Το Κελάρι Της Ντροπής, Χρυσηίδα Δημουλίδου

                                                          Το Κελάρι Της Ντροπής
               
                                Είδος: Αισθηματικό/Κοινωνικό Μυθιστόρημα
                           Βαθμολογία : 10/10(κάθε βιβλίο αξιολογείται με βάση την κατηγορία του)
                                                  

ISBN13	9786180105254
Εκδότης	ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης	Μάιος 2014
Αριθμός σελίδων	610
Διαστάσεις	21x14
Επιμέλεια	ΜΠΑΝΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ
Κωδικός Πολιτείας	4580-2542
Θέμα	ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ/ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑ

Θεωρήθηκε το κορυφαίο έργο της Χρυσηίδας Δημουλίδου!
Χαρακτηρίστηκε από πλήθος αναγνωστών "Το Βιβλίο Της Χρονιάς!"(2014)
Ακόμη κι όσοι το αντιμετώπισαν με καχυποψία, τού αναγνώρισαν ότι προσφέρει δυνατές στιγμές!
Το βέβαιο είναι πως "Το Κελάρι Της Ντροπής" είναι το πιο τολμηρό βιβλίο όχι μόνο της Δημουλίδου, αλλά και των τελευταίων χρόνων!

Περίληψη

Η Δήμητρα, η Αναστασία, η Μυρτώ είναι τρεις αδελφές που ζουν σ'ένα χωριό της Μεσσηνίας κάτω απ'τη σκιά ενός πατέρα- αφέντη και τη σιωπή μιας άβουλης μητέρας!
         Στο νοσηρό αυτό περιβάλλον τα νιάτα τους ασφυκτιούν όπως ένα άνθος "στραγγαλίζεται" από τα ζιζάνια και τα αγριόχορτα που το απομυζούν.
'Ωσπου μια μέρα, η αιφνίδια εξαφάνιση του πατέρα τους τις απελευθερώνει και δίνει το περιθώριο στις τρεις αδελφές να "πετάξουν μακρυά" σε πορείες παράλληλες ανά τον κόσμο.Γερμανία, Αμερική, Αυστραλία φιλοξενούν το πεπρωμένο τους.
           Κι ενώ όλα δείχνουν πως έχουν αφήσει πίσω τους το εφιαλτικό παρελθόν, ένα τηλεφώνημα από το χωριό ανατρέπει τα πάντα.
       Ο επερχόμενος θάνατος της μητέρας τους και η απαλλοτρίωση του πατρικού τους σπιτιού, φέρνουν στην επιφάνεια αποτρόπαια φαντάσματα του χθες.
             Γιατί πρέπει πάση θυσία να μη χάσουν το πατρικό τους σπίτι ;
             Ποια είναι η ανεξόφλητη ντροπή του κελαριού;

Σχολιασμός
Πραγματικά το "Κελάρι της Ντροπής" είναι ένα διαφορετικό βιβλίο από αυτά που μας έχει προσφέρει μέχρι σήμερα η Χρυσηίδα Δημουλίδου. 
Ένα βιβλίο που αποκλείεται να αφήσει αναγνώστη ασυγκίνητο ή έστω να μην τον προβληματίσει!
Με μια φράση το "Κελάρι Της Ντροπής" είναι ένα έργο απλά...συγκλονιστικό, "αναιδές" -πραγματική "γροθιά στο στομάχι"!
Ένα βιβλίο-πρόκληση, που όμως απομακρύνει την έννοια του τολμηρού από αισθησιακά μονοπάτια- όπως είναι το σύνηθες- και την επανατοποθετεί στη διάσταση του ουσιαστικού, του απερίφραστα αληθινού!
Ένα βιβλίο που αναμετράται με όλα τα σημαντικά ταμπού της κοινωνίας!
Σε πρώτη προσέγγιση πρόκειται για την ιστορία τριών γυναικών-με στοιχεία σπονδυλωτού έργου γραμμένου σε γλώσσα απλή, παραστατική και χωρίς ιδιαίτερα λογοτεχνικά σχήματα.Οι αναδρομές στο χρόνο συμπληρώνουν σαν παζλ την τρομερή αλήθεια κι επαναπροσδιορίσουν αρχικές εντυπώσεις, σκηνοθετώντας μια κορύφωση απογειωτική.
Έτσι  στο "Κελάρι Της Ντροπής" εκτυλίσσεται ένας γοητευτικός μύθος με 3 διαφορετικές αλλά αγαπημένες αδελφές που με αφετηρία το χωριό ακολουθούν διαφορετικές πορείες σε διαφορετικές ηπείρους!

Από αυτήν την άποψη ίσως αμυδρά φέρει στο νου "Το Σπίτι Δίπλα Στο Ποτάμι" της δημοφιλούς Λένας Μαντά- με τις 5 αδελφές να μας ταξιδεύουν στα πέρατα του κόσμου και του...έρωτα φυσικά!
Οι όποιες κοινές αναφορές των δύο βιβλίων όμως σταματούν εδώ, αφού το βιβλίο της Μαντά είναι μια όμορφη, πολυπρόσωπη ιστορία αισθηματικού προσανατολισμού, χωρίς περαιτέρω προβληματισμούς.
Στο "Κελάρι της Ντροπής"-αντίθετα- έχουμε κάτι μακράν περισσότερο από αυτό.

Εδώ μιλάμε για ένα γνήσιο κοινωνικό θρίλερ, που σκοπό δεν έχει να ψυχαγωγήσει ή να τέρψει τον αναγνώστη, αλλά να σοκάρει, ώστε να αφυπνίσει!
Στο "Κελάρι Της Ντροπής" δεν υπάρχουν πολλές απλουστεύσεις ή εξωραϊσμοί.

Εδώ η όποια υπερβολή είναι απλά ο μεγεθυντικός φακός που ξεμπροστιάζει το όνειδος και τη φρίκη, όταν ο άνθρωπος ενδίδει στην χειρότερη πλευρά του!Το φοβερό με αυτό το βιβλίο είναι πως η αδιανόητη φρίκη που φέρει, αποτυπώνει μια θλιβερή αλήθεια στην οποία συχνά κωφεύουμε, αλλά καταδυναστεύει ακόμη μια μερίδα της κοινωνίας!

Οι χαρακτήρες αποκτούν ένα σχετικό βάθος.Έτσι κι αλλιώς, ζητούμενο δεν είναι τα πρόσωπα:

Στο επίκεντρο του βιβλίου αυτού είναι η Κακοποίηση της Γυναίκας. Αυτός ο όρος στο "Κελάρι Της Ντροπής" δεν εγκλωβίζεται μονάχα στη στενή σωματική παράμετρο, αλλά εκτείνεται στην καταπάτηση της γυναικείας φύσης συνολικά!

Πρωταρχικά βέβαια συναντάμε την Κακοποίηση ως σωματική επίθεση και ως σεξουαλική εκμετάλλευση -στην πιο αποκρουστική τους μορφή.
            Η Δημουλίδου ωστόσο, δεν αρκείται σε αυτό, αλλά ανατέμνει τις βαθύτερες πτυχές της σεξιστικής αυτής βίας, που εν τέλει εδράζεται στον ολόπλευρο και δυστυχώς διαχρονικό Υποβιβασμό της Γυναίκας!
Είναι η νοοτροπία που θέλει τη γυναίκα res. "Aντικείμενο προς χρήση" του ανδρός και ιδιοκτησία του είτε είναι ο πατέρας, είτε ο σύζυγος.
            Αυτό το μοτίβο δυστυχώς επικράτησε στην ιστορία, καθιστώντας τη γυναίκα μέσο συναλλαγής μεταξύ οικογενειών και αναπαραγωγική μηχανή  χωρίς γνώμη και δικαιώματα!     
           Παρ'όλη την κοινωνική αναμόρφωση που επήλθε,στο δυτικό κόσμο, ιδίως μεταπολεμικά, φέρνοντας τη γυναίκα στο προσκήνιο με την συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία και το δικαίωμα ψήφου- υπάρχουν περιπτώσεις που η θέση της γυναίκας επί της ουσίας έμεινε σε τριτοκοσμικά σημεία.Κοινωνιολογικές μελέτες άλλωστε έχουν καταδείξει ως πρώτη αιτία θανάτου γυναικών από 20-44 ετών πανευρωπαϊκά,... ούτε τα τροχαία, ούτε τον καρκίνο, αλλά την κακοποίηση!!! Μάλιστα! Σωστά διαβάσατε!Πρώτη αιτία θανάτου η κακοποίηση!

Στο Κελάρι της Ντροπής , λοιπόν, δεσπόζει αυτό το παράλογο μίσος που βιώνει η γυναίκα σε έναν φαύλο κύκλο που ενίοτε συντηρεί κι η ίδια με τη σιωπή της πίσω από τις κλειστές πόρτες!
Η γυναίκα που μερικές φορές σκύβει κι η ίδια το κεφάλι "απολαμβάνοντας " την ασφάλεια ενός ρόλου που τη χρίζει "θύμα"και την απαλλάσσει από την ευθύνη της ελευθερίας της!

Εκείνο που καθιστά όμως τόσο ηχηρό το μήνυμα του βιβλίου είναι πως σε αυτό υπογραμμίζεται η ευθύνη σύσσωμης της κοινωνίας που επιλέγει να εθελοτυφλεί.
      Αυτός ο ζόφος που τυλίγει τις γυναίκες στο απομονωμένο χωριό του '70, κάτω από την κυριαρχία ενός αποκτηνωμένου άντρα, παραπέμπει- τηρουμένων των αναλογιών πάντα!- στο σκληρό γυναικείο πεπρωμένο της σκιαθίτικης επαρχίας, όπως αυτό θόλωσε το νου της Φραγκογιαννούς, οπλίζοντας το χέρι της στην αξεπέραστη "Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη- την κορυφαία ηθογραφική ματιά  στη θέση της γυναίκας, που έναν αιώνα περίπου μετά παραμένει επίκαιρη κι εμβληματική!
Έχει κάτι από αυτόν το σπαραγμό και την οργή το Κελάρι-κινούμενο φυσικά σε τελείως άλλους δρόμους και στοχασμούς άλλης φύσεως!

Η Δημουλίδου ως αιτία αυτής της οπισθοδρόμησης θεωρεί την αμάθεια και τη θρησκοληψία στα πλαίσια της φαρισαιστικής κοινωνίας μιας επαρχίας προσκολλημένης στις βαθιές της παθογένειες!
        Οι φορείς της νοσηρότητας κι όσοι παράγοντες οποιασδήποτε εξουσίας θέλουν να χειραγωγήσουν τους γύρω τους στέκονται πολέμιοι της Παιδείας και του σχολείου- διότι αυτά σπάνε τα δεσμά του φόβου-πράγμα που κατέδειξε με αφοπλιστικό τρόπο η συγγραφέας μέσα στην ιστορία αυτή!
         Ο δεύτερος παράγοντας είναι η θρησκοληψία ως ένα "θεοκρατικό" άλλοθι της ανομίας: Άνθρωποι, γεμάτοι σκοτεινά ένστικτα, χρησιμοποιούν ένα τυπολατρικό τελετουργικό κι επιδείξεις ευσέβειας, που δείχνουν αρκετά για να γίνουν αποδεκτοί και  να κερδίσουν τον τίτλο του ευυπόληπτου!
Εκεί όπου η θρησκεία γίνεται βρόγχος, εκεί όπου η Πίστη γίνεται φόβος, εκεί όπου το ευαγγελικό κήρυγμα απογυμνώνεται από το μήνυμα του "εξανθρωπισμού" και της αγάπης που είναι η ουσία του, η Γυναίκα φέρει το "στίγμα της Εύας" και ξεπληρώνει την ενοχή αυτή με ένα βίο σκλαβιάς και αμέτρητων δακρύων.

Στο Κελάρι Της Ντροπής -μεταξύ άλλων- αποτυπώνεται η κοσμοθεωρία που η Δημουλίδου μας έχει εκθέσει με χαριτωμένο κ ενδιαφέροντα τρόπο στη "Σουίτα Στον Παράδεισο"- αποκηρύσσοντας κάθε συντηρητισμό, αλλά και το χριστιανικό δόγμα όπως το έχουμε γνωρίσει.
           Χωρίς διάθεση θεολογικής ανάλυσης νιώθω την ανάγκη να αποσαφηνίσω κάτι. Όποιος δε σέβεται τη γυναίκα δεν μπορεί να νοείται "Αγαθός Χριστιανός"! 

Η Γυναίκα πρωτίστως καταξιώθηκε στο πάνσεπτο πρόσωπο της Παναγίας.
Έπειτα, ο Απόστολος Παύλος απορρίπτοντας κάθε διάκριση, λέει:"Δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα, ελεύθερος ή δούλος, Ιουδαίος κι εθνικός"...
Στο δε τροπάριο του γάμου η ρήση "Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα"-υπονοεί όχι τον τρόμο, αλλά το σέβας, την ανάγκη να μη γίνεται η γυναίκα κυριαρχική, αυθάδης κι ευνουχιστική, πράγμα που πιστοποιεί κι η Σύγχρονη Ψυχολογία ως στοιχείο ισορροπίας στο ζευγάρι.Το τροπάρι του γάμου επίσης ως υποχρέωση του άνδρα σημειώνει:"Οι Άνδρες να αγαπάτε τη γυναίκα σας όπως κι ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία".Ως Εκκλησία εδώ νοείται σύσσωμη η ανθρωπότητα, γιατί σε αυτήν απηύθυνε το "κάλεσμα" της σωτηρίας ο Χριστός.Ο Χριστός για την Ανθρωπότητα,λοιπόν, απαρνήθηκε κάθε προνόμιο, κάθε πλούτο, κάθε Ισχύ που θα ταπείνωνε τους εχθρούς Του, και έφτασε στην Άκρα Ταπείνωση, στην Ύψιστη Θυσία- συγχωρώντας τους σταυρωτές Του! 
Τέτοια υπερβατική αγάπη ζητά από τον Άνδρα ο Ιερέας στο Μυστήριο του Γάμου!

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν, να νομιμοποιεί ο εκκλησιαστικό λόγος οποιαδήποτε καταπίεση της Γυναίκας;
Πόσο βάναυσα τον καπηλεύτηκαν κάποιοι για να ανάγαγουν σε "θεοσταλτο νόμο" το μίσος τους για τον άνθρωπο και τη ζωή!

Ένα ακόμη σημείο, τέλος, που καταδεικνύει την οξυδέρκεια της Δημουλίδου είναι πως καταπίεση έχουμε κι όταν η γυναίκα στερείται το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, το δικαίωμα να βιώσει τη μοναδικότητά της με τον τρόπο που ταιριάζει στην ψυχή της.

Μέσα από όλα αυτά η Δημουλίδου αριστοτεχνικά και πολύ διδακτικά αναδεικνύει πως απώτερη σοφία και ζητούμενο εν τέλει, είναι η αγάπη που θεραπεύει πληγές και σπρώχνει τον άνθρωπο ψηλά!

Είναι πάντως πολύ θετικό που το βιβλίο εγείρει τέτοιους βαθυστόχαστους προβληματισμούς και κατακρίνει την παραχάραξη της αλήθειας μέσα στις στενόμυαλες κοινωνίες-δίνοντάς στον αναγνώστη το έναυσμα να στοχαστεί και να ερευνήσει βαθύτερα!
Άλλωστε ένα καλό βιβλίο δε δίνει την απάντηση, αλλά θέτει την ερώτηση...

Αυτό είναι το Κελάρι Της Ντροπής", ένα βιβλίο που θα σας συγκλονίσει, θα συνταράξει την ψυχή σας με πληθώρα έντονων συναισθημάτων & σκέψεων και θα σας κινητοποιήσει να αντιδράσετε σε όσα καταπιέζουν τον άνθρωπο ακόμη και στον 21ο αιώνα!

Ας σημειωθεί τέλος η αξιέπαινη,συμβολική κίνηση εκ μέρους της Χρυσηίδας Δημουλίδου και των Εκδόσεων Ψυχογιός να διατίθενται 20 λεπτά από κάθε αντίτυπο για τις Κακοποιημένες Γυναίκες.

Η τιμή του, με μια προσεκτική έρευνα αγοράς, ανέρχεται γύρω στα 16.90 

                                                   Eλισσάβετ Π. Δέδε
     

                ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

                                                   http://www.isotita.gr/                                               
                        http://www.katafygiogynaikas.org/prostasia/                                                      


                                 
                     
                   ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
                                   

Η ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες. 
Μόλις αποφοίτησε, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Αεροσυνοδών, την Α.S.T. 
Αμέσως μετά προσελήφθη στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Παράλληλα με τη δουλειά της, συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα ως δημοσιογράφος με το περιοδικό Discomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο. 
Το 1997 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη, στις οποίες μέχρι το 2008 εξέδωσε 18 έργα. 
Από το 2009 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, όπου έχει εκδώσει συνολικά 10 έργα. 
Από το 2013 ξεκίνησε συνεργασία με τις Εκδόσεις Διάπλαση για την έκδοση παραμυθιών.
 Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. 
Ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα, όπως δηλώνει η ίδια, ζει πλέον για να γράφει. 
Για το βιβλίο της ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΝΥΦΗ πήρε το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα. 
Για τρεις συνεχόμενες χρονιές ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς» του περιοδικού Life & Style. 
Το 2004 βραβεύτηκε από το ΠΟΛΚΕΟΑ, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας. 
Το 2011 βραβεύτηκε από τη γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα. 
Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2014, βραβεύτηκε από το λογοτεχνικό τμήμα της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. 
Το βιβλίο της ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μεταφράστηκε στα αγγλικά και το ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στα βραζιλιάνικα και τσέχικα, ενώ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ θα κυκλοφορήσει σύντομα στα τουρκικά. 

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου και σεμινάρια φιλοσοφίας, γράφει σενάρια και στίχους και φέτος έγραψε τα δύο πρώτα της θεατρικά έργα: Για ένα μπουκάλι φθηνό κρασί και Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη. 
Άνθρωπος προσιτός και ιδιαίτερα κοινωνικός, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και της αρέσει πολύ το διάβασμα και η έρευνα. Είναι φανατική φιλόζωη και οικολόγος και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά. Μότο της: σπίτι χωρίς βιβλία, δωμάτιο δίχως παράθυρα. Στόχος της: να γράφει βιβλία που θα αγαπηθούν. 
Όνειρό της: να υπάρξει αγάπη και δικαιωμένοι άνθρωποι. 
Ευχή της: να υπάρχουν ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά. 
Ουτοπία της: να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πετάξει ξανά με στολή, με τα φτερά της Ολυμπιακής, δίπλα στους παλιούς συναδέλφους της…

Μπάμπης Τσικληρόπουλος, Ο Αετός Που Δάκρυζε

                                                                      Ο Αετός Που Δάκρυζε
                             Είδος: Κοινωνική Αλληγορία / ( Παιδική  Λογοτεχνία)
                                Βαθμολογία: 10/10 

                                                                   
Με κάτι από την αύρα των Εξαρχείων κ κείνη τη λαβωμένη αθωότητα των Σαλών, ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος κάνει διαχρονικά τη γραφίδα του κεντρί στην καρδιά μας, θίγοντας τις πληγές της Κοινωνίας μας με την ακατέργαστη πίκρα του πληγωμένου Παιδιού.
Ο στιχουργός του πολυαγαπημένου, κοινωνικού τραγουδιού των Θάνου Μικρούτσικου& Χαρούλας Αλεξίου "Ελένη") και συγγραφέας του βιβλίου "Ερασιτέχνης Άνθρωπος".,

το 2000 μάς χάρισε ένα πολύ ιδιαίτερο αφήγημα που κατατάχθηκε στα "Παιδικά Βιβλία",το "Ο Αετός Που Δάκρυζε", από τις εκδόσεις Πατάκη στη "Συλλογή Περιστέρια".           
Ωστόσο μια προσεκτικότερη "ματιά" αποδεικνύει πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, που ταυτόχρονα μπορεί να αγγίξει και να διδάξει κάθε ενήλικη καρδιά. 
            Ελάτε, λοιπόν, να πετάξουμε παρέα με τον "Αετό που Δάκρυζε'!

Περίληψη

Οι Κυριακές στην Πιερία γίνονται ξεχωριστές χάρη σ'έναν πανέμορφο χρυσαετό που τα πρωινά συνηθίζει να πετάει πάνω από το Πάρκο της Ελευθερίας γοητεύοντας μικρούς και μεγάλους!

Η 4χρονη Ελένη, πληγωμένη από το διαζύγιο των γονιών της και την απουσία της μητέρας της, -με τη θλίψη να την έχει ωριμάσει πρόωρα- βρίσκει παρηγοριά στην παρουσία του παράξενου αετού.

Όταν μια Κυριακή η μικρή Ελένη πέφτει θύμα απαγωγής, ο αγαπημένος της χρυσαετός την απελευθερώνει και τη μεταφέρει στα απάτητα λημέρια του.

         Ανάμεσα στον χρυσαετό και την Ελένη αναπτύσσεται μια ιδιότυπη αγάπη που απαλύνει τις πληγές και των δύο τους, ενώ η μικρή Ελένη ανακαλύπτει τι κρύβουν τα Δάκρυα του Αετού.

Κι ενώ όλη η ανθρώπινη κοινότητα είναι ανάστατη από το "εξωφρενικό" γεγονός της παράταιρης συνύπαρξης, ο αετός κι η Ελένη του δίνουν μαθήματα ανθρωπιάς, που αναμορφώνουν τις ψυχές όσων τους συνάντησαν.

Σχολιασμός

Σίγουρα, η πρώτη εντύπωση είναι πως πρόκειται για μια παιδική ιστορία και σε αυτό συντείνουν η απλότητα της αφήγησης, η νηπιακή ηλικία της πρωταγωνίστριάς του και  η προσωποποίηση του Αετού,ο οποίος απροκάλυπτα αποκτά ανθρώπινα χαρακτηριστικά και συναισθήματα, διατηρώντας μόνο τα εξωτερικά γνωρίσματα και τις βιολογικές επιταγές του είδους του.

              Υπάρχουν, ωστόσο στοιχεία που με πείθουν πως στόχος του Τσικληρόπουλου δεν ήταν να γράψει μια παιδική ιστορία, αλλά να συνθέσει μια αλληγορία για τη φύση και το μεγαλείο της αγάπης!
            Από τεχνικής απόψεως, ο λόγος που απομακρυνόμαστε από το ενδεχόμενο μιας αμιγώς παιδικής ιστορίας είναι πως- πέραν της ανθρωπομορφικής συμπεριφοράς του αετού- δεν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια μεταφυσικού στοιχείου, που θα ανήγαγε το βιβλίο αυτό στη σφαίρα του φανταστικού.Δεν υπάρχουν στοιχεία εντυπωσιασμού που θα μαγνήτιζαν ένα παιδί αναγνώστη.
Αντιθέτως, το βιβλίο φέρει μιαν αίσθηση σοβαρότητας- αν όχι πικρίας- που δε συνάδει με ένα ξεκάθαρα παιδικό βιβλίο. 
                 Επιπροσθέτως έχουμε σαφέστατο προσδιορισμό του χώρου, ο οποίος είναι αναγνωρίσιμος στον κάθε αναγνώστη: Tο Πάρκο της Ελευθερίας στην Κατερίνη- περιοχή που όντως συνιστά, λόγω του Ολύμπου,φυσικό βιότοπο του χρυσαετού.Τίποτα που να αντίκειται στο φυσιολογικό.
              Αυτή η απουσία αφαιρετικότητας σημαίνει ότι το έργο  του Τσικληρόπουλου επιδιώκει να απευθυνθεί στοχευμένα στη  δική μας, απτή κοινωνία- και μάλιστα στο σύνολό της κι όχι μόνο στα παιδιά!
               Εισχωρώντας τώρα στο περιεχόμενο του βιβλίου, ανακαλύπτουμε μια ιστορία με βαθιά και πολυδιάστατα κοινωνικά μηνύματα.Και πόσα θέματα δεν θίγονται!
Η πρωταρχική αίσθηση που δίνουν όλοι οι ήρωες-από τους ανθρώπινους χαρακτήρες μέχρι τον Αετό- είναι μια εις βάθος μοναξιά.
Η Ελένη που έχει στερηθεί τη θαλπωρή μιας ισορροπημένης οικογένειας.
Η μητέρα που επέλεξε την ευκαιριακή ευχαρίστηση εις βάρος των δικών της ανθρώπων.
Ο πατέρας που περιχαρακώθηκε στην οργή του υψώνοντας τείχη ακόμη κ από την ίδια του την κορούλα.
Και ο Αετός όμως είναι ένας μεγάλος Μόνος και βρήκε στον κόσμο των ανθρώπων και στη μικρή Ελένη ομολογία προς τη δική του θλίψη.
Ακόμη και οι διώκτες είναι άνθρωποι μόνοι-αποστεγνωμένοι από συναισθήματα.
Ένα βασικό αίτιο αυτής της μοναξιάς-στον κόσμο της κεντρικής ηρωίδας του βιβλίου- είναι μια οικογένεια διασπασμένη, όπου ο εγωισμός κι η ανευθυνότητα των δύο γονιών διαρρηγνύουν τη σχέση τους με το ίδιο τους το παιδί.Στο βιβλίο αυτό καταδεικνύεται ξεκάθαρα το γεγονός ότι τα πρώτα θύματα ενός διαζυγίου είναι τα παιδιά.
Παράλληλα προβάλλουν με έναν τρόπο διαισθητικό οι δυσκολίες του γονιού που συντηρεί τη μονογονεική οικογένεια με όλο το βάρος των υποχρεώσεων και της εξασφάλισης του παιδιού του στους ώμους του.
                  Άλλο ζήτημα που θίγεται στην ιστορία του Τσικληρόπουλου είναι η ρήξη του ανθρώπου προς τη Φύση: Ο Άνθρωπος εκδηλώνει τη δύναμή του με άκρατη αλαζονεία, όχι ως ευθύνη και φροντίδα προς το περιβάλλον, αλλά ως υφαρπαγή των πόρων και καταδυνάστευση των υπόλοιπων πλασμάτων που μοιράζονται τον πλανήτη μαζί του.
Ο εύστοχος τρόπος που παρουσιάζεται η πλεονεξία κι η ασπλαχνιά του ανθρώπου στον "Αετό Που Δάκρυζε" καταδεικνύει όλο τον παράλογο σαδισμό του Ανθρώπου, σε σημείο να φέρνει σε προβληματισμό και αμηχανία ενοχής τον αναγνώστη!
         Πέραν όλων όμως, κεντρικός άξονας του σύντομου αυτού έργου είναι ένα σπαρακτικό αίτημα αγάπης!
Είναι σαφές ότι η έλλειψη της αγάπης είναι η μητέρα των δεινών.
Είναι αυτή η αποστέρηση που αποκτηνώνει κι εξαχρειώνει τους φαύλους χαρακτήρες- οδηγώντας στο μαρασμό εκείνους που ανθίστανται και διατηρούν την ανθρωπιά -δηλαδή εν προκειμένω την Ελένη και το μελαγχολικό "της" χρυσαετό. 
Η αγάπη στον "Αετό Που Δάκρυζε" είναι η μόνη λύτρωση.

Η αγαπητική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Αετό και στην Ελένη είναι διαποτισμένη από έναν διάχυτο ερωτισμό.
       Το ερωτικό στοιχείο σε αυτήν είναι φυσικά απαλλαγμένο από τον ιδιόμορφο αισθησιασμό που διακρίνει, λόγου χάρη, μυθιστορήματα ενηλίκων, όπου επίσης έχουμε σύζευξη ετερόκλητων πλασμάτων "Κινγκ Κονγκ, "η Γυναίκα κ ο Πίθηκος" του Πίτερ Χόε κ.α.) 
Καμιά υπόνοια πόθου δεν υπάρχει.
Η μικρή ηλικία της ηρωίδας άλλωστε θα ήταν απαγορευτική για κάτι τέτοιο!
Η έννοια του έρωτα - απαλλαγμένη από τη σαρκική της διάσταση περιλαμβάνει όλες τις ψυχικές αρετές που δια μέσου αυτής στρέφουν τον άνθρωπο στα υψηλά.
Ένας έρωτας, που προστατεύει το αγαπημένο πρόσωπο με κάθε κόστος!
Ένας έρωτας που αντί να φλυαρεί ή να περιαυτολογεί κοντοστέκεται και αφουγκράζεται τον Άλλον.
Μια αρμονική αλληλοπεριχώρηση δυο μοναδικοτήτων, με τη διαφορετικότητα να γίνεται σεβαστή.
Δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις και χαρακτήρες:
Κανείς δεν απαιτεί από τον Άλλον να αλλάξει προς το δικό του "Τέλειο", γιατί σέβεται την ουσία του! Η άλλη πλευρά ωστόσο προσπαθεί να μετριάσει τις αρνητικές της πτυχές τείνοντας προς τη "χρυσή τομή", αυτό που ο Αριστοτέλης όρισε ως μέτρο...
Γιατί εκείνη μπορεί να επιτευχθεί, αρκεί να υπάρχει αγάπη.
Άλλωστε στον Πλάτωνα ο έρωτας είναι στροφή προς το Ιδανικό, το αρμονικό, το θείο!
             Στον "Αετό Που Δάκρυζε" βλέπουμε την αγάπη να γίνεται καταφύγιο, παραμυθία και να ανυψώνεται ως τη θυσία.
Ο έρωτας που τόσο αγαπάει, ώστε αντέχει να αποχωριστεί το αγαπημένο πρόσωπο και να επιστρέψει στη μοναξιά, όταν συνειδητοποιήσει πως η συνύπαρξη θα γίνει ανασταλτική για την περαιτέρω εξέλιξή του Άλλου...
Δε υπάρχει ίσως μεγαλύτερη θυσία που μπορεί να κάνει μια ερωτευμένη ψυχή από αυτή!
Τι έξοχη ΕΝ-ΩΣΗ ψυχών!Τι λυτρωτική παραχώρηση εαυτού!

Δεν είναι τυχαίο που σε αυτό το έργο τα δύο στελέχη αυτού του παράξενου, ερωτικού ζεύγους είναι ο Αετός και το μικρό Κοριτσάκι! 
         Ο Αετός συμβολίζει την ουράνια προέλευση του έρωτα, συμβολίζει τη λεβεντιά και την περηφάνεια, που τον διακρίνει!
         Το Παιδί είναι η ιδανική ενσάρκωση της αγνότητας, γιατί στον έρωτα πρέπει να πηγαίνεις αθώος,ανυστερόβουλος! Κανείς δε θα είναι χαμένος όταν δεν κυνηγά τη νίκη- όχι φυσικά από ηττοπάθεια, αλλά από δόσιμο! Ο Εραστής δεν επιδιώκει να αποδειχθεί ευφυέστερος, υπερέχοντας ή ορθώνοντας άμυνες έναντι του Άλλου: Ο Εραστής προτιμά να φαντάζει αφελής, παρά να ξεμπροστιάσει το ταίρι του.Προτιμά να χάσει παρά να αφήσει τον Αγαπημένο πίσω με άδεια χέρια. Είναι εκείνο που αναφέρει το λιτό συγκλονιστικό ρεφρέν στο ΛΙΝΑ του Παπακωνσταντίνου
"Πια δεν έχω χρόνο να σου εξηγώ/ μοναχά για σένα κάνω τον χαζό..." (Λιτό,αφοπλιστικό, καίριο- σαν την ιστορία μας).
             Βέβαια κάποιες στιγμές ο συγγραφέας παρουσιάζει τη μικρή Ελένη να εκδηλώνει στοργή και ωριμότητα στη σκέψη που θα περιμέναμε από μια ενήλικη, ερωτευμένη γυναίκα- αυτό το στοιχείο όμως δένει αρμονικά με την πλοκή και επιτείνει τη βαθιά συγκίνηση.
     Το σπουδαιότερο ίσως που μάς διδάσκει το παράξενο ντουέτο του βιβλίου, όμως, είναι πως η ομορφιά της αγάπης-ακόμη και σε ερωτικό επίπεδο- δεν περιχαρακώνεται στη δυαδικότητα, αλλά μετουσιώνεται και διαχέεται: 
Aυτός ο υπερβατικός έρωτας, αφού πυρπολήσει τις ψυχές των δύο, κατορθώνει με τη φωτιά του να διασκορπίσει τα σκοτάδια γύρω του και να ζεστάνει και όσους άλλους βρεθούν κοντά του, γιατί η αγάπη είναι πάντα μια ανεξάντλητη πηγή που έχει ανάγκη να δίνει.
Στο γάργαρο νερό της αναβαπτίζεται η ψυχή κάθε ανθρώπου! 
Κάτι άλλο που παρατηρώ σε επίπεδο υποσημείωσης είναι ότι το όνομα του κοριτσιού, "Ελένη", ίσως στον Τσικληρόπουλο βρίσκει μια ιδιαίτερη σημειολογία- αφού το επιλέγει συχνά σε ηρωίδες του με σωματικό κάλλος και ψυχική ανωτερότητα.(Ανεξήγητα κι ανεπαίσθητα εδώ διέκρινα ψήγματα από τα  κομμάτια "της νοσταλγίας" στο ιδιαίτερο έργο του Τσικληρόπουλο, τον "Ερασιτέχνη Άνθρωπο" όπου παρακολουθούμε την κάθοδο μιας ακόμη Ελένης του Τσικληρόπουλου στο Περιθώριο.) Ετυμολογικά πάντως το όνομα Ελένη" σημαίνει "Λαμπερή",Εκλεκτή"(<"ελάνη" ή κατά αλλους  αιρέω, αιρώ-αοριστος β -έιλον)!
            Δε χρειάζεται να παραφορτωθεί αυτό το υπέροχο βιβλίο του Τσικλήρόπουλου με παραπάνω αναλύσεις!
             Το βέβαιο είναι πως για άλλη μια φορά ο σημαντικός αυτός συγγραφέας και στιχουργός εγείρει γόνιμους κοινωνικούς προβληματισμούς με μια γλώσσα απλή, ξεδιπλώνοντας παράλληλα μια σπαρακτική ευαισθησία που δυστυχώς λείπει σήμερα από την πνευματική μας παραγωγή.
      Ίσως ο κόσμος της Τέχνης και του Πνεύματος να προσέφερε περισσότερα και ουσιαστικότερα στις δύσκολες μέρες της πατρίδας μας, αν όλοι οι επιφανείς δημιουργοί είχαν την ευστροφία,την πολιτικοποιημένη ματιά και την αγάπη στον Άνθρωπο τόσο απερίφραστα και τόσο απέριτα όπως ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος!  

Πετάξτε λοιπόν με τα αετίσια φτερά και νιώστε το δάκρυ του αετού να κυλά από τα δικά σας μάτια...

                                                   Ελισσάβετ Π. Δέδε


                                   ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ    Τσικληρόπουλος Μπάμπης (1939-2011)          

                                       
Ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος , θεατρικός συγγραφέας, γεννήθηκε στον Πύργο το 1939… αλλά δεν έμαθε ποτέ του γιατί –όπως σημειώνει στα βιβλία του. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στη γενέτειρά του και κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.Η συγγραφέας Ζωή Σπυροπούλου σε σχετικό αφιερώμά της για τον συγγραφέα στην εφημερίδα «Πατρίς» Πύργου της 6-5-2011 αναφέρει: «Γεννήθηκε το 1939,εποχή δύσκολη και ακατανόητη για ένα παιδί. Είδε το αδελφό του να πεθαίνει, τον άλλον, γραμματέα του ΕΑΜ στο νομό Ηλείας να σέρνεται στις εξορίες και τις φυλακές….»
          Για την ιδιαίτερη πατρίδα του συνήθιζε να λέει με πικρία « Ο Πύργος σκοτώνει τα παιδιά του».
           Ανήκει στη γενιά των συγγραφέων που ακολούθησαν τη διαδρομή από το θέατρο του παραλόγου, στην καταγραφή περιθωριακών φαινομένων του νεοελληνικού βίου.
Στα γράμματα εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το 1966, με την ποιητική συλλογή «Επίσκεψη».
Άφησε τα χνάρια του στο νεοελληνικό θέατρο, δίνοντας σημαντικά έργα που παρουσιάστηκαν στο κρατικό και ελεύθερο θέατρο. Έγραψε σενάρια για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο αλλά και μυθιστορήματα , παιδικά βιβλία, στίχους.
Ο Μπαμπης Τσικληρόπουλος, που όλη του τη ζωή αναζητούσε την πεμπτουσία της ζωής σε ομορφιές που οι άλλοι γύρω του προσπερνούσαν, είχε υπογράψει τους στίχους σε δύο από τα πιο αγαπημένα τραγούδια ,την «Ελένη»….Ζούμε σ’ έναν κόσμο μαγικό που υποχθόνια δουλεύει σε μοναδικό σκοπό…. και το «Γράμμα»
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Έργα του:

Μυθιστορήματα: 

Ο Βαρώνος (το οποίο έγινε και ταινία σε σκηνοθεσία Σάκη Μανιάτη και Νίκου Ζερβού το 1996),
Η Οδύσσεια του Μήτσου,
Μην ξεχάσω και δε γυρίσω,
Αποδέσμευση,
Επίσκεψη,
Τα απομνημονεύματα ενός εμβρύου,
Ερασιτέχνης άνθρωπος (έγινε διασκευή για τηλεόραση),
Η δευτέρα παρουσία σε απευθείας μετάδοση

Θεατρικά έργα: 

Η έκπληξη,
Οι κερατάδες, Λέγε Μήτσο,
Η πρόσκληση,
Ο κύριος, 

Σάλτο Μορτάλε,
Οι γίγαντες, 

Ούρσουλα,

 Κραυγές κυριων,
Ο Παρασκευάς,
Ο κήπος με τα χελιδόνια,
Είμαστε όλοι θεατές,
Το υπόγειο,
Ωχ τα νεφρά μου

Τηλεόραση: \

Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα του Ν. Τσιφόρου σε σκηνοθεσία Μ .Παπανικολάου,

Η επιστροφή σε σκηνοθεσία Αν. Τέμπου,
Η Κρουσταλλένια του Αν. Τραυλαντώνη σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη,
Ζητείται γνωριμία σε σκηνοθεσία Πωλ Σκλάβου,
Η μικρή μας πόλη σε σκηνοθεσία Χρήστου Ράλλη,
Η κρουαζιέρα της ελπίδας σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου

Κινηματογράφος: 

Ο Βαρώνος,
Τα βαποράκια σε σκηνοθεσία Παύλου Τάσιου,
Το πέταγμα του κύκνου σε σκηνοθεσία του Νίκου Τζήμα που ήταν και το κύκνειο άσμα του συγγραφέα

Παιδικά: 

Το νησί της χελώνας Καρέτα-Καρέτα,
Στο νησί της φώκιας Μονάχους-Μονάχους,
Στο νησί των γλάρων,
Τα Χριστούγεννα ενός χαμένου σκύλου
Ο αετός που δάκρυζε.

Ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος έφυγε σε ηλικία 72 ετών στις 30 Μαρτίου 2011 και ετάφη στη γενέτειρά του.

Πηγές : Γ. Γώτης, Δ. Κράγκαρης, Α. Φουσκαρίνης: Ανθολογία Ηλείων λογοτεχνών ,Μορφωτική Ένωση Λεχαινών,1981
Ηλειακή πρωτοχρονιά-Ηλειακό πανόραμα 12 (Λεωνίδας Καρνάρος :Στο δρόμο προς την αιωνιότητα-Ηλείοι πνευματικοί δημιουργοί

Αθηνά, Ευτυχώς Που δε Γεννήθηκα Όμορφη-Κώστας Καρακάσης

                                                        Αθηνά, Ευτυχώς Που δε Γεννήθηκα Όμορφη
                               Είδος :Μυθιστόρημα Εποχής
                             Βαθμολογία: 9/10
                                
Τίτλος: Αθηνά, ευτυχώς που δε γεννήθηκα όμορφη
Συγγραφέας: Κώστας Καρακάσης
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Έτος έκδοσης: 2000
Σελίδες: 736
ISBN: 978-960-274-493-2

Ο Κώστας Καρακάσης  με το γύρισμα του αιώνα ήρθε να αποδείξει πως η εμπορικότητα μπορεί άρτια να συνδυάζεται με τη βαθιά ποιότητα,προσφέροντας στα λογοτεχνικά δρώμενα ένα βιβλίο εποχής, που το κοινό δικαίως το αγκάλιασε με ενθουσιασμό- εκτοξεύοντάς το στα 170.000 αντίτυπα!


ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Κεφαλονιά, 19ος αιώνας:Η 18χρονη Αθηνά, κόρη του επιφανούς Καπετάνιου Καλιβωκά, μεγαλώνει στην πολυτέλεια της άρχουσας επτανησιακής αριστοκρατίας,χωρίς όμως τα πλούτη να τη διαβρώσουν. Αντιθέτως ανάμεσα σε χορούς και απολαύσεις, η Αθηνά βρίσκει χρόνο να καλλιεργήσει το πνεύμα της και να αναζητήσει τις πραγματικές αξίες της ζωής.

Με φρόνημα πρωτοπόρο για την εποχή της, η Αθηνά αναπτύσσει μια ακτινοβόλο προσωπικότητα μέσα από τη γνώση και την αξιοπρέπεια- βρίσκοντας παράλληλα χρόνο για τον αληθινό έρωτα.

Σύντομα η ζωή της θα ανατραπεί από μια οικογενειακή καταστροφή και τότε η χαρισματική Αθηνά, θα αναδειχθεί σε στήριγμα και προστάτιδα για όλη την οικογένειά της.

          Στο πλάι του αγαπημένου της θα αναζητήσει τη γνώση για να σταθεί επάξια συνοδοιπόρος του μέσα στο μαγευτικό τοπίο των βενετσιάνικων καναλιών, αλλά η ζωή θα τη δοκιμάσει ξανά -οδηγώντας τα βήματά της ως την παγωμένη Ρωσία της Τσαρικής Αυλής,των πλεονεκτών πριγκίπων, του δολοπλόκου Ρασπούτιν,των κουλάκων,αλλά και της υπερχειλίζουσας λαϊκής οργής.
Χρόνια η Αθηνά θα παράσχει τις υπηρεσίες της σε όσους έχουν την ανάγκη της-γοητεύοντας ισχυρούς και απλούς ανθρώπους- ενώ παράλληλα είναι παρούσα στις κοσμογονικές αλλαγές, που θα χαράξουν ολάκερο τον νέο αιώνα.

          Η συνέχεια θα μας ταξιδέψει  στη σαγηνευτική Αίγυπτο και την εκεί ακμάζουσα ελληνική παροικία, όπου θα ολοκληρωθεί ο κύκλος.
Η πορεία της Αθηνάς αποκαλύπτει μια μοναδική γυναίκα που απέδειξε πως το πραγματικό κάλλος πηγάζει πρώτιστα από την ψυχή!

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο Κώστας Καρακάσης έρχεται με ένα εμβληματικό μυθιστόρημα εποχής να μας συστήσει μια πραγματικά σημαντική γυναίκα, με ζωή βγαλμένη από παραμύθι, που όμως κομίζει μεγάλες αλήθειες της ζωής!

Τι να πρωτοπώ για αυτό το βιβλιο!
Πρόκειται για αληθινό κομψοτέχνημα!
Αριστουργηματικό, μνημειώδες ,ένα από τα αρτιότερα δείγματα βιβλίων εποχής, σε ταξιδεύει σε μέρη και ήθη αλλότρια, σε γοητεύει με την εξαίσια γλωσσά, σε παρασέρνει με την εικονοπλαστική του δεινότητα, σε συνεπαίρνει με τον πλουραλισμό του και, τέλος, σε συγκινεί βαθιά με τα δυνατά συναισθήματα!

Τόσο παραστατικό βιβλίο δεν έχετε ξαναδιαβάσει!

Ο λόγος του Καρακάση χαρακτηρίζεται από μια δυσεύρετη καλλιέπεια, που διαφοροποιείται από τις σημερινές λογοτεχνικές τάσεις-τις αποστεγνωμένες από "ήθος γραφής".

Η πρωταγωνίστριά του βιβλίου είναι μια αληθινή αρχόντισσα , όπως την ορίζει η λαϊκή ψυχή που σοφά επισημαίνει πως "Η Αρχοντιά δεν κατοικεί μες στα χρυσά παλάτια..." 

Η Αθηνά είναι μια γυναίκα που  στις δυσκολίες αντιπαρατάσσει πείσμα, στην ανάγκη αγώνα, στον πόνο προσφορά.
        Η Αθηνά μου θυμίζει το σύγχρονο παραμύθι της Μαρίας Λυραντζή "Ο Καθρέφτης Της Αγάπης". Εκεί μια  δύσμορφη πριγκίπισσα, η Βασιλική, εξελίσσεται μέσα από την πνευματική της καλλιέργεια και το ψυχικό της κάλλος σε ένα πλάσμα άφθαστης γοητείας κι αιχμαλωτίζει την ψυχή του πρίγκιπά της, Μιχαήλ, όταν αποφασίζει να υπηρετήσει το λαό της ως γιατρός αντί να αναλίσκεται σε μια κούφια τριφυλή ζωή ξεγνοιασιάς και πολυτέλειας.
           Χωρίς να είναι παραμορφωμένη ή άσχημη, χωρίς να γίνεται εξιδανικευμένη φιγούρα, η μοναδική Αθηνά του Καρακάση -σε μια παρεμφερή πορεία προς του παραμυθιού αυτού- επισκιάζει με τη λάμψη της ψυχής της ακόμη και το φανταχτερό χρυσό που την περιβάλλει...

Οι αναγνώστες θα απολαύσουν πραγματικά βήμα -βήμα την ιστορία της Αθηνάςωμε ένα μωσαϊκό χρωμάτων, τόπων και χαρακτήρων.

Ήδη από τις πρώτες σελίδες σαν επίτιμοι καλεσμένοι του αρχοντοκαπετανιου στο μέγαρο της οικογένειας Καλιβωκά στην Κεφαλλονιά θα δούμε έκθαμβοι να στραφταλίζουν μπροστά μας πολύχρωμα διαμάντια και σκαλιστά σερβίτσια!
Θα μας χαϊδέψει το βελούδο κι ο ταφτάς απο τα πλούσια φορέματα των χορών, που θα τους δούμε μπροστά μας σε εξαίσια σχήματα!

Θα ακούσουμε να ηχούν στα αυτιά μας μουσικές και θα οσφρανθούμε το νυχτερινο γιασεμί, ρεμβάζοντας σε θερινές νύχτες έρωτα!

Θα καθρεφτιστεί το πρόσωπό μας σε συντριβάνια βασιλικά, σε βενετσιάνικα κανάλια και σε πελάγη που διέσχισε η ξεχωριστή Αθηνά!
Το δε πολύχρωμο ταξίδι στην Ιταλία του ρομαντισμού και της χαράς μάς μένει αλησμόνητο, αφήνοντας μια γεύση γλυκόπικρη.
Και στη συνέχεια η Ρωσία με τα μέγαρα των Ρωμανώφ,με τις τρόικες και τα έλκηθρα, με τα ματωμένα χνάρια των πρώτων επαναστατών στο χιόνι...
Η Αίγυπτος θα προστεθεί στο "κάδρο" για να δώσει εικόνες γοητευτικής νωχέλειας και άρωμα Ανατολής, ολοκληρώνοντας μια πορεία σαγηνευτική.

 Θα δούμε να ταπεινώνεται η κακία κι η έπαρση του πλούτου από την πραγματική αρχοντιά και να αναδεικνύεται το μεγαλείο των απλών στιγμών!
Θα βιώσουμε την αγωνία των ανθρώπων της ανάγκης και το μεράκι του ευσυνείδητου λειτουργού, που προτάσσει το ηθικό του καθήκον-είτε αυτός που τον χρειάζεται φορά πορφύρα είτε κουρέλια!
Η κορύφωση της συγκίνησης όμως θα έρθει σε μια αδιανόητη συνάντηση που θα μας συγκλονίσει, αναδεικνύοντας σπαρακτικά το μεγαλείο της γυναικείας τρυφερότητας- σε ένα ρόλο με σχεδόν σοφόκλειες αναφορές!  
Οι περιγραφές του Κώστα Καρακάση εξυφαίνονται με τόση περίτεχνη λεπτομέρεια που, αντί να κουράζουν, αναδεικνύουν κάθε φανταχτερή παράσταση σε εμπειρία ζώσα για τον αναγνώστη του!

Κάθε σελίδα για τον συγγραφέα Καρακάση γίνεται..."καμβάς", όπου φιλοτεχνεί εξαίσια πορτρέτα και τοπία, που μας αφήνουν άναυδους με την ομορφιά τους...
   Ταυτόχρονα "συναντάμε" πλήθος ετερόκλητων χαρακτήρων που μας σεργιανούν καθένας στο δικό του μικρό σύμπαν.Εντυπωσιαζόμαστε καθώς εισχωρούμε στα άδυτα μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων και αυτοκρατόρων.
Η μυθοπλασία στην "Αθηνά" του Καρακάση συμπλέκεται αξεδιάλυτα με την Ιστορία και οι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες αναμετρώνται επί ίσοις όροις με τα πραγματικά πρόσωπα. 
Παρά το εκτενές των περιγραφών, το ενδιαφέρον του αναγνώστη παραμένει αμείωτο σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου με κάθε σελίδα να αφήνει έντονα συναισθήματα.

Υπάρχουν,ωστόσο,και κάποιες πολύ μικρές αδυναμίες, που στερούν στο βιβλίο αυτό ελάχιστους "πόντους" από το 10άρι της τελειότητας:

1) Αν και έργο πολύ αναλυτικό, η "Aθηνά" του Καρακάση, δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα διεισδυτική  ματιά στον ψυχισμό της ηρωίδας, την οποία παρακολουθούμε να εξελίσσεται μέσα από τα γεγονότα.
2) Ο δε τίτλος του βιβλίου προβάλλει λίγο... παραπλανητικός: Δεν ήταν άσχημη η Αθηνά, όπως θα περίμενε κάποιος ,ούτε είχε να καταπολεμήσει κάποια σοβαρή έλλειψη ομορφιάς, ανασταλτικής για τη διαδρομή της,όπως περίμενα εγώ εναγωνίως,προετοιμαζόμενη για μια δύσβατη πορεία προς την αληθινή ομορφιά.Δεν υπάρχει τέτοια μάχη εδώ...Η Αθηνά απλώς δεν ήταν καλλονή. Ασχήμια αξιοσημείωτη δεν προκύπτει από τις περιγραφές, με αποτέλεσμα η συμπαθητικού παρουσιαστικού  Αθηνά να είναι ένα επιθυμητό θηλυκό και λόγω της λαμπερής προσωπικότητάς της .
            Ωστόσο αυτά συνιστούν επουσιώδεις λεπτομέρειες.

3) Το μειονέκτημα που προβάλλει όμως πραγματικά σοβαρό στα δικά μου μάτια είναι πως ύστερα από τέτοια διαδρομή της Αθήνας στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου το κεφάλαιο "Μητρότητα" για την την πρωταγωνίστριά μας παρατίθεται πολύ πιο επιγραμματικά από όσο θα άρμοζε στη βαρύτητα του θέματος σε σχέση με τα υπόλοιπα μέρη του βιβλίου.
          Παρατηρείται γενικά μια ανισομέρεια που αδικεί τις τελευταίες ενότητες- συνθέτοντας ένα ελαφρώς βιαστικό φινάλε.

Αυτά όμως, όπως θα διαπιστώσετε κι οι ίδιοι, επί της ουσίας δεν αφαιρούν κάτι σημαντικό  από τούτο το απερίγραπτα ωραίο και πολυδιάστατο ταξίδι.

Αν και τεράστιο σε όγκο, δε σε αφήνει να πλήξεις στιγμη!Μια χορταστική εμπειρία ανάγνωσης που τα "έχει όλα" είναι η Αθηνά του Καρακάση- εμφυσώντας ποικίλες διαθέσεις όπως η ίδια η ζωή:

Λάμψη, συναίσθημα,συγκίνηση,σοκ, θλίψη, αισιοδοξία κλπ...
        Ύστερα από αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης αισθάνεται πιο πλούσιος, πολυταξιδεμένος με μιαν αίσθηση πληρότητας!

           Λεπτοδουλεμένο σαν κέντημα, μεθυστικό σαν το παλιό κρασί,το βιβλίο αυτό του Καρακάση θα σας σαγηνεύσει όσο λίγα βιβλία!

Γνωρίστε, λοιπόν, αυτή τη γυναίκα πρότυπο κι ανακαλύψτε την πραγματική ομορφιά!

           Η Τιμή του βιβλίου ανέρχεται στα 19.90 ευρω, αλλά με μια προσεκτική έρευνα αγοράς μπορείτε να το βρείτε και στα 13.93 ευρω...

                                    

                              

                                           ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

                                       

Απο την Ιστοσελίδα του Κ.Καρακάση

 Ο Κώστας Καρακάσης γεννήθηκε στην Αίγυπτο από Έλληνες γονείς. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη και της μητέρας του από την Κεφαλλονιά. Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Υπηρέτησε εθελοντής στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά μετά από δεκατρία χρόνια υπηρεσίας προτίμησε την ελευθερία από τη σιγουριά της καριέρας του. Αποφοίτησε από την Σχολή Ξεναγών Κρήτης και στην συνέχεια έκανε σπουδές στην Ιστορία Τέχνης.

Οι κόσμοι του μητροπολιτικού ελληνισμού και αυτού της διασποράς παραμένουν οι δύο πυλώνες που διατρέχουν τις σκέψεις, τα βιώματα και τα κείμενά του.

Αν και δεν θεωρεί τον εαυτό του ποιητή, έχει γράψει μια μεγάλη συλλογή ποιημάτων που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ -εκτός από δύο τα οποία μελοποίησε τη δεκαετία του ’70 η Ηλέκτρα Παπακώστα και τραγούδησε η Καίτη Χωματά- αν και είχε την επίνευση του γνωστού ποιητή, λογοτέχνη, βιολονίστα και μουσικολόγου Σταύρου Καρακάση, αδελφού του πατέρα του.

Άρθρα, κριτικές, διηγήματα και πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί κυρίως στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Στην πεζογραφία εμφανίσθηκε μόλις το 2000 με το εκτενές μυθιστόρημά του«Αθηνά. Ευτυχώς που δεν Γεννήθηκα Όμορφη» (εκδόσεις Ψυχογιός, 2000), το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα ανάμεσα στα πλέον ευπώλητα βιβλία των τελευταίων πενήντα χρόνων και έλαβε βραβείο λογοτεχνίας και ηθικών αξιών από την Ε.Ε.Χ.Γ. και είχε προταθεί για το πρώτο Βραβείο Λογοτεχνίας του Ιδρύματος Τρανούλη.

Το 2005 από τις εκδόσεις Λιβάνη εκδόθηκε το «Πορτραίτα σε θρυμματισμένο καθρέφτη».

Το μυθιστόρημα του «Η αγάπη δεν έχει τέλος» (εκδόσεις Ψυχογιός, 2006), εξελέγει δεύτερο από τον Πανελλήνιο διαγωνισμό που οργάνωσε το ΕΚΕΒΙ και ο ΣΚΑΙ, και παρέμεινε πρώτο επί ένα χρόνο στη λίστα των Best sellers σε όλη την χώρα.

Μαζί με το «Η αγάπη δεν έχει τέλος» εκδόθηκε το «Ιστορίες για τον Θεό και τον άνθρωπο». Το βιβλίο αυτό (εκδόσεις Ψυχογιός, 2006) αφιερωμένο στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο τον Α!, έγινε δεκτό με ενθουσιασμό και εξαιρετικά κολακευτικά λόγια, τόσο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όσο και από τους Πατριάρχες Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας Διόδωρο Α! και Θεόδωρο Α!, τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιο, όπως και από το σύνολο των ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, και των αυτοκέφαλων εκκλησιών Κρήτης και Δωδεκανήσου.

Το 2007 από τις εκδόσεις Λογοσοφία εξεδόθει το βιβλίο του «Ένας Ίκαρος ήταν αρκετός» και τον Φεβρουάριο του 2009 το βιβλίο του «Ο Βιολονίστας» από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο πολυετούς ευδοκίμου υπηρεσίας του Β.Ν., με το διάσημο των Υποβρυχίων και των Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ (O.S.J.).

Το 1990 εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Συνεργάστηκε με τον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ναυπλίου για έξη χρόνια με πέντε εβδομαδιαίες εκπομπές, εκ των οποίων το "Πολιτιστικό Περισκόπιο της Κυριακής" άφησε εποχή για την ενημέρωση των ακροατών σε θέματα πολιτισμού από την Ελλάδα και τον Κόσμο, με αναμετάδοση κλασικής μουσικής. Ταυτόχρονα είχε αναλάβει πρώτος Διευθυντής της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ναυπλίου (Δ.Ε.Π.Α.Ν.) και είναι ο εμπνευστής και δημιουργός του "Μουσικού Φεστιβάλ Ναυπλίου" το οποίο και υφίσταται μέχρι σήμερα.
Επί των ημερών του, το Ναύπλιο αναδείχθηκε σε πόλη με την μεγαλύτερη πολιτιστική δραστηριότητα στην Ελλάδα εκτός της πρωτεύουσας.

Συνεχίζει να ζει στο Ναύπλιο εφησυχάζων και ασχολείται με την συγγραφή

...ΣΤΑ ΟΡΙΑ ,Καίτη Θαλασσινού

                                                    ... Στα Όρια, Καίτη Θαλασσινού
                                                            Είδος :  Aισθηματικό
                                                             Βαθμολογία : 7,5/10(κάθε βιβλίο αξιολογείται με βάση την κατηγορία του)
                                                   

                                         

Στα 1951 η νεαρή τότε Αθηναία, Καίτη Θαλασσινού, έγραψε μια ιδιαίτερη  ιστορία αγάπης. Ευτυχώς για το χώρο της σύγχρονης αισθηματικής μυθοπλασίας, 57 χρόνια μετά, αποφάσισε να τη βγάλει από το συρτάρι της και να μας την παρουσιάσει με το βιβλίο της «…Στα Όρια» από τις εκδόσεις Μελίχρυσος (9η Εκδοση).

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αθήνα, 1941, Κατοχή. Η ρομαντική, εύθραυστη Εύα κι η ατίθαση, χυμώδης Μαρίνα συνδέονται με μια δυνατή φιλία. Η ζωή τους ανατρέπεται όταν ο ευγενής Γερμανός αξιωματικός Καρλ, επιτάσσει το σπίτι της Εύας – κι ένας απαγορευμένος έρωτας ανθίζει .
Ενώ η Εύα κι η Μαρίνα παλεύουν με το ένοχο μυστικό, η Αντίσταση θεριεύει και τότε εμφανίζεται στο προσκήνιο ο κοσμογυρισμένος , μυστηριώδης Ανδρέας με το τρομακτικό πρόσωπο ,τον εξωτικό του ερωτισμό και τα ανεξιχνίαστα μυστικά – συνοδοιπόρος και εν τέλει βαρόμετρο στη διαδρομή των δύο κοριτσιών.
 Μια φιλία κυματοθραύστης και στήριγμα στη μεγάλη απουσία, όταν ο Καρλ μετατίθεται στο Ανατολικό Μέτωπο και το τοπίο περιπλέκεται.
Ο Πόλεμος τελειώνει , όμως οι πληγές και η παρακαταθήκη που αφήνει, σηματοδοτούν μια νέα, μεγαλύτερη μάχη για μια άσβεστη αγάπη.
Δίπλα της πάντα η φιλία κι ένας άνθρωπος που κινεί τα νήματα από τη σκιά ενός φριχτού μυστικού-αδιανόητου στην κοινή λογική, που θα αναδείξει τους ήρωές μας ακούσιους πρωταγωνιστές μιας τραγωδίας ...ΣΤΑ ΟΡΙΑ του θανάτου και της αγάπης...

                                                                
    
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ                                                    
Από την περίληψη είναι εμφανής ο ρομαντικός προσανατολισμός αυτού του βιβλίου, με το παράξενο, "δαντικων" παραπομπών εξώφυλλο!
Αν όμως περιμένετε μια συνηθισμένη αισθηματική ιστορία σε γνώριμα νοσταλγικά μονοπάτια ανεκπλήρωτων ερώτων και αναδρομών στο χθες, θα διαψευστείτε πανηγυρικά!
Όλα στην αρχή βαίνουν σε οικείους ίσως κ λίγο βαρετούς δρόμους, ώσπου έρχεται μια  συγκλονιστική ανατροπή και προσδίδει στην ιστορία δραματικότητα και  πρωτοτυπία, που την καθιστούν αξιοσημείωτο δείγμα του είδους! 
                 Για να αφεθείς στην ιστορια πρέπει να παρακάμψεις γρήγορα την κάκιστη επιμέλεια του κειμένου.Παρακάπτεις τα "όποια" κλισέ και τον άγαρμπο τρόπο γραφής, που παρουσιάζει μιαν απλοϊκότητα και μιαν έλλειψη "λογοτεχνικότητας", αφού η καίτη Θαλασσινού δεν είναι συγγραφέας.

Ο κεντρικός άξονάς του σε ένα μοτίβο γνώριμο –σχεδόν εξιδανικευτικό : «Ο εχθρός με την ευαίσθητη καρδιά κι η πανέμορφη υπόδουλη που… κατακτά τον κατακτητή με την ομορφιά της».
Οι μέρες για την παρέα της Εύας , του Γερμανού Καρλ ,του Ελληνοινδού Ανδρέα και της Μαρίνας είναι εξοργιστικά  ξέγνοιαστες κι ενίοτε παραπέμπουν στην ανεμελιά της "Μπελ Επόκ" κι όχι στην Αθήνα της φριχτής Κατοχής, του Φοβου και της Πείνας που πήρε 300.000 αθώες ζωές με μαρτυρικό τρόπο!Αυτή η αποκοπή από τα βάσανα του ελληνικού λαού μονο οργή προκαλεί σε έναν αφυπνισμένο αναγνώστη.

Ομολογώ, με ενόχλησε πολύ,  θεωρησα σχεδόν "χυδαία" την ξεγνοιασιά της παρέας και την εξιδανίκευση των Γερμανών πρωταγωνιστών.Με έφερε κι εμένα"...Στα Όρια"- σε σημείο "να θέλω να πετάξω το βιβλιο απ΄το παράθυρο". 

Ευτυχώς που δεν το έκανα όμως γιατί  αργότερα αυτό αλλάζει. Ενόσω εξελίσσονται απρόσκοπτα φιλίες και όμορφοι έρωτες, ο Πόλεμος θα κάνει αισθητή την παρουσία του, μέσα από τις περιπέτειες των περιφερειακών ηρώων, αλλά κυρίως όταν παίρνει τον έναν ήρωα μακρυά.
        Είναι τότε που... εκείνη θα κληθεί να δείξει κουράγιο στο δύσβατο δρόμο που της έγραψε η μοίρα.
    Mια διαδρομή επώδυνη κι ανηφορική, που σηματοδοτεί το δεύτερο μέρος του βιβλίου κι αυτονομείται πλήρως από τα πολιτικά πάθη που ταλάνισαν την Ελλάδα στα χρόνια του Εμφυλίου.
Πλέον εστιάζουμε απρόσκοπτα στη συναισθηματική κατάσταση της κεντρικής ηρωίδας και στον προσωπικό της αγώνα...Παρακολουθούμε τη μάχη της με τη μοναξιά, το ανήμερο πένθος της, και τις πρακτικές απαιτήσεις της ζωής που ορθώνονται …επιτακτικές!
Μια μυστηριώδης πρόσκληση από μακρυά όμως, έρχεται να ανατρέψει ένα σκηνικό που φάνταζε προδιαγεγραμμένο.
Από εκείνο το σημείο πυροδοτείται μια σειρά συνταρακτικών αποκαλύψεων – φέρνοντας στην επιφάνεια ένα μαρτύριο άφατης τραγικότητας κι ερωτικής κορύφωσης, που αποστομώνει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη!
          Μέσα σε όλα, «μια φιγούρα» εποπτεύει και καθοδηγεί-«αόρατη μα υποβλητική» , όπως ο ακριβώς ο τρομερός ήρωας από το Φάντασμα Της Όπερας του Γκαστόν Λερού, Έρικ: Ευφυής και τερατώδης, βασανισμένος-μα περήφανος, μέχρι θανάτου ερωτευμένος, προξενεί δέος και αυθεντική συμπόνια σε όποιον αξιώθηκε μια αναγνωστική "συνάντηση" μαζί του.
              Είναι στιγμές που κι «αυτή η περίπτωση» στο βιβλίο της Θαλασσινού ,επισείει ανάλογη αγωνία, έκπληξη και θαυμασμό -σε μια άρτια σκηνοθετημένη συναισθηματική κλιμάκωση!
Αυτό το μέρος του βιβλίου-το τελευταίο 1/3 -πλουσιότατο σε εικόνες και με ανάγλυφη σκιαγράφηση χαρακτήρων& ακραίων καταστάσεων- εκτοξεύει την ένταση και χαρίζει στην ιστορία αυτή μια γοητεία άφθαστη, πρωτοφανή!
Προσωπικά, σ’ εκείνες τις σελίδες διάβαζα κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα και με πολύ πολύ δυνατό καρδιοχτύπι- έχοντας καταδυθεί στα πιο απρόσιτα βάθη της αγάπης –για να αντικρύσω μαγεμένη το μεγαλείο της οδύνης της!
        Γιατί ο πόνος και η αθόρυβη παραχώρηση του εαυτού σου είναι η αλήθεια της αγάπης.
Είναι μια από τις πιο δυνατές ανατροπές που συνάντησα σε αισθηματικής υφής μυθιστόρημα.
Στο δε βαθμό που η ιστορία αυτή είναι αληθινή –σύμφωνα με δηλώσεις της συγγραφέως –δεν έχω παρά να μακαρίσω αυτούς τους ανθρώπους, γιατί αξιώθηκαν την ευλογία της αληθινής αγάπης , που είναι η μεγαλύτερη νίκη.
          Γιατί κάποια κλισέ έγιναν τέτοια, επειδή αντανακλούν αλήθειες ακλόνητες που κουβαλούν την ουσία της ζωής.
Ετοιμαστείτε λοιπόν για μια αξέχαστη εμπειρία που θα σας φτάσει «…Στα Όρια» της συναισθηματικής έξαρσης!

Αρχική τιμή του βιβλίου είναι τα 22 ευρω, υπάρχει και με 17, όμως στην Πρωτοπορία μπορείτε να το βρείτε αυτή την εποχή με 13,65

                                                                                           Ελισσάβετ Π.Δέδε