεριχωρούνται ιδανικά:Το χώμα, το νερό, τη φωτιά και το όνειρο (ή αήρ).
Έτσι η Νατάσσα -της θάλασσας ταμένη- καταφάσκει τη σάρκα, παραδίδεται στο πάθος, αποζητά τη σωτηρία της ψυχής της στην αληθινή αγάπη!
Κι όμως μέσα σε τόσα πάθη ποτέ δεν έχασε την αγνότητά της: Κι ας έγινε γνωστή ως "Πόρνη των Φάρων", η Νατάσα ποτέ της δεν εκπορνεύτηκε:Ούτε κι η ίδια αφήγηση, όμως καθώς διατήρησε τον ερωτισμό της με μια φυσικότητα που δεν της επιτρέπει να εκπέσει στη χυδαιότητα, διασώζοντας την υψηλή της αισθητική.

Καράβι και Ιθάκη της Νατάσας ο Φάρος ως ακούραστο σύμβολο της ασφάλειας, της συμπόνιας, της σιγουριάς, πκυ πάντα της αποζητούσε...

Η  Νατάσα, λοιπόν, στους φάρους θα βρει άλλοτε ανακούφιση, άλλοτε τη φρίκη, αποκαλύπτοντας στον αναγνώστη τον σχετικά άγνωστο μικρόκοσμο των φαροφυλάκων, που αναμετρώνται με την απομόνωση, τις θύελλες και τον ίδιο τους τον εαυτό- άλλωτε βιώνοντας τον φάρο ως "φωλιά" άλλωτε ως φυλακή τους.

Η πολυτάραχη διαδρομη της Νατάσας καταλήγει σε μια καλειδοσκοπική εξερεύνηση της ανθρώπινης και δη της αντρικής ψυχής που συνταράσσει, εξοργίζει, γοητεύει:

Τα βάθη της σαν τους ωκεανούς απύθμενα, κι ο φάρος τα φωτίζει" αποκαλυπτικά".
Στην πορεία της Νατάσας συναντούμε ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών, έξεων και ιδιαιτεροτήτων με αποτέλεσμα να δοκιμάζουμε ετερόκλητες συγκινήσεις.

Από τη ζεστασιά στην απογοήτευση -από τη θαλπωρή στην οδύνη κι από την απορία στη φρίκη, η ψυχή του αναγνώστη παραδίδεται σε πλήθος διακυμάνσεις αδυνατώντας να μείνει αμέτοχος παρατηρητής στα τεκταινόμενα.

Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μια την άλλη, με κάθε φάρο να γίνεται ένας παραμυθάς με τη δική του μοναδική αφήγηση!

Παρότι η πρωταγωνίστρια Νατάσσα δε βγαίνει από τα όρια του ελλαδικού χώρου, με όλα αυτά, αισθάνθηκα πως μαζί της είχα κάνει τον περίπλου της γης- Μαγγελάνος των παθών- με κάθε πρόσωπο να φανερώνει μια "νέα ήπειρο".

Λέξεις και περιγραφές ενορχηστρωμένες από τις μελωδίες που ταξίδεψαν στα χείλη κάθε Ελληνα τους θαλασσινούς στίχους του Νίκου Καββαδία -ίσως και του Γιάννη Σκαρίμπα...
Δεν περίμενα ποτέ πως θα "αισθανόμουν" τόσο βαθιά τους ναυτικούς στίχους του Νίκου Καββαδία μέσα από μια γυναίκα, αλλά αυτό ακριβώς συνέβη στην "Ερωμένη των Φάρων"- κι όχι εξαιτίας καποιων εμβόλιμων ποιημάτων εκείνου μέσα στο βιβλίο, αλλά γιατί η πορεία κι ο ψυχισμός της Νατάσσας ζωντάνεψαν θαρρείς εικόνες από το "Πούσι" και το "Μαραμπού" με έναν τρόπο απροσδόκητο και πολύ ευφυή.
Είναι τα συναισθηματικά βάθη και  η υπαρξιακή παραφορά κάποιων ηρώων όπου βρήκα την υπόγεια επικοινωνία με τον μεγάλο "ποιητή των υπερπόντιων πόθων".
Η "Ερωμένη Των Φάρων", άλλωστε, διαθέτει μια δική της εσωτερική ποίηση, όπως οι λαϊκοί θρύλοι και οι δοξασίες του λαού μας που δε θα τις "καταλύσει" ποτέ η άχαρη λογική...
Έτσι -ανεξήγητα- κατακτά την ψυχή,
έτσι -ακατέργαστα-εγγράφεται στην αναγνώστική μας συνείδηση-
 στάμπα ανεξίτηλη κι ανάμνηση ενός ταξιδιού, που πάντα θα νοσταλγούμε,
 όπως εκείνα που ποθήσαμε ανεκπλήρωτα...
Πηνελόπη Κουρτζή, ένα "μπράβο" είναι πολύ φτωχό για το εμπνευσμένο σου βιβλίο, όμως σε συνοδεύει μαζί με την ολόψυχη ευχή να συνεχίσεις το ίδιο ψηλά, χαρίζοντας στη Λογοτεχνία μας κι άλλους τόσο όμορφους "σταθμούς" που θα μας κάνουν να ανυπομονούμε για το επόμενο "ταξίδι".