ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ, Μια Νύχτα Ακόμη

                                      Μια Νύχτα Ακόμη, Κώστας Κρομμύδας
                                            Είδος: Κοινωνικό
                                                                                     Βαθμολογία: 10/10
                                                                 

Ο Κώστας Κρομμύδας μεταπήδησε από την ηθοποίια στον χώρο της συγγραφής αποδεικνύοντας ότι  το ταλέντο μπορεί να έχει πολλές πλευρές...Ποτέ -προς τιμήν του- δεν επαναπάυτηκε στη σιγουριά της αναγνωρισιμότητας του.
Όπως κάθε αληθινος εραστής της συγγραφής έγινε ο ίδιος κριτής του εαυτού του, γι αυτό κάθε του βιβλίο ήταν ένα βήμα παραπάνω, ένα σκαλοπάτι πιο κοντά στην αρτιότητα, ενώ κανένα από τα βιβλία του δε μοιάζει με τα προηγούμενα.
Η πρωτοτυπία, η φαντασία του κι η παραφορά του κύριου Κρομμύδα μας επιφυλάσσουν κάθε φορά μια νέα αναγνωστική έκπληξη.
Το φετινό του έργο όμως δεν είναι απλά ένα ακόμη -έστω όμορφο- μυθιστόρημα.
Το "Μια Νυχτα Ακόμη" είναι ένα από εκείνα τα βιβλία, που αποσπούν βίαια τον αναγνώστη από τη βολική του αδράνεια και τον εφησυχασμό της ρουτίνας του, τον ταρακουνούν και αναστρέφουν την αποπροσανατολισμένη πορεία του επαναφέροντας τον στις ραγιες του Ουσιαστικού, του Αληθινού και της λησμονημένης Ομορφιάς.
Ένα βιβλίο ύμνος στη Ζωή και στον Άνθρωπο.
Μετά από αυτο το βιβλίο δεν μπορείς να βγεις ο ίδιος ανθρωπος.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ.
Η Ισμήνη είναι μια δικηγόρος με μια τακτοποιημένη ζωή.Ένα ονομαστό δικηγορικό γραφείο, ασφυκτικές επαγγελματικές υποχρεώσεις, και έναν πετυχημένο αρραβώνα που τη φέρνει στα σκαλιά της εκκλησίας.Σε αυτήν την απόλυτα συγκροτημένη και ελεγχόμενη ζωή δεν υπάρχει χώρος για παρεκτροπές, υπερβάσεις, ονειροπολήσεις...
Την πιο γλυκιά της ώρα όμως, η Ισμήνη θα βρεθεί απέναντι σε μια τρομακτική ανατροπή που της αφήνει λίγους μόνο μήνες ζωής.Και τότε εκείνη θα αφυπνιστεί και θα διεκδικήσει "Μια Νύχτα Ακόμη" από το όνειρο...Θα ξεκινήσει ένα ταξίδι να γνωρίσει τους τόπους της χαράς και της αυτογνωσίας.
Θα προλάβει όμως η Ισμήνη να επανασυστηθεί με τον εαυτό της και εν τέλει -επιτελους-να ζήσει;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το "Μια Νύχτα Ακόμη" δεν είναι ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα για να χαλαρώσεις,να διασκεδάσεις ,να ξεχαστείς:Δεν είναι ένα παραμύθι για να κοιμηθείς.Όχι.Είναι μια αλήθεια για να αφυπνιστείς και μάλιστα βίαια!Είναι πρόκληση να εξανθρωπιστείς!
Είναι βιβλίο που καίει:Kανείς δε βγαίνει αλώβητος από το βιβλίο αυτό:
Το "Μια Νύχτα Ακόμη" του Κώστα Κρομμύδα ήταν μια από τις σκληρότερες αναγνωστικές εμπειρίες που γεύθηκα ποτέ μου, κι όχι γιατί υπήρξε σε αυτό η παραμικρή υπόνοια ωμότητας, αλλά γιατί η συντριπτική του φιλαλήθεια αναμετράται με όσα φοβόμαστε και γίνεται ένας αμείλικτος καθρέφτης της βέβηλης σπατάλης όπου παραδίδουμε την ίδια τη ζωή μας στο όνομα της μωροφιλοδοξης ματαιότητάς μας.Το βιβλίο αυτό επανατοποθετεί τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις- αυτές της ψυχικής δύναμης, της θέλησης για ζωή.
Σε μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση που ανατέμενει ιδανικά τη γυναικεία ψυχή, ο Κώστας Κρομμύδας αφηγείται δια στόματος της ηρωίδας του ένα ταξίδι "ενηλικίωσης".Ενηλικίωσης ηθικής.
Η Ισμήνη είναι μια απόλυτα χειροπιαστή παρουσία που αντιπροσωπεύει τη μέση 35αρα της εποχής μας- με αγωνίες  γνώριμες, με το τόσο οικείο άγχος της επαγγελματικής ανέλιξης και όνειρα τυπικά για μια κοπελα της γενιάς αυτής.όλα τοποθετημένη σε τακτοποιημένα κουτάκια ώσπου σα στρόβιλος τα πάντα ανατρέπονται σε ένα χαος..Χάος από το οποίο ξεπηδά μια ανακαινισμ'ένη ζωή: 
   Η μοίρα της Ισμήνης,λοιπόν, παίζει ένα πρόστυχο παιχνίδι μαζί της την πιο όμορφη στιγμή για μια νέα κοπέλα εξυφαίνοντας για κείνη την πιο τρομακτική κόλαση που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος.
Η τρομερή αρρωστια της χτυπά την πόρτα -επιθετική κι αδιαπραγμάτευτη. Η "κλεψύδρα" έχει αναποδογυρίσει και οι κόκκοι του χρόνου κυλούν αμείλικτα σε μια διορία αμετακίνητη κι ασφυκτική:.
Ο Κώστας Κρομμύδας δε διστάζει να ιχνηλατήσει τις διαδρομές του επιθετικού καρκίνου, χωρίς αποσιωπήσεις κι ωραιοποιήσεις, μεταδίδοντας όλη την αγωνία του ασθενούς από την πρώτη κρούση των ύποπτων συμπτωμάτων μέχρι τη διάγνωση, που μοίαζει με ετυμηγορία αμετάκλητη.
           Κι εκεί που ηρωίδα και αναγνώστης καταβυθίζονται στα ερέβη του πιο μεγάλου τρόμου και της πιο βαθιάς απελπισίας αρχίζει να τρεμοφέγγει η ακτίδα της αποφασιστικότητας...
Δειλά -δειλα, στην αρχή, απέναντι στο "Θεριό" ορθώνεται -"φοβερότερη" από κείνο- η λαχτάρα για τη ζωή και το ηθικό ανάστημα του Ανθρώπου που αναμετρά το Μπόι του με την αναπόδραστη θνητότητά του.
Από το σημείο αυτό η Ισμήνη σπάει τις αλυσίδες της και κυνηγά το ανεκπλήρωτο όνειρο της...

Κάτω από την απειλητική σκιά του καρκίνου, η Ισμήνη οδηγείται στη συνειδητοποίηση ότι "πήρε τη ζωή της λάθος" και κατορθώνει μέσα σε έναν μήνα να βιώσει όσα δε βρήκε το θάρρος να διεκδικήσει σε 35 χρόνια ζωής...

       Κάπως έτσι, κατορθώνει να αποδράσει από μια θλιβερή, συμβατική σχέση κι από μια ασφυκτική εργασία και να δει μέρη που ονειρεύόταν μια ζωή, και να γνωρίσει τον πραγματικό έρωτα.Η απειλή του θανάτου γίνεται ελευθερωτής κι επαναστατικό σάλπισμα με την Ισμήνη να κάνει την υπέρβαση , αποτινάσσοντας τα περιττά βαρίδια μιας ζωής συνθηκολογημένης...
Κι έτσι αντίκρυ σε δυο μάτια η Ισμήνη βλέπει να περνούν "Μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα" όπως στον στίχο του Ελύτη με την αρρενωπή κι εμβληματική φωνή του Μάνου Κατράκη...
 Ο χρόνος διαστέλλεται κβαντικά μπροστά στον παντοδύναμο έρωτα. Έρωτα για τη ζωή κι έρωτα ως διαθεση συνάντησης με τον Άλλον.
Μαζί με την ηρωίδα, ο αναγνώστης ακολουθεί σε ένα ταξίδι εικόνων, γεύσεων και γοητευτικών σκοπών όπου η Ψυχή γίνεται τροβαδούρος της ίδιας της ζωής.Κάπου εκεί, η φωνή της Jasmin Levi ενορχηστρώνει τον πλαμό δυο ανθρώπων που αντέταξαν στον θάνατο το σκίρτημα της αγάπης και την ιερή τους ένωση... 

Από τη Ρώμη ως τη Φλωρεντία, και από το Μολντεπουλτσιάνο ως την Τοσκάνη και το Λουγκάνο- τοπία ονειρικά και γραφικά απλώνονται σαν πλουμιστά χαλιά μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας!Μας μεθάει το γλυκόπιοτο κρασί του έρωτα! Μας ζεσταίνουν αγκαλιές ανθρωπιάς πηγαίας!Δακρύζουμε με το μελαγχολικό μουρμούρισμα μιας κιθάρας.
Η Ισμήνη ,με συμμάχους μια αγάπη αληθινή μα βαθιά, θριαμβεύει με τον τρόπο που έλεγε ο Ματσανιώτης  όταν επεσημαινε πως "το γεγονός ότι ο άνθρωπος ονειρεύεται και δημιουργεί παρά την επίγνωση της θνητότητας του σηματοδοτεί τον βιολογικό του θρίαμβο".
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι απουσιάζουν οι στιγμές οδύνης και ματαίωσης...Αντιθέτως: Η ασθένεια είναι παρούσα, και πυροδοτεί βασανιστικές εσωτερικές συγκρούσεις.Αλώνει μέρα τη μέρα το κορμί της ηρωίδας, αλλά όχι την ψυχή της!
             Η συνθήκη της τρομερής ασθένειας στο έργο του Κώστα Κρομμύδα δεν υπάρχει για να σοκάρει και να εκβιάσει τη συγκίνηση του αναγνώστη:Έχει ρόλο διδακτικό.Παιδαγωγικό, όπως σε κεινο το παλιό τραγουδάκι του μεγάλου Ρασούλη...

Τούτη η επιτακτική ασθενεια έρχεται να καταδείξει την αλγεινή αλήθεια της ζωής που έχουμε επιλέξει οι περισσότεροι, αφαιρώντας μια πολυτέλεια ψευδεπίγραφη: Αυτήν του Χρόνου που τον παραφορτώνουμε με κούφιες φιλοδοξίες, ανόητη τελειοθηρία, ανταγωνισμούς , μικρότητες και ψυχαναγκαστικά πρέπει, γιατί παραπλανητικά πιστεύουμε ότι έχουμε άνεξάντλητο περιθώριο να αναλισκόμαστε στην ευτέλεια.
Πιστευουμε "οτι μπορούμε άνετα να αναβάλλουμε να ζήσουμε".Σαν τον σκορπιό που κυνηγάει την ουρά του αυτοκαταστροφικά περιστρεφόμαστε γύρω από ματαιότητες που μας αποχυμώνουν κι αρνούμαστε να ζήσουμε.
Στο όνομα του ευτελούς αναβάλλουμε την πραγματική ζωή δηλαδη εκείνη, που απαρτίζεται από τις μύχιες επιθυμίες μας, από τις ειλικρινείς σχέσεις και όσα μας προάγουν ως υπάρξεις.
Ο Υλισμός κι η Φιλαυτία μας μάς έχουν περιχαρακώσει σε μια ψευδαίσθηση αθανασίας, που δυστυχως μας διαφθείρει και μας εξαχρειώνει, γιατί μας απομακρύνει από την ανθρωπιά, από την αρχέγονη ευλογία της φύσης, από τις μικρές παιδιάτικες χαρές που φέρουν κάτι από παράδεισο.
Όλα αυτά ήρθε με τη συγγραφική του ευφυία να μας υπενθυμίσει ο Κώστας Κρομμύδας, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο πολύτιμο.
Ένας λόγος με πατρική σοφία και δίχως άσκοπους βερμπαλισμούς που αναδεικνύει την ομορφιά της ζωής και προσεγγίζει τη Συγχώρεση -όχι με τη θεολογική της διάσταση αλλά με την ψυχαναλυτική-ως συμφιλίωση του προσώπου με την πραγματικότητα ,ως πράξη αυτοεκτίμησης και οδό για την κατάκτηση της ατομικής γαλήνης.
Ένα βιβλίο που δεν κρύβει τα ανεκτίμητα μηνύματά του πίσω από κώδικες φιλοσοφικούς και περίτεχνες φλυαρές αλλα φιλοσοφεί τον θάνατο, τη ζωή τη συγχώρεση και το σωτήριο φως του έρωτα με μια απλότητα αφοπλιστική και ειλικρινή, που διαπερνα την ψυχή και ξεσηκώνει τη σκέψη,αναγκάζοντάς τη να στραφεί σε μονοπάτια αυτοκριτικής κι επαναπροσδιορισμών.Όχι μετά.Όχι αύριο.Τώρα...
            Σε ένα βιβλίο όπου ο θάνατος ακόμη μπορεί να γίνει ένα μάθημα ανθρωπιάς, ο Κώστας Κρομμύδας έρχεται να παιανίσει το μήνυμα της ζωής και της ελπίδας.
Κι αυτό που μένει είναι μια Ισμήνη που "δεν παραδέχτηκε την ήττα", σε μια ποίηση έρωτα και προσφορας στο Απόλυτο.
Γιατί η αγάπη βρίσκει πάντα τρόπους και σαν τις μελωδίες του Ορφέα μπορεί να καταλύει τον Άδη.
Μέσα από τα δάκρυα του συγκλονιστικού φινάλε τελικά προβάλλει το μεγαλείου του Ανθρώπου όταν αναβαπτίζεται στη ζωοδόχο πηγή της αγάπης...
Και ως τελικός απόηχος μένει μια χαρμολύπη που δεν εκπίπτει ποτέ στην παγίδα του μελοδραματισμού.Είναι μια αξιοπρέπεια που δεν επιτρέπει οίκτο.Δεν έρπει στον εγωκεντρισμό της μιζεριας...Ορθώνεται κι αρπάζει τη μέρα, σαν την προτροπή του "Καθηγητή Κίτινγκ" στη θρυλική ταινία "Dead Poets Society" και συμπυκνώνει μέσα της το αιώνιο. 
           Έτσι, ο Κώστας Κρομμύδας κατορθώνει μεσα από ενα δυνατό και βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα να σαλπίσει την παρακελευσματική αποστροφή του Νίκου Καζαντζάκη:
«Mια αστραπή η ζωή -μα προλαβαίνουμε!!!»
           Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για το αναμορφωτικό μυθιστόρημα που πήρε το ρίσκο να παρουσιάσει ,καθώς είμαι σίγουρη πως θα συμβάλλει στη βελτίωση πολλών ζωών -αναμεσά τους και η δική μου...Τι ανώτερο να πετύχει ένας συγγραφέας από το να διαπλάθει συνειδήσεις και να οδηγεί τους αναγνώστες του στη γνήσια ομορφιά της ζωής;;