Τα Χελιδόνια του Χειμώνα, Νίκος Κυριαζής
Είδος : Ιστορικό
Βαθμολογία: 7,5/10
Νοέμβριος 2018
Σελ 486
Τιμή 14,39ευρω
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προτείνεται ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ το ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ
"Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(Αναλυτική Παρουσίαση του βιβλίου πατώντας εδώ πάνω)
Ύστερα από δύο μυθιστορήματα, το" Έρωτας κι Όνειρο" για τον ποιητή Σικελιανό, και τον " Έρωτα Στα Χρόνια του Πολέμου",που συνέγραψε με τη συνδρομή του καθηγητή Γουργουλιανη, ο Νίκος Κυριαζής ανέλαβε μονάχος να ολοκληρώσει την άτυπη αυτή τριλογία τους με το τρίτο μέρος "Χελιδόνια του Χειμώνα" να κορυφώνεται στην πιο τραγική ιστορική συγκυρία της σύγχρονης Ελλάδας.
Με αρωγούς του το βαθύ συγγραφικό του ήθος, την πλουσιότατη κι εξειδικευμένη βιβλιογραφία και πλήθος τεκμηριωμένων υποσημειώσεων, ο φιλόπονος Νίκος Κυριαζής με τα "Χελιδόνια του Χειμώνα" αγγίζει το οδυνηρό κεφάλαιο του Εμφυλίου , προσφέροντας ένα τολμηρό ιστορικό μυθιστόρημα που καίει, πληγώνει, συγκλονίζει...
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Βρισκόμαστε στα 1945.Οι Γερμανοί έχουν αφήσει πίσω τους μια ρημαγμένη Ελλάδα και το σκηνικό του πολέμου έχει πλέον μεταφερθεί μακρυά.
Το γνωστό Σανατόριο του Πηλείου, που γνωρίσαμε στο "Έρωτας & Όνειρο", έχει γίνει καταφύγιο για ορφανά του πολέμου και για τους ασθενείς φυσικά.
Εκεί ποτέ δεν έγιναν διακρίσεις στον ανθρώπινο πόνο και βρήκαν καταφύγιο φίλοι κι εχθροί
Ο μικρόκοσμος αυτός έμεινε αλώβητος από το μίσος του Πολέμου.
Η Αντιγόνη εξακολουθεί να υπηρετεί τον γιατρό Καραμάνο στο Σανατόριο ,ως γραμματέας του και πιστή αρωγός στον ανθρωπιστικό του έργο.
Παράλληλα όμως περιμένει με αγωνία την επιστροφή του αγαπημένου της, του ευγενούς Νίκου Δενδρινού ο οποίος ως έφεδρος έχει πολεμήσει στη Μέση Ανατολή και στο Ρίμινι.Δυστυχώς, όμως, εκείνος δεν μπορεί να επιστρέψει ακόμη κοντά της.
Η επιστροφή της εξόριστης -ή λιπόψυχης κατ άλλους- εξόριστης κυβέρνησης από το Κάιρο εκτράχυνε την ήδη πολωμένη κατάσταση στη χώρα, πυροδοτώντας εντάσεις.
Ο Νίκος Δενδρινός θα υπηρετήσει την χώρα του στις τάξεις του Εθνικού Στρατού ,άοκνος στρατιώτης με την καρδιά του πάντα δοσμένη στην Αντιγόνη του.
Από τη μεριά του, ο παλιός του συμπολεμιστής, ο Λευτέρης με το προσωνύμι "καπετάν Τραμουντάνας" επιλέγει κι αυτός το δικό του μετερίζι, στον ΔΣΕ, όμως σύντομα η αγάπη θα χτυπήσει και τη δική του πόρτα.
Οι δυο παλιοί φίλοι, λοιπόν, θα βρεθούν στη δίνη του φριχτού εμφυλίου που για 4 χρόνια έκανε την Ελλάδα πεδίο ανταγωνισμών ιδεολογικών, στρατιωτικών και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο.
Από τα Δεκεμβριανά και την αμφιλεγόμενη Συμφωνία της Βάρκιζας, μέχρι τις μάχες στα βουνά της Κεντρικής Ελλάδας, τον Γράμμο και το Βίτσι, κι από τις οδομαχίες της Αθήνας ως τα σαλόνια των διαπραγματεύσεων και τα υπουργικά γραφεία των ΗΠΑ, παρακολουθούμε τη μεγαλύτερη τραγωδία από συστάσεως του ελληνικού κράτους, που δίχασε όσο ποτέ άλλοτε τον ελληνικό λαό.
Και στο τέλος θα μείνουν μερικά χελιδόνια πληγωμένα από τα χειμώνα, να προσβλέπουν στο φως της άνοιξης που μόνο η αγάπη μπορεί να τους προσφέρει.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και συγγραφέας, Νίκος Κυριαζής, αποτολμά κάτι πολύ δύσκολο, ανασκαλεύοντας μια ιστορική πληγή ακόμη χαίνουσα:
Κλείνει, λοιπόν,ο συγγραφέας με τον πλέον δραματικό τρόπο την τριλογία που ξεκίνησε από τον Έρωτα&το Όνειρο (ανάμεσα στον ποιητή Σικελιανού και την Άννα) και διέσχισε τα ζοφερά χρόνια της Κατοχής , για να αγγίζει το καυτό και ακόμη θέμα του Εμφυλίου .
Τα "Χελιδόνια του Χειμώνα", λοιπόν, φτερουγίζουν μέσα στις μπόρες των καιρών- χωρίς να βρίσκουν μια "γη ηλιόλουστη να ξαποστάσουν....
Ο λυρικών διαθέσεων τίτλος και το ειδυλλιακό εξώφυλλο , ίσως λιγάκι παραπλανούν, ως προς το περιεχόμενο, καθώς προδιαθέτει για ένα αισθηματικό μυθιστόρημα έστω εποχής.Κάθε άλλο.
Τα "Χελιδόνια του Χειμώνα" προσφέρουν όμορφές αλλά ελάχιστες στιγμές συναισθηματων:
Με τα πρόσωπα της πλοκής, πλέον, γνωστά από τα προηγούμενα μέρη, η μυθοπλασία, εδώ, υποχωρεί αισθητά και δεσπόζουν οι καθεαυτές ιστορικές εξελίξεις- ενόσο το πολιτικό παρασκήνιο της εμφυλιακής περιόδου διαγράφεται ανάγλυφα...
Θα έλεγα ότι το τελευταίο αυτό μέρος της τριλογίας, "Τα Χελιδόνια του Χειμώνα", δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα , αλλά-περισσότερο- ένα δραματοποιημένο χρονικό των σημαντικότερων στιγμών του Εμφυλίου:
Το βιβλίο λοιπόν αρπάζει κατευθείαν τον αναγνώστη, καθώς ο συγγραφέας εκκινεί από τη γνωστή διαδήλωση της 3ης Δεκεμβρίου του 1944:
Εκεί όπου ειρηνικοί και άοπλοι δημοκρατικοί πολίτες, διαδήλωσαν για μια δικαιότερη ζωή και μια πραγματική ελευθερία, όταν με εντολή της αγγλοκινούμενης κυβέρνησης Παπανδρέου η αστυνομία άνοιξε άνανδρα πυρ εναντίον τους, πνίγοντας στο αίμα την ειρηνική διαδήλωση του απλού αθηναϊκού λαού.ύστερα από αυτό η ένταση κλιμακώθηκε με τον ΕΛ.ΑΣ. να διεκδικεί δικαίωση για τις θυσίες και το έπος της Αντίστασης, να επιζητεί την τιμωρία των προδοτών, και να επιδιώκει φυσικά να πάρει στην Καινούρια Μέρα τον πρωτεύοντα ρόλο που προδιέγραφε η εμπιστοσύνη συντριπτικής μερίδας του λαού -ειδικότερα των αστικών πληθυσμών.
Από αυτήν ακριβώς την αιματοβαμμένη στιγμή ξεκίνησε το θρυλικό πια νεανικό μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαρρή "Οι Νικητές", όταν η τόσο ευαίσθητη και σπουδαία αυτή συγγραφέας μυούσε τα παιδιά της επόμενης γενιάς στην πολιτική σκέψη και σε κρίσιμα ζητήματα της πρόσφατης Ιστορίας μας.
Σε αυτήν τη διαδήλωση διασταυρώθηκαν η Σαρρή και το έργο του κύριου Κυριαζή.
Από κει και πέρα, η Ζωρζ Σαρρή, γνωστή για τον αριστερό της προσανατολισμό, είχε παρουσιάσει μέσα από τον τραυματισμό της νεαρής ηρωίδας της Ζωής, τη δεινή θέση, στην οποία βρέθηκαν οι αντάρτες αποκλεισμένοι από Εγγλέζους, ταγματασφαλίτες και κυβερνητικούς, χωρίς καν λίγες σουλφαμίδες να σώσουν ζωές πληγωμένων.
Η σκοπιά του Κυριαζή είναι πιο αποστασιοποιημένη ,με σαφή προσπάθεια να τηρήσει την αντικειμενικότητα, προσφέροντας μια συνολική επισκόπηση του αποτρόπαιου Εμφυλίου Πολέμου για να αναδείξει τον παραλογισμο της αδελφοκτόνου φρίκης που οπισθοδρόμησε την Ελλάδα μας ποικιλοτρόπως.
Για να τον σκοπό αυτόν, ο Κυριαζής συμπλέκει υπαρκτά πρόσωπα με λιγοστά στοιχεία μυθοπλασίας τόσο επιτυχημένα που συμπλέουν σε ένα αρμονικό σύνολο.
Με όχημα τους δυο κεντρικούς ήρωες, τον Νίκο Δενδρινό και τον παλίο του φίλο, Λευτέρη, περιηγούμαστε, λοιπόν, και στα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα.Του Κυβερνητικού Στρατού και των Κομμουνιστών.
Από τη μια, λοιπόν, παρακολουθούμε την υπεροπλία των κυβερνητικών και τον οξυδερκή στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο, να ισορροπεί ανάμεσα σε μικροπολιτικές βλέψεις φαύλων πολιτικών κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των αποικιοκρατών Εγγλέζων του Τσώρτσιλ και του Σκόμπι.
Πίστό άνθρωπο του ικανότατου Τσακαλώτου βρίσκουμε τον τόσο συμπαθή για τις αρετές και την ακεραιότητα έφεδρο Νίκο Δενδρινό, που είναι ο βασικός πρωταγωνιστής στο βιβλίο.
Μέσα από τη δική του πορεία ρίχνουμε μια νηφάλια ματιά στις τάξεις του Εθνικού Στρατού και τον σχεδιασμό των επιχειρήσεών του.
Ο υποψιασμένος αναγνώστης θα διακρίνει την άκρατη ξενοδουλεια και την οικονομική εξάρτηση από τα συμφέροντα Αγγλοαμερικανών, που επέφερε για τη χώρα μια ηγεσία που προτίμησε να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους από το να ανοικοδομήσει τη δύστυχη πατρίδα και να χορτάσει τους βασανισμένους πολίτες της.
Στο όνομα μιας επίπλαστης ελέυθερίας κι ενός κατευθυνόμενου κοινοβουλευτισμού, αγγλικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν την άλλοτε συμμαχική χώρα ,και αμερικάνικες -αργότερα- ναπάλμ έσπερναν μικρά ολοκαυτώματα σε Έλληνες για λογαριασμό άλλων Ελλήνων...
Η δεύτερη ιδιότητα του πρωταγωνιστή Δενδρινού ως δημοσιογράφου δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να κάνει μια αυτοβιογραφική αναφορά στον πατέρα του, Κώστα Κυριαζή ο οποίος υπήρξε από τους θεμελιωτές της εφημερίδας "Εθνος", απορρίπτοντας μετα βδελυγμίας τον κατευθυνόμενο και εμπαθή λόγο, κρατώντας αποστάσεις από κάθε προπαγάνδα, που όξυνε τα μίση και κολακευε τους κρατούντες. .
Μέσω του δήμοσιογραφικού διδύμου, ο συγγραφέας εκφράζει την ιδεολογία που ο ίδιος πρεσβεύει, δηλώνοντας τη δική του θέση:
Ο ιδεολογικός φάρος που καθοδηγεί την πένα του Κυριαζή μες στην τρικυμία του Εμφυλίου είναι η επιθυμία της ειρήνευσης και της συνεννόησης, με αδιαπραγμάτευτη την αφοσίωση στα ιδανικά του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας.
Δε λείπει όμως η κατανόησή του προς τον άλλον πόλο.
Είδος : Ιστορικό
Βαθμολογία: 7,5/10
Νοέμβριος 2018
Σελ 486
Τιμή 14,39ευρω
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προτείνεται ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ το ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ
"Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(Αναλυτική Παρουσίαση του βιβλίου πατώντας εδώ πάνω)
Ύστερα από δύο μυθιστορήματα, το" Έρωτας κι Όνειρο" για τον ποιητή Σικελιανό, και τον " Έρωτα Στα Χρόνια του Πολέμου",που συνέγραψε με τη συνδρομή του καθηγητή Γουργουλιανη, ο Νίκος Κυριαζής ανέλαβε μονάχος να ολοκληρώσει την άτυπη αυτή τριλογία τους με το τρίτο μέρος "Χελιδόνια του Χειμώνα" να κορυφώνεται στην πιο τραγική ιστορική συγκυρία της σύγχρονης Ελλάδας.
Με αρωγούς του το βαθύ συγγραφικό του ήθος, την πλουσιότατη κι εξειδικευμένη βιβλιογραφία και πλήθος τεκμηριωμένων υποσημειώσεων, ο φιλόπονος Νίκος Κυριαζής με τα "Χελιδόνια του Χειμώνα" αγγίζει το οδυνηρό κεφάλαιο του Εμφυλίου , προσφέροντας ένα τολμηρό ιστορικό μυθιστόρημα που καίει, πληγώνει, συγκλονίζει...
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Βρισκόμαστε στα 1945.Οι Γερμανοί έχουν αφήσει πίσω τους μια ρημαγμένη Ελλάδα και το σκηνικό του πολέμου έχει πλέον μεταφερθεί μακρυά.
Το γνωστό Σανατόριο του Πηλείου, που γνωρίσαμε στο "Έρωτας & Όνειρο", έχει γίνει καταφύγιο για ορφανά του πολέμου και για τους ασθενείς φυσικά.
Εκεί ποτέ δεν έγιναν διακρίσεις στον ανθρώπινο πόνο και βρήκαν καταφύγιο φίλοι κι εχθροί
Ο μικρόκοσμος αυτός έμεινε αλώβητος από το μίσος του Πολέμου.
Η Αντιγόνη εξακολουθεί να υπηρετεί τον γιατρό Καραμάνο στο Σανατόριο ,ως γραμματέας του και πιστή αρωγός στον ανθρωπιστικό του έργο.
Παράλληλα όμως περιμένει με αγωνία την επιστροφή του αγαπημένου της, του ευγενούς Νίκου Δενδρινού ο οποίος ως έφεδρος έχει πολεμήσει στη Μέση Ανατολή και στο Ρίμινι.Δυστυχώς, όμως, εκείνος δεν μπορεί να επιστρέψει ακόμη κοντά της.
Η επιστροφή της εξόριστης -ή λιπόψυχης κατ άλλους- εξόριστης κυβέρνησης από το Κάιρο εκτράχυνε την ήδη πολωμένη κατάσταση στη χώρα, πυροδοτώντας εντάσεις.
Ο Νίκος Δενδρινός θα υπηρετήσει την χώρα του στις τάξεις του Εθνικού Στρατού ,άοκνος στρατιώτης με την καρδιά του πάντα δοσμένη στην Αντιγόνη του.
Από τη μεριά του, ο παλιός του συμπολεμιστής, ο Λευτέρης με το προσωνύμι "καπετάν Τραμουντάνας" επιλέγει κι αυτός το δικό του μετερίζι, στον ΔΣΕ, όμως σύντομα η αγάπη θα χτυπήσει και τη δική του πόρτα.
Οι δυο παλιοί φίλοι, λοιπόν, θα βρεθούν στη δίνη του φριχτού εμφυλίου που για 4 χρόνια έκανε την Ελλάδα πεδίο ανταγωνισμών ιδεολογικών, στρατιωτικών και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο.
Από τα Δεκεμβριανά και την αμφιλεγόμενη Συμφωνία της Βάρκιζας, μέχρι τις μάχες στα βουνά της Κεντρικής Ελλάδας, τον Γράμμο και το Βίτσι, κι από τις οδομαχίες της Αθήνας ως τα σαλόνια των διαπραγματεύσεων και τα υπουργικά γραφεία των ΗΠΑ, παρακολουθούμε τη μεγαλύτερη τραγωδία από συστάσεως του ελληνικού κράτους, που δίχασε όσο ποτέ άλλοτε τον ελληνικό λαό.
Και στο τέλος θα μείνουν μερικά χελιδόνια πληγωμένα από τα χειμώνα, να προσβλέπουν στο φως της άνοιξης που μόνο η αγάπη μπορεί να τους προσφέρει.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και συγγραφέας, Νίκος Κυριαζής, αποτολμά κάτι πολύ δύσκολο, ανασκαλεύοντας μια ιστορική πληγή ακόμη χαίνουσα:
Κλείνει, λοιπόν,ο συγγραφέας με τον πλέον δραματικό τρόπο την τριλογία που ξεκίνησε από τον Έρωτα&το Όνειρο (ανάμεσα στον ποιητή Σικελιανού και την Άννα) και διέσχισε τα ζοφερά χρόνια της Κατοχής , για να αγγίζει το καυτό και ακόμη θέμα του Εμφυλίου .
Τα "Χελιδόνια του Χειμώνα", λοιπόν, φτερουγίζουν μέσα στις μπόρες των καιρών- χωρίς να βρίσκουν μια "γη ηλιόλουστη να ξαποστάσουν....
Ο λυρικών διαθέσεων τίτλος και το ειδυλλιακό εξώφυλλο , ίσως λιγάκι παραπλανούν, ως προς το περιεχόμενο, καθώς προδιαθέτει για ένα αισθηματικό μυθιστόρημα έστω εποχής.Κάθε άλλο.
Τα "Χελιδόνια του Χειμώνα" προσφέρουν όμορφές αλλά ελάχιστες στιγμές συναισθηματων:
Με τα πρόσωπα της πλοκής, πλέον, γνωστά από τα προηγούμενα μέρη, η μυθοπλασία, εδώ, υποχωρεί αισθητά και δεσπόζουν οι καθεαυτές ιστορικές εξελίξεις- ενόσο το πολιτικό παρασκήνιο της εμφυλιακής περιόδου διαγράφεται ανάγλυφα...
Θα έλεγα ότι το τελευταίο αυτό μέρος της τριλογίας, "Τα Χελιδόνια του Χειμώνα", δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα , αλλά-περισσότερο- ένα δραματοποιημένο χρονικό των σημαντικότερων στιγμών του Εμφυλίου:Το βιβλίο λοιπόν αρπάζει κατευθείαν τον αναγνώστη, καθώς ο συγγραφέας εκκινεί από τη γνωστή διαδήλωση της 3ης Δεκεμβρίου του 1944:
Εκεί όπου ειρηνικοί και άοπλοι δημοκρατικοί πολίτες, διαδήλωσαν για μια δικαιότερη ζωή και μια πραγματική ελευθερία, όταν με εντολή της αγγλοκινούμενης κυβέρνησης Παπανδρέου η αστυνομία άνοιξε άνανδρα πυρ εναντίον τους, πνίγοντας στο αίμα την ειρηνική διαδήλωση του απλού αθηναϊκού λαού.ύστερα από αυτό η ένταση κλιμακώθηκε με τον ΕΛ.ΑΣ. να διεκδικεί δικαίωση για τις θυσίες και το έπος της Αντίστασης, να επιζητεί την τιμωρία των προδοτών, και να επιδιώκει φυσικά να πάρει στην Καινούρια Μέρα τον πρωτεύοντα ρόλο που προδιέγραφε η εμπιστοσύνη συντριπτικής μερίδας του λαού -ειδικότερα των αστικών πληθυσμών.
Από αυτήν ακριβώς την αιματοβαμμένη στιγμή ξεκίνησε το θρυλικό πια νεανικό μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαρρή "Οι Νικητές", όταν η τόσο ευαίσθητη και σπουδαία αυτή συγγραφέας μυούσε τα παιδιά της επόμενης γενιάς στην πολιτική σκέψη και σε κρίσιμα ζητήματα της πρόσφατης Ιστορίας μας.
Σε αυτήν τη διαδήλωση διασταυρώθηκαν η Σαρρή και το έργο του κύριου Κυριαζή.
Από κει και πέρα, η Ζωρζ Σαρρή, γνωστή για τον αριστερό της προσανατολισμό, είχε παρουσιάσει μέσα από τον τραυματισμό της νεαρής ηρωίδας της Ζωής, τη δεινή θέση, στην οποία βρέθηκαν οι αντάρτες αποκλεισμένοι από Εγγλέζους, ταγματασφαλίτες και κυβερνητικούς, χωρίς καν λίγες σουλφαμίδες να σώσουν ζωές πληγωμένων.
Η σκοπιά του Κυριαζή είναι πιο αποστασιοποιημένη ,με σαφή προσπάθεια να τηρήσει την αντικειμενικότητα, προσφέροντας μια συνολική επισκόπηση του αποτρόπαιου Εμφυλίου Πολέμου για να αναδείξει τον παραλογισμο της αδελφοκτόνου φρίκης που οπισθοδρόμησε την Ελλάδα μας ποικιλοτρόπως.
Για να τον σκοπό αυτόν, ο Κυριαζής συμπλέκει υπαρκτά πρόσωπα με λιγοστά στοιχεία μυθοπλασίας τόσο επιτυχημένα που συμπλέουν σε ένα αρμονικό σύνολο.
Με όχημα τους δυο κεντρικούς ήρωες, τον Νίκο Δενδρινό και τον παλίο του φίλο, Λευτέρη, περιηγούμαστε, λοιπόν, και στα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα.Του Κυβερνητικού Στρατού και των Κομμουνιστών.
Από τη μια, λοιπόν, παρακολουθούμε την υπεροπλία των κυβερνητικών και τον οξυδερκή στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο, να ισορροπεί ανάμεσα σε μικροπολιτικές βλέψεις φαύλων πολιτικών κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των αποικιοκρατών Εγγλέζων του Τσώρτσιλ και του Σκόμπι.
Πίστό άνθρωπο του ικανότατου Τσακαλώτου βρίσκουμε τον τόσο συμπαθή για τις αρετές και την ακεραιότητα έφεδρο Νίκο Δενδρινό, που είναι ο βασικός πρωταγωνιστής στο βιβλίο.
Μέσα από τη δική του πορεία ρίχνουμε μια νηφάλια ματιά στις τάξεις του Εθνικού Στρατού και τον σχεδιασμό των επιχειρήσεών του.
Ο υποψιασμένος αναγνώστης θα διακρίνει την άκρατη ξενοδουλεια και την οικονομική εξάρτηση από τα συμφέροντα Αγγλοαμερικανών, που επέφερε για τη χώρα μια ηγεσία που προτίμησε να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους από το να ανοικοδομήσει τη δύστυχη πατρίδα και να χορτάσει τους βασανισμένους πολίτες της.
Στο όνομα μιας επίπλαστης ελέυθερίας κι ενός κατευθυνόμενου κοινοβουλευτισμού, αγγλικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν την άλλοτε συμμαχική χώρα ,και αμερικάνικες -αργότερα- ναπάλμ έσπερναν μικρά ολοκαυτώματα σε Έλληνες για λογαριασμό άλλων Ελλήνων...
Η δεύτερη ιδιότητα του πρωταγωνιστή Δενδρινού ως δημοσιογράφου δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να κάνει μια αυτοβιογραφική αναφορά στον πατέρα του, Κώστα Κυριαζή ο οποίος υπήρξε από τους θεμελιωτές της εφημερίδας "Εθνος", απορρίπτοντας μετα βδελυγμίας τον κατευθυνόμενο και εμπαθή λόγο, κρατώντας αποστάσεις από κάθε προπαγάνδα, που όξυνε τα μίση και κολακευε τους κρατούντες. .
Μέσω του δήμοσιογραφικού διδύμου, ο συγγραφέας εκφράζει την ιδεολογία που ο ίδιος πρεσβεύει, δηλώνοντας τη δική του θέση:
Δε λείπει όμως η κατανόησή του προς τον άλλον πόλο.
Μέσω του άλλου ήρωά του, του Λευτέρη, που πια έχει ως ΕΛΑΣιτης μια νέα ζωή με το προσωνύμι καπετάν Τραμουντάνας, ο Κυριαζής επιχειρεί να φωτίσει και τα διαμειφθέντα στο στρατόπεδο των κομμουνιστών, όπου δειλά ανθεί κι ένα ειδύλλιο...
Υπάρχει μια σιωπή σχετικά με τους απηνείς διωγμούς εναντίον των Κομμουνιστών και πρώην Αντιστασιακών μετά την παράδοση του οπλισμού στην έωλη Συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 45.
Δεν είναι σαφής η ρεβανσιστική λογική της Δεξιάς στον αναγνώστη
Ο συγγραφέας ωστόσο επιχειρεί -με αρκετή επιτυχία- να κατανοήσει τα ολέθρια σφάλματα της Αριστεράς, που οδήγησαν σε κινήσεις αυτοχειρίας.
Παράλληλα ο συγγραφέας διερευνά τον ύποπτο ρόλο του Ζαχαριάδη και σκιαγραφεί το ανυπότακτο φρόνημα του Άρη Βελουχιώτη ως τον τρομακτικό θάνατό του.
Ταυτοχρόνως, αναδεικνύεται κι η εγκληματική αρτηριοσκλήρυνση σε μερίδα της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., που έχουν καταγγείλει κ πολλοί ανοιχτόμυαλοι αγωνιστές, όπως ο Χρόνης Μίσσιος, η Έλλη Παππά κ.α..
Ξεγυμνώνεται, τέλος, η θρασυδειλη βαναυσότητα μερικών κομματικών κομισάριων, που με το πρόσχημα της κομματικής ιεραρχίας έγιναν τυρρανίσκοι κι αυτόκλητοι δικαστές, απαιτώντας τον αγώνα από τους...
άλλους και βάφοντας τα χέρια τους με αίμα.
Παρουσιάζονται, επίσης, τα πενιχρά μέσα του Δημοκρατικού Στρατού, όταν κόντρα στις ναπάλμ και τα αεροπλάνα οι αντάρτες "γέμιζαν τα κανόνια τους μόνο με την καρδιά τους", όπως λέει κι ο Γιάννης Ρίτσος στη Ρωμιοσύνη του.
Παακολουθούμε τις αναγκαστικές στρατολογήσεις και τις λεηλασίες των ορεινών χωριών.
Γενικά οι αναπαραστάσεις των μαχων δφιαθέτουν κινηματογραφική ζωντάνια.
Παράλληλα, διαγράφονται οι αυταπάτες του ΚΚΕ οι οποίες κατέρρευσαν, συμπαρασέρνοντας τις ανθρώπινες ζωές και την κοινωνική υπόσταση όσων το πίστεψαν κι έγιναν, για δεκαετίες, βορά μιας εκδικητικής Δεξιάς .
Το μόνο που μου έλειψε από τις αναφορές του Κυριαζή είναι το κομματι των συλλήψεων, των βασανισμών και των εκτελέσεων που υπέστησαν οι συλληφθέντες αριστεροί: Επειδή οι μοναδικοί τους εκπρόσωποι στο βιβλίο, ο Τραμουντάνας και η νεαρή μαχήτρια Κατίγκω πολεμούσαν διαρκώς στα βουνά, δεν έχουμε εικόνα από τις φρικιαστικές φυλακές, από το δράμα των γυναικών στο Τρικέρι, από τα μωρά που γεννήθηκαν στις φυλακές κ έπειτα αρπάχθηκαν για τις παιδουπόλεις.
Οι φυλακισμένοι μάρτυρες της Εξορίας, των Κελιών και της Ελευθερίας έμειναν απρόσωπες αναφορες καθώς αποσιωπήθηκε ο αγώνας κι η γενναιότητά τους, όπως κι η κτηνωδία των βασανιστών τους.
Υπάρχει μια σιωπή σχετικά με τους απηνείς διωγμούς εναντίον των Κομμουνιστών και πρώην Αντιστασιακών μετά την παράδοση του οπλισμού στην έωλη Συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 45.
Δεν είναι σαφής η ρεβανσιστική λογική της Δεξιάς στον αναγνώστη
Παράλληλα ο συγγραφέας διερευνά τον ύποπτο ρόλο του Ζαχαριάδη και σκιαγραφεί το ανυπότακτο φρόνημα του Άρη Βελουχιώτη ως τον τρομακτικό θάνατό του.
Ταυτοχρόνως, αναδεικνύεται κι η εγκληματική αρτηριοσκλήρυνση σε μερίδα της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., που έχουν καταγγείλει κ πολλοί ανοιχτόμυαλοι αγωνιστές, όπως ο Χρόνης Μίσσιος, η Έλλη Παππά κ.α..
Ξεγυμνώνεται, τέλος, η θρασυδειλη βαναυσότητα μερικών κομματικών κομισάριων, που με το πρόσχημα της κομματικής ιεραρχίας έγιναν τυρρανίσκοι κι αυτόκλητοι δικαστές, απαιτώντας τον αγώνα από τους...
άλλους και βάφοντας τα χέρια τους με αίμα.
Παρουσιάζονται, επίσης, τα πενιχρά μέσα του Δημοκρατικού Στρατού, όταν κόντρα στις ναπάλμ και τα αεροπλάνα οι αντάρτες "γέμιζαν τα κανόνια τους μόνο με την καρδιά τους", όπως λέει κι ο Γιάννης Ρίτσος στη Ρωμιοσύνη του.
Παακολουθούμε τις αναγκαστικές στρατολογήσεις και τις λεηλασίες των ορεινών χωριών.
Γενικά οι αναπαραστάσεις των μαχων δφιαθέτουν κινηματογραφική ζωντάνια.
Παράλληλα, διαγράφονται οι αυταπάτες του ΚΚΕ οι οποίες κατέρρευσαν, συμπαρασέρνοντας τις ανθρώπινες ζωές και την κοινωνική υπόσταση όσων το πίστεψαν κι έγιναν, για δεκαετίες, βορά μιας εκδικητικής Δεξιάς .
Το μόνο που μου έλειψε από τις αναφορές του Κυριαζή είναι το κομματι των συλλήψεων, των βασανισμών και των εκτελέσεων που υπέστησαν οι συλληφθέντες αριστεροί: Επειδή οι μοναδικοί τους εκπρόσωποι στο βιβλίο, ο Τραμουντάνας και η νεαρή μαχήτρια Κατίγκω πολεμούσαν διαρκώς στα βουνά, δεν έχουμε εικόνα από τις φρικιαστικές φυλακές, από το δράμα των γυναικών στο Τρικέρι, από τα μωρά που γεννήθηκαν στις φυλακές κ έπειτα αρπάχθηκαν για τις παιδουπόλεις.
Οι φυλακισμένοι μάρτυρες της Εξορίας, των Κελιών και της Ελευθερίας έμειναν απρόσωπες αναφορες καθώς αποσιωπήθηκε ο αγώνας κι η γενναιότητά τους, όπως κι η κτηνωδία των βασανιστών τους.
Παρά τις ελλείψεις , έχουμε υποδειγματική αναπαράσταση των μαχών κ του πολιτικού παρασκηνίου
Είναι άκρως ενδιαφέρον ο λιτός και συνάμα παραστατικός τρόπος που ο Κυριαζής μετέρχεται για να παρουσιάσει τις πολιτικές διεργασίες που έφεραν την Ελλάδα κάτω απο την κηδεμονία των Αμερικάνων, αλλά και το Κ.ΚΕ. σε μια διεθνή απομόνωση- με τη Μόσχα να κωφεύει και τη Γιουγκοσλαβία να κλείνει τελικά τα σύνορά της, μετά τη ρίξη Τίτο- Στάλιν...
Ευέλικτα κεφάλαια με θεατρικά παρουσιασμένες στιχομυθίες πολιτικών (όπως λχ αυτή του Υπουργού Marshal και του Harry Truman της ατομικής βόμβας) που φωτίζουν ένα βρόμικο παρασκήνιο.
Σύντομα, εύληπτα και περιεκτικά, με μια γλώσσα πολύ εκφραστική τελικά, ο Νίκος Κυριαζής ιχνηλατεί τη βασική εικόνα του επονείδιστου Εμφυλίου που απέβη αναλογικά πιο φονικός κι από τον ίδιο τον πόλεμο με τους Γερμανούς.
Ψυχογραφικές πινελιές και απολαυστικά δηκτικοί σχολιασμοί προβληματίζουν τον αναγνώστη κ οξύνουν την ευαισθητοποίησή του.
Ως προς το κομμάτι του "μύθου", θα έλεγα ότι στο μεγαλύτερο μέρος δεν υπάρχουν εξάρσεις, και τα "Χελιδόνια" δεν είναι το βιβλίο για κείνους που θέλουν να ταξιδέψουν σε πάθη και πολυκύμαντα συναισθήματα:
Κεντρικό εδώ ρόλο παίζει η Ιστορία.
Οι συγκρούσεις και το δράμα των προσώπων έρχονται σαν ιντερμέντζα στα ιστοριογραφικά κομμάτια, ενώ στα τυπικά ιστορικά μυθιστορήματα συμβαίνει το ανάποδο.Αυτό ίσως ξενίσει σε μια μερίδα αναγνωστών, καθώς το ατομικό δράμα πνίγεται στους όλμους και στα ερείπια.Όπως πραγματικά συμβαίνει στον πόλεμο.
Από την άλλη, έχουμε τις τελευταίες 25 περίπου σελίδες που συμπυκνώνουν τρομακτικά ποσά αγωνίας, αναβιώνοντας στιγμές που το ευρύ κοινό της γνώρισε στο τετράτομο έργο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου...
Αυτή ζοφερή παράμετρος του Εμφυλίου που εμπλέκει τους πιο αθώους -δηλαδή τα παιδιά- καταδεικνύει τον παραλογισμό και την αποκτήνωση που το αδελφοκτόνο μίσος επέφερε σε απλούς ανθρώπους.
Σε αυτό το σημείο κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής, ψύχραιμος ή ουδέτερος.
Ο Κυριαζής εδώ χειρίζεται με μαεστρία την ιστορική εγκυρότητα και κατορθώνει να τη συγκεράσει με βαθιά συναισθηματική φόρτιση, απογειώνοντας την πλοκή.
Σε αυτό το ύστερο κομμάτι του βιβλίου, είναι εμφανές πού γέρνει- ιδεολογικά- η ζυγαριά της σκοπιάς του συγγραφέα, αφού προστίθεται και η δυναμική των ηρώων με τους οποίους ο αναγνώστης συμπάσχει.
Η άλλη πλευρά γίνεται στη συνείδηση του αναγνώστη "ο εχθρός κι η "απειλή" για τους δυο καλούς μας ήρωες ,γεγονός πυο σαφέστατα τη δαιμονοποιεί.
Το ηθικό διαμέτρημα των πρωταγωνιστών ανυψώνεται περισσότερο στα μάτια μας από την τελική τους περιπέτεια που σοκάρει και τον πιο ψυχρό παρατηρητή.
Μου άρεσε τρομερά, από απόψεως πλοκής, η στάση των προσώπων και το ηθικό μήνυμα της ανθρωπιάς και της αυτοθυσίας, που αναφύεται μέσα από αυτήν την αγωνιώδη εξέλιξη.
Ο τελικός, όμως, πολιτικός απόηχος που μένει στον αναγνώστη από αυτό το τρομακτικό έγκλημα στο σημείο του φινάλε, είναι σαφής κι αναπόφευκτα δικαιωνει στα μάτια του τη μια πλευρά.
Ακόμη κι εγώ, έπιασα τον εαυτό μου να καρδιοχτυπά , να αγανακτεί και να κυριεύεται από βαθιά αποστροφή προς τη μια κατεύθυνση, σχεδόν αδημονώντας για την τελική της ήττα...
Για να είμαι δίκαιη, ομολογώ πως διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη κατά πόσο αυτός ο συγκεκριμένος "χειρισμός", που έμεινε χωρίς συμμετρικό αντίβαρο σε αυτό το σημείο- κι από πλευράς ιστορικής καταγραφής, κι από πλευράς προσώπων - εξυπηρέτησε τον στόχο της μεροληψίας ως το τέλος.
Ήταν όμως συγκλονιστικό το σημείο αυτό.Καλώς υπήρκε, όμως θα ήταν ωφέλιμο να έχουμε βιώσει μέσω των ηρώων της άλλης πλευράς κάτι απο τα ανατριχιάστικα εγκλήματα που η χώρα είδε από την "αντίθετη" μεριά -για να μη δημιουργούνται μονόπλευρες εντυπώσεις που διαστρεβλώνουν την αλήθεια.
Eιναι άλλωστε γνωστό πως- ακόμη και μετά την οριστική ήττα των κομμουνιστών, η μνησίκακη Δεξιά διατήρησε άσβεστο το μίσος, κονιορτοποιώντας ζωές αθώων και δημοκρατικών πολιτών.
Είναι αυτή η ξενόδουλη Δεξιά που αμνήστευσε κι επιβράβευσε τους συνεργάτες των Γερμανών και που συνέχισε να αιματοκυλά τη χώρα, βυθίζοντάς τη στον φόβο, στη φτώχεια, στη μεταναστευση και στη δυστυχία- μέχρι να την οδηγήσει στο βάραθρο της Δικτατορίας και τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Αυτά προς αποκατάσταση της πλήρους εικόνας και άρση των εντυπώσεων, που δυστυχώς εντυπώνονται στο τέλος.
Από την άλλη, με το ποιητικό επίμετρο το βιβλίο αντιτάσσεται γενικότερα στο μίσος, προτάσσοντας τον έρωτα και την ελπίδα ως αιτημα ειρήνης.
Αυτή η τεχνική επισήμανση, όμως, δε μειώνει στο ελάχιστο την αξία αυτού του υπέροχου βιβλίου, που το ποιητικό του επίμετρο αντιτάσσεται γενικότερα στο μίσος, προτάσσοντας τον έρωτα και την ελπίδα ως αιτημα ειρήνης.
"Τα Χελιδόνια του Χειμώνα" με την απλή γλώσσα, τις ζωντανές περιγραφές, τον σεβασμό στην Ιστορία και τη βιβλιογραφική ενημερότητα, είναι μια ιδανική ευκαιρία να προσεγγίσουν αυτό το οδυνηρό κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας κι όσοι δεν αρέσκονται σε ογκώδη συγγράμματα.
Είναι από τα βιβλία που καθιστούν την Ιστορία γοητευτική κι ίσως γίνει το έναυσμα για ανθρώπους μη εξοικειωμένους μαζί της να αναζητήσουν κι άλλες πηγές γι αυτήν την εποχή.
Άλλωστε, την Ιστορία δεν τη μελέτάμε από μια και μόνο "πηγή".Τη μελετάμε από ετερόκλητες οπτικές ώστε να συνθέσουμε μέσα μας τη γνώση όσο κοντύτερα γίνεται στην αλήθεια.
Όποια πολιτική προέλευση κι αν έχει ο καθένας, άλλωστε, όλοι οι λογικοί άνθρωποι συμφωνούν στο αίτημα για δημοκρατία και κατανοούν ότι το μίσος κι ο φανατισμός οδηγούν πάντα στον όλεθρο.
Σε έναν εμφύλιο κανείς δε μένει αθώος,αφού το ζιζάνιο του μίσους διαφθείρει και τον πιο καλοπροαίρετο!
Σε έναν εμφύλιο κανείς δε δικαιώνεται αφού ένα κομμάτι της κοινωνίας θεωρείται απόβλητο, και ο διχασμός καταπνίγει κάθε προσπάθεια να επέλθει η πρόοδος και η κοινωνική δικαιοσύνη.
Ύστερα από τρία λοιπόν εξαιρετικά βιβλία της τριλογίας αποχαιρετώ τον μεγαλόθυμο γιατρό Καραμάνο, τη γλυκιά Αντιγόνη και τον αξιοπρεπή Νίκο Δενδρινό και κρατώ το απώτατο μήνυμα που κομίζει ο Νίκος Κυριαζής παρέα με τους υπέροχους ανθρώπους που μας σύστησε:
Πως "η αγάπη νοηματοδοτεί τη ζωή,
και η διατήρηση της ανθρωπιάς είναι η μάχη που καθένας αξίζει να δίνει με τον εαυτό του,
αφού ο πραγματικός πολεμος που αξίζει να κάνουμε ειναι εκείνος με το 'θηρίο' που καραδοκεί μέσα μας."
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προτείνεται ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ το ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ
"Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(Αναλυτική Παρουσίαση του βιβλίου πατώντας εδώ)
Είναι άκρως ενδιαφέρον ο λιτός και συνάμα παραστατικός τρόπος που ο Κυριαζής μετέρχεται για να παρουσιάσει τις πολιτικές διεργασίες που έφεραν την Ελλάδα κάτω απο την κηδεμονία των Αμερικάνων, αλλά και το Κ.ΚΕ. σε μια διεθνή απομόνωση- με τη Μόσχα να κωφεύει και τη Γιουγκοσλαβία να κλείνει τελικά τα σύνορά της, μετά τη ρίξη Τίτο- Στάλιν...
Ευέλικτα κεφάλαια με θεατρικά παρουσιασμένες στιχομυθίες πολιτικών (όπως λχ αυτή του Υπουργού Marshal και του Harry Truman της ατομικής βόμβας) που φωτίζουν ένα βρόμικο παρασκήνιο.
Σύντομα, εύληπτα και περιεκτικά, με μια γλώσσα πολύ εκφραστική τελικά, ο Νίκος Κυριαζής ιχνηλατεί τη βασική εικόνα του επονείδιστου Εμφυλίου που απέβη αναλογικά πιο φονικός κι από τον ίδιο τον πόλεμο με τους Γερμανούς.
Ψυχογραφικές πινελιές και απολαυστικά δηκτικοί σχολιασμοί προβληματίζουν τον αναγνώστη κ οξύνουν την ευαισθητοποίησή του.
Ως προς το κομμάτι του "μύθου", θα έλεγα ότι στο μεγαλύτερο μέρος δεν υπάρχουν εξάρσεις, και τα "Χελιδόνια" δεν είναι το βιβλίο για κείνους που θέλουν να ταξιδέψουν σε πάθη και πολυκύμαντα συναισθήματα:
Κεντρικό εδώ ρόλο παίζει η Ιστορία.
Οι συγκρούσεις και το δράμα των προσώπων έρχονται σαν ιντερμέντζα στα ιστοριογραφικά κομμάτια, ενώ στα τυπικά ιστορικά μυθιστορήματα συμβαίνει το ανάποδο.Αυτό ίσως ξενίσει σε μια μερίδα αναγνωστών, καθώς το ατομικό δράμα πνίγεται στους όλμους και στα ερείπια.Όπως πραγματικά συμβαίνει στον πόλεμο.
Από την άλλη, έχουμε τις τελευταίες 25 περίπου σελίδες που συμπυκνώνουν τρομακτικά ποσά αγωνίας, αναβιώνοντας στιγμές που το ευρύ κοινό της γνώρισε στο τετράτομο έργο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου...
Αυτή ζοφερή παράμετρος του Εμφυλίου που εμπλέκει τους πιο αθώους -δηλαδή τα παιδιά- καταδεικνύει τον παραλογισμό και την αποκτήνωση που το αδελφοκτόνο μίσος επέφερε σε απλούς ανθρώπους.
Σε αυτό το σημείο κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής, ψύχραιμος ή ουδέτερος.
Ο Κυριαζής εδώ χειρίζεται με μαεστρία την ιστορική εγκυρότητα και κατορθώνει να τη συγκεράσει με βαθιά συναισθηματική φόρτιση, απογειώνοντας την πλοκή.
Σε αυτό το ύστερο κομμάτι του βιβλίου, είναι εμφανές πού γέρνει- ιδεολογικά- η ζυγαριά της σκοπιάς του συγγραφέα, αφού προστίθεται και η δυναμική των ηρώων με τους οποίους ο αναγνώστης συμπάσχει.
Η άλλη πλευρά γίνεται στη συνείδηση του αναγνώστη "ο εχθρός κι η "απειλή" για τους δυο καλούς μας ήρωες ,γεγονός πυο σαφέστατα τη δαιμονοποιεί.
Το ηθικό διαμέτρημα των πρωταγωνιστών ανυψώνεται περισσότερο στα μάτια μας από την τελική τους περιπέτεια που σοκάρει και τον πιο ψυχρό παρατηρητή.
Μου άρεσε τρομερά, από απόψεως πλοκής, η στάση των προσώπων και το ηθικό μήνυμα της ανθρωπιάς και της αυτοθυσίας, που αναφύεται μέσα από αυτήν την αγωνιώδη εξέλιξη.
Ο τελικός, όμως, πολιτικός απόηχος που μένει στον αναγνώστη από αυτό το τρομακτικό έγκλημα στο σημείο του φινάλε, είναι σαφής κι αναπόφευκτα δικαιωνει στα μάτια του τη μια πλευρά.
Ακόμη κι εγώ, έπιασα τον εαυτό μου να καρδιοχτυπά , να αγανακτεί και να κυριεύεται από βαθιά αποστροφή προς τη μια κατεύθυνση, σχεδόν αδημονώντας για την τελική της ήττα...
Για να είμαι δίκαιη, ομολογώ πως διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη κατά πόσο αυτός ο συγκεκριμένος "χειρισμός", που έμεινε χωρίς συμμετρικό αντίβαρο σε αυτό το σημείο- κι από πλευράς ιστορικής καταγραφής, κι από πλευράς προσώπων - εξυπηρέτησε τον στόχο της μεροληψίας ως το τέλος.
Ήταν όμως συγκλονιστικό το σημείο αυτό.Καλώς υπήρκε, όμως θα ήταν ωφέλιμο να έχουμε βιώσει μέσω των ηρώων της άλλης πλευράς κάτι απο τα ανατριχιάστικα εγκλήματα που η χώρα είδε από την "αντίθετη" μεριά -για να μη δημιουργούνται μονόπλευρες εντυπώσεις που διαστρεβλώνουν την αλήθεια.
Eιναι άλλωστε γνωστό πως- ακόμη και μετά την οριστική ήττα των κομμουνιστών, η μνησίκακη Δεξιά διατήρησε άσβεστο το μίσος, κονιορτοποιώντας ζωές αθώων και δημοκρατικών πολιτών.
Είναι αυτή η ξενόδουλη Δεξιά που αμνήστευσε κι επιβράβευσε τους συνεργάτες των Γερμανών και που συνέχισε να αιματοκυλά τη χώρα, βυθίζοντάς τη στον φόβο, στη φτώχεια, στη μεταναστευση και στη δυστυχία- μέχρι να την οδηγήσει στο βάραθρο της Δικτατορίας και τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Αυτά προς αποκατάσταση της πλήρους εικόνας και άρση των εντυπώσεων, που δυστυχώς εντυπώνονται στο τέλος.
Από την άλλη, με το ποιητικό επίμετρο το βιβλίο αντιτάσσεται γενικότερα στο μίσος, προτάσσοντας τον έρωτα και την ελπίδα ως αιτημα ειρήνης.
Αυτή η τεχνική επισήμανση, όμως, δε μειώνει στο ελάχιστο την αξία αυτού του υπέροχου βιβλίου, που το ποιητικό του επίμετρο αντιτάσσεται γενικότερα στο μίσος, προτάσσοντας τον έρωτα και την ελπίδα ως αιτημα ειρήνης.
"Τα Χελιδόνια του Χειμώνα" με την απλή γλώσσα, τις ζωντανές περιγραφές, τον σεβασμό στην Ιστορία και τη βιβλιογραφική ενημερότητα, είναι μια ιδανική ευκαιρία να προσεγγίσουν αυτό το οδυνηρό κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας κι όσοι δεν αρέσκονται σε ογκώδη συγγράμματα.
Είναι από τα βιβλία που καθιστούν την Ιστορία γοητευτική κι ίσως γίνει το έναυσμα για ανθρώπους μη εξοικειωμένους μαζί της να αναζητήσουν κι άλλες πηγές γι αυτήν την εποχή.
Άλλωστε, την Ιστορία δεν τη μελέτάμε από μια και μόνο "πηγή".Τη μελετάμε από ετερόκλητες οπτικές ώστε να συνθέσουμε μέσα μας τη γνώση όσο κοντύτερα γίνεται στην αλήθεια.
Όποια πολιτική προέλευση κι αν έχει ο καθένας, άλλωστε, όλοι οι λογικοί άνθρωποι συμφωνούν στο αίτημα για δημοκρατία και κατανοούν ότι το μίσος κι ο φανατισμός οδηγούν πάντα στον όλεθρο.
Σε έναν εμφύλιο κανείς δε μένει αθώος,αφού το ζιζάνιο του μίσους διαφθείρει και τον πιο καλοπροαίρετο!
Σε έναν εμφύλιο κανείς δε δικαιώνεται αφού ένα κομμάτι της κοινωνίας θεωρείται απόβλητο, και ο διχασμός καταπνίγει κάθε προσπάθεια να επέλθει η πρόοδος και η κοινωνική δικαιοσύνη.
Τα "Χελιδόνια του Χειμώνα" είναι σίγουρα από τα βιβλία που κάνουν τη Γνώση απόλαυση, αναδεικνύοντας γόνιμους προβληματισμούς.
Σε αυτήν την επικίνδυνη εποχή, όπου τα πολιτικά πάθη έχουν αναζωπυρωθεί, βιβλία σαν τα "Χελιδόνια του Χειμώνα" αξίζει να διαβαστούν από όλους για τη γνωστική και ηθική τους αξία.Ύστερα από τρία λοιπόν εξαιρετικά βιβλία της τριλογίας αποχαιρετώ τον μεγαλόθυμο γιατρό Καραμάνο, τη γλυκιά Αντιγόνη και τον αξιοπρεπή Νίκο Δενδρινό και κρατώ το απώτατο μήνυμα που κομίζει ο Νίκος Κυριαζής παρέα με τους υπέροχους ανθρώπους που μας σύστησε:
Πως "η αγάπη νοηματοδοτεί τη ζωή,
και η διατήρηση της ανθρωπιάς είναι η μάχη που καθένας αξίζει να δίνει με τον εαυτό του,
αφού ο πραγματικός πολεμος που αξίζει να κάνουμε ειναι εκείνος με το 'θηρίο' που καραδοκεί μέσα μας."
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προτείνεται ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ το ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ
"Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(Αναλυτική Παρουσίαση του βιβλίου πατώντας εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου