Τιρκουάζ , Ρένα Ρώσση Ζαίρη
Είδος: Αισθηματικό
Βαθμολογία: 8,5/10
Είναι γνωστή η δύναμη των χρωμάτων, η επίδρασή τους στην ψυχολογια του ανθρώπου, καθώς και οι συνειρμοί που εγείρουν.
Κανένας όμως δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε ένα χρώμα τόσο δροσερό , φωτεινό και χαρούμενο όπως το τιρκουάζ της θάλασσας και της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς, θα κρυβόταν τόσο σκοτάδι, τόση οργή και ένας κίνδυνος θανάσιμος
Η Ρένα Ρώσση Ζαίρη όμως κατορθώνει για μια ακόμη φορά να καταδυθεί άφοβα στις αμέτρητες αποχρώσεις της ανθρώπινης ψυχής,και να μας αιφνιδιάσει με το νέο της μυθιστόρημα "Τιρκουάζ", ένα βιβλίο που πονά και διατηρεί την αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα,δίνοντας το έναυσμα να προβληματιστούμε κι ίσως να γίνουμε λιγακι καλύτεροι άνθρωποι...
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένα δαχτυλίδι με τιρκουάζ πέτρα δένει την τύχη τριων κοριτσιών που η μοιρα έχρισε αδελφές, αλλά όχι η καρδιά τους:
Η δύστροπη ανασφαλής Ερατώ, η δυναμική ευαισθητοποιημένη Κλέλια και η αέρινη πανώρια Μάιρα, δυστυχώς θα διααταυρωθούν με τον Στέφανο.
Τη μια θα την ερωτευτεί.
Την άλλη θα την παντρευτεί από σκοπιμότητα.
Την τρίτη θα τη βιάσει.
Σφραγίδα του ένα δαχτυλίδι με τιρκουάζ πέτρα γιατί αυτό το χρώμα αναβλύζει σαν αίμα από τις πληγές του...
Ποιο μυστικό κρύβεται πίσω από το μοιραίο δαχτυλίδι και το εκτυφλωτικό του χρώμα ;
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Ρένα Ρώσση Ζαίρη επανέρχεται με μια ακόμη ευφάνταστη κοινωνική ιστορία δυνατών συναισθημάτων, που εκπλήσσει , συγκινεί και προσφέρει ανεκτίμητα μηνύματα γύρω από τις οικογενειακές σχέσεις.
Πρωταγωνίστριες ειναι τρεις ετεροθαλείς αδελφές κι ένας άντρας, όπως περίπου είχε συμβεί και στο "Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι".
Αρχικά είναι η Κλελια η οποία γνώρισε τη φτώχεια και μια μανα ανώριμη που φόρτωσε την ψυχή της με το βάρος μιας επιπλαστα φιλικής σχέσης κι ενός παιδιάστικου εγωκεντρισμού που πλήγωσε την παιδική ηλικία της κόρης της.
Η Κλέλια θα ωριμάσει πρόωρα κι αταίριαστα και θα αναζητήσει τον δικό της δρόμο στον ρόλο της καθηγήτριας, με ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα παιδιά, που θα κορυφωθεί αφοπλιστικά αναδεικνύοντας ένα ακόμη κοινωνικό θέμα.
Έπειτα είναι η Ερατώ, μια κοπέλα μεγαλωμένη στη συναισθηματική αποστέρηση και σε έναν άκρατο υλισμό, γεμάτη θυμό για όλα.
Τέλος, η Μάιρα ένα πλάσμα ονειρικό, παραδομένο σε έναν δικό του, πιο μοναχικό κόσμο που βιώνει την αβάσταχτη απουσία της μάνας.
Συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους ο Στέφανος, μεγαλωμένος στο μίσος για τον εαυτό του και τις γυναίκες...
Ο αναγνώστης ακολουθεί τους ήρωες σε ταξίδια ψυχής αλλά και διαδρομές ανα τον πλανήτη αφού κι εδώ η Ρενα Ρώσση χρησιμοποιεί νέες εικόνες από τόπια μακρινα κι αλλότρια για να μας ταξιδέψει.
Νησιά εξωτικά ειδυλλιακά , η "υδάτινη αρχόντισσα" της Καστοριάς, το χαλί των λουλουδιών στις Βρυξέλλες, ή η ξελογιάστρα Θεσσαλονικη προσθέτουν γραφικές καρτ ποστάλ στο οικογενειακό κάδρο αυτής της ιστορίας.
Κεντρικό διαβευμα πίσω από το Τιρκουάζ είναι η σχέση παιδιού- γονέα, καθώς και η αποφασιστική επίδραση που έχει κι η ίδια η σχέση των γονιών μεταξύ τους στο κοσμοείδωλο του παιδιού.
Τρία πρόσωπα λοιπόν που καθένα τους αντιπροσωπεύει μια διαφορετική στρέβλωση του δεσμού ανάμεσα σε γονέα και παιδί.
Έχουμε γονείς απόντες, μάνες άβουλες που σιώπησαν μπροστά στην πατριαρχική βία που διέλυσε τα ίδια τα παιδιά τους,κατακρεουργώντας τις ίδιες, ή γονείς που πρόβαλαν στα παιδιά τους ερωτικές τους ματαιώσεις ροκανίζοντας την αυτοεκτίμησή τους ή που προέταξαν τις ατομικές τους επιθυμίες εναντι της ευτυχίας των παιδιών τους .
Κοινός παρονομαστής η απουσία αγάπης, η οποία υποκαθίσταται είτε από υλικές παροχές, είτε από ψυχρότητα απορριπτική, ή από μια ψυχαναγκαστική εξουσιοθηρική θεώρηση των σχέσεων...
Ο χαρακτήρας που σαφέστατα συγκλονίζει είναι ο Στέφανος με την οδυνηρή του ιστορία, τη σαδιστική του σαγήνη και την απρόβλεπτη παραφορά του...
Χαρακτήρας εύρημα με μια ιδιαίτερη πορεία ακρως δραματική.
Ενα πλάσμα με την αυτοκαταστροφή του φλεγόμενου σκορπιού που κυνηγάει διαρκώς την ουρά του...
Η Ερατώ επίσης κάνει τον αναγνώστη να ταλαντευτεί ανάμεσα στον οίκτο, την περιφρόνηση και τελικά στον θαυμασμό απέναντι στο απρόσμενο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής που αναδύεται εκ της τέφρας της σαν φοίνικας, για να απλώσει μετά τις φτερούγες του αντήλιο για να ξαποσταίνουν στον ίσκιο τους κουρασμένοι στρατοκόποι της ζωής...( όποιος το διαβάσει θα καταλάβει τι εννοω)
Θα ήθελα να παρακολουθήσω ακόμη βαθύτερα την τελευταία μάχη αυτή της Ερατώς.
Θεωρώ επίσης αδύνατον να μείνει κάποιος ασυγκινητος από τη μαχητικότητα , τη χειραφέτηση και τη δοτικότητα της Κλέλιας.
Η ηρωίδα που με αγγιξε λιγότερο είναι η Μάιρα που έχει κάτι από την αγαπημένη Ελίνα" του Αγαπώ" και προσέγγιζε το θέμα της διαφορετικότητας μόνο ακροθιγώς και χωρις να αγγίζει το βάθος εκείνης.
Πλάι τους ένα πλήθος χαρακτήρων: Η Αναστσία , ο Άρης, ο Νίκος ο Αλέξανδρος κ αρκετοί άλλοι τόσο διαφορετικοί ήρωες.
Εντούτοις το σύνολο όλων των προσώπων λειτουργει αρμονικά.
Η αφήγηση , όπως σε όλα τα μυθιστορήματα της κ Ζαίρη εξελίσσεται με την προσφιλή μέθοδο της, που ξετυλίγει την υπόθεσή της μέσα από διαδοχικούς μονολόγους- ενότητές που αντιστοιχούν σε κάθε πρωταγωνιστή.
Κάθε μονόλογος εκκινεί από τη βρεφική ηλικία κάθε ήρωα, αφού είναι γνωστή η παιδαγωγική κατάρτιση της κ Ζαίρη, καθώς κι η επιθυμία της να φωτίζει τις πληγές και τις στρεβλώσεις της παιδικης ηλικίας που καθορίζουν τα παραστρατήματα και τα κενά της ενήλικης εκδοχής μας.
Όλοι οι μονόλογοι εκτυλίσσονται σε παράλληλους χρόνους , εκθέτοντας κάποια κοινά γεγονότα από διαφορετική οπτική φωτίζοντας αθέατες πτυχές τους, για να λυθεί στον τελευταίο η πλοκή για όλα τα πρόσωπα κι ο επίλογος να γραφτεί από τον ίδιο τον συγγραφέα- αφηγητή.
Μέσω αυτής της μεθόδου εξυπηρετείται η πιραντελλική αντίληψη περί υποκειμενικότητας της αλήθειας που παιδαγωγεί τον αναγνώστη, σμιλεύοντας μέσα του σταδιακά μια ενσυναίσθηση αφού του επιτρέπει να ανακαλύψει τραύματα , πλάνες και αιτίες πίσω κι από τις πιο τραχείς ή και παράλογες πράξεις.
Χωρίς εξιδανικεύσεις η Ρένα Ρώσση Ζαίρη προτάσσει την άποψη ότι "Ουδείς εκών κακός".
Αυτή η κατανόηση συμβάλλει στην επιεικέστερη αντιμέτωπιση των ανθρώπινων σφαλμάτων και παθών και σαφώς προσφέρει μια πλητέστερη αναγνωση του κόσμου γύρω μας ,αμβλύνοντας την απρόσωπη σκληρότητα και τις ανέξοδες καταδίκες των άλλων.
Θεωρώ πολύ σημαντικό όταν ένα απολαυστικό κοινωνικό μυθιστόρημα ,σύντροφος σε στιγμές χαλάρωσης ,διακοπών και αναψυχής, μπορεί να λειαίνει τόσο όμορφα τις αιχμές της ψυχής μας και να μας υπενθυμίζει την ανθρωπιά σε καιρούς απάνθρωπους.
Είναι το χαρακτηριστικό που λατρεύω σε όλα τα βιβλία της Ρέμας Ρώσση Ζαίρη και που εύχομαι να συνεχίζει να μετουσιώνεται σε συναρπαστικά μυθιστορήματα που ταξιδεύουν , συγκινούν και μας σεργιανούν στα μυστήρια της ανθρώπινης καρδιάς.
Είδος: Αισθηματικό
Βαθμολογία: 8,5/10
Είναι γνωστή η δύναμη των χρωμάτων, η επίδρασή τους στην ψυχολογια του ανθρώπου, καθώς και οι συνειρμοί που εγείρουν.
Κανένας όμως δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε ένα χρώμα τόσο δροσερό , φωτεινό και χαρούμενο όπως το τιρκουάζ της θάλασσας και της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς, θα κρυβόταν τόσο σκοτάδι, τόση οργή και ένας κίνδυνος θανάσιμος
Η Ρένα Ρώσση Ζαίρη όμως κατορθώνει για μια ακόμη φορά να καταδυθεί άφοβα στις αμέτρητες αποχρώσεις της ανθρώπινης ψυχής,και να μας αιφνιδιάσει με το νέο της μυθιστόρημα "Τιρκουάζ", ένα βιβλίο που πονά και διατηρεί την αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα,δίνοντας το έναυσμα να προβληματιστούμε κι ίσως να γίνουμε λιγακι καλύτεροι άνθρωποι...
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένα δαχτυλίδι με τιρκουάζ πέτρα δένει την τύχη τριων κοριτσιών που η μοιρα έχρισε αδελφές, αλλά όχι η καρδιά τους:
Η δύστροπη ανασφαλής Ερατώ, η δυναμική ευαισθητοποιημένη Κλέλια και η αέρινη πανώρια Μάιρα, δυστυχώς θα διααταυρωθούν με τον Στέφανο.
Τη μια θα την ερωτευτεί.
Την άλλη θα την παντρευτεί από σκοπιμότητα.
Την τρίτη θα τη βιάσει.
Σφραγίδα του ένα δαχτυλίδι με τιρκουάζ πέτρα γιατί αυτό το χρώμα αναβλύζει σαν αίμα από τις πληγές του...
Ποιο μυστικό κρύβεται πίσω από το μοιραίο δαχτυλίδι και το εκτυφλωτικό του χρώμα ;
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Ρένα Ρώσση Ζαίρη επανέρχεται με μια ακόμη ευφάνταστη κοινωνική ιστορία δυνατών συναισθημάτων, που εκπλήσσει , συγκινεί και προσφέρει ανεκτίμητα μηνύματα γύρω από τις οικογενειακές σχέσεις.
Πρωταγωνίστριες ειναι τρεις ετεροθαλείς αδελφές κι ένας άντρας, όπως περίπου είχε συμβεί και στο "Αγαπώ Θα Πει Χάνομαι".
Αρχικά είναι η Κλελια η οποία γνώρισε τη φτώχεια και μια μανα ανώριμη που φόρτωσε την ψυχή της με το βάρος μιας επιπλαστα φιλικής σχέσης κι ενός παιδιάστικου εγωκεντρισμού που πλήγωσε την παιδική ηλικία της κόρης της.
Η Κλέλια θα ωριμάσει πρόωρα κι αταίριαστα και θα αναζητήσει τον δικό της δρόμο στον ρόλο της καθηγήτριας, με ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα παιδιά, που θα κορυφωθεί αφοπλιστικά αναδεικνύοντας ένα ακόμη κοινωνικό θέμα.
Έπειτα είναι η Ερατώ, μια κοπέλα μεγαλωμένη στη συναισθηματική αποστέρηση και σε έναν άκρατο υλισμό, γεμάτη θυμό για όλα.
Τέλος, η Μάιρα ένα πλάσμα ονειρικό, παραδομένο σε έναν δικό του, πιο μοναχικό κόσμο που βιώνει την αβάσταχτη απουσία της μάνας.
Συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους ο Στέφανος, μεγαλωμένος στο μίσος για τον εαυτό του και τις γυναίκες...
Ο αναγνώστης ακολουθεί τους ήρωες σε ταξίδια ψυχής αλλά και διαδρομές ανα τον πλανήτη αφού κι εδώ η Ρενα Ρώσση χρησιμοποιεί νέες εικόνες από τόπια μακρινα κι αλλότρια για να μας ταξιδέψει.
Νησιά εξωτικά ειδυλλιακά , η "υδάτινη αρχόντισσα" της Καστοριάς, το χαλί των λουλουδιών στις Βρυξέλλες, ή η ξελογιάστρα Θεσσαλονικη προσθέτουν γραφικές καρτ ποστάλ στο οικογενειακό κάδρο αυτής της ιστορίας.
Τρία πρόσωπα λοιπόν που καθένα τους αντιπροσωπεύει μια διαφορετική στρέβλωση του δεσμού ανάμεσα σε γονέα και παιδί.
Έχουμε γονείς απόντες, μάνες άβουλες που σιώπησαν μπροστά στην πατριαρχική βία που διέλυσε τα ίδια τα παιδιά τους,κατακρεουργώντας τις ίδιες, ή γονείς που πρόβαλαν στα παιδιά τους ερωτικές τους ματαιώσεις ροκανίζοντας την αυτοεκτίμησή τους ή που προέταξαν τις ατομικές τους επιθυμίες εναντι της ευτυχίας των παιδιών τους .
Κοινός παρονομαστής η απουσία αγάπης, η οποία υποκαθίσταται είτε από υλικές παροχές, είτε από ψυχρότητα απορριπτική, ή από μια ψυχαναγκαστική εξουσιοθηρική θεώρηση των σχέσεων...
Ο χαρακτήρας που σαφέστατα συγκλονίζει είναι ο Στέφανος με την οδυνηρή του ιστορία, τη σαδιστική του σαγήνη και την απρόβλεπτη παραφορά του...
Χαρακτήρας εύρημα με μια ιδιαίτερη πορεία ακρως δραματική.
Ενα πλάσμα με την αυτοκαταστροφή του φλεγόμενου σκορπιού που κυνηγάει διαρκώς την ουρά του...
Η Ερατώ επίσης κάνει τον αναγνώστη να ταλαντευτεί ανάμεσα στον οίκτο, την περιφρόνηση και τελικά στον θαυμασμό απέναντι στο απρόσμενο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής που αναδύεται εκ της τέφρας της σαν φοίνικας, για να απλώσει μετά τις φτερούγες του αντήλιο για να ξαποσταίνουν στον ίσκιο τους κουρασμένοι στρατοκόποι της ζωής...( όποιος το διαβάσει θα καταλάβει τι εννοω)
Θα ήθελα να παρακολουθήσω ακόμη βαθύτερα την τελευταία μάχη αυτή της Ερατώς.
Θεωρώ επίσης αδύνατον να μείνει κάποιος ασυγκινητος από τη μαχητικότητα , τη χειραφέτηση και τη δοτικότητα της Κλέλιας.
Η ηρωίδα που με αγγιξε λιγότερο είναι η Μάιρα που έχει κάτι από την αγαπημένη Ελίνα" του Αγαπώ" και προσέγγιζε το θέμα της διαφορετικότητας μόνο ακροθιγώς και χωρις να αγγίζει το βάθος εκείνης.
Πλάι τους ένα πλήθος χαρακτήρων: Η Αναστσία , ο Άρης, ο Νίκος ο Αλέξανδρος κ αρκετοί άλλοι τόσο διαφορετικοί ήρωες.
Εντούτοις το σύνολο όλων των προσώπων λειτουργει αρμονικά.
Η αφήγηση , όπως σε όλα τα μυθιστορήματα της κ Ζαίρη εξελίσσεται με την προσφιλή μέθοδο της, που ξετυλίγει την υπόθεσή της μέσα από διαδοχικούς μονολόγους- ενότητές που αντιστοιχούν σε κάθε πρωταγωνιστή.
Κάθε μονόλογος εκκινεί από τη βρεφική ηλικία κάθε ήρωα, αφού είναι γνωστή η παιδαγωγική κατάρτιση της κ Ζαίρη, καθώς κι η επιθυμία της να φωτίζει τις πληγές και τις στρεβλώσεις της παιδικης ηλικίας που καθορίζουν τα παραστρατήματα και τα κενά της ενήλικης εκδοχής μας.
Όλοι οι μονόλογοι εκτυλίσσονται σε παράλληλους χρόνους , εκθέτοντας κάποια κοινά γεγονότα από διαφορετική οπτική φωτίζοντας αθέατες πτυχές τους, για να λυθεί στον τελευταίο η πλοκή για όλα τα πρόσωπα κι ο επίλογος να γραφτεί από τον ίδιο τον συγγραφέα- αφηγητή.
Μέσω αυτής της μεθόδου εξυπηρετείται η πιραντελλική αντίληψη περί υποκειμενικότητας της αλήθειας που παιδαγωγεί τον αναγνώστη, σμιλεύοντας μέσα του σταδιακά μια ενσυναίσθηση αφού του επιτρέπει να ανακαλύψει τραύματα , πλάνες και αιτίες πίσω κι από τις πιο τραχείς ή και παράλογες πράξεις.
Χωρίς εξιδανικεύσεις η Ρένα Ρώσση Ζαίρη προτάσσει την άποψη ότι "Ουδείς εκών κακός".
Αυτή η κατανόηση συμβάλλει στην επιεικέστερη αντιμέτωπιση των ανθρώπινων σφαλμάτων και παθών και σαφώς προσφέρει μια πλητέστερη αναγνωση του κόσμου γύρω μας ,αμβλύνοντας την απρόσωπη σκληρότητα και τις ανέξοδες καταδίκες των άλλων.
Θεωρώ πολύ σημαντικό όταν ένα απολαυστικό κοινωνικό μυθιστόρημα ,σύντροφος σε στιγμές χαλάρωσης ,διακοπών και αναψυχής, μπορεί να λειαίνει τόσο όμορφα τις αιχμές της ψυχής μας και να μας υπενθυμίζει την ανθρωπιά σε καιρούς απάνθρωπους.
Είναι το χαρακτηριστικό που λατρεύω σε όλα τα βιβλία της Ρέμας Ρώσση Ζαίρη και που εύχομαι να συνεχίζει να μετουσιώνεται σε συναρπαστικά μυθιστορήματα που ταξιδεύουν , συγκινούν και μας σεργιανούν στα μυστήρια της ανθρώπινης καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου