Μαρια Παναγοπουλου, Οι Γυναίκες Δεν Κλαίνε

Μαρία Παναγοπούλου, Οι Γυναίκες Δεν Κλαίνε

                                      Είδος: Κοινωνικό

                                      Βαθμολογία 8,5/10

Η Μαρία Παναγοπούλου σύζυγος του γνωστού δημοσιογράφου Κώστα Χαρδαβέλλα ,με αισθητή τη γοητευτική της παρουσία σε κοινωνικές τηλεοπτικές εκπομπές, εκανε δυναμικα την εμφάνισή της και στα συγγραφικά δρώμενα των ημερών με μια σειρά συγχρονων μυθιστορημάτων που αφουγκράζονται τον παλμό των ημερών και πραγματεύονται φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα.

Μετά την "Πένθερα" και το "Απωθημένο Φυγείν Αδύνατον" φέτος επανέρχεται με ένα ακόμη δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα του καιρού μας το Οι Γυναίκες Δεν Κλαίνε με ένα θέμα φλέγον 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η 30χρονη Μπιάνκα είναι μια φιλόδοξη διαφημίστρια.

Τη νύχτα του απόλυτου θριάμβου της φαίνεται να έχει τα πάντα. Καταξίωση, έρωτα υποστήριξη, φίλους

.Έκτοτε η ζωή της ανατρέπεται ακαριαία.

Η παράξενη αίσθηση ότι κάποιος άγνωστος έχει γίνει η σκιά της εντείνεται εφιαλτικά, ενόσω η κοπέλα παρακολουθεί τη ζωή της να κομματιάζεται σταδιακά, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει.

Σταδιακά χάνει κάθε πλέγμα στήριξης κι αποκόπτεται ηθικά από κάθε οικεία φιγούρα.

Ο εχθρός αθέατος , ανεξήγητος , απρόσβλητος ελλοχεύει παντού, εξυφαίνοντας την κοινωνική απομόνωση της Μπιάνκα. Άλλοτε σύμμαχοι μετουσιώνονται σε κερκόπορτες της προσωπικής άλωσής της

Δίχως απτά σωματικά σημάδια μέσα σε λίγες μέρες, η άλλοτε λαμπερή και δημιουργική Μπιάνκα καταντά ένα βάναυσα κακοποιημένο πλάσμα που έχει κόψει τους αρμούς με την κανονικότητα, έχοντας παραδοθεί στον τρόμο.

Κι όμως όλα δείχνουν φυσιολογικά και κανείς δεν την πιστεύει...

Ο νόμος διάτρητος αδυνατεί να παράσχει την ομπρέλα προστασίας για την οποία προορίζεται.

Όσο ο αόρατος ιστός πλεκεται θανάσιμος γύρω της, η Μπιάνκα θα αναζητήσει διέξοδο που μπορεί να αποδειχθεί άλμα στον γκρεμό...

Τι θα μείνει στο τέλος; Τι θα διασωθεί;Μπορεί να νικηθεί ο εχθρός;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η Μαρία Παναγοπούλου έχει καταφέρει να ξεχωρίσει, καθώς αφουγκράζεται τα σημεία του καιρού μας και τα μετουσιώνει σε καλοδουλεμένες  μυθιστορηματικές εμπνεύσεις , που ταυτόχρονα με την τερψη ενός "ενδιαφεροντος βιβλίου", παρέχουν χρήσιμα μηνύματα που  αφυπνίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο κι οξύνουν την κοινωνική του συνείδηση.

      Το ίδιο συμβαινει και με το "Οι Γυναικες Δεν Κλαίνε" , ενα μυθιστόρημα που σε αρπάζει από την πρωτη σελίδα και σου υποβάλλει την αγωνία αβίαστα κάνοντάς σε να συμπάσχεις με τα πρόσωπά του.

      Αυτήν τη φορά, με τις ευαισθητοποιημένες κεραίες της η Μαρία Παναγοπούλου συνέλαβε το πολυπλόκαμο ζήτημα της κακοποίησης- ιδίως της γυναίκας όπως συζητήθηκε μεσα από το κίνημα # me too- επιλέγοντας να το εξειδικεύσει. Στο βιβλίο Οι Γυναικες Δεν Κλαινει αναδεικνύεται η ιδιαίτερη παράμετρος του stalking.

          Stalking ονομάζεται η επίμονη παρακολούθηση ενός ανθρώπου, με περιστασιακές ενίοτε παρεμβάσεις στην καθημερινότητά του από ένα πρόσωπο που συνήθως στηρίζεται σε εμμονες φαντασιωσικές προσδοκίες του για de jure στενή - ερωτική κατά βάση- σχέση με το θύμα του.Το stalking κλιμακώνεται σε ποικίλες εκδηλώσεις παρενοχλητικής συμπεριφοράς και ηθικής παρενόχλησης.

Συχνά το stalking κορυφώνεται σε βίαιη προσέγγιση του θύματος κι ευθεία σωματική επίθεση 

Μπορεί να συμβεί σε πρόσωπα εκτεθειμένα στη δημοσιότητα  από θαυμαστες τους, αλλά και σε καθημερινούς ανθρώπους.

                   Όπως κάθε εμμονή μια τέτοια κατάσταση δε θεραπεύεται με διαπραγμάτευση ή όρους λογικής και - αν δεν υπάρξει δυναμική (θεσμοθετημένη συνήθως) παρέμβαση- μπορεί να κορυφωθεί σε επίθεση ακόμη και σε δολοφονία του θύματος.

Το συντριπτικό ποσοστό των θυμάτων είναι γυναίκες χωρίς όμως να αποκλείονται και αντρες- με θύτες γυναικείου φύλου.

         Αυτή την επικίνδυνη κατάσταση ιχνηλατεί η Μαρία Παναγοπούλου μέσα από τη δυναμική ηρωίδα της, την Μπιάνκα, που θα έλεγε κανείς αποτελεί το ιδανικό πρότυπο για τη φρενήρη δεκαετία μας.

Η Μπιάνκα,λοιπόν, στην ελκυστική ηλικία των 30 ετών κατακτά μιαν επίζηλη επαγγελματική κορυφή κι όλες οι προοπτικές απόλυτης ευτυχίας διανοίγονται μπροστά της.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή γκρεμίζονται όλα κι η ζωή της ακολουθεί μια σπειροειδή καταβύθιση στην παράνοια κι όχι από υπαιτιοτητα δική της.

Από κείνο το σημείο εχουμε μια μυθιστορηματική case study ενός περιστατικού παρενοχλητικής παρακολούθησης(stalking).

Το βιβλίο παρουσιάζει με επιστημονική εγκυρότητα και σαφήνεια επίσημα στοιχεια για το stalking καθώς και τους Πέντε Τύπους των Stalkers,εντάσσοντας όμορφα αυτά τα στοιχεία στην πλοκή...

Η Μαρια Παναγοπούλου χρησιμοποιεί τη γλώσσα της αλήθειας χωρίς να καταφύγει σε απλουστεύσεις ή  υπερβολές, εκβιάζοντας φτηνή συγκίνηση.

Δεν το χρειάζεται εξάλλου. Το υλικό της δυναμίτης κι η καταγγελία της διαμέσου της Μπιάνκα τόσο ηχηρη που αδυνατείς να την αγνοήσεις.

 Οι εικόνες της αναγνωρίσιμες κι η πορεία των γεγονότων πλήρως στοιχειοθετημένη,σε μιαν αφήγηση πρωτοπρόσωπη που προσδίδει αμεσότητα, βοηθώντας την ταύτιση του αναγνώστη με το σωστό πρόσωπο: Το θύμα πέρα από καθε διαπραγματευση!

Από τεχνικής απόψεως, η πλοκή κυλάει σα νερό, σκηνοθετημενη αριστοτεχνικά, χωρις πλατειασμούς, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον, ωστόσο προσωπικά θα ήθελα όσο άρτια παρουσιάστηκε η κατάσταση τόσο να παρακολουθούσαμε την προσπαθεια της ηρωίδας να ανανήψει μετά το απροσδόκητο τέλος της ιστορίας της.

       Πέραν της όποιας  τεχνικής παραμέτρου όμως βιβλία σαν το "Οι Γυναίκες Δεν Κλαίνε" είναι πολύτιμα γιατι προειδοποιούν και " παιδαγωγούν" μεταφέροντας κοινωνικά μηνύματα με τρόπο βιωματικό, που εντυπώνεται στον αναγνώστη συχνά μετατοπίζοντας το κέντρο σκέψης του από παγιωμένα σχήματα σε μια πιο ανοιχτόμυαλη προσέγγιση.

    Το βασικότερο μήνυμα μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη.ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ, γιατί η παγίδα είναι να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτή τη νοσηρή συμπεριφορά με αιτιοκρατική, λογική ακολουθία συλλογισμών, αναζητώντας ενδόμυχα τη συνενοχή του θύματος για την κακοποίησή του! (Είναι σκεπτικό παρόμοιο με την απαράδεκτη αισχρότητα μερικών απολίτιστων που κατηγορούν θύματα βιασμών για τα ρούχα που φορούσαν!)

Το θύμα τετοιων καταστάσεων - ειδικότερα σε περιπτωσεις ηθικής κακοποίησης, χωρίς σημάδια στο σώμα -συχνά ενοχοποιείται εκείνο από τον κοινωνικό περίγυρο για ό,τι του συμβαίνει, βρίσκοντας πόρτες και ώτα κλειστα, με αποτέλεσμα ο δράστης να έχει πεδίο δόξης λαμπρόν να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο κατω από τη μύτη των "φιλόστοργων, νομοταγών" οικείων...

Ίσως αυτή η στρεψοδικία κι η διαστρέβλωση είναι η πιο οδυνηρή πλευρά της κακοποίησης ενός τετοιου θύματος κι αυτό το ξετυλίγει επιδεξια στη Μπιάνκα της η κ Παναγοπούλου.

Μεγαλύτερη επιτυχια του θύτη είναι να διαστρέψει τις έννοιες θολώντας την κατάσταση πέραν του προφανούς.

Αυτο αποδιοργανώνει το θυμα και το απομονώνει καθιστώντας το ευάλωτη λεία σαρκοβόρων ενστίκτων...

Ας μην ξεχνάμε:Το θύμα είναι θύμα & δε λογοδοτεί αυτό για τίποτα!!!

            Πισω από την περιπέτεια της Μπιάνκα η συγγραφέας ξεμπροστιάζει επιπλέον το νομοθετικό κενό στο ελληνικό σύστημα , που αφήνει απροστάτευτο κάθε δυνάμει θύμα.

Το νομικό έλλειμμα όμως, εν τέλει αποδεικνύει πόσο οπισθοδρομική παραμένει η κοινωνία μας κρυμμένη πίσω από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες της πατριαρχίας και της εθελοτυφλίας που τελικά γίνονται εργαλεία στα χέρια κάθε επιδέξιου θύτη αποψιλώνοντας όνειρα και λεηλατώντας ανεπανόρθωτα ζωές ολόκληρες...

Στο βιβλίο φαίνεται καθαρά το πλήρες αυτό έλλειμμα εκπαίδευσης και γνωστικής ετοιμότητας της ελληνικής κοινωνίας να επεξεργαστεί έννοιες όπως η ηθική παρενόχληση, και το stalking ώστε να αγκαλιάσει τα θύματα ως οφείλει.

Ως προς την προσέγγιση της φιγούρας ενός τυπικού " Θύτη", στο "Οι Γυναίκες Δεν Κλαίνε" παρακολουθούμε μια από τις έκφανσεις της κοινωνιοπαθούς προσωπικότητας με στοιχεία ναρκισσιστικής διαταραχής- που χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων από χειριστικότητα, στρεβλή γοητεία και πλήρη έλλειψη ενοχών ή ενσυναίσθησης, γεγονός που την καθιστά ολέθρια για όποιον άτυχο γίνει στόχος, αφού ο θύτης δε σταματά προτού πετύχει την εξουθένωση και τον ηθικό εκμηδενισμό του θύματός του...

Στο ασφυκτικό αυτό αποθαρρυντικό πλαίσιο η Μαρία Παναγοπούλου κατορθώνει να διασώσει την ελπίδα εκεινη που συντηρει τη διαθεση καθε υγιούς και κοινωνικα αφυπνισμένου πολίτη να αντιπαλέψει τα θεριά:

Το γεγονός ότι η ανθρωπιά και η προθυμία ανθρώπων να μετατρεψουν τη γνώση τους, τη δική τους εμπειρία ή την ευνοικότερη θέση τους σε αλληλεγγύη μπορεί να γίνει μια ασπίδα για κάθε αθώο που κινδυνεύει.

Εθελοντικές οργανώσεις, φορείς και ανθρωποι φωτεινοί μπορει να αποδειχθουν απροσδοκητοι συμμαχοι εκει όπου απουσιάζει η Πολιτεία.Κανένας μόνος του

Αυτό το μήνυμα υπογραμμίζει την ευθύνη όλων μας σαν προσκλητήριο ενηλικίωσης μιας κοινωνίας που πρέπει να απογαλακτιστεί επιτέλους από ευθυνόφοβη αρτηριοσκλήρυνση και το πατρονάρισμα οπισθοδρομικών προκαταλήψεων.

Ο καθένας μας μπορεί να αποτινάξει ανόητες προκαταλήψεις για να γίνει ένας μικρός φάρος φωτός, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης, για τον πάσχοντα διπλανό ενδίδοντας στην πρόκληση της ελευθερίας που δίνει στον κάθε πολίτη τα ηνία του εαυτού του και τον καθιστά ωφέλιμο για το κοινωνικό σύνολο...