Κυριακή Της Σταυροπροσκυνήσεως

Γ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
Προσκυνωντας τον Σταυρό του Κυριου:

Ω!Σταυρέ Υπέρλαμπρε,
που τη Θυσία βάστηξες 
στο ξύλινο "κορμί" σου!

Σάλπισμα Ζωής στον Άδη,
που μόνοι μας τον διαλέξαμε!

Ω!Τόπε Οδύνης και Ντροπής,
που από τον Λόγο χρίστηκες 
του Ουρανού η Άγια Πύλη!

Ω! Ματωμένε Θρόνε της Αγάπης!

Ω! Της Τριαδικότητος το Οικόσημο!
Ω! Σημαία της Αιώνιας Βασιλείας!

Ω! Λάβαρο της πιο Μεγάλης Επανάστασης!

Ω! Έμβλημα του Ανίκητου!

Ω! Της "Νέας Ιερουσαλήμ" το Αέτωμα!

Ω! Του εξόριστου Αδάμ η ποθητή Πατρίδα!

Ω! Του Στερεώματος ο Αρμός!

Ω! Της Έξωσης η Λήθη!

Ω! Της Ρομφαίας  Εξιλασμός!

Ω! Ήλιε Ανέσπερε, που συμπονάς τη Νύχτα μας!

Ω !Φως στα Ματια των Τυφλών!

Ω! Μάννα των ρακένδυτων Ψυχών!

Ω! Των Ταπεινών η Δόξα!

Ω!  Του Εωσφόρου η Συντριβή!

Ω! Της Οικουμένης το Ένδοξο Κόσμημα!

Ω! Δώρο του Ακτίστου προς τη Λάσπη!

Ω! Θυσιαστήριο που απελευθέρωσες

τα Σφάγια ολου του κόσμου!

Ω! Τελετουργία Αγία που ξεπλένεις όλους τους Βωμούς!

Ω! Θεία Μακροθυμία μπρος στους Βασανιστές Σου!

Ω! Στο ικρίωμα Ανάκληση του Καταδικασμένου! 1

Ω! Κεραυνών Κατευνασμός!

Ω! Των Ελαιών το Δάκρυ!

Ω! Της Γεσθημανής "πικρόν ποτήριον"

που γλύκανες τ' Αμπέλια αυτού του κόσμου!

Ω! Ανάστασης Προπομπέ και του Λαζάρου Ελπίδα!

Ω! Των Χθονίων Κλίμαξ για τον Ουρανό!

Ω! Φόβητρο τρομερό θρασύδειλων Δαιμόνων!

Ω! Τελωνίων η Εξαγορά!

Ω! Των Κολασμένων τρυφερή παραμυθία!

Ω! Των Δικαίων ακατάβλητη Ασπίδα!

Ω! Ιεριχούς το Στέρεο Τείχος μπροστά σε Φιλισταίους!!

Ω! Της Αγάπης "Λίκνο" ασφαλές!

Ω! Των Ασθενών Ίαση απρόσμενη!

Ω! Των Πονεμένων Ανακούφιση!

Ω! Των Πενθούντων η Παρηγορία!

Ω! Των Αδικημένων Συνοδοιπορία!

Ω! Των Πάνσοφων Αγγέλων η Απορία!

Ω! Ιεροεξεταστών ο Σκανδαλισμός!

Ω! Διδαχή Ουράνια σε χθόνιους μαθητές!

Ω! Φλύαρων Γραμματικών η Σιωπή!

Ω! Του Σωκράτη ο «Φθόνος»!

Ω! Των εγωπαθών Θηρίων ο Εκπολιτισμός!

Ω! To Φιλόξενο Σταυροδρόμι όλων των Φυλών!

Ω! Της Ιστορίας η ωραιότερη Σελίδα!

Ω! Η Οσία Καμπάνα της Πρώτης Λειτουργίας!

Ω! Αναβατών η πιο ψηλή Κορυφή!

Ω! «Των Μωρών» ο Μυστικός ο Κήπος!

Ω! Της Θυσίας ο Πορφυρός Ροδώνας!

Ω! Της Συγκατάβασης ο ελπιδοφόρος Κρίνος!

Ω! Σταυρέ, Ηδύ Καθρέφτη του Παραδείσου!

Ω! Φάρε Ακούραστε γι' αστόχαστα Καράβια!

Ω! Πυξίδα Αλάθητη μες σε σκιές πλατωνικές!

Ω! Των πολύχρωμων Άστρων ο Πλοηγός!

Ω! Στην Εβδόμη … «Νύχτα» ο μόνος Λύχνος!

Ω! Δώρο Ακατάληπτο του Άνακτος στους Δούλους!

Ω! Υμνωδία Αγάπης, μες στα αλυχτίσματα των Λύκων!

Ω! Δέντρο που συμπόνεσες τους Ξυλοκόπους Σου!

Ω! Βάτε, που -"καιόμενη" -

ζεσταίνεις στον Παγετώνα!

Ω! Βεβηλωμένε Ανθέ,

που την ευωδία δεν αρνήθηκες

στου δήμιου Σου το ιδρωμένο χέρι!

Ω! Κόρφε που καταδέχτηκες Σπουργίτια Ορφανά!

Ω! Ξύλο Τίμιο που ξεμπρόστιασες 

Κάτοπτρα του Ναρκίσσου!

Ω! Πάθος του Ερωτευμένου Βασιλιά

μπρος σε Ζητιάνα α-παθή!

Ω! Άγιο Δισκοπότηρο, που Αθανασία κερνάς

χείλη των Ασεβών!

Ω! Εσύ, Μυστήριο Φρικτό

του πιο Ωραίου "Γάμου"! 1

Ω!Σταυρέ, Τίμιε κι Ολόφωτε!
Υποκλίνονται τα Σύμπαντα μπροστά σου!
Νεφελωμάτων Συνάξεις Σε χαιρετίζουν !
Τρέμουν οι διάττοντες αστέρες μπρος στη λάμψη Σου!
Συρρικνώθηκε το Άπειρο
μπροστά στην άμετρη Ανεξικακία Σου!
Ανήμπορες του Ήλιου οι συντήξεις
μπρος στης Αγάπης Σου το Πυρ!
Κι εκείνα τα απροσδόκητα Μποζόνια του Higgs
μπρος στον Σταυρό Σου "φρίττουν"!

Κορδέλα γκρίζα κι άχρωμη
μπροστά στην Ομορφιά Σου
του Ουρανού το Τόξο...

Κοιτάσματα υπερφίαλα 
ντροπιάζονται μπροστά 
στο ταπεινό Σου Ξύλο!

Σταυρέ Τίμιε, που αξιώθηκες
την πιο ωραία Θυσία:
Η Σαχάρα και η Καλαχάρι ξεδιψούν
από το Τίμιο Ξύλο Σου...

Ηφαίστεια δροσίζεις
με τον πονετικό Σου Ίσκιο!
Παγόβουνα παρηγορείς
στου Πάθους Σου τη θέρμη...
Τοπία αρκτικά 
στη θέα Σου ανθίζουν!
Τη μοναξιά του Έβερεστ μονάχα Εσύ γιατρεύεις
Των αετών τους θρήνους μονάχα Εσύ ακούς.
Των λαγουμιών τις οιμωγές, μονάχα Εσύ συντρέχεις!
Τα Αγρίμια όλα δακρύζουν 
μπροστά στο μεγαλείο Σου!!
Κι ο "βασιλιάς" ο λέων
στην "ξύλινη" Μαθητεία Σου
της αντιλόπης "δούλος 
προτίμησε να γίνει"!

Ο συκοφαντημένος όφις 
έρπει ταπεινά
μονάχα για να προσκυνά
τον Άγιο Θρίαμβό Σου...

Γονάτισε κι ο Καύκασος
μπροστά στον Γολγοθά Σου!

Κήποι της Βαβυλώνας δέονται

μπρος στον βασιλικό Σου!

Γλύπτες αμήχανοι φθονούν
το άφθαστό σου Κάλλος!

Το Ερέχθειο υποκλίνεται 
στην τέλεια Αρχιτεκτονική
της θαυμαστής Θυσίας Σου!

Και "αυτός" ο Ευκλείδης τα' χασε
μπροστά στη Γεωμετρία
της Παγκόσμιας Αγκαλιάς Σου!

Κι ο Ιπποκράτης ο Ιατρός
σε Σένα τώρα ομνύει!

Κι ο Δημοσθένης σιώπησε
μπροστά στην Ευγλωττία
της θείας Προσευχής Σου!

Σίγησε τώρα η Σαπφώ -και οι Ραψωδοί μας όλοι!-
και τα αηδόνια σάστισαν, και οι κορυδαλλοί, 
στο πιο Γλυκόηχο Ποίημα
που ακούστηκε στην Πλάση:
"Πάτερ, άφες αυτοίς,
ου γαρ οίδασι τι ποιούσι..."

Ω! Σταυρέ μου Τίμιε!
Λίθε Φιλοσοφική,
που σε ψάχνουν όλοι οι Μύστες,
μα... Σαλοί "πορφυρωμένοι" 
τις "αιχμές' Σου, μόνο, αντέχουν!

Περγαμηνή ακατάληπτη 
για  νομοδιδασκάλους 
και για τους "καθωσπρέπει"!

Σε τρέμουν όλοι οι Τύραννοι
κι όλες οι Λεγεώνες
Θαυμάζουν οι Ασώματοι,
Σε αινούν μες στους Αιώνες...

Ω, Σταυρέ Τίμιε, της του Χριστού Θυσίας!
Επάνω Σου, ο Ουρανός
τους Χθόνιους καταφάσκει!


Επάνω Σου, ο Αμνός
για τα Τσακάλια προσευχήθηκε! 

Επάνω Σου, ο Καλός Ποιμήν
ματώνει για τους Λύκους!

Κι Αυτός που αρχαγγελικές
φρουρές λαμπρές κυκλώνουν,
μόνος στου Όχλου τις κραυγές
ψάχνει το Απολωλός Του.

Ω! Τι Μυστήριο χάρισες, 
Σταυρέ μου, μες στον κόσμο!

Επάνω Σου, ο Ανέγγιχτος
καρφιών ιοβόλων και φθαρτών
ανέχεται το δήγμα...


Απ' της Βαβέλ τους γέλωτες,
επάνω Σου, ο Άρρητος
εκούσια βεβηλώνεται...

Επάνω Σου, ο Άχρονος
Παρασκευής γνωρίζει Πένθος,
Σαββάτου χαρά να δώσει!

Επάνω Σου, ο Αθάνατος
θνητών γεύεται πόνους-
κάνενας άλλος μες στη γη
μόνος μην υποφέρει...
Κρασί κερνάς Ασώτους
που απ’ τη... "Σιδώνα" «Όξος» Σου ’φεραν! 4
Επάνω Σου, ο Θεός 
για ομοτράπεζούς Του διάλεξε
τους αποδιοπομπαίους...

Τα καρφωμένα Χέρια Του
χάδι συμπόνιας φύλαξαν
για τον... Σιδηρουργό!

Επάνω Σου, ο Καινός Αδάμ
"Συνήγορος" έγινε της Εύας...

Επάνω Σου, ο Ιερός Χιτών
την πλανημένη Φρύνη σκέπασε
και των Αγγέλων ο Διαφεντευτής
την αθλιότητα ενδύθηκε
της δύστυχης Θνητής!

Πάνω Σου, ο Ουράνιος "Εραστής" 1
φίλησε χθόνιες πληγές
αχάριστης Λεπρής!

Επάνω Σου, ντύθηκε ξανά
η Έσχατη της Γης
Νύφη του Βασιλιά! 2

Σταυρέ του "Θείου Έρωτα"! 1
Δώρο πολύτιμο, Εσύ,
του Άκτιστου Νυμφίου-
Χρίσμα σε Νύφη λασπερή 1
Ζωής της Αιωνίου...

Σταυρέ μου Θυσιαστικέ!
Εμπρός Σου, η Μάνα του Θεού
"Μητέρα" έγινε γλυκιά
και για τους σταυρωτές Του...
Μπροστά Σου, σήμερα θρηνεί
-και- για τους Υβριστές Του...

Ο Επί Ξύλου -Σου- Κρεμάμενος
τους δεσμώτες δήμιους" Του 
απ' τη σκλαβιά τους λύτρωσε!

Λάφυρο δόθηκε ο Βασιλιάς
στων Δούλων την Εξαγορά...

Επάνω Σου, η λεηλατημένη Πέμπτη μας
μια Κυριακή ατενίζει... 

Επάνω Σου, "ο τύπος μαύρων ήλων"
τον δρόμο χάραξε ξανά
του παραδείσιου Νόστου μας...

Επάνω Σου, ηττήθηκε
η δυναστεία του Τάφου!
Του Άδη η φρουρά
παρέδωσε τα όπλα
κι ο ανελέητος Κέρβερος
το' βαλε πια στα πόδια......

Επάνω Σου, στερέψαν πια
του Αχέροντα οι Θρήνοι
και μιας Ουράνιας Ανθρωπιάς 
άνθισαν άσπροι Κρίνοι...

Επάνω Σου, καταλύθηκε
πια της φθοράς ο νόμος
και έγινε ο "σκωλήκων όμηρος" 3
του Υψίστου Κληρονόμος!

.............................................................................................
Για αυτό τώρα 
τον Τίμιο Σταυρό Σου, Κύριε,
σύμπασα η Δημιουργία
προσκυνά ευλαβικά:
Γι αυτό, μπρος στον Σταυρό Σου , Κύριε, 
γονατίζουν
όλα τα υπέρλαμπρα Τάγματα των Αγγέλων Σου,
και των Αγίων οι στρατιές.
Γι αυτό μπροστά στον Τίμιο Σταυρό Σου
υποκλίνονται, Κύριε,
του Διαστήματος οι Φωτοβόλοι Ένοικοι,

ο Σείριος κι ο πορφυρός Αλδεβαράν,

και οι δακτύλιοι του Κρόνου

και της Αφροδίτης η φωτιά
και της Άρκτου η Θυγατέρα, της Μητρός απαντοχή

και οι ταξιδευτές Κομήτες
και οι Ανεξιχνίαστοι οι Γαλαξίες όλοι
και ο επί δικαίων και αδίκων Ήλιος
και οι παράφοροι τυφώνες
και οι Μουσσώνες του Ινδικού
και η κρυστάλλινη Συμμετρία των μακάριων Νιφάδων...

Γι αυτό σήμερα, Κύριε, 

τον Σταυρό Σου, χαιρετίζουν

κέδροι τρανοί απ τον Λίβανο

και τα πυκνά έλατα του Καναδά

και τα διάφανα εντελβάις των Άλπεων,,

και το μυροβόλο δίκταμο της Κρήτης,
και της Ολλανδίας οι χρωματιστές τουλίπες,
και της Ταϊλάνδης οι εξωτικοί καρποί
και της Προβηγκίας τα γλυκόπιοτα σταφύλια,
και της Ουκρανίας ο χρυσός σιτοβολών,
και της Ιαπωνίας οι κερασιές

Γι αυτό μπρος στον Σταυρό Σου ,Κύριε

ευλαβικά γονατίζουν

άτια περήφανα από την Αραβία,

και των ελαφιών χαριτωμένα πλήθη,

και οι αγέλες των αδάμαστων πανθήρων

και των ανυπότακτων γυπαετών τα σμήνη,

και της Φινλανδίας οι πειθήνιοι τάρανδοι,

κι οι φάλαινες του Αρκτικού Ωκεανού,

και της Μεσογείου τα δελφίνια,
και τα πλουμιστά κοράλλια στον Ειρηνικό...

Στη … «Μωρία του Σταυρού» Σου

Κύριε, απορεί

του Αριστοτέλη η Αρετή

και του Διογένη το Πιθάρι

και του Ντα Βιντσι ο διαβήτης

και του Δημόκριτου οι πυρήνες

και του Χέοπος οι Τύμβοι

και του Τσαϊκόφσκι οι θλιμμένοι Κύκνοι

και οι Λέοντες των Μυκηνών φρουροί

και του Καλλικράτη κίονες ιωνικοί

και της Φλώρενς Νάιτινγκέιλ η Λάμπα

και του Ουγκό τα Aγιοκέρια

και του Ρέντγκεν οι Ακτίνες, 
από κουάρκς δορυφορούμενες…

Γι αυτό τώρα,
μπρος στον Άγιο Σταυρό Σου
γονατίζουμε κι Εμείς
οι πολύπαθοι Άνθρωποι,

Μεγαλόθυμε, Κύριε ,που με τη θυσία σου,

πάλι Όρθιους «στα 2 πόδια» μάς σήκωσες:

Γονατίζουν μπρος στον Άγιο Σου Σταυρό

πορφύρες βυζαντινές απ’ τον Μυστρά

και εσθήτες παρθενικές απ’τη Βερόνα

κι όνειρα παιδικά από το Αλφαβητάρι

και τάγματα ευζωνικά των Αθηνών

και του Πέτρογκραντ Κοζάκοι

και η νικηφόρα φάλλαγγα απ’τη Μακεδονία

και της Βαγδάτης οι δερβίσηδες

και της Γένοβας πολυταξιδεμένοι εμπόροι

και αθληφόροι με κλαδιά ελιάς από την Ολυμπία

και της Γιουγκοσλαβίας οι Παρτιζάνοι

και Ισπανίας οι μικροί Τορρέρος

και της Τυνησίας οι άφοβοι κουρσάροι

κι οι μακρινοί Αββορίγινες από τη Ζηλανδία…

Σύμπασα η Ανθρωπότητα Σε σταυροπροσκυνά!

Τούτη την Άγια Κυριακή ,

η Κόρη της Απωλείας στα Πόδια του Νυμφίου
κλαίει σπαρακτικά:

-Τι να Σου φέρουμε ,Χριστέ μου,

οι ανάξιοι εμείς,

που τον Βαραββα διαλέξαμε;

Τι να σου φέρουμε ,Χριστέ μου,

εμείς που τα πικρά μας χέρια

με Αργύρια τα λερώσαμε;

Εμείς που

ούτε «ένα Καρφί»

το χέρι μας δεν εξιλέωσε

απ’ του Άβελ το μαχαίρι;

Εμείς που δεν ποτίσαμε ούτ’ ένα κλωναράκι;

Τι να Σου ψάλουμε ,Χριστέ μου,

εμείς που οι τροβαδούροι μας

λαβώσαν τη σιωπή

με εμβατήρια πολεμικά

και τ’ «Ave, Καίσαρ»!;

Τι να Σού γράψουμε, Χριστέ μου,

εμείς που στις περγαμηνές μας

του Καϊάφα χαράσσουμε καταδίκες;

Τι Απολογία να προσφέρουμε

στον Άγιο Σου Σταυρό,

που Λευτεριά μας χάρισε,

γι αυτό τον φοβηθήκαμε";  

Τι Δώρα να Σου δώσουμε,
που των Πάντων είσαι ο Χορηγός;

Και τι θρασείες Σπονδές 
για το άγιο να στείλουμε Ξύλο Σου
που πάνω Του Σε σταυρώνουμε

με αντιτορπιλικά

τόμαχοκ και ναπάλμ;

Σταυρώνεσαι ξανά, Χριστέ, 
στου Μπούχενβαλντ τους φούρνους!

Το Άγιο Χέρι Σου ξανά στην Αφρική καρφώνουν

Το Δάκρυ Σου σήμερα κυλά στων Σύριων τα μάτια...

Κι άλλο καρφί στο Σώμα Σου η πέννα του Τραπεζίτη!

Τι να Σου φέρουμε ,Χριστέ, πρόσφορο στον Σταυρό Σου;

Φέρνουμε Δώρα Εκλεκτά 

στα Πόδια Σου μπροστά:

"Διαμάντια" τόσο λαμπερά, άξια να Σε δοξάζουν:

Aστέρια φέρνουμε για Σε, τα Μάτια των Παιδιών
και μετανοίας δάκρυα Τελώνων ντροπαλών…

Ρουμπίνια φέρνουμε σε Σε το Αίμα του Ρομέρο

και του Αντύπα την καρδιά πέρα στη Θεσσαλία

και του Φραγκίσκου την ψυχή και Άγια Πενία

Σμαράγδια φέρνουμε για Σε
ειρήνης Κηπουρούς-

όσους χαμογελούσαν 

μπροστά στα πολυβόλα

ημέρα Κυριακή…

Και το ζαφείρι μας για Σε ,το πιο φτωχό ξωκλήσι

που ευλογία χάρισε σε ένα ερημονήσι!

Το πιο ακριβό μετάξι μας,

της Πόρνης τα Μαλλιά

που δίδαξαν την ευλάβεια σε Κόμη αστρική,

που ντρόπιασαν τα υψιπετή πέπλα Βασιλισσών

κι έγιναν η Ανάπαυση των Άγιων Σου Ποδιών!

Φερνουμε  πρεσβευτές λαμπρούς

για μας να μεσιτεύουν

μπροστά στο Τίμιο Ξύλο Σου
για έλεος να ικετεύουν:

Φέρνουμε μύρο στον Σταυρό, του Εργάτη τον Ιδρώτα!

Φέρνουμε στον Σταυρό μπροστά τη Μοναξιά του Ξένου !

Φέρνουμε στον Σταυρό Μπροστά Θρήνους Αδικημένων!
Φέρνουμε στον Σταυρό μπροστά τον φόβο των Αστέγων!

Φέρνουμε στον Σταυρό μπροστά λίβα των Διψασμένων!

Φέρνουμε στον Σταυρό μπροστά την αγωνία της Μάνας!

Φερνουμε στον Σταυρό μπροστά τη προσμονή του Αρρώστου! 

Φέρνουμε στον Σταυρό μπροστά Ληστή Φυλακισμένο,

που χάδι μόνο γνώρισε, από την αλυσίδα
και είδε στην Αγάπη Σου
Ελευθεριάς ελπίδα…

Φέρνουμε Άγημα Εκλεκτό

από Σαλούς διωγμένους,

που έκαναν το καλύβι τους

στέγη του «Βασιλιά»,
γιατί κι εκείνοι έγιναν
πρόσφορο στα Καρφιά…

..............................................................................................................................................................

Μπρος στον Σταυρό Σου,Κύριε, 
καταθέτουμε την καρδιά μας, 

την Οδύνη μας, και τις Αγωνίες μας!
Σε ικετεύουμε
-με τη Μεσιτεία της Παναγίας Μητέρας Σου-
να μη μας εγκαταλείψεις ποτέ,
εμάς τους ανεπίδεκτους μαθητές Σου!
Βοηθησε μας να ακολουθούμε 
τον σταυρικό Σου δρόμο,
και αξίωσέ μας με την Αιώνια Ζωή
για να υμνούμε πάντα 

τη Σταυρική Θυσία Σου...
....Στους Αιώνες των Αιώνων...
Αμήν
ΕΛΛΗ ΔΕΔΕ

1,2 "Ο Χριστός ως Νυμφίος (Γαμπρός)

και σύμπασα η Ανθρωπότητα ως «φθαρτη Νυφη»

σε Γάμο Ιερό"που Αυτός «συγκαλεί» (Εκκλησία)

είναι ενα εξαίσιο συμβολικό σχήμα 

που συναντούμε και σε κείμενα του Αγιου Ιωάννη του Χρυσόστομου,

εκ των Τριών Ιεραρχών.:

Στα ιερά  κείμενά του Χρυσοστόμου λοιπόν,

η Ανθρωπότητα παρομοιάζεται

 με μια Δύσμορφη και διεφθαρμένη Ζητιάνα 

παραδομένη σε δαιμονικά πάθη,

κι ο Χριστός ως Ερωτευμένος Βασιλιάς,

 που απαρνείται την ουράνια Μακαριότητά του 

και κατεβαίνει στη Γη ταπεινός(Ενανθρώπιση)

για να υποφέρει μαζί της (Σταύρωση) 

και να τη σώσει.(Αίωνια Ζωή).

Η Σταυρική Θυσια συνιστά το σχήμα του απόλυτου «Έρωτα», με την έννοια του απόλυτου Δοσίματος σστον Άλλον..

Εκεί όπου ο Χριστός γίνεται ο «Νεος Αδαμ»

κι εξιλεώνει την Ανθρωπότητα για το Προπατορικό Αμαρτημα

που δεν ήταν μονο η ανυπακοή

αλλά η αμετανοησία κι η έλλειψη αλήθινής αγάπης προς τον Θεό

και ανάμεσα στο Ζευγαρι.

απουσιαζε η διάθεση της θυσίας.

3. Παραπέμπει στο ποίημα του Καβαφη "Νεοι της Σιδώνος,

όπου ο ποιητής- με όχημα την πνευματική παρακμή

 των ελληνιστικών χρόνων και την παράδοση σε έκλυτα ήθη- 

αποτυπώνει την ηθική σήψη της δικής του εποχής.

Ο Μανωλης Αναγνωστάκης –δεκαετίες αργότερα-

ως απάντηση στο καβαφικό ποίημα 

έγραψε το "Νεοι της Σιδώνος 1970 μ.Χ.", 

όπου αποτύπωσε 

την αστική αλλοτροίωση της δικης του εποχής

4 .'Εμμεση αναφορά με την  έκφραση της Νεκρωσίμου Ακολουθίας ,
όπου τονίζεται η ματαιότητα των ανθρώπινων επιδιώξεων κι η φθαρτότητα 
- με το ανθρώπινο σώμα να χαρακτηρίζεται ως 
"Σκωλήκων Βρώμα" δηλαδή "Τροφή σκουληκιών κι αποδομητών"
(από τη λέξη βρώση = τροφή)


5.Μωρία του Σταυρού: όρος θεολογικός που αποτυπώνει
την περιφρόνηση που ΄εδειξαν οι δήθεν σοφοί και κάτοχοι της Γνώσης
για την Ταπείνωση και την Μακροθυμία του Χριστού στον Σταυρό,
καθώς τυφλωμένοι από την έπαρση τη σκληρότητα
και την ωφελιμιστικη θεωρηση των σχεσεων ,
αρνήθηκαν να λάβουν το μήνυμα της Αγάπης και την Ταπείνωση
που ο Χριστός δίδαξε στον Σταυρό…

6. Σαλοί (=«Τρελοί»):
Kατηγορία Αγίων οι οποίοι συνήθιζαν
να δίνουν την εικόνα του περιθωριακού , του λαϊκού θυμόσοφου 

και του « κοινωνικού περίγελου » με σκοπό :
Ι) την προσωπική τους άσκηση στην ταπείνωση μέσω της περιθωριοποίησης,
ΙΙ) να επικρίνουν το φαρισαϊσμό των κρατούντων με «τολμηρή γλώσσα».
ΙΙΙ) να συναναστραφούν τους απόκληρους της κοινωνίας , ώστε να δοκιμαστούν όπως αυτοί στη δημόσια περιφρόνηση,
και να τους μιλήσουν για την αγάπη του Θεού.

7. Αναφορα στους Άθλιους του Ουγκό, 

όπου ο Επίσκοπος Μυριήλ 

φιλοξενεί τον Κατάδικο Γιάννη Αγιάννη, 

κι όταν η Αστυνομία τον συλλαμβάνει με κλοπιμαία από το σπίτι του,
του χαρίζει τα δυο του Κηροπήγια, ως Συγχώρεση..

8 Φλώρενς Νάιτινγκέιλ:
Βρετανίδα Θεμελιώτρια της Νοσηλευτικής.
Γνωστή ως «Η Κυρία Με Τη Λάμπα»
Ήταν η πρωτη που συνειδητοποίησε την αξια της Υγιεινης στην περθαλψη των Ασθενών, φροντίζοντας τραυματίες κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο.

9.Κουάρκς: Μονάδα Ύλης μικρότερη κι από τα νουκλεόνια (Πρωτόνια –Νετρόνια)

10. Θυμίζει την περικοπή 

Και τα Μωρά Του Κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη
Παράλληλα παραπέμπει στο παραμύθι του Όσκαρ Ουαιλντ 

ο Εγωιστής Γίγαντας,
όπου η άνοιξη επιστρέφει,όταν ο δύστροπος Γίγαντας
παραχωρεί τον Κήπο του να παίξουν τα Παιδιά