Λίγες και Μία Νύχτες, Ισίδωρος Ζουργός
Είδος Ιστορικό Μυθιστόρημα
Βαθμολογία 10/10
Ο Ισιδωρος Ζουργος επανέρχεται στις γνωστές, αγαπημένες "εμμονές" του,με ενα μυθιστορημα συναρπαστικο -γοητευτικο σαν παραμυθι που διαβαζεται απληστα σε "Λιγες και Μια Νυχτες"!
Με σκαρί την Ιστορία και έναν φλογερό έρωτα σαλπαρει για άλλη μια φορα από την προσωπική Ιθακη του για να διαγράψει τον κύκλο που θα τον επαναπατρίσει στα Άγια Χώματά της!
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
"Συνταξιδιώτης του" ο Λευτέρης Ζευγος,ο γιος του κηπουρού στην αυλή του έκπτωτου Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ, που πουλά εφημερίδες και κρυφακούει τα παραμύθια του Σουλτάνου σε ενα άγνωστο κορίτσι!
Τα χρόνια περνούν κι ο μικρός εφημεριδοπώλης αποζητά την μεγάλη ευκαιρία μακρυά από όσα τον πρόδωσαν, με πυξίδα μιαν ανεκπλήρωτη αγάπη και προορισμό την αυτογνωσία.
Θα συρθεί στον υπόκοσμο,θα αρπάξει ευκαιρίες μέσα από την καταστροφή,θα συνεργαστεί με ισχυρούς ανθρώπους.
Η δίνη του πολέμου θα τον οδηγήσει στην παγωμένη Ουκρανία και τον ρωσικό εμφύλιο που θα τον αλλάξει για πάντα και θα του συστήσει την αντρική φιλία!
Με νέο όνομα θα αποδυθεί σε ένα αέναο κυνήγι του πλούτου και της ευδαιμονίας απο τη Μασσαλία και το Παρίσι ως την Αμβέρσα των διαμαντιών και τη Θεσσαλονίκη του Πολέμου-με τη βίλα των Εξοχών υπόμνηση ενός χαμένου παραδείσου, που θα δει να του ρημάζουν για δεύτερη φορά...
Και μέσα σε όλα,η απρόσμενη ανθρωπιά που δικαιώνει ακόμη και τα ματαιωμένα όνειρα
στο «βιβλίο» αυτής της ζωής όντας αυτή ο απώτατος Προορισμός της Ευτυχίας…
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Άλλο ένα υπέροχο έργο προστίθεται στην συγγραφική Πινακοθήκη που ο Ζουργος έστησε για χάρη της λατρεμένης του Θεσσαλονίκης:
Μετα τα Ανεμωλια,τη Σκιά της Πεταλούδας , τον Φραουστ, τον Αλμοσινο, αυτή τη φορά, η "Μυθολογία" της Θεσσαλονίκης εμπλουτίζεται με την περιπλάνηση ενός πολυπράγμονα και φιλόδοξου άντρα, στα κύματα του 20ου αιώνα
και ενος ερωτα που οδηγει στην αυτογνωσία!
Εργο κοινωνικό, με ιστορικό υπόβαθρο, που καταλήγει στο ερώτημα της ύπαρξης.
Μια υμνωδία στον έρωτα που εμπνέει, αναβαπτίζει, εξιλεώνει!
Οι Λιγες Και Μια Νύχτες, με αφετηρία τους τα ανατολίτικα παραμύθια ενός Σουλτάνου που προσγειώθηκε σε μια βίαιη πραγματικότητα φθοράς κ ματαιότητας, μας αφηγούνται τις Χίλιες κ μια Νύχτες του πολυτάραχου 20ου αιώνα που με τη σμίλη του λάβωσε την Ωραία Νύφη του Βορρά όσο καμιά αλλη πόλη!
Τόπος δράσης κ επιστροφής η χαμένη συνοικία των Εξοχών -με τον συγγραφέα να φωτογραφίζει τις πολλαπλές ρυμοτομικές, αρχιτεκτονικές κ πληθυσμιακές μεταμορφώσεις μιας πόλης που συμπύκνωσε όλες τις αιματηρές ανατροπές του πιο τρομακτικού από τους ανθρώπινους αιώνες, του 20ου!
Σε μια μοναδική σύμπραξη ιστορικής γνώσης και συναισθήματος, ο Ζουργος παρακολουθεί το χρονικό ενός έρωτα από τους πλέον συγκινητικούς ,που επιφυλάσσει πλήθος εκπλήξεων και δυνατών στιγμών.
Έρωτας- αθωότητα, έρωτας- μνήμη κι έλλειψη, νόστος και ξενητειά...
Συνομιλία σωμάτων σε ένα απενοχοποιημένα αισθησιακό κρεσέντο που μόνον οι ψυχές αφουγκράζονται.
Η αφήγηση είναι γραμμική αλλά παρεμβάλλονται επιστολικός λόγος και ιντερμέντζα που εντάσσουν την ιστορία στα πλαίσια ενός μυθιστορήματος που ένας νέος συγγραφέας ετοιμάζει κατά παραγγελία ενός τυφλού πλέον ηλικιωμένου.
Σε αυτό το δευτερογενές επίπεδο, έχουμε μια προβληματική για τη σχέση Τέχνης και ζωής, καθώς και την αγωνία του Γήρατος άρτια σκιαγραφημένη.
Η γλώσσα του Ζουργου διατηρεί τις αρετές της κλασσικής ελληνικής πεζογραφίας και του ίδιου ,ωστόσο παρουσιάζει μια πιο απλουστευμένη εκδοχή της, με λιγότερες εξάρσεις λυρισμού και ίσως λεξιλογικής εκζήτησης που χαρακτήριζε προηγούμενα έργα του!
Τούτη τη φορά ο λόγος παρουσιάζει ευελιξία, ενώ ένα ακόμη θετικό στοιχείο του είναι η δεξιοτεχνική ισορροπία ανάμεσα στην αφηγηματική καλλιέπεια και
την απαραίτητη ελευθεριότητα μιας αντρικής ιστορίας
Ένα βιβλίο σπουδαίο, που, όπως τα περισσότερα βιβλία αξιώσεων, αναπτύσσει "ωραίο διάλογο" με αλλά σημαντικά, προηγούμενά του έργα!
Η διακειμενικότητα γενικα είναι ενα στοιχείο έντονο στη γραφη του Ζουργου -με τρόπο δημιουργικό που αποφεύγει την παγίδα του μιμητισμου:
Στο πρωτόλειο του τον Φράουστ έχουμε σαφή επιρροή απο τον Γκαίτε (κατα το μοτίβο που το παράφρασε κ ο Τομας Μανν στν Δρ Φαουστους )ιδωμένο απο τη σκοπιά του συγγραφέα δημιουργού!
Στα Ανεμωλία επιχειρείται ανασύνθεση της Οδύσσειας μέσα στις θάλασσες της ανδρικής αγωνίας κόντρα στην ωρίμανση και την απομυθοποίηση του έρωτα.
Στον Αλμοσινο ξεπηδουν πινελιές από τον Περίπλου του Διονύση Ρωμα!
Στις Νυχτες δεσπόζων δημιουργός -σκιά και μέντορας, θαρρείς- είναι ο Καραγάτσης
Η "συνομιλία" του Ζουργου με τον Καραγατση εξελισσεται σε 3 επίπεδα!
Το προφανές αφορά στην απευθείας παρουσία του Βασίλι Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν- αυτοπροσώπως ως φίλου και συνοδοιπόρου του Ζεύγου!
Το δεύτερο επίπεδο συνίσταται στην ευθεία ομολογία των δυο ηρώων που φέρουν όμορα ηθικά χαρακτηριστικά ως προς τον υλισμό και το κυνήγι της... χίμαιρας - αγαπημένος συμβολισμός και μοντέλο στον Καραγατση, που αναπλάθει εύστοχα ο Ζουργος
Το τρίτο επίπεδο αφορά στον ίδιο τον προβληματισμό του έργου απέναντι στον άνθρωπο που έρχεται αντιμέτωπος με μια αδυσώπητη ιστορική συγκυρία, μετατρέποντάς την σε άλλοθι προκειμένου να απαρνηθεί μια ταυτότητα αφόρητη και να αποδράσει από έναν μισητο εαυτο- υπαρξιακά αποτυχημένο!
Εδω η συγκυρία είναι κοινή ανατροπή του Τσάρου απο την Οκτωβριανή Επανάσταση
Τούτη η συνύπαρξη είναι γόνιμη αφού ο Ζουργος εξελίσσει τον ήρωα του ανυψώνοντας τον στην ηθική κλίμακα πάνω από αυτόν του Καραγατση:
Συν τοις άλλοις ο Ζουργος υπαινίσσεται μιαν ανεκτικότητα προς τη Σοβιετική Επανάσταση που ο Καραγάτσης σταδιακά απαξιώνει !
Εδω υπεισέρχεται η διαφοροποίηση :Ενώ αμφότεροι εκκινούν απο μια σαφέστατα ανδροκρατική σκοπιά με τη γυναικεία φιγουρα σε δευτερο πλάνο ισως κι ελαφρώς υποδεέστερη του ανδρός Ζουργος πίσω από την εξαθλιωμένη πόρνη που βλέπει ο Καραγατσης στη Γυναίκα, ανιχνεύει ένα είδος "Μαντόνας": Τη Γυναίκα που με τη στοργή κ το ιερό κάλλος της εξαγνίζει κ συνιστά πύλη παραδείσου συντρίβοντας τον εγωκεντρισμό του άντρα κ νοηματοδοτωντας τη ζωή του ξανά, στοιχείο παρόν σε πολλά του έργα!
Άλλος συγγραφέας όπου γίνεται ονομαστική νύξη είναι ο Τζακ Λοντον με το πιο ανατρεπτικό του βιβλίο, το σοσιαλιστικής διάθεσης Σιδερένιο Τακούνι:
Αυτό το έργο πυροδοτεί μια ιδεολογικής απόχρωσης συζήτηση ανάμεσα στον Λευτέρη κ έναν συμπολεμιστή του στην Ουκρανία:
Τούτο το στιγμιότυπο παραπέμπει - ερημην ίσως του Ζουργου-στα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου, οταν κατα την επίσης παράλογη και μεγαλόπνοη εκστρατεία στο Σαγγάριο, ο ευγενής ιδεολόγος Νικήτας Δροσακης πασχίζει να αφυπνίσει τον αδαή Μανώλη Αξιωτη- λογω και έργω!
Χωρίς το ανάστημα και την πολιτική φόρτιση τούτου του ήρωα, ο Ζουργος αποδίδει κι εκείνος τη συντροφικότητα του Μετώπου σε μια τροπή που τελικά φέρνει στο νου μια ενότητα απο τη "Ζωή Εν Ταφω" του Μυριβήλη!
Είναι καινοτόμα πάντως κ πολιτικά τολμηρή η εκτεταμένη αναφορά και η δια μέσου των ηρώων, κριτική ματιά του Ζουργου προς την Εκστρατεία στην Κριμαία κ την ιμπεριαλιστική επέμβαση στον ρωσικό Εμφύλιο εις βάρος των κομμουνιστικών δυνάμεων -ένα απο τα οδυνηρά-ξενόδουλα- υστερόγραφα της ελληνικής Ιστορίας ,που στη μυθιστοριογραφία παραμερίζεται από κορεσμένες πια αναφορές στον ΑΠΠ ,στη Μικρασια κ τον Β ΠΠ (αν κι ο τελευταίος παρουσιάζεται επίσης- με τρόπο καταλυτικό- όσο και τραγικό στην πλοκή)
Ο τελευταίος συγγραφέας που..."δηλώνει παρών " στις "Λίγες και μια Νυχτες" ειναι ο Βίκτωρ Ουγκώ- σε παραλληλία με το κορυφαίο του έργο, που κατονομάζει ο ίδιος ο συγγραφέας!
Υπάρχει ένας "δραπέτης καταδιωκόμενος απο τον ίδιο τον εαυτό του" με άλλο όνομα, όπως ο "Γιάννης Αγιάννης", υπάρχει μια επίδοξη ,φτωχή "Κοζετ"... Σίγουρα, όμως, απέχουν κάπως απο τον κεντρικό προβληματισμό στους "Άθλιους" που είναι η Συγχώρεση ως στάση θυσιαστική και σωτηρία.
Η λύτρωση στις Νύχτες του Ζουργού έρχεται λιγότερο χριστιανικά και περισσότερο "καζαντζακικα"- όχι πάντως με τη νιτσεϊκή σκοπιά:
Αν, δηλαδή, "Η Σκιά Της Πεταλούδας" ήταν η Ελεγεία των Αποτυχημένων, οι "Νύχτες" στέκουν στον αντίποδα, χρίζοντας τον Άνθρωπο "θριαμβευτή" με έναν ιδιότυπο ,αλλα αδιαφιλονίκητο τρόπο, που κατορθώνει να υπερκεράσει τη φθορά ,την οδύνη και το αναπόδραστο βάρος της θνητότητας -με την αισιόδοξη λεβεντιά ενός Ζορμπά!
Είναι στο βάθος της, η ίδια παράξενη νίκη που ο Τολστόι υφαρπάζει από τον Θάνατο την ύστατη στιγμή (Αφέντης και Δούλος) για να προσφέρει την πίστη στην ανθρωπιά, όπως ένα μεγάλο έργο πρέπει να εμπνέει...
Είτε ως μια συναρπαστική περιπλάνηση στον έρωτα και την αντρική ψυχή,
είτε ως σεργιάνι στην Ιστορία, είτε ως υπαρξιακή περιδίνηση στη Συνείδηση την Αυτοπραγμάτωσή μας,
"Οι Λίγες Και Μια Νύχτες"αποτελούν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα πολλαπλών αναγνώσεων , που πρέπει οπωσδήποτε να ανακαλύψετε και παγιωνει τη θέση του Ισίδωρου Ζουργού ανάμεσα στις 2-3 κορυφαίες πένες της γενιάς του!
...Διαβάστε Ακόμη...
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΖΟΥΡΓΟΥ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Βιβλιοπαρουσιαση
Είδος Ιστορικό Μυθιστόρημα
Βαθμολογία 10/10
Ο Ισιδωρος Ζουργος επανέρχεται στις γνωστές, αγαπημένες "εμμονές" του,με ενα μυθιστορημα συναρπαστικο -γοητευτικο σαν παραμυθι που διαβαζεται απληστα σε "Λιγες και Μια Νυχτες"!
Με σκαρί την Ιστορία και έναν φλογερό έρωτα σαλπαρει για άλλη μια φορα από την προσωπική Ιθακη του για να διαγράψει τον κύκλο που θα τον επαναπατρίσει στα Άγια Χώματά της!
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
"Συνταξιδιώτης του" ο Λευτέρης Ζευγος,ο γιος του κηπουρού στην αυλή του έκπτωτου Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ, που πουλά εφημερίδες και κρυφακούει τα παραμύθια του Σουλτάνου σε ενα άγνωστο κορίτσι!
Τα χρόνια περνούν κι ο μικρός εφημεριδοπώλης αποζητά την μεγάλη ευκαιρία μακρυά από όσα τον πρόδωσαν, με πυξίδα μιαν ανεκπλήρωτη αγάπη και προορισμό την αυτογνωσία.
Θα συρθεί στον υπόκοσμο,θα αρπάξει ευκαιρίες μέσα από την καταστροφή,θα συνεργαστεί με ισχυρούς ανθρώπους.
Η δίνη του πολέμου θα τον οδηγήσει στην παγωμένη Ουκρανία και τον ρωσικό εμφύλιο που θα τον αλλάξει για πάντα και θα του συστήσει την αντρική φιλία!
Με νέο όνομα θα αποδυθεί σε ένα αέναο κυνήγι του πλούτου και της ευδαιμονίας απο τη Μασσαλία και το Παρίσι ως την Αμβέρσα των διαμαντιών και τη Θεσσαλονίκη του Πολέμου-με τη βίλα των Εξοχών υπόμνηση ενός χαμένου παραδείσου, που θα δει να του ρημάζουν για δεύτερη φορά...
Και μέσα σε όλα,η απρόσμενη ανθρωπιά που δικαιώνει ακόμη και τα ματαιωμένα όνειρα
στο «βιβλίο» αυτής της ζωής όντας αυτή ο απώτατος Προορισμός της Ευτυχίας…
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Άλλο ένα υπέροχο έργο προστίθεται στην συγγραφική Πινακοθήκη που ο Ζουργος έστησε για χάρη της λατρεμένης του Θεσσαλονίκης:
Μετα τα Ανεμωλια,τη Σκιά της Πεταλούδας , τον Φραουστ, τον Αλμοσινο, αυτή τη φορά, η "Μυθολογία" της Θεσσαλονίκης εμπλουτίζεται με την περιπλάνηση ενός πολυπράγμονα και φιλόδοξου άντρα, στα κύματα του 20ου αιώνα
και ενος ερωτα που οδηγει στην αυτογνωσία!
Εργο κοινωνικό, με ιστορικό υπόβαθρο, που καταλήγει στο ερώτημα της ύπαρξης.
Μια υμνωδία στον έρωτα που εμπνέει, αναβαπτίζει, εξιλεώνει!
Οι Λιγες Και Μια Νύχτες, με αφετηρία τους τα ανατολίτικα παραμύθια ενός Σουλτάνου που προσγειώθηκε σε μια βίαιη πραγματικότητα φθοράς κ ματαιότητας, μας αφηγούνται τις Χίλιες κ μια Νύχτες του πολυτάραχου 20ου αιώνα που με τη σμίλη του λάβωσε την Ωραία Νύφη του Βορρά όσο καμιά αλλη πόλη!
Τόπος δράσης κ επιστροφής η χαμένη συνοικία των Εξοχών -με τον συγγραφέα να φωτογραφίζει τις πολλαπλές ρυμοτομικές, αρχιτεκτονικές κ πληθυσμιακές μεταμορφώσεις μιας πόλης που συμπύκνωσε όλες τις αιματηρές ανατροπές του πιο τρομακτικού από τους ανθρώπινους αιώνες, του 20ου!
Σε μια μοναδική σύμπραξη ιστορικής γνώσης και συναισθήματος, ο Ζουργος παρακολουθεί το χρονικό ενός έρωτα από τους πλέον συγκινητικούς ,που επιφυλάσσει πλήθος εκπλήξεων και δυνατών στιγμών.
Έρωτας- αθωότητα, έρωτας- μνήμη κι έλλειψη, νόστος και ξενητειά...
Συνομιλία σωμάτων σε ένα απενοχοποιημένα αισθησιακό κρεσέντο που μόνον οι ψυχές αφουγκράζονται.
Η αφήγηση είναι γραμμική αλλά παρεμβάλλονται επιστολικός λόγος και ιντερμέντζα που εντάσσουν την ιστορία στα πλαίσια ενός μυθιστορήματος που ένας νέος συγγραφέας ετοιμάζει κατά παραγγελία ενός τυφλού πλέον ηλικιωμένου.
Σε αυτό το δευτερογενές επίπεδο, έχουμε μια προβληματική για τη σχέση Τέχνης και ζωής, καθώς και την αγωνία του Γήρατος άρτια σκιαγραφημένη.
Η γλώσσα του Ζουργου διατηρεί τις αρετές της κλασσικής ελληνικής πεζογραφίας και του ίδιου ,ωστόσο παρουσιάζει μια πιο απλουστευμένη εκδοχή της, με λιγότερες εξάρσεις λυρισμού και ίσως λεξιλογικής εκζήτησης που χαρακτήριζε προηγούμενα έργα του!
Τούτη τη φορά ο λόγος παρουσιάζει ευελιξία, ενώ ένα ακόμη θετικό στοιχείο του είναι η δεξιοτεχνική ισορροπία ανάμεσα στην αφηγηματική καλλιέπεια και
την απαραίτητη ελευθεριότητα μιας αντρικής ιστορίας
Ένα βιβλίο σπουδαίο, που, όπως τα περισσότερα βιβλία αξιώσεων, αναπτύσσει "ωραίο διάλογο" με αλλά σημαντικά, προηγούμενά του έργα!
Η διακειμενικότητα γενικα είναι ενα στοιχείο έντονο στη γραφη του Ζουργου -με τρόπο δημιουργικό που αποφεύγει την παγίδα του μιμητισμου:
Στο πρωτόλειο του τον Φράουστ έχουμε σαφή επιρροή απο τον Γκαίτε (κατα το μοτίβο που το παράφρασε κ ο Τομας Μανν στν Δρ Φαουστους )ιδωμένο απο τη σκοπιά του συγγραφέα δημιουργού!
Στα Ανεμωλία επιχειρείται ανασύνθεση της Οδύσσειας μέσα στις θάλασσες της ανδρικής αγωνίας κόντρα στην ωρίμανση και την απομυθοποίηση του έρωτα.
Στον Αλμοσινο ξεπηδουν πινελιές από τον Περίπλου του Διονύση Ρωμα!
Στις Νυχτες δεσπόζων δημιουργός -σκιά και μέντορας, θαρρείς- είναι ο Καραγάτσης
Η "συνομιλία" του Ζουργου με τον Καραγατση εξελισσεται σε 3 επίπεδα!
Το προφανές αφορά στην απευθείας παρουσία του Βασίλι Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν- αυτοπροσώπως ως φίλου και συνοδοιπόρου του Ζεύγου!
Το δεύτερο επίπεδο συνίσταται στην ευθεία ομολογία των δυο ηρώων που φέρουν όμορα ηθικά χαρακτηριστικά ως προς τον υλισμό και το κυνήγι της... χίμαιρας - αγαπημένος συμβολισμός και μοντέλο στον Καραγατση, που αναπλάθει εύστοχα ο Ζουργος
Το τρίτο επίπεδο αφορά στον ίδιο τον προβληματισμό του έργου απέναντι στον άνθρωπο που έρχεται αντιμέτωπος με μια αδυσώπητη ιστορική συγκυρία, μετατρέποντάς την σε άλλοθι προκειμένου να απαρνηθεί μια ταυτότητα αφόρητη και να αποδράσει από έναν μισητο εαυτο- υπαρξιακά αποτυχημένο!
Εδω η συγκυρία είναι κοινή ανατροπή του Τσάρου απο την Οκτωβριανή Επανάσταση
Τούτη η συνύπαρξη είναι γόνιμη αφού ο Ζουργος εξελίσσει τον ήρωα του ανυψώνοντας τον στην ηθική κλίμακα πάνω από αυτόν του Καραγατση:
Συν τοις άλλοις ο Ζουργος υπαινίσσεται μιαν ανεκτικότητα προς τη Σοβιετική Επανάσταση που ο Καραγάτσης σταδιακά απαξιώνει !
Εδω υπεισέρχεται η διαφοροποίηση :Ενώ αμφότεροι εκκινούν απο μια σαφέστατα ανδροκρατική σκοπιά με τη γυναικεία φιγουρα σε δευτερο πλάνο ισως κι ελαφρώς υποδεέστερη του ανδρός Ζουργος πίσω από την εξαθλιωμένη πόρνη που βλέπει ο Καραγατσης στη Γυναίκα, ανιχνεύει ένα είδος "Μαντόνας": Τη Γυναίκα που με τη στοργή κ το ιερό κάλλος της εξαγνίζει κ συνιστά πύλη παραδείσου συντρίβοντας τον εγωκεντρισμό του άντρα κ νοηματοδοτωντας τη ζωή του ξανά, στοιχείο παρόν σε πολλά του έργα!
Άλλος συγγραφέας όπου γίνεται ονομαστική νύξη είναι ο Τζακ Λοντον με το πιο ανατρεπτικό του βιβλίο, το σοσιαλιστικής διάθεσης Σιδερένιο Τακούνι:
Αυτό το έργο πυροδοτεί μια ιδεολογικής απόχρωσης συζήτηση ανάμεσα στον Λευτέρη κ έναν συμπολεμιστή του στην Ουκρανία:
Τούτο το στιγμιότυπο παραπέμπει - ερημην ίσως του Ζουργου-στα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου, οταν κατα την επίσης παράλογη και μεγαλόπνοη εκστρατεία στο Σαγγάριο, ο ευγενής ιδεολόγος Νικήτας Δροσακης πασχίζει να αφυπνίσει τον αδαή Μανώλη Αξιωτη- λογω και έργω!
Χωρίς το ανάστημα και την πολιτική φόρτιση τούτου του ήρωα, ο Ζουργος αποδίδει κι εκείνος τη συντροφικότητα του Μετώπου σε μια τροπή που τελικά φέρνει στο νου μια ενότητα απο τη "Ζωή Εν Ταφω" του Μυριβήλη!
Είναι καινοτόμα πάντως κ πολιτικά τολμηρή η εκτεταμένη αναφορά και η δια μέσου των ηρώων, κριτική ματιά του Ζουργου προς την Εκστρατεία στην Κριμαία κ την ιμπεριαλιστική επέμβαση στον ρωσικό Εμφύλιο εις βάρος των κομμουνιστικών δυνάμεων -ένα απο τα οδυνηρά-ξενόδουλα- υστερόγραφα της ελληνικής Ιστορίας ,που στη μυθιστοριογραφία παραμερίζεται από κορεσμένες πια αναφορές στον ΑΠΠ ,στη Μικρασια κ τον Β ΠΠ (αν κι ο τελευταίος παρουσιάζεται επίσης- με τρόπο καταλυτικό- όσο και τραγικό στην πλοκή)
Ο τελευταίος συγγραφέας που..."δηλώνει παρών " στις "Λίγες και μια Νυχτες" ειναι ο Βίκτωρ Ουγκώ- σε παραλληλία με το κορυφαίο του έργο, που κατονομάζει ο ίδιος ο συγγραφέας!
Υπάρχει ένας "δραπέτης καταδιωκόμενος απο τον ίδιο τον εαυτό του" με άλλο όνομα, όπως ο "Γιάννης Αγιάννης", υπάρχει μια επίδοξη ,φτωχή "Κοζετ"... Σίγουρα, όμως, απέχουν κάπως απο τον κεντρικό προβληματισμό στους "Άθλιους" που είναι η Συγχώρεση ως στάση θυσιαστική και σωτηρία.
Η λύτρωση στις Νύχτες του Ζουργού έρχεται λιγότερο χριστιανικά και περισσότερο "καζαντζακικα"- όχι πάντως με τη νιτσεϊκή σκοπιά:
Αν, δηλαδή, "Η Σκιά Της Πεταλούδας" ήταν η Ελεγεία των Αποτυχημένων, οι "Νύχτες" στέκουν στον αντίποδα, χρίζοντας τον Άνθρωπο "θριαμβευτή" με έναν ιδιότυπο ,αλλα αδιαφιλονίκητο τρόπο, που κατορθώνει να υπερκεράσει τη φθορά ,την οδύνη και το αναπόδραστο βάρος της θνητότητας -με την αισιόδοξη λεβεντιά ενός Ζορμπά!
Είναι στο βάθος της, η ίδια παράξενη νίκη που ο Τολστόι υφαρπάζει από τον Θάνατο την ύστατη στιγμή (Αφέντης και Δούλος) για να προσφέρει την πίστη στην ανθρωπιά, όπως ένα μεγάλο έργο πρέπει να εμπνέει...
Είτε ως μια συναρπαστική περιπλάνηση στον έρωτα και την αντρική ψυχή,
είτε ως σεργιάνι στην Ιστορία, είτε ως υπαρξιακή περιδίνηση στη Συνείδηση την Αυτοπραγμάτωσή μας,
"Οι Λίγες Και Μια Νύχτες"αποτελούν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα πολλαπλών αναγνώσεων , που πρέπει οπωσδήποτε να ανακαλύψετε και παγιωνει τη θέση του Ισίδωρου Ζουργού ανάμεσα στις 2-3 κορυφαίες πένες της γενιάς του!
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΖΟΥΡΓΟΥ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Βιβλιοπαρουσιαση
ΟΥΑΟΥΥΥ υπεροχος ο σχολιασμος σου ελλη μου και το βιβλιο φενετε ακρως συναρπαστικο!!!!!!!!!!!!!!!!! (ΖΕΤΑ.Κ)
ΑπάντησηΔιαγραφή