ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ, ΟΓΚΡΕΣΑ
Ε: Ηθοποιός, καθηγητής υποκριτικής, ραδιοφωνικός παραγωγός, στοργικός οικογενειάρχης και συγγραφέας! Πολλαπλοί ρόλοι από ένα πολυσχιδή άνθρωπο. Ας ξεκινήσουμε από το συγγραφέα που ύστερα από το επιτυχημένο ντεμπούτο με τη ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ επανέρχεται με ένα ξεχωριστό βιβλίο την Ογκρέσα.
Θα θέλατε να δώσετε το στίγμα του νέου σας βιβλίου, κύριε Κρομμύδα; Τι στάθηκε έμπνευση γι αυτό το βιβλίο;
Α: Η Ογκρέσα γεννήθηκε σαν ιδέα πριν 20 περίπου χρόνια με την αφήγηση μιας γυναίκας που είδα μια φορά όταν δούλευα ως μπάρμαν και αφορούσε κυρίως το πρώτο μέρος του βιβλίου, που είναι πιστή αναπαράσταση. Με εξιτάρισε πολύ αυτή η ιστορία, πώς αυτή η γυναίκα έφτασε στο θάνατο κι εκεί παραμόνευε ένας έρωτας. Είχα λοιπόν, την ιστορία αυτής της «Ογκρέσας» -πλανεύτρας –αν και δεν είναι μόνο αυτό στο βιβλίο… Όταν πέρσι τελείωσα τη ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ, άρχισα ν δουλεύω την ιδέα και τη συνδύασα με άλλες δύο ιστορίες, για να φτιάξω το βιβλίο της ΟΓΚΡΕΣΑΣ.
Ε: Ti σημαίνει ΟΓΚΡΕΣΑ; Πώς προέκυψε ο ιδιαίτερος τίτλος;
A: Είναι ισπανική λέξη και αναφέρεται στο θηλυκό τέρας τη Δράκαινα. Προέκυψε από ένα χαρακτηρισμό που έδωσε ένας φίλος σε μια δική του εμπειρία που ενέπνευσε τη δεύτερη ιστορία του βιβλίου. Σημαίνει «γυναίκα –πλανεύτρα». Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Οgres στις λατινογενείς γλώσσες της Κεντρικής Ευρώπης σημαίνει «οργή». Ογκρέσα είναι κι η γυναίκα που αγανακτεί κι επαναστατεί. Κάθε γυναίκα κρύβει μια Ογκρέσα αρκεί να βρει τρόπο να τη βγάλει προς τα έξω.
Ε: Πιστεύετε ότι ενυπάρχει αρχετυπικά στη γυναίκα η έννοια της καταστροφής όπως την αποδίδει και το γνωστό ρητό “Πυρ, Γυνή …»;
Α: 100%! Έχουν ξεκινήσει τόσοι πόλεμοι για μια γυναίκα και θα ξεκινήσουν κι άλλοι… Ας πάμε στην Ωραία Ελένη. Ένας πόλεμος από απόρριψη… Αν διαβάσεις καλά την Ιστορία πολλοί πόλεμοι θα είχαν αποτραπεί, αν αυτοί οι στρατηλάτες είχαν γνωρίσει τον αληθινή αγάπη κι είχαν πραγματώσει τον έρωτά τους.
Ε: Εμπεριέχει το βιβλίο κάποια προσωπικά βιώματα ή υπαρκτούς χαρακτήρες όπως η Κατερίνα; Για παράδειγμα η θητεία σας ως μπάρμαν αποτυπώνεται υπαινικτικά στο γεγονός ότι ο κεντρικός ήρωας διατηρεί ένα κλαμπ;
Α: Σίγουρα. Δεν υπάρχει βιβλίο χωρίς βιωματικό στοιχείο. Τουλάχιστον στα δικά μου βιβλία ως τώρα -κι αυτός είναι ο άξονας που θέλω να ακολουθώ. Στην ΟΓΚΡΕΣΑ υπάρχουν 3-4 πρόσωπα εν ζωή που ξέρουν ότι … «παίζουν» στο βιβλίο μου και χαίρονται γι αυτό. Μου αρέσει να παντρεύω τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα.
Ε: Πρόκειται για ένα βιβλίο που κινείται σε τρία επίπεδα. Αισθηματικό, αστυνομικό και κοινωνικό. Ποιο στοιχείο θα θέλατε εσείς ο ίδιος να προκρίνετε; Γιατί;
Α: Δε θέλω να προκρίνω τίποτα. Θέλω να συμβαδίζουν όλα. Η αξία ενός βιβλίου είναι στην ισορροπία, στο μέτρο. Ξεκινώντας το πρώτο μου μυθιστόρημα είχα στο μυαλό μου μια τριλογία: «ΕΡΩΤΑΣ-ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ-ΛΥΤΡΩΣΗ».
Στο πρώτο μου βιβλίο Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ο έρωτας υπερισχύει.
Στην ΟΓΚΡΕΣΑ το κομμάτι του Πεπρωμένου, πώς η Μοίρα χτίζει τα πάντα ερήμην μας, ενώ στο τρίτο είναι η Λύτρωση που λίγο θα ξεχωρίσει στο τέλος σαν απόσταγμα. Βέβαια σε όλα τα βιβλία (θα) ενυπάρχουν και τα υπόλοιπα στοιχεία.
Ε: Το βιβλίο ξεκινά με μια άγρια σκηνή ερωτικής παραφοράς, η οποία γίνεται η κινητήριος δύναμη των εξελίξεων και διατρέχει ολόκληρη την πορεία των δύο κεντρικών ηρώων.
Είναι τελικά λυτρωτικό να ενδίδουμε στα κελεύσματα της καρδιάς ακόμη κι αν προσκρούουν στην ασφάλεια της λογικής και στις κανονικότητες;
Είναι αρκετή η αγάπη;
Α: Μερικές φορές χρειάζεται οι άνθρωποι να ακολουθούν τα ένστικτά τους. Κάποτε μπορεί να αποβεί καταστροφικό, αλλά τα ένστικτα είναι που γλύτωσαν τον άνθρωπο από τον αφανισμό. Αυτό το ένστικτο στο μοντέρνο κόσμο άρχισε να εξασθενεί. Αν θέλεις έχουμε γίνει «λιγότερο»… ζώα, λόγω της ευκολίας να βρούμε την τροφή, της ευκολίας στις σχέσεις και στο ζευγάρωμα. Όλα αυτά μας έχουν κάνει να καταπολεμήσουμε τα ένστικτα.
Ε: Μα το ένστικτο της αγάπης δεν προσκρούει στο ένστικτο της επιβίωσης;
Α: Το ίδιο το ένστικτο μπορεί να μας οδηγήσει στην απόλυτη αγάπη και να μας προειδοποιήσει αν η επιλογή ενός ανθρώπου είναι ακατάλληλη- ακόμη κι αν την υπαγορεύει το συμφέρον ή ο συμβιβασμός.
Το λάθος μας είναι ότι καταπιέζουμε τα ένστικτά μας κι ακολουθούμε άλλα πρότυπα παρμένα από τα media, τις συμβάσεις, μακρυά από τον πραγματικό έρωτα. Όσο περνάει ο καιρός όλα τείνουν να γίνουν πιο προγραμματισμένα, θα γινόμαστε ολοένα και πιο μηχανικοί.
Ε: Διακρίνουμε μια περίσσια ευαισθησία σε φλέγοντα θέματα της γυναικείας ψυχολογίας, που πονούν όπως η αγωνία της μητρότητας, η απιστία, η πληγωμένη εικόνα, η λαχτάρα για την αγάπη.
Πόσο εύκολο είναι για έναν άντρα συγγραφέα να προσεγγίσει τα άδυτα της γυναικείας ψυχής;
Α: Ως ηθοποιός έχω το πλεονέκτημα ότι έχω εκπαιδευτεί να μπαίνω στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων –είτε άντρες, είτε γυναίκες. Άλλωστε πολλοί άντρες ηθοποιοί έχουν υποδυθεί γυναικείους ρόλους με μεγάλη επιτυχία. Αντιστοίχως και γυναίκες ηθοποιοί έχουν υποδυθεί επιτυχώς αντρικούς χαρακτήρες. Προσεγγίζω κάθε χαρακτήρα όπως περίπου ένα ρόλο στο θέατρο, την τηλεόραση, το σινεμά …. Από την άλλη παρατηρώ πάρα πολύ και «ακούω» πάρα πολύ. Νομίζω μέσα μου διαθέτω μια «τράπεζα» απ’ όσα εγώ έχω νιώσει από αφηγήσεις.
Μπορεί ας πούμε, να ακούσω κάτι από τις ειδήσεις, να διαβάσω ένα σύνθημα στον τοίχο και να με εμπνεύσει να γράψω κάτι μεγάλο για μένα.
Ε: Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι η κοινωνική αφύπνιση ενός από τους ήρωες σας, που κάποια στιγμή τον τοποθετείτε στην Αφρική.
Αποτύπωσε προσωπικό σας πολιτικό προβληματισμό αυτή η αναφορά;
Ανατρέξατε σε ειδησεογραφικές ή ιστορικές πηγές γι αυτό το κομμάτι του έργου σας;
Α: Γενικότερα έχω μιλήσει με ειδικούς για πολλά θέματα του βιβλίου. Μίλησα με δικηγόρους για ζητήματα νομικής διάστασης, με ειδήμονες για Εγκλήματα Κατά της Ζωής-υπήρχαν ψυχολόγοι που διαβάζαμε μαζί αποσπάσματα του βιβλίου –μίλησα με ειδικούς για το κομμάτι με τα σκάφη, μίλησα με κορυφαίο γενετιστή. Άπειρες ώρες συζητήσεων. Τους αναφέρω όλους στο βιβλίο μου. Ήθελα να γίνω πειστικός και να μη δημιουργήσω άλλη πραγματικότητα που δεν υφίσταται.
Για το Λουκά που με ρώτησες. Από τη φύση μου είχα κοινωνικές ανησυχίες και προβληματιζόμουν για το πώς μπορεί να προσφέρει κάποιος στο κοινωνικό σύνολο πέρα από τον ατομικό προορισμό του.
Το κομμάτι του Λουκά αναφέρεται σε κείνους που φεύγουν από μια άνετη καθημερινότητα και πάνε σε μέρη σαν την Αφρική για να προσφέρουν διακινδυνεύοντας, χωρίς να ξέρουμε το γιατί, χωρίς κάποιο αντίτιμο, ενώ θα μπορούσαν να έχουν μια πλούσια ζωή.
Ε: Ωστόσο δεν πρόκειται για «αγιογραφία».
Έχει μια συγγραφική ωριμότητα ως χαρακτήρας, διοτί δεν αφήνει περιθώρια εξιδανίκευσης.
Ο Λουκάς έχει πολλούς «σκελετούς στην ντουλάπα του».
Α: Εντελώς, όπως το λες! Θα σου πω ένα μυστικό. Όταν ξεκίνησα δε σκόπευα να δώσω υπόσταση στο Λουκά, αλλά πολύ μικρότερη αξία από αυτήν που θα μπορούσε να είχε. Καθώς εξελισσόταν ο χαρακτήρας και μπαίνοντας στο πετσί του διαπίστωσα ότι αυτός ο άνθρωπος έχει πολύ βαθιές προεκτάσεις για να εγκλωβιστεί σε ένα μικρό ρόλο όπως τον προόριζα αρχικά. Και τελικά αγαπήθηκε πάρα πολύ από το κοινό. Ξέρεις πόσοι αναγνώστες μου λένε «Λάτρεψα το Λουκά και την πορεία του στη λύτρωση!»;.
Ε: Πάμε στην αστυνομική παράμετρο, η οποία αποκτά κοινωνιολογικές προεκτάσεις.
Έχετε αναφέρει ότι ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας παραπέμπει στον δράκο Παπαχρόνη.
Α: Εμένα με είχε συγκλονίσει η ιστορία του δράκου Παπαχρόνη, όταν ήμουν μικρός. Είχα κρατήσει μέχρι κι αποκόμματα εφημερίδων της εποχής και παρακολουθούσα την ιστορία αυτή για καιρό. Υπήρχε μια ιδιαιτερότητα σε αυτόν, γιατί είχε γυναίκες που τον θαύμαζαν και του έστελναν γράμματα στη φυλακή! Πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα να θαυμάζει και να διατηρεί επικοινωνία με κάποιον που μπορεί να τη σκοτώσει! Yπάρχει κάτι πολύ «μεγάλο» σε αυτό, κάτι τρομερό. Είναι το ένστικτο που λέγαμε. Όλοι μου οι ήρωες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Το κοινό των ενστίκτων. Πάντως στο βιβλίο μου δε μιλάω για τον Παπαχρόνη, αλλά για κάποιον που τον μιμείται. Ο Παπαχρόνης βάσει της ελληνικής νομοθεσίας πλήρωσε και τώρα είναι έξω και ζει τη ζωή του. Δεν μπορώ εγώ να υπεισέλθω. Ο δικός μου ο ήρωας έχει εντελώς άλλη αφετηρία κι άλλα κίνητρα. Ο Παπαχρόνης είναι σαν πνευματικός συνοδοιπόρος, σαν μέντορας του ήρωα μου και υπάρχουν κάποιες ομοιότητες, όπως ότι θήτευσαν στις Ειδικές Δυνάμεις, ότι κάπου συναντιούνται τα ένστικτά τους κλπ..
Ε: Πόσο δύσκολο στάθηκε για εσάς να σκιαγραφήσετε πειστικά έναν μοναχικό άνθρωπο έρμαιο της παθολογίας του και να ανιχνεύσετε τα κίνητρα του μίσους του;
Α: Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην εμπεριέχει το καλό το κακό τη σχιζοφρένεια. Όλα υπάρχουν μέσα μας. Η αποτύπωση στο θέατρο και στο σινεμά χρειάζεται να ανακαλύψεις αυτό το κομμάτι, αλλά να μείνεις εκεί. Δε βγήκα, π.χ., να σκοτώσω γυναίκες για να κατανοήσω το «Μάνο»! Μελέτησα πολύ. Διάβασα για serial-killers από την παγκόσμια επικαιρότητα για να συνταιριάξω στοιχεία τους πάνω στο Μάνο μου και να γίνει αληθοφανής. Στην έρευνα αυτή βρήκα τρομακτικά πράγματα, που άρχισαν κάποια στιγμή να με επηρεάζουν αρνητικά και χρειάστηκε να αποστασιοποιηθώ. Εμένα με κέντριζαν πάντα οι περίεργες ανθρώπινες πλευρές, κάθε ιδιαιτερότητα, είτε η διαστροφή ενός εγκληματία, είτε η αυταπάρνηση ενός Γιατρού Χωρίς Σύνορα. Είναι το ακραίο, το παράταιρο.
Ε: Ποια συναισθήματα σας γέννησε η «συνομιλία» σου με έναν τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα;
Α: Καταρχήν απεχθάνομαι κάθε μορφή βίας. Σπάνια έχω χρησιμοποιήσει βία, όταν δε γινόταν αλλιώς. Έχουμε μάθει να ρίχνουμε τις ευθύνες και να κατηγορούμε. Πίσω όμως από το προσωπείο αυτών των ανθρώπων που διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα δεν είναι μόνο οι ίδιοι. Έχουμε μάθει να ρίχνουμε τις ευθύνες και να κατηγορούμε πολύ εύκολα «Αυτός φταίει». Πίσω από αυτόν όμως μπορεί να υπάρχει μια ιστορία που εκείνος δεν μπόρεσε με τίποτα να αποφύγει.
Ε: Όντως βλέπουμε ένα παρελθόν αδυσώπητο.
Δόθηκε ποτέ «ευκαιρία» σε αυτόν τον άνθρωπο;
A: Στο δικό μου άνθρωπο, το Μάνο, όχι. Ήταν τόσο συγκλονιστικά όσα τον σημάδεψαν από την τρυφερή του ηλικία που ό,τι και να έκανε νομίζω θα τον οδηγούσε εκεί, στο έγκλημα, στην επιθυμία για εκδίκηση.
E: Aλήθεια, η ματιά στο παρελθόν είναι από μέρους σου ένα έμμεσο καμπανάκι που έρχεται να μας υπενθυμίσει τις ευθύνες μας ως γονείς ή κι ως κοινωνικό σύνολο γενικότερα, προκειμένου να θωρακίσουμε τα παιδιά μας με την αγάπη και τη σωστή οριοθέτηση για να γαλουχήσουμε υγιείς προσωπικότητες;
Α: Και βέβαια! Τι περιμένει ένας γονιός όταν χτυπάει το παιδί του ή του ασκεί ψυχολογική βία, που ακόμα κι αν δε χειροδικεί καταστρέφει την ψυχή του παιδιού του; Πώς περιμένει να βγάλει έναν υγιή άνθρωπο; Σαφώς οι κοινωνίες μας είναι τα παιδιά που μεγαλώνουμε. Τα παιδιά μας θα πάρουν τη σκυτάλη του πλανήτη και της κοινωνίας από μας για να κάνουν τα δικά τους βήματα. Μεγαλύτερη ευθύνη από το να’ σαι γονιός δεν υπάρχει. Λυπάμαι που όλοι μπορούν να κάνουν παιδιά με τέτοια ευκολία. Βέβαια ένας τέτοιος περιορισμός παραπέμπει σε άλλα, αυταρχικά καθεστώτα, από την άλλη άνθρωποι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα δε θα έπρεπε να κάνουν παιδιά. Μεγάλη συζήτηση…
E: Παρατήρησα, λοιπόν, ότι στη δραματική πορεία των ηρώων σημαίνοντα ρόλο παίζει αυτό που αποκαλούμε Μοίρα και φέρνει τους πρωταγωνιστές μας αντιμέτωπους με τα όρια της λογικής και της ηθικής, όπως ακριβώς συμβαίνει στις αρχαίας τραγωδίες.
Έχει άραγε ο άνθρωπος ελευθερία της βούλησης και άρα ευθύνη για τις επιλογές του, κι αν ναι, πού αρχίζει αυτή;
Χμ! Ωραίες ερωτήσεις… Η ελευθερία της βούλησης είναι σε συνάρτηση με αυτά που σου έχει φυλάξει η Μοίρα. Κάποια από αυτά τα ξέρεις κάποια από αυτά σου προκύπτουν. Όταν ζεις τη ζωή σου φυσιολογικά κι έρχεται κάτι από το παρελθόν και σου την ανατρέπει, πού είναι η «ελεύθερη βούληση»; Πώς να προαποφασίσεις πώς θα ζήσεις μη γνωρίζοντας το παρελθόν που μπορεί να έρθει και να σε καταστρέψει;
Ε: Και τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος γι’ αυτό;
Α: Κάποιες φορές τίποτα, κάποιες φορές όμως μπορεί να αλλάξει ακόμη και τη Μοίρα του! Υπάρχει το παρελθόν, αλλά στο παρόν μπορείς εσύ να τραβήξεις ένα διαφορετικό μονοπάτι από αυτό που σου έχει χαράξει η μοίρα σου. Να κάνεις μια επανάσταση. Να αρνηθείς ακόμη και το ασφαλές. Επαναστατώντας έτσι νομίζω επηρεάζεις τη ροή των γεγονότων.
E: Πώς ορίζετε τη Μοίρα; “Θεό”; ”Ειμαρμένη”; “Kάρμα”;
A: Ως τίποτα από αυτά-
απλά ως κάτι άυλο, απροσδιόριστο, σαν τον αέρα που συμπεριφέρεται διαφορετικά στον καθένα.
Ε: Ενώ το ίδιο το βιβλίο γεννά συνειρμούς προς τον Οιδίποδα, κάπου στη μέση συναντάμε και ευθεία αναφορά στο όνομά του.
Πόσο σας επηρέασε ο λόγος του Σοφοκλή στη συγγραφή της Ογκρέσας;
A: Μ‘ έχει επηρεάσει ο λόγος όλων των τραγικών που λόγω της δουλειάς μου έχω συλλάβει την ιδιοσυγκρασία τους. Αυτή η απλότητα στις γραφές των Αρχαίων είναι μοναδική. Εμπεριέχονται συναισθήματα, καταστάσεις, προβληματισμοί, αναλύσεις χαρακτήρων σε τόσο συμπυκνωμένο λόγο! Έργα όπως ο Οιδίποδας, η Ηλέκτρα συμπιέζουν τόσες ετερόκλητες καταστάσεις που ξεκινούν από την απόλυτη χαρά στην απόλυτη τραγικότητα. Με είχε συνεπάρει αυτή η απλότητα τους η περιεκτικότητα τους. Ένα μεγάλο κακό της Σύγχρονης Λογοτεχνίας είναι η φλυαρία, που τη βαριέμαι τόσο! Θέλω να λέω τα πράγματα όπως είναι, να δημιουργώ εικόνες, αλλά αυτός ο λογοτεχνικός αυνανισμός χαρακτηρίζει πολλά από τα σημερινά βιβλία. Υπάρχουν βέβαια πολλών ειδών βιβλία και αναγνώστες –δεν είναι όλοι οι αναγνώστες για όλα τα βιβλία.
Ε: Ποια αναγνώσματα σας έχουν επηρεάσει ως άνθρωπο κι ως συγγραφέα;
Α: Γενικά μ’ αρέσει πάρα πολύ η ποίηση. Ανατρέχω συχνά σε αγαπημένους ποιητές. Μου αρέσουν τα «Δοκιμιακά» του Μπόρχες πάρα πολύ. Επίσης με είχε συγκλονίσει ο Έζρα Πάουντ, ειδικά στα ερωτικά του. Οι Έλληνες συγγραφείς βέβαια υπάρχουν στα ράφια μου, καταφεύγω σε αυτούς διαρκώς. Λειβαδίτης, Σεφέρης, Παπαδιαμάντης στα δοκιμιακά του. Επίσης ο Κούντερα με έχει καθορίσει -αξεπέραστος στα πρώτα του βιβλία όπως «το Αστείο», «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι», «Γελοίοι Έρωτες»…Τα καινούρια του δε με ενθουσιάζουν πάντως. Ο συνδυασμός τόσο διαφορετικών ειδών διαμόρφωσε τον τρόπο γραφής μου.
E: Λίγες μέρες πριν επιστρέψατε από έναν κύκλο παρουσιάσεων της ΟΓΚΡΕΣΑΣ ανά την Ελλάδα.
Μιλήστε μας λίγο για την εμπειρία αυτής της περιοδείας.
A: Αυτήν την περιοδεία θα τη θυμάμαι γιατί ήρθα από αυτήν πιο ώριμος και στη γραφή μου, ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που είχαν άποψη για μένα κι από το προηγούμενο βιβλίο. Είχα βαθιές συζητήσεις, ανακάλυψα μηνύματα του βιβλίου μου που ούτε εγώ δεν είχα αντιληφθεί, γιατί όταν γράφεις δεν ξέρεις πώς θα αγγίξεις την ψυχοσύνθεση κάθε ανθρώπου.
Είναι συγκλονιστικό, όταν το μοιράζονται με σένα. Ασυναίσθητα, ασυνείδητα, δηλαδή, περνούν μηνύματα από τις ιστορίες μου που μπορεί εγώ εκείνη τη στιγμή να μην τα σκεφτόμουν κι έρχεται ο κατάλληλος άνθρωπος που τον άγγιξες κατευθείαν στην καρδιά και σ’ το λέει και το συνειδητοποιείς κι εσύ. Έχει μια μαγεία αυτό, γιατί δεν είναι στοχευμένο από πριν.
Γράφεις και αφήνεις να λειτουργήσει διαφορετικά.
Μου αρέσει πολύ όταν το διαβάζω αυτό σε βιβλία…
Ε: Αυτό το βιβλίο εγκαινίασε τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ. Πείτε μας γι αυτήν.
A: Είμαι συγκλονιστικά χαρούμενος. Βρίσκομαι σε έναν από τους πιο καλούς οίκους στην Ελλάδα.
Νιώθω σαν το σπίτι μου, όταν πηγαίνω εκεί. Η συνεργασία με όλους είναι χαρά. Πέρα από τη συνεργασία που είχαμε για την προώθηση της ΟΓΚΡΕΣΑΣ, που έγινε βιαστικά, χωρίς να γνωριστούμε καλά, τώρα για το επόμενο μου βιβλίο μιλάμε σχεδόν καθημερινά.
Διαβάζω όσα γράφω σε συγκεκριμένο άνθρωπο της ΔΙΟΠΤΡΑ και έχουμε συζητήσεις ουσιαστικές χωρίς να με κατευθύνει. Είναι καλός ακροατής.
E: Eίδαμε την ΟΓΚΡΕΣΑ να μετουσιώνεται σε μουσική έμπνευση από τη Ζωή Παπαδοπούλου που συνέθεσε την ομότιτλη μπαλάντα. Πώς προέκυψε αυτή η μουσική συνάντηση;
A: Η Ζωή είχε έρθει καλεσμένη μου στη ραδιοφωνική εκπομπή μου στον love radio και της χάρισα το βιβλίο μου γιατί μου άρεσε πολύ η φωνή της –ειδικά όταν μου τραγούδησε το Summertime που με συγκλονίζει και το έχω βάλει και στην ΟΓΚΡΕΣΑ. Το διάβασε και σε 2 μέρες μιλήσαμε και αμοιβαία συμφωνήσαμε να το κάνει τραγούδι. Το αποτέλεσμα είναι για μένα συγκλονιστικό διότι πατάει ακριβώς στην ιστορία. Θα μπορούσε να έχει γραφτεί πριν το βιβλίο και να εμπνεύσει αυτή την ιστορία. Την ευχαριστώ δημόσια. Επίσης να πω ότι το βιβλίο έχει αποδοθεί σε δύο πίνακες από δυο γυναίκες που το διάβασαν κι εμπνεύστηκαν. Η αμοιβαία έμπνευση είναι ό,τι καλύτερο.
E: Παρότι αποδεικνύεστε ένας καλός χειριστής λόγου και συναισθημάτων στο χαρτί, το κοινό σας γνώρισε ως ηθοποιό πολύ δημοφιλών τηλεοπτικών σειρών.
Τι σηματοδότησε αυτή σας τη στροφή στη συγγραφή;
A: Το συγγραφικό κομμάτι το είχα πολλά χρόνια. Έγραφα πάντα μικρά πραγματάκια. Αλλά η γέννηση της κόρης μου σε συνδυασμό με την κρίση στο χώρο μου έδωσε το περιθώριο να ασχοληθώ συστηματικά με τη συγγραφή. Και πήγε αλυσιδωτά. Προτίμησα να ασχοληθώ με τα βιβλία χωρίς να ‘έχω εγκαταλείψει το κομμάτι του ηθοποιού. Θέλω να επανέλθω. Πάντως μ’ έχει κερδίσει τόσο πολύ η συγγραφή που της δίνω μεγάλο βάρος.
E: Hθοποιία και συγγραφή. Ποια σχέση μπορούν να έχουν; Μπορούν να συνυπάρξουν;
Πώς μπορεί το ένα να επηρεάσει το άλλο;
Α: Συνυπάρχουν όσο δεν παίρνει και θα’ θελα να συνεχίσουν να συνυπάρχουν! Αλληλοεπηρεάζονται πάρα πολύ! Ως ηθοποιός μπαίνω στο πετσί των χαρακτήρων, όπως σου είπα και πριν. Οφείλω να πω ότι γράφοντας αποκτώ τη συγγραφική εμπειρία ενός δημιουργού στο θέατρο ώστε μελλοντικά να ερμηνεύω πολύ καλύτερα τα κείμενά του. Ο ηθοποιός άλλωστε καλείται να ερμηνεύσει τα λόγια του συγγραφέα. Κι εγώ τώρα έχω το ρόλο του συγγραφέα. Νιώθω πολύ τυχερός.
Ε: Πώς βλέπετε το χώρο της υποκριτικής και τις ευκαιρίες που δίνει στην Ελλάδα της κρίσης;
Α: Όπως όλα –πολύ άσχημα. Ο Μάριος Ποντίκας –θεατρικός συγγραφέας έλεγε «Αν θέλεις να δεις καλό θέατρο, πήγαινε σε μια χώρα που έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα…» Στην Ελλάδα όμως δε συμβαίνει αυτό ακόμη. Η Ελλάδα της Κρίσης δεν έφερε άνθηση στις Τέχνες. Ίσα-ίσα συμπιέστηκε περισσότερο και φθίνει η ποιότητα. Παράδοξο
Ε: Ραδιοφωνικός παραγωγός. Πώς προέκυψε;
Α: Έκανα ραδιόφωνο από τα 16 μου! Είχα «παράνομο» ραδιοφωνικό σταθμό κι εξέπεμπα από το σπίτι μου, στη γειτονιά μου στα Τρίκαλα.
Το 1987 νομίζω βγήκε το Ελεύθερο Ραδιόφωνο μαζί με το κρατικό. Ήμουν από τους παραγωγούς στον πρώτο ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό στα Τρίκαλα για 3-4 χρόνια.
Όταν κατέβηκα στην Αθήνα με απασχολούσε. Τα τελευταία 2 χρόνια ύστερα από πρόταση ξεκίνησα εκπομπή στον love radio που τον θεωρώ από τα κορυφαία brands και πάει πολύ καλά.
E: Και πάμε τέλος στο σπουδαιότερο σας ρόλο, αυτόν του οικογενειάρχη. Μιλήστε μας για τη δική σας «Ογκρέσα» και τη μικρή σας Τουραντώ;
Α: Όπως είπα, η ΟΓΚΡΕΣΑ δεν μπορεί μόνο να σε καταστρέψει αλλά γενικά να σου αλλάξει τη ζωή εντελώς. Υπό αυτήν την έννοια η γυναίκα μου ήρθε στη ζωή μου και μου έδωσε πολλές νέες κατευθύνσεις, με έκανε καλύτερο άνθρωπο και με έκανε να θέλω να δημιουργήσω. Ο ερχομός της κόρης μας το έκανε αυτό πιο έντονο και δημιουργικό.
Η κόρη μου ήταν το συγγραφικό μου σκαλοπάτι-από κείνη έγραψα το πρώτο μου βιβλίο, που είναι σα βιογραφικό.
Στις ΟΓΚΡΕΣΕΣ μου θα μπορούσα να αναφέρω και τη μητέρα μου- που δε ζει πια- για τον τρόπο που έζησε, για το οτι γέννησε 5 παιδιά, για όσα μου έχει αφηγηθεί όταν οι Γερμανοί έκαψαν το σπίτι τους κι εκείνοι κρύβονταν στο βουνό...
Η μητέρα μου κι ο πατέρας μου επηρέασαν πολύ το βιβλίο η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ-μεταφέροντάς μου την ατμόσφαιρα της Κατοχής.
E: Ποια είναι τα σχέδιά σας για το κοντινό μέλλον. Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο ή κάποιον ρόλο;
A: Είμαι στη φάση που ολοκληρώνω το επόμενο βιβλίο μου που επίσης είναι βασισμένο σε μία αληθινή συγκλονιστική ιστορία κι είχε βγει μάλιστα στα ΜΜΕ. Είμαι συνεπηρμένος με τη ιστορία και την έρευνα που κάνω. Υπάρχει γενικό πλάνο να κυκλοφορήσει κάπου τέλη Μαΐου του 2015.
Η συνέντευξή μας έφτασε στο τέλος της.
Σας ευχαριστώ θερμά, κύριε Κρομμύδα, για την άκρως ενδιαφέρουσα και ζεστή συζήτηση που είχαμε.
Σας εύχομαι ευημερία και κάθε σας μελλοντικό βήμα να φέρει το χειροκρότημα του κοινού, όπως τα προηγούμενα.
- Κι εγώ σας ευχαριστώ- ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έχω δώσει ποτέ.
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το εστιατόριο του πολυχώρου αναψυχής και αθλητικών δραστηριοτήτων Sunny Sports Club.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου