Κάποιος Φωνάζει Το Όνομά μου, Αγνή Γρυπάρη Μεταξά
Είδος: Διηγήματα
Βαθμολογία: 8,5/10
Μετά τη νουβέλα "Τρυφερά Μαχαιρια" η φιλόλογος συγγραφέας Αγνή Γρυπάρη επανέρχεται με μια αξιοσημείωτη ανθολογία εικοσιενός διηγημάτων.
" Κάποιος Φωνάζει Τ' Όνομά μου"...
Ήδη ο τίτλος σε αρπάζει σε μια δίνη εσωτερικής αγωνίας κ αφήνει μια αίσθηση ακαθόριστου φόβου κι αποξένωσης.
Μικρά σπαράγματα λόγου που καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα της σύγχρονης ζωής και πραγματεύονται όλες τις αγωνίες του σημερινού ανθρώπου ενόσω συνδιαλέγονται με τα απώτατα βάθη της ανθρώπινης ψυχής αλλά και με την Ιερή Μνήμη..
Κάθε αφήγημα εστιάζει σε ένα πρόσωπο που είτε σε μονόλογο είτε σε τριτοπρόσωπη αφήγηση αντιπροσωπεύει κ από ένα κοινωνικό θέμα, έτσι που τελικά η ατομικότητα διαστέλλεται στο επίπεδο του συλλογιικού.
Η γλώσσα είναι ζωντανή κι έχει μια εύστοχα τραχιά προφορικότητα που προσδίδει χαρακτήρα σχεδόν βιωματικό στην αφήγηση.Αυτό συμβάλλει στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και στην ταύτιση του αναγνώστη με δικά του αναγνωρίσιμα κομμάτια.
Κάπως έτσι, μεσα από τις αυτοτελείς ενότητες παρελαύνουν πλήθος κοινωνικών ζητημάτων, όπως η αστυφιλία, η μοναξιά του ατόμου, η αναζήτηση ταυτότητας, η ενοχοποιημενη σεξουαλικότητα,
ο έρωτας που ανθεί κόντρα στον παγετό των δυσμενών καιρών.
Πάνω από όλα αναδεικνύεται η ανάγκη για επικοινωνία, και το ασβεστο αίτημα για το Φως.
Κάθε αφήγημα ενέχει την υπαινικτική πυκνότητα ενός ποιήματος, που στον πυθμένα του εκκολάπτει ένα δευτερογενές επίπεδο συμβολισμών που η αποκωδικοποίησή τους επιφυλάσσρι εκπλήξεις.
Συχνά οι τελευταία πρόταση λειτουργεί με την ανατρεπτική δυναμη του τρίτου στίχου ενός χαικού...
Αξιοσημείωτο είναι πως οι ιστορίες καλύπτουν όλες τις ηλικιακές βαθμίδες και διατρέχουν ολόκληρη την κοινωνική πυραμίδα δίνοντας φωνή σε ετερόκλητα πρόσωπα.
Η θεματολογία λοιπόν αγγίζει τις κρίσεις της εφηβείας, το κοινωνικό περιθώριο, τους μετανάστες
Πριν μίλησα για αυτοτελή κι όχι αυτόνομα διηγήματα.
Όχι τυχαία.
Μπορεί θεματολογικά τα διηγήματα να μη συνδεονται καθόλου μεταξύ τους καθώς
Μαζί όμως αποτελούν τις ψηφίδες ενός όλου ανασυνθέτοντας το τοπίο ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, με τις παθογένειες, τις ευαισθησίες , τις νευρώσεις της ,τις αγωνίες της και το φορτίο της μνήμης.
Ιδωμένα από ένα ολιστικό πρίσμα τα διηγήματα της Αγνής Μεταξά σκιαγραφούν το πορτρέτο του σύγχρονου Έλληνα.
Έκδηλη είναι η αίσθηση του πνιγμού ανθρώπων παραδομένων σε εσωτερικά πρωτίστως δεσμά.
Διάχυτη είναι η αίσθηση της ήττας, ωστόσο εντέχνως στο φινάλε μένει ως επιστέγασμα μια γλυκιά, φωτεινή ελπίδα.
Ανάμεσά στα διηγήματα ξεχωρίζουν Η Πατατούλα, η Ζακυνθός 1944& η Ηλιοφώτιστη, ενας υμνος στη ζωή.
Πιο συγκεκριμένα κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις είναι οι ακόλουθες:
Είδος: Διηγήματα
" Κάποιος Φωνάζει Τ' Όνομά μου"...
Ήδη ο τίτλος σε αρπάζει σε μια δίνη εσωτερικής αγωνίας κ αφήνει μια αίσθηση ακαθόριστου φόβου κι αποξένωσης.
Μικρά σπαράγματα λόγου που καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα της σύγχρονης ζωής και πραγματεύονται όλες τις αγωνίες του σημερινού ανθρώπου ενόσω συνδιαλέγονται με τα απώτατα βάθη της ανθρώπινης ψυχής αλλά και με την Ιερή Μνήμη..
Κάθε αφήγημα εστιάζει σε ένα πρόσωπο που είτε σε μονόλογο είτε σε τριτοπρόσωπη αφήγηση αντιπροσωπεύει κ από ένα κοινωνικό θέμα, έτσι που τελικά η ατομικότητα διαστέλλεται στο επίπεδο του συλλογιικού.
Η γλώσσα είναι ζωντανή κι έχει μια εύστοχα τραχιά προφορικότητα που προσδίδει χαρακτήρα σχεδόν βιωματικό στην αφήγηση.Αυτό συμβάλλει στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και στην ταύτιση του αναγνώστη με δικά του αναγνωρίσιμα κομμάτια.
Κάπως έτσι, μεσα από τις αυτοτελείς ενότητες παρελαύνουν πλήθος κοινωνικών ζητημάτων, όπως η αστυφιλία, η μοναξιά του ατόμου, η αναζήτηση ταυτότητας, η ενοχοποιημενη σεξουαλικότητα,
ο έρωτας που ανθεί κόντρα στον παγετό των δυσμενών καιρών.
Πάνω από όλα αναδεικνύεται η ανάγκη για επικοινωνία, και το ασβεστο αίτημα για το Φως.
Κάθε αφήγημα ενέχει την υπαινικτική πυκνότητα ενός ποιήματος, που στον πυθμένα του εκκολάπτει ένα δευτερογενές επίπεδο συμβολισμών που η αποκωδικοποίησή τους επιφυλάσσρι εκπλήξεις.
Συχνά οι τελευταία πρόταση λειτουργεί με την ανατρεπτική δυναμη του τρίτου στίχου ενός χαικού...
Αξιοσημείωτο είναι πως οι ιστορίες καλύπτουν όλες τις ηλικιακές βαθμίδες και διατρέχουν ολόκληρη την κοινωνική πυραμίδα δίνοντας φωνή σε ετερόκλητα πρόσωπα.
Η θεματολογία λοιπόν αγγίζει τις κρίσεις της εφηβείας, το κοινωνικό περιθώριο, τους μετανάστες
Πριν μίλησα για αυτοτελή κι όχι αυτόνομα διηγήματα.
Όχι τυχαία.
Μπορεί θεματολογικά τα διηγήματα να μη συνδεονται καθόλου μεταξύ τους καθώς
Μαζί όμως αποτελούν τις ψηφίδες ενός όλου ανασυνθέτοντας το τοπίο ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, με τις παθογένειες, τις ευαισθησίες , τις νευρώσεις της ,τις αγωνίες της και το φορτίο της μνήμης.
Ιδωμένα από ένα ολιστικό πρίσμα τα διηγήματα της Αγνής Μεταξά σκιαγραφούν το πορτρέτο του σύγχρονου Έλληνα.
Έκδηλη είναι η αίσθηση του πνιγμού ανθρώπων παραδομένων σε εσωτερικά πρωτίστως δεσμά.
Διάχυτη είναι η αίσθηση της ήττας, ωστόσο εντέχνως στο φινάλε μένει ως επιστέγασμα μια γλυκιά, φωτεινή ελπίδα.
Ανάμεσά στα διηγήματα ξεχωρίζουν Η Πατατούλα, η Ζακυνθός 1944& η Ηλιοφώτιστη, ενας υμνος στη ζωή.
1 Βουτιά
Το πρώτο δίήγημα πραγματεύεται το τέλμα του σύγχρονου αστού και τις ματαιώσεις που έφερε η πρόσφατη Κρίση που ξεμπροστιασε το ηθικό πρωτίστως έλλειμμα μιας επίπλαστης ζωής παραδομένης στον υλισμό.
Παίζουμε μια Κολτσίνα
Το δεύτερο διήγημα είναι ένα ανάλαφρο σχόλιο ντοστογιεφσκικής λογικής πάνω στο πάθος της Χαρτοπαιξίας
Ο Άντρας αναφέρεται στην αφύπνιση και την αυτογνωσία ενός νέου, ο οποιος πασχίζει να απογαλακτιστεί απο την κυριαρχία της μητρικής φιγούρας.
Στήθος
Ένα συγκλονιστικό και βαθιά περιεκτικό διηγημα γύρω από την ασθένεια και τη θηλυκότητα που τη λαβώνουν τα νευρωτικά στεροτυπα κι η έλλειψης ανθρωπιάς.
Η Νύχτα πάλι αποτελεί το πιο απροσδόκητο από τα διηγήματα κι εξελίσσεται σαν φάρσα, ενόσω ξετυλίγει τη μοναξιά του ανθρώπου και την αρχετυπική του ανάγκη για άγγιγμα και στοργή.
Το Φιλί είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας κι αποδοχής του εαυτού μας.
Η Ζάκυνθος 44 είναι ένα προσκύνημα κ μια ιστορία έρωτα χαμηλόφωνα μα κι εύγλωττα αντιπολεμική.
Η Πατατούλα αποτελεί ένα διαμαντάκι κοινωνικου προβληματισμού γύρω απο τη διαφορετικότητα και τον εφιάλτη του σχολικού εκφοβισμού.
Οι Αυτοκόλλητες είναι ένας ιδιαίτερος μονόλογος που μου έφερε στον νου συνειρμικα το Cologuio de los perros του Θερβάντες
Η Ηλιοφώτιστη είναι μια μνεία στην παιδική αθωότητα και στα παιδιά που δίνουν τη μάχη με την Ασθένειά , κηρύττοντας την ελπίδα και την πίστη στη ζωή δια μέσου της αγάπη.
Αυτά και αρκετά ακόμη είναι τα 21 αφηγήματα τούτης της αξιόλογης ανθολογίας που ιχνηλατεί την εποχή και τις προκλήσεις της
Θεωρώ πως Η Πατατούλα κ το Ζάκυνθος 44 είναι εξλίξιμα και θα μπορούσαν να αποτελεσουν πρώτη ύλη για ολοκληρωμένα μυθιστορήματα με έντονο κιινωνικό πρόσημο που θα μπορούσαν να συγκινήσουν με τρόπο ουσιαστικο το κοινό.
Η Νύχτα πάλι αποτελεί το πιο απροσδόκητο από τα διηγήματα κι εξελίσσεται σαν φάρσα, ενόσω ξετυλίγει τη μοναξιά του ανθρώπου και την αρχετυπική του ανάγκη για άγγιγμα και στοργή.
Το Φιλί είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας κι αποδοχής του εαυτού μας.
Η Ζάκυνθος 44 είναι ένα προσκύνημα κ μια ιστορία έρωτα χαμηλόφωνα μα κι εύγλωττα αντιπολεμική.
Η Πατατούλα αποτελεί ένα διαμαντάκι κοινωνικου προβληματισμού γύρω απο τη διαφορετικότητα και τον εφιάλτη του σχολικού εκφοβισμού.
Οι Αυτοκόλλητες είναι ένας ιδιαίτερος μονόλογος που μου έφερε στον νου συνειρμικα το Cologuio de los perros του Θερβάντες
Η Ηλιοφώτιστη είναι μια μνεία στην παιδική αθωότητα και στα παιδιά που δίνουν τη μάχη με την Ασθένειά , κηρύττοντας την ελπίδα και την πίστη στη ζωή δια μέσου της αγάπη.
Αυτά και αρκετά ακόμη είναι τα 21 αφηγήματα τούτης της αξιόλογης ανθολογίας που ιχνηλατεί την εποχή και τις προκλήσεις της
Θεωρώ πως Η Πατατούλα κ το Ζάκυνθος 44 είναι εξλίξιμα και θα μπορούσαν να αποτελεσουν πρώτη ύλη για ολοκληρωμένα μυθιστορήματα με έντονο κιινωνικό πρόσημο που θα μπορούσαν να συγκινήσουν με τρόπο ουσιαστικο το κοινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου