Καλύτερα Να Σε Έλεγαν Λισσάβω , Σοφία Δημοπούλου

                                                                             Καλύτερα Να Σε Έλεγαν Λισσάβω, Σοφία Δημοπούλου
                                                                                        Είδος: Κοινωνικό Δράμα
                                                                                       Βαθμολογία 7,5/10

                    

Κάτι η ευτυχής συνωνυμία μου με την ηρωίδα,

κάτι το δυνατό θέμα του βιβλίου
θέλησα να έρθω σε επαφή με την πέννα της Σοφίας Δημοπούλου

και δικαιώθηκα, καθώς είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω μια δυνατή κοινωνική ιστορία που, αν και εξελίσσεται σε καιρούς που γενικά έχουν συζητηθεί στην ελληνική μυθιστορία,

έδωσε ένα πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα.

Ας φυλλομετρήσουμε μαζί το " Καλύτερα Να Σε Έλεγαν Λισσάβω" 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Νασιός μεγαλώνει με τη μητέρα του, ένα τραγικό γεγονός, όμως, θα τον φέρει στο Ρουμλούκι, ένα χωριό κοντά στη Λίμνη των Γιαννιτσών, στην τουρκοκρατούμενη ακόμη Ημαθία του 1911.
Έκει θα γνωριστεί με τη Λισσάβω μια παιδούλα με χρυσές κοτσίδες που θα γίνει η πρώτη του αγάπη.
Μαζί θα βιώσουν την ενσωμάτωση στην Ελεύθερη Ελλάδα, αλλά οι κοινωνικές προκαταλήψεις θα τους χωρίσουν.

Τα βήματα του Νασιού θα τον οδηγήσουν στη φυλακή ,ενώ η Λισσάβω θα καταλήξει στην Αμερική.

Ακόμη όμως και με έναν ωκεανό να τους χωρίζει ο έρωτας θα παραμείνει το αόρατο νήμα που θα τους δένει για πάντα και θα γεφυρώσει τη χαώδη γεωγραφική απόσταση, κόντρα στα τερτίπια της μοιρας.

Όλα όμως εχουν πλέον αλλάξει για τον Νασιό και τη Λισσάβω αφού οι σκιές του παρελθόντος εξακολουθούν να τους απειλούν και ο πόλεμος τους ζώνει.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Σοφία Δημοπούλου στο νέο της μυθιστόρημα " Καλύτερα Να Σε Έλεγαν Λισσάβω" μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο σε καιρούς ταραγμένους για την πατρίδα μας.

Καιροί ανακατατάξεων, κοινωνικών αναταραχών, φτώχειας και πολέμων που παραμένούν πρόσφορο έδαφος για κάθε - Έλληνα- συγγραφέα διαχρονικά. 

Εντούτοις, η Σοφία Δημοπούλου επιλέγει πτυχές της εποχής λιγότερο συζητημένες σε σχέση με το κλασσικό μοτίβο Μικρασία- Κατοχή.

Πεδίο δράσης είναι η Ημαθία και συγκεκριμένα η Λίμνη των Γιαννιτσών.

Στο προσκήνιο, έρχεται η κοινωνική καθημερινότητα στα χωριά που διέσχισαν το κατώφλι του εικοστού αιώνα κάτω από τον οθωμανικό ζυγό, για να μεταβούν λίγο μετα στην ελληνική κυριαρχία, με αμφίβολη βελτίωση για την καθημερινότητα των φτωχών χωρικών.

Έπεται η μεταξική δικτατορία ειδικότερα εναντίον των κομμουνιστών, αλλά και το πρώτο εκτεταμένο "κύμα" της Μετανάστευσης, ιδίως προς την Αμερική (και την Αυστραλία).

Είναι όμως σαφές πως, παρά τις κατατοπιστικές υποσημειώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα, για την εποχή αλλά και το συνεπές ιστορικό πλαίσιο, όλο το υπόβαθρο μένει ως απλό φόντο.

Η ιστορία παραμένει ξεκάθαρα προσωποκεντρική.

Σε αυτήν δεσπόζει ξεκαθαρα η φιγούρα του Νασιού , ενός ορφανού παιδιού που πασχίζει να ξεφύγει απο την κακοδαιμονία του- η μοίρα, όμως, τον θέλει ταγό ενός απελπισμένου, άσβεστου έρωτα που ο Χρόνος, οι θάλασσες κι οι μπόρες της ζωής δε θα καταφέρουν να εξαλείψουν.

          Η μορφή της αγαπημένης Λισσάβως κυριαρχεί στην ψυχή του ήρωά μας, γίνεται νόστος και Χαμένος Παράδεισος, ενόσω συμπλέκεται με ένα θανάσιμο μυστικό...

Αυτός ο παιδικός έρωτας συμβολίζει τη χαμένη αθωότητα σε έναν κόσμο που αλλάζει.

Η συγγραφέας διαχειρίζεται  πολύ καλά τις εσωτερικές συγκρούσεις του πρωταγωνιστή της και ιχνηλατεί τα πάθη του, σκιαγραφώντας έναν από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες σε κοινωνικό μυθιστόρημα ανάλογης θεματολογίας.

Ο Νασιός είναι μια τραγική φιγούρα που ξεπηδά από τα σπλάχνα της μακεδονικής υπαίθρου, ζυμωμένη με το χαρμάνι του έρωτα που καθοδηγεί τα βήματά του ενόσω αυτός παλεύει να ανασυστήσει τη χαμένη του ταυτότητα που του στέρησαν οι συγκυρίες κι οι επιλογές του.

Ένας περιπλανώμενος Οδυσσέας του πεπρωμένου ,με τη Λισσάβω του "Πηνελόπη" μαζί και "μαυλίστρα Κίρκη"...

Οι αναταράξεις στην πορεία του Νασιού πολλές και δυνατές, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον.

          Ένα μικρό μειονέκτημα του βιβλίου είναι πως πολλαπλές κοινωνικοπολιτικές πληγες της εποχής προσεγγίζονται ακροθιγώς, χωρίς να αποδίδεται το βάθος τους κι η δραματική τους επιρροή στον καθημερινό άνθρωπο.

             Η ανθρωποκεντρική υφή του βιβλίου λειτουργεί εις βάρος της κοινωνικής.

Το ιστορικό περίγραμμα παραμένει αχνό σχεδόν ποσχηματικό και κάποιες καταστάσεις κυλούν "πολύ γρήγορα" ,παρόλη την ένταση και την τραγικότητα των στιγμών για τον ελληνισμό ολόκληρο.

          Επιπροσθέτως έχουμε μια ανισομέρεια στη διαχείριση του χρόνου όσο εκτυλίσσεται η ζωή του πρωταγωνιστή.

Μια εξέλιξη προς το τέλος λ.χ. είναι συγκλονιστική και καθοριστική για την προσωπική πορεία του πρωταγωνιστή Νασιού, αλλά δυστυχώς αποδίδεται βραχυλογικά, ενώ θα ήταν απαραίτητη η εμβάθυνση και η υποβλητικότητα που είχε αποδοθεί πολύ έντεχνα σε προηγούμενες φάσεις της πλοκής!

Βέβαια το ιδιότυπα ανατρεπτικό κλείσιμο αιφνιδιάζει και συγκινεί, όπως ακριβώς "θα έπρεπε".

Είναι πραγματικά κρίμα διότι η Σοφία Δημοπούλου έδειξε ξεχωριστές αρετές στη γραφή της, ευαισθησία απέναντι στους χαρακτήρες της και συγγραφική ευρηματικότητα.

Ίσως λίγες ακόμη σελίδες ήταν απαράιτητες για να ολοκληρωθεί αρμονικά η παρουσίαση του ήρωα.

       Πιστεύω, εν ολίγοις, πως το "Καλύτερα Να Σε Έλεγαν Λισσάβω" της Σοφίας Δημοπούλου είναι ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα  και φανερώνει μια μαγιά ελπιδοφόρα, που μπορεί να έχει ενδιαφέρουσα εξέλιξη σε επόμενα βιβλία της 

και περιμένω με πολύ ενδιαφέρον να τη δω!