Χρυσηίδα ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ ,Αποκλειστική Συνέντευξη

 Χρυσηίδα Δημουλίδου,"Οι Δαίμονες Δεν Έχουν όνομα , η Αλήθεια όμως έχει"

                                Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
                             φωτο protothema.gr
Χρυσηίδα Δημουλίδου: Η δημοφιλής συγγραφέας,

αν και έχει πετροβοληθεί εξακολουθεί να συγκινεί μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού.
Με 34 εκδοθέντα εργα από το 1997 και πάνω από 1μιση εκατομμύρια πωλήσεις 
(με  πολυσυζητημένα best seller όπως "Τα Δάκρυα Του Θεού", "Η Γυναίκα Της Σοφίτας", "Το Κελάρι Της Ντροπή "Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα", ένα δοκίμιο και μια ποιητική συλλογή )
βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των πιο πετυχημένων εμπορικά συγγραφέων της Σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας. 
Διατηρώντας πάντα το μποέμ ανεξάρτητο πνεύμα της και τον κοσμοπολίτικο αέρα της-ως πρώην αεροσυνοδός της Ολυμπιακής αεροπορίας- δε διστάζει να αναμετρηθεί με κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα, μεσα από την πενα της και τη δημόσια παρουσία της. 
Λατρευει τα παιδιά, γεγονός που αποτύπωσε μέσα από μια σειρά 10 παιδικών παραμυθιών με όμορφα παιδαγωγικά και διδακτικά  μηνύματα. 
Τα υπόλοιπα θα μας τα πει η ίδια!
Εγώ θέλω να την ευχαριστήσω από καρδιάς για αυτή τη συνέντευξη ,γιατί γνωρίζω ότι δεν αγαπά τις έντυπες ή ηλεκτρονικές συνεντεύξεις.
Ηταν ξεχωριστη τιμή για τη σελίδα μου γιατί το δέχτηκε όπως μου είπε ειδικά για μένα.!!!
Απολαύστε μια ξεχωριστή συνέντευξη της Χρυσηίδας Δημουλίδου, γεμάτη τσουχτερές αλήθειες, που ποτέ δε φοβήθηκε να πει ανοιχτά!
Γιατί οι Δαίμονες μπορεί να μην έχουν όνομα,

όμως η Αλήθεια Έχει Όνομα!!!

                                      ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1.Ti ήταν εκείνο που σας ώθησε με τόσο ζήλο στη συγγραφή;

Τίποτε δεν με ώθησε! Ήταν προδιαγεγραμμένο να γίνω συγγραφέας.Υπήρχε ο σπόρος μέσα μου, μεγάλωνε, εξελισσόταν και κάποια στιγμή "άνθισε"!

2. Έχετε δηλώσει πως τα βιβλία σας είναι τα πνευματικά σας παιδιά. Υπάρχει κάποιο που του έχετε ιδιαίτερη αδυναμία και γιατί;

Τα βιβλία μου, όπως και κάθε έργο ενός δημιουργού, είναι πνευματικά παιδιά του…Τα αγαπώ όλα, αλλά ξεχωρίζω δύο: «Το Kελάρι της Ντροπής» και «Οι Δαίμονες δεν έχουν Όνομα», γιατί πραγματεύονται κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα, που ακόμη αποτελούν ταμπού.

3. Δένεστε με τους χαρακτήρες που πλάθετε; Υπάρχει κάποιος που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;

Φυσικά και δένομαι- σχεδόν πιστεύω πως είναι υπαρκτά πρόσωπα, που τα αγαπώ ή απεχθάνομαι ανάλογα με τις πράξεις τους.

Πολλοί είναι οι ήρωες που έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, για διαφορετικούς λόγους:
Ο "Θανάσης" στους "Δαίμονες",ή  η "Ευγενία" στα "Δάκρυα του Θεού".

Ακόμη και ο "Δάμος", που ήταν αλήτης, αγαπήθηκε πολύ από μένα και όχι μόνο!

4. Ποια αρετή θεωρείτε κορυφαία σε έναν άνθρωπο;

Την τιμιότητα…Από εκεί ξεκινούν όλα. 

Ο τίμιος άνθρωπος είναι και καλός και πιστός και γενναιόδωρος, και μόνο θετικά πράγματα μπορεί να προσφέρει σε μια κοινωνία.

5. Δυο σας βιβλία «το Κελάρι της Ντροπής» και «οι Δαίμονες δεν έχουν όνομα» διαπνέονται από έντονες κοινωνικούς προβληματισμούς.

Ποιες θεωρείτε τις μεγάλες πληγές της κοινωνίας μας σήμερα; 

 Μάλλον θα ρωτούσα τι δεν είναι πληγή σήμερα…

Έτσι όπως διαμορφώθηκε η κοινωνία μας σε παγκόσμιο επίπεδο και ειδικά μετά την είσοδο του Ίντερνετ σε κάθε σπίτι, σταδιακά χάθηκε η αγνότητα που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. 

Όμως, αν θεωρήσουμε πως υπάρχουν πολύ μεγάλες πληγές, αυτές είναι η παγκόσμια τρομοκρατία με βομβιστικές επιθέσεις και πολέμους, 

και σίγουρα η  σεξουαλική κακοποίηση και η εκμετάλλευση παιδιών γενικότερα 

Ένα ακόμη μείζον πρόβλημα της κοινωνίας σήμερα είναι η μεγάλη οικονομική ανισότητα. 

6. Τα κοινωνικά σας μυθιστορήματα επίσης, καταπιάνονται με ζητήματα όπως η κακοποίηση του ανθρώπου κι η θέση της γυναίκας.
Έχετε δεχθεί προκατάληψη λόγω του φύλου σας;

  

Φυσικά και δέχομαι ακόμη κυρίως λόγω της εξωτερικής μου εμφάνισης. Στην αντίληψη των περισσοτέρων ανδρών αλλά και πολλών γυναικών είναι ότι η γυναίκα σκιάζεται από την υπεροχή του άνδρα, έχει λιγότερα προσόντα και ικανότητες ενώ στην ουσία συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. 

Η γυναίκα είναι το δυνατό φύλο, εκείνη που αντέχει περισσότερο. 

Ευτυχώς που από πολύ μικρή ατσαλώθηκα με γνώσεις! 

Έτσι, ποτέ μου δεν θεώρησα ότι ερχόμουν δεύτερη! Δεν επέτρεψα σε κανένα να με μειώσει- κι αν συνέβη, ήταν μεμονωμένο και μικρής διάρκειας γεγονός.

7.Γίνατε δέκτης διαδικτυακού bullying, αλλά βγήκατε πιο δυνατή. Ποιο ήταν το ηθικό ανάχωμα σε όλη αυτήν την εμπειρία;

8 στους 10 ανθρώπους δέχονται πλέον διαδυκτιακό bullying μόνο που, επειδή δεν είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό, δεν γνωστοποιείται. 

Κι επειδή, ως γνωστόν, "Ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό", όντως βγήκα πολύ πιο δυνατή!

Εξακολουθώ να δέχομαι λεκτικές επιθέσεις και συκοφαντίες,  όμως πλέον δεν δίνω την παραμικρή σημασία και το λάθος μου ήταν ότι τους είχα πάρει πολύ σοβαρά

…Ώσπου τραβήχτηκε το κουρτινάκι και, όταν είδα ποιοι κρύβονται από πίσω, τους λυπήθηκα:

Και φυσικά δεν μιλώ για συγκεκριμένα άτομα, το γενικεύω.

Κατάλαβα πως εκείνοι που ασχολούνται με το διαδυκτιακό και κατ' εξακολούθηση bullying είναι απελπισμένα άτομα, αποτυχημένοι άνθρωποι, ψυχικά άρρωστοι.Νοσούν…

7. Ως αναγνώστρια ποια βιβλία σας έχουν σημαδέψει;

Πάρα πολλά αλλά εκείνο που με συγκλόνισε ήταν «Το Δεύτερο Φύλο» της Σιμόν Ντε Μποβουάρ.

Ήμουν πολύ μικρή, ήταν διαφορετικά χρόνια και τώρα ίσως να μη άγγιζε τόσο πολύ μια γυναίκα, όμως πρέπει να το διαβάσουν όλες: Λέει μεγάλες αλήθειες που μας αφορούν!


8. Πανταχού παρών στα βιβλία σας, κι ένας από τους κεντρικούς προβληματισμούς στο δοκιμιακό «Σουίτα στον Παράδεισο» είναι φυσικά ο έρωτας. Πιστεύετε σε αυτόν;

Πίστευα, ώσπου έλυσα το μυστήριο κι όπως είναι φυσικό όταν δεν υπάρχει μυστήριο δεν υπάρχει πλέον και τόσο ενδιαφέρον…

Ο έρωτας είναι μια περίπλοκη χημική εξίσωση, όχι όμως άλυτη. Είναι για γερούς παίκτες διαφορετικά η λύση θα παραμείνει άγνωστη…

Το κακό είναι ότι όταν βρεις την λύση, πας για άλλα, που καμιά σχέση δεν έχουν με τον έρωτα!

Απο την μια, αυτό είναι καλό, γιατί δεν έχεις ερωτηματικά και αγωνίες.

Από την άλλη όμως, είναι λυπηρό ακριβώς επειδή τα έχεις απομυθοποιήσει όλα αυτά… 

9. Πώς αντιλαμβάνεστε τον ρόλο του συγγραφέα στην κοινωνία; 

Πολύ σημαντικό!

Με την προυπόθεση ότι μιλάμε για συγγραφέα!

"Γράφω ή εκδίδω βιβλίο" δεν σημαίνει πως "είμαι συγγραφέας". 

Πραγματικός συγγραφέας είναι εκείνος που "πλάθει" τους ανθρώπους από την αρχή, σκάβοντας μέσα τους.

Τούς αφυπνίζει, τούς κινητοποιεί, τους κάνει καλύτερους ως υπαρξιακές οντότητες κι αν χρειαστεί διαμορφώνει γνώμες πάνω σε κοινωνικά θέματα! 

Είναι σπουδαίο να γράφεις βιβλία που περνούν μεγάλα κοινωνικά μηνύματα, να στοχάζεσαι και να φιλοσοφείς.. 

10. Η πρότερη καριέρα σας ως αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή έχει επηρεάσει το έργο σας και τη στάση σας απέναντι στους ανθρώπους;

Βεβαίως…Με έκανε να ξεχωρίζω τους ηλιθίους!

Γιατί όταν  κάνουν την ερώτηση «Πώς από αεροσυνοδός έγινες συγγραφεας;», αυτοί οι άνθρωποι αυτόματα καταποντίζονται στα μάτια μου, θεωρώ πως έχουν χαμηλή αντίληψη, κατώτερο πνευματικό επίπεδο, χαμηλή αυτοεκτίμηση , μα -κυρίως-άγνοια. 

Βέβαια τώρα η ερώτηση αυτή έπαψε να υφίσταται:
Aπέδειξα  με την δουλειά μου ποια είμαι, όμως πάντα παραμένει το ερωτηματικό "Πώς μια, ας πούμε, γυναίκα με την δική μου εμφάνιση γράφει καλά;"

…Και φυσικά υπάρχουν πάντα κάποιοι καλοθελητές που προσπαθούν να περάσουν την γνώμη πως τα βιβλία μου "είναι για τα σκουπίδια" και "απλά άρλεκιν", χωρίς να τα έχουν διαβάσει!

11. Πράγματα που σας χαλαρώνουν και σας γεμίζουν πίστη και κίνητρο να συνεχίζετε; 
Με χαλαρώνει πολύ μια καλή συζήτηση, ένα καλό βιβλίο, ταινία, μουσική, η βροχή, τα ζώα , η φύση... 
Είναι τόσα πολλά που με χαλαρώνουν- και πολύ απλά πράγματα.. 

12. Τι γράφετε τώρα; Περιμένουμε κάποιο νέο βιβλίο από σας για το 2017; 

Δεν γράφω τίποτε, έκλεισα όλα τα κιτάπια μου!
Θέλω να απέχω για λίγο από τον χώρο, να ξεκουραστώ και να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. 

Του χρόνου να περιμένετε μόνο επανεκδόσεις. 

Κυρία Δημουλίδου,φτάσαμε στο τέλος.Σας ευχαριστώ για την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτησή μας!

                                           
Παρουσιάσεις βιβλίων της Χρυσηίδας Δημουλίδου στον ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!


Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα

Η Γυναίκα Της Σοφίτας

Το Κελάρι Της Ντροπής

      Αυτή η συνέντευξη συμφωνήθηκε σε μια ιδαίτερη συγκυρία, που κι η ίδια η συγγραφέας θέλησε να μνημονεύσουμε.

Είναι γνωστή, η αγάπη της Χρυσηίδας Δημουλίδου για την Αρχαία Ελλάδα και αποτυπώνεται και στο ομηρικής προέλευσης όνομά της, όπως και του πατέρα της (Δημόκριτου).
Για άλλη μια φορά αυτή αποδείχθηκε μέσα από το κάλεσμα της Για Περίπατο στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, ο οποίος και πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή, 3 Οκτωβρίου 2016, με φόντο τη τον Ιερό Βράχο όπου θα "ανταμώνουν" το Κλέος και η Συμμετρία, η Δημοκρατία κι η Ισηγορία, το Θέατρο και οι Τέχνες.
           Κάτω από τη σκιά των Καρυάτιδων και του Παρθενώνα, μοιραστήκαμε με τη Χρυσηίδα  Δημουλίδου μια απολαυστική μέρα,
Συνεπής κ καταδεκτική η συγγραφεας ένωσε την υπέροχη παρέα κάτω από την αγάπη στο βιβλίο κ τον Πολιτισμό. 
Έκπληξη στάθηκαν για όλους μας τα δυο αντίτυπα που κλήρωσε για χάρη των αναγνωστριών της επί τόπου.
Εντονος ο προβληματισμός της συγγραφεως κ όλων μας για το υψηλό εισιτήριο του Περιπάτου που συχνά στέκεται αποτρεπτικό για τους Έλληνες, που θέλουν να έρθουν σε επαφή με την πολιτιστική μας κληρονομιά σε τόσο δύσκολους καιρούς...
Η μέρα μας έκλεισε με εγκάρδιο καφεδάκι στην Πλάκα, οπου συμφωνηθηκε η συνεντευξη μας αυτή.
Την ευχαριστώ κι εύχομαι να μας χαρίσει ακόμη πολλά βιβλία και χαμόγελα...